Nocturne in Abdij van Park

Vrijdagavond had ik afgesproken met Goofball and friends om samen de Nocturne in de Abdij van Park te bezoeken. Haar twee zonen hadden geholpen dit prachtig stukje erfgoed met LED kaarsen te versieren, dus het was fijn om samen het resultaat van hun werk te bewonderen en door de sfeervol verlichte gangen van de abdij te dwalen.

IMG_0216

We startten ons bezoek met een pannenkoek ter gelegenheid van Maria Lichtmis. Daarna luisterden we naar een streepje blokfluitmuziek in de Abdijkerk en verkenden we de rest van de abdij.

IMG_0219

IMG_0222

IMG_0224

IMG_0226

IMG_0231

IMG_0234

IMG_0236

IMG_0237

IMG_0239

IMG_0240

IMG_0242

IMG_0244

IMG_0246

In de late namiddag kwam ook de Engelse collega van mijn vriend aan op Zaventem. De collega kwam dit weekend bij ons logeren om FOSDEM te bezoeken en een snuifje Leuven mee te pikken. De nocturne leek ons een leuke gelegenheid hem kennis te laten maken met het mooiste stukje erfgoed van Leuven. Daarom hadden mijn vriend en ik hem uitgenodigd om aan te sluiten. De collega zou vanuit Zaventem de trein naar Leuven nemen en mijn vriend zou zijn collega ophalen in het station van Leuven en dan twee blue-bikes ontlenen om naar de abdij fietsen.

Ik had om 19u een tafel voor zeven personen gereserveerd in de Abdijmolen om daar allemaal samen te eten. Toen ik samen met Goofball en haar gezin bijschoof aan onze tafel, zaten mijn vriend en zijn collega al gezellig te genieten van een Belgisch biertje. De kennismaking verliep vlotjes. De twee zonen van Goofball schakelden moeiteloos over naar het Engels en charmeerden ons ganse gezelschap.

We deelden samen een heerlijke tapasschotel als voorgerecht en daarna genoot ik van de skrei met mosseltjes en garnaaltjes. Na het eten namen we afscheid van Goofball en haar gezin en gaven mijn vriend en ik zijn collega een rondleiding in de prachtige Abdij van Park.

IMG_0253

IMG_0263

IMG_0267

IMG_0270

IMG_0273

Na voor een tweede keer genoten te hebben van de sfeervol verlichte abdij, was het tijd om huiswaarts te keren. Ik wisselde mijn fiets in voor de elektrische blue-bike van mijn vriend en we waren in een zucht terug in hartje Leuven. De fiets is echt het ideale vervoersmiddel voor een bezoek aan de abdij.

Op ons appartement dronken we met onze Engelse gast nog een glaasje whisky alvorens op tijd in bed te duiken. De heren wilden zaterdagochtend immers vroeg opstaan om op tijd naar FOSDEM te vertrekken.

IMG_0275

Liquid Leuven – Spirits festival in de Hoorn

Gisteren zakten mijn vriend en ik samen met mijn broer, onze Leuvense kameraad, mijn collega en haar kameraad whisky liefhebber af naar de Hoorn voor een namiddag whisky proeven. Mijn vriend, broer, kameraad en ik waren er als eerste maar gelukkig had mijn collega ons het groepsticket op voorhand doorgestuurd en vormde het geen probleem dat zij met haar gezelschap ons later zouden vervoegen.

Dit was mijn eerste spirits festival en amai, ik was lichtelijk overdonderd door het aanbod. We kregen aan de inkom allemaal een bijzonder mooi whiskyglas en dan kon onze verkenning beginnen. Het systeem was simpel: je kocht op voorhand jetons die je kon inruilen voor een dram whisky naar keuze. Hoe exclusiever de whisky, hoe meer jetons dat je kwijt was aan een proevertje. Ik heb echt mijn uiterste best gedaan om van elke fles whisky die ik proefde een foto te nemen, maar ben eerlijk gezegd niet honderd procent zeker dat dit gelukt is.

