Dinner date at Comptoir des Galeries

Deze avond had ik afgesproken met een oud-collega wiens pad ik professioneel nog regelmatig kruis, zonder veel gelegenheid om op persoonlijk vlak bij te babbelen. Vanavond brachten we daar verandering is, al moet ik eerlijk zeggen dat er zo nu en dan ook wat werkaangelegenheden besproken werden.

Voor de gelegenheid had ik een tafeltje gereserveerd bij mijn favoriet Comptoir des Galeries. Het was zalig zacht weer, dus warm genoeg om te genieten van één van de laatste zomeravonden op hun patio. Spijtig genoeg bleef ik vanavond wat op mijn honger zitten. Voorgerecht en dessert waren heerlijk, maar die twee gefrituurde rivierkreeftjes, daarmee kreeg ik mijn maag echt niet gevuld. Gelukkig maakte de Pannequet du Couvent veel goed! There is always room for icecream and pancakes!

Yet another pensioneringsfeestje

Die pensioneringsfeestje beginnen op bandwerk te lijken, maar het feestje van vandaag krijgt toch een bijzondere plekje in mijn hart. Vandaag wuifden we immers mijn voorgangster uit, die voor de laatste jaren van haar carrière besliste om geen leidinggevende functie meer uit te oefenen en zo het pad voor mijn effende. Nu nog denk ik vaak: “Wat zou mijn voorgangster doen.” Een fantastische leidinggevende die haar expertenkennis combineerde met empathie en een groot hart voor haar medewerkers. Grote schoenen te vullen dus!

Eerst had ze gezegd dat ze helemaal geen afscheidsfeestje wilde, maar dat was buiten haar geliefde collega’s gerekend. Iemand die zo’n een indruk heeft nagelaten op de collega’s kan niet geruisloos verdwijnen in onze organisatie. Dus organiseerden we een feestje, zamelden we geld in voor Vlaanderen Vakantiecheques en klonken we op al de mooie toekomstplannen die ze in het vooruitzicht heeft.

Na het officiële gedeelte zakten we met een kleiner groepje af naar Gare Maritime om nog iets te eten en een laatste glas te drinken. Hoera voor Japchae!

Bij het afscheid nemen, beloofden we snel elkaar weer te zien. Want één ding is zeker: wij zeggen geen vaarwel, maar tot ziens!

Brindisi – 31 juli 2022

Vandaag vertrekken we na het ontbijt naar Brindisi. We parkeren onze wagen opnieuw buiten het historische centrum en wandelen langs de Piazza Mercato naar de Piazza Duomo, omringd door prachtige gebouwen en natuurlijk niet te vergeten: de Duomo van Brindisi.

We wandelen door de poort onder de klokkentoren naar de Via Colonne. En die naam mag je letterlijk nemen, want aan het einde van de Via Colonne markeert een oude Romeinse zuil het einde van de beroemde Via Appia, die vanuit Rome naar het zuiden van Italië loopt. Origineel stonden er vroeger twee zuilen, maar de tweede zuil viel in 1528 van zijn sokkel en verhuisde vervolgens naar het Piazza Sant’Oronzo in Lecce. Het kapiteel van de zuil die wel nog rechtstaat blijkt bij nadere inspectie een kopie te zijn. Gelukkig moeten we niet ver lopen om het origineel te kunnen bewonderen, dat staat namelijk een paar straten verder in het Palazzo Granafei-Nervegna. Een bezoek aan dit palazzo is gratis en is echt een aanrader. Fantastisch om dit oude kunstwerk van zo dichtbij te kunnen bewonderen.

Continue reading →

Pool Party in Zichem!

Uitgeslapen na de barbecue van gisteren en pas wakker geworden nadat mijn vriend al lang naar de luchthaven vertrokken was voor zijn vroege ochtendvlucht. Mezelf getrakteerd op een porridge en een smoothie van Oats Days Long, die me niet helemaal goed bevallen zijn, want de rest van de dag last gehad van rammelende darmen. Op mijn middagwandeling nog onze vrienden uit Wijgmaal tegen gekomen die met hun buren een bezoek brachten aan Grasse Matinée op het Alfons Smetsplein. Alleen jammer dat het plein er, ondanks de kleurrijke stoeltjes, redelijk doods bij lag.

In de namiddag spoorde ik naar Testelt voor de lang uitgestelde pool party bij onze vrienden. Spijtig genoeg verblijft de papa van onze vriendin momenteel in het ziekenhuis en was onze vriendin om die reden in de namiddag afwezig. Afgaande op wat ze nadien vertelde, ziet het er niet zo goed uit. Een pool party in mineur dus, want zowel onze vriendin als mijn vriend ontbraken. Toch maakten we er het beste van. We zwommen in de prachtige zwemvijver met steur en goudvissen en speelden black stories en exploding kittens. En onze vriendin had op voorhand allerlei hapjes bereid (ondanks het feit dat ik haar op het hart gedrukt had dat ze voor mij niets speciaals moest doen) die we met smaak opsmikkelden.

