Business lunch bij The Pasta Factory

Vandaag geprofiteerd van het prachtige lenteweer om samen met één van mijn geweldige collega’s te lunchen op het terras van The Pasta Factory. Genoten van een lekkere verse pasta met zeevruchten en een overdadige tiramisu als nagerecht. Mijn dagelijkste portie koolhydraten en mijn goed humeur meteen weer aangevuld.

Al kreeg dat goede humeur wel een stevige deuk toen ik de vertrekschermen van de NMBS in Brussel-Noord zag. Zal mij leren om voor één keer eens een vroege trein naar huis te willen nemen.

Stakingsperikelen

Alhoewel ik ergens begrip kan opbrengen voor het feit dat mensen vechten voor hun pensioenrechten, ben ik al die stakingen nu wel wat beu aan het geraken. Zeker deze ochtend toen ik uit de trein stapte in Brussel-Noord en me helemaal klemgezet voelde tussen massaal veel betogers. Je mag er niet aan denken dat er op zo’n moment paniek ontstaat in de gangen van Brussel-Noord…

Gelukkig kon ik op mijn werk genieten van een heerlijk Valentijnsdessertje, met veel liefde bereid door ons geweldig cateringpersoneel, dat NIET staakte.

En het beste moment van de dag: na mijn tandartsbezoek van deze avond is dat akelige gat dat mijn getrokken tand achterliet eindelijk weer opgevuld. Heel blij mee!

Truffelmenu bij Crusco 7

Na mijn succesvolle trip heen en weer met de trein naar Kostuum & Karamel in Mechelen om onze verkleedkledij voor het gemaskerd bal van dit weekend op te halen, trakteerden mijn vriend en ik onszelf op een lekker truffelmenu bij Crusco 7 (yep, alweer een restaurant dat we kunnen afvinken van ons lijstje met goede voornemens). Een ideale manier om de succesvolle installatie van onze nieuwe verwarmingsketel te vieren!

En ja, chefkok Gianfranco Avantaggiato, die vroeger in de potten roerde bij Castello Lucano, weet nog steeds de heerlijkste gerechten op tafel te toveren, geïnspireerd door de keuken uit Basilicata. Al was de ravioli jammer genoeg net iets minder mijn ding omdat deze met een koffiesaus geserveerd werd. Gelukkig goot Gianfranco de saus naast de ravioli en kon ik deze dus vrij gemakkelijk vermijden. Volgende keer vraag ik ravioli zonder saus.

Taralli:

Carpaccio:

Soepje met champignons en truffel:

Mini-arancini met ham en truffel:

Huisgemaakte ravioli met truffel:

Pannacotta met rode vruchten:

Tip: Er is momenteel een heel mooie social deal die je toelaat dit truffelmenu uit te proberen.

MIA’s in het Sportpaleis

Gisterenavond spoorde ik naar Antwerpen-centraal alwaar ik de tram naar het Sportpaleis nam voor de uitreiking van de MIA’s 2024. Ik had immers de eer en het genoegen mijn baas te mogen vergezellen als VIP. En jullie kennen mij, tegen een feestje met gratis champagne zeg ik nooit neen!

Het feest begon in de VIP-ruimte waar mijn glas champagne op magische wijze gevuld bleef (dankuwel vriendelijke ober). We kregen heerlijke hapjes aangeboden (helaas geen foto van genomen) en konden aan verschillende food stands kleine gerechtjes halen om onze honger te stillen. Mijn baas en ik hadden op voorhand een tafel toegewezen gekregen, maar al snel zwermden we steeds verder weg van onze toegewezen tafel. Er waren immers heel wat bekenden tussen de aanwezigen en dit soort feestjes zijn ideale netwerkmomenten.

