Culinaire hoogstandjes bij Taste and Colours in Kortrijk

Normaal zou ik onze belevenissen op zaterdagavond geïntegreerd hebben in de blogpost over ons bezoek aan het Lijsternest en het Roger Raveelmuseum, maar omdat ik zo genoten heb van de culinaire hoogstandjes bij Taste and Colours, vond ik dat dit restaurantbezoek en de wandeling daarheen een eigen blogpost verdiende.

Kortrijk zelf bezochten we ondertussen al een paar keer, maar het blijft een fijne en aangename stad om in rond te slenteren, zeker nu het er rustiger dan normaal was door de coronacrisis. Al besef ik goed genoeg dat dit voor de middenstand een serieuze tegenvaller is. Wel jammer dat het charmante begijnhof grotendeels was opgebroken.

IMG_3387

IMG_3389

IMG_3390

IMG_3393

IMG_3399

IMG_3400

IMG_3403

IMG_3404

IMG_3408

Op basis van tripadvisor reviews reserveerde ik een tafel bij Taste and Colours en waw, wat een topavond! Taste and Colours is een restaurant waar alles af is: van het sobere interieur met daarin geïntegreerd het indrukwekkende kookeiland waar je live kan volgen hoe Chef Dirkjan Decock je gerechten bereidt, over de bijzonder verfijnde gerechten, de zalig lekkere biodynamische en natuurwijnen tot het stijlvolle logo. Chef Dirkjan Decock heeft oog voor detail, zoveel moge duidelijk zijn. Wat me ook zeer aansprak was de originele manier waarop hij groenten in zijn gerechten verwerkte, zelfs in het dessert! Bijzonder origineel!

Omdat we de avond voordien al meer dan genoeg wijn verzet hadden, hielden we het deze keer bij een aperitief en twee aangepaste wijntjes. Het concept van Taste and Colours laat toe om bij elke gang apart te beslissen of je al dan niet een glaasje wijn wilt drinken. Eigenlijk een beter concept dan een all-in prijs voor aangepaste wijnen, wat er vaak toe leidt dat je te veel drinkt op een avond. Bijzondere vermelding voor de fenomenaal lekkere saké met yuzu bij het dessert.

Maar oordeel gerust zelf:

Het kookeiland waar we vlakbij zaten:
IMG_3410

IMG_3413

Aperitief met appetizers:
IMG_3414

IMG_3418

Gele biet, pruim, koolrabi:
IMG_3420

Rog, knolselder, courgette, eidooier:
IMG_3422

schelvis, aubergine, wortel, girolle:
IMG_3425

lamsbout, cocos tarbais, oogst van de dag:
IMG_3427

Zuring, appel, citroentomaat:
IMG_3428

IMG_3429

Fe-no-me-naal!

Een namiddag met Stijn Streuvels en Roger Raveel

Zaterdagochtend namen mijn vriend om 9.20u de trein naar Kortrijk. Blijkt dat je er in het weekend zowaar een vol uur langer over doet om te sporen naar Kortrijk dan in de week. En dan moesten we in Brugge station nog een sprintje trekken om onze overstap te halen waarvoor we welgeteld vijf minuten hadden. De trein, het blijft toch altijd een avontuur.

Na onze valiezen afgedropt te hebben bij B&B OYO, trokken mijn vriend en ik de stad in voor een snel middagmaal bij Souffleur op het Schouwburgplein, het eerste er aanvaardbaar uitziende restaurant vlakbij het station van Kortrijk. Ik ging voor één van de meest basic gerechten op de kaart: garnaalkroketjes. Maar echt, soms gaat er niets boven heerlijke garnaalkroketjes! Doe daar nog een versgeperst fruitsapje bij en we hebben genoeg energie opgedaan voor een namiddagje cultuur opsnuiven.

