persoonlijk

Party at Le Scandale! – 19 november 2021

Vrijdagavond bracht Brussels Airlines mij zonder problemen van Brussel naar Genève.  Jawel! Al de tweede keer dit jaar dat ik naar Zwitserland vlieg! Een derde keer zal er niet meer van komen. Het jaar loopt immers alweer bijna ten einde en het aantal COVID-besmetting in mijn omgeving neemt aan een schrikbarend tempo toe. Het is duidelijk dat nieuwe verstrengingen zich aandienen.

IMG_5046

Terwijl ik op het vliegtuig zat had mijn vriend had een teamactiviteit met zijn collega’s. We hadden afgesproken dat ik hem zou vervoegen nadat ik geland was in Genève. Mijn vliegtuig landde mooi op tijd om 20.30u op de luchthaven en ik maakte gebruik van de free wifi op de luchthaven om te informeren naar de laatste stand van zaken. Roamingkosten in Zwitserland zijn jammer genoeg nog steeds ontstellend hoog. Mijn vriend was ondertussen onderweg van het restaurant waar ze kaasfondue gegeten hadden naar een bar vlakbij station Cornavin. Dus stapte ik op de bus om mij naar Le Scandale te begeven, alwaar ik een klein half uurtje later mijn vriend en zijn collega’s aantrof. Meer dan de helft van die collega’s had ik trouwens nog nooit ontmoet.

Le Scandale was een hippe plek met heerlijke cocktails, maar de muziek stond er te luid naar mijn smaak. Ik haalde mijn beste Spaans boven om te communiceren met de Spaanse collega’s van mijn vriend, maar als je moet roepen om mekaar te verstaan, is dat niet bepaald bevorderlijk voor de conversatie in een taal die je niet honderd procent beheerst. Jammer, want ik krijg niet veel de gelegenheid om mijn Spaans te oefenen. Overschakelen naar Engels dan maar!

Aan de lange tafel waaraan we zaten, nam in de loop van de avond een vrolijk gezelschap plaats om de verjaardag van één van hen te vieren. Ik had wel zin in een feestje, dus zong luidkeels mee ‘Happy Birthday’. Mijn enthousiasme werd goed onthaald, want ik werd prompt getrakteerd op een glas prosecco door de dames aan de tafel, waarop ik wat nader kennis maakte met de jarige dame en haar gezelschap. De jarige dame was supersympathiek en we hadden een erg fijn gesprek. Shoutout trouwens naar het fijne initiatief waaronder deze dame in haar vrije tijd haar schouders zet: Nik’s fudo, dat aan Geneefse immigrantenvrouwen uit de hele wereld de gelegenheid biedt om hun culinaire kennis te delen én een centje bij te verdienen. Knap!

Naarmate de avond vorderde, merkte ik dat de cocktails bijzonder stevig waren en die wafel op de luchthaven in Brussel niet echt voldoende absorptievermogen had om al die alcohol te helpen verteren. Daarom bestelde ik twee bruschetta’s, maar de miezerige presentatie en het feit dat het geroosterde brood al bijna doorweekt was voor het aan mijn tafel kwam, maakte dat ik niet geneigd was er nog extra te bestellen. Wat wellicht niet zo verstandig was…

IMG_5047

IMG_5057

Mijn vriend, zijn collega A en ik eindigden de avond in de bar van ons hotel Ibis Genève Centre Lac voor nog een afzakkertje. Echt een zalige avond gehad!

Van Tavira naar Alcoutim – 5 augustus 2021

Laatste keer genieten van het heerlijke ontbijt op het terras van Hotel Don Rodrigues. Ondanks het feit dat het hotel een beetje verder van het centrum lag, hebben we echt genoten van ons verblijf hier: mooie, kamers, vriendelijke mensen en een uitstekend zwembad!

IMG_1008

IMG_1009

IMG_1010

We laten Tavira achter ons en rijden via Cachopo naar Alcoutim. We genieten van de uitzichten tijdens deze prachtige rit en stoppen op verschillende plekken om het landschap vast te leggen. We hebben geluk: bij aankomst in Hotel d’Alcoutim kunnen we al meteen inchecken. Altijd fijn om vroeger op de kamer te mogen dan verwacht. Door het uitgebreide ontbijt ‘s ochtends hebben mijn vriend en ik niet zoveel honger. We houden het dus bij een eenvoudige lunch in de bar van het hotel: een wortelsoepje voor mij en een salade voor mijn vriend.