Rond 20u werden wij vriendelijk verzocht om plaats te nemen aan de ons toegewezen tafel in de concertzaal van het Sportpaleis voor de eigenlijke show. En jawel, ook op deze tafel stond een fles champagne die in de loop van de show meerdere keren vervangen werd door een vol exemplaar. Ik maakte kennis met de andere genodigden aan onze tafel en liet de show een beetje over mij heen komen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de Vlaamse muziekscène niet echt volg en dat de show niet echt is blijven hangen bij mij (kan ook aan al die champagne gelegen hebben). Dat neemt niet weg dat ik heel erg blij was met de girl power factor van deze editie. Dikke proficiat aan Eefje de Visser en Pommelien Thijs met hun trofeeën. Ik ken de muziek van beide dames niet echt, maar vond het wel leuk om te kunnen supporteren voor collega-blondine Pommelien, die ik wel wist te appreciëren in Knokke Off. Al vond ik het kapsel van Pommelien werkelijk verschrikkelijk en hetzelfde gold voor de eerste jurk die ze droeg. Des Goûts et des Couleurs… De jurk van Daphne Agten kon dan weer wel mijn goedkeuring wegdragen. Ook blij dat ik Average Rob en Omdat Het Kan live hun zomerhit On Met La Patate (Belgian Anthem) heb zien brengen.

Glints en Daan:

Adamo kreeg de lifetime achievement award:

Pommelien sloot de show in stijl af!

Na de show moest ik een beetje overhaast vertrekken, want ik wilde mijn laatste trein terug naar Leuven beslist niet missen. De afterparty in de Trix moest ik dus noodgedwongen aan mij laten voorbij gaan. Maar goed ook, want ik vrees dat ik de rest van de werkweek anders niet veel meer waard geweest zou zijn. 😉

Staking plus vertraging

Deze geweldige combinatie zorgde ervoor dat ik deze middag een uur later dan gepland op mijn werk was. Gelukkig had ik marge genomen en was ik toch nog op tijd voor mijn vergadering.

Nieuwjaarsconcert in de Bijloke

Deze ochtend spoorden mijn vriend en in naar Gent-Sint-Pieters om het 33ste Gents Nieuwjaarsconcert georganiseerd door de Rotary Club Gent-Prinsenhof bij te wonen in de Bijloke. Alvorens het concert begon, kregen we al een glaasje champagne aangeboden en er stonden kraakverse koffiekoekjes op ons te wachten. Alvast een goed begin van de voormiddag.

En dan moest het beste nog komen: het geweldigr concert van Prima La Musica onder leiding van Dirk Brossé en met als solist Andrei Kavalinski op de trompet. Samen brachten ze werk van Gustav Holst, Giuseppe Tartine, Ottorino Respighi, Georges Gershwin en Vincenzo Bellini. Ik maak er tegenwoordig (helaas) te weinig tijd voor, maar amai, wat kan ik genieten van live gespeelde klassieke muziek. Zeker als het niveau zo hoog ligt als bij dit concert.

Na het concert werden we getrakteerd op een heuse viergangenmaaltijd. Omdat ik letterlijk niemand van de aanwezigen kende (het was duidelijk een vrij exclusief Gents evenement) en ik weinig zin had om te netwerken, hadden mijn vriend en ik ons wat weg van de drukte aan de zijkant van de receptieruimte geplaatst. Daar werden we al snel opgemerkt door de hoofdkelner, die er persoonlijk voor zorgde dan onze glazen gevuld werden en we genoeg hapjes kregen. En zo slaagde ik er toch nog in een klein beetje in te netwerken. 😉

De heerlijkheden waarvan we mochten smullen:

Kroketje van oesterzwam met een ricotta-truffel dip:

Winterse velouté van aardpeer met salie-olie:

Risottokroketjes met Siciliaanse caponata en een crème van zwarte olijf:

Surf & Turf chorizo met krokante pulpo, een espuma van Polderaardappel en foccaciacrunch:

Laat ons zeggen dat we niet met honger teruggekeerd zijn naar Leuven. 😉 Bij het verlaten van de Bijloke kochten we nog een flesje champagne en wat snoepjes om het goede doel van de Rotary Club te steunen. De snoepjes zijn voor mijn collega’s, de champagne zullen we zelf wel opdrinken. 😉

Kostuum en Karamel

Vandaag heen en weer naar Mechelen gespoord voor een bezoekje aan Kostuum en Karamel. En jawel, we vonden de perfecte outfit voor het gemaskerde bal begin februari in Alden Biesen, dat deze keer als thema Venetiaans carnaval heeft! Ik kijk er na al naar uit!

