Early birthday lunch

Zondag vierde ik, toegegeven een beetje te vroeg, mijn verjaardag samen met mijn vader, mijn broer, de vriendin van mijn broer en mijn vriend in sterrenrestaurant Just Eat Right in het charmante Hasselt. Het was opvallend rustig in het restaurant. Naast onze tafel, was er enkel nog een tweede tafel met vier personen. De ober stelde ons gerust dat het gewoonlijk drukker was. De Hasseltse jeneverfeesten hadden er echter voor gezorgd dat het vast cliënteel weg bleef. Geen erg, zo hadden wij bijna een privé-ober voor onze tafel en konden we in alle rust genieten van al het lekkers dat op onze tafel passeerde.

Aangezien het een verrassingsmenu was, kan ik jullie helaas geen exacte omschrijving per gang geven, maar het volstaat in deze om te zeggen dat elke gang voortreffelijk was. Bewijsmateriaal:

Na de lunch namen we afscheid van mijn vader die nog naar het rusthuis moest en trokken mijn vrienden en ik samen met mijn broer en zijn vriendin de stad in om toch nog een beetje mee te pikken van de jeneverfeesten. Het was abominabel slecht weer, dus ja, de opkomst was niet echt overweldigend te noemen. Wij zijn geen van de vier jeneverliefhebbers, daarom hielden we het bij kijken naar de kraampjes en wat wandelen door de Hasseltse straten. Geheel op het onverwacht kwamen we een vriendin en haar zoon tegen. Grappig hoe klein de wereld (en dan vooral Hasselt) is. We sloten de namiddag af met een heerlijke cocktail bij Sapiens. De wisky sour was zo lekker dat ik het gewoon niet kon laten om nog een tweede te bestellen.

De rit naar het station van Schulen met onze bob achter het stuur was bijzonder spannend. We arriveerden just in time, met dank aan de NMBS om onze trein wat vertraging te laten oplopen, waardoor we wat meer speling hadden.

Openingsreceptie Convento Food en Bar Jérôme

Een tijdje geleden zag ik de uitnodiging voor deze openingsreceptie passeren op Facebook. Ik had geen plannen voor vrijdagavond en aangezien mijn vriend en ik vroeger vaste klant waren bij Convento Food, leek het mij leuk om de nieuwe stek van Laura en Ruben te gaan bewonderen.

Ik realiseerde me iets te laat dat ik helemaal geen cadeautje bij had, dus sprong ik nog snel bij de express gb binnen om een kaartje en wat chocolaatjes te kopen. Kwestie van niet met lege handen naar een feestje te moeten gaan.

Toen ik aankwam, stootte ik meteen al op een oude bekende: een ex-kotgenootje, die ik toevallig vrij recent opnieuw had ontmoet op het trouwfeest van gemeenschappelijke vrienden. Ik moet eerlijk zeggen dat wij vroeger niet echt goed met elkaar opschoten. Enfin, niet dat we elkaar niet konden luchten of zo, maar er was gewoon geen klik.

Ik gaf mijn cadeautje af en feliciteerde Laura en Ruben met hun prachtige nieuwe zaak. Laura en Ruben baten nog steeds hun vertrouwde traiteurszaak Convento Food uit, maar nu hun zaak verhuisd is naar een grote pand, kan je ook ter plekke iets eten bij Bar Jérôme. Daar ga ik zeker gebruik van maken!

Aangezien ik geen andere bekende gezichten opmerkte, voegde ik me bij mijn ex-kotgenootje. Ze was daar samen met een collega die instond voor de IT-ondersteuning binnen haar bedrijf. Die collega in kwestie was een stevige vent die zichzelf erg graag hoorde praten. Gemakkelijk om de stiltes in het gesprek op te vullen.

Terwijl we genoten van de uitstekende hapjes van Convento Food, vernam ik wat meer over het bedrijf waarvoor mijn ex-kotgenootje een half jaar geleden was beginnen werken. Ze had een volledige carrièreswitch gemaakt en was duidelijk tevreden over die beslissing. Ik vernam ook dat haar relatie met de vader van haar kinderen op de klippen gelopen was. Ik vermoedde al zoiets toen ik haar op het trouwfeest zag zonder partner, al kunnen daar natuurlijk talloze andere redenen voor zijn. Het lijkt wel alsof veel leeftijdsgenoten momenteel relationeel moeilijke tijden doormaken. Na mijn eigen relatiecrisis sympathiseer ik dubbel zo hard.