IMG_0031

IMG_0032 Continue reading →

Ilha de Tavira en Santa Luzia – 4 augustus

Na een goeie nachtrust genieten we van een heerlijk uitgebreid ontbijt met scrambled eggs, bacon, tomaat mozzarella en heerlijke pasteis de nata. Het ontbijt is in buffetvorm, maar er zijn plastic handschoenen voorzien voor alle gasten, zodat niemand iets moet vastpakken wat door een andere gast is aangeraakt.

IMG_0904

IMG_0905

IMG_0906

IMG_0909

IMG_0911

Na het ontbijt wandelen we naar de ferry met onze ticketjes die we de dag voordien kochten op zak. We slagen erin een mooie plekje te veroveren op het bovenste dek en genieten van de fijne tocht naar Ilha de Tavira, eigenlijk een langgerekte zandbank voor de kust van Tavira. Onderweg zien we talloze flamingo’s en zoutpannen.

IMG_0912

IMG_0914

IMG_0925 Continue reading →

Op babybezoek in Meise

 

Letterlijk een verhaal van zeven kleine negertjes (excuseer voor dit raciaal geladen woord):

  • Eentje viel af wegens besmet met het Rotavirus.
  • Eentje viel af wegens een dringende deadline op het werk.
  • Eentje viel af wegens COVID-19 symptomen (en testte nadien ook daadwerkelijk positief).
  • En de laatste viel af wegens het veranderen van de plannen na het babybezoek.

Gelukkig vonden we één vriendin bereid om als chauffeur in te springen (onze oorspronkelijke chauffeur had afgehaakt met COVID-19 symptomen) en konden we dankzij haar en de bedrijfswagen van haar man alsnog met ons drietjes in Meise (bijzonder slecht bereikbaar met het openbaar vervoer) geraken. Onze chauffeur wilde wel liever na het babybezoek samen in Leuven eten en niet in Meise. Dus annuleerde ik mijn reservatie bij een restaurant in Meise, waardoor vervolgens ook onze vierde vriendin afhaakte. Die vriendin woont in Brussel woont en zag het niet zitten om na het babybezoek nog naar Leuven mee te reizen.

Maar toch blij dat we alsnog op babybezoek gegaan zijn bij onze lieve vriendin en haar pasgeboren dochter konden bewonderen. En amai, wat een dotje was die baby! Tijdens ons hele bezoek heeft ze (zes weken oud) geen kik gegeven. Zelden twee ouders van een pasgeboren baby (hun eerste dan nog wel) er zo ontspannen bij zien zitten. Goed voor hen, uiteraard! Die doopsuiker houden we nog wel te goed. 😉

IMG_5010

Blijgezind reden we terug naar Leuven om daar sushi te gaan eten bij Kintsugi. Terwijl onze chauffeur de wagen ging wegzetten, gingen mijn andere vriendin en ik al een tafeltje inpalmen in het sushirestaurant. Het was ondertussen al 21u en helaas, wegens te weinig klanten op deze werkdagavond, was Kintsugi al aan het sluiten. Gelukkig ben ik een goeie klant daar en was het personeel bereid om take-away klaar te maken. Dankjewel!!

En zo kwam het dat ik onverwacht op een weekavond met gasten zat op mijn appartement. Gelukkig lag het er niet al te wanordelijk bij. En dat wasrek dat een beetje in de weg stond, tja, iedereen moet de was doen, nietwaar?

De sushi smaakte ons alvast dubbel en dik!

IMG_5038

The perfect lunch!

Samen met mijn vriendje, net terug van zijn gaming weekend met the boys, genieten van een lekkere portie ramen in de Tiensestraat. En dan nog even langs Bittersweet voor een dessertje!

IMG_5003

Onze laatste lunch samen voordat mijn vriend voor twee weken naar Genève vertrekt. Kwestie van de banden met zijn collega’s ginder wat aan te halen. Lang zullen we elkaar alvast niet moeten missen, want komend weekend vlieg ik over en weer om een kerstmarktje mee te pikken.

Solotrip naar het museum

Terwijl mijn vriend met zijn kameraden ergens in een vakantiehuisje zat te gamen, genood ik van wat culturele me-time in museum M. Mijn oorspronkelijke plan was om mij ook nog naar het STUK te begeven om daar wat van Playground mee te pikken, maar ik bleef uiteindelijk zo lang hangen in M, dat ik dat plan liet varen.

Dus bleef hij bij die ene playground performance die ik meepikte bij het binnenkomen in M waarbij drie bevallige jonge dames extreem trage bewegingen uitvoerden op een ronddraaiend platform. Hypnotiserend.

