gent

Een bezoek aan het Lam Gods in de Sint-Baafskathedraal

Dit weekend stond door een samenloop van omstandigheden in het teken van kerken, oude kunst en Augmented Reality. Want ja, nadat mijn vriend en ik zaterdag voor het eerst een hololens op ons hoofd hadden, spoorden we zondagnamiddag naar Gent om deze ervaring nog eens over te doen, maar dan beter.

De meesten onder jullie zullen ondertussen wel al opgevangen hebben dat het befaamde Lam Gods van Van Eyck na de restauratie van de onderste panelen een nieuwe plek gekregen heeft in de Sint-Baafskathedraal. Ik had het geluk een uitnodiging te mogen ontvangen om als één van de eersten dit unieke meesterwerk op zijn nieuwe plek te bewonderen. Tegelijkertijd konden mijn vriend en ik de Augmented Reality ervaring meepikken. We voelden ons al een beetje oude rotten toen het toestel op onze hoofden gezet werd.

IMG_7090

IMG_7092

IMG_7107

IMG_7097

Niet dat ik iets wil afdoen aan de ervaring in de Sint-Pieterskerk, maar deze tocht doorheen de geschiedenis van het Lam Gods was toch van een iets hoger niveau. De animatie was verfijnder en beter uitgewerkt en de omstandigheden in de crypte leenden zich beter tot een optimale visuele ervaring. Ik heb alleszins veel bijgeleerd over de bijzondere bewogen geschiedenis van dit fenomenale kunstwerk. Kan jullie enkel maar aanraden om een tijdslot te reserveren en dit met eigen ogen te aanschouwen.

Maar hét hoogtepunt van ons bezoek was natuurlijk het Lam Gods zelf in al zijn kleurenpracht. Wat een schoonheid! Chapeau voor het harde werk dat de restaurateurs gedaan hebben. Ik krijg er al naar uit om terug te keren na de restauratie van de bovenste luiken.

IMG_7101

IMG_7102

IMG_7104

IMG_7105

Natuurlijk pikten we ook een klein stukje Gent mee tijdens ons bezoek:

IMG_7073

IMG_7075

IMG_7077

IMG_7078

IMG_7079

IMG_7080

IMG_7083

IMG_7086

IMG_7087

IMG_7089

 

Genoten van dit blitzbezoekje aan Gent. Hopelijk kunnen we de volgende keer wat terrasjes meepikken!

Feestelijke opening van de nieuwe Concertzaal van Muziekcentrum De Bijloke

Het was gisteren echt een topdag op cultureel vlak. Na de prachtige Bourlaschouwburg bewonderd te hebben, spoorde ik van Antwerpen naar Gent om aldaar te genieten van het openingsconcert door het Symfonieorkest Vlaanderen in de gloednieuwe Concertzaal van Muziekcentrum De Bijloke. De feestelijke opening had eigenlijk al een half jaar eerder moeten plaats vinden, maar we weten allemaal welk virus daar roet in het eten kwam strooien.

Het voelde een beetje vreemd aan om niet in een volledig gevulde zaal te zitten, maar telkens twee plaatsen tussen te moeten laten. Zeker bij een opening verwacht je een zaal waarbij de allerlaatste stoel benomen is. Jammer, maar ik denk dat Muziekcentrum De Bijloke al blij was dat het evenement überhaupt kon doorgaan.

En amai, wat een indrukwekkende zaal! De voormalige ziekenzaal is in al zijn schoonheid bewaard gebleven, maar door enkele grondige ingrepen (het verlagen van de vloer en het verkorten van de zaal met houten panelen) is de akoestiek er een heel pak op vooruit gegaan. Je merkte dat het Symfonieorkest Vlaanderen er enorm van genoot deze zaal te vullen met hun prachtige klassieke muziek. Geniet mee van de prachtige klanken:

Een stukje van de toespraak van Jan Jambon:

De fenomenale historische zaal in beeld:

Documentaire die de ingrepen in de zaal toelicht, met een gewéldige timelapse:

Om mij te verplaatsen van het station van Gent naar de Bijloke, had ik een blue-bike genomen, want ik was oorspronkelijk van plan om de trein van 22.24u naar Leuven te nemen. Dat wilde zeggen dat ik de receptie aan mij voorbij moest laten gaan. Maar het vlees is zwak en mijn twee andere collega’s wisten mij over te halen om toch wat langer te blijven. Al besefte ik dat ik door die beslissing pas rond 1 uur ‘s nachts in bed zou liggen, de lekkere prosecco en de heerlijke hapjes trokken mij over de streep. En alweer een primeur: dit was voor mij de eerste receptie waarbij we plaats moesten nemen aan een vast tafeltje dat we de ganse avond niet meer mochten verlaten. Voordeel van dit soort recepties: je kan onmogelijk een hapje missen!

