Dans en cocktails Onder den Toren

We zetten ons rustig oktoberweekend verder op zondag, sliepen lekker lang uit en werkten wat administratie weg. Voor het avondeten reserveerden we een tafeltje voor twee bij Onder den Toren. We maakten een kleine omweg langs de stadsschouwburg om een klein stukje van het Dansvloer festival mee te pikken. De stadsschouwburg zat afgeladen vol en het was er vrij warm. Lang bleven we niet hangen, maar wel lang genoeg om te supporteren voor de dansers van Damba.

De cocktails bij Onder den Toren waren zoals gewoonlijk weer fabuleus. Al viel het everzwijnstoofpotje mij een beetje tegen. Het vlees mocht wat mij betreft gerust wat malser zijn. Volgende keer misschien toch ook voor de pulled pork burger op Koreaanse wijze gaan, want die zag er werkelijk heerlijk uit.

Bij onze terugkeer op ons appartement brak er een spectaculair droog onweer uit boven Leuven. Ik maakte talloze filmpjes, maar dit is mijn favoriet.

Cocktails en asperges op Paasmaandag!

Een ideaal dagje om te recupereren van onze vierdaagse in Groningen. Na lekker lang uitgeslapen te hebben, trokken mijn vriend en ik in de namiddag Leuvense binnenstad in om te profiteren van het zalige lentezonnetje. Amai, het deed deugd om buiten te komen met blote armen en benen. Dat het maar snel zomer wordt!

We hadden niet echt een plan voor ogen, maar de verleiding van een zonnig terrasje op de Oude Markt met cocktails van Barvista konden we niet weerstaan. We waren duidelijk niet de enigen die daar zo over dachten, want het terras zat goed vol. Vlak voordat wij er aankwamen vertrok er een koppel en konden we dat tafeltje inpikken. Dat het druk was bleek ook uit de wachttijd voor onze cocktails. Gelukkig waren we niet gehaast: de zon scheen op ons gezicht, terwijl we naar de passanten op de Oude Markt keken. En ons wachten werd beloond met een heerlijke strawberry mojito en cosmopolitan. Ik blijf erbij, klassieke cocktails zijn nog altijd het beste.

Na genoten te hebben van onze cocktails zetten we onze wandeling verder. Een beetje willekeurig meanderend doorheen de Leuvense straten, kwamen we wat later langs Bar Berlin, die, jullie raden het nooit, ook een gezellig terras hadden en ook cocktails aanboden. Dus ja, het vervolg kunnen jullie al wel raden… Al moet ik eerlijk zeggen dat de cocktails bij Barvista beter waren.

We sloten de dag en onze mini-vakantie af met heerlijke asperges (hoera, het is weer asperge-seizoen!) en een hamburger bij Van de Weyer.

Brandende cocktails Onder den Toren

Vrijdagavond na een week hard werken: het ideale moment voor een date night. Mijn vriend en ik wandelden samen naar de gezellige brasserie Onder den Toren en waren gelukkig nét vroeg genoeg om nog een tafeltje te kunnen bemachtigen. Want amai, dit is een populaire plek om iets te eten. Wellicht een combinatie van de uitstekende kookkunsten van de kokkin, de heerlijke cocktails van de barman, het pas vernieuwde interieur en het feit dat er in die specifieke buurt van Leuven op culinair vlak niet al te veel te beleven valt.

Anyway, ik liet me verleiden door de ravioli met kreeft, want ja: kreeft. En mijn vriend koos voor de pasta met scampi. Beide gerechten waren uitstekend, maar de cocktails waren definitely de ster van de avond. Mijn vriend bestelde een cocktail die zowaar in brand stond. Fotogeniek én lekker. En ja, de whisky sour en het prikkelpoppie mengeldrankje waren nog even lekker als ik mij herinnerde van een vorig bezoek.

