Sushi op tweede kerstdag

Vandaag hadden we onze vrienden uit Kumtich over de vloer die het jaarlijkse relatiegeschenk kwamen overhandigen. Na de ietwat tegenvallende sushi van Tsuru Sushi vorig jaar, bestelde ik ditmaal wel bij Wabi Sabi. Dankzij de kerstvakantie waren er immers geen deadlines waarmee we rekening moesten houden. Speciaal voor onze vrienden bestelde ik zelfs wat extra gefrituurde sushi, omdat ze vorig jaar hadden gezegd dat dit hun favoriete soort sushi was (onbegrijpelijk voor mij, maar hey, zoveel mensen, zoveel smaken!).

En gelukkig was de hoeveelheid deze keer ruimschoots genoeg! Er bleef zelfs nog wat over om mijn neef en zijn twee kinderen voor te zetten die rond acht uur kwamen binnen waaien na een bezoekje aan M Leuven. Fijn om mijn achternichtje en neefje nog eens te zien, want die kinderen groeien als kool. Mijn neef wou eerst niet echt iets eten, maar ik kon die kinderen (zes en zeven jaar oud) toch niet zonder eten aan de lange rit terug naar Antwerpen laten beginnen? Gelukkig hadden we nog gezonde groentjes in de koelkast staan en de oudste dochter waagde zich zelfs aan een paar stukjes sushi. Het mooie geschenkpakket van onze vrienden uit Kumtich werd ook meteen open gedaan, zodat iedereen mee kon smullen van de lekkere chocolaatjes (die uiteraard vlotter binnen gingen dan de groentjes).

Genoten van dit flesje dat mijn broertje ons een tijdje geleden cadeau gedaan heeft:

Kerstavond in Limburg!

Dit jaar vierden mijn vriend en ik kerstavond bij mijn broer en zijn vriendin in het mooie Limburg. Al valt die schoonheid enigszins tegen met dit grauwe rotweer. In tegenstelling tot de twee voorgaande jaren blijven mijn vriend en ik de donkere dagen tussen kerst en nieuwjaar in België, omdat mijn vriend dit jaar helaas moet werken. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer naar het buitenland gaan, want een streepje zon zou me echt deugd doen.

Gelukkig zorgden mijn broer en zijn vriendin voor een uitstekend kerstdiner om ons op te fleuren. Met dank aan restaurant Alter! Mijn broer haalde voor deze gelegenheid zijn beste wijntjes boven en we klonken veelvuldig op het mooie leven. Ik kreeg zelfs een laat verjaardagscadeautje aangeboden: een flesje Bunnahabhain, dat zeker zal smaken! Net als vorig jaar pasten we voor de thee met zoetigheden en sloten we de avond af met een goed glas whisky. En de NMBS zorgde er zelfs voor dat we veilig terug in Leuven geraakten na deze culinaire uitspattingen.

Brood by Brijosh en wafeltjes met gerookte zalm, furikake & dille:

Aardpeer, hazelnoot & mimolette:

Oestertje:

Hamachi, sushirijst, ponzu & radijs:

Kabeljauw, Zeeuwse schelpen & combava:

Hertenkalffilet, knolselder & poivrade:

Chocolade, passievrucht & pecannoot:

Kerstsfeer in Westerlo en Herentals

Het is altijd zoeken om een datum te vinden voor het jaarlijkse kerstfeest bij de ouders van mijn vriend in Herentals. Acht volwassenen in combinatie met vijf tieners maakt dat er met heel veel drukke agenda’s rekening gehouden moet worden. Ditmaal landden we op de eerste zaterdag van de kerstvakantie. Dus spoorden mijn vriend en ik ‘s middags richting het station van Herentals waar zijn vader ons kwam ophalen. We hadden immers champagne en en reiskoffer bij om te blijven logeren. Altijd fijn om te kunnen feesten zonder op de klok te moeten kijken.

We aten samen een boterhammetje en vertrokken vervolgens naar het Kasteel de Merode in Westerlo waar we de rest van de familie troffen om ons te laten onderdompelen in de kerstmagie van het kasteel. We volgden een parcours door de verschillende versierde vertrekken van het kasteel waar ons allerlei personages wachtten die ons verschillende elementen (water, vuur, lucht, aarde) aanreikten om de boze sneeuwkoningin te verslaan die de kerstman bevroren had.

Het hele verhaal was mooi gedaan, maar duidelijk gericht op een iets jonger doelpubliek. Gelukkig zijn onze tieners beleefd genoeg om braaf te blijven luisteren en werd er geknuffeld en gezongen wanneer dat gevraagd werd. Alleen jammer dat het van te voren niet duidelijk was dat de doelgroep voor dit spektakel eerder kleuters en lagereschoolkinderen waren. Maar het kasteel zelf was zeker de moeite, al verdient het een grondige renovatie. En op het einde van de rondgang mochten we allemaal met de kerstman op de foto.

