Nog steeds blij dat ik een job heb die mij op de mooiste plaatsen van Vlaanderen brengt. Deze namiddag kon ik genieten van een uitstekende lunch van Djar in combinatie met het fantastische uitzicht vanuit de Arteveldehogeschool.
culinair
Feestje in de Beursschouwburg
Wat! Een! Feest! Als mijn collega’s iets organiseren, dan mag je er zeker van zijn dat het tot in de puntjes verzorgd is! De hapjes waren overvloedig en overheerlijk (wat een contrast) en de ambiance zat goed vanaf de speech van onze grote baas. Hij wist het perfecte evenwicht te vinden tussen ludiek en serieus. Met voldoende bloemetjes voor de collega’s die zich ingezet hebben om van ons grote project een succes te maken.
Vervolgens was het tijd voor een quiz die de collega’s zelf in mekaar gestoken hadden en die een apotheose kreeg op het podium met een heuse dance performance van de drie hoogst geëindigde teams op de zoete melodie van Europapa. (Stiekem blij dat mijn groepje vijfde eindigde!) De rest van de avond brachten we al pratend en drinkend door op het mooie terras van de Beursschouwburg, genietend van de prachtige zomeravond.
Na een korte passage op het terras van een café dat aan het afsluiten was in de Anspachlaan, eindigden we met een select groepje in café Les Brasseurs, klinkend op een fantastische avond!
The Schuman Show!
Deze namiddag was ik uitgenodigd op een feestelijk event ter gelegenheid van de afsluiting van ons grote project (yep, we blijven onze successen vol overgave vieren). Er werden eerst wat ludieke prijzen uitgereikt aan de medewerkers en vervolgens werden we getrakteerd op The Schuman Show, een comedy show die draait rond het reilen en zeilen van de Europese Unie en de Europese Commissie. En alhoewel daar zeker veel grappen over te maken zijn, vond ik deze show eerder flauw. De comedians slaagden er naar mijn mening niet in de clichés (en dat zijn er veel) te overstijgen. Veel meer dan een flauwe glimlach wisten ze mij niet te ontlokken, alleszins.
Na de show werden alle aanwezigen getrakteerd op een receptie. En ja, ook die viel een beetje tegen. Drank was er meer dan genoeg, maar het was zoeken naar de hapjes. Ik denk dat iemand een inschattingsfout maakte wat betreft het aantal deelnemers. Wel vreemd, want uiteindelijk moest iedereen zich hiervoor op voorhand inschrijven. Wellicht zijn er toch mensen zonder inschrijving komen opdagen en was de uitval minder dan verwacht. Enfin ja, lang ben ik niet gebleven, want morgen staat er alweer een feestje op het programma.
Kunstuur in Hasselt
Deze namiddag spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt. We hadden afgesproken met vrienden die we letterlijk al een eeuwigheid niet meer gezien hadden. Ze stelden voor om samen naar het Kunstuur in Hasselt te gaan. Aangezien ik goeie herinneringen had aan de editie van Kunstuur in Mechelen, zei ik meteen ja. Al had ik daar achteraf een beetje spijt van, want nu was het eindelijk eens mooi weer! Jammer om dan een binnenactiviteit te doen.
Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een terrasje mee te pikken om ons te hydrateren alvorens een uurtje van kunst genieten in het oude stadhuis van Hasselt. En alhoewel ik ondertussen al een paar werken in de tentoonstelling kende, kon ik toch weer genieten van de ervaring. Het Kunstuur is ideaal als je niet overdonderd wil worden door een overdaad aan kunstwerken en graag wat meer tijd neemt om een kunstwerk grondiger te bekijken.
Na afloop wandelden we samen naar het huis van onze vrienden (grappig, onderweg kwam ik nog een Leuvense vriendin tegen) en dronken we een aperitief bij onze vrienden. Mijn vriend maakte kennis met hun prachtige langharige collie, we dronken samen een flesje prosecco (die een beetje te zoet was naar mijn goesting) en luisterden naar de verhalen van de jongvolwassenen. Amai, waar is de tijd dat ik de twee jongste kinderen van onze vriendin als baby in mijn armen gehouden heb? Dat lijkt nog niet zo lang geleden en nu gaat de jongste al naar de universiteit (wel een jaartje vroeger, maar dan nog).
Na het aperitief trokken we naar het Spaanse restaurant Esquina, alwaar we een tapasplank deelden en ik genoot van inktvis als hoofdgerecht.
Na het eten wandelen we samen terug naar het station en namen afscheid met de belofte om geen jaren over een volgende afspraak te laten gaan.
