Laatste feestje in Antwerpen

Gisteren vierde ik samen met een handvol andere collega’s het leven en de liefde in de Oude Brouwerij onder het toepasselijke motto ‘What times to l*ve in‘. Mijn ondertussen genezen verklaarde collega gaf samen met haar vriend een feest om deze moeilijke periode in haar leven af te sluiten en met feestgedruis en muziek aan een nieuw hoofdstuk te beginnen. Als dat geen mooie reden is om te feesten, dan weet ik het ook niet meer.

We wrongen ons met vijf collega’s in een té kleine Cambio en reden vanuit centrum Antwerpen naar Stabroek. Best nog wel een eindje rijden. Gelukkig bracht Waze ons zonder problemen op onze bestemming. We werden welkom geheten door een stralende collega en kregen bonnetjes om ons van drank te voorzien. Op voorhand was ik niet helemaal zeker wat de exacte opzet van het feest was, maar de indeling van de zaal en de muziek van de uitstekende dj maakten al snel duidelijk dat het de bedoeling was de beentjes los te schudden.

Doordat ik sommige van mijn collega’s (er was ook een oud-collega van de partij) al even niet gezien had, bleven we misschien iets te lang praten aan ons statafeltje, maar uiteindelijk smeten we ons toch op de dansvloer. Van dansen krijgt een mens honger. De frietjes rond middernacht waren dan ook bijzonder welkom, want tegen dat tijdstip begon mijn maag al serieus te rommelen.

Ik had gerust me nog wat langer willen uitleven op de dansvloer, maar onze Cambio-chauffeur (mama van twee kleine kindjes) vond het welletjes geweest. We namen afscheid en keerden terug naar Antwerpen.

Een mooie afsluiter voor mijn Antwerpse periode, want dit weekend verhuis ik terug naar Leuven.

Afscheid van een collega

Toegegeven deze ochtend voelde ik me alles behalve fris. Maar, zoals het spreekwoord gaat: een kermis is een geseling waard. De combinatie van te veel drank met één van de heetste dagen van het jaar, maakt dat het einde van de avond tot een brei verworden is in mijn geheugen. Gelukkig heeft mijn lieve collega mij geëscorteerd op weg naar het station en deed dat dutje op de trein deugd.

Om maar te zeggen: het was een memorabel afscheid. Helaas niet zoveel mensen, maar dat was te verwachten in volle zomervakantie. En de mensen die er wel waren raakten al snel oververhit. Maar we mogen alleszins zeggen dat we mijn collega in stijl hebben uitgewuifd. Ik denk dat hij ervan genoten heeft.

En oja, we zijn ook nog ergens pizza gaan eten. 😉

pizza

Party @Dumon!

Na het bijzonder fantastische feestje vorig jaar sprak ik het voornemen uit om over te vliegen vanuit Genève voor de volgende editie. Toen had ik er uiteraard nog geen vermoeden van dat mijn avontuur in Genève op een mislukking zou uitdraaien. Maar hey, Antwerpen is een pak minder ver dan Genève. 😉

Geleerd uit mijn ervaringen vorig jaar, zorgde ik dat ik een hotelkamer in Leuven gereserveerd had en nam ik de voormiddag vrijaf, kwestie van letterlijk tot ‘s middags in mijn bed te kunnen liggen. En dat bleek een uitstekende beslissing te zijn, want uiteindelijk lag ik pas rond vier uur in bed.

Samen met mijn collega fietste ik van het station van Leuven naar restaurant Dumon in Wakkerzeel. Lang leve mijn blue bike abonnement!

En jawel, het werd zoals verwacht een memorabele avond. Al dreigde de nakende uitschakeling van de Rode Duivels heel even roet in het eten te gooien. Je voelde de gemoedsbarometer van de aanwezigen met de minuut dalen. De gelaatsuitdrukking op het gezicht van de broer van Dries Mertens, die naast mij zat, kan ik niet anders omschrijven dan als gepijnigd. Gelukkig tartten de laatste twintig minuten van de match alle verbeelden en kwamen de Rode Duivels terug vanuit een quasi verloren positie. Goed gespeeld jongens, bedankt om de avond te redden!