Nog wat fotootjes van deze prachtige zaal:

IMG_3054

IMG_3057

IMG_3070

IMG_3071

Maar ga hem vooral zelf ontdekken, zou ik zo zeggen!

Overdonderd door Van Eyck

Zondag zetten we het verjaardagsweekend van mijn vriend verder met een bezoek aan de tentoonstelling Van Eyck. Een optische revolutie in het MSK in Gent. De grootste Van Eyck tentoonstelling ooit, dat moesten we uiteraard gezien hebben. Spijtig genoeg kan ik jullie geen foto’s tonen van de tentoongestelde werken, de bruikleengevers hadden fotograferen immers verboden. En eerlijk, Foto’s zouden in dit geval slechts een flauw afkooksel geweest zijn van de realiteit. De werken van Van Eyck zitten zo boordevol details dat je dit met je eigen ogen moet aanschouwen. Wat een ongelooflijk meesterschap! Alleen jammer dat er zo massaal veel volk aanwezig was, dat je onvoldoende de mogelijkheid had al die fenomenale details rustig in je op te nemen. (Ok, dat telefoontje van het werk om in kaart te brengen welke maatregelen mijn medewerkers namen tegen het coronavirus, was ook niet bevorderlijk om onbezorgd te kunnen genieten.)

IMG_7888

 

Na de tentoonstelling aten we een middeleeuwse eierkoek (eerder een soort tortilla) in de tijdelijke cafetaria die naast het museum was opgetrokken. Erg jammer dat het MSK zelf niet over een stijlvol café beschikt om haar bezoekers te laten genieten van een hapje en een drankje. Deze tijdelijke cafetaria kwam echt wel wat amateuristisch over.

Na onze inwendige mens versterkt te hebben, spoorden mijn vriend en ik terug naar Leuven, alwaar we ‘s avonds zijn verjaardagsweekend afsloten met een lekkere cocktail en een heerlijke portie mosselen (allez, voor mij dan, want mijn vriend is niet zo’n fan van mosselen).

IMG_7900

 

VIAA is dood, lang leve meemoo!

Ok, 11 februari is misschien wat laat om nog een nieuwjaarsreceptie te houden, maar er was alleszins een goeie reden om een feestje te bouwen: het Vlaams Instituut voor Archivering, dat jarenlang gebukt ging onder het moeilijk uitspreekbare acroniem VIAA, vervelde zich die tot het veel makkelijker uitspreekbare meemoo, Vlaams Instituut voor het Archief. Het oranje werd bedankt voor bewezen diensten, meemoo koos voor een fris groenblauw kleurtje als nieuwe look.

En daar werd uitgebreid op geklonken in het STAM in Gent. Heel leuk om zoveel oude bekenden tegen het lijf te lopen en herinneringen op te halen aan de tijd dat ikzelf nog volop met digitalisering bezig was. Ondertussen ruilde ik de bits en de bytes in voor bakstenen, maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds een dikke boon heb voor mijn oude liefde. 😉

 

 

De Vooruit vernieuwd!

Woensdag had ik de eer en het genoegen aanwezig te zijn bij de officiële opening van de nieuwe ­inkombalie van kunstencentrum Vooruit en het gloednieuwe open atelier gelegen in de voormalige snoepwinkel Temmerman. De Vooruit was de laatste jaren voortdurend in verbouwingsmodus en alhoewel deze dubbele opening niet het einde betekent van de renovaties en uitbreidingen, vormt deze wel het voorlopige sluitstuk van het masterplan voor de Vooruit.

De nieuwe inkombalie zorgt voor een veel duidelijker onthaal en door de balie van plaats te veranderen, ontstaat er een plein dat aansluit bij de straat. Grote fan ook van het kunstwerk van Christoph Hefti: een omgekeerde rode loper die uit maar liefst 35.000 tegeltjes in 11 kleuren bestaat. Je kan er gewoon naar blijven kijken. En dan moet ik ook een dikke pluim geven voor het werk van DIAL Architects, die functionaliteit met ecologisch bewustzijn wisten te combineren. Prachtig om te zien hoe de details van de oude Vooruit terug komen in de nieuwe. Zeer kwaliteitsvolle architectuur.