Uiteindelijk liep ik toch nog een bekende tegen het lijf op de openingsreceptie, iemand die mij via andere vrienden kende, maar eerlijk, haar gezicht kwam me helemaal niet bekend voor. Dus deed ik een kort babbeltje en nam ik vervolgens afscheid van mijn gezelschap van de avond. Tijd om naar huis en naar mijn vers in Zaventem aangekomen vriend te gaan.

Al bij al was het een fijne avond, zelfs al moest ik me soms wat inspannen om in te pikken op de gespreksonderwerpen. Een goeie oefening in netwerken!

A geeky wedding

Lang geleden dat mijn vriend en ik nog eens op een trouwfeest uitgenodigd waren. Een goeie reden voor mijn vriend om over te vliegen uit Genève, dus. Het koppel dat ons uitnodigde heeft ondertussen drie kinderen samen en een zoon uit een vorige relatie om het aantal even te maken. Onze vrienden waren stiekem vorig jaar al in het huwelijksbootje gestapt, maar gaven pas dit jaar hun feest. Hun uitnodiging had als titel ‘Een Samenzwering Ontmaskerd’ en dat had niet beter gekozen kunnen zijn, want wij wisten echt helemaal van niks. Knap gedaan!

Het leuke aan een trouwfeest op latere leeftijd is dat er allemaal wat minder decorum aan te pas moet komen. Gewoon een toffe locatie (de bijna gloednieuwe zaal Libbeke in Lubbeek), wat simpele hapjes, broodjes om de honger te stillen en veel dessertjes om de zoetekauwen gelukkig te maken. (Met als pièce de résistance een huwelijkstaart in de vorm van de Lord of the Rings boeken, one ring to rule them all! De bruid zag er trouwens uit als een elfenkoningin.) En oja, cava en wijn om te klinken op het gelukkige bruidspaar.

Maar het allerbeste aan dit feest is dat ik nog eens helemaal uit de bol ben kunnen gaan op de dansvloer. Na de openingsdans ben ik beginnen dansen tot het feest (naar mijn aanvoelen te vroeg, maar we zijn dan ook geen twintig meer) rond half twee ten einde liep. Met nu en dan een pauze om iets te eten of te drinken. Mijn vriend en ik hielpen nog wat met opruimen en belden vervolgens een taxi om ons terug naar Leuven te brengen. Moe gedanst.

Fijn feest, fantastisch koppel!

PS: De dag nadien wel stijve spieren van het headbangen.

Afscheidsfeestje

Na de lunch in beperkte kring eergisteren, vond gisteren het officiële afscheidsfeestje van mijn lieve collega C plaats. Omdat ik zelf pas in de vroege voormiddag terug zou zijn van een werkbezoek in Gent, moest ik de voorbereidingen van het feest noodgedwongen outsourcen. Maar hey, mijn team deed superprofessioneel en bijzonder economisch boodschappen (de dure kaas van kaaswinkel Catherine niet meegerekend), zodat alles mooi op tijd klaar was voor het feest.

In totaal kwam er zo’n vijftig man langs om afscheid te nemen, die er met zijn allen in slaagden om al de flessen schuimwijn die we voorzien hadden soldaat te maken! Indrukwekkend! Gelukkig hadden we nog een paar flessen rode en witte wijn achter de hand. 😉

Het was alleszins duidelijk dat mijn collega van haar feestje genoten heeft. Hopelijk koopt ze leuke boeken voor haar en haar gezin met de boekenbons die we haar cadeau deden en kan ze nog eventjes nagenieten van de bloemetjes en de mooie woorden.

Een dubbel lentefeest

Zondag reden mijn vriend en ik Cambio-gewijs naar Mol voor het lentefeest van zijn nichtje en neefje. Aangezien zijn nichtje en neefje maar één jaar in leeftijd verschillen vierden ze hun lentefeest samen. We begonnen de namiddag met een aperitiefje en lekkere door de mama van de feestvierders gemaakte hapjes. De zon zette eindelijk haar beste beentje voor en ik genoot van haar warme stralen op mijn gezicht. Helaas bleef dat niet zo. Al een geluk dat we rond vijf uur met z’n allen in de feesttent zaten te eten, want toen lieten de donkere onweerswolken die we al een tijdje hadden zien samen pakken, hun natte lading los boven Mol. Maar dat mocht de feestvreugde niet drukken! Er was genoeg wijn om het (slecht gebakken en dus uitgedroogde) barbecuevlees door te spoelen en als dessert was er een chocoladefontein. Jay!

