De zeer succesvolle post-pandemie-afterwork (er kwamen zowaar 60 collega’s opdagen!), moest ik noodgedwongen missen, maar vandaag hielden we een kleine mini-editie om het succesvol afronden te vieren van een project dat een zeer moeizaam verloop kende. Met z’n zessen op het terras van het Muntpunt Café gewoon wat babbelen en genieten bij een glas. Blij dat we opnieuw kunnen klinken op successen!
persoonlijk
Spaghetti vongole bij L’Intermezzo
When in Brussels… we go for lunch with colleagues!
Altijd fijn om wat te kunnen bijpraten en te horen hoe het écht met je collega gaat. Informele ontmoetingen zijn geweldig!
Lunch bij Bar Leuv
Lazy Sunday brunch met een wafel met pulled pork bij Bar Leuv. Meer moet dat soms echt niet zijn.
Fotozoektocht in Herentals
Dit weekend was het opnieuw familiebijeenkomst bij de ouders van mijn vriend in Herentals. We hebben immers nog wat door de coronacrisis uitgestelde familiebijeenkomsten in te halen. Naar goede gewoonte spoorden mijn vriend en ik met de trein naar Herentals (awoert voor die saaie tien minuten wachten in het lelijke station van Lier) en namen we vervolgens de blue-bike voor het laatste stuk van het station tot aan het huis van zijn ouders.
De ouders van mijn vriend doen altijd hun best om een activiteit te verzinnen waar iedereen zich in kan vinden. Ditmaal stond er een fotozoektocht in het centrum van Herentals op het programma. De wandeling startte en eindigde bij de Sint-Waldetrudiskerk. Bedoeling van de zoektocht was de foto’s te rangschikken in de volgorde dat wij ze tegen kwamen op de wandeling en dat bleek nog een heuse uitdaging te zijn.
Gelukkig had één van de nichtjes van mijn vriend arendsogen. Denk dat die ongeveer de helft van alle foto’s heeft gevonden. Maar ikzelf kon ook mijn steentje bijdragen: naar het einde van de wandeling toe vond ik het kleine kraantje waarnaar we al gans de tijd op zoek waren. We waren ondertussen al tientallen gelijkaardige kraantjes tegen gekomen, maar nooit het juiste. Het kraantje stond een beetje verstopt achter een fiets, maar ik spotte het toch!
Tot ons groot verdriet was er één symbool dat we niet vonden. En dus konden we ook niet meedingen voor de prijsvraag. Een beetje teleurgesteld, stapten we de auto in, die we geparkeerd hadden aan de kerk, om terug te keren naar het huis van de ouders van mijn vriend. De zus van mijn vriend had net haar voet op het gaspedaal gezet toen ze uitriep: “Daar is het symbool dat we zochten!” En idd, daar prijkte het op de muur van de kerk. Ik sprong snel de auto uit om een fotootje te maken (anders zouden de inzittenden van de tweede auto ons beslist niet geloven.
Van al dat gewandel krijgt een mens honger. En een lekkere portie balletjes met krieken gaat er altijd wel in! Al vond ik de kazen die de ouders van mijn vriend voorzien hadden (niet op de foto) ook niet te versmaden!
Musée du quai Branly – 28 april 2022
We startten onze tweede en laatste dag in Parijs met een lekker ontbijt in de kleine ontbijtzaal van hotel Mercure. Er ware scrambled eggs en zalm en dan hoor je mij niet klagen.
We zetten de vergadering van de dag voordien verder. Het tweede deel van de vergadering moest de voorzitter stevig ingrijpen omdat één van de deelnemers per sé een aanpassing in een document wilde doen, waarin de andere aanwezigen zich niet konden vinden. Na heel wat gehakketak, werd het punt vertikaal geklasseerd. Doordat er verschillende agendapunten stevig waren uitgelopen, kon ik helaas de tussenkomst die ik had voorbereid niet meer brengen. Spijtig, want ditmaal was ik wel tevreden over de tekst, die ik voor een groot deel zelf had herschreven op basis van de nogal ongestructureerde input van mijn collega, wiens taak het was deze vergadering voor te bereiden.
