Risky business!

Gisterenavond hadden we nog eens vrienden over de vloer, want hoe leuk ik het ook vind om samen op restaurant te gaan, het is dubbel zo leuk om in de comfort van je eigen woonst met je eigen zelfgekozen champagne en wijn je gasten in de watten te kunnen leggen. Toegegeven, met wat hulp van onze favoriete traiteur Convento Food. Een keukenprinses zal ik wel nooit worden. 😉 En als kers op de taart werden er gruwelijke oorlogen uitgevochten boven het RISK-bord. Al moet ik deemoedig erkennen dat de geluksgoden deze avond niet aan mijn kant stonden.

Aperitief bij Wine Bar Lewis en diner bij Barba

Zaterdag hadden mijn vriend en ik afgesproken met twee andere bevriende koppels. We startten onze avond met een aperitiefje in onze favoriete Leuvense wijnbar (toegegeven, dik gezaaid zijn de wijnbars niet in Leuven). Naar goede gewoonte was het onthaal weer bijzonder hartelijk en de wijn uitstekend. Wij klonken alvast op een geslaagde avond.

Na het aperitief wandelden we letterlijk een paar meters verder naar Barba, alwaar ik een tafel voor zes had gereserveerd. En jawel, het diner was naar goed gewoonte weer uitstekend. Lekker eten en fijne gesprekken in goed gezelschap, meer moet dat niet zijn!

Appetizers:

Haring, avocado, groene asperge, appel:

Falafel, flat bread, hummus, couscous:

Witte asperge, pancetta, ricotta, daslook:

Rund, gebrande ui, witlof, cacao:

Aardbei, rabarber, citroen, violette:

Zoetjes voor bij de koffie en thee:

Moco en Stedelijk Museum in Amsterdam – 20 april 2023

Stipt om 8 uur voegen mijn vriend en ik ons bij zijn collega’s aan de ontbijttafel. Ik moet zeggen dat ik graag nog een uur langer in bed had gelegen op deze verlofdag, maar hey, het feit dat ik mezelf een English breakfast kan samenstellen aan het buffet maakt dat ik me meteen een pak beter voel. De twee Spaanse collega’s van mijn vriend, Daniel en Luis, ken ik nog van onze trip naar Valencia vorig jaar. Miguel had ik al een keertje ontmoet in cocktailbar Le Scandale, maar eerlijk gezegd kon ik me dat niet echt meer herinneren. Iets te hard in de cocktails gevlogen, waarschijnlijk. 😉

Na het ontbijt regelen mijn vriend en ik aan het onthaal van ons hotel twee huurfietsen voor de komende vier dagen, want NH Amsterdam Zuid ligt niet meteen in het toeristische hart van Amsterdam. Ik neem afscheid van mijn vriend die samen met zijn collega’s naar de conferentie vertrek en beantwoord zelf nog een paar mails vooraleer te vertrekken. Er zijn nog een paar dringende mails binnen gekomen, waardoor ik later vertrek dan gepland. Ik vloek inwendig, want ik weet dat googlemaps de fietstijd altijd nogal optimistisch inschat en ik weet ook niet hoe makkelijk ik mijn fiets kwijt geraak in de buurt van het Moco (Modern Contemporary Museum). En natuurlijk begint het onderweg tijdens de fietstocht opeens stevig te regenen. Gelukkig ben ik daarop voorzien met mijn Hollandse fietsjas en hou ik het redelijk droog.

Op het museumplein aangekomen, parkeer ik mijn fiets in de overvolle fietsenrekken en haast me naar de ingang van het Moco. Ik haal opgelucht adem dat ik om 10.20u met mijn ticket van 9.45u nog steeds binnen mag. Het is verschrikkelijk druk in dit privémuseum gelegen in de historische Villa Alsberg. Het herenhuis is eigenlijk te klein voor al dat volk en helaas zijn er geen lockers. Bovendien moeten rugzakken op de buik gedragen worden. Ik zucht met mijn zware fotografierugzak en natte jas, maar door de warmte binnen droog ik snel op en er vallen tot mijn grote opluchting wel wat knappe werken te bewonderen. Het contrast tussen de hedendaagse kunstwerken en het statige herenhuis werkt alleszins.

Uiteraard is Banksy de publiekslieveling bij uitstek en iedereen wil een foto van zijn meest bekende werk: het meisje met de rode ballon. Er is ook een kamer gewijd aan NFT-werken, maar die spreken mij wat minder aan. Het Moco bezit ook werk van Basquiat (fan sinds ik zijn tentoonstelling zag in Londen), Jeff Koons, Andy Warhol, Marina Abramović en Yayoi Kusama (die ik leerde kennen op Jeju Island). Grote namen die vooral dienen om het publiek te lokken, want het aantal werken van hen in hun collectie is zeer beperkt. Ik maak kennis met een nieuwe kunstenaar die me bijzonder weet aan te spreken met zijn gigantisch realistische schilderijen. THE KID heeft alleszins talent en ik hoop dat hij doorbreekt met zijn werk.