Feedback geven in the Red Rabbit in Kilt en mosselen
Vandaag woonde ik samen met de collega’s van het management en het lager kader een opleiding bij over feedback geven en ontvangen vanuit verbindende communicatie. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik nogal gemengde ervaringen heb met dit soort opleidingen, maar deze opleiding was echt uitstekend. De lesgever wist zeer goed hoe hij de materie op een boeiende en interactieve manier kon overbrengen en ik voelde geen enkel moment de neiging om mijn e-mails te checken. 😉
Alleszins reden genoeg om na de opleiding nog iets te gaan drinken en wat na te praten met een aantal collega’s. Een cocktail bij The Red Rabbit in Kilt, bestaat er een betere manier om het weekend in te zetten?
En na dit Brussels aperitief ging ik, eens terug in Leuven, op hetzelfde elan verder: mosselen bij Van De Weyer! Laat dat weekend maar komen!
No steps, no glory!
Mijn eerste dag terug aan het werk na onze trip naar Bourgogne en ik krijg meteen al een cadeautje mee naar huis! Gewonnen omdat ik consequent elke dag mijn iphone stappenteller heb laten synchroniseren met de 10.000 stappen app. 😉 Maar dat neemt niet weg dat ik bijzonder blij ben met mijn Oxfam pakketje!
Van Leuven naar Châteauneuf – 13 juni 2024
Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat het tijdstip van deze trip naar Bourgogne mij niet echt goed uitkwam, met net een tweedaagse in Oostende achter de rug, bergen achterstallig werk dat op mij wacht en een grote reorganisatie op komst. Ik merk toch dat ik wat stress ervaar voor de veranderingen die er aan zitten te komen, zeker omdat mijn afdeling uitbreidt van drie naar vier teams (jammer genoeg zal ik ook afscheid moeten nemen van een team) en ik netto veertig mensen extra onder mij krijg. Maar goed, onze trip naar Bourgogne was veel eerder gepland dan de tweedaagse in Oostende. Een mens heeft nu eenmaal geen glazen bol.
Mijn vriend en ik vertrekken rond 9.40u in Leuven met onze Cambio station wagon richting Limburg om mijn broer en zijn vriendin op te halen. Mits wat puzzelwerk past al onze bagage in de koffer en mijn broer en mijn vriend zullen afwisselend achter het stuur kuipen voor de rit van zo’n zes uur en een half. Ik maak van de lange autorit gebruik om te werken op de achterbank. Helaas houdt de batterij van mijn werklaptop het niet lang uit en heb ik er te laat aan gedacht deze in batterbesparingsmodus te zetten.
Voor de lunch stoppen we bij Café aux Chéras in Houffalize. We genieten van een heerlijke lunch in een gezellig kader en dat aan een zeer aanvaardbare prijs. Extra pluspunten omdat ik er mijn laptop in het stopcontact mocht steken.
Na de middag lassen we onderweg nog één tussenstop op een snelwegparking in om een drankje en snoepje te kopen en voor een toiletbreak. De parking is verrassend proper en hetzelfde geldt voor de gratis (!) toiletten. Zijn we wel zeker dat we in Frankrijk zijn?
Na een vlotte rit komen we aan in ons charmante dorpje Châteauneuf. Ik ben op slag verliefd. Wat een prachtig, pittoresk dorp. De oude huizen zijn allemaal versierd met kleurige bloemen en het ganse dorp is letterlijk een paar straten groot. De B&B is al even charmant als het dorp, al ben ik iets minder enthousiast over het feit dat ons bed op een mansarde staat en ik dus ‘s nachts een krakende trap af zal moeten om naar het toilet te gaan.
We worden met open armen ontvangen door onze gastheer en gastvrouw. We vragen hen meteen een suggestie voor het avondmaal. Bij voorkeur op wandelafstand. Onze gastvrouw is zo vriendelijk om voor ons een tafel voor vier te reserveren in L’Orée du Bois, een authentiek Bourgondisch restaurant op vijf minuten wandelen van onze B&B. Ideaal. We hebben nog even de tijd voor een kleine wandeling in de omgeving alvorens onze benen onder tafel te schuiven.
Uiteraard starten we ons diner met een flesje Crémant de Bourgogne vergezeld van een kaas- en charcuterieplank. Alvast een goed begin van de maaltijd. Als hoofdgerecht ga ik voor de parelhoen. Lekker, maar niet echt bijzonder. Wel zeer bijzonder: de fles Vosne Romanée uit 2020 die we na lang twijfelen toch maar bestellen. Duur, dat wel, maar als we zo’n fles in België op restaurant bestellen betaal je drie keer zo veel. En amai, wat een geweldig wijn is me dat! Onze smaakpapillen worden verwend.