Champagne, cocktails en een verjaardagsfeestje

Lang, lang geleden, toen ik nog een ander team leidde, deed ik de belofte om te trakteren op een fles champagne wanneer een bepaald project eindelijk zou afgerond zijn. Het was zo’n project dat maar bleef aanslepen en van zodra één horde genomen was, doken er weer twee nieuwe op. Het leek een never ending story. Ik verliet mijn team, verhuisde naar Genève, keerde terug naar België om een nieuw team te leiden en nog steeds kwam er geen witte rook. Maar, kijk, geduld is een mooie deugd: een paar weken geleden eindigde het project, na jaren aanslepen, succesvol.

Belofte maakt schuld, dus ik stemde af met de nieuwe teamverantwoordelijke hoe we dit heugelijke feit op gepaste wijze konden vieren. Ze ging meteen akkoord en stelde voor zelf ook een deel van de traktatie op zich te nemen. Sympathiek! Maar ik had van haar niet anders verwacht. We zijn in het voorbije anderhalf jaar echt goede vrienden geworden. Omdat ik niets aan het toeval wilde overlaten, informeerde ik bij mijn Brusselse collega of hij geen toffe plek met een zekere uitstraling kon aanbevelen. En zo belandden we met z’n vijven (spijtig genoeg moest één collega last minute afhaken) in The Dominican.

Ik was een beetje vroeger dan mijn collega’s omdat ik rechtstreeks van een externe vergadering kwam. Wat me de gelegenheid gaf alvast een gezellige plek uit te zoeken voor mijn gezelschap. Al snel voegden mijn collega’s zich bij mij en bestelde ik als eerste rondje de lang beloofde fles champagne om te klinken op de goede afloop van een bewogen verhaal. Na de champagne schakelden we over op cocktails. Kwestie van in de feeststemming te blijven. De cocktails waren heerlijk en het gezelschap voortreffelijk. De tijd vloog voorbij.

Alleen jammer dat ik niemand van de aanwezigen kon overtuigen om nog even mee te gaan naar Les Brasseurs waar een andere collega haar verjaardagsfeestje vierde. Iets minder extravagant dan vorig jaar wel, maar het was zeker gezellig. De jarige was blij met mijn cadeau en ik had een paar fijne babbels met collega’s waar ik niet zo vaak mee samenwerk. Al kon de cava de vergelijking met de champagne van eerder op de avond niet echt doorstaan. 😉

Een Lego feestje!

Gisteren verjaarde mijn petekindje. Zes jaar al, yikes, de tijd vliegt. Binnenkort gaat hij al naar het eerste studiejaar en zal hij leren lezen en schrijven!

Hij weet op zijn leeftijd alleszins al heel goed wat hij wil: lego! Zijn ouders hadden een handige google spreadsheet aangemaakt om dubbels te vermijden en hij kreeg zoveel dozen dat hij bijna zijn eigen winkel kan beginnen. We hebben hem de rest van de namiddag/avond niet meer veel gezien, zo druk was hij bezig met bouwen. Fijn dat een cadeau in de smaak valt. 😉

Ik genoot erg van het feestmaal dat ons werd voorgeschoteld: huisgemaakte tomatensoep met balletjes, gevolgd door coq au vin met zelfgemaakte kroketjes en als afsluiter een ieniemienie stukje metseltaart, wegens al veel te veel gegeten.

Met dank aan de oma van mijn petekindje die mij kwam ophalen in het station van Aarschot en vervolgens daar ook weer netje afleverde.

Verjaardagsdiner nummer twee

Een dag van gemengde gevoelens, gisteren. ‘s Ochtends een begrafenis en ‘s avonds een verjaardagsdiner met vrienden. Het tweede feestelijke diner op één week tijd. Als je elkaar niet zo vaak ziet, mag het al iets meer zijn, nietwaar? We hadden voor de gelegenheid afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal om te dineren bij Taste Leuven. Super leuk om te kunnen bijpraten met hen. Veel te lang geleden ook, want ons jaarlijks uitstapje in de herfstvakantie was in het water gevallen door de relatieproblemen van mijn vriend en mezelf.

Helaas hadden onze vrienden ook niet al te best nieuws. De vader van onze kameraad is zwaar op de sukkel met zijn gezondheid en op een gegeven moment zag het er zelfs naar uit dat ze afscheid zouden moeten nemen van hem. Gelukkig leek de vader van onze kameraad voorlopig aan de beterhand, maar het verblijf in het ziekenhuis was erg traumatiserend geweest en hij had nu veel zorg nodig. Lastig als je kinderen over het ganse land verspreid wonen en allemaal jobs met veel verantwoordelijkheid hebben. Onze vrienden vertelden dat ze even overwogen hadden om het etentje te annuleren, maar beslist hadden toch te komen. Het doet immers deugd om in tijden van tegenslag even stoom af te laten.