Continue reading →

Business lunch bij Frank

Want vergaderen gaat zoveel vlotter als er iets lekkers op je bord ligt! Met dank aan Frank voor de heerlijke savoury stack!

Van Leuven naar Amsterdam – 19 april 2023

Een uurtje later dan gepland de trein genomen wegens waanzinnig druk op het werk en geen zin om mij kapot te haasten om naar het station van Leuven te spurten. Om 18.47u was de avondspits ook achter de rug, waardoor het rustiger op de trein was. Al had ik weinig te klagen met mijn eersteklasticketje. In Mechelen stapte ik over op de Amsterdammer en nestelde mij met mijn valies, fototoestelrugzak en laptop in eerste klas. Zalig! En onderweg kon ik genieten van een werkelijk prachtige zonsondergang. Wat wil een mens nog meer?

Normaal zou de trein om 21.35u aankomen in Amsterdam Centraal, maar met het doel in zicht ging de trein alsmaar trager rijden en uiteindelijk kwam ik aan met een dik kwartier vertraging. Ik stapte de eerste de beste taxi in die ik kon vinden en liet me afzetten aan de ingang van NH Amsterdam Zuid, alwaar mijn vriend me al stond op te wachten om mijn bagage te helpen dragen en mij naar de juiste kamer te begeleiden. Mijn vriend was immers al sinds maandag met zijn collega’s in Amsterdam voor een bezoek KubeCon. Een kans om op kosten van zijn bedrijf op hotel te kunnen gaan, laat ik natuurlijk niet liggen. 😉

Ik kuste mijn vriend, zette mijn spullen af op de kamer en vervolgens dronken we nog een glaasje Chardonnay in de bar van het hotel om te klinken op onze hereniging.

Omdat mijn vriend vroeg op moest voor zijn conferentie en ikzelf ook een goed gevulde agenda had voor deze vierdaagse in Amsterdam, maakten we het niet laat. Een goede nachtrust was welkom.

Afscheid van Berlijn in de regen – 14 april 2023

Onze laatste halve dag in Berlijn laten de weergoden ons volledig in de steek. Regen, regen en nog eens regen. Doodjammer, want ik had echt uitgekeken naar die street art wandeling. Maar goed, we laten het niet aan ons hart komen en nadat we onze koffers hebben achtergelaten in een gangkast in de trappenhal van ons appartement, starten we de dag met een ontbijt bij Coffee and Cookies. Op vraag van mijn vriendin ben ik op zoek gegaan naar een meer fancy zaak dan de voorbije dagen. Zij was niet echt een fan van de nogal basic ontbijtjes bij de bakkerijen. Beetje vreemd, want ik vond die ontbijtjes net heel lekker en in prijs-kwaliteit moeilijk te overtreffen. Maar u vraagt, wij googlen. En toegegeven, het was gezellig zitten bij Coffee and Cookies. Al waren de echte ontbijtformules jammer genoeg niet meer beschikbaar. Gelukkig waren er lekkere overnight oats, pastéis de nata en wafels!

Ik heb Coffee and Cookies ook uitgekozen omdat het zich vlakbij ons plan B voor vandaag bevindt: Topographie des Terrors. Het grauwe weer past perfect bij de sfeer van deze plek: bijzonder deprimerend. Net als de vorige keer ben ik erg onder de indruk van ons bezoek. Ik denk dat het in deze tijd meer dan ooit belangrijk is om zulke plekken te bezoeken en te beseffen tot welke gruweldaden mensen in staat zijn. Het is belangrijk dat om te zien waartoe onverdraagzaamheid en totalitaire regimes leiden. Het boezemt me angst in dat de polarisatie in onze samenleving steeds sneller toeneemt. En waarom? Omdat iemand anders is dan wij? Terwijl de meeste mensen allemaal hetzelfde willen: een comfortabel, liefdevol leven omringd door vrienden en familie. Ik blijf erbij dat wij mensen meer gemeenschappelijk hebben, dan dat we van elkaar verschillen. Alleszins laat de oorlog in Oekraïne en andere plekken op deze wereld zien dat de gruwel nog steeds niet uit de wereld is. Het ene broedervolk dat het andere uitmoordt, het is amper te vatten.

Continue reading →

Neues Museum, boottochtje op de Spree en Street food Thursday in Markthalle Neun – 13 april 2023

Vandaag trekken we voor het ontbijt naar Daisy Café, helaas, het café beschikt wel over zitplaatsen, maar alleen buiten en daarvoor is het toch net iets te fris, zo vroeg op de morgen. Dus wandelen we terug naar Cafe & bäckerei, alwaar we een heruitgave eten van ons ontbijt van gisteren. Geen erg, zolang er eieren zijn, ben ik tevreden. Terwijl we ontbijten, houden we de weersvoorspellingen in het oog. Ik heb namelijk voor morgenochtend een drie uur durende street art wandeling ingepland. Al de voorspellingen geven echter de ganse voormiddag regen. En wie heeft er zin om drie uur in de regen te wandelen? Zeker onze twee pubers niet! Er rest mij dus geen andere keuze dan de wandeling te annuleren. Gelukkig kan dat tot 24u vóór de start van de wandeling gratis. Snik, doodjammer. Mijn tweede teleurstelling deze vakantie na de afgezegde catamarantocht.