Na het hoofdgerecht hadden we nog nét genoeg plek voor één van mijn favoriete desserts: sabayon. Tongstrelend!

Cocktail evening by Bar Booza!

Stond al een tijdje op mijn todo-lijstje: cocktails bestellen bij Bar Booza. Gisteren was het eindelijk zover en gaf ik ons verlanglijstje via instagram door: een Moscow Mule (om te delen), een Old Fashioned (voor mijn vriend) en een Matcharita (voor mezelf). Top dat jonge ondernemers deze crisis aangrijpen om een nieuwe zaak uit de grond te stampen. Cocktails die aan huis geleverd worden, daar kan een mens alleen maar blij van worden.

Natuurlijk is het onverstandig om cocktails op een lege maag te drinken. Gelukkig was daar Hello Fresh met een waar top-receptje: Oosters gemarineerde zalmfilet met geroosterde courgette. De vergeten zoete aardappel was meteen vergeven!

De cocktails dienden als smeermiddel voor de tweede virtuele date met mijn Leuvense vriendinnen. Omdat de vorige virtuele date zo goed was meegevallen, hadden we meteen een nieuwe datum geprikt. Helaas viel de opkomst wat tegen deze keer. We waren maar met z’n viertjes. Gelukkig is het de kwaliteit die telt en niet de kwantiteit. En had ik een lekkere cocktail in de hand. Al was het wel een beetje jammer dat mijn vriend en ik geen ijsblokjes hadden om onze cocktails te koelen. Gelukkig vormde dat enkel voor de Old Fashioned echt een probleem. Door de cocktailzakjes in de diepvries te leggen, waren ze koud genoeg en noch de Moscow Mule, noch de Matcharita hadden extra ijs nodig.

Grappig moment van de avond: één van onze vriendinnen die tijdens onze jitsi-call voor het eerst via Deliveroo eten bestelde en meteen voor de pikantste optie ging: de vindaloo! En geen yoghurt in huis om te blussen!

Obligate foto van mijn favoriete Leuvense werf:

Afscheid van Kintsugi sushi

Ok, het is wellicht decadent om twee keer op één dag op restaurant te gaan, but desperate times call for desperate measures… En het zou wellicht de laatste keer in een lange tijd zijn dat mijn vriend (vrijdagochtend in alle vroegte geland op Zaventem) en ik nog de gelegenheid hadden om samen op restaurant te gaan. Tegelijkertijd wilden we ons favoriete sushirestaurant een hart onder de riem steken, goed beseffend dat hen de komende weken barre tijden te wachten staan.

We zetten ons “laatste avondmaaltijd” meteen goed in met een glaasje warme saké: combineert geweldig met een heerlijke sushiboot en is ook niet te versmaden bij een portie edamame. We informeerden bij de bediening naar de plannen voor de komende periode, maar helaas, Kintsugi sluit de komende weken de deuren volledig. Dat betekent geen afhaalsushi meer… Barre tijden, ik zei het al.

Na afgerekend te hebben bij Kintsugi, trokken we naar L’Etoile d’Or, waar we nog nét voor 21u konden binnen glippen. Onze laatste avond op restaurant mocht een lekkere cocktail niet ontbreken en de uitbater van L’Etoile d’Or weet hoe een goeie cocktail te shaken. De uitbater was trouwens erg blij met ons bezoek vlak voor de sluiting. Het deed hem duidelijk deugd even zijn hart te luchten over de lockdown parties op de Oude Markt. Bijzonder ongepast, want daardoor vergroot je het risico van besmetting alleen maar. Jammer dat de uitbaters van deze horecazaken op dat vlak hun verantwoordelijkheid niet nemen.

Wij hielden het braaf (nuja) bij een glaasje cava en twee cocktails. Kwestie van iets te hebben om aan terug te denken tijdens de komende weken.

