werk

Babybezoek in Brussel

Deze avond nam ik samen met een collega van ons kantoorgebouw de bus naar een stukje Brussel waar ik tot op heden nog nooit was geweest. Doel van ons bezoek was het bewonderen van de prachtige baby van mijn collega en zijn partner. De baby was echt een dotje. Hij heeft de hele avond werkelijk geen kik gegeven en liet zich gewillig vastpakken door mijn collega’s. De twee papa’s zagen er trouwens ongelooflijk goed uitgeslapen uit voor twee kersverse ouders. Zelden zo’n relaxte ouders gezien na de geboorte van hun eerste kind. Mijn collega en zijn partner toverden zonder problemen heerlijke hapjes op tafel en stelden vervolgens voor om wat pizza’s in de oven te schuiven en samen avond te eten, ons verzekerend dat het helemaal geen moeite was. Een aanbod dat ik uiteraard graag aan nam!

IMG_2546

IMG_2549

IMG_2573

Na de baby voldoende bewonderd te hebben, nam ik afscheid van de stralende papa’s en nam ik vervolgens de bus naar Brussel-Centraal, omdat dit een kortere busrit was dan die naar Brussel-Noord (ik ben niet bepaald een fan van de bus). Ik was spijtig genoeg even vergeten dat er in de omgeving van Brussel-centraal werken zijn, waardoor de bus tijdelijk niet meer vlak aan Brussel-Centraal stopt en ik dus een sprintje uit mijn vermoeide voeten moest persen om nog tijdig de trein te halen. Wat mij lukt met een minuut speling. Oef!

Lunch in Gare Maritime

Een lunchafspraak met een oud-collega bracht mij terug naar de food court van Gare Maritime. Mijn vorige ervaringen daar waren eerder gemengd. En ook nu was ik enigszins teleurgesteld in de cauliflower nirvana curry van Curry Karma die ik besteld had. 14,5 euro voor een beetje bloemkool met rijst is toch echt wel overdreven. Het gerecht was zelfs niet de moeite om een foto van te nemen. En het duurde dan ook nog eens heel lang voordat het klaar was en dat terwijl het heel rustig was in de Gare Maritime. Gelukkig maakten het uitstekende gezelschap en de mooie omgeving veel goed! Jammer, want deze food market zou zo succesvol kunnen zijn als de gerechten nét iets beter zouden zijn en de service vlotter.

IMG_2279

Gelukkig kon ik op de terugweg naar kantoor genieten van prachtige bloesems.

IMG_2281

Spetterend personeelsfeest voor ons tienjarig bestaan

Na de ontvangst van de gepensioneerden met als verrassingsact een heuse evacuatie, vierden we deze vrijdag feest met de collega’s en hun partners. Normaal worden partners niet uitgenodigd op ons personeelsfeest, maar ter ere van ons tienjarig bestaan, mocht het ietsje meer zijn en waren partners ook welkom. We vierden in een serre vol met planten voor de gelegenheid uitgerust met een tijdelijke dansvloer met lichtgevende tegels en een glitterbal boven onze hoofden. Fancy!

IMG_2217

En jawel, ook dit feestje werd tijdelijk onderbroken door een brandalarm met daaropvolgende evacuatie. Blijkbaar hadden de toestellen van de cateraar het alarm doen afgaan. Geen erg, het was een prachtige lenteavond en beslist aangenaam om buiten wat gezellige babbels te doen met mijn collega’s. Tegelijkertijd maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn vriend aan zoveel mogelijk collega’s voor te stellen. Al kenden de meesten hem al van mijn instagram account. Yes, he really is instagram famous!

De hapjes hadden voor mij wat meer mogen zijn, maar de wijn vloeide rijkelijk. Iets té rijkelijk, want de laatste momenten van het feest zijn eerder flou in mijn hoofd. Al een geluk dat er een stevig dessertenbuffet (inclusief verjaardagstaart in verschillende lagen) was om toch voor iet of wat een bodem te zorgen.

IMG_2220

IMG_2221

IMG_2223

IMG_2231-2

IMG_2233

Mijn vriend en ik leefden ons tot de allerlaatste minuut uit op de dansvloer en sloten met de traditionele plakkenblijvers het feest af. Met dank aan TaxisVerts en mijn iets nuchterdere collega om ons veilig thuis te brengen!

Feestelijke ontvangst van onze gepensioneerden

Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van ons bedrijf (het resultaat van een fusie tien jaar geleden) nodigden we alle oud-collega’s die de voorbije tien jaar met pensioen gegaan waren uit voor koffie en taart en een rondleiding in ons splinternieuwe gebouw. Bijzonder leuk om zoveel oude bekenden terug te zien. En het mag gezegd: de tijd heeft duidelijk geen vat op onze oud-collega’s! Ze zagen er nog allemaal exact hetzelfde uit. Tussen de speeches door zorgde ons gebouw zelf voor een wel heel bijzondere verrassing: een brandalarm met een totale evacuatie als resultaat. Gelukkig was het een prachtig zonnige dag en dus helemaal geen straf om in het park buiten te moeten wachten tot we groen licht kregen om weer naar binnen te gaan. En het gaf de gepensioneerden de gelegenheid om nog meer oude bekenden tegen het lijf te lopen.

