Een avond bij Lento in Hasselt

Gisterenavond had ik afgesproken met een kameraad om samen iets te gaan eten in zijn thuisstad Hasselt. Helaas waren de treingoden mij niet echt gunstig gezind en arriveerde ik met een stevige vertraging. Gelukkig met nog net genoeg marge om stipt om 20.15u in restaurant Lento te zijn.

We hadden al eerder gedineerd in restaurant Lento, dus ik wist waaraan ik me kon verwachten bij dit veganistische restaurant. En jawel, de gerechten waren even verzorgd, origineel en lekker als ik mij herinnerde. Alleen had ik een gang meer moeten bestellen. Het viergangenmenu was net iets te weinig voor mij. Alhoewel de bediening vriendelijk was, waren ze niet echt aandachtig voor de noden van de klanten. Een restaurant waar een ober niet vraagt of je nog iets wil drinken, terwijl je glas duidelijk leeg is, nog niet vaak meegemaakt. Het kostte me zelfs de nodige moeite om een flesje kombucha te bestellen. Vreemd.

Appetizer:

Koningoesterzwam, leche de tigre, granny smith, zeevenkel, zeewierkaviaar:

Knolselder, truffel, hazelnoot, pink lady, kappertjes:

Biet Wellington, vadouvan, framboos, snijbiet:

Kombucha!

Citroensorbet, limoncello, spumante, peper:

We hadden alleszins meer dan genoeg stof om bij te praten, want het was alweer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Dus namen we in het station van Hasselt afscheid met de belofte ditmaal geen jaar te wachten om een nieuwe afspraak vast te leggen.

MIX en FOX in Brussel

Na mijn uitstapje naar Dendermonde deze voormiddag keerde ik terug naar Leuven om in de namiddag thuis te werken. Na wat onverwachte telefoontjes en teams-vergaderingen pakte ik in zeven haasten mijn koffer bij elkaar om op de trein naar Bosvoorde te springen voor onze conferentie-tweedaagse in MIX Brussels. Van het station van Bosvoorde was het een klein half uurtje te voet wandelen naar het fabuleus gerenoveerde voormalige hoofdkantoor van verzekeraar Royale Belge. Wat een architecturaal pareltje in de groene rand van Brussel!

Ik trof mijn hard werkende collega’s in de lobby, druk bezig met last minute wijzigingen aan het programma omdat een aantal sprekers moesten afhaken wegens ziekte. Gelukkig weten mijn collega’s van wanten en slaagden ze er op een recordtempo in om waardige vervangers te vinden. Knap werk!

Na het inchecken begaf ik mezelf onmiddellijk naar mijn kamer om nog wat verder te werken. Het interieur van de kamer was erg bijzonder en ik begreep de architecturale keuzes die gemaakt zijn, maar eerlijk, de inrichting was niet echt mijn ding. En al zeker geen fan van dat rare, lelijke lampje op de bureau en de onverplaatsbare FM-radio die gigantisch hard in de weg stond.

Rond een uur of zeven verkenden mijn collega’s en ik de aula die morgen een hoofdrol zal spelen tijdens onze conferentie en vervolgens verorberden we een snel avondmaal in de Fox Food Market. Ik ging voor takoyaki en okonomiyaki. Lekker, maar beide gerechten werden veel te lauw geserveerd. Die takoyaki balletjes moeten normaal zo heet zijn dat je het risico loopt je tong te verbranden.

Na het eten bleef er niemand plakken. Kwestie van onze energie voor morgen op te sparen!

Gemaskerde voorbereidingen

Ik ga eerlijk zijn, deze ochtend opgestaan met een lichte kater na de uitspattingen gisteren. Ik wist dat die laatste fles er te veel aan ging zijn. Maar hey, niets wat niet opgelost kan worden door een lekker ontbijt met spek en eieren! I love a man who can cook!

Na het ontbijt bedankte ik onze vrienden voor de gastvrijheid en haastte ik mij naar Antwerpen-Centraal. Ik moest immers deze voormiddag onze kostuums bij Kostuum en Karamel gaan ophalen. Gelukkig reden de treinen stipt en geraakte ik zonder problemen met mijn mooi ingepakte kostuums in Leuven. Toch geweldig zo dicht bij het station wonen!