Van alle whisky’s die ik proefde op het festival, was de Ichiro’s Malt Chichibi mijn favoriet. Die kostte mij jammer genoeg wel veel jetons. De single malt Lowlands whisky Baron was de grootste tegenvaller. Ik wilde onze Noorderburen nochtans graag een kans geven. Wat prijs-kwaliteit betreft, waren mijn vriend en ik onder de indruk van de Normandische whisky Le Breuil, gedestilleerd in Château du Breuil, vooral bekend van de calvados. ook de Bretoense Glann Ar Mor single malt kon mij wel bekoren, of misschien liet ik me gewoon verleiden door de mooie vuurtoren op het etiket, de namiddag was toen al wat gevorderd. 😉 We kochten alleszins een fles van beide Franse whisky’s. (En ja, de aandachtige kijker zal opmerken dat ik een scheve schaats reed met een glaasje rum.)

En oja, ik werd ook lid van de Scotch Malt Whisky Society! En kreeg voor mijn lidmaatschap meteen een flesje whisky in ruil!

IMG_0011

IMG_0013

IMG_0015

IMG_0017

IMG_0019

IMG_0020

IMG_0022

IMG_0024

IMG_0028

IMG_0030

IMG_0031

IMG_0034

IMG_0036

IMG_0039

IMG_0040

IMG_0042

IMG_0044

IMG_0045

IMG_0046

IMG_0050

IMG_0054

IMG_0056

Rond half vijf was het tijd voor de Masterclass van Eric Vermeire, die ons meenam op een avontuurlijke tasting. Bij de whisky’s van de tasting zaten er voor mij persoonlijk geen memorabele uitschieters, maar het was wel cool om een single grain whisky die 34 jaar op vat gelegen had te kunnen drinken. Vooral de vlotte vertelstijl en kennis van Eric Vermeire maakte van deze masterclass een succes.

IMG_0057

IMG_0060

IMG_0067

IMG_0070

IMG_0074

IMG_0076

IMG_0080

Na de masterclass namen we afscheid van mijn collega en haar kameraad, die een tafel bij Taste Leuven gereserveerd hadden. Met ons overblijvend gezelschap van vier hadden we een culinair iets minder hoogstaande avond, al moet ik zeggen dat het eten mij enorm smaakte, na al die alcohol. We bestelden Thais en durfden het aan om de fles Le Breuil open te doen om eindelijk het verjaardagscadeau dat mijn vriend van zijn ouders gekregen had uit te proberen. Wellicht niet zo’n heel strak plan, rekening houdend met de voorgaande consumpties, maar hey, een mens leeft maar één keer. Helaas bleef het kraantje van de whiskyboot lekken en konden we op het einde van de avond niets anders dan de whisky terug gieten in de fles. Een mooi, maar niet echt praktisch cadeau.

IMG_0083

IMG_0084

Dineren bij Fellini

Op stap met mijn lieve vriendin die ik ondertussen toch al ettelijke jaren geleden leerde kennen tijdens de ingangsexamens van de burgies. Oh my, time does fly. Gelukkig schieten we nog altijd even goed met elkaar op en genieten we beiden van een goeie maaltijd. En ja, ook ditmaal stelde gnoccheria Fellini niet teleur.

We startten de maaltijd met bubbels en een alcoholvrije cocktail en deelden samen een bufala burrata als voorgerecht. Als hoofdgerecht koos ik voor de gnocco diocleziano (traag gegaarde schouder van everzwijn in rode wijn en balsamico). We twijfelden even, maar lieten ons dan toch overhalen door de ober om als dessert de semifreddo pistacchio te delen. Ik ben meestal niet zo’n fan van pistache verwerkt in gerechtjes, maar deze aanrader was echt een schot in de roos. Zeer lekker!

IMG_9929

IMG_9932

IMG_9935

IMG_9937

Hernieuwde kennismaking met Trente

Dankzij de geweldige mademoiselle Julie genoot ik gisteren van een uitstekende maaltijd bij restaurant Trente. Ik moest het even opzoeken op deze blog, maar het was van 2017 (!) geleden dat ik de laatste keer dineerde bij Trente. Toen zat dit restaurant nog in de Muntstraat. Het was mij een tijd geleden opgevallen dat het pand in de Muntstraat leeg stond, maar ik had er eerlijk gezegd geen idee van of ze verhuisd waren of gestopt. Gelukkig bleek het dat eerste te zijn. Trente huist nu in een mooi en stijlvol pand vlakbij de Leuvense Kruidtuin.

Naar goede gewoonte wachtte ik mijn vriendin op in het station van Leuven en wandelden we samen naar het restaurant. Onderweg konden we nog wat genieten van de mooie Leuvense kerstversiering.