Vandaag staat een bezoek aan het Neues Museum op het programma. Onze vrienden hebben samen met hun kinderen een aantal jaren geleden Egypte bezocht en zijn net zoals mijn vriend en ik gefascineerd door de tijd van de farao’s. Dan mag een bezoek aan dit museum natuurlijk niet ontbreken. Wat deze plek voor mij zo bijzonder maakt, zijn de zichtbare littekens van de bombardementen tijdens Tweede Wereldoorlog. Het gebouw zelf bleef na de oorlog een ruïne tot de DDR een poging deed om het gebouw herop te bouwen in 1986. Uiteindelijk vielen die werken stil na de val van de muur en kon de reconstructie pas echt goed beginnen in 1997. In het museum zelf zijn her en der nog vroegere muur- en plafondschilderingen te bewonderen. Echt een fantastische plek en dan heb ik het nog niet eens gehad over de collectie, die we ook zeer wisten te smaken. Met als hoogtepunt natuurlijk de buste van Nefertite, de prachtige, maar raadselachtige koningin die samen met haar echtgenoot een nieuwe monotheïstische godsdienst uit de grond stampte, die echter ten onder ging met het einde van de regeerperiode van de ‘ketterse’ farao. Het is trouwens enkel toegelaten foto’s te maken van de buste op een zeer eerbiedwaardige afstand, dus pluspunten voor de persoon die op de foto’s hieronder Nefertite weet te vinden. Een eervolle vermelding gaat naar de gouden ceremoniële hoed die in de prehistorie dienst deed als maan- en zonnekalender.

Continue reading →

Kick-off event digitale transformatie

Deze namiddag was ik te gast bij het VAF voor een kick-off event dat in het teken stond van digitale transformatie. De projectleiders kwamen hun vernieuwende projecten voorstellen en Minister Dalle sloot de namiddag af. Zeer boeiend en inspirerend, maar als ik eerlijk ben, was voor mij het fijnste moment van de namiddag de receptie achteraf. Ik had leuke babbels met collega’s en oude bekenden en één van de obers had duidelijk een boontje voor mij, want hij bleef mijn glas maar bijschenken. Ondanks wat (zwakke) tegenstribbelingen van mijn kant. Ik had alleszins genoeg hapjes gegeten om na mijn treinrit naar Leuven zonder honger om zes uur aan de Franse les te kunnen beginnen. En wat blijkt: na een paar glaasjes cava gaat dat Frans spreken eens zo vlot! Ik had zelfs nog genoeg energie over om na alweer een stevige fietstocht te genieten van de salsa om acht uur.

Jüdisches Museum, Deutscher Dom, Rausch, Gemäldegelerie – 12 april 2023

Deze ochtend starten we de dag met een ontbijt van Cafe & bäckerei. De keuze aan ontbijtopties is er riant en de zaak heeft veel meer plaats om te zitten dan Star Bäckerei, waar we gisteren eerder met gemengde gevoelens buiten stapten. Mijn omelet is alleszins heerlijk en wordt geserveerd met olijfjes, een geiten- of schapenkaas en wat groentjes. Wat mij betreft ons beste ontbijt tot nu toe.

Geen taxirit vandaag, want het Jüdisches Museum bevindt zich op wandelafstand. In tegenstelling tot ons bezoek in 2010 nemen we nu uitgebreid de tijd om dit museum te bezoeken. De bijzondere architectuur ontworpen door Daniel Libeskind maakt ook nu weer indruk. De Holocaust Tower en de Garden of Exile tonen hoe architectuur een gevoel van desoriëntatie en verlies kunnen uitdrukken. Zeer krachtig. Net zoals de akelige installatie ‘Shalekhet – Fallen Leaves‘ van Menashe Kadishman, waarbij je door je eigen stappen een geluid van rammelende ketenen voorbrengt.

Ik moet zeggen dat van de collectieopstelling zelf me niet zoveel was bijgebleven na ons vorige bezoek, wellicht te wijten aan het hoge tempo dat we toen noodgedwongen moesten aanhouden. Ik vermoed dat de ganse scenografie ondertussen grondig hertekend is, want ik had in geen enkele zaal (buiten natuurlijk de Holocaust Tower en de Garden of Exile) een gevoel van herkenning. Wat ik alleszins apprecieer aan dit museum is dat de focus niet enkel ligt op de Holocaust, een gruwelijk onderdeel van de joodse geschiedenis, maar dat het museum ook aandacht besteedt aan de eeuwenlange, boeiende geschiedenis van de joodse volkeren in Europa. Een mooie gelegenheid om wat bij te leren.