werk
Lunch bij Super Fourchette
Deze middag genoten van een fijne lunch met twee lieve collega’s in Super Fourchette, een gezellige, beetje quirky (die cassettes!) lunchplek op wandelafstand van ons kantoor, waarvan ik het bestaan nog niet kende. Ik smulde van een lekkere én gezonde bowl du tigre, terwijl ik met mijn collega’s bijpraatte over de dingen des levens. Een leuke ontdekking!
In de reeks: waar was yab vandaag?
Een beetje van het goede te veel
Twee keer in de week anderhalf uur Franse les vanaf 18u (wat maakt dat ik vaak nog zit te eten achter mijn scherm als de digitale les opstart) tot 19.30u en dan elke maandag mij kapot moeten fietsen om net op tijd om 20u in Gemeenschapscentrum Bosstraat te zijn voor de salsales. Niet echt ideaal en wellicht wat van het goede te veel in combinatie met mijn job die veel overuren vraagt. Maar goed, een mens moet er iets voor over hebben om de finesses van de subjonctif onder de knie te krijgen, nietwaar?
The Red Rabbit in Kilt
Deze avond op stap geweest met de collega’s van de personeelsdienst. Na mijn laatste overleg van de dag in Schaarbeek keerde ik met de bus terug naar centrum Brussel en begaf ik mij rechtstreeks naar À La Mort Subite, waar mijn collega’s al aan hun eerste drankjes zaten. Ik ben eerlijk gezegd niet echt een fan van À La Mort Subite. Ik vind het er te druk, de tafels staan te dicht bij elkaar, de bediening is niet vriendelijk en de wijn trekt op niks. Maar goed, het is dicht bij ons kantoor en als je op tijd komt, lukt het altijd wel om nog ergens een plek te bemachtigen. Ik bestelde een witte porto, na vorige slechte ervaringen met de wijn, maar ook de witte porto viel tegen. Mierzoet.
Gelukkig stelden mijn collega’s zelf voor om andere, gezelligere oorden op te zoeken. Ik zocht op googlemaps een leuke plek in de buurt, want één van onze collega’s had een scheur in haar gewrichtsbanden, waardoor ze niet echt mobiel was. Ik herinnerde mij dat ik in de buurt van de Sint-Maria-Magdalenakerk al een paar keer een bar had opgemerkt die er gezellig uit zag. Googlemaps gaf goeie reviews en de bar was open. Dus hop, allen daarheen.
En amai, what a lucky find. The Red Rabbit in Kilt bleek op de eerste verdieping een gezellige ruimte te hebben met een grote tafel waaraan ons gezelschap van acht personen perfect paste. We hadden de hele ruimte voor onszelf! Ideaal om op het gemak bij te praten. Bovendien was de drankenkaart een pak aantrekkelijker dan bij À La Mort Subite. Met lekkere cocktails, goeie wijnen en heerlijke cremant d’Alsace. En ook de tapas mochten er zijn.
Een fijne avond om de banden aan te halen met collega’s die ik minder vaak zie op de werkvloer. Voor herhaling vatbaar.
Terug naar de Franse les
Mijn werkgever organiseert dit jaar een reeks Franse lessen en alhoewel ik eigenlijk besef dat ik geen tijd heb om mij hiervoor drie uur per week te engageren, heb ik mij tijdens een moment van verstandsverbijstering toch ingeschreven. Vanavond vond de kick-off van de lessenreeks plaats om 18u met een test van onze mondelinge vaardigheden. Ik merkte dat mijn Frans roestiger was dan ik gehoopt had (ik krijg amper de tijd om het te oefenen), maar ga ervan uit dat dit wel snel zal beteren door het hoge niveau van de lessen en de nadruk die er ligt op het verbeteren van de spreekvaardigheid van de deelnemers.
Niveau B2.3 here I come!
Yet another business lunch at Comptoir des Galeries
Beetje een slechte planning van mijn kant om twee keer vlak na mekaar bij Comptoir des Galeries te lunchen, maar gelukkig verandert de lunch daar elke dag en waren de gerechten naar goede gewoonte weer uitstekend.
Mijn collega en ik hadden deze plek uitgekozen om te lunchen met een partner waarmee de samenwerking de laatste tijd nogal stroef verloopt. Terwijl we samen genoten van een lekkere maaltijd, kaartten mijn collega en ik voorzichtig de pijnpunten aan, probeerden we de plooien weer glad te strijken en op zoek te gaan naar manieren om de samenwerking te verbeteren. Ik ben niet helemaal zeker dat we daarin geslaagd zijn. Vooralsnog ga ik ervan uit dat er nog wat opvolggesprekken zullen nodig zijn. Hopelijk onder culinair even hoogstaande omstandigheden als vandaag.