De gespreksonderwerpen van de avond waren bijgevolg nogal aan de zware kant. Het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn en ik vind het belangrijk om onder vrienden ook dit soort onderwerpen te kunnen aansnijden. Gedeelde smart…

En ja, de ontvangst was weer fenomenaal en het eten heerlijk. Extra punten voor originaliteit voor het citroen meringue taartje dat de kok in de eetzaal zelf kwam maken door gebruik te maken van een oude pickup. Cool! En dat een kolonel (citroensorbet met wodka) één van mijn favoriete desserts is, was ook mooi meegenomen.

Appetizers:

Sashimi van Pieterman – chutney van Mango en Kaviaar van haring:

Hondshaai – kokkels – gerookte thee:

Blauwe Kreeft – Primeur bloemkool – vanille uit Madagaskar:

Bresse kip en truffel – pastinaak:

Citroen Meringue taartje – Macarons – Kolonel:

Verjaardagsdiner in het Spaans Dak

Een beetje een verjaardag in mineur voor mijn vriend, na het overlijden van zijn grootvader begin deze week. Maar het was al zo’n gedoe geweest om een geschikte datum te vinden voor een diner met deze Bongo-bon (die we al een keer hadden omgeruild) en uiteindelijk heeft het weinig zin om triest thuis te blijven zitten. Niets beter om de gedachten te verzetten dan lekker eten met een glaasje wijn daarbij.

We namen de bus naar het Spaans Dak in Oud-Heverlee. Volgens mij moet het Spaans Dak al een jaar of tien op mijn lijst van te bezoeken restaurants in omgeving Leuven staan. De afstand vormde waarschijnlijk het grootste probleem. Net te ver om met de fiets te doen. Al denk ik dat op een mooie zomerdag dit best een aangename fietstocht kan zijn.

We waren alvast aangenaam verrast door het interieur met de grote ramen tot op de grond die een prachtig uitzicht boden op de vijver en het brandende houtvuur buiten. Heel stijlvol en gezellig. Het personeel was ook heel erg vriendelijk en niet te beroerd om een grapje te maken. (Zo maakte de ober een grapje over het feit dat ik gezegd had dat makreel één van mijn favoriete vissoorten is, toen de volgende gang, de duif, geserveerd werd.) Altijd leuk! Alleen wist de ober wel niet wat het verschil tussen infusies en andere theesoorten was.

Appetizers:

Makreel:

Duif:

Rog:

Dessert met banaan en chocolade:

Uiteindelijk was het zo lekker dat we de tijd uit het oog verloren en onze laatste bus (die op een veel te vroeg uur vertrok) misten. Gelukkig was het personeel zo vriendelijk om een taxi voor ons te bestellen. Voor een verjaardag mag het al iets meer zijn, nietwaar? En de taxichauffeur bleek supervriendelijk!

Een taart zonder boon

Zondag spoorde ik opnieuw richting Schulen om samen met mijn familie te klinken op het nieuwe jaar. Het traditionele nieuwjaarsfeest op 1 januari bij mijn vader was dit jaar afgelast omdat niemand er echt veel goesting in had. In de plaats daarvan hadden we afgesproken in het rusthuis waar mijn moeder verblijft om een stukje taart te eten en te proeven van de champagne die mijn vader kocht op zijn uitstapje naar de champagnestreek. Waren aanwezig: mijn vader, mijn moeder, mijn broer en zijn vriendin, mijn nonkel en tante, mijn neef met zijn vriendin en babyzoontje en ikzelf.

Stiekem had ik gehoopt dat er een driekoningentaart zou zijn, maar blijkbaar bakte de bakker waar mijn vader al jaren klant is geen driekoningentaarten. Niet te begrijpen, feitelijk, en al zeker niet als je weet dat mijn vader een trouwe klant is die maar al te graag een stukje taart of twee eet. Daarvoor kan een bakker al wel eens een boon in een taart steken, dacht ik zo! Enfin ja, dus bleef het bij een spinnenwebtaart en een smurfentaart zonder boon. Persoonlijk van geen van beide fan (zeker niet als er geen boon in steekt), maar over kleur en smaak valt nu eenmaal niet te twisten. En de champagne was wel heel lekker!

Yet Another Blog

Life on my side

feest