Ideaal om te bekomen van het personeelsfeest op donderdagavond! Net als vorig jaar vond ons personeelsfeest plaats de avond voor wapenstilstand, want zo’n vrije dag om te recupereren is echt geen overbodige luxe. Mijn collega’s weten hoe een feestje te bouwen!
Al begon de avond met een vals noot: aangezien ons feestje op een boot zou plaatsvinden, hadden de organiserende collega’s gezorgd voor een (elektrische) bus om iedereen naar de Heembeekkaai te vervoeren. Ik had me opgegeven voor de tweede bus. Helaas bleek dat er maar één bus voorzien was en die bus geraakte bij de eerste rit helemaal vastgereden in de Brusselse files. Geen nood, een beetje vertraging, daar kijken doorwinterde treinreizigers niet van op. In afwachting van de terugkeer van de bus besloten we dus met een groep van ongeveer twintig personen iets te gaan drinken bij Wings Taverne.
Terwijl we genoten van ons drankje stroomden de berichten van de collega’s binnen die op de bus zaten: dat de bus echt geen vooruitgang maakte en dan ze nog maar een paar honderd meter verder geraakt waren. Niet echt bemoedigend. Aangezien ik de hoogste in hiërarchie was, hakte ik de knoop door en stelde ik voor de tram te nemen. Ik gaf het adres in dat op ons intranet stond: Vilvoordsesteenweg 2 en zocht via Googlemaps de snelste tram. We geraakten met gans onze groep redelijk vlot op de tram en daarmee dacht ik dat het ergste leed geleden was.
Bij het uitstappen bleek echter dat de plek waarheen googlemaps ons geleid had zich op nog twintig minuten stappen bevond van de Heembeekkaai. Ik snapte er niks van, want ik had echt het correcte adres ingegeven. Dubbel gecheckt en al. Ik moet zeggen dat de moed mij even in de schoenen zakte. Ik had al een zware week achter de rug en had ernaar uitgekeken gewoon op het gemak op een bus te kunnen stappen en een avond te feesten. Ik had niet voorzien dat ik een bende van twintig collega’s op sleeptouw zou moeten nemen en dat ik dan ook nog eens aan een halte zou afstappen die op twintig minuten wandelen van onze bestemming lag. Komt daar nog eens bij dat het thema voor ons feestje ‘summer chic’ was en dat ik en nog wat collega’s sandalen met hakken aan hadden. Niet meteen het meest ideale schoeisel om lange wandelingen mee te maken.
Nu, uiteindelijk geraakten we ter plekke, maar ik heb nog een uur de adrenaline door mijn lijf voelen razen. Gelukkig zat ondanks de niet zo ideale start de sfeer er goed in en vond ik na een tijdje mijn goede humeur terug. Ik genoot van het lekkere vegetarisch buffet, de leuke quiz die mijn collega’s in mekaar gestoken hadden, de zangstonde met Allez, Chantez!, maar vooral de leuke gesprekken met collega’s en het dansen op de dansvloer. De boot die op het kanaal van Brussel naar Vilvoorde en terug voer, had voor mij persoonlijk weinig meerwaarde. Doordat het pikkedonker was, merkte je amper dat we aan het varen waren. Het ganse feest had wat weg van een ouderwets trouwfeest op een tikkeltje marginale locatie. Totally my jam!
Ik danste tot iets voor half twee mijn telefoon ging: Taxi Jenny was onderweg! Dankzij Taxi Jenny geraakten mijn twee andere collega’s uit Leuven veilig thuis. Al gebeurde er in de taxi een kleine omwisseling van de goodie bags en heeft mijn collega per ongeluk mijn truitje mee naar huis genomen. Oh well! Ik koester alvast de fijne herinneringen aan weer een geslaagd personeelsfeest.
