werk

Barbecue in de regen

Gisterenavond was ik uitgenodigd in Bierbeek om bij mijn sympathieke collega en zijn geweldige vriendin te genieten van een lekker stukje barbecuevlees. Allez, eigenlijk had ik hen willen uitnodigen om op mijn appartementje iets te komen eten, want ik ben al zo vaak bij hen te gast geweest. Maar het was duidelijk dat mijn collega liever voor het comfort van zijn eigen huis en barbecue koos. En ja, ik vind het natuurlijk helemaal niet erg om te proeven van de kookkunsten van een ander. Mijn eigen kookkunsten zijn immers quasi onbestaande!

Ondertussen hadden mijn collega en zijn vriendin hun Oman reis achter de rug en kon ik de foto’s bewonderen die ze tijdens hun trip gemaakt hadden. Prachtig die desolate woestijnlandschappen, maar ik weet niet of dit een bestemming voor mij zou zijn. Ik herinner mij nog al te goed hoe zeer ik bomen miste in IJsland. Enfin ja, aan de andere kant, als je naar Oman gaat, heb je honderd procent kans op goed weer!

Het eten was zoals altijd weer top. Heerlijk voorgerechtje met scampi, geweldig sappig varkensvlees met een moderne variatie op de klassieker worteltjes en erwtjes en een lekker ijsje om af te sluiten. De tijd vloog voorbij en opeens realiseerden we ons dat het twee uur ‘s nachts was. Hoog tijd om de berg naar beneden te bollen en in mijn bed te kruipen! Al een geluk dat ik deze ochtend kon uitslapen!

IMG_4613

IMG_4614

IMG_4615

IMG_4618

Couscous lunch met de collega’s

Deze vrijdag was mijn laatste werkdag alvorens aan twee weekjes vakantie te beginnen en het was lekker rustig op het werk. Het lukte me zelfs om mijn mailbox terug te brengen tot onder de honderd ongelezen mails! Een ideaal moment om met de aanwezige collega’s (vier pittige dames) nog eens te gaan lunchen. Onze eerste keuze (een Vietnamees) was helaas gesloten wegens met een foodtruck aanwezig op Tomorrowland, maar onze tweede keuze, Horia, was gelukkig wel open. En we hadden dubbel geluk: op vrijdag serveert Horia couscous. Hoera! We veroverden een plekje in de zon op het terras en lieten ons de couscous met kefta smaken.

IMG_4172[1]

En dan kreeg ik na de lunch nog een onverwacht cadeautje van een collega: roze flipflops met rozen op! Achter de flipflops zit een bijzonder verhaal. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden verloor de collega die mij de flipflops cadeau gaf, op vakantie in Thailand bijna haar middelste teen. Gelukkig kon ze terecht in een privéziekenhuis niet ver van de plek waar het bizarre ongeval met de scooter gebeurd was. De dokters daar verzorgden de heel diepe snee en naaiden haar teen mooi weer aan haar voet vast. Gelukkig bevond de wonde zich onderaan haar voet, dus een eventueel litteken zal niet zichtbaar zijn.

De eerste dagen nadat ze van haar reis terug kwam, kwam ze dus op slippers naar het werk omdat de wonde nog niet volledig genezen was. Ik had haar gecomplimenteerd met haar mooie roze flipflops en blijkbaar had ze diezelfde flipflops voor een prikje in solden zien staan. En zo werd ik een paar roze flipflops rijker!

IMG_4170[1]

Afterwork en pizza’s

Yep, jullie denken ongetwijfeld, amai, alweer een after work? Jawel, nu het zomer is, hebben we de frequentie een beetje opgedreven. Elk excuus is goed om op een donderdagavond een terrasje te doen, nietwaar? En ondertussen is onze groep al een vertrouwd gezicht, daar op het terras van het Muntpunt Café. Nu het zomervakantie is, is het merkbaar minder druk op het werk, maar hét onderwerp dat de gemoederen blijft beroeren is toch nog altijd de half mislukte reorganisatie. Hopelijk komt daar in het najaar eindelijk verandering in.

En jawel, ondanks het feit dat ik nog mijn valies moest maken om de dag nadien voor een dikke week naar Zwitserland te trekken, liet ik me toch overhalen nog iets mee te gaan eten. We belandden bij de Nona en wat ik sterk vermoed had, bleek inderdaad het geval: Napolitaanse pizza is nog minder mijn ding dan andere pizza. Eigenlijk vind ik (shame on me) de beste pizza’s nog die van Dr. Oetker. Wel jammer dat we ons moesten opsplitsen in twee groepjes van vier om bij de Nona binnen te geraken.

IMG_4163

En die valies, die was op een half uurtje gemaakt. 😉

Bentobox for the win

Nu de Samouraï verhuisd is naar een fris ogende nieuwe locatie, is dit restaurant met zijn heerlijke bentoboxen moeiteloos mijn favoriete lunchplek geworden. Mijn collega R die ook al eens graag een Japanse maaltijd eet, wist nog niet dat de Samouraï een nieuw onderdak gevonden had. Hoog tijd om haar uit te nodigen voor een lunch om samen de reorganisatiesituatie van onze organisatie te analyseren. En jawel, de bentobox was weer dik in orde.