Terug naar het ouderlijke huis van mijn vriend voor het aperitief. Een glaasje champagne gaat er altijd in! En natuurlijk keken die tieners het meest van alles uit naar hun Secret Santa cadeautje. Terwijl ik al jaren hetzelfde vraag: een goodgift. Als hoofdgerecht hadden de ouders van mijn vriend een klassieke gevulde kalkoen met veenbessen, groenten en hertoginnenaardappelen voorzien. Altijd lekker!

Als dessert waren er taart en chocolaatjes en daarna speelden we spelletjes. Nu al die tieners probleemloos kunnen liegen, is chapeau duidelijk het favoriete spel geworden. En ze gooien tegenwoordig verdorie een poker in vijf beurten! 😉

Zondagochtend bleven mijn vriend en ik lekker lang in bed liggen om vervolgens samen met zijn ouders het kalkoenoverschot van de vorige avond weg te werken. Mijn vriend en ik keerden na al deze culinaire uitspattingen huiswaarts met een hele hoop extra alcohol voor onze collectie. 😉

Nuoc Mam, Ensor en Cindy Sherman

Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen-centraal waar we afgesproken hadden met zijn ouders om samen een dubbele portie cultuur tot ons te nemen. Maar eerst moesten onze hongerige magen gevuld worden! Voor de gelegenheid had ik gereserveerd bij Nuoc Mam, een Vietnamees restaurant vlakbij het KMSKA. Het weer zat voor de verandering eens mee, dus we gingen te voet naar ginder.

Het was voor mij de eerste keer dat ik dit restaurant bezocht en een fijne herinnering aan hoe lekker die Vietnamese keuken wel niet uit. Na een paar voorgerechtjes gedeeld te hebben met mijn tafelgenoten, genoot ik van hét bekendste Vietnamese gerecht, een heerlijke phở. Energie genoeg opgedaan voor een namiddag kunst kijken.

We startten onze culturele verkenning met een bezoek aan de Ensortentoonstelling in het KMSKA. Tijdens de opening had ik maar de helft van de tentoonstelling gezien, dus ik keek ernaar uit om alle kunstwerken nog eens op mijn gemak te bekijken. En ja, ik weet dat er in de pers wat gedoe geweest is over de scenografie, maar mij stoorde deze ietwat barokke overdaad geenszins. De schilderijen bleven moeiteloos de aandacht naar zich toezuigen. Geen twijfel mogelijk wie de ster van de show was. Het was trouwens bijzonder druk in het KMSKA op deze zondag. Ik vermoed dat alle tijdsloten uitverkocht waren, want het was letterlijk aanschuiven bij sommige werken.

Continue reading →

Winter wijndegustatie bij Taste

Na onze fijne double date gisteren, troffen mijn vriend en ik zijn zus en schoonbroer ‘s ochtends om 10u bij het riante ontbijtbuffet van het Park Inn hotel. Want wat is er beter om de dag te starten dan een heerlijk Engels ontbijtje? (Tip voor Cardo Brussels: Park Inn weet duidelijk hoe hun gerechten warm te houden! Hint: Le Creuset potten.)

Na dit stevige ontbijt hadden we alle vier nood aan een stevige wandeling om ons eten te laten verteren. Nadat de zus en schoonbroer hun valiezen op ons appartement hadden achter gelaten, trokken we dus samen de stad in en ik leidde mijn gezelschap langs de vele nieuwe Leuvense bouwsites. Best trots op mijn stad in volle transformatie.

En kijk eens aan, dankzij mijn geweldige time management skills stonden we stipt om 13u aan de deur bij Taste voor de winter wijndegustatie. De sympathieke gastvrouw en sommelier van Taste had voor de gelegenheid Sofie Cieters van So Different Wines uitgenodigd. De lijst met de te proeven wijnen was zo lang dat we er onmogelijk in slaagden alles te proeven. Gelukkig was er een spuwbak voorzien om de wijnen weg te gieten die minder in de smaak vielen. Ik denk dat ik de proeverij anders niet had overleefd. 😉 Oja en tussen al dat proeven door werden we verwend met hapjes van de chefkok van Taste. Naar goede gewoonte om duimen en vingers af te likken.

Continue reading →

Double date bij Convento Wijnbistro

Aangeknoopt met een oude traditie die door de coronajaren wat in de vergetelheid geraakt was. Dit weekend zakten de zus en schoonbroer van mijn vriend af naar Leuven zodat we nog eens met ons viertjes op stap konden. Voor deze bijzondere gelegenheid boekten ze op mijn aanraden een nachtje in het Park Inn hotel.