We maken nog een kleine wandeling naar het mooi verlichte château en keren dan terug naar onze B&B. Op tijd in bed, want morgen hebben we een drukke dag voor de boeg.
Tweedaagse in Oostende
Nog nagenietend van de heerlijke Griekse specialiteiten stapte ik na ons diner samen met mijn collega in Brussel-Luxemberg op de trein naar Oostende. De komende twee dagen zou ik samen met mijn collega’s van het management en het lager kader doorbrengen in Oostende om te brainstormen over hoe ons bedrijf zo te herstructureren dat we voorbereid zijn op toekomstige uitdagingen. Aangezien we dinsdagochtend al om 9.30u zouden starten, besloot ik mezelf te trakteren op een extra nacht in C-Hotels Burlington om goed uitgerust aan de tweedaagse te kunnen beginnen.
Mijn twee teamverantwoordelijken hadden hetzelfde idee en zo troffen we elkaar in het verrassend goedkope C-Hotels Burlington op wandelafstand van het station van Oostende. Nadat we onze valiezen in de kamer gezet hadden, besloten we nog iets te gaan drinken. Dat bleek niet zo evident op een druilerige maandagavond. Gelukkig vonden we bij Brasserie Rosemary de vriendelijke uitbater bereid ons nog één glas te schenken. Hoera!
Het voordeel van mijn hotelovernachting was niet alleen het vermijden van een ontieglijk vroeg uur om op te staan, maar ook het genot van een heerlijk ontbijtbuffet!
Genoeg energie om een ganse dag te kunnen brainstormen! En kijk eens aan, na een regenachtige maandagavond was dinsdag de zon zelfs van partij. Na het ontbijt checkten mijn twee collega’s en ikzelf uit en wandelden we met onze valiezen naar het hotel dat ons bedrijf voor de tweedaagse gereserveerd had: Rosa Hotel. We lieten onze valiezen achter in het bagagehok en wandelden naar KAAP op de dijk. Een prachtige brainstormlocatie met zicht op zee.
Tot kwart na vier (exclusief de lunchpauze, uiteraard) voerden we stevige en soms moeilijk discussies, maar de sfeer zat goed en je voelde dat al de aanwezigen ernaar streefden met constructieve voorstellen te komen om deze tweedaagse succesvol af te ronden.
Om half vijf was er een teamactiviteit voorzien op het strand. Tot mijn grote opluchting was er geen spoor meer te bekennen van de eerder voorspelde regen en konden we genieten van een aangenaam zonnetje. Doel van het spel was middels een aantal opdrachten sleutels te winnen en letters te verzamelen die op het einde van de activiteit een spreekwoord moesten vormen.
De grappigste activiteit was die waarbij we moesten luisteren naar allerlei muzieknummers en daarin nogal bizarre Nederlandse zinnen en woorden moesten herkennen. Dat psychoakoestisch fenomeen heet mondegreen of mama appelsap. Ik had er persoonlijk nog nooit van gehoord, dus weer iets bijgeleerd.
We slaagden er alvast in het spreekwoord in recordtempo te raden: ‘Goede wijn behoeft geen krans.’ Denk dat we allemaal uitkeken naar een glaasje wijn. 😉
Na het spel checkten we in bij het splinternieuwe Rosa Hotel. Toch iets hipper dan mijn vorige hotel in Oostende en ik had zelfs een kamer met zicht op zee!
Het avondmaal werd voor onze groep geserveerd op de eerste verdieping van Beausite, die we helemaal voor ons alleen hadden. Een privéchef had voor ons aspergesoep, slaatjes, hummus van rode biet en bouillabaisse bereid. Ondanks het feit dat ik een grote fan ben van aspergesoep, viel deze soep mij tegen. Veel te flets. De bouillaibaisse was gelukkig wel lekker! Het dessert was er voor mij eigenlijk wat te veel aan, maar goed, ik kon het moeilijk terug geven, he.
Na een uitstekende nachtrust (het was een goed idee om te bedanken voor het aanbod van een aantal collega’s om nog te gaan doorzakken op café) in Rosa Hotel genoot ik samen van mijn collega’s van het lekkere ontbijt.
Na nog een halve dag brainstormen, sloten we het werkgedeelte van de tweedaagse af met een broodjeslunch. Wie nog wilde kon in de namiddag aansluiten bij de wandeling. We namen de veerboot naar de Oosteroever en genoten van de gezonde zeelucht en de zon op ons gezicht. Heel jammer dat de leuke strandbar op Oosteroever enkel toegankelijk was voor leden van de zeilclub. Dan maar weer de ferry genomen naar het stadscentrum en daar de namiddag afgesloten met een drankje in strandbar Polé Polé.
