A Onederful Birthday!

Oorspronkelijk had ik gepland om het voorbije weekend naar Genève te vliegen, maar omdat mijn vriend al andere verplichtingen had, leek het mij verloren geld om een half weekend in mijn eentje in Genève rond te hangen. Dus sloegen mijn vriend en ik een weekend over en zo kon ik toch naar het eerste verjaardagsfeestje van mijn (voorlopig) enige achternichtje gaan. Vlak bij de deur dan nog wel, want mijn neef en zijn vriendin wonen ook in Borgerhout.

Mijn vader, mijn broer en zijn vriendin waren ook van de partij. Het ideale moment om mijn familieleden een kleine rondleiding te geven in de drie kamers (en een gang) die mijn studio rijk is. Om parkeerproblemen in de buurt van mijn neef zijn huis te vermijden, besloten we vanaf mijn studio te voet te gaan. Een wandeling van zo’n twintig minuutjes.

Het feestvarken vierde haar eerste verjaardag in de Garage, een supergezellig ingerichte ruimte met een goed gevulde self-service bar. Ik ging meteen voor een glaasje cava om in de feeststemming te komen. Er was best wel veel volk komen opdagen en de jarige pakte het ene cadeautje na het andere uit (of beter, de buurmeisjes pakten alles voor haar uit, het voordeel van het jongste kindje in de buurt te zijn). Ik denk dat mijn achternichtje na dit feestje haar eigen speelgoedwinkel kan beginnen. 😉

Het was trouwens eindelijk warm genoeg om buiten te kunnen zitten en omdat de Garage in een doodlopende straat ligt, werden we niet gestoord door voorbijrazende auto’s. Het ganse feestje was erg gemoedelijk: met heerlijke tartes de Françoise (fan van de cheesecake en de citroenmerengue), zelf te beleggen broodjes, fijne gesprekken en tot slot nóg fijn nieuws: mijn andere neef wordt deze zomer ook papa! Jawadde, ik had nooit gedacht dat die avontuurlijke neven van mij zich zouden settelen, maar kijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Zo rond zeven uur namen we afscheid van de feestvierders en wandelden we terug naar mijn studio.

Supergezellige zondag.

A rain check birthday dinner

Ter compensatie van het gemiste verjaardagsetentje, boekte ik twee zitplaatsen aan de eettoog van restaurant Jinza. Dat had mijn vriend wel verdiend na de teleurstelling van zijn afgelaste vlucht (hij wacht trouwens nog steeds op de terugbetaling van zijn tickets).

Vrijdagavond na het werk liep ik doorheen mijn favoriete Antwerpse straat naar de Dageraadplaats waar ik afgesproken had met mijn vriend. We waren een beetje te vroeg voor onze reservatie, dus toonde ik mijn vriend mijn favoriete huizen langs de statige Cogels-Osylei, alvorens ons naar de Draakplaats te begeven, een bijzonder, rond plein in twee gesneden door een spoorwegbrug en een collectie tramsporen.

Onze plek aan de toog was een schot in de roos, want we schepten er veel plezier in de chefkok aan het werk te zien in de smetteloze keuken. Omdat je niet elke dag een gemist verjaardagsdinertje in te halen hebt, bestelden we het extra signature gerecht: de pichanh van wagyu rund. Geen minuut spijt gehad, want zelden zo’n heerlijk vlees gegeten. De rest van de gerechten mochten er ook zijn, maar het rundsvlees kaapt moeiteloos de hoofdprijs weg.

Ik laat jullie meegenieten:

appetizer:

tonijn – tartaar – groene asperges – tofu – dashi – linzen:

zeewolf – tom gha kai – wolkoor – fregola – edamame:

sorbet:

picanha van wagyu rund – oosterse bereiding op de BBQ:

passievrucht – mousse – sesam – ijs van sanchopeper:

zoetighede:

Een a-typisch verjaardagsdiner

Want de jarige zelf ontbrak aan tafel. Die was door meteorologische omstandigheden niet verder geraakt dan de luchthaven van Genève. Doodjammer, want ik had een tafel voor vier gereserveerd in één van onze favoriete Leuvense restaurants: EssenCiel. En de vrienden waarmee we hadden afgesproken, hadden we al niet meer gezien sinds november vorig jaar.