En oja, het eten was ook lekker, al ging de meeste aandacht helaas naar dat tv-scherm om de match te volgen. 😉

En naar goede gewoonte sprong ik in het zwembad. De collega waarmee ik vorig jaar in het zwembad sprong, wilde dit jaar haar kapsel sparen, gelukkig vond ik een andere collega bereid met mij het ruime sop te kiezen. 😉

Na mijn verfrissende zwembadduik worden de herinneringen ietwat vager. We hebben gedanst, geapplaudisseerd voor mijn geweldig collega die zo mooi kan zingen en heel veel (te veel) wijn gedronken. Hoe ik erin geslaagd ben die blue bike terug in het station af te leveren, het is mij eerlijk gezegd een raadsel, maar ik zag de dag nadien bij het uitchecken van het hotel nergens een verfrommelde blue bike liggen, dus ik neem aan dat hij veilig naar zijn standplaats is terug gekeerd.

Misschien de volgende keer toch maar een taxi terug nemen. 😉

Communiefeest in Geel

Na een nacht in het ouderlijke bed doorgebracht te hebben, ontbeten mijn vriend en ik op het gemak. Geen communieviering bij te wonen dit jaar hoera! Mijn broer en zijn vriendin waren ondertussen al weer naarstig aan het werk getogen, dus we voelden ons wel een beetje schuldig dat we zo lang in bed gelegen hadden. Maar hey, als een mens nog niet mag uitslapen op de dag des Heren!

Om onze reistijd naar Geel wat te verkorten en ons wat overstappen te besparen, was mijn vader zo vriendelijk om ons naar het station van Hasselt te voeren. We waren een dik half uur te vroeg voor onze trein, dus lasten we nog snel een terrasje in. Helaas zat het terras van het stereotype stationscafé waarop we terechtkwamen vol met rokers. Hoog tijd dat het rookverbod verstrengd wordt!

Na een gezapige treinrit werden we in het station van Olen opgehaald door de vader van mijn vriend. We arriveerden net op tijd op het communiefeest van het middelste nichtje van mijn vriend om aan het buffet aan te schuiven. Het concept van het feest was simpel: gezellig in de tuin genieten van een klassieke barbecue. De zon was volop van de partij wat maakte dat er liters en liters zonnecrème vloeiden. Gelukkig mochten mijn vriend en ik wat zonnecrème lenen, want die van ons stond nog in Genève.

De namiddag werd opgevrolijkt door de komst van een goochelaar-clown, die de kinderen helemaal rond zijn vinger wond. Ik had misschien een paar glaasjes te veel op, maar na het optreden liet ik me uitdagen tot een swish swish dance battle met de aanwezige meisjes. I lost. 😉 Ik zal nog wat moeten studeren om die moves onder de knieën te krijgen. 😉 Gelukkig was er nog een trampoline om mijn overtollige energie kwijt te geraken!

Over een perfecte timing gesproken: net toen de laatste gasten het feest verlieten, brak de lang verwachte donderbui los. Een welgekomen verfrissing! Wij hielpen nog een beetje met opruimen en werden weer mooi teruggebracht naar het station van Olen.

<3 Zonnige zondagen!

Party of the Year!

De avond voor Onze Lieve Heer-Hemelvaart (prijs de heer voor zomaar een vrije dag midden in mei) gaf één van mijn collega’s een feestje voor haar en haar identieke tweelingzus’ dertigste verjaardag. De collega in kwestie heeft de reputatie stevige feestjes te bouwen, maar door mijn voormalig drukke sociale agenda was het mij nog geen enkele keer gelukt om naar zo’n feestje te gaan.

Dus toen de uitnodiging in mijn bus viel, twijfelde ik geen seconde: ja, ik kom! En ik boekte meteen daarop een hotelkamer in Brussel, wetende dat het wel eens laat (of beter vroeg) kon worden.

En, boy oh boy, wat een feestje was me dat. Mijn collega’s waren goed vertegenwoordigd (we waren bijna met twintig!) en we vlogen er meteen in met een glaasje bubbels om te toasten op de jarige. Dat onze twee lovely birthday girls weten hoe een feestje te geven, werd al snel duidelijk: we werden bediend door een charmante jongedame, het barbecuevlees (of de vleesvervangers) werd professioneel gebakken en vervolgens konden we aanschuiven voor cocktails. Serieus, een feestje waar je afwisselend cosmopolitans en margarita’s kan drinken, daar word ik bijzonder vrolijk van. 😉

Rond middernacht hadden we een kleine verrassing voorzien voor de jarigen. Op de dreigende tonen van de Star Wars intro stapte een bijzonder welgevormde jongeman op de dansvloer. We duwden de jarigen snel op twee stoelen en de act kon beginnen: een paar muzieknummers later had de jongeman in kwestie letterlijk niet meer veel om het lijf. Echt lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb. 😉 De stripper kwam nog eens terug voor een tweede act die een beetje meer van hetzelfde was, maar tegen dan was iedereen al zo tipsy dat het allemaal niet meer zo veel uitmaakte.