Ramen en cocktails in Zaventem

Dinsdagavond had ik afgesproken met een goeie kameraad die momenteel een moeilijke periode doormaakt. Na 25 jaar heeft hij besloten een punt achter zijn huwelijk te zetten. Wat een idyllisch gezin van vier leek, is opeens als een etterbuil uiteen gespat. En ja, zo nu en dan zag ik wel barstjes in hun naar de buitenwereld toe ogenschijnlijk perfecte relatie, maar hey, ik weet uit eerste hand dat relaties nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. En veel mensen kiezen ervoor hun problemen in eerste instantie binnenskamers op te lossen.

Op zulke crisismomenten probeer ik altijd een luisterend oor te bieden aan mijn vrienden. En als er één ding is waarvan ik verstand heb in tijden van hartzeer, dan is het wel comfort food! Dus belandden we (na een eerdere mislukte poging, wegens op vakantie) in de Nanaban in Zaventem. Tijdens het noedel slurpen moest ik wel een paar keer slikken bij het verhaal van mijn vriend. Al de opgekropte frustraties van de voorbije jaren leken er allemaal in één keer uit te komen. Eén lange stroom woede en ontgoocheling ten opzichte van de vrouw waarmee hij toch twee kinderen gemaakt heeft. Ik probeerde me zo neutraal mogelijk op te stellen, want elk verhaal heeft uiteraard twee kanten, maar ik had echt met hem te doen. Wat er ook van zij, hij zal nog veel tijd nodig hebben om dit te boven te komen, denk ik.

De Nanaban is een fastfood plek, dus na onze dampende kom ramen verkasten we op goed geluk (dank u googlemaps) naar Bar Marcel. Een onverwacht gezellige bar waar we ons in een zetel in een hoekje nestelden om ons gesprek verder te zetten. De dark mojito kon alvast op mijn goedkeuring rekenen en de wijnkaart van Bar Marcel mocht er zijn. Zulke zware conversaties gaan altijd vlotter met een beetje alcohol, nietwaar? Niet gedacht dat ik in Zaventem zo’n aangename plek zou vinden om samen met onze kameraad iets te drinken.

Champagne, cocktails en een verjaardagsfeestje

Lang, lang geleden, toen ik nog een ander team leidde, deed ik de belofte om te trakteren op een fles champagne wanneer een bepaald project eindelijk zou afgerond zijn. Het was zo’n project dat maar bleef aanslepen en van zodra één horde genomen was, doken er weer twee nieuwe op. Het leek een never ending story. Ik verliet mijn team, verhuisde naar Genève, keerde terug naar België om een nieuw team te leiden en nog steeds kwam er geen witte rook. Maar, kijk, geduld is een mooie deugd: een paar weken geleden eindigde het project, na jaren aanslepen, succesvol.

Belofte maakt schuld, dus ik stemde af met de nieuwe teamverantwoordelijke hoe we dit heugelijke feit op gepaste wijze konden vieren. Ze ging meteen akkoord en stelde voor zelf ook een deel van de traktatie op zich te nemen. Sympathiek! Maar ik had van haar niet anders verwacht. We zijn in het voorbije anderhalf jaar echt goede vrienden geworden. Omdat ik niets aan het toeval wilde overlaten, informeerde ik bij mijn Brusselse collega of hij geen toffe plek met een zekere uitstraling kon aanbevelen. En zo belandden we met z’n vijven (spijtig genoeg moest één collega last minute afhaken) in The Dominican.

Ik was een beetje vroeger dan mijn collega’s omdat ik rechtstreeks van een externe vergadering kwam. Wat me de gelegenheid gaf alvast een gezellige plek uit te zoeken voor mijn gezelschap. Al snel voegden mijn collega’s zich bij mij en bestelde ik als eerste rondje de lang beloofde fles champagne om te klinken op de goede afloop van een bewogen verhaal. Na de champagne schakelden we over op cocktails. Kwestie van in de feeststemming te blijven. De cocktails waren heerlijk en het gezelschap voortreffelijk. De tijd vloog voorbij.