IMG_3304

IMG_3309

IMG_3310

In de namiddag stond er een bezoek aan het Lijsternest en het Roger Raveel Museum op het programma. Omdat beide locaties onmogelijk te bereiken zijn met het openbaar vervoer hadden we een Cambio wagen gehuurd. De Cambio standplaats zou zich ergens aan het station van Kortrijk bevinden. Normaal gezien vallen die wagens van Cambio redelijk goed op, dus we hadden niet meteen problemen verwacht. Helaas googlemaps leidde ons niet naar de juiste locatie en uiteindelijk moesten we in het station van Kortrijk gaan informeren waar zich de Cambio standplaats bevond en dat bleek helemaal niet zo vlakbij het station te zijn als we hadden gedacht. We startten onze zorgvuldig geplande namiddag (voor zowel het Lijsternest als het Museum moest ik op voorhand reserveren) dus meteen al met vertraging.

Gelukkig verliep de rest van de namiddag vlekkeloos. Het Lijsternest toont de woning van Stijn Streuvels zoals deze eruit zag toen de schrijver er zelf nog woonde. En heuse reis terug in de tijd.

IMG_3312

IMG_3313

IMG_3314

IMG_3315

IMG_3316

Dé topattractie blijft natuurlijk het fenomenale bureau van Stijn Streuvels met het beroemde uitzicht op de omgeving.

IMG_3317

IMG_3321

IMG_3318

IMG_3319

IMG_3323

IMG_3324

IMG_3325

IMG_3327

Volgende stop: het Roger Raveelmuseum, alwaar mijn vriend en ik een heuse privé-rondleiding kregen. Supersympathiek! De vaste opstelling van de werken in het museum is onlangs veranderd én tot achttien oktober loopt er de zevende biënnale van de schilderkunst met een paar echt fenomenale werken. Allen daarheen, dus!

Een werk van Valérie Mannens speciaal gemaakt voor het Roger Raveelmuseum:

IMG_3328

IMG_3331

Het werk van Narcisse Tordoir sprak mij het meest aan:

IMG_3332

IMG_3333

IMG_3334

Zeer bijzonder werk van Vedran Kopljar, een kunstenaar waarvan we ongetwijfeld nog zullen horen:

IMG_3335

IMG_3336

IMG_3337

Het museum van Stéphane Beel is natuurlijk ook een kunstwerk op zich.

IMG_3340

IMG_3342

En natuurlijk, het kleurrijke werk van Raveel zelf:

IMG_3341

IMG_3343

IMG_3344

IMG_3345

En als uitsmijter, een heel bijzonder muurschildering van Matthieu Ronsse, die bedoeld is als tijdelijk werk en dus over een aantal maanden zal verdwijnen.

IMG_3346

We sloten de namiddag af met een korte wandeling in de groene omgeving van het museum en keerden vervolgens terug naar Kortrijk.

IMG_3353

IMG_3356

IMG_3357

IMG_3359

En als uitsmijter wat fotootjes van onze geweldige B&B OYO:

IMG_3363

IMG_3365

IMG_3366

IMG_3367

IMG_3368

IMG_3369

IMG_3371

IMG_3373

IMG_3384

Feestelijke opening van de nieuwe Concertzaal van Muziekcentrum De Bijloke

Het was gisteren echt een topdag op cultureel vlak. Na de prachtige Bourlaschouwburg bewonderd te hebben, spoorde ik van Antwerpen naar Gent om aldaar te genieten van het openingsconcert door het Symfonieorkest Vlaanderen in de gloednieuwe Concertzaal van Muziekcentrum De Bijloke. De feestelijke opening had eigenlijk al een half jaar eerder moeten plaats vinden, maar we weten allemaal welk virus daar roet in het eten kwam strooien.

Het voelde een beetje vreemd aan om niet in een volledig gevulde zaal te zitten, maar telkens twee plaatsen tussen te moeten laten. Zeker bij een opening verwacht je een zaal waarbij de allerlaatste stoel benomen is. Jammer, maar ik denk dat Muziekcentrum De Bijloke al blij was dat het evenement überhaupt kon doorgaan.