We gingen dansend de nacht in en uiteindelijk belandde ik rond een uur of vier terug in mijn hotelkamer. Een beetje veel boven mijn theewater en wetende dat ik me deze uitspatting de dag nadien wellicht zou beklagen. Maar hey, lang geleden dat ik nog eens zo uit de bol ben kunnen gaan.

A Onederful Birthday!

Oorspronkelijk had ik gepland om het voorbije weekend naar Genève te vliegen, maar omdat mijn vriend al andere verplichtingen had, leek het mij verloren geld om een half weekend in mijn eentje in Genève rond te hangen. Dus sloegen mijn vriend en ik een weekend over en zo kon ik toch naar het eerste verjaardagsfeestje van mijn (voorlopig) enige achternichtje gaan. Vlak bij de deur dan nog wel, want mijn neef en zijn vriendin wonen ook in Borgerhout.

Mijn vader, mijn broer en zijn vriendin waren ook van de partij. Het ideale moment om mijn familieleden een kleine rondleiding te geven in de drie kamers (en een gang) die mijn studio rijk is. Om parkeerproblemen in de buurt van mijn neef zijn huis te vermijden, besloten we vanaf mijn studio te voet te gaan. Een wandeling van zo’n twintig minuutjes.

Het feestvarken vierde haar eerste verjaardag in de Garage, een supergezellig ingerichte ruimte met een goed gevulde self-service bar. Ik ging meteen voor een glaasje cava om in de feeststemming te komen. Er was best wel veel volk komen opdagen en de jarige pakte het ene cadeautje na het andere uit (of beter, de buurmeisjes pakten alles voor haar uit, het voordeel van het jongste kindje in de buurt te zijn). Ik denk dat mijn achternichtje na dit feestje haar eigen speelgoedwinkel kan beginnen. 😉

Het was trouwens eindelijk warm genoeg om buiten te kunnen zitten en omdat de Garage in een doodlopende straat ligt, werden we niet gestoord door voorbijrazende auto’s. Het ganse feestje was erg gemoedelijk: met heerlijke tartes de Françoise (fan van de cheesecake en de citroenmerengue), zelf te beleggen broodjes, fijne gesprekken en tot slot nóg fijn nieuws: mijn andere neef wordt deze zomer ook papa! Jawadde, ik had nooit gedacht dat die avontuurlijke neven van mij zich zouden settelen, maar kijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Zo rond zeven uur namen we afscheid van de feestvierders en wandelden we terug naar mijn studio.

Supergezellige zondag.

De Paashaas kwam vroeg dit jaar

Vorig weekend organiseerden de ouders van mijn vriend hun jaarlijkse paasfeest. Toegegeven, een beetje voorbarig, maar het is niet altijd makkelijk om een datum te vinden waarop iedereen kan, zeker niet als één van de genodigden in het buitenland woont.

Aangezien het net de dag voordien gesneeuwd had, besloot de paashaas wijselijk eieren (haha!) voor zijn geld te kiezen en zijn chocolade lekkernijen binnen te verstoppen. Naar goed traditie had de paashaas weer lichtelijk overdreven. Ik weet niet met hoeveel kilo chocolade de vijf kleinkinderen exact naar huis gegaan zijn, maar ik neem aan dat ze de komende maanden geen chocoladetekort zullen hebben.

Na de eierenjacht aten we samen. Ik moet zeggen dat het moeilijk was om de conversatie gaande te houden. Er vielen nogal veel ongemakkelijke stiltes en ditmaal voelde ik me niet echt geroepen om deze te vullen. Het is gewoon pijnlijk duidelijk dat de werelden van de drie kinderen (en hun partners) steeds verder uit mekaar komen te liggen en dat de spanningen uit het verleden nog niet verteerd zijn. Jammer voor de ouders van mijn vriend die altijd zo hard hun best doen om er een gezellig samenzijn van te maken. Gelukkig vonden de kleinkinderen het geweldig.

A rain check birthday dinner

Ter compensatie van het gemiste verjaardagsetentje, boekte ik twee zitplaatsen aan de eettoog van restaurant Jinza. Dat had mijn vriend wel verdiend na de teleurstelling van zijn afgelaste vlucht (hij wacht trouwens nog steeds op de terugbetaling van zijn tickets).

