#CeasefireNow
Monte SantʼAngelo – 10 augustus 2022
Het laatste ontbijt met een overdaad aan zoetigheden in onze masseria met de gezellige trullo. Ik snak echt naar iets hartigs! Na het ontbijt profiteren we ervan om nog een laatste keer te zwemmen in het biologisch gefilterde zwembad. Daarna pakken we onze valiezen bijeen om te beginnen aan de langste rit van onze reis: naar Monte SantʼAngelo, een rit van meer dan drie uur. Om 10.40u vertrekken we op de parking van de masseria en we zijn nog geen twee seconden vertrokken of ik krijg telefoon van mijn werk. De ontvangst is abominabel op deze locatie, maar ik slaag erin de dame aan de andere kant van de lijn door te verwijzen naar de juiste persoon. Alweer een zorg minder.
De rit van Villa Castelli naar Monte SantʼAngelo is werkelijk prachtig. Het eerste stuk van de rit rijden we door mooie olijfboomgaarden om vervolgens af te buigen richting kust waar we langs eindeloze zoutwinningen rijden. We spotten onderweg veel flamingo’s en mijn vriend moet regelmatig stoppen omdat ik een fotootje wil nemen. We rijden een heel stuk van de rit op een kaarsrechte weg die door een brede strook met de ene na de andere camping van het strand en de zee gescheiden wordt. Dit is duidelijk de favoriete verblijfplek van heel wat Italianen die houden van kamperen.
Voor het middagmaal stoppen we ergens vlak langs de weg bij een bakkerszaak voor een kleine snack: wat belegde minibroodjes en granita.
Spijtig genoeg valt ons tijdens de rit op hoeveel zwerfafval er langs kant van de weg ligt. Sluikstorten lijkt hier wel een nationale sport. Jammer, want verder is het hier erg mooi. We spotten ook veel verlaten en vervallen huizen. Ondanks het toerisme lijkt Puglia niet meteen de rijkste regio van Italië is.
Het laatste stuk van onze rit krijgen we een flinke klim voor de wielen. Het Palace Hotel San Michele waar we de komende dagen logeren, bevindt zich bijna helemaal bovenaan de berg waarop Monte SantʼAngelo gebouwd is. Tijdens de klim worden we getrakteerd op werkelijk fabelachtige uitzichten. Vooral het uitzicht op Monte SantʼAngelo zelf met de mooie witte huizen en puntdaken met dakpannen is schitterend.
Werkbezoek aan de Nederlandse openbare omroep
Vroeger durfde ik al eens lacherig doen over de Nederlandse culinaire competenties, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat deze tegenwoordig bijna (bijna) niet meer moeten onderdoen voor de Belgische. En dat mocht ik vandaag nog maar eens aan den lijve ondervinden.
Vandaag werden mijn collega en ik immers in Hilversum verwacht voor een werkbezoek aan de Nederlandse openbare omroep. Ik spoorde ‘s ochtends naar Berchem om van daaruit met mijn collega mee te liften naar Hilversum. Ons werkbezoek startte om 13u met een werkelijk uitstekende lunch bij Dudockx Bar & Kitchen, waar voor ons gezelschap een private dining room gereserveerd was. Op voorhand hadden we aangegeven dat een vegetarische menu ok was, maar blijkbaar verstaan Nederlanders toch iets anders onder vegetarisch dan wij Belgen, want we kregen maar liefst twee gangen met vis voorgeschoteld. Niet dat ik dat erg vond, want de gerechten waren werkelijk uitstekend.
Appetizer:
Geschroeide yellowfin tonijn met crispy wonton, schuim van kerrie en kokos:
Kabeljauw met mousseline en seizoensgroenten:
Tiramisu Dudockx-style:
Meer dan voldaan begaven we ons naar de studio’s van de Nederlandse Publieke Omroep gelegen in het Media Park van Hilversum, alwaar we een toelichting kregen over de werking van de omroep en een rondleiding langs zowel de radio- als de tv-studio’s.
Het werd een boeiende namiddag die afgesloten werd met een netwerkdrink in David’s Bar en Restaurant. Na de drink namen mijn collega en ik afscheid en reden we terug naar Berchem. Gelukkig zonder files op de terugweg, waardoor ik op een heel deftig uur de trein naar Leuven terug kon halen, maar niet zonder mezelf eerst op een lekkere groene smoothie te trakteren in Berchem station.