En amai, wat een indrukwekkende zaal! De voormalige ziekenzaal is in al zijn schoonheid bewaard gebleven, maar door enkele grondige ingrepen (het verlagen van de vloer en het verkorten van de zaal met houten panelen) is de akoestiek er een heel pak op vooruit gegaan. Je merkte dat het Symfonieorkest Vlaanderen er enorm van genoot deze zaal te vullen met hun prachtige klassieke muziek. Geniet mee van de prachtige klanken:

Een stukje van de toespraak van Jan Jambon:

De fenomenale historische zaal in beeld:

Documentaire die de ingrepen in de zaal toelicht, met een gewéldige timelapse:

Om mij te verplaatsen van het station van Gent naar de Bijloke, had ik een blue-bike genomen, want ik was oorspronkelijk van plan om de trein van 22.24u naar Leuven te nemen. Dat wilde zeggen dat ik de receptie aan mij voorbij moest laten gaan. Maar het vlees is zwak en mijn twee andere collega’s wisten mij over te halen om toch wat langer te blijven. Al besefte ik dat ik door die beslissing pas rond 1 uur ‘s nachts in bed zou liggen, de lekkere prosecco en de heerlijke hapjes trokken mij over de streep. En alweer een primeur: dit was voor mij de eerste receptie waarbij we plaats moesten nemen aan een vast tafeltje dat we de ganse avond niet meer mochten verlaten. Voordeel van dit soort recepties: je kan onmogelijk een hapje missen!

Nog wat fotootjes van deze prachtige zaal:

IMG_3054

IMG_3057

IMG_3070

IMG_3071

Maar ga hem vooral zelf ontdekken, zou ik zo zeggen!

Stabbelwandeling en zelfgemaakte pizza’s!

Zaterdag trokken mijn vriend en ik erop uit met zijn zus, zijn schoonbroer en hun drie dochters. De oudste van de drie, het petekindje van mijn vriend, verjaarde in juli en we hadden helemaal nog niets voor haar verjaardag gedaan! Voor één keer moeide ik mij niet met de organisatie en liet ik mijn vriend alles regelen met zijn zus.

Omdat het weer wat kwakkelde, werd het originele voorstel om te paddle boarden ingeruild voor een Stabbelwandeling. En zo gingen we samen in Meerhout op zoek naar de helper van de dief die de wandelstok van Stabbel gestolen had. We startten de wandeling met een drankje op het terras van het Bezoekerscentrum Grote Netewoud, vergezeld van een authentieke, lokaal geproduceerde Mina Wafel!

IMG_2876

Wonder boven wonder hielden we het de ganse wandeling droog. Pas tegen het eind van onze wandeling begonnen de donkere regenwolken zich dreigend boven onze hoofden samen te pakken.

Spoiler alert: de helper van de dief was Ella de Elf. En alsof het zo moest zijn: het petekindje van mijn vriend had haar ontmaskerd!

IMG_2877

IMG_2878

IMG_2881

Na de wandeling besloten we er nog eentje te drinken op de gezondheid van onze winnares. Helaas bleek dat niet zo’n slimme beslissing te zijn. We zaten nog geen minuut met onze drankjes op het terras toen de hemelsluizen open gingen. Al een geluk dat we voor een overdekte zitplaats gekozen hadden. Al moesten we toch onze regenjasjes boven halen om ons te beschermen tegen de slagregen. Het kippenvel stond op mijn benen.

Voor ons avondmaal werden we zowaar aan het werk gezet: we moesten onze eigen pizza beleggen! De bodems waren een mengeling van gewoon deeg en groenten, in mijn geval bloemkool, maar tot mijn teleurstelling proefde je na het bakken helemaal niets van de bloemkool. Ik belegde mijn pizza rijkelijk, want eerlijk, ik ben helemaal niet zo’n grote pizzafan. Voor mij zijn het vooral de toppings die het hem doen. Snap niet goed waarom de meeste mensen zo dol op pizza zijn. Geef mij maar een lekkere kom ramen als fast food!

IMG_2898

IMG_2902

IMG_2904

Als dessert kregen we een browniepudding voorgeschoteld. Niet slecht, maar écht overtuigd was ik toch niet.

IMG_2905

Uiteraard werd na het avondmaal het spelletje exploding kittens boven gehaald. En we speelden zelfs even weerwolven, al waren we daar eigenlijk met te weinig voor. Fijn om nog eens wat tijd met de dames door te kunnen brengen, want, help, die worden veel te snel groot!

