Girl

Ik ben altijd een beetje voorzichtig wanneer een film zo de hemel wordt ingeprezen als Girl, de debuutfilm van Lukas Dhont. Wanneer de verwachtingen te hoog gespannen zijn, bestaat het risico op teleurstelling. Bij deze kan ik jullie alvast geruststellen: al die lovende recensies en prijzen waarmee de film overladen wordt, zijn meer dan verdiend.

Girl is een film die je vanaf de eerste beelden bij de keel grijpt en je niet meer los laat. De beelden zijn prachtig, het verhaal beklijvend en de vertolkingen overtuigend. En jawel, nieuwkomer Victor Polster is fenomenaal in deze film. Wat een prestatie van een zestienjarige: hoe hij bijna zonder woorden de complexe gevoelens van het hoofdpersonage weet te vertolken, dwingt respect af.

Ik kan maar hopen dat deze film meer begrip brengt voor de specifieke problemen waar transgenders mee worstelen. Al vrees ik dat de mensen die het meest baat hebben bij nieuwe inzichten niet naar deze film zullen gaan kijken. Maar aan al de rest: gaat dat zien!

Teamlunch bij Jour de Fête!

Na een minder geslaagde eerste editie en een veel beter tweede editie waren we aan onze derde teamlunch toe, dit jaar. Helaas is nog geen enkele keer gelukt om iedereen tegelijkertijd rond de tafel te krijgen. In een team van 22 personen is er altijd wel iemand ziek/op verlof/ naar een externe afspraak. Maar we blijven proberen. Dit was alvast een topeditie, met maar liefst 18 personen.

Ditmaal hadden we Jour de Fête uitgekozen om te lunchen. Een schot in de roos. Voor amper 12 euro kreeg je een groot bord gevuld met de heerlijkste tapas. Waar voor je geld, heet dat dan. Echt ongelooflijk gesmuld van dit lekkere eten én uiteraard genoten van het uitmuntende gezelschap. Ik kan niet anders dan zeggen dat ik als leidinggevende met mijn gat in de boter gevallen ben.

Super team!

IMG_0047[1]

Nazomer in Limburg

Zondag begaf ik mij met de trein naar Limburg om mijn burgerplicht te vervullen. Omdat mijn domicilie nog bij mijn vader stond op het moment dat de kieslijsten opgemaakt was, kon ik niet stemmen in Leuven en dus ook niet mee beslissen wie onze nieuwe burgervader zou worden (proficiat, Mo). Nu, het was schitterend weer én ik had recht op een gratis ticket van de NMBS, dus ik besloot het nuttige met het aangename te paren en ineens mijn verjaardag te vieren. Een paar weken te vroeg, maar hey, zoveel valt er hier tegenwoordig niet te vieren, dus elk excuus is goed.

Na in een recordtempo mijn stem uitgebracht te hebben (ik kende toch niemand op de lijst), reden mijn broer en zijn vriendin naar brasserie ‘t Krievelkuut, waar we afgesproken hadden met mijn vader. Er was binnen een tafel voor ons gereserveerd, maar het leek ons zonde om niet van die prachtige herfstzon te genieten, dus pikten we een tafeltje buiten in. Het weer was heerlijk, waardoor het niet zo erg was dat we net iets te lang op ons eten moesten wachten. Gelukkig waren de mosselen die ik voorgeschoteld kreeg, mooie en dik en smaakten ze heerlijk.

IMG_0001

We sloten de fijne namiddag af met een glas witte wijn, dat mijn vader beslist kon gebruiken, toen ik hem het spijtige nieuws meedeelde dat de relatie met mijn vriend momenteel in zwaar water zit. De arme man was er oprecht van aangedaan. En hij had dan nog getrakteerd ook. :-(

De namiddag bracht ik al wandelend door met mijn broer en zijn vriendin. De herfstzon op mijn gezicht deed deugd en ik merkte dat ik genoot van de lichaamsbeweging. Ik klop tegenwoordig te lange uren op het werk, waardoor er tijdens de week niet meer voldoende energie overblijft om wat aan sport te doen. En ik was net in topconditie teruggekeerd uit Korea!

IMG_0005

IMG_0006

Onderweg maakte ik kennis met een alpaca.

IMG_0015

En we sloten de wandeling af met een lekker ijsje van Megusto.

IMG_0044

We gingen met z’n allen nog even langs het rusthuis om mijn moeder te bezoeken en toen zat mijn uitstapje naar Limburg er al weer op.

Lang leve de nazomer!

Babybezoek

Zaterdagnamiddag stond er een babybezoek op het programma. Het is een feit dat de babyboom die mijn vriendenkring de laatste jaren in een stevige greep hield, stilletjes aan uitdooft, maar hey, er zijn dus nog mensen die kindjes kopen ondanks de opwarming van de aarde! Nummer vier al, voor onze vrienden uit Roosbeek. Na drie jongens, een meisje. Daar had ik mijn geld niet op durven inzetten.

