Na deze aanslag, ligt de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen voor de hand. Wat een deprimerend vooruitzicht, want dit betekent dat de tegenstellingen in het land alleen nog groter zullen worden en het geweld zal toenemen. Ik houd mijn hart vast voor de komende jaren. Alleszins maak ik mij geen illusies dat deze aanslag zal leiden tot een verstrenging van de wapenreglementering in de VS.
In de reeks: waar was yab vandaag?
Slotmoment met uitzicht
Nog steeds blij dat ik een job heb die mij op de mooiste plaatsen van Vlaanderen brengt. Deze namiddag kon ik genieten van een uitstekende lunch van Djar in combinatie met het fantastische uitzicht vanuit de Arteveldehogeschool.
Feestje in de Beursschouwburg
Wat! Een! Feest! Als mijn collega’s iets organiseren, dan mag je er zeker van zijn dat het tot in de puntjes verzorgd is! De hapjes waren overvloedig en overheerlijk (wat een contrast) en de ambiance zat goed vanaf de speech van onze grote baas. Hij wist het perfecte evenwicht te vinden tussen ludiek en serieus. Met voldoende bloemetjes voor de collega’s die zich ingezet hebben om van ons grote project een succes te maken.
Vervolgens was het tijd voor een quiz die de collega’s zelf in mekaar gestoken hadden en die een apotheose kreeg op het podium met een heuse dance performance van de drie hoogst geëindigde teams op de zoete melodie van Europapa. (Stiekem blij dat mijn groepje vijfde eindigde!) De rest van de avond brachten we al pratend en drinkend door op het mooie terras van de Beursschouwburg, genietend van de prachtige zomeravond.
Na een korte passage op het terras van een café dat aan het afsluiten was in de Anspachlaan, eindigden we met een select groepje in café Les Brasseurs, klinkend op een fantastische avond!
The Schuman Show!
Deze namiddag was ik uitgenodigd op een feestelijk event ter gelegenheid van de afsluiting van ons grote project (yep, we blijven onze successen vol overgave vieren). Er werden eerst wat ludieke prijzen uitgereikt aan de medewerkers en vervolgens werden we getrakteerd op The Schuman Show, een comedy show die draait rond het reilen en zeilen van de Europese Unie en de Europese Commissie. En alhoewel daar zeker veel grappen over te maken zijn, vond ik deze show eerder flauw. De comedians slaagden er naar mijn mening niet in de clichés (en dat zijn er veel) te overstijgen. Veel meer dan een flauwe glimlach wisten ze mij niet te ontlokken, alleszins.
Na de show werden alle aanwezigen getrakteerd op een receptie. En ja, ook die viel een beetje tegen. Drank was er meer dan genoeg, maar het was zoeken naar de hapjes. Ik denk dat iemand een inschattingsfout maakte wat betreft het aantal deelnemers. Wel vreemd, want uiteindelijk moest iedereen zich hiervoor op voorhand inschrijven. Wellicht zijn er toch mensen zonder inschrijving komen opdagen en was de uitval minder dan verwacht. Enfin ja, lang ben ik niet gebleven, want morgen staat er alweer een feestje op het programma.
Kunstuur in Hasselt
Deze namiddag spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt. We hadden afgesproken met vrienden die we letterlijk al een eeuwigheid niet meer gezien hadden. Ze stelden voor om samen naar het Kunstuur in Hasselt te gaan. Aangezien ik goeie herinneringen had aan de editie van Kunstuur in Mechelen, zei ik meteen ja. Al had ik daar achteraf een beetje spijt van, want nu was het eindelijk eens mooi weer! Jammer om dan een binnenactiviteit te doen.
Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een terrasje mee te pikken om ons te hydrateren alvorens een uurtje van kunst genieten in het oude stadhuis van Hasselt. En alhoewel ik ondertussen al een paar werken in de tentoonstelling kende, kon ik toch weer genieten van de ervaring. Het Kunstuur is ideaal als je niet overdonderd wil worden door een overdaad aan kunstwerken en graag wat meer tijd neemt om een kunstwerk grondiger te bekijken.
Na afloop wandelden we samen naar het huis van onze vrienden (grappig, onderweg kwam ik nog een Leuvense vriendin tegen) en dronken we een aperitief bij onze vrienden. Mijn vriend maakte kennis met hun prachtige langharige collie, we dronken samen een flesje prosecco (die een beetje te zoet was naar mijn goesting) en luisterden naar de verhalen van de jongvolwassenen. Amai, waar is de tijd dat ik de twee jongste kinderen van onze vriendin als baby in mijn armen gehouden heb? Dat lijkt nog niet zo lang geleden en nu gaat de jongste al naar de universiteit (wel een jaartje vroeger, maar dan nog).
Na het aperitief trokken we naar het Spaanse restaurant Esquina, alwaar we een tapasplank deelden en ik genoot van inktvis als hoofdgerecht.
Na het eten wandelen we samen terug naar het station en namen afscheid met de belofte om geen jaren over een volgende afspraak te laten gaan.