Alice Van der Wielen-Honinckx – Creatures at rest (Playground)

IMG_4867

Vervolgens liep ik langs de tentoonstelling Bewogen om nog wat religieuze kunst mee te pikken en langs de tentoonstelling van tien werken uit de collectie van M en CERA gekozen door het publiek van M, waarbij vooral het ontstaansproces van de tentoonstelling met fascineerd.

Eikenhouten Piëta met resten van originele polychromie uit de voormalige kapel Onze-Lieve-Vrouw van Ginderbuiten in Leuven (ca 1365):

IMG_4875 Continue reading →

Exploding balls!

Gisteren had ik afgesproken met mijn petekindje en zijn gezin om na de Sinterklaasfilm samen spelletjes te spelen op mijn appartement. Ok, ik was eigenlijk ook uitgenodigd om mee naar de film te gaan, maar ik heb eerlijk bekend dat ik weinig affiniteit heb met Sinterklaasfilms en dat ik die kelk liever aan mij liet voorbij gaan.

Ik had voor de gelegenheid mijn appartement mooi opgeruimd en alle mogelijke LED-lichtjes en kaarsjes aangedaan om voor wat gezelligheid te zorgen. Mijn petekindje en zijn gezin waren iets later dan verwacht (over het hoofd gezien dat je in de Kinepolis eerst nog een kwartier reclame en voorfilmpjes te zien krijgt), dus veel tijd om nog spelletjes te spelen was er niet. Gelukkig heb ik de tijd die er was optimaal besteed door de spelregels van exploding kittens uit te leggen. Mijn petekindje was er direct mee weg (hij kan ook al heel goed lezen wat er op de kaarten staat) en vond de afbeelding van de katten geweldig. Voor zijn jongere broertje die net aan het eerste studiejaar begonnen is, was het iets lastiger, maar die kreeg hulp van de mama. Tot mijn grote vreugde vond iedereen het supertof. Echt, exploding kittens moet zowat het ideale gezelschapsspel zijn: gemakkelijk aan te leren en iedereen kan het winnen.

Voor het diner had ik om 18u gereserveerd bij Balls & Glory. Dat bleek niet echt nodig te zijn, want er was riant veel plaats, maar better safe than sorry, nietwaar. Ook de ballen vielen in de smaak bij mijn petekindje. Ik was echt heel blij, want ik had hem al heel lang niet meer gezien en hij laat altijd heel duidelijk merken wanneer hem iets niet aanstaat. Zelf blijf ik het een beetje moeilijk hebben met het concept van Balls & Glory, ik snap nog steeds niet goed waarom er per sé iets ín die ballen moet zitten, maar goed, de vegetarische arancini was zeker ok, al mocht het gerecht wel wat warmer zijn.

IMG_4853

Na het diner wandelden we samen terug naar mijn appartement om de spullen op te halen die daar waren blijven staan en namen we afscheid. Heel blij met deze succesvolle afspraak.

The roaring twenties

Die van de vorige eeuw uiteraard, de twenties van deze eeuw stellen op dat vlak iet of wat teleur. The roaring twenties was het thema van het personeelsfeest deze woensdagavond. Een heus avondfeest in het prachtige Vaudeville theater in de Koninginnegalerij in Brussel. Ik had er lang naar uitgekeken, al bleef het tot op de laatste moment spannend of we dit feest wel konden organiseren met inachtneming van al de nodige veiligheidsmaatregelen. Het aantal coronagevallen is duidelijk weer stevig aan het stijgen en ik hoor van steeds meer mensen in mijn omgeving dat ze ziek zijn of in quarantaine zitten.

Omdat het feest tot 2 uur duurde had ik een hotel gereserveerd. Als er gefeest wordt, blijf ik graag plakken tot de laatste mens. Iemand moet het feest afsluiten, he! Spijtig genoeg waren er last minute toch nog wat collega’s afgehaakt, omdat ze zich niet veilig voelden. Waar ik uiteraard alle begrip voor heb. De collega’s die er wel bij waren, hadden duidelijk, net als ik, zin in een feestje. Ik was echt onder de indruk van de inspanningen die de meesten gedaan hadden om zich uit te dossen in het thema. Zelf had ik nog ergens een kort, zwart glitterkleedje opgediept uit mijn kleerkast en een tochtje naar de Topolino tijdens mijn middagpauze leverde mij een zwarte hoofdband met veer op. Ik had helaas te weinig tijd om echt werk te maken van een fantastische outfit, maar leuk om te zien dat er zoveel mensen all the way gegaan waren.