De lunch ‘s middags bestond, een beetje bizar, uit het overschot van de aperitiefhapjes van gisteren. Heel lekker, dat wel, maar je moest stevig veel hapjes eten om daarmee voldoende te hebben voor het middagmaal.
Na de middag ging het met een beperkte delegatie richting het Musée du quai Branly. Mijn collega en ik waren snel onze valiezen gaan halen in het hotel, om rechtstreeks na het museumbezoek de metro naar Paris Nord te kunnen nemen. Kwestie van wat tijd uit te sparen.
Een dik half uur wandelen langs de oevers van de Seine later, kwamen we aan bij het museum. Omdat ik niet verwacht had dat we zo lang zouden wandelen (mét een laptoprugzak en een rolkoffertje) had ik niet het juiste schoeisel aangetrokken en stonden mijn voeten tegen dat we het museum bereikten vol met blaren. Vervelend en pijnlijk, maar niets aan te doen. Ik ging er mijn museumbezoek niet door laten verknallen.
Musée du quai Branly is een etnografisch museum dat officieel geopend werd door Jacques Chirac. Het museum brengt een aantal bestaande collecties samen. De vaste collectie bevat heel wat voorwerpen die verzameld werden tijdens de koloniale tijd, dus je kan terecht de vraag stellen of sommige van die objecten niet dienen teruggegeven te worden aan het land van herkomst.
Business trip to Paris – 27 april 2022
Jullie weten dat ik normaalgezien altijd wel te vinden ben voor een tripje naar het buitenland, zeker als dit op kosten van het werk is. Maar ik moet eerlijk zijn: dit tripje kwam mij echt niet zo goed uit. De werkdruk ligt momenteel erg hoog en het vooruitzicht om twee volle dagen mailachterstand weg te moeten werken, was niet zo aanlokkelijk. Bovendien ben ik niet zo’n fan van die formele Europese vergaderingen, waarbij je op voorhand afgestemde standpunten moet voorlezen en vooral moet zorgen dat je als deelnemer voldoende uit de verf komt. Kwam daar nog eens bij dat de donderdagavond dat ik op de Thalys zou zitten, wanneer de allereerste post-pandemie-afterwork met mijn collega’s in Brussel zou plaatsvinden. Iets waar ik erg naar het uitgekeken. Maar goed, ik was de Chinese vrijwilliger van dienst om mijn baas te vervangen op deze business trip.
Ik vertrok woensdagochtend samen met een collega vanuit Brussel-Zuid met de Thalys van 9.16u. De treinrit verliep vlotjes. Al was ik lichtelijk teleurgesteld dat het reisbureau geen eersteklasticket had geboekt, zoals gevraagd. Jammer, want een eersteklasticket was maar een kleine twintig euro duurder en het is toch pak comfortabeler reizen in eerste klas.
Aangekomen in Paris Nord, zocht ik op welke metro we moesten nemen om bij ons hotel te geraken, want mijn warhoofdige collega wist 1. niet in welk hotel we logeerden 2. had geen dataconnectie op haar smartphone om de metrolijnen op te zoeken. Met mijn collega achter mij aan op sleeptouw bereikten we zonder problemen ons hotel Mercure, niet ver van de Eiffeltoren. We dropten onze valiezen op de kleine kamer en gingen snel een bibimbap eten in een goedkoop zaakje vlakbij ons hotel.
Daarna begaven we ons naar de vergaderlocatie die op vijf minuten van ons hotel lag, ideaal! Het verloop van de (lange) vergadering zal ik jullie besparen. Inhoudelijk kon niet alles me even hard boeien. Bovendien was ik ontevreden over mijn tussenkomst over de Oekraïnecrisis, maar mijn collega en ik konden wel een aantal interessante contacten leggen.