Na het officiële gedeelte met speeches van minister Gatz en ongeveer elke Gentse politicus in het schepencollega, werden we getrakteerd op een glaasje en mochten we de getransformeerde snoepwinkel gaan bewonderen. Zeer mooi, al dat hout.

IMG_3197

IMG_3202

IMG_3204

IMG_3205

IMG_3207

IMG_3209

IMG_3210

IMG_3220

IMG_3221

Als kroon op deze zeer boeiende namiddag, waren mijn collega’s en ikzelf uitgenodigd voor een lunch. Vanaf het balkon genoten we van het zonnetje en het uitzicht op de Gentse waters. Tof concept trouwens, zo’n buffet. Voor elk wat wils! Natuurlijk volgden er tijdens de lunch nog wat speeches. De dankwoorden vlogen over en weer en het ontroerde me oprecht om te zien hoe trots de architect op zijn werk was. Niet elk bouwproject hoeft in ruzie en vertraging te eindigen!

IMG_3213

IMG_3214

IMG_3215

IMG_3216

IMG_3218

A slip of the tongue

Het was eruit voordat ik er erg in had: “Ik heb gelezen dat Myers-Briggs Type Indicator en Insight Discovery pseudo-science is.” Onze lesgeefster herpakte zich snel door zich achter Jung te verschuilen. En ik beet op mijn tong en zweeg, voor de lieve vrede. Die HR bedrijven moeten ook geld verdienen, nietwaar?

Voor wie liever naar een filmpje kijkt:

Maar het uitzicht in het leslokaal was wel de moeite!

IMG_E1578[1]

Een lastige vrijdag

Ik had er nochtans naar uitgekeken: een nachtje op hotel in Gent in aanloop naar mijn derde keer vrijwilligerswerk voor Pop in the City.

Helaas, zat ik vrijdag met een heel erg belangrijke deadline en was het werken tegen de klok om alles klaar te krijgen voordat ik op een trein naar Gent kon springen voor de briefing. Uiteraard lukte het niet om tijdig af te ronden en moest ik een latere trein dan gepland nemen en op de trein nog wat verder werken. Nu, niet zo erg, want ik had die briefing toch al twee keer gehoord in Genève. Het concept van Pop in the City was me ondertussen goed bekend. Ik moest alleen op de briefing zijn om te horen welke challenge ditmaal aan mij toegewezen zou worden en wie mijn partner zou zijn. Dus permitteerde ik het me nog een beetje door te werken, terwijl ik het laatste stuk van de briefing meepikte.

Ik maakte kennis met mijn partner Florence en vernam dat we met z’n tweetjes zouden instaan voor de Ginderella challenge. En challenge die volledig in het teken van gin zou staan. De deelnemende damesparen zouden de gelegenheid krijgen hun eigen gin te mengen. Fantastische challenge! En ook mijn partner Florence, een française die in Brussel woonde, viel op het eerste gezicht heel erg mee.

Na de briefing trok ik naar mijn hotel met de bedoeling mijn zware rugzak daar af te zetten, snel nog wat mails te beantwoorden en dan de stad in te trekken voor een mooie avondwandeling in de prachtige avondzon.

IMG_8025

IMG_8026

IMG_8027

IMG_8029

Uiteraard was het een vergissing nog naar mijn mails te kijken, want bleek dat de documenten die ik op de trein had doorgestuurd niet aan de verwachtingen van de klant voldeden. Het was vrijdagavond, niet echt het ideale moment om mijn medewerkers hiermee lastig te vallen. En op de koop toe bleek het natuurlijk net op dat moment niet meer mogelijk een vpn-ssl connectie met het werk te leggen en ook webmail had er de brui aan gegeven. Murphy, uiteraard. Een hoop sms-verkeer en twee telefoongesprekken later, besloot ik door de zure appel heen te bijten en zelf de documenten zo goed mogelijk in orde te krijgen. Gelukkig had ik wel nog toegang tot de bestanden die ik eerder verstuurd had.

In plaats van een ontspannende avondwandeling door Gent, zat ik dus tot 1 uur ‘s nachts in mijn hotelkamer te werken. Met de badjas van het hotel over mijn kleren aan en onder het donsdeken, want het was er ijskoud en ik kreeg de airco niet in de stand ‘verwarmen’ gezet. Al een geluk dat ik zo slim was geweest veel van het brood en de charcuterie te eten tijdens de briefing, want anders had ik ook nog moeten honger lijden.

Niet bepaald een ideale start van het weekend…