Het feest zelf was tip top in orde. De cava en wijn vloeiden rijkelijk en voor het walking dinner waren er allerlei vegetarische hapjes voorzien. Enige opmerking daarbij: vegetarische hapjes zijn minder goed om een bodempje te leggen dan vlees of vis. Sommige mensen die iet of wat te veel gedronken hadden, zullen dat kunnen beamen. 😉

Ook top: de fraai uitgedoste barmannen die heerlijke cocktails voor ons mengden. Mijn persoonlijke favoriet: de Mexican Mule (met tequila ipv wodka). Er was ook nog een groepje dat wat live muziek en dans bracht in de stijl van de jaren twintig, maar eerlijk, er waren zoveel toffe collega’s met wie ik een babbeltje wilde doen, dat die optredens grotendeels aan mij voorbij zijn gegaan. En daarna was het uiteraard tijd om zélf de dansvloer onveilig te maken!

IMG_4814

Rond half twee verliet ik het feest even om een collega die iet of wat boven haar theewater was in een Uber te steken. Nog een heel gedoe met die Uber, want we vonden hem niet direct en tegen dat we hem gevonden hadden, had de chauffeur de rit geannuleerd. En ont-annuleren was niet mogelijk. Hele discussie in het Frans met te veel alcohol achter de kiezen, enfin, ik moet er geen tekening bij maken. Uiteindelijk kreeg ik de chauffeur zo ver om toch mijn collega mee te nemen. Met de belofte van cash geld, uiteraard. Gelukkig is ze veilig thuis geraakt, dat is het belangrijkste!

Tegen dat ik terug was, was het feest ver gedaan, ik nam afscheid van de laatste collega’s op de dansvloer en waggelde op zeer pijnlijke voeten (amai zeg, ik ben het echt niet meer gewoon om op hoge hakken te wandelen, laat staan een hele avond te dansen) naar mijn Ibis hotel, dat gelukkig vlakbij was.

Echt een topavond!

Fort Eben-Emael – 7 november 2021

Zo mogelijk nog slechter geslapen dan de nacht voordien, al zal de alcoholconsumptie daar ook wel voor iets tussen zitten. Aan het laatste ontbijt van het weekend wareb we het er allemaal roerend over eens dat dit weekend te kort was. Volgend jaar plakken we er een dagje extra aan! We deden ons best om de rest van het brood weg te werken, terwijl de kinderen poffertjes aten en namen nog wat overschot mee als proviand voor onderweg.

De laatste bestemming van dit weekend: Fort Eben-Emael. Kwestie van onze kennis over de Tweede Wereldoorlog en wat er op deze historische plek gebeurd is wat bij te spijkeren. Lontzen is echt een ideale uitvalsbasis voor een vakantie, zoveel interessante plekken die zich op slechts een half uurtje rijden bevinden. Dikke aanrader!

We pakten onze spullen, laadden de bagage in de auto en stelden tot onze verbazing vast dat die ganse berg eten bijna helemaal verdwenen was. Straf! Onze drankvoorraad was daarentegen nog niet eens gehalveerd. 😉 We namen afscheid van de vriendelijke eigenares van Villa&Loge en vertrokken naar Eben-Emael.

We kwamen een uurtje te vroeg aan bij het fort. Het was kwart na twaalf en we hadden tickets voor kwart na één. Geen probleem, het prachtige weer nodigde uit tot een wandeling in de omgeving. We klommen achter de hoofdingang van het fort naar omhoog en kwamen zo op het plateau terecht waar bij het ochtendgloren van 10 mei 1940 tien grote Duitse transport-zweefvliegtuigen met paratroepers landden. Deze verrassingsaanval was de eerste luchtraidcommando-aanval ooit in de wereldgeschiedenis. Na de landing gebruikten de Duitse paratroepers holle ladingen (een nieuw type explosief) om de observatiekoepels en de gevechtsopstellingen van het fort op zeer korte tijd te neutraliseren. Bij de ontploffing van zo’n holle lading komt er op extreem korte tijd een enorme drukgolf en een hittegolf van ongeveer 2800° C vrij. Het nieuwe en geheime wapen richtte dan ook enorme schade aan.