Na de vergadering begaven we ons in groep te voet richting de Seine, alwaar we bij Port de Javel-bas aan boord gingen van de boot waarop we ons avondmaal zouden nuttigen. Het was prachtig zonnig weer, een beetje frisjes, maar met mijn jas aan warm genoeg om op het dek in de zon te staan. Mijn collega en ik hadden een aantal boeiende gesprekken met de andere aanwezigen en genoten ondertussen van een glaasje schuimwijn, de lekkere appetizers en al het moois dat op de oevers aan ons voorbij gleed. Al ging er een steek door mijn hart toen ik de grote kranen bij de Notre Dame zag staan. We namen wat mooie foto’s bij valavond en net op het moment dat onze boot 180 draaide om de terugweg aan te vangen, werden we uitgenodigd voor het diner binnen in de boot.
Wandelen langs Aduard, Den Horn en Zuidhorn – 17 april 2022
Laatste ontbijt met bubbels in Van der Valk Hotel Groningen – Hoogkerk! De zondag diende zich zalig zonnig aan. Om optimaal van het mooie weer te kunnen genieten besloten we een wandeling in de buurt uit te zoeken.
We reden met de cambio naar het startpunt van de wandeling en parkeerden de wagen op de lege parking van een fitnescentrum. Net op het moment dat we bij het startpunt van de wandeling aankwamen, ging de brug omhoog om een boot door te laten. Een spektakel dat telkens weer fascineert.
Het eerste stuk van de wandeling leidde ons langs het Van Starkenborghkanaal. Om de haverklap kwamen er vrachtschepen voorbij, duidelijk een druk bevaren waterweg.
Na een tijdje lieten we het jaagpad achter ons en wandelden we verder richting Aduard. Rond een uur of één begon onze keel wat droog aan te voelen. En kijk, daar wandelden we voorbij een mooi etablissement met een prachtige binnentuin: de Herberg onder de Linden. We informeerden of we ons aan een tafeltje mochten zetten om iets te drinken. De dienster zei ons meteen dat het restaurant helemaal volgeboekt was voor de lunch, maar wij stelden haar gerust: een drankje zou volstaan. Ietwat aarzelend stemde ze toe.
Wat later begrepen we waarom: we waren met onze wandelschoenen beland op het terras van een zeer elegante zaak mét Michelinster. Ik kan me voorstellen dat er niet zoveel mensen hier gewoon iets komen drinken. Maar hey, wij zijn graag speciaal en amai, die witte wijntjes smaakten zo goed dat we ons ertoe lieten verleiden een tweede glaasje roze bubbels te bestellen, terwijl we lichtelijk jaloers keken naar de fancy hapjes van de gasten die rondom ons zaten. De rekening was stevig, maar mijn vriend en ik waren het erover eens dat dit een zeer geslaagde rustpauze was.
We wandelden verder door een landbouwlandschap bestaande uit uitgestrekte velden en hier een daar een pittoresk dorpje. We zagen broedende zwanen, reigers en talloze andere watervogels. En net toen de nood het hoogst was, bracht het kerkje van Den Horn, dat open was, redding. We konden zomaar het kerkje binnen lopen en daar gebruik maken van het sanitair. Een godsgeschenk, want veel struikgewas om uit het zicht een plasje te doen was er niet op deze wandeling.
Groningen en het beste Japans restaurant van Noord-Nederland – 16 april 2022
Een hotelontbijt in het weekend starten mijn vriend en ik graag met een glaasje bubbels. Op dat vlak stelde Van der Valk ons niet teleur! Gelukkig werd het roerei vandaag wel aangevuld zoals het hoort. De zon was duidelijk ook in weekendstemming want de grauwe winterdag van gisteren had plaats gemaakt voor een stralende lentedag.
We kochten een ticketje voor de bus aan het onthaal van het hotel en lieten de buschauffeur ons naar hartje Groningen voeren. We stapten af op de Grote Markt, vlakbij hét symbool van Groningen, de Martinitoren. Ideaal! We liepen meteen door naar de Martinitoren en informeerden bij de vriendelijke jongeman die op wacht stond aan de ingang waar we tickets voor een bezoek konden bemachtigen. De jongeman zei dat je deze ofwel online ofwel bij het Forum vlakbij kon kopen. Meestal ben ik een fan van online tickets kopen, maar aangezien het Forum toch vlakbij was, besloten we de tickets daar te gaan halen.