De oudste zoon van onze vrienden begint in september aan de unief. OK, hij zit wel een jaar voor op zijn leeftijd, maar help! hoe snel gaat de tijd? Twee keer met mijn ogen geknipperd en daar zit een briljante jongvolwassene. Ik ben er zeker van dat hij dat schitterend zal doen aan de universiteit. Wiskunde is echt helemaal zijn ding!

Tegen het avondmaal (met mijn lievelingseten, tomaat garnaal en ijs met rode vruchten als dessert) vervoegde onze vriendin ons en na een laatste zwempartijtje nam ik afscheid en bracht onze kameraad me terug naar het station van Testelt.

Ondanks de tegenpruttelende darmen toch een mooie dag!

PS: Fotootje van de pralines die ik helaas thuis in de frigo vergeten ben:

Nazomerse barbecue in Schulen

Zalig die heerlijke nazomer! Ideaal weer om nog eens de barbecue boven te halen. Gelukkig heb ik een broer met goede barbecueskills en een gigantische tuin! En ja, daar dronken we natuurlijk wat lekkere Italiaanse wijnen bij. Fijn om wijn te kunnen drinken van een wijnhuis dat je persoonlijk bezocht hebt.

Spijtig genoeg eindigde de avond op een valse noot. De laatste trein van Schulen naar Leuven werd afgeschaft. Daar stonden mijn vriend en ik dus, in het donker op een godverlaten perron in the middle of nowhere. Blijven slapen bij mijn broer was geen optie, want mijn vriend moest deze ochtend (zondag) vroeg het vliegtuig halen. En na die wijntjes wilden we mijn broer en zijn vriendin niet vragen om ons naar Leuven terug te rijden. Taxi gebeld dan maar. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten en reed de taxichauffeur aan een stevig tempo. Van de twitter-account van de NMBS vernam ik dat de oorzaak van het verstoorde treinverkeer spoorlopers waren en dat we de taxirit konden terugvorderen via de ombudsdienst. Spijtig genoeg hebben we die taxirit cash betaald en hebben we geen bewijsje gekregen van de chauffeur. Ook niet meer aan gedacht, zo laat op de avond. Enfin ja, so be it.

Zomeren op het terras van Wine Bar Lewis

Gisteren genoten op het terras van Wine Bar Lewis van de reünie met onze kameraad-wereldreiziger, vers terug van zijn laatste trip in Tokyo na een jaartje sabbatical. Oja, hij reisde ook nog naar Australië, Taiwan en diverse Europese hoofdsteden en gooide daar nog een kleine cruise op de Middellandse Zee bovenop. Some guys have all the luck! Al gebiedt de eerlijkheid me wel te zeggen, dat de verblijven in Australië en Taiwan vooral dienden om daar een verblijfsvergunning te krijgen. Zijn vrouw woont momenteel in Australië, maar is oorspronkelijk van Taiwan afkomstig.

Wij zijn alleszins blij dat hij opnieuw in het land is en we de gelegenheid hebben om wat vaker af te spreken onder het genot van een goed glas wijn. En jawel, Kristof van Wine Bar Lewis liet ons weer allerlei lekkere wijntjes proeven. En de jamón trevelez, de vleeskroketjes en de kaasplank vielen ook in de smaak!

We sloten de avond af op het appartementje van onze kameraad, alwaar we zijn fantastische druiven bewonderden, exploding kittens speelden met zijn jongste dochter en nog een whisky dronken als afzakkertje. Meer moet dat niet zijn.

Afscheidsreceptie van vier collega’s

Deze namiddag namen we afscheid van maar liefst vier collega’s tegelijkertijd. Vier generatiegenoten die allemaal dit jaar met pensioen gaan, een pak ervaring en kennis die ons bedrijf verlaat. Ze zullen gemist worden. Het feest begon al om half vier, maar omdat ik een belangrijke vergadering had, kon ik pas om vijf uur naar het feest gaan, waardoor ik alle mooie afscheidswoorden natuurlijk helemaal gemist heb. Gelukkig kon ik met elk van de afscheidnemende collega’s een persoonlijk woordje wisselen en hen bedanken voor al die jaren fijne samenwerking.

Samen met een paar collega’s sloten we het feest af en ruimden we de gebruikte glazen en overblijvende hapjes bijeen, zodat de collega’s van de catering deze morgenochtend snel kunnen opruimen. Daarna vervoegde ik een paar andere collega’s die de warme feestzaal ontvlucht waren en van de zomeravond genoten op het terras van L’écuyer vlakbij het Muntpunt. Ik bestelde me een glaasje rosé schuimwijn, kwestie van een waardige opvolger te vinden voor de bio-cava van de afscheidsreceptie. 😉

Daarna zakten we met een coalition of the willing van zes personen af naar het terras van The Red Rabbit In Kilt, waaraan ik goeie herinneringen bewaar. Ik hield het bij één afsluitende cocktail, kwestie van morgen niet met een kater te moeten gaan werken en nam afscheid van mijn collega’s die duidelijk van plan waren nog stevig door te zakken. Misschien bij een volgende gelegenheid!