Maar ja, niks aan te doen: het feest vond noodgedwongen plaats zonder het feestvarken in kwestie. We klonken bij elke gang op zijn gezondheid en stuurden wat fotootjes door van de heerlijkheden op ons bord, terwijl mijn vriend in Genève ocharme zijn eigen potje bijeen gekookt had. Al een geluk dat we met ons tweetjes de week voordien al een generale repetitie voor zijn verjaardagsfeest gehouden hadden.

Dit heeft hij gemist, terwijl we hem misten:

Schelpjes, komkommer, dashi:

Skrei, passievrucht, mierikswortel:

Gemarineerd rund, rode biet en shiso:

Oliebol, mimolette, mosterd:

Wilde zalm, daikon, miso en koriander:

Coquille, oester en kool:

Griet, noordzeekrab, knolselder en bloemkool:

Duroc, daslook, morieltjes en zoete ui:

kokos, platte kaas, bergamot:

versnaperingen:

thee:

De nacht bracht ik door bij onze vrienden in Wijgmaal. Toch net iets gezelliger dan in mijn eentje terug naar Borgerhout moeten sporen na zo’n feestelijke maaltijd. Ik sliep als een roosje in het bed van hun jongste zoon.

Het ontbijt de dag nadien zondagochtend verliep, zoals de rest van het weekend, een beetje in mineur. Uiteraard vonden de twee zonen van onze vrienden het jammer dat mijn vriend er niet bij was, maar nog erger: de jongste was stevig ziek en moest met zijn papa naar de dokter van wacht. Ligt het aan mij of zijn er deze winter veel meer mensen ziek dan gewoonlijk?

Hoog tijd dat het lente wordt! Ik heb nu wel genoeg sneeuw en ijs gezien om er een tijdje tegen te kunnen.

Birthday dinner in Bern! – 24 februari 2018

Na een uitgebreide douche om onze lichaamstemperatuur opnieuw op een normaal peil te krijgen en voldoende quality time om er weer even tegen te kunnen, trokken mijn vriend en ik naar het restaurant dat hij gereserveerd had.

Restaurant moment bleek een stijlvol, sober ingericht restaurant met een verrassend jonge crew. Voor een verjaardag mag het al eens ietsje meer zijn, dus gingen we voor de menu met aangepaste wijnen. En we werden niet teleurgesteld.

Dit passeerde er op ons bord:

Nüssle, Speck, Zimtkartoffel

Rande, Schafkäse, Tanne

Schwarzwurzel, Hagenbutte

Süsskartoffeln, Salbei

Aubrac Rind, Kichererbsen

Honig, Apfel, Gerste

Op het einde van de avond was ik meer dan voldaan én had ik tegelijkertijd het gevoel dat mijn Duits een kleine opfrisbeurt gekregen had doordat de bediening ééntalig Duits was.

13 jaar!

And it still feels like yesterday.

Mini-verrassingsfeestje

De onovertroffen Miss A contacteerde mij en nog wat andere mensen in het weekend om een mini-verrassingsfeestje te organiseren voor onze goede vriend J, tevens fenomenale gastheer op Oudjaar. Het was last minute, maar doordat ik de laatste weken nogal lange dagen klop op het werk, heb ik meestal niets gepland op weekavonden. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan, besloot ik op het aanbod in te gaan en op woensdagavond naar het Leuvense af te zakken voor een paar cocktails bij Bar Nine.

Onze vriend J dacht dat hij enkel iets ging drinken bij Miss A, dus hij was aangenaam verrast toen daar opeens nog twee andere mensen op de afspraak opdaagden. Het deed me plezier J te zien genieten van een gezellige avond onder vrienden. De cocktails waren uitstekend en het deed deugd om gewoon wat te babbelen over de dingen des levens. En het kon ook geen kwaad om eens een avond wat vroeger te stoppen met werken. Uiteindelijk zal de wereld niet vergaan als ik op het eind van de dag niet op inbox zero geëindigd ben.

Verrassingsfeestje in Wilrijk

Na de laatste werkdag van het jaar, spoorde ik met een paar collega’s richting Antwerpen. In Wilrijk organiseerden de zussen van mijn lieve vriendin uit Italië namelijk een verrassingsfeestje voor haar veertigste verjaardag. Normaal gezien had ik er niet bij kunnen zijn, maar door mijn vroeger dan verwachte terugkeer naar België, kon ik toch mee feesten.

