werk

Lunch by albert

Genoten van een heerlijke lunch met mijn collega’s op het dakterras van restaurant albert (met kleine a). En ja, met het weekend in zicht hoorde daar een glaasje witte wijn. Kwestie van die twee laatste vergaderingen van de week wat makkelijker verteerbaar te maken. 😉

Calamar met zwarte pens, ramiro paprika en saffraanrijst:

IMG_2690

IMG_2692

Eendenborst op zout en exotische peper, rijst en jasmijn emulsie, witte perzik en courgette:

IMG_2694

Geroosterde pruim, Thaise basilicum pannenkoek, karamel en zwarte bessengel:

IMG_2696

Ik liep vrijdagavond over het Ladeuzeplein waar de Leuvense kermis staat opgesteld. En alhoewel ik altijd een grote fan ben geweest van de meer spectaculaire attracties in pretparken, denk ik dat ik deze toch maar aan mij laat voorbij gaan.

IMG_2704

Veel volk op het werk!

Amai, ik ben dat duidelijk niet meer gewoon, zoveel volk op het werk! Hoe tof om collega’s die ik al meer dan een jaar niet meer gezien had opnieuw in ‘t echt te kunnen spreken! Oprecht genoten van de vele fijne babbels. En tof dat de coronamaatregelen nu echt wel afgebouwd worden op het werk. We moeten enkel nog een masker dragen in de inkomhal, de cafetaria en de liften. Verder mogen we ons overal zonder masker verplaatsen.

Op deze eerste september startten er ook vijf nieuwe collega’s in mijn afdeling (twee externen en drie internen). Heel erg blij met deze versterking, want mijn collega’s kunnen het gebruiken. Ik maakte meteen van de gelegenheid gebruik om hen te trakteren op mijn Portugese koekjes en uit te nodigen voor onze ‘terug naar Brussel’-ontbijten. Op vier verschillende dagen in september hebben mijn teamverantwoordelijken en ik ontbijt voorzien voor de collega’s. Kwestie van hen het gevoel te geven dat ze welkom zijn op de werkvloer en hen de gelegenheid te geven om een informele manier wat bij te babbelen.

En nu hopen dat de aanpassing naar ‘clean desk’ ook vlotjes verloopt de komende weken.

Rampspoed

En ik die dacht dat er nu eindelijk een rustigere periode was aangebroken op het werk. Helaas… Na de crisisvergaderingen over COVID-19, volgen nu de crisisvergaderingen over de waterellende. En zo stopt het nooit. Die roaring twenties lijken verder af dan ooit. Het lijkt wel alsof de Bijbelse plagen op ons zijn losgelaten. Maar goed, we laten ons niet kennen en doen ons best om, gezien de omstandigheden, snelle en adequate oplossingen uit te werken.

En ondertussen duimen we heel hard dat de pompen in het pas gerenoveerde huis van de broer van mijn schoonzus hun werk blijven doen. Voorlopig 4 centimeter water binnen, hopelijk blijft het daarbij…

Courage aan al de mensen die vrienden en familie verloren hebben en die hun hebben en houden zijn kwijtgeraakt.