IMG_4079[1]

Jammer genoeg wel niet iets om elke week te doen, want 27 euro is nogal aan de prijzige kant voor een lunch.

Syrische lunch bij Zain Shaam

Deze lunchafspraak was een poging van mezelf om onze vroegere gewoonte om met een aantal collega’s op regelmatige tijdstippen te gaan lunchen nieuw leven in te blazen. Helaas, door de drukke agenda’s lukte het mij slechts twee andere collega’s op de been te krijgen, maar hey, het is de kwaliteit die telt, niet de kwantiteit. En een lunch onder drie dames da’s altijd gezellig.

Het oorspronkelijke idee was nog eens een Kabuki-sushitreintje te doen. Daar aangekomen bleken echter alle plaatsen aan de sushitrein ingenomen. Dus wandelden we op goed geluk verder naar de volop in transformatie zijnde Anspachlaan. We slalomden tussen de werken door en kwamen zo terecht op het terras van Syrisch restaurant Zain Shaam.

De collega met een diploma Arabistiek op zak, was al eens eerder bij Zain Shaam geweest en sprak lovende woorden over de mezze. Een lekkere portie hummus gaat er bij mij altijd wel in! Op aanraden van onze collega, die dit gerecht tijdens haar verblijf in Syrië leerde kennen, bestelden we ook een portie hummus bil lahme, een mij onbekende hummus-variant geserveerd met stukje pittig rundsvlees. Wat een ontdekking! Om duimen en vingers van af te likken! Om de maaltijd compleet te maken, vulden we aan met falafel, baba ganoush en een salade.

De porties waren behoorlijk riant, maar we slaagden er toch min of meer in alles achter de kiezen te krijgen. De afrekening landde op de verdacht ronde prijs van 40 euro, maar hey, voor drie personen (drank inbegrepen) is dat echt een koopje. Om ons lunchuitstapje helemaal af te maken, kregen we op de terugweg naar het kantoor nog een gratis magnum met oreo’s aangeboden. Een zalig zoete afsluiter.

IMG_3949

IMG_3952

Feestelijke opening Frans Masereel Centrum

Bij de trouwe lezers (hallo, Goofball!) zal deze titel beslist een belletje doen rinkelen. Want tiens, ben ik al niet een keer naar de opening van het Frans Masereel Centrum geweest in februari? Dat klopt, maar toen ging het om de VIP-opening van het nieuwe gebouw. De voorbije zondag gooide het Frans Masereel Centrum de deuren wagenwijd open voor het grote publiek. Dit feestelijke evenement viel samen met de opening van de tentoonstelling ‘Which Mirror Do You Want to Lick? én de Print Art Fair, een mini-beurs waar kunstenaars hun drukwerk toonden en verkochten. Dit maakte dat ik voor de derde dag op rij naar Antwerpen spoorde, want ik had in Berchem station afgesproken met een collega en carpool-buddy met wie ik samen naar de opening zou gaan.

De opening had niet op een betere dag kunnen vallen: de zon stond stralend aan de hemel en de bedrijvigheid op de site lokte veel toevallige passanten. De tentoonstelling bevatte een aantal interessante werken (de projectie van de pijp vond ik de leukste vondst), maar het waren vooral de werken van de kunstenaars in het oude paviljoen die mij het meeste aanspraken. Met een speciale vermelding voor de kunstenaar die oude platen tot prachtige grafische werkjes omtoverde. Ook heel interessant: de zeefdrukdemonstratie, die mij deed denken aan de manier waarop zijde bedrukt werd in Lyon.

IMG_3923

IMG_3924

IMG_3926

IMG_3927

IMG_3928

IMG_3929

IMG_3930

IMG_3932

IMG_3933

IMG_3934

Verder was het gewoon fijn om te genieten van het mooie weer in de tuin met de muziek van een leuke bandje op de achtergrond. Mijn collega en ik smulden van heerlijke mezze en nipten van een vrij stevige cocktail. En natuurlijk mocht een ijsje niet ontbreken. Een dag om in te kaderen.

IMG_3936

Een warme after work met de collega’s

Uiteraard profiteerden we met de collega’s deze woensdag optimaal van het terrasjesweer. We startten met een stevige groep van dertig personen op het terras van het Muntpunt Café om vervolgens de avond met z’n twaalven verder te zetten bijtend in een Aziatisch geïnspireerde burger van BAOGO. Wel jammer dat het terras van BAOGO helemaal vol zat en we ons dus noodgedwongen binnen moesten installeren. Maar hey, het gezelschap overtrof de warmte van de zon. 😉

IMG_3847[1]

Het was trouwens leuk om vast te stellen dat er wat nieuwe gezichten op de afterwork waren komen opdagen. Blijkbaar is donderdag voor veel mensen een thuiswerkdag en uiteraard gaat niemand speciaal voor een afterwork naar Brussel sporen. Als lid van het afterworkcomité zal ik er  in de toekomst bijgevolg streng op toezien dat alle weekdagen aan bod komen. 😉