Tartaar van vis:
Tongrolletjes met mosselen en garnalen:
Panna cotta met rode vruchten:
Toekomstcongres
Misschien een iet of wat pompeuze titel om aan een congres te geven, maar in deze tijdens is het meer dan ook noodzakelijk om de blik vooruit te werpen en samen na te denken over hoe het in de toekomst beter kan. En dat er ons talloze uitdagingen te wachten staan, dat is pijnlijk duidelijk.
Het congres vond plaats in het stijlvolle Flageygebouw. Ik kon alleen aanwezig zijn voor het namiddaggedeelte, maar dat was niet zo erg, want er waren voldoende van mijn collega’s die zich de ganse dag hadden kunnen vrijmaken. Het namiddaggedeelte bestond uit een keynote en twee panelgesprekken over de thema’s duurzaamheid en digitalisering, die op een visuele manier door een tekenaar werden samengevat.
Zoals gewoonlijk bij dit soort congressen was de afsluitende netwerkreceptie het interessantste moment van de dag. Uiteindelijk haal ik persoonlijk altijd het meeste uit persoonlijke gesprekken. Zeer verrijkend om de gelegenheid te hebben om met zoveel interessante mensen van gedachte te wisselen. Laat die toekomst maar komen!
Lunch bij Comptoir des Galeries
Na onze vorige gezamenlijke lunch moesten we noodgedwongen even de pauzeknop indrukken wegens gezondheidsproblemen van mijn collega. Gelukkig zijn de problemen ondertussen min of meer onder controle en konden we deze fijne traditie verder zetten in het nieuwe jaar. Omdat ik een drukke dag met veel vergaderingen had, koos ik voor een locatie vlakbij ons kantoor. En ondertussen weet ik dat ik erop kan vertrouwen dat de lunch bij Comptoir des Galeries altijd lekker en verzorgd is. En dat was ditmaal niet anders. We genoten van het eten en wisselden onderling ideeën uit over het werk. De service ging vlot, zodat ik ruimschoots op tijd was voor mijn belangrijke vergadering om 14u met The Big Boss. Geen stress!
Tomatensoepje als appetizer:
Witloofsalade met gerookte zalm:
Variatie op een klassieke cordon bleu met vis:
Chocomousse
Uitreiking Henry van de Velde Awards en dubbele receptie
Genoten van deze feestelijke dinsdagavond! De feestelijkheden startten rond een uur of half vijf met de eerste receptie van de dag. Deze receptie was bedoeld als dankjewel voor al onze medewerkers die samen zeer succesvol de schouders onder een aantal zeer ambitieuze projecten gezet hebben.
Samen met nog drie andere collega’s sloot ik de receptie af (hadden jullie iets anders verwacht?). Omdat de hoofdingang van het gebouw waar de feestelijkheden plaatsvonden al om 18u werd afgesloten, moesten we via de keldergarage naar buiten. Gelukkig kregen we assistentie of anders dwaalden we ongetwijfeld nog rond in die garage. 😉 We besloten met ons vieren nog een theetje te gaan drinken in het Muntpunt Café om de tijd tot 19u te overbruggen. Mijn collega en ik werden immers om 19u in Bozar verwacht voor de uitreiking van de Henry van de Velde Awards.
In Bozar aangekomen bleek mijn naam niet op de lijst te staan. Heel vreemd, want ik was honderd procent zeker dat ik mijn collega en mezelf had ingeschreven. Misschien een bevestigingsmail niet beantwoord of zo? Enfin, gelukkig waren er nog plaatsen beschikbaar en mochten we alsnog binnen. Jas en rugzak in de vestiaire gedropt en op zoek naar een plaats in de prachtige Henry Le Bœufzaal. We vonden een plek met uitstekend zicht op het podium en applaudisseerden voor de vele winnaars die elkaar vlot opvolgden. De strak geregisseerde show zette de winnaars met een kort interview in de bloemetjes zonder saai te worden. Knap! En verrassing: één van de projecten van ons bedrijf slaagde er zowaar in een prijs binnen te halen! Super trots!
Daar moest natuurlijk op geklonken worden tijdens de receptie. Al moet ik eerlijk zijn: de catering was een pak minder dan bij de vorige editie die ik bijwoonde. We kregen één glaasje schuimwijn aangeboden en op tafel stond een klein potje groentjes met hummus. En als je nog een glas wilde, moest je gaan aanschuiven aan de toog die duidelijk onderbemand was. ‘t Is overal crisis, he…