Na de uitspattingen van gisteren bleef ik op zondag lekker lang in bed liggen. Kwestie van weer helemaal in goeie doen te zijn voor de wijnproeverij om zeven uur ‘s avonds bij Cuore Italiano met onze vrienden uit Leuven. Aangezien onze vrienden letterlijk om de hoek wonen, stond ik om kwart voor zeven aan hun deur om samen naar ginder te wandelen. Ze waren nog niet helemaal vertrekkensklaar, dus kwamen we iets te laat aan bij Cuore Italiano, dat al goed vol zat met wijnliefhebbers. Gelukkig was er nog een hoge tafel met drie barkrukken voor ons beschikbaar.
De avond stond in het teken van de wijnen van Conte d’Attimis Maniago uit Friuli, een voor mij minder bekende wijnregio in het noorden van Italië. De wijnmaker was zelf aanwezig om uitleg te geven, iets wat ik altijd kan appreciëren. Ik weet niet juist aan wat het lag, maar voor mij persoonlijk was er niet meteen een wijn die er echt uit sprong. En we moesten ook redelijk lang wachten tussen de proevertjes door. Grappig: de vrienden met wie ik gisteren in het Spaans Dak dineerde, hadden het tijdsslot vóór ons een tafel gereserveerd om wijn te proeven. Toen wij aankwamen rond tien na zeven, waren zij nog bezig aan hun laatste glazen en dat terwijl ze om zeven uur een reservatie hadden in een restaurant. Tja, Italianen zijn niet al te klokvast, dat is een feit. 😉
En ja, ook bij ons liep de proeverij stevig uit. Uiteindelijk stonden we rond negen uur, een half uur later dan gepland, weer buiten. Onze vrienden hadden mij uitgenodigd om na de proeverij samen pizza te eten en aangezien de hapjes bij Cuore Italiano eerder beperkt waren, had ik een stevig hongertje opgedaan. Onze vrienden serveerden flinterdunne pizza met zelfgemaakt deeg, vers uit de oven. Vergezeld van een frisse groene salade was dit helemaal wat ik nodig had. En dat flesje Barolo paste er perfect bij! Beter dan wat we bij Cuore Italiano geproefd hadden, naar mijn bescheiden mening!
