En toen stond ik opeens met een winkelmandje in mijn hand in de winkel, toen het tot mij doordrong dat ik geen mondmasker op had. Erger nog, ik had helemaal geen mondmasker bij me, terwijl er normaal altijd wel ergens een masker in een rugzak of jaszak rondslingert. Ik was helemaal van aan ons appartement, doorheen de drukke spoortunnel tot in de Smatch aan de achterkant van het station gewandeld, zonder dat ik gemerkt had dat ik dit onontbeerlijke accessoire thuis was vergeten. Ik kon wel door de grond zakken…
Dan maar snel mijn mandje terug gezet en de winkel zonder boodschappen verlaten, mijn mond en neus afdekkend met mijn jas. Nog nooit zo snel terug geweest van boodschappen doen…
De gerechten op zich waren best wel ok, maar twee gerechten met pompoen was nét iets van het goede te veel. Dé uitschieter deze week was de klassieke pasta diabolique.
Curry met champignons, pompoen, boerenkool en rijst (met extra champignons en extra pompoen):
Witvis in rode currysaus met pompoen en paksoi – dit gerecht had eigenlijk maar een halve pompoen nodig, maar mijn vriend verwerkte er de ganse pompoen in, wat maakte dat de verhouding niet helemaal goed zat:
Heerlijke pasta scampi diabolique, die we een beetje naar onze hand zetten door er twee extra paprika’s en grijze garnalen door te draaien:
Gisterenmiddag voor de allereerste keer een pilates sessie gevolgd tijdens mijn middagpauze. Met dank aan mijn werk voor het opstarten van deze gloednieuwe (uiteraard virtuele) lessenreeks. En amai, eerst dacht ik, dat valt hier goed mee, maar na de zoveelste herhaling van dezelfde oefeningenreeks, begon ik het toch te voelen. En jawel, vandaag dus spierpijn. Reden genoeg om de volgende keer weer mee te doen.
En nu maar hopen dat niet de één of andere onverlaat een dringende middagvergadering in mijn agenda boekt. Ik heb alvast de tijdstippen van de komende lessen in mijn agenda geblokkeerd!
Laat ons alleszins hopen dat het slechts een kink is, want zo’n kink valt nog te ontwarren. Alleszins was het resultaat van deze kink dat ik dinsdagavond onverwacht een ganse avond bezoek over de vloer had. Snel een pizza besteld, want ons bezoek in kwestie arriveerde iets na zeven met een lege maag. Uiteraard ons best gedaan om de ganse avond zo coronaproof mogelijk te laten verlopen. Het werd alleszins een intens gesprek op anderhalve meter afstand. Uiteindelijk trok het bezoek iets na tien uur de deur van ons appartement achter zich dicht. Duimen dat deze tijdsinvestering de gewenste resultaten oplevert…
De weersvoorspellingen voor zondag waren gewoon té goed om binnen te blijven, daarom spraken we af met onze vrienden uit Heverlee en hun vier zonen. En als jullie nu denken, tiens, 2 + 6 = 8 en 8 <> 4. Dan hebben jullie overschot van gelijk. Mijn vriend en ik zijn de huidige regels kots- en kotsbeu. Dus proberen we een soort van gulden middenweg te vinden: enkel in de buitenlucht met mensen afspreken en voldoende tijd laten tussen de verschillende afspraken in.
Ik had op voorhand een aantal suggesties voor wandelingen naar onze vrienden gestuurd en zij kozen voor de Mollekensbergwandeling. Ideaal, want op fietsafstand van Leuven. Meteen een reden om onze blue-bikes nog eens van stal te halen. Het was zó warm dat ik na een paar kilometers fietsen mijn lichte tussenseizoenjas uitspeelde. Totaal overbodig op deze prachtig zonnige dag.
We parkeerden onze fietsen aan de Maria-Hemelvaartkerk in Winksele en wachtten daar op onze vrienden. De jongens waren alvast erg blij om ons weer terug te zien. En ik ben altijd onder de indruk van de intelligente gesprekken die we met die jongens hebben. Zo wist de jongste ons te vertellen, nadat we een kappelletje gepasseerd waren, dat Pater Damiaan in 2009 heilig verklaard werd. Daar moesten wij oude mensen toch even wikipedia voor boven halen. Ach, hoe jaloers ben ik op die jonge hersenen die als een spons alle info rondom hen absorberen.
Hét letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van onze wandeling was de Mollekensberg. Prachtige plek en het moet daar nog mooier zijn als de bomen opnieuw met een groen bladerdek getooid zijn. De jongens klommen in de bomen terwijl de volwassenen bijpraatten en genoten van zoveel jeugdig enthousiasme.
Het interessantste deel was dan weer onze passage langs de alternatieve leefgemeenschap Bereklauw. De jongens vonden het maar raar en ik zou er zelf nooit kunnen leven, maar ik heb wel respect voor mensen die op zoek gaan naar een alternatieve manier van samenleven en zich zo willen onttrekken aan onze dagdagelijkse ratrace. Een ratrace waarbij steeds meer mensen noodgedwongen moeten afhaken.
Na de wandeling hadden we allemaal zin in een ijsje. Enige probleem: op heel de wandeling in de verste verte geen ijsjeszaak te bespeuren. Dus besloten we richting Leuven centrum te trekken en op een bank op het Hooverplein te genieten van ons eerste ijsje van 2021, afkomstig van ‘t Galetje.
Mount Shuksan weerspiegeld. Mount Shuksan is een vergletsjerde berg in het North Cascades National Park in de Amerikaanse staat Washington. Een prachtig beeld, maar helaas, een té gemakkelijke puzzel.
Yep, ik ben mij er absoluut van bewust dat deze blog in herhaling valt. Maar hey, lijkt deze hele lockdown niet op een zich elke nacht herhalende nachtmerrie?
Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes in deze duistere tijden: al die restaurants die heel hard hun best doen om te blijven overleven en met de glimlach de heerlijkste lockdown gerechten aanbieden. Echt, chapeau voor de veerkracht die deze ondernemers aan de dag leggen. Ik weet niet of ik met dezelfde ingesteldheid dit vreselijke obstakel zou kunnen overwinnen.
Er zijn geen seizoenen meer… Maar eerlijk, enorm genoten van deze veel te vroege lentedag. De zon op ons gezicht, blote benen en zeventien graden Celcius. Ideaal om te genieten van de krokussen in de Kruidtuin en de sneeuwklokjes in het Arenbergpark. Misschien word ik nog wel een heuse galantofiel!
Werf aan de Kapucijnenvoer:
Krokussen in de Kruidtuin:
#littlemaekers :
Sneeuwklokjes:
En als kers op de taart: een voordeurgesprek in Heverlee met onze vrienden en hun twee geweldige zonen, die overliepen van enthousiasme na hun bezoekje aan Dinopolis! <3