IMG_9793

Het eten bij restaurant Trente was nog even verzorgd en lekker als ik mij herinnerde. Alleen mocht het tempo waarop de gangen elkaar opvolgden wel iets hoger liggen. Doordat er maar één persoon de bediening van de zaal voor zijn rekening nam, duurde het allemaal wat lang en bleef er helaas geen tijd over om nog een koffietje of een theetje te drinken, want mijn vriendin moest haar trein halen. En eerlijk: grote eters zullen hier niet met een volledig voldaan gevoel buiten stappen.

IMG_9800

IMG_9802

IMG_9803

IMG_9806

IMG_9808

IMG_9810

IMG_9813

IMG_9817

IMG_9820

Nieuwjaarsbrief van mijn petekindje

Deze avond stond in het teken van de jaarlijkse nieuwjaarsbrief van mijn petekindje. Die brief wordt elk jaar met een tikkeltje meer overtuiging voorgelezen. En dit jaar zelfs voorzien van een streepje Frans. Oui, oui! Trots op mijn als een kool groeiend petekindje, maar tegelijkertijd een confrontatie met de tijd die steeds sneller lijkt te gaan. Kan iemand mij laten weten waar die pauzeknop staat?

IMG_9761

IMG_9763

Na het traditionele glas champagne genoten we samen van de heerlijke antipasti van Il Pastaio (ongelooflijk: mijn petekindje en zijn twee jaar jongere broertje aten in hun eentje bijna de helft van de antipasti op), gevolgd door een heus pastabuffet met lasagne, ravioli en spaghetti. Even vreesde ik zelfs dat we te weinig pasta in huis hadden, maar dat bleek toch niet het geval. Amai, die twee tieners kunnen eten.

IMG_9721

Na het eten speelden we samen spelletjes. Na het traditionele rondje Exploding Kittens, merkten de jongens de doos van het spel Trial by Trolley op, dat in onze kast stof stond te vergaren. De eerste en meteen ook laatste keer dat we dit spel speelden, viel dit wat tegen, maar kijk, om mijn petekindje een plezier te doen, wilde ik het graag een tweede kans geven. En kijk, de jongens vonden het zelfs leuk en het viel mij om de één of andere reden ook beter mee dan de vorige keer. Wellicht omdat de jongens het plezant vonden. 😉

IMG_9730

IMG_9733

We sloten de avond af met een paar bescheiden whisky proevertjes voor de vader van mijn petekindje en namen afscheid na een bijzonder geslaagd feestje.

IMG_9736

Feestelijk diner met vrienden

De heerlijke gerechten van Laura Massa waren naar goede gewoonte een schot in de roos. De drie vleeseters in ons gezelschap smulden van de traag gegaarde lamsschenkel met venkel, jonge wortel, rode wijnsaus, tomaat, steranijs en dragon vergezeld van gratin dauphinois met look en tijm. Onze veggie vriendin opteerde daarentegen voor de boschampignonlasagne met artisanale pasta, geroosterde pompoen, spinazie en taleggio kaas (we hadden voor haar twee gerechten voorzien, zodat ze kon kiezen).

En ja, we hebben onze vrienden ook aperitiefhapjes geserveerd, maar we waren in zo’n fijn gesprek verwikkeld dat ik helemaal vergat deze op foto vast te leggen. Jullie moeten mij dus maar geloven dat we bij de hapjes onze voorlaatste fles Louis Brochet champagne gedronken hebben. We sloten de maaltijd af met een kaasbordje vergezeld van een notenbroodje en pompoenbroodje van Desem in Rotselaar. Gewoonweg het beste brood dat ik ooit gegeten heb (en dat wil wat zeggen, want ik ben geen echte broodliefhebber). Uiteraard kraakten we een paar flesjes wijn om te klinken op de vriendschap en het mooie leven. Meer moet dat niet zijn!

IMG_9408

IMG_9411

IMG_9413

Sushi op tweede kerstdag

Vandaag hadden we onze vrienden uit Kumtich over de vloer die het jaarlijkse relatiegeschenk kwamen overhandigen. Na de ietwat tegenvallende sushi van Tsuru Sushi vorig jaar, bestelde ik ditmaal wel bij Wabi Sabi. Dankzij de kerstvakantie waren er immers geen deadlines waarmee we rekening moesten houden. Speciaal voor onze vrienden bestelde ik zelfs wat extra gefrituurde sushi, omdat ze vorig jaar hadden gezegd dat dit hun favoriete soort sushi was (onbegrijpelijk voor mij, maar hey, zoveel mensen, zoveel smaken!).