Feedback geven in the Red Rabbit in Kilt en mosselen
Vandaag woonde ik samen met de collega’s van het management en het lager kader een opleiding bij over feedback geven en ontvangen vanuit verbindende communicatie. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik nogal gemengde ervaringen heb met dit soort opleidingen, maar deze opleiding was echt uitstekend. De lesgever wist zeer goed hoe hij de materie op een boeiende en interactieve manier kon overbrengen en ik voelde geen enkel moment de neiging om mijn e-mails te checken. 😉
Alleszins reden genoeg om na de opleiding nog iets te gaan drinken en wat na te praten met een aantal collega’s. Een cocktail bij The Red Rabbit in Kilt, bestaat er een betere manier om het weekend in te zetten?
En na dit Brussels aperitief ging ik, eens terug in Leuven, op hetzelfde elan verder: mosselen bij Van De Weyer! Laat dat weekend maar komen!
Belangrijk feedbackmoment
Een spannend moment vandaag. Deze namiddag presenteerde onze grote baas de resultaten van onze tweedaagse in Oostende. Ik was heel benieuwd en ook wel een beetje zenuwachtig om de reacties van de collega’s op de reorganisatie te horen. En oef, de meeste van onze voorstellen zijn goed onthaald. Alleen het voorstel waar ik zelf ook al bedenkingen bij had, lokte wat kritische vragen uit bij de aanwezigen in de zaal. Ik bleef achteraf nog wat plakken om na te praten en de feedback van de collega’s met wie ik gesproken heb, was overwegend positief, op dat ene punt na.
De eerste horde is genomen, nu op naar een hopelijk vlotte implementatie.
Hoe MidJourney onze nieuwe organisatie ziet:
No steps, no glory!
Mijn eerste dag terug aan het werk na onze trip naar Bourgogne en ik krijg meteen al een cadeautje mee naar huis! Gewonnen omdat ik consequent elke dag mijn iphone stappenteller heb laten synchroniseren met de 10.000 stappen app. 😉 Maar dat neemt niet weg dat ik bijzonder blij ben met mijn Oxfam pakketje!
Van Leuven naar Châteauneuf – 13 juni 2024
Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat het tijdstip van deze trip naar Bourgogne mij niet echt goed uitkwam, met net een tweedaagse in Oostende achter de rug, bergen achterstallig werk dat op mij wacht en een grote reorganisatie op komst. Ik merk toch dat ik wat stress ervaar voor de veranderingen die er aan zitten te komen, zeker omdat mijn afdeling uitbreidt van drie naar vier teams (jammer genoeg zal ik ook afscheid moeten nemen van een team) en ik netto veertig mensen extra onder mij krijg. Maar goed, onze trip naar Bourgogne was veel eerder gepland dan de tweedaagse in Oostende. Een mens heeft nu eenmaal geen glazen bol.
Mijn vriend en ik vertrekken rond 9.40u in Leuven met onze Cambio station wagon richting Limburg om mijn broer en zijn vriendin op te halen. Mits wat puzzelwerk past al onze bagage in de koffer en mijn broer en mijn vriend zullen afwisselend achter het stuur kuipen voor de rit van zo’n zes uur en een half. Ik maak van de lange autorit gebruik om te werken op de achterbank. Helaas houdt de batterij van mijn werklaptop het niet lang uit en heb ik er te laat aan gedacht deze in batterbesparingsmodus te zetten.
Voor de lunch stoppen we bij Café aux Chéras in Houffalize. We genieten van een heerlijke lunch in een gezellig kader en dat aan een zeer aanvaardbare prijs. Extra pluspunten omdat ik er mijn laptop in het stopcontact mocht steken.
Na de middag lassen we onderweg nog één tussenstop op een snelwegparking in om een drankje en snoepje te kopen en voor een toiletbreak. De parking is verrassend proper en hetzelfde geldt voor de gratis (!) toiletten. Zijn we wel zeker dat we in Frankrijk zijn?
Na een vlotte rit komen we aan in ons charmante dorpje Châteauneuf. Ik ben op slag verliefd. Wat een prachtig, pittoresk dorp. De oude huizen zijn allemaal versierd met kleurige bloemen en het ganse dorp is letterlijk een paar straten groot. De B&B is al even charmant als het dorp, al ben ik iets minder enthousiast over het feit dat ons bed op een mansarde staat en ik dus ‘s nachts een krakende trap af zal moeten om naar het toilet te gaan.
We worden met open armen ontvangen door onze gastheer en gastvrouw. We vragen hen meteen een suggestie voor het avondmaal. Bij voorkeur op wandelafstand. Onze gastvrouw is zo vriendelijk om voor ons een tafel voor vier te reserveren in L’Orée du Bois, een authentiek Bourgondisch restaurant op vijf minuten wandelen van onze B&B. Ideaal. We hebben nog even de tijd voor een kleine wandeling in de omgeving alvorens onze benen onder tafel te schuiven.
Uiteraard starten we ons diner met een flesje Crémant de Bourgogne vergezeld van een kaas- en charcuterieplank. Alvast een goed begin van de maaltijd. Als hoofdgerecht ga ik voor de parelhoen. Lekker, maar niet echt bijzonder. Wel zeer bijzonder: de fles Vosne Romanée uit 2020 die we na lang twijfelen toch maar bestellen. Duur, dat wel, maar als we zo’n fles in België op restaurant bestellen betaal je drie keer zo veel. En amai, wat een geweldig wijn is me dat! Onze smaakpapillen worden verwend.
We maken nog een kleine wandeling naar het mooi verlichte château en keren dan terug naar onze B&B. Op tijd in bed, want morgen hebben we een drukke dag voor de boeg.