Ik spoorde in de namiddag met de trein naar Vertrijk, alwaar onze kameraad mij kwam ophalen met de wagen (moet toch eens werk maken van een Cambio-abonnement, iemand zin om mij wat rijlessen te geven, want ik heb al twee jaar niet meer achter het stuur van een wagen gezeten). Bij onze vrienden thuis toastten we op hun prachtige dochter, die zich werkelijk als een engeltje gedroeg. Wat een dotje! Ik ben er zeker van dat ze verwend zal worden door haar drie grote broers. 😉 Na uitgebreid kennis gemaakt te hebben met dit brokje girl power, gaf mijn vriendin me een rondleiding doorheen hun huis, zodat ik weer helemaal up to date was met de laatste renovaties. Wat een titanenwerk hebben die twee al verzet. Ik zou het hun niet nadoen.

CLDD1705

Helaas was mijn bezoek veel te kort, want onze vrienden moesten ‘s avonds nog langs familie. Ze waren zo vriendelijk om mij onderweg aan een bushalte op de Tiensesteenweg af te zetten, maar het was zo’n prachtig weer dat ik verkoos te voet richting Leuven centrum terug te keren. Een beetje lichaamsbeweging kan geen kwaad!

Free food

Mensen die mij een beetje kennen, zullen ongetwijfeld weten dat ik banken als een noodzakelijk kwaad beschouw. Een reden te meer om het aanbod om op hun kosten iets te gaan eten en drinken met beide handen aan te nemen. Want wie kan er neen zeggen tegen gratis pannenkoeken? 😉 (En ja, ik ben teruggegaan voor een tweede portie.)

IMG_9981

IMG_9983

Op stap met de collega’s

De laatste dag van de werkweek stond volledig in het teken van het ontwikkeltraject dat ik samen met mijn collega-leidinggevenden volg. Of dat was althans de bedoeling, want de raderen van de machinerie stoppen helaas niet wanneer ik opleiding heb. Daarom zag ik mij genoodzaakt een uur vroeger dan normaal naar het werk af te zakken om de dag al vergaderend te beginnen. Blah.

De opleiding zelf vond ik matig interessant. De theorie van het situationeel leiding geven, heb ik ondertussen al een paar keer te horen gekregen en deze keer was zeker niet de meest inspirerende. Hoogtepunt van de opleiding was de anekdote die de lesgeefster vertelde over haar stiefzoon die zonder rijbewijs door het leven gaat, maar wel plaatsneemt achter het stuur van zijn wagen en zich in het verkeer waagt. Ik denk dat ze zich deze slip of the tongue achteraf beklaagd heeft, want onze reacties waren navenant. En het vertrouwen in haar capaciteiten als coach kreeg een flinke deuk.

Maar goed, na nog een uurtje gewerkt te hebben na de opleiding (ik wilde niet het weekend ingaan met meer dan honderd ongelezen mails), had ik wel een drankje met de collega’s verdiend. We klonken samen op de mooie nazomeravond op het terras van de Sint-Gorikshallen, om vervolgens met ons groepje van acht naar restaurant Menma af te zakken voor een dampende kom ramen. Alweer een paar collega’s laten kennis maken met deze Japanse lekkernij.

IMG_9978

IMG_9980

Met een groepje van vijf die hards sloten we de avond af op het terras van de Brew Dog (serieus, in oktober om tien uur ‘s avonds nog buiten zitten in korte mouwen, normaal kan een mens dat niet noemen). En ja, we praatten te veel over het werk, maar eens stoom aflaten met gelijkgezinden kan deugd doen.

Sollicitatiegesprekken

Vandaag weer een ganse dag sollicitatiegesprekken afgenomen. Ditmaal op locatie in het verre West-Vlaanderen. Sinds ik terug ben van vakantie, denk ik dat ik bijna om de veertien dagen een sollicitatiegesprek heb afgenomen en er staan nog een hele reeks gesprekken ingepland vóór het jaareinde.

Aan de ene kant vind ik sollicitatiegesprekken afnemen een zeer aangenaam onderdeel van mijn job. Via de gesprekken kom je in contact met een indrukwekkende verscheidenheid aan mensen die allemaal op hun eigen manier hun beste beentje proberen voor te zetten. Het is echt opvallend hoe uiteenlopend de kandidaten zijn die op één en dezelfde functie afkomen. En in de meeste kandidaten vind je wel positieve eigenschappen die geknipt zijn voor die specifieke job. De moeilijkheid bestaat er echter in zoveel mogelijk positieve eigenschappen te vinden verenigd in één persoon. Wat meestal interessante discussie oplevert met mijn collegajuryleden na afloop van de gesprekken. Want iedereen heeft zijn eigen kijk op de sterktes en zwaktes van een kandidaat en de ideale kandidaat bestaat uiteraard niet.

Aan de andere kant is zo’n dag gesprekken afnemen erg vermoeiend (zeker als je na afloop nog anderhalf uur in de auto moet zitten, gevolgd door een half uur treinen) en is het niet fijn om ‘s avonds met een gigantische mailachterstand geconfronteerd te worden.

IMG_9973

IMG_9975

IMG_9976

IMG_9977

Maar goed, ik heb wel genoten van het herfstzonnetje, daar in het verre West-Vlaanderen!