Jammer genoeg kon ik maar een stukje van de eerste speeches meepikken, want er stond deze namiddag een belangrijke vergadering in mijn agenda die ik niet kon verplaatsen. Tegen dat de vergadering afgelopen was, was ook de taart volledig verdwenen. Jammer, want afgaande op de foto’s zag de taart er heerlijk uit. Een aantal oud-collega’s waren van plan na afloop van de bijeenkomst nog op stap te gaan in Brussel en vervolgens naar Leuven af te zakken voor het eten. Ik paste voor het Brusselse uitstapje, omdat ik te veel werk had, maar vroeg hen mij een seintje te geven als ze in het station van Leuven aankwamen, zodat ik kon aansluiten voor het avondmaal.

IMG_2172

En zo belandde ik met een voornaam gezelschap van drie grijze heren op leeftijd in Brasserie Van De Weyer, alwaar ik genoot van overheerlijke lamsboutjes in combinatie met een lekker flesjes primitivo. We haalden herinneringen op en ik praatte hen bij over de laatste gebeurtenissen in ons bedrijf. Niet gepland, maar een superleuke avond!

IMG_2182

IMG_2184

Business lunch bij The Chairman

Dankzij mijn petekind/collega-afdelingshoofd een nieuwe lunchplek ontdekt in Brussel. The Chairman is een groot, fancy nieuw restaurant dat duidelijk mikt op een iets kapitaalkrachtiger publiek. Mijn collega en ik bestelden stiekem een Moscow Mule als aperitief, maar hielden het de rest van de maaltijd bij water.

De vitello tonnato die we als voorgerecht bestelden, was heel lekker en de kabeljauw die ik als hoofdgerecht had ook. Al was ik wel teleurgesteld in de spinaziesalade. Ik had toch net iets creatiever verwacht dan gewoon wat spinaziebladeren met wat dressing. Gezien de locatie en de massale aanwezigheid van personeel snap ik dat de prijzen iets hoger liggen, maar daar mag dan wel een iets grotere culinaire inspanning tegenover staan.

Niet dat ik klaag, want het gezelschap maakte veel goed!

IMG_2146

IMG_2147

IMG_2150

Opening van Abby in Kortrijk

Na mijn bezoek aan het Wintercircus en De Vooruit in de voormiddag, zocht ik een plekje om in de namiddag remote te werken in Gent. Vervolgens spoorde ik samen met een Gentse collega naar het mooie, maar iets te verre Kortrijk voor de feestelijke opening van Abby.

Na een fijne wandeling van het station naar de voormalige abdijsite, kwamen we net op tijd aan voor de officiële onthulling van ‘Wilting Flower #5‘ van kunstenaar Daan Gielis in de binnentuin van Abby. Vervolgens brachten we eerst een bezoek aan het splinternieuwe museum. Jammer genoeg kon ik niet gans het museum bezoeken, omdat het personeel ons met aandrang vroeg ons naar de feesttent te begeven voor de toespraken en een panelgesprek. Ik ben dus zeker van plan om nog eens terug te keren en het nieuwe gebouw en de tentoonstellingen op mijn gemak te bewonderen. Ik kan alvast zeggen dat ik een grote fan ben van de architecturale keuze voor eenvoud, die perfect bij de site past. Ik kijk alvast uit naar het moment dat de tuin volgroeid zal zijn.

IMG_2038

IMG_2040

IMG_2042

IMG_2046

IMG_2048

IMG_2051

IMG_2053

IMG_2054

IMG_2056

IMG_2057

IMG_2064

 

De hapjes op de receptie waren eerder karig, gelukkig werden er, na de veel te lange toespraken, frietjes in een puntzak geserveerd. Normaal ben ik niet zo’n frietjesfan, maar honger in de beste saus.

Heel lang kon ik echter niet blijven plakken op de receptie, want er wachtte mij nog een lange treinrit terug naar Leuven. Gelukkig had ik tot Brussel-centraal gezelschap van een aantal boeiende mensen waardoor de treinrit zo voorbij vloog.

Een bijzondere performance

Vandaag had ik de eer om de ontmoetingsdag die mijn collega’s organiseerden te mogen openen. Voor deze bijzondere gelegenheid had ik mijn mooiste blauwe kleedje aangetrokken om de speech te brengen die mijn collega’s geschreven hadden. Ik kan niet ontkennen dat ik wat zenuwen had om de grote aula met meer dan honderd aanwezigen toe te spreken, maar gelukkig verliep alles vlot.

Jammer genoeg kon ik door mijn drukke agenda enkel het eerste gedeelte van de dag bijwonen. Maar ik was oprecht blij dat ik toch een paar interessante sprekers kon horen spreken en vooral dat ik de live performance van het werk VOICE WITH NOISE van theaterregisseur en componist Leon Rogissart kon meepikken. Deze bijzondere performance vond plaats in ons eigen kantoorgebouw en toonde een livestream van een optreden van twee operazangers in onze inkomhal, terwijl wij als publiek in de aula toekeken. De stemmen van de operazangers werden gemengd met stadsgeluiden uit het archief van BNA-BBOT wat een bijzondere combinatie opleverde.

Het duurde een dikke tien minuten om het geluid van de livestream aan de praat te krijgen en ik zag de nervositeit van mijn collega’s stijgen, maar dan vond iemand van de techniek toch de juiste instellingen zodat we van de performance konden genieten. Het was heel bijzonder om de operazangers zich te zien bewegen in ons vertrouwde kantoorgebouw terwijl het leven rondom hen gewoon zijn gang ging. Zo nu en dan stopten er mensen om te luisteren naar het gezang, maar de meesten liepen gehaast door, wellicht op weg naar hun volgende vergadering. Ik vond de performance fascinerend, al mocht het voor mij wel een tikkeltje minder lang geduurd hebben.

IMG_1712