Nadat ze ingecheckt waren, wandelden we samen op het gemak naar Convento Wijnbistro voor een fijne avond bijbabbelen. Als ik heel eerlijk moet zijn, de wijnen waren naar goede gewoonte nog steeds uitstekend, maar het eten kon me minder bekoren dan vroeger. Als ik me niet vergis is Convento Wijnbistro een tijd geleden van chefkok veranderd, want nu staat er een man op hun website en ik ben er honderd procent zeker van dat er vroeger een vrouw achter het fornuis stond. Alleszins was de ricotta gnudi met prei en guanciale echt veel te zout. Alsof de kok per ongeluk zijn zoutvaatje in het gerecht had laten vallen. Jammer, want we hadden de zus en schoonbroer van vriend graag een onvergetelijke ervaring laten beleven. Stiekem spijt dat ik mijn oorspronkelijke reservatie bij Barba had geannuleerd omdat er enkel nog plek was op het overdekte terras.

Witloof als appetizer:

Crudo, aji amarillo, boekweit:

Ricotta gnudi, prei, guanciale:

Zwezerik, gepekelde groentjes, agrodolce:

Everzwijn, pompoen, radicchio:

Voor bij de kaas:

Kaasbord Van Tricht:

Lichtelijk aangeschoten wandelden we na het diner door de nachtelijke Leuvense straten. De plannen om samen de dansvloer van één of ander Leuvens café te gaan verkennen, borgen we wijselijk op en we sloten de avond af met wat onnozele spelletjes bij Gameland in de Kinepolisgalerij. Niets leuker dan met een brandweerspuit (met echt water!) mikken op rare beesten als je een tikkeltje te veel wijn gedronken hebt. 😉

Dinner by Laura Massa

Convento Food is niet meer, lang leve Laura Massa! Sterke, ondernemende vrouwen, daar kan ik alleen maar fan van zijn! (Alleen de url moet nog volgen…)

Gisterenavond hadden mijn vriend en ik hoog bezoek over de vloer: mijn vader, mijn nonkel en tante uit Antwerpen en mijn broertje en zijn vriendin. Zo’n belangrijke gasten verdienden het om in de watten gelegd te worden. En dankzij de pop-up plant sale in Hal 5 was ons bescheiden appartementje mooi opgefleurd met gloednieuwe planten én een (fake) blauwe orchidee.

We starten naar goede gewoonte met een glaasje champagne als aperitief, vergezeld van wat hapjes om de eerste kleine honger te stillen.

Voor het hoofdgerecht hadden we gekozen voor coq au vin en koninginnenhapje. Twee klassiekers die het altijd goed doen. Naar goede gewoonte hadden we weer veel te veel besteld, maar geen erg, dan kunnen we de komende dagen nog smullen van de kookkunsten van Laura.

We sloten de avond af met een glaasje whisky.

PS: Fun fact van de avond: de truffelpasta die mijn vriend en ik gekocht hadden deze zomervakantie in San Sebastian bleek geïmporteerd te zijn uit Italië. De volgende keer toch iets alerter zijn als we een souvenir kopen.

Within Temptation in de Lotto Arena

Gisteren spoorde ik voor de tweede dag op rij naar Antwerpen. Ditmaal stapte ik echter uit in Antwerpen-Berchem om vervolgens met de blue-bike naar de Lotto Arena te fietsen. Een aangename fietstocht langs het comfortabele Ringfietspad. Een tocht die zeker voor herhaling vatbaar is. Zeker omdat ik mijn fiets gewoon letterlijk voor de ingang van de Lotto Arena kon stallen.

Na een sanitaire stop, kocht ik mij een glaasje champagne en voegde ik mij bij mijn broer, zijn vriendin en een bevriend koppel voor het concert van Within Temptation, met Annisokay in het voorprogramma. He optreden van de groep Annisokay liet mij eerlijk gezegd vrij koud, maar amai, Sharon den Adel en haar muzikanten maakten dat meer dan goed! Wat een stem! Wat een présence! En de begeleidende graphics die op het podium achter de band werden geprojecteerd, mochten er ook zijn. Een waardige ondersteuning voor de muziek.