Bij thuiskomst vierden we onze succesvolle expeditie naar Mechelen met heerlijke hertenstoverij met chocolade, veenbes, speculoos en peperkoek van Laura Massa! Yummie!

Opening Film Fest Gent

Gisteren maakten mijn twee collega’s en ik graag gebruik van de door mijn baas ingehuurde jobstudent om ons met zijn fancy Tesla naar de kinepolis in Gent te laten rijden. Toegegeven het was een beetje gezellig met zijn drietjes op de achterbank, maar gelukkig zijn wij geen al te volumineuze dames. 😉 En gemakkelijk is het wel: recht voor de ingang afgezet te worden.

Op de trappen van de Kinepolis troffen we een aantal andere collega’s en ook mijn favoriete oud-collega uit Bierbeek was van de partij. We nestelden ons met z’n allen in de pluchen zetels van de filmzaal en lieten de openingsfilm ‘Small Things like These‘ over ons heen komen. Een bijzonder beklijvende film, geregisseerd door Tim Mielants, die helemaal rust op de stilzwijgende schouders van Cillian Murphy. Amai, wat kan die man kan acteren. Na Oppenheimer alweer een topprestatie. Ook Emily Watson, die de zusteroverste speelt van het klooster waar allerlei onfrisse zaken gebeuren, is fenomenaal. Terecht mocht zij de Joseph Plateau Honorary Award in ontvangst nemen op het festival. De stille film Small Things like These‘ kwam bij mij alvast als een mokerslag binnen. En ondanks het voor mij te abrupte einde, was ik er toch even niet goed van.

Na de film volgde uiteraard naar goede gewoonte de openingsreceptie. Tijd voor een drankje om de zware openingsfilm door te spoelen. Ik had veel fijne gesprekken en tot mijn vreugde boden mijn collega en oud-collega, die samen met de wagen gekomen waren, mij een lift aan naar Leuven. Moest ik mij voor de verandering eens niet doodhaasten om de laatste trein naar Leuven te halen. Nadeel was wel dat ik daardoor pas rond twee uur ‘s nachts in bed lag. 😉

Within Temptation in de Lotto Arena

Gisteren spoorde ik voor de tweede dag op rij naar Antwerpen. Ditmaal stapte ik echter uit in Antwerpen-Berchem om vervolgens met de blue-bike naar de Lotto Arena te fietsen. Een aangename fietstocht langs het comfortabele Ringfietspad. Een tocht die zeker voor herhaling vatbaar is. Zeker omdat ik mijn fiets gewoon letterlijk voor de ingang van de Lotto Arena kon stallen.

Na een sanitaire stop, kocht ik mij een glaasje champagne en voegde ik mij bij mijn broer, zijn vriendin en een bevriend koppel voor het concert van Within Temptation, met Annisokay in het voorprogramma. He optreden van de groep Annisokay liet mij eerlijk gezegd vrij koud, maar amai, Sharon den Adel en haar muzikanten maakten dat meer dan goed! Wat een stem! Wat een présence! En de begeleidende graphics die op het podium achter de band werden geprojecteerd, mochten er ook zijn. Een waardige ondersteuning voor de muziek.

Na het concert nam ik snel afscheid van mijn gezelschap, want ik moest mijn spullen nog uit de locker halen en ik wilde op tijd zijn om mijn trein te halen. Jammer genoeg was ik net te laat voor de rechtstreekse trein van 22.53u en moest ik dus de trein van 23.12u nemen met een overstap in Mechelen. Het eerste stuk van de rit zat ik op een Desiro vol met Chinezen die afhaaleten aan het consumeren waren. Ik kreeg er bijna zelf honger van. 😉

De overstap in Mechelen verliep vlot. Al moest ik er wel een klein spurtje uit persen omdat ik maar vijf minuten had om mijn aansluiting te halen. De NMBS denkt aan mijn conditie. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

openbaar vervoer