Wandeling in de Schipgatduinen

Heerlijk geslapen in het bijzonder rustige appartement van onze vrienden. Of zou het toch die gezonde zeelucht zijn?

We genoten samen van een laat ontbijt met spek en eieren. En maakten vervolgens met ons vijven (de oudste dochter bleef thuis, want die had nog wat huiswerk te doen) een mooie wandeling door de Schipgatduinen. De weergoden waren ons bijzonder gunstig gezind. De zon scheen en de lucht was prachtig blauw. Ideaal voor een winterwandeling!

Op het einde van de wandeling ontdekten we nog een mini-cache, gecamoufleerd als een wansmakelijke stront. Een grappig einde van een mooie wandeling.

Omdat het ondertussen al half vier was, besloten we een vieruurtje te eten in Brasserie Rubens. De oudste dochter, die ondertussen haar huiswerk gedaan had, vervoegde ons. Terwijl de volwassenen genoten van wat gefrituurde hapjes, gingen de jongedames voor de zoetigheden. We bleven gezellig keuvelen aan de mooie houten tafel tot het tijd was om naar het appartement terug te gaan en afscheid te nemen. Onze vrienden hadden immers nog een ziekenbezoek aan de oma op het programma staan.

Iets na vijf uur namen we afscheid van onze vrienden en reden mijn vriend en ik terug met de Cambio naar Oostende. Best wel een stevige rit van Koksijde naar Oostende, zeker met wat file onderweg. Na onze cambio geparkeerd te hebben, was het ondertussen al zes uur gepasseerd. Dus besloten we op zoek te gaan naar een restaurant voor het avondmaal. Googlemaps wees ons de weg naar Italiaans restaurant Bajatzu, wat een absoluut schot in de roos bleek. Uitstekende pasta met een overvloed aan zeevruchten. Te onthouden voor een volgend bezoek aan Oostende.

We wuifden nog even naar Ensor en namen dan de trein terug naar Leuven. Nagenietend van een fijn weekend.

Demoteamhappening in Oostende

Zaterdagnamiddag spoorden mijn vriend en ik met de trein richting Oostende. Want hoe zeer ik soms ook klaag over de NMBS, om naar de kust te gaan, blijft de trein het ideale vervoersmiddel. We waren uitgenodigd door onze vrienden uit Herent om naar de Demoteamhappening in Oostende te komen. De oudste dochter van onze vrienden nam samen met haar team deel aan deze competitie. Meteen een ideale reden om er een weekendje aan zee van te maken!

In Oostende hadden we een Cambio gereserveerd om na de happening makkelijk naar Koksijde te kunnen rijden, waar het appartement van de ouders van onze vrienden zich bevond. Mijn vriend en ik parkeerden eerst de Cambio vlakbij het Sportcentrum van Oostende en wandelden vervolgens richting de dijk. De happening startte immers pas om 18.15u en we wilden nog graag iets kleins eten alvorens een paar uur naar optredens van enthousiaste turnclubs te kijken.

En zo belandden we een beetje op goed geluk bij Tibetaans restaurant Yak, een vrij smal, maar kleurrijk ingericht restaurant. We bestelden twee verschillende soorten momo’s en een soepje. Lekker en ideaal om de eerste honger te stillen.

Stipt om 18u kwamen mijn vriend en ik aan bij Sportcentrum De Koninklijke Stallingen. We kregen allebei een stempel op onze hand en zochten vervolgens onze genummerde plaatsen op in de sportzaal. Tot onze verbazing was er geen spoor van onze vrienden en hun jongste dochter. We zagen de minuten wegtikken en vreesden even dat ze het niet zouden halen, want de groep van hun dochter mocht de avond openen, maar letterlijk zestig seconden voor de start van de happening namen ze de plaatsen naast ons in. Onze vrienden hadden blijkbaar wat problemen gehad om een parkeerplaats te vinden.

Voor mijn vriend en ik was het de allereerste keer dat we een demohappening bijwoonden en amai, wat een geweldig spektakel! De show was fantastisch en de zeven groepen die aantraden, gaven echt het beste van zichzelf. Ik was oprecht onder de indruk en vergat zelfs dat ik op een nogal ongemakkelijk houten bankje zat. En als kers op de taart eindigde TK Werchter op een schitterende derde plaats. Amai, zo stralen dat de dochter van onze vrienden deed! Dik verdiend!