Petanque, fotozoektocht en Italiaans buffet

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Herentals, goed voorzien van mondmaskers, want de berichtgeving uit de provincie Antwerpen is alles behalve positief te noemen. In Herentals sprongen we om een blue bike en een kwartier later reden we de oprit van zijn ouderlijk huis op voor de eerste familiebijeenkomst van het jaar. Damn you, corona!

We gaven alle aanwezigen braaf een ellenboogje, maar al snel zaten we allemaal rond dezelfde tafel brood en beleg aan mekaar door te geven. Onze bubbel werd meteen uitgebreid met zes extra volwassenen, gelukkig zijn de kinderen allemaal jonger dan twaalf jaar.

Na de lunch wandelden we richting de petanque club, waar we de meest langdradige uitleg ooit kregen over wat in mijn ogen amper een sport genoemd kan worden. Enfin ja, over kleur en smaak valt uiteraard niet te twisten. En de eerste drie partijtjes vond ik nog wel leuk, maar daarna begon het echt te eentonig te worden voor mij. Aan de twee begeleiders zal het nochtans niet gelegen hebben, want die deden hun uiterste best om hun enthousiamse over te brengen.

Conclusie: een uurtje was ok geweest, anderhalf uur was echt te lang.

Na die sportieve inspanning stond er een fotozoektocht op het programma. De ouders van mijn vriend hadden zelf een zoektocht in mekaar gebokst met een hoop foto’s die ze eigenhandig gemaakt hadden. Chapeau, want dat moet een heel werk zijn geweest. We deden ons best om pijlen, beertjes, reuzepaddenstoelen, boomstronken, kapelletjes en andere objecten te identificeren. Onderweg beklommen we de toeristentoren van Herentals en bewonderden het uitzicht.

IMG_1662

IMG_1663

IMG_1665

IMG_1667

IMG_1668

IMG_1670

IMG_1671

Van wandelen krijgt een mens honger, maar we konden toch niet aan het avondmaal beginnen zonder een aperitiefje, nietwaar? Ik had wat flessen champagne meegebracht om te trakteren voor mijn bevordering. Altijd fijn om successen te kunnen delen. Grappig: als inleiding op mijn traktatie had ik gezegd dat ik nu een trapje hoger klom in de hiërarchie, waar het middelste nichtje van mijn vriend prompt ‘een trapje hoger in de therapie’ van maakte. Misschien heeft ze wel gelijk!

Ik kreeg ook nog een mooi portret van één van de nichtjes van mijn vriend. De gelijkenis is sprekend!

IMG_1679

Voor het feestelijk avondmaal hadden de ouders van mijn vriend een Italiaans buffet voorzien met allerlei verschillende soorten pasta. Waar ik vroeger een grote pastaliefhebber was, vind ik pasta tegenwoordig vaak te zwaar. En ja, het was lekker, maar amai, zo’n stevige sauzen die als een blok op je maag blijven liggen… Gelukkig was de rosé licht. 😉

IMG_1681

Extra punten voor de heerlijke chocomousse als dessert:

IMG_1683

Na afscheid van alle aanwezigen genomen te hebben, fietsten mijn vriend en ik terug naar het station van Herentals. Onzeker wanneer we zijn familie opnieuw zullen zien, want we gaan er allebei vanuit dat de nationale veiligheidsraad de maatregelen om het coronavirus in te dijken ongetwijfeld zal verstrengen.

Wandelen in de Platwijers

Best wel goed geslapen in wat ooit nog mijn slaapkamer was in mijn ouderlijk huis. Bizar, want sinds mijn broer die slaapkamer in gebruik heeft genomen, voelt die kamer niet meer aan alsof die ooit van mij geweest is. Als ik terugkijk op mijn jeugd, zie ik mezelf steeds in de zolderkamer onder het schuine dak en niet in de kamer waarin ik de eerste jaren van mijn leven heb doorgebracht.