Alleen jammer dat ik niemand van de aanwezigen kon overtuigen om nog even mee te gaan naar Les Brasseurs waar een andere collega haar verjaardagsfeestje vierde. Iets minder extravagant dan vorig jaar wel, maar het was zeker gezellig. De jarige was blij met mijn cadeau en ik had een paar fijne babbels met collega’s waar ik niet zo vaak mee samenwerk. Al kon de cava de vergelijking met de champagne van eerder op de avond niet echt doorstaan. 😉

Cocktails drinken met de collega’s

Na een dagje samen ontwikkelen, sloten mijn collega’s en ik vrijdag de werkweek af met een drankje op het terras van de Kosmopol. Alleen bleek al snel dat de temperatuur in de schaduw toch net niet terrasvriendelijk genoeg was en verkasten we noodgedwongen naar binnen. Ik moet zeggen dat ik van mijn kant wel een cocktail kon gebruiken na de voorbije tumultueuze weken van VTE’s tellen en crisismanagers rekruteren. Maar hey, ‘t is niet dat het gras groener is elders, want ik weet dat mijn collega’s ook met de nodige problemen te kampen hebben en ik ben al blij dat ik mijn team (voorlopig) ongeschonden door de besparingen heb kunnen loodsen.

Het ideale recept voor een verjaardagslunch!

Ramen van Samourai Ramen in Brussel! Het was trouwens een bijzondere verjaardagslunch, want de jarige collega in kwestie kondigde zijn vertrek naar Parijs aan. Ik kan niet ontkennen dat ik een steek van jaloezie voelde bij deze aankondiging, maar ik ben toch voornamelijk heel erg blij voor hem. Ik weet dat hij de geknipte man is voor de job en ben er honderd procent van overtuigd dat hij de geboden kans met beide handen moet grijpen. En hey, misschien kan ik dan een keertje cocktails in Parijs gaan drinken. 😉

IMG_9880[1]

Cocktails met de collega’s

Omdat niet alle collega’s van mijn team aanwezig konden zijn op de vorige drink, had ik op basis van de doodle meteen een tweede datum geprikt. Helaas, één na één regende het afzeggingen: wegens verlof, de zoektocht naar een huis, een spierscheur, last minute boodschappen,… Uiteindelijk waren we maar met vijf personen.

We lieten de geringe opkomst echter niet aan ons hart komen en trokken op voorstel van mijn hippe Brusselse collega’s naar cocktailbar Arthur Orlans. Een cocktailbar zo fancy dat je moet aanbellen om binnen gelaten te worden. Dat in combinatie met de boudoir-achtige inrichting maakte dat we het gevoel hadden een geheime wereld binnen te stappen. Dat vertaalde zich uiteraard in de prijs van de cocktails: veertien euro voor de goedkoopste cocktails op de kaart. Niet bepaald goedkoop, maar de kwaliteit was uitstekend en de gedroogde bananenschijfjes die erbij geserveerd werden, waren heel lekker.

Gezien de prijs hielden we het op één cocktail als aperitief en verkasten we daarna naar restaurant Publico voor een pasta gevolgd door een bijzonder calorierijk dessert. De pasta vond ik eerder gewoontjes, maar de tarte tatin was helemaal mijn ding. Wel handig, zo een aantal Brusselkenners in je team. Zo komt een mens nog eens ergens. Al blijkt bij nader inzien dat ik restaurant Publico al eens eerder bezocht had.

Ondanks dat we maar met vijf waren, vond ik het een heel geslaagde avond. In grote groepen blijven de gesprekken vaak op de oppervlakte en is het moeilijk om met iedereen te spreken. In een kleinere groep is er meer ruimte voor diepgaande gesprekken en ik sloot de avond dan ook af met het gevoel mijn collega’s weer wat beter te kennen.

Yet Another Blog

Life on my side

cocktails