En gelukkig was de hoeveelheid deze keer ruimschoots genoeg! Er bleef zelfs nog wat over om mijn neef en zijn twee kinderen voor te zetten die rond acht uur kwamen binnen waaien na een bezoekje aan M Leuven. Fijn om mijn achternichtje en neefje nog eens te zien, want die kinderen groeien als kool. Mijn neef wou eerst niet echt iets eten, maar ik kon die kinderen (zes en zeven jaar oud) toch niet zonder eten aan de lange rit terug naar Antwerpen laten beginnen? Gelukkig hadden we nog gezonde groentjes in de koelkast staan en de oudste dochter waagde zich zelfs aan een paar stukjes sushi. Het mooie geschenkpakket van onze vrienden uit Kumtich werd ook meteen open gedaan, zodat iedereen mee kon smullen van de lekkere chocolaatjes (die uiteraard vlotter binnen gingen dan de groentjes).

IMG_9392

Genoten van dit flesje dat mijn broertje ons een tijdje geleden cadeau gedaan heeft:

IMG_9400

Wijn proeven bij Cuore Italiano

Na de uitspattingen van gisteren bleef ik op zondag lekker lang in bed liggen. Kwestie van weer helemaal in goeie doen te zijn voor de wijnproeverij om zeven uur ‘s avonds bij Cuore Italiano met onze vrienden uit Leuven. Aangezien onze vrienden letterlijk om de hoek wonen, stond ik om kwart voor zeven aan hun deur om samen naar ginder te wandelen. Ze waren nog niet helemaal vertrekkensklaar, dus kwamen we iets te laat aan bij Cuore Italiano, dat al goed vol zat met wijnliefhebbers. Gelukkig was er nog een hoge tafel met drie barkrukken voor ons beschikbaar.

De avond stond in het teken van de wijnen van Conte d’Attimis Maniago uit Friuli, een voor mij minder bekende wijnregio in het noorden van Italië. De wijnmaker was zelf aanwezig om uitleg te geven, iets wat ik altijd kan appreciëren. Ik weet niet juist aan wat het lag, maar voor mij persoonlijk was er niet meteen een wijn die er echt uit sprong. En we moesten ook redelijk lang wachten tussen de proevertjes door. Grappig: de vrienden met wie ik gisteren in het Spaans Dak dineerde, hadden het tijdsslot vóór ons een tafel gereserveerd om wijn te proeven. Toen wij aankwamen rond tien na zeven, waren zij nog bezig aan hun laatste glazen en dat terwijl ze om zeven uur een reservatie hadden in een restaurant. Tja, Italianen zijn niet al te klokvast, dat is een feit. 😉

IMG_9157

IMG_9159

IMG_9161

 

En ja, ook bij ons liep de proeverij stevig uit. Uiteindelijk stonden we rond negen uur, een half uur later dan gepland, weer buiten. Onze vrienden hadden mij uitgenodigd om na de proeverij samen pizza te eten en aangezien de hapjes bij Cuore Italiano eerder beperkt waren, had ik een stevig hongertje opgedaan. Onze vrienden serveerden flinterdunne pizza met zelfgemaakt deeg, vers uit de oven. Vergezeld van een frisse groene salade was dit helemaal wat ik nodig had. En dat flesje Barolo paste er perfect bij! Beter dan wat we bij Cuore Italiano geproefd hadden, naar mijn bescheiden mening!

IMG_9166

IMG_9168

IMG_9170

Dinner for five at het Spaans Dak

Na mijn fysieke inspanningen van de namiddag (toch meer dan 22.000 stappen bij mekaar gewandeld), was ik blij mijn voetjes onder tafel te kunnen steken in het stijlvolle Spaans Dak. Alleen jammer dat mijn vriend er niet bij kon zijn, die moest wegens ziekte noodgedwongen afhaken en bleef een weekend uitzieken in Genève. Hij was er vrij zeker van dat hij Covid-19 had opgedaan, maar de zelftest was negatief. Al is het natuurlijk steeds mogelijk dat die test verkeerd was. Hij voelde zich alleszins te zien om op en af te vliegen. En zeker met de eindejaarsperiode in het vizier leek het ons beter dat hij wat rust nam.