In de voormiddag brachten mijn broer en ik een bezoek aan mijn moeder in het rusthuis. Ik moet toegeven dat ik mij op het allerergste had voorbereid. Maar het bezoek viel goed mee: mijn moeder was redelijk alert, ik had het gevoel dat ze mij herkende (of misschien maakte ik dat mezelf wijs) en ik vond dat ze er redelijk goed uit zag. Ik mocht mijn moeder zelfs aanraken (nadat mijn temperatuur gemeten was, vanzelfsprekend). Gelukkig is het rusthuis waarin mijn moeder verblijft, vrij goed gespaard gebleven van het virus. Door strenge maatregelen te treffen, wist het personeel het virus buiten te houden en uiteindelijk zijn er bijna geen overlijdens geweest te wijten aan het virus. Een hele opluchting.

Nadat mijn broer en ik terug kwamen van ons bezoek aan het rusthuis, stond mijn vader erop om samen een ritje te maken in zijn onlangs aangeschafte cabrio. Ik moet eerlijk zijn dat ik niet echt een grote autoliefhebber ben. Als het aan mij lag, ging ik overal naartoe met het openbaar vervoer. Maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat veel locaties in België quasi niet bereikbaar zijn zonder wagen. Dus ik deed alsof ik de rit geweldig vond om mijn vader een plezier te doen.

‘s Middags konden we genieten van de uitstekende kookkunsten van de vriendin van mij broertje, die een heerlijke quiche had gemaakt. Het ideale krachtvoer voor een wandeling van een kilometer of tien in de Platwijers. Ik had deze wandeling al eens eerder gedaan, maar voor mijn vriend was het de eerste keer. Het weer zat ons alvast mee en we genoten van de prachtige natuur rondom ons.

IMG_1421

IMG_1423

IMG_1428

IMG_1429

IMG_1430

IMG_1431

IMG_1433

IMG_1441

IMG_1442

IMG_1443

IMG_1445

IMG_1446

IMG_1447

IMG_1449

IMG_1451

IMG_1455

IMG_1457

Na de wandeling trakteerden we onszelf op een ijsje bij Chocoberley. Lekker, maar de gelato van Decadenza is toch van een ander niveau.

IMG_1465

Tijd om afscheid te nemen: de trein naar Leuven wachtte op ons! En bij thuiskomt bleek Georgette volop van de zon aan het genieten!

IMG_1477

Culinaire ster Altermezzo

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik naar Limburg om samen met mijn broertje en zijn vriendin onze culinaire horizonten te verruimen. Mijn vader was zo vriendelijk ons een slaapplek aan te bieden (het splinternieuwe huis van mijn broer is immers nog altijd niet uitgerust met een badkamer, damn you, corona!), zodat we onbezorgd de ganse avond op restaurant konden gaan.

Mijn broertje en zijn vriendin hadden voor de gelegenheid een tafel gereserveerd in restaurant Altermezzo, bekroond met een Michelin ster, dus onze verwachtingen waren hooggespannen. Na het ondertussen bekende ritueel van het ontsmetten der handen, werden we door de vriendelijke ober naar een mooie tafel op het terras geleid om aldaar het aperitief te nuttigen. We startten de maaltijd met een glaasje champagne, want hey, ik ben nog altijd aan het vieren, he. De hapjes die we voorgeschoteld kregen, smaakten alvast naar meer!

Na het aperitief kregen we een gezellige ronde tafel toegewezen in het restaurant en zetten we de avond verder op hetzelfde elan. Fantastisch gepresenteerde gerechten vergezeld van uitstekende wijn. En dan gingen wij nog voor de goedkoopste winepairing op de kaart, die Great Bottle Experience moet dan wel écht een onvergetelijke ervaring zijn.

Geniet met ons mee!

Pumpkin pie, ganzenlever, dukkah:
IMG_1367

IMG_1368

Komkommer, geitenkaas, boekweit:
IMG_1371

Makreel, miso, selder, nori:
IMG_1372

Noordzeekrab, yuzu-kosho, koolrabi, zuring:
IMG_1376

Special effects:
IMG_1377

IMG_1381

Puntpaprika, barilotto, tomaat, oregano:
IMG_1386

Noorzeetarbot, zilte groenten, aardappel, codium:
IMG_1391

IMG_1394

Catch of the day, suquet, inktvis, artisjok, avocado:
IMG_1399

Melkkalf, bbq aubergine, za-atar, ui:
IMG_1401

Fantastisch flesje rode wijn: Alberaia uit 2016
IMG_1403

Abrikoos, saffraan, citrusafrikaan:
IMG_1405

Guil TEA pleasures:
ijslolly van ruby chocolade, rode vruchten
kers, donkere chocolade, whisky
Berlijnse bol, vanillecrème:
IMG_1410

In één woord: fenomenaal!