Na het concert nam ik snel afscheid van mijn gezelschap, want ik moest mijn spullen nog uit de locker halen en ik wilde op tijd zijn om mijn trein te halen. Jammer genoeg was ik net te laat voor de rechtstreekse trein van 22.53u en moest ik dus de trein van 23.12u nemen met een overstap in Mechelen. Het eerste stuk van de rit zat ik op een Desiro vol met Chinezen die afhaaleten aan het consumeren waren. Ik kreeg er bijna zelf honger van. 😉

De overstap in Mechelen verliep vlot. Al moest ik er wel een klein spurtje uit persen omdat ik maar vijf minuten had om mijn aansluiting te halen. De NMBS denkt aan mijn conditie. 😉

Bunnahabhain whisky tasting

Gisterenavond spoorde ik naar Limburg om samen met mijn broer deel te nemen aan een Bunnahabhain whisky tasting bij Dranken Houben. Mijn broer en ik houden mooie herinnering over aan ons bezoek aan de Distillery van Bunnahabhain op Islay en de whisky die we daar toen proefden. (Die genummerde fles die we toen daar kochten, staat hier trouwens nog steeds in de kast, te wachten op het ideale moment om open te doen.) Dus ik had hard naar deze tasting uitgekeken.

De tasting stelde niet teleur. We kregen enkele zeer mooie whisky’s te proeven. Wat Bunnahabhain trouwens uniek maakt als distillery op Islay, is het feit dat hun whisky niet geturfd is. En ja, ik was de enige vrouw in een gezelschap van uitsluitend mannelijke whiskyliefhebbers.

We proefden:

Bunnahabhain 12 yrs
Bunnahabhain 12 yrs cask strength
Bunnahabhain Toiteach a dha
Bunnahabhain 18 yrs
Feis ile 2024 14 yrs ruby port
Bunnahabhain Feis ile 2024 23 yrs triple sherry
Old Ballantruan

En als afscheidscadeautje van de werknemers van Dranken Houben verantwoordelijk voor de organisatie van deze tasting, mochten we nog een glaasje Glasgow 1770 proeven.

Als ik heel eerlijk ben: de twee niet-Bunnahabhain whisky’s hadden voor mij niet gehoeven. Té geturfd. Ik had deze whisky’s zeer graag ingeruild voor nog een glas van die uitstekende Bunnahabhain Feis ile 2024 23 yrs triple sherry. 😉

Ik kon alleszins nog op het gemak nagenieten in de, op de conducteur na, lege trein terug naar Leuven.

Oostduinkerke – 25 augustus 2024

Na een lekker ontbijt met bonen in tomatensaus maakten we onze valiezen, lieten we deze achter in het hotel en trokken we met ons gezelschap naar de kust. De weersvoorspellingen voor de voormiddag zagen er redelijk uit, dus we hoopten nog wat van het strand en de zee te kunnen genieten.

Eén van de nichtjes van mijn vriend wilde graag haar surfkunsten demonstreren (ze was de week voordien op surfkamp geweest), dus moesten er surfboards gehuurd worden. Een ander nichtje wilde graag ook proberen surfen en uiteindelijk wilden de twee stoere papa’s zich ook graag bewijzen. Dus huurden ze vier wetsuits en vier surfboards bij Surfclub Windekind en gingen ze enthousiast de golven tegemoet.

Helaas liet de zon de achtergebleven leden van ons gezelschap in de steek en stonden wij met een hoop gerief van de vier surfers te verkleumen op het strand. En dat ondanks het feit dat ik een fleece aan had. De moeder van mijn vriend was zo moedig om even de zee in te gaan, waar ze al snel gezelschap kreeg van een lifeguard die haar er beleefd op wees dat ze in deze zone niet mocht zwemmen. Aangezien ik al een heel weekend met een vervelende verkoudheid sukkelde, bleef ik op het droge. De opstekende wind werd echter steeds kouder en venijniger en toen het dan ook nog eens begon te regenen, dropen we met z’n allen af naar de kantine van Surfclub Windekind. Ik moet toegeven dat ik door de koude niet veel zin had om nog lang aan de kust te blijven. Dus toen de surfers terug keerden, vond ik het welletjes.

We keerden met de ouders van mijn vriend naar het hotel terug om onze spullen op te halen en reden verder naar Deinze, waar de zon wel scheen. Terwijl mijn vriend een tafeltje veroverde op het terras van restaurant Sint-Niklaas, bezochten zijn ouders en ik kort de Sint-Niklaaskerk, die helaas zowel in de eerste als de tweede wereldoorlog verwoest werd. Van het prachtige gotische doksaal en het andere erfgoed in de kerk blijven helaas alleen nog maar oude zwart-wit foto’s over.

Het deed deugd om weer wat te kunnen opwarmen op het terras in de zon, want de koude van de ochtend was echt in mijn botten gekropen. De zon in combinatie met het lekkere slaatje met scampi, garnalen en gerookte zalm slaagden er gelukkig in mijn humeur weer op te krikken.

Na onze late lunch, zetten de ouders van mijn vriend ons af aan het station van Diksmuide en daarmee zat het weekend erop. Jammer van de bijzonder kille en natte zondagochtend. Hopelijk de volgende keer meer geluk.

Yet Another Blog

Life on my side

familie