De holle lading die de Duitsers aan de binnenkant van een veroverde gevechtsbunker plaatsten, veroorzaakte een enorme drukgolf in het gangenstelsels van het fort. De tegenaanvallen van de Belgische soldaten mislukten en de Duitsers omsingelden het fort. Uiteindelijk gaven de verdedigers zich over op 11 mei 1940 rond het middaguur. De uitschakeling van het zogenaamde sterkste fort van Europa in combinatie met het Duitse succes aan het Albertkanaal betekenden een serieuze psychologische opdoffer voor de Belgen en de geallieerden. De weg was vrij voor de Duitse aanval op Frankrijk door de Ardennen en de geallieerde troepen werden omsingeld en rond Calais en Duinkerken samengedrukt.

We gaven een stukje van deze geschiedenis mee aan de kinderen, maar die waren voornamelijk geïnteresseerd in het overal opklauteren en coole foto’s nemen. 😉 Can’t blame them! Het voordeel aan de Tweede Wereldoorlog is wel dat je daar een heel duidelijke slechterik hebt. De Eerste Wereldoorlog is op dat vlak iets gecompliceerder.

IMG_4720

IMG_4726

IMG_4736

IMG_4738

IMG_4739

IMG_4746

IMG_4756

IMG_4757

Het fort zelf is echt de moeite van een bezoek waard: het gangenstelsel (maar liefst 5 km!) onder de grond is ronduit indrukwekkend en door levensechte poppen te gebruiken worden de taferelen van het leven van alle dag in het fort aanschouwelijk voorgesteld. Persoonlijk had ik graag iets langer blijven hangen in het museum dat over de aanval van 10 mei ging, maar voor de kinderen was dat stuk minder interessant (te veel tekst om te lezen). Gelukkig was er een korte film die de geschiedenis op een bevattelijke manier vertelde. Ik vond het ook indrukwekkend om met eigen ogen de schade te kunnen aanschouwen die de holle lading had veroorzaakt in de getroffen gevechtsbunker. Continue reading →

Wandeling in het Hertogenwald in Ternell – 6 november 2021

Redelijk belabberd geslapen in de twijfelaar met de slechte matras op onze kamer. Slechte matras als in: elk beweging die je slaappartner maakt, laat gans het bed golven. Eens je een ruim bed met een goede matras gewoon bent, wordt het steeds moeilijker je aan te passen aan minder comfortabele slaapomstandigheden.

De dames waren zo vriendelijk om mij tot half acht te laten ‘uitslapen’. Terwijl ik de dames entertainde met wat spelletjes ging mijn vriend naar de bakker. Op zijn lijstje: 20 sandwiches, 10 pistolets, 5 croissants, 10 chocoladebroodjes en 2 gewone broden. Veel te veel voor negen personen volgens mij, maar mijn vriend is opgevoed met het motto: beter te veel dan te weinig. In het appartement van onze vrienden was het muisstil, daar sliep iedereen duidelijk nog.

Rond kwart voor tien zat iedereen rond de gemeenschappelijke ontbijttafel en vlogen we in de spek met eieren, met dank aan onze kameraad, chef-kok van dienst. Amai, dat smaakte. En ja, er was uiteraard veel te veel brood, maar geen erg, we namen wat koffiekoeken en sandwiches mee als proviand voor onderweg en de rest zouden we de dag nadien wel opeten.

Iets na elf zaten we allemaal in de wagen en rond iets na half twaalf waren we aan het beginpunt van de wandeling door het Hertogenwald: de parking bij Haus Ternell.

En waw, wat een geweldige wandeling was me dat! Het eerst gedeelte van de wandeling volgden we de loop van de Hill en het tweede gedeelte de loop van de Getzbach. De zon brak door en de herfstkleuren waren werkelijk op hun best. De kinderen apprecieerden al het klauterwerk over stenen in de rivierbedding en over wortels van bomen enorm. Op verschillende plaatsen tijdens de wandeling zagen we ontwortelde bomen en afgerukte takken: de sporen van de watersnood in de zomer. Het was vrij drassig, dus we moesten verschillende keren van het pad afwijken om te vermijden dat we tot onze enkels diep in de modder zouden wegzakken. Mijn zomerwandelschoenen waren duidelijk niet ideaal voor dit terrein, maar ik slaagde erin ze min of meer droog te houden. Het laatste stuk van de wandeling had nog een stevige klim voor ons in petto.Het venijn zit in de staart, zoals ze zeggen. 😉 Maar: geen enkel kind heeft gezeurd tijdens gans de meer dan drie uur durende wandeling. Dat noem ik een groot succes!

IMG_4615 Continue reading →