Plannen maken bij Alfalfa

Deze avond belandde ik geheel onverwacht op het terras van Alfalfa voor een drankje met onze vrienden wijnliefhebbers. Hoofddoel was het vastleggen van een hotel voor ons gepland uitstapje naar de Champagnestreek, maar de lekkere cocktails en wijntjes waren een aangenaam neveneffect. Zeer fijn dat het zo nu en dan toch lukt om elkaar op den bots te zien!

Ostuni, Spiaggia Torre Guaceto en Ceglie Messapica – 30 juli 2022

Ook vandaag genieten we uitgebreid van het heerlijke ontbijt in Casale Ramunno. Helaas is er een diertje dat mij geen rustig ontbijt gunt: een wesp nestelt zich onder mijn voet en wanneer ik mijn voet neerzet, wordt ik uiteraard gestoken. Pech. Gelukkig heb ik cortisonezalf bij! Maat ons hopen dat ik er niet te veel last van heb de rest van de dag.

Deze ochtend trekken we opnieuw naar Ostuni. Ditmaal niet te voet, maar met de wagen. We parkeren onze wagen aan een randparking en doen vervolgens manmoedige pogingen om te betalen aan een voor ons werkelijk onbegrijpelijke parkeerautomaat. Gelukkig schiet een mooi opgedirkt Italiaans koppel, die duidelijk onderweg zijn naar een trouwfeest, ons te hulp, want anders was het nooit gelukt.

We wandelen het mooie witte stadje in en genieten van de uitzichten. Op de Piazza della Libertà zien we het huwelijk waarnaar de vriendelijke mensen die ons geholpen hebben onderweg waren. De bruid en haar vader staan te wachten aan de ingang van de Chiesa di San Francesco d’Assisi. Ze hebben alvast een schitterend zonnige dag uitgekozen voor hun feest.

We wandelen verder door de smalle straatjes in het centro storico naar de kathedraal van Ostuni. Een prachtig bouwwerk (we verwachten niet anders in Italië), alleen jammer dat de zijkapellen niet verlicht zijn. We dwalen nog wat verder door de stad en keren dan terug naar de parking. In een Express GB kopen we een grote portie watermeloen, yoghurt, nootjes en water voor een lichte lunch op het gezellige terras van Casale Ramunno. Kwestie van ons wat te sparen voor het avondmaal. 😉

Continue reading →

Vriendenweekend in Libin!

Nadat ons traditionele weekend door de coronacrisis drie jaar niet kon doorgaan (de laatste editie was in 2019), deed het deugd om weer neer te kunnen strijken in het oude vertrouwde vakantiehuis in Libin. Met 36 waren we ditmaal, waardoor we de limieten van het huis strikt genomen overschreven en mijn vriend en ik, samen met de drie zonen van onze vrienden uit Heverlee op zolder moesten slapen. En onze kameraad uit Brugge met zijn inmiddels volwassen zoon en dochter in twee tentjes in de tuin sliepen. Maar dat hadden we er graag voor over om zoveel mogelijk mensen de kans te geven mee op weekend te gaan. Die luchtmatras is alvast een goede investering gebleken!

Het was even afwachten hoe het zou klikken tussen al de kinderen waarvan er velen elkaar al niet meer sinds september 2019 gezien hadden en even dreigde onze kameraad uit Gent af te haken omdat zijn dochter het niet aandurfde, maar dankzij een last minute opgetrommeld nichtje, kwam ze toch mee.

Mijn vriend en ik vertrokken op vrijdag 1 september in de gietende regen vanuit Leuven, maar kijk, eens we in Libin aankwamen, begon spontaan de zon te schijnen en dat bleef zo voor het ganse, heerlijk warme weekend. We zaten voornamelijk in het zwembad, speelden pool op zolder, smulden van de barbecue, dronken spumante rosato, wandelden in de omgeving, bakten pannenkoeken, speelden weerwolven, exploding kittens, saboteur en black stories. En introduceerden Pokemon Go aan een hele hoop nietsvermoedende deelnemers. 😉 Enige teleurstelling: de zo geliefde jacuzzi had plaats gemaakt voor een pingpongtafel.

En het was meteen ook de allereerste keer dat onze jongste deelnemer van de partij was, die was namelijk de vorige keer nog niet geboren. En óf ze dé ster van het weekend was? Dat spreekt voor zich, uiteraard.

Echt een weekend om in te kaderen. Ik kijk al uit naar het vervolg, volgend jaar!

En deze zonsondergang op zondagavond in Leuven was de kers op de taart.

Yet Another Blog

Life on my side

culinair