Na de show gingen we met onze zessen eten bij Grieks restaurant Yamas (twee restaurants op één dag aangedaan waarvan de naam met een Y begint, dat gebeurt ook niet vaak). De meningen over het restaurant waren verdeeld, althans bij de moeilijkere eters. Ik vond mijn octopus heel lekker en de mezze schotel die onze vriendin had besteld, zag er ook zeer lekker uit. Ik had op voorhand gebeld om te vragen om het te vragen of het mogelijk was om 21.15u nog iets te eten, want de meeste restaurants aan de kust zijn in de winterperiode vrij vroeg dicht. En effectief, wij waren de allerlaatste klanten die het restaurant verlieten.

Na de maaltijd reden we naar het appartement in Koksijde en kropen we vrij snel na aankomst in bed. Moe na een fijne dag!

Kostuum, Karamel en de Vleeshalle

Mijn vriend en ik stopten deze vrijdag iets vroeger met werken om naar Mechelen te sporen. Een tijdje geleden ontving ik immers een uitnodiging voor een gemaskerd bal in belle époque stijl. Aangezien dat niet meteen een alledaagse belevenis voor ons is, besloten mijn vriend en ik all the way te gaan en aangepaste kostuums te huren. Want zelf iets in elkaar knutselen, zag ik niet meteen zitten. Na wat gegoogled te hebben, kwam ik uit de op de website van Kostuum en Karamel, op wandelafstand van het station van Mechelen.

En we hadden geluk: op deze vroege vrijdagavond waren er geen andere klanten in de winkel en hadden we de hulpvaardige uitbaatster helemaal voor ons alleen. Na een paar kostuums gepast te hebben (serieus, die dames uit de belle époque hadden duidelijk allemaal een kleinere cupmaat dan ikzelf) vonden we twee mooie, bij elkaar passende outfits. We kochten ook bijpassende maskers om de outfit compleet te maken.

Om dat te vieren besloten we naar de Vleeshalle af te zakken om iets te eten. Altijd gezellig ginder. Ik besloot voor de paella van Tapas La Qia te gaan en mijn vriend bestelde een pizza. Het standje van Tapas La Qia pakte trots uit met het feit dat ze een prijs voor hun paella gewonnen hadden. En dat kan goed zijn, maar één: ik moest echt veel te lang wachten op mijn paella en twéé: de paella was niet voldoende opgewarmd. Ik zou hem zelfs niet als lauw durven omschrijven. En ja, ik had eigenlijk moeten teruggaan en vragen om hem verder op te warmen, maar ik had honger gekregen en we wilden ook niet té lang blijven plakken. Dus at ik een half koude paella en vervloekte ik mezelf binnensmonds dat ik niet voor de phở gegaan was.

Feestelijke opening Belgisch voorzitterschap in Bozar

Gisteren hadden mijn vriend en ik de eer om het openingsconcert bij te wonen van het Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie in Bozar.

Samen met een vrolijke bende collega’s zetten we op kantoor de avond feestelijk in met een lekkere maaltijd van Les Filles. Omdat Les Filles op een later tijdstip voor ons de catering van een evenement verzorgt, konden we nu al genieten van een proevertje. Geproefd en goedgekeurd!

Na deze vrij stevige maaltijd, trokken we met onze groep van veertien personen naar Bozar, waar ik het zelden zo druk gezeien heb. We moesten ons door de mensenmenigte wurmen om bij de vestiaire te geraken en vervolgens vechten om een glaasje aperitief te bemachtigen in de bloedhete foyer.

In het gewoel raakten we een deel van onze collega’s kwijt, maar geen erg, we zaten allemaal op dezelfde rij op het balkon, waar we elkaar troffen bij aanvang van het concert. (Ik moest even een collega tot de orde roepen die bijna ‘Vive la République’ had geroepen toen de koning en koningin de zaal betraden. Ik denk niet dat dat goed voor hem zou zijn afgelopen.)

Het concert startte vanzelfsprekend met de Brabançonne, gevolgd Ode an die Freude van Beethoven.

Het Belgisch volkslied:

Vervolgens heette onze premier Alexander De Croo alle belangrijke en minder belangrijke mensen welkom. En ook Ursula von der Leyen mocht een woordje placeren. Wie goed zoekt, spot hen op onderstaande foto’s.