Na de overstap in Berchem, bracht een kort treinritje van vijf minuten mij naar het bijzonder glamoureuze (kuch) station Antwerpen-Zuid. Nog een busrit later, kwam ik redelijk puffend aan in de B&B die ik voor de gelegenheid gereserveerd had. Omdat mijn vriendin samen met haar gezin en de ouders van haar man naar Italië over gekomen was, was er helaas geen plek voor mij om te blijven logeren in Wilrijk. Niet dat ik dat erg betreurde, want mijn kamer in B&B K²AVA was bijzonder mooi en voorzien van alle comfort (wat ik tegenwoordig meer op prijs stel dan vroeger). Gelukkig was de eigenaar zo vriendelijk mijn vrij zware valies vier verdiepingen de trap op te sleuren, want ik weet niet of ik de combinatie, valies, rugzak met twee laptops en draagzak met drie marmites boven gekregen zou hebben.

Na mijn spullen afgezet te hebben, was er nog een half uurtje tijd om even te relaxen en dan was het tijd om te vertrekken naar het huis waar het feestje zou plaatsvinden. De nachtelijke wandeling bracht mij doorheen een villawijk die mijn mond toch even deed open vallen. Kasten van huizen waarvan ik zelfs niet kon inschatten hoeveel keer ons appartementje in Genève erin zou passen. Achteraf hoorde ik op het feestje dat de meeste eigenaars van deze villa’s Indiërs waren die in de diamantsector werkten. Dat verklaart veel, natuurlijk.

Stipt om 19u belde ik aan. De deur werd open gedaan door één van de zussen van het feestvarken (die met een smoes weggelokt was van de feestlocatie). Ze had een baby’tje in de armen die ik niet direct kon thuisbrengen. Tot mijn grote schande bleek het de jongste van onze vriendin uit Italië te zijn. Hij was zo hard veranderd dat ik hem niet herkend had!

Op het feestje hadden zich ondertussen een paar oude bekenden verzameld. Het was, zoals altijd een fijn weerzien met de familie van mijn vriendin. Zo’n warme, hartelijke mensen, ik voel me altijd alsof ik een beetje deel uitmaak van de familie. Omdat ik op tijd wou zijn voor de verrassing en de reis van Brussel naar Wilrijk een hele onderneming was, had geen tijd gehad om iets te eten. Gelukkig had één van de drie zussen van mijn vriendin twee heerlijke quiches gemaakt. Ik hoefde dus niet te vrezen dat ik die prosecco op een lege maag zou moeten nuttigen. 😉

Hét allerbeste moment van de avond was uiteraard het gezicht van onze vriendin. Ze was totaal verrast toen ze de mooi versierde leefruimte zag, gevuld met vrienden, van wie ze er sommigen al een aantal jaar niet meer gezien had. Verrassing geslaagd!

Wat later op de avond breidde ons gezelschap tot mijn grote plezier uit met een paar oude bekenden. Natuurlijk sloot ik het feestje af en dit op het ongoddelijke uur: kwart na middernacht! Ik heb op dat vlak een reputatie hoog te houden, nietwaar? 😉

Birthday Girl!

Gisteren waren we te gast bij onze vrienden in Meyrin om samen de verjaardag van hun oudste dochter te vieren. Vijf jaar al! Wat vliegt de tijd… Leuke wetenswaardigheid: de geboorte van de oudste dochter van onze vrienden was de reden dat mijn vriend en ik voor de allereerste keer een bezoek aan Genève brachten. Nog een extra reden om haar verjaardag te vieren, dus!

Zoals dat hoort op een feestje waren er cadeautjes, allerlei zoetigheden en natuurlijk een heerlijke taart mét Zwitserse chocolade. 😉

PS: De brandende kaarsjes voor de jarige stonden op een cupcake om bovenstaand chocoladekunstwerkje niet te beschadigen. Helaas is het fotootje daarvan mislukt.

Cozy afternoon tea party

De dag na ons Grote Afscheidsfeest waren we uitgenodigd op een cozy afternoon tea party ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de moeder van mijn favoriete Chicago-inwoner. Normaal gezien nemen mijn vriend geen afspraken aan The Day After, maar aangezien ik N, de moeder van onze vriend, zo’n geweldig toffe madam vind, zag ik het helemaal zitten om in de namiddag naar een gezellig feestje af te zakken.