Grottaglie en Francavilla Fontana – 9 augustus 2022
Het ontbijt in onze masseria bestaat voornamelijk uit zoete opties. Persoonlijk ben ik eerder voor een hartig ontbijt, dus houd ik het vandaag sober. We hebben gisteren toch meer dan voldoende gegeten.
De rest van de ochtend brengen we door in en rondom het natuurlijke zwembad van onze masseria. Een beetje relaxen mag ook wel eens. Al blijkt relaxen zonder goed werkend internet al snel tot frustraties te leiden. Dan wil een mens wat vakantieherinneringen delen op instagram, werkt de internetconnectie tegen!
In de namiddag verlaten we onze masseria en rijden we naar Grottaglie, een stadje dat vooral bekend is om de keramiekproductie. Het stadje heeft zelfs een heuse keramiekwijk waarnaar we uiteraard heel benieuwd zijn.
Eerste stop in Grottaglie: het keramiekmuseum gevestigd in het Castello, een verrassend boeiend museum met een fijne mix van oude en nieuwe keramiek. Ook erg onder de indruk van de winnaars van de jaarlijkse kerststallencompetitie die hier tentoongesteld zijn. Er zitten echt pareltjes tussen.
Lunch bij New Koncept in Hasselt
Na een bezoek aan mijn moeder in het rusthuis reden mijn vriend en ik verder naar Hasselt waar we afgesproken hadden om ter gelegenheid van mijn verjaardag te lunchen met mijn vader en zijn nieuwe vriendin. Ik had een tafel gereserveerd bij New Koncept, maar was uit het oog verloren dat het dit weekend jeneverfeesten waren in Hasselt. New Koncept had zelf een jeneverstand voor hun deur staan, wat maakte dat de muziek van hun stand buiten nogal clashte met de muziek binnen. Gelukkig zette de bediening tot onze opluchting na een tijdje de muziek binnen af.
Over de kennismaking met de nieuwe vriendin kan ik kort zijn: geen succes. Mijn vriend en ik waren allebei opgelucht dat de lunch achter de rug was en we afscheid konden nemen en terug naar Leuven konden rijden. Gelukkig waren de mosselen lekker.
Wildfestival in de Faculty Club
Toen de uitnodiging in mijn mailbox viel voor het jaarlijkse wildfestival in de Faculty Club, wist ik het meteen: dé ideale gelegenheid om samen met mijn broer en zijn vriendin mijn verjaardag te vieren. Even gepolst of ze het zagen zitten en voilà, snel een tafel voor vier gereserveerd. Het werd een fijne avond in een prachtig kader, al moet ik eerlijk zeggen dat ik het menu vorig jaar beter vond. Nu vond ik de stoverij van hert wat aan de taaie kant.
Aperitief met hapjes van de chef – Champagne de Castellane:
Coquilles met warme salade van linzen, lardo en schuim van karnemelk – Adulation, California Chardonnay 2021, VS:
Stoverij van hert met graanmosterd en spruitjes – Weingut Triebaumer, Ruster DAC Zweigelt 2021, Oostenrijk:
Hazenrug, rode kool, chiconette, pomme dauphine en pepersaus – Château Romefort, Haut-Médoc AC 2018, Frankrijk:
Cremeux van gianduja chocolade en kastanje, biscuit, roomijs van witte chocolade en gember, gel van veenbes – Serre Romani, Maury AOP 2020, Frankrijk:
Zoetigheden bij de koffie of thee:
Teamdag in Gent
Afspraak deze ochtend in het station van Gent-Sint-Pieters waar één van onze collega’s ons stond op te wachten met thee en koffie. Een onverwachte verrassing, want mijn treingezelschap en ik waren net daarvoor thee gaan kopen in één van de vele zaakjes in het station. Ach ja, we moeten de kleine handelaars steunen, he.
Het duurde even voordat iedereen er was (stiekem spijt dat we toch geen latere trein genomen hadden) en we samen konden vertrekken richting de feestzaal van het Paulushuis. Lang geleden dat ik mij nog eens in een ouderwetse parochiezaal bevond. Ik had echt het gevoel dat we gezamenlijk terug in de tijd gereisd waren.
Op het programma: een kookworkshop met ayurvedische kookworkshop gegeven door Ose’le. De vriendelijke dame van Afrikaanse afkomst gaf een introducties over de kruiden die ze zou gebruiken tijdens de workshop en hoe die kruiden een rol kunnen spelen in ons lichaam gezond houden. Ik was erg benieuwd.