Wat een goeie beslissing! Het Forum bleek een heel bijzonder modern gebouw dat verschillend functies combineert. De hoofdfunctie is de bibliotheek, maar je kan er ook allerlei multimediatoepassingen uitproberen en 3D-printen. Er is een filmzaal, een toeristenonthaal en -shop en nog veel meer. Doorheen het gebouw, waarvan de verdiepingen open zijn opgebouwd en met roltrappen verbonden, zijn er verschillende cafés en zelfs een restaurant. Hét letterlijke hoogtepunt is het gratis te bezoeken dankterras met een prachtig uitzicht op de Martinitoren en Groningen.
Convento food dinner with special guest
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een bezoekje aan het thuisfront. Voor de gelegenheid hadden we afhaaleten bij Convento Food besteld. Onze favoriete Herkse traiteur Atelier Eik is immers naar warmere oorden vertrokken om chefkok te worden van een resort in Bali. Tja, ik kan hem geen ongelijk geven! Gelukkig zijn de gerechten bij Convento Food ook heel lekker, met als bijkomend voordeel dat die gratis aan huis leveren als je binnen de ring van Leuven woont!
We startten de avond met een flesje champagne en sloten die af met een glaasje whisky uit de gigantische voorraad van mijn broertje.
Gevulde portobello:
Lekker eten verdient een lekker flesje wijn van Ad Bibendum:
Ster van de avond:
Wijn proeven bij Young Wine Club Leuven
Na onze zeer geslaagde crash course wijn proeven bij Young Wine Club Leuven, stonden mijn vriend en ik te popelen om hieraan een vervolg te breien. We zochten een datum, nodigden onze vrienden uit Wijgmaal uit en contacteerden het koppel dat we hadden leren kennen op de vorige wijnproefavond om aan een totaal van zes deelnemers te geraken. Ditmaal kozen we als thema Europese witte wijnen. Met de zomer voor de deur gaat een wit wijntje er altijd wel in!
Net als de vorige keer werd het een heel gezellige avond, waarop we bijleerden over wijn, genoten van heerlijke flammkuchen en burrata, maar vooral heel erg fijne en toffe gesprekken onder mekaar hadden. Culinaire ervaringen delen, dat schept een band. En door over de wijnen te praten, leer je nog meer het vakmanschap appreciëren dat gepaard gaat met het maken van een goeie fles wijn.
Ik schrijf hier mijn notities neer om niet te vergeten wat we bijgeleerd hebben over witte wijnen.
- Mogelijke kleuren: groengeel, citroengeel, goudgeel/strogeel amber
- Primaire aroma’s: exotisch fruit (banaan, meloen,…) steenfruit (perzik, abrikoos, citrus (citroen, limoen, zest,…), groen fruit (appel, peer,…), floraal, mineraal
- Secundaire aroma’s (heeft de wijn op houten vaten gelegen?): hout, vanille, brioche
- Tertiaire aroma’s (hangt samen met de ouderdom van de wijn): noot, honing, gedroogd fruit
- Witte wijnen uit een warmer klimaat hebben meestal een lagere aciditeit.
- Witte wijnen zijn wit omdat ze niet in contact gekomen zijn met de schil van de druif. Je kan dus perfect witte wijn maken van blauwe druiven.
- Riesling past zeer goed bij pikant Aziatisch eten
- Wat maakt van een wijn een goede wijn? De combinatie van intensiteit, complexiteit, evenwicht en afdronk.
Deze wijnen dronken wij:
- Leo Vinum wit uit België
- Emrich Schönerer ‘Mineral’ Riesling uit Duitsland
- Wolfberger Pinot Gris Alsace uit Frankrijk
- Forjas del Salnés ‘Leirana’ Albariño uit Spanje
- Cantina Sampietrana Fiano uit Puglia (Italië)
- Nigl ‘Piri’ Grüner Veltliner uit Oostenrijk
- Grand Tokaji Furmint Dry uit Hongerije
Na de witte wijnen konden we het niet laten nog een paar flesje rode wijn open te trekken. Het was zo gezellig dat we pas rond een uur of twee in bed lagen. Dan weet je dat het goed is geweest!