Daarna volgde een muzikale avond onder de professionele leiding van pianist Jef Neve die samen met zangeressen Selah Sue en Charlotte Adigéry (wat! een! jurk!) een mengeling van Belgische klassiekers en eigen nummers bracht. Maar dé ster van de avond was voor mij violist Lozenzo Gatto, amai wat een talent! Continue reading →

Mu.ZEE, again

Ik zei toch dat ik nog eens zou terug keren om de mooie stillevens van Ensor te bewonderen. 😉 Al was het maar tien minuutjes vóór een vergadering die tweeënenhalf uur duurde. En daarna in marstempo naar het station van Oostende om op tijd te zijn voor de volgende vergadering in Brussel, onderweg op de trein het slechtste broodje aller tijden opetend. Echt, géén idee hoe je een broodje hummus zo kan verknallen.

Tweede keer, goede keer: De Troubadour!

Vrijdagavond had ik afgesproken met mijn sympathieke oudcollega om samen te gaan eten in Antwerpen. De restaurantkeuze had ik aan hem overgelaten, want hij kent Antwerpen uiteraard beter dan ik. En verrassing: van al de restaurants waaruit hij had kunnen kiezen, had hij toch wel niet gereserveerd bij de Troubadour, zeker! Gelukkig dit keer wel in de Antwerpse versie van dit restaurant. 😉

Het was trouwens weer koekenbak bij de NMBS. De trein naar Berchem die ik in Brussel-centraal wilde nemen, zat zo propvol dat ik er gewoon niet meer bij geraakte. Dan maar de volgende trein genomen, waar ik gelukkig wel zitplaats vond. Na deze ietwat hobbelige start, verliep de treinrit vlotjes. Mijn oud-collega stond me op te wachten in Berchem station en we wandelden samen in de richting van de Troubadour. Omdat we nog een half uurtje hadden voordat het restaurant open ging, dronken we eerst een aperitiefje bij Brel. De avond meteen goed ingezet!

En jawel, het eten van de Troubadour was even lekker, zo mogelijk nog beter, als ik mij herinnerde. De pornstar martini was ronduit fabuleus en de aangepaste wijntjes pasten perfect bij de verfijnde gerechten! We genoten van het lekkere eten en de fijne gesprekken. En de trein terug naar Leuven reed zelfs op tijd. Mirakel!

Ronduit geweldige pornstar martini:

Pan cristal, crème van poulardes en verse vijg + kaaskroketje met oude parmezaan:

Makreel en foi met frisse snijboontjes in citrus:

Kwartel met beuling van Jan Beyens en Cévenne ui:

Hert met aardpeer, schorseneer, spruitjes en hertenjus:

IJs van rode biet met crème van witte chocola:

Zoetigheden bij de thee:

Zeldzaam en onmisbaar in het MAS

Na de preview van donderdag vond zondagavond de officiële opening plaats van de tentoonstelling Zeldzaam en Onmisbaar, Topstukken uit Vlaamse collecties in het MAS. Na het officiële gedeelte met een aantal korte speeches, twee geweldige muzikale intermezzo’s van An Pierlé en een tenen krullend slechte presentatrice (serieus, had dat meisje zich eigenlijk voorbereid op deze opdracht?) hadden mijn vriend en ik gehoopt wat broodjes of andere hapjes aan te treffen om onze hongerige magen te vullen. Per slot van rekening zaten we al om 16.36u op de trein naar Antwerpen om tijdig in het MAS te geraken voor het officiële gedeelte dat startte om 18u. Veel meer dan wat olijfjes en broodstengels vonden we echter niet. Het contrast met donderdagavond kon amper groter zijn.

Na met zoveel mogelijk aanwezigen een babbeltje geslagen te hebben en nogmaals van de prachtige tentoonstelling genoten hebben (al was er echt veel te veel volk op deze openingsavond), besloten mijn vriend en ik op zoek te gaan naar een plek om onze hongerige magen het zwijgen op te leggen. En zo eindigde mijn avond in Antwerpen met een heerlijke shakshuka in Napo’s quality grill. Lekker eten voor een zeer schappelijke prijs.

Yet Another Blog

Life on my side

openbaar vervoer