Wat volgde was echter redelijk ontluisterend. De accommodatie was totaal niet geschikt om een gezelschap van 23 personen een kookworkshop te laten volgen. Er waren amper twee messen voorhanden, er was niet genoeg keukenoppervlakte om iedereen iets nuttigs te laten doen en het leek allemaal nogal sterk om improvisatie. Ik had me aangesloten bij het groepje dat de rijst zou koken. Buiten onder een afdakje stond een klein barbecuestel waarop we een grote pot zetten waarin de rijst gekookt werd. Ik denk dat ik in de ganse workshop toch zeker vijf minuten in de pot geroerd heb. Teleurstellend.
Het resultaat van al dat werk viel ook tegen. We aten kip met pilau rijst, raita, zelfgebakken naan en een paar blaadjes sla. Alles was buitengewoon flets, wat ik niet verwacht had, want de workshop draaide rond kruiden. En de gerechten waren duidelijk geïnspireerd op de Indische keuken die toch net heel smaakvol was. Voor mij hadden de kruiden in alle gerechten gerust vervijfvoudigd mogen worden. Met een kleine uitzondering voor de gestoofde peertjes, die waren wel erg lekker. Dat was dan ook het enige gerecht dat de kokkin volledig zelf had gemaakt.
Na de tegenvallende lunch wandelden we samen tussen de regenbuien door naar het Huis van Alijn waar we de expo over de jaren 90 bezochten. In tegenstelling tot mijn collega’s werd ik niet meteen overspoeld door een golf van nostalgie bij dit bezoek. Alhoewel ik niet meteen slechte herinneringen heb aan de jaren 90, denk ik dat deze periode mij gewoonweg nog te fris voor de geest staat om daar nu al een tentoonstelling aan te wijden. Ik vond de tentoonstelling eerlijk gezegd ook nogal rommelig en spijtig genoeg werkten de koptelefoons niet waardoor de geluidsfragmenten niet beluisterd konden worden. Enfin, leuk als je nood hebt aan wat nostalgie, maar mij deed deze tentoonstelling weinig.
Het leukste moment van de dag was de afsluitende drink in café ‘t Kanon met een aantal collega’s die net als ik graag wat blijven plakken. Lekkere kaas en charcuterie en een gezellige plek om nog wat na te praten.
Een voor mij niet echt geslaagde teamdag, maar het gezelschap maakte veel goed!
Opening Krasse Koppen in KMSKA
Deze avond had ik de eer en het genoegen samen met mijn date (mijn fabuleuze collega met de prachtige decolleté en de kleurrijke outfit) en een hele hoop collega’s het feestelijk gala ter gelegenheid van de opening van Krasse Koppen. Bruegel, Rubens en Rembrandt in het KMSKA bij te wonen. En amai, wat een feestje was me dat! Met prachtig uitgedoste figuren die letterlijk uit de kunstwerken gestapt waren, heerlijk eten en overvloedig geschonken prosecco en wijn.
En ja, ik zuchtte wel even toen de dresscode avondkledij bleek te zijn, maar eerlijk, zalig dat iedereen zo zijn best gedaan had om er feestelijk uit te zien. Je merkte dat alle aanwezigen in feeststemming waren. En terecht, want deze tentoonstelling is werkelijk een pareltje. Met een mooi staaltje tronies van de hand van de allergrootste schilders ter wereld. Met zorg beeldden deze schilders anonieme modellen uit om de kunst van het portretteren in de vingers te krijgen. In totaal vallen er 78 Krasse Koppen, afkomstig uit de collecties van 43 nationale en internationale bruikleengevers te bewonderen. Allen daarheen!
De Kruisdraging van Jheronimus Bosch
Twee vrouwenhoofden van Jacob Jordaens:
Een oude vrouw geschilderd door Peter Paul Rubens:
Sushi at Goofball’s!
Want tradities zijn er om in ere te houden! Bedankt, Goofball, om weer maar eens de gastvrouw te spelen! Al blijft Rodin er gezond sceptisch bij.
Umamido ramen!
Geprofiteerd van het feit dat mijn vriend deze week in Leuven bleef (lang leve plaats- en tijdsonafhankelijk werken!) om na een pittige werkdag samen ramen te gaan eten bij Umamido. Want ramen is toch echt the ultimate comfort food! En zo’n portie gyoza gaat er ook altijd wel in.