Vrijdagavond na het werk liep ik doorheen mijn favoriete Antwerpse straat naar de Dageraadplaats waar ik afgesproken had met mijn vriend. We waren een beetje te vroeg voor onze reservatie, dus toonde ik mijn vriend mijn favoriete huizen langs de statige Cogels-Osylei, alvorens ons naar de Draakplaats te begeven, een bijzonder, rond plein in twee gesneden door een spoorwegbrug en een collectie tramsporen.

Onze plek aan de toog was een schot in de roos, want we schepten er veel plezier in de chefkok aan het werk te zien in de smetteloze keuken. Omdat je niet elke dag een gemist verjaardagsdinertje in te halen hebt, bestelden we het extra signature gerecht: de pichanh van wagyu rund. Geen minuut spijt gehad, want zelden zo’n heerlijk vlees gegeten. De rest van de gerechten mochten er ook zijn, maar het rundsvlees kaapt moeiteloos de hoofdprijs weg.

Ik laat jullie meegenieten:

appetizer:

tonijn – tartaar – groene asperges – tofu – dashi – linzen:

zeewolf – tom gha kai – wolkoor – fregola – edamame:

sorbet:

picanha van wagyu rund – oosterse bereiding op de BBQ:

passievrucht – mousse – sesam – ijs van sanchopeper:

zoetighede:

Een a-typisch verjaardagsdiner

Want de jarige zelf ontbrak aan tafel. Die was door meteorologische omstandigheden niet verder geraakt dan de luchthaven van Genève. Doodjammer, want ik had een tafel voor vier gereserveerd in één van onze favoriete Leuvense restaurants: EssenCiel. En de vrienden waarmee we hadden afgesproken, hadden we al niet meer gezien sinds november vorig jaar.

Maar ja, niks aan te doen: het feest vond noodgedwongen plaats zonder het feestvarken in kwestie. We klonken bij elke gang op zijn gezondheid en stuurden wat fotootjes door van de heerlijkheden op ons bord, terwijl mijn vriend in Genève ocharme zijn eigen potje bijeen gekookt had. Al een geluk dat we met ons tweetjes de week voordien al een generale repetitie voor zijn verjaardagsfeest gehouden hadden.

Dit heeft hij gemist, terwijl we hem misten:

Schelpjes, komkommer, dashi:

Skrei, passievrucht, mierikswortel:

Gemarineerd rund, rode biet en shiso:

Oliebol, mimolette, mosterd:

Wilde zalm, daikon, miso en koriander:

Coquille, oester en kool:

Griet, noordzeekrab, knolselder en bloemkool:

Duroc, daslook, morieltjes en zoete ui:

kokos, platte kaas, bergamot:

versnaperingen:

thee:

De nacht bracht ik door bij onze vrienden in Wijgmaal. Toch net iets gezelliger dan in mijn eentje terug naar Borgerhout moeten sporen na zo’n feestelijke maaltijd. Ik sliep als een roosje in het bed van hun jongste zoon.

Het ontbijt de dag nadien zondagochtend verliep, zoals de rest van het weekend, een beetje in mineur. Uiteraard vonden de twee zonen van onze vrienden het jammer dat mijn vriend er niet bij was, maar nog erger: de jongste was stevig ziek en moest met zijn papa naar de dokter van wacht. Ligt het aan mij of zijn er deze winter veel meer mensen ziek dan gewoonlijk?

Hoog tijd dat het lente wordt! Ik heb nu wel genoeg sneeuw en ijs gezien om er een tijdje tegen te kunnen.

Birthday dinner in Bern! – 24 februari 2018

Na een uitgebreide douche om onze lichaamstemperatuur opnieuw op een normaal peil te krijgen en voldoende quality time om er weer even tegen te kunnen, trokken mijn vriend en ik naar het restaurant dat hij gereserveerd had.

Restaurant moment bleek een stijlvol, sober ingericht restaurant met een verrassend jonge crew. Voor een verjaardag mag het al eens ietsje meer zijn, dus gingen we voor de menu met aangepaste wijnen. En we werden niet teleurgesteld.

Dit passeerde er op ons bord:

Nüssle, Speck, Zimtkartoffel

Rande, Schafkäse, Tanne

Schwarzwurzel, Hagenbutte

Süsskartoffeln, Salbei

Aubrac Rind, Kichererbsen

Honig, Apfel, Gerste

Op het einde van de avond was ik meer dan voldaan én had ik tegelijkertijd het gevoel dat mijn Duits een kleine opfrisbeurt gekregen had doordat de bediening ééntalig Duits was.

Yet Another Blog

Life on my side

feest