Na het schriftelijk examen Koreaans (dat gelukkig goed meeviel), haastte ik mij om de vroegst mogelijk trein terug naar Leuven te halen. Omdat ik wat vroeger had afgegeven, slaagde ik erin de trein van 12u te halen. Op ons appartement aangekomen, gooide ik mijn rugzak met mijn boeken Koreaans ergens in een hoek en vertrokken mijn vriend en ik spoorslags richting Kumtich waar onze gastheer en gastvrouw en hun twee schattige dochters op ons zaten te wachten voor de lunch. Onze andere vrienden waren al een uurtje ter plekke, maar hey, een examen Koreaans is een goed excuus om ergens te laat aan te komen, nietwaar?
In Kumtich maakten we kennis met een gloednieuw (althans voor mij toch) voedselbereidingsconcept: je eigen mini-pizza’s aan tafel bereiden. Heel bijzonder en de allereerste keer dat onze gastheer en gastvrouw die uitprobeerden. Als advies gaven ze mee de pizza niet te dik te beleggen, want dat zou de bereidingstijd verlengen, maar mijn devies is: de enige goede pizza, is een dik belegde pizza. Daarvoor oefen ik graag een beetje extra geduld uit.
Het concept bleek een voltreffer te zijn. Althans voor de volwassenen en de iets oudere kinderen. Voor de jongste kinderen duurde het allemaal ietsje te lang. Onze gastvrouw had ettelijke toppings voorzien en ik liet me dan ook volledig gaan. Denk dat ik zo’n vijf mini-pizza’s verorberd heb. En dan te bedenken dat ik niet eens zo’n pizzaliefhebber ben!
Als dessert kregen we een overheerlijke sabayon (bereid met het champagne-overschot van de namiddag) voorgeschoteld. Eén van mijn favoriete desserts! Om duimen en vingers af te likken!
We waren na dit feestmaal zo voldaan dat we ‘s avonds enkel nog de energie vonden om een paar afleveringen van Games of Thrones te kijken. De boog kan niet altijd gespannen staan, nietwaar?