Gelukkig viel de kater de dag nadien heel erg mee. Zowel mijn vriend en ik waren erg moe, maar verder voelden we ons eigenlijk prima. Ik verwachtte van het verjaardagsfeestje een informele bijeenkomst in de tuin met wat thee, koekjes en taart. Boy, was I wrong! Er ging al een klein belletje branden toen aan de inkom een groene loper uitgerold lag en grote ballonnen in roze en wit de inrit opfleurden. We werden welkom geheten door een vriendelijke jongedame die onze jassen, tassen en geschenken in ontvangst nam. Opeen voelde ik me een beetje onnozel met mijn haastig mee gegrist flesje champagne. Al een geluk dat we de fles in een feestelijk zakje hadden gestoken. Uiteraard stond er helemaal nergens onze naam op, maar de jongedame verzekerde ons dat ze onze naam op het geschenk zou schrijven.

We liepen verder en werden zowaar onthaald op rustgevende klassieke muziek, live gebracht door een violiste en een celliste. De tafels waren prachtig versierd met geborduurde tafelkleedjes en bloemstukjes van échte rozen. We feliciteerden uitgebreid de jarige, die er stralend bij liep. Ze kon gerust voor tien jaar jonger doorgaan. Toen ik zag hoe feestelijk al de andere gasten uitgedost waren, kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik uit gemakzucht mijn favoriete havaianas had aangetrokken. Al een geluk dat deze zilverkleurig zijn en afgewerkt met een steentje, zodat ze nog enigszins een feestelijke uitstraling hebben. Wat niet wegneemt dat mijn vriend en ik ons verschrikkelijk underdressed voelden. En dat overkomt mij werkelijk uiterst zelden.

Zo’n schitterend feest dat vraagt natuurlijk om champagne. En alhoewel ik de dag voordien al meer dan genoeg alcohol verzet had, kon ik het niet laten een glaasje (of twee) te drinken. Daarnaast werden we in de watten gelegd met hapjes geïnspireerd op de Engelse high tea. Hét hoogtepunt van het feest moest echter nog komen: de witroze taart in drie verdiepingen, waarvan N de kaarsjes uitblies samen met haar oudste kleinkind. Echt een prachtig moment.

En laten we dan vooral de professionele fotograaf niet vergeten, die zowaar zijn drone bovenhaalde om luchtfoto’s te maken van het feest. Alleszins inspiratie genoeg opgedaan voor mijn eigen zestigste verjaardag (die uiteraard nog veertig jaar in de toekomst ligt). 😉

Oja, er was ook nog een klein akkefietje met een door de wind in brand gevlogen tafelkleedje, maar dat euvel was snel verholpen door oplettende omstaanders die het vuur uittrapten en de emmer water die over het nog smeulende tafelkleed uitgegoten werd door de toesnellende gastheer.

Mijn petekindje is vier jaar!

Vandaag vierden we de verjaardag van mijn petekindje uit Tielt-Winge. Vier jaar al, wat vliegt de tijd. Een heerlijk lentezonnetje maakte dat we gezellig buiten konden zitten, genietend van de eerste warme zonnestralen, voorbode van wat hopelijk een mooie lente wordt. Ik heb er echt behoefte aan de winter achter me te laten.

De cadeautjes die mijn vriend had gekocht (terwijl ikzelf ergens boven Rusland in de lucht hing) vielen in de smaak: een grote graafmachine en een boekje over bouwwerven. Ja, dat ingenieursbloed kruipt waar het niet gaan kan. Hij was er echt blij mee en ditmaal was het ook geen gedoe om de cadeautjes open te maken. Heel fijn.

Naar goede gewoonte hadden de ouders weer veel te veel eten voorzien. Ik ontdekte een nieuwe variatie op het recept van de alom gekende macaroni met kaas en hesp: Jeroen Meus voegde spruitjes aan dit recept toe en het resultaat was werkelijk heerlijk. De spruitjes gaven iets smeuïgs aan het geheel én je had het gevoel dat je toch nog een beetje gezond deed. 😉

Daarna moest ik nog een gaatje vinden voor de brownietaart, wat mits een beetje wringen, ook wel lukte. Ik was natuurlijk getraind door al die overdaad op etensvlak in Zuid-Korea. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

verjaardag