Jammer, want hij miste door zijn ziekte een supertoffe en culinair hoogstaande avond met onze twee bevriende koppels uit Leuven. Het eten was, evenals het gezelschap, uitstekend. Jammer dat het Spaans Dak zo ver van Leuven ligt, anders zou ik er zeker vaker gaan dineren.

IMG_9126

Appetizers:

IMG_9128

Kalf / knolselder / paddenstoel:

IMG_9132

Sint-Jakobsvrucht / octopus / bloemkool / hazelnoot / ponzu:

IMG_9134

Fazant / Witloof / Vijg / Truffel:

IMG_9136

Hert / Pastinaak / Peer / Luikse stroop:

IMG_9140

Kaasassortiment van Elsen:

IMG_9141

IMG_9144

Zoetigheden bij de thee:

IMG_9148

Na de maaltijd namen we een taxi terug naar Leuven en gelukkig vond ik toch iemand bereid om deze nacht het koude bed met mij te delen:

IMG_9150

#DuwMee 2024

Dankzij de overredingskracht van de onvolprezen Goofball zat ik gisteren om 12.57u op de trein naar Sint-Joris-Weert om voor de eerste keer in mijn leven zelf mee te wandelen met #DuwMee ten voordele van Mobile School. De opbrengst van deze editie van #DuwMee gaat volledig naar de productie van vier nieuwe mobiele scholen voor kwetsbare kinderen en jongeren, onder andere in Bolivia en Zambia. Kijk, daarvoor haal ik graag mijn wandelschoenen boven. Al was het even bekijken hoe ik dit kon laten sporen met de afspraak om ‘s avonds samen met vrienden te gaan eten in het Spaans Dak.

Vanaf het station van Sint-Joris-Weert wandelden we naar de Basisschool, waar al de wandelaars zich hadden verzameld op de speelplaats. Ter plekke was er eten en drinken voorzien (dat ik liet passeren, want ik had thuis al gegeten en wilde mij wat sparen voor het avondmaal) en kocht ik mij een fluovestje extra large om over mijn dikke winterjas aan te trekken.

IMG_9073

IMG_9082

Stipt om 14.05u vertrok de groep in een lang, kleurrijk lint voor een mooie wandeling doorheen de bossen van Oud-Heverlee en Leuven. Op voorhand had ik me wat zorgen gemaakt om de weersvoorspellingen (iedereen weet uiteraard dat ik een bloedhekel heb aan wandelen in de regen), maar kijk, op een beetje miezerregen en wat druppels onderweg na, hielden we het droog. Tot mijn niet geringe opluchting, moet ik zeggen. Ik genoot oprecht van deze mooie winterwandeling in het goeie gezelschap van Goofball, haar zoon en haar vriendin. Spijtig dat het mij na afloop van de coronacrisis niet meer schijnt te lukken om meer tijd vrij te maken om te wandelen.

IMG_9086

IMG_9088

IMG_9090

IMG_9092

IMG_9093

IMG_9095

IMG_9096

IMG_9098

IMG_9100

IMG_9102

IMG_9103

IMG_9104

IMG_9106

IMG_9108

IMG_9109

IMG_9110

IMG_9111

IMG_9112

Aan het einde van de wandeling troffen we de echtgenoot van Goofball en haar jongste zoon op de speelplaats van Basisschool De Klare Bron. Ik deed nog een poging om aan te schuiven voor pannenkoeken, maar de tijd tikte en de rij vorderde traag. Dus nam ik afscheid van mijn medewandelaars en stapte ik naar Heverlee station voor een kort treinritje naar Oud-Heverlee. Vanaf het station van Oud-Heverlee was het nog een dikke twintig minuten wandelen naar Brasserie St. Jean. Een iets minder leuke wandeling dan die van deze namiddag, omdat ik deze alleen moest doen in het donker, maar ik geraakte zonder problemen in de brasserie.

Daar koos ik een plekje vlakbij de chauffage om mijn natte spullen wat te laten drogen en zelf wat op te warmen. Ik was rond half zes aangekomen in Brasserie St. Jean, dus had ruimschoots de tijd om te bekomen van de wandeling en alvast een aperitiefje te drinken voor mijn afspraak om 18.30u in het Spaans Dak. Mijn haar had stevig afgezien van die vele uren onder mijn muts, dus dat deed ik in een staartje. En terwijl ik genoot van een glaasje cava, haalde ik mijn laptop boven om wat mails te beantwoorden. Because the work never ends these days!