Een zonnige zondag in Kalmthout

Na onze succesvolle dinner date in het Land aan de Overkant was het even wachten op de versoepeling van de coronamaatregelen, alvorens mijn collega en ik hieraan een vervolg konden breien. Ditmaal kozen we voor een uitstapje in het geboortedorp van mijn collega en haar reisgenoot. Mijn vriend reserveerde een cambio om niet te lang onderweg te zijn en we vertrokken onder een stralend zonnetje richting Kalmthout. Helaas is de rust die de coronacrisis over de Vlaamse wegen bracht alweer helemaal verdwenen en stonden mijn vriend en ik een tijdje in de file rond Antwerpen (waar anders?). Gelukkig hadden we genoeg marge ingecalculeerd op op tijd op onze afspraak te zijn.

Voor de gelegenheid had mijn collega een tafel gereserveerd in het Keienhof. Het was warm genoeg om buiten te zitten in de prachtige tuin vlakbij de barbecue. Waar we het initieel een beetje frisjes hadden, schakelde de zon al snel een versnelling hoger en moesten we om een parasol vragen om niet te smelten in onze stoelen. We startten de lunch met een aperitief van het huis, schuimwijn met vlierbloesemsiroop. Lekker fris. We konden kiezen uit twee vaste menu’s of de gerechten van de menu’s onderling mengen. Normaal hou ik mij mooi aan een menuvoorstel, omdat ik ervan uitga dat de chef weet welke gerechten het best bij elkaar passen. Maar serieus, kreeft gebakken op de barbecue als voorgerecht? Daarvoor moest ik wel een uitzondering maken. Mijn vriend ging voor de t-bone steak, die de barbecuechef trots aan tafel kwam presenteren (en voor jullie je ongerust maken, mijn vriend kreeg maar een stukje van deze enorme brok vlees op zijn bord).

IMG_1232

IMG_1234

Dit aten wij, vergezeld van een flesje Verdicchio:

Risotto, groene kruiden, rucola, eringi:
IMG_1235

Halve Oosterschelde kreeft met agrumboter:
IMG_1240

Kabeljauw met kruidenkorst, jus met dragon, spitskool, lamsoortjes, puree van polderaardappel met jonge ui:
IMG_1246

De T-bone steak van mijn vriend:
IMG_1245

Gegrilde abrikoos, vanilleroomijs, chocolade:
IMG_1250

We sloten de maaltijd af met een glaasje champagne om mijn promotie en ons feestelijk samenzijn te vieren.

Om al dat lekkers te verteren maakten we een lange wandeling op de prachtige Kalmthoutse Heide, een natuurgebied dat al lang op mijn lijstje stond om te bezoeken. En ja, wat een prachtige, gevarieerde natuur. Al vonden we dat ene maïsveld midden op de heide toch een beetje een vreemd zicht.

IMG_1256

IMG_1257

IMG_1259

IMG_1260

IMG_1262

IMG_1263

IMG_1264

IMG_1268

IMG_1270

IMG_1273

IMG_1274

IMG_1275

IMG_1276

IMG_1277

IMG_1278

IMG_1279

IMG_1281

IMG_1283

IMG_1284

IMG_1285

We leerden ook wat bij over het oorlogsverleden van Kalmthout. We ontdekten een Amerikaans 90mm kanon met als opschrift: “Ter herinnering aan de dappere Geallieerde kanonniers die het luchtafweergeschut tegen de Duitse V-1’s, gericht op de haven van Antwerpen, succesvol bedienden van oktober 1944 tot april 1945.”

IMG_1286

Bij onze thuiskomst in Leuven werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang. Een mooi einde van een perfecte dag.

IMG_1298