Benieuwd hoe de collega’s op de werkvloer zullen reageren op de veranderingen die er zitten aan te komen.
Huis van de Europese geschiedenis en Griekse feestmaaltijd
Vandaag voegde ik mij bij het tijdelijke projectteam dat na meer dan een jaar hard werken, trots mag zijn op de geleverde resultaten. Om de goede afloop van dit grote project te vieren, trokken we naar het Huis van de Europese Geschiedenis in Brussel.
Aan de ingang kregen we een iPad met daarop alle info over de tentoonstelling: eerlijk, ik heb liever een audioguide die je rond je nek kan hangen, zodat je handsfree naar de uitleg kan luisteren. Heel vervelend om de ganse tijd met die iPad in je handen te moeten rondlopen. Alle info over de tentoongestelde objecten bevond zich ook op de iPad, in de opstelling zelf was geen enkel bordje met uitleg te vinden. Ik snap de keuze wel, omdat je de voorwerpen zo op een originelere manier kan presenteren en je ook de mogelijkheid hebt heel veel verschillende talen aan te bieden, maar echt gebruiksvriendelijk is zo’n iPad toch niet.
Enfin, het museum zelf (dat trouwens volledig gratis is) was echt de moeite. Alleen werd ik niet bepaald vrolijk van ons bezoek. Hoe mooi het Europese project ook is, je kan niet anders dan erkennen dat twee wereldoorlogen en een koude oorlog (ondertussen uitgegroeid tot een gruwelijk conflict in Oekraïne) hun sporen hebben achtergelaten op ons continent en veel te veel slachtoffers geëist hebben. Maar voor wie zich interesseert in geschiedenis, is dit museum zeker een aanrader. Wij waren er een uur en een kwartier vóór sluitingstijd, wat eigenlijk te kort was. Voor een grondig bezoek moet je toch al snel twee uur rekenen.
Na onze iPad ingeleverd te hebben, trokken we met onze groep naar Grieks restaurant Idea om de inwendige mens te versterken en het toch wel indrukwekkende bezoek aan het Huis van de Europese Geschiedenis door te spoelen met een glas lekkere Griekse wijn. En amai, wat een toprestaurant! Een oneindig lijkende stroom sharing gerechtjes passeerde op onze tafel. Allemaal mooi gepresenteerd en om duimen en vingers af te likken. Jammer dat het restaurant zo ver uit de richting ligt voor mij, want anders zou ik hier zeker vaker komen.
Wat een fantastische afsluiter van ons project!
Met de fiets naar Nieuwrode
Allez, niet helemaal. Van Leuven tot Aarschot namen we de trein, alweer we overstapten op de blue-bike. Volgens googlemaps was het vanaf het station van Aarschot een kleine twintig minuten fietsen naar het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Ondanks het wisselvallig weer besloten we het erop te wagen met de fiets te gaan. Helaas had ik over het hoofd gezien dat de omgeving rondom Aarschot nogal heuvelachtig is en die zware blue-bikes alles behalve geschikt zijn om heuvels te beklimmen. In de eerste heuvel die we over fietsten, moest ik dan ook deemoedig mijn meerdere erkennen. Ik stapte af en overwon de heuvel te voet, inwendig (en uitwendig) vloekend dat ik akkoord gegaan was met het voorstel van mijn vriend om met de fiets te gaan vanaf het station van Aarschot.
Gelukkig zat het venijn ditmaal niet in de staart. De andere heuvels overwon ik met meer gemak, zij het dat mijn hoofd toch flink rood zag bij aankomst bij het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Omdat het nogal kwakkelweer was, sloegen we ditmaal de jacuzzi over, maar we durfden het wel aan om buiten te aperitieven. Echt, lang geleden dat we nog zo’n slecht voorjaar meegemaakt hebben. Wanneer breekt de zomer waar iedereen al zo lang naar snakt nu echt door?
Naar goede gewoonte had onze vriendin haar best gedaan om iets lekkers voor ons op tafel te toveren. Omdat ze de zaterdag zelf nog examens had moeten afnemen van haar studenten, had ze op voorhand een ovenschotel klaargemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat de ovenschotel niet helemaal mijn ding was, maar het fantastische gezelschap en de lekkere wijntjes maakten veel goed.
Mijn vriend en ik maakten het niet te laat, want we moesten nog dat hele stuk terug fietsen naar het station van Aarschot om de laatste trein naar Leuven te halen. En ja, ook nu startte de fietstocht opnieuw met een pittige klim, maar daarna was het bijna de ganse tijd bergaf. Wat een verademing ten opzichte van de heenrit. De terugrit viel zelfs zo goed mee dat ik overweeg om de volgende keer opnieuw de fiets te nemen!