Gemaskerde voorbereidingen

Ik ga eerlijk zijn, deze ochtend opgestaan met een lichte kater na de uitspattingen gisteren. Ik wist dat die laatste fles er te veel aan ging zijn. Maar hey, niets wat niet opgelost kan worden door een lekker ontbijt met spek en eieren! I love a man who can cook!

Na het ontbijt bedankte ik onze vrienden voor de gastvrijheid en haastte ik mij naar Antwerpen-Centraal. Ik moest immers deze voormiddag onze kostuums bij Kostuum en Karamel gaan ophalen. Gelukkig reden de treinen stipt en geraakte ik zonder problemen met mijn mooi ingepakte kostuums in Leuven. Toch geweldig zo dicht bij het station wonen!

Wandeling in de Schipgatduinen

Heerlijk geslapen in het bijzonder rustige appartement van onze vrienden. Of zou het toch die gezonde zeelucht zijn?

We genoten samen van een laat ontbijt met spek en eieren. En maakten vervolgens met ons vijven (de oudste dochter bleef thuis, want die had nog wat huiswerk te doen) een mooie wandeling door de Schipgatduinen. De weergoden waren ons bijzonder gunstig gezind. De zon scheen en de lucht was prachtig blauw. Ideaal voor een winterwandeling!

IMG_4706

IMG_4714

IMG_4717

IMG_4721

IMG_4732

IMG_4734

IMG_4738

IMG_4740

IMG_4743

IMG_4745

Op het einde van de wandeling ontdekten we nog een mini-cache, gecamoufleerd als een wansmakelijke stront. Een grappig einde van een mooie wandeling.

IMG_4751

IMG_4754

IMG_4756

Omdat het ondertussen al half vier was, besloten we een vieruurtje te eten in Brasserie Rubens. De oudste dochter, die ondertussen haar huiswerk gedaan had, vervoegde ons. Terwijl de volwassenen genoten van wat gefrituurde hapjes, gingen de jongedames voor de zoetigheden. We bleven gezellig keuvelen aan de mooie houten tafel tot het tijd was om naar het appartement terug te gaan en afscheid te nemen. Onze vrienden hadden immers nog een ziekenbezoek aan de oma op het programma staan.

IMG_4762

IMG_4766

Iets na vijf uur namen we afscheid van onze vrienden en reden mijn vriend en ik terug met de Cambio naar Oostende. Best wel een stevige rit van Koksijde naar Oostende, zeker met wat file onderweg. Na onze cambio geparkeerd te hebben, was het ondertussen al zes uur gepasseerd. Dus besloten we op zoek te gaan naar een restaurant voor het avondmaal. Googlemaps wees ons de weg naar Italiaans restaurant Bajatzu, wat een absoluut schot in de roos bleek. Uitstekende pasta met een overvloed aan zeevruchten. Te onthouden voor een volgend bezoek aan Oostende.

IMG_4768

IMG_4772

We wuifden nog even naar Ensor en namen dan de trein terug naar Leuven. Nagenietend van een fijn weekend.

IMG_4780

Demoteamhappening in Oostende

Zaterdagnamiddag spoorden mijn vriend en ik met de trein richting Oostende. Want hoe zeer ik soms ook klaag over de NMBS, om naar de kust te gaan, blijft de trein het ideale vervoersmiddel. We waren uitgenodigd door onze vrienden uit Herent om naar de Demoteamhappening in Oostende te komen. De oudste dochter van onze vrienden nam samen met haar team deel aan deze competitie. Meteen een ideale reden om er een weekendje aan zee van te maken!

In Oostende hadden we een Cambio gereserveerd om na de happening makkelijk naar Koksijde te kunnen rijden, waar het appartement van de ouders van onze vrienden zich bevond. Mijn vriend en ik parkeerden eerst de Cambio vlakbij het Sportcentrum van Oostende en wandelden vervolgens richting de dijk. De happening startte immers pas om 18.15u en we wilden nog graag iets kleins eten alvorens een paar uur naar optredens van enthousiaste turnclubs te kijken.

En zo belandden we een beetje op goed geluk bij Tibetaans restaurant Yak, een vrij smal, maar kleurrijk ingericht restaurant. We bestelden twee verschillende soorten momo’s en een soepje. Lekker en ideaal om de eerste honger te stillen.

IMG_4666

IMG_4668

Stipt om 18u kwamen mijn vriend en ik aan bij Sportcentrum De Koninklijke Stallingen. We kregen allebei een stempel op onze hand en zochten vervolgens onze genummerde plaatsen op in de sportzaal. Tot onze verbazing was er geen spoor van onze vrienden en hun jongste dochter. We zagen de minuten wegtikken en vreesden even dat ze het niet zouden halen, want de groep van hun dochter mocht de avond openen, maar letterlijk zestig seconden voor de start van de happening namen ze de plaatsen naast ons in. Onze vrienden hadden blijkbaar wat problemen gehad om een parkeerplaats te vinden.

Voor mijn vriend en ik was het de allereerste keer dat we een demohappening bijwoonden en amai, wat een geweldig spektakel! De show was fantastisch en de zeven groepen die aantraden, gaven echt het beste van zichzelf. Ik was oprecht onder de indruk en vergat zelfs dat ik op een nogal ongemakkelijk houten bankje zat. En als kers op de taart eindigde TK Werchter op een schitterende derde plaats. Amai, zo stralen dat de dochter van onze vrienden deed! Dik verdiend!

Na de show gingen we met onze zessen eten bij Grieks restaurant Yamas (twee restaurants op één dag aangedaan waarvan de naam met een Y begint, dat gebeurt ook niet vaak). De meningen over het restaurant waren verdeeld, althans bij de moeilijkere eters. Ik vond mijn octopus heel lekker en de mezze schotel die onze vriendin had besteld, zag er ook zeer lekker uit. Ik had op voorhand gebeld om te vragen om het te vragen of het mogelijk was om 21.15u nog iets te eten, want de meeste restaurants aan de kust zijn in de winterperiode vrij vroeg dicht. En effectief, wij waren de allerlaatste klanten die het restaurant verlieten.

IMG_4700

IMG_4702

Na de maaltijd reden we naar het appartement in Koksijde en kropen we vrij snel na aankomst in bed. Moe na een fijne dag!

Kostuum, Karamel en de Vleeshalle

Mijn vriend en ik stopten deze vrijdag iets vroeger met werken om naar Mechelen te sporen. Een tijdje geleden ontving ik immers een uitnodiging voor een gemaskerd bal in belle époque stijl. Aangezien dat niet meteen een alledaagse belevenis voor ons is, besloten mijn vriend en ik all the way te gaan en aangepaste kostuums te huren. Want zelf iets in elkaar knutselen, zag ik niet meteen zitten. Na wat gegoogled te hebben, kwam ik uit de op de website van Kostuum en Karamel, op wandelafstand van het station van Mechelen.

En we hadden geluk: op deze vroege vrijdagavond waren er geen andere klanten in de winkel en hadden we de hulpvaardige uitbaatster helemaal voor ons alleen. Na een paar kostuums gepast te hebben (serieus, die dames uit de belle époque hadden duidelijk allemaal een kleinere cupmaat dan ikzelf) vonden we twee mooie, bij elkaar passende outfits. We kochten ook bijpassende maskers om de outfit compleet te maken.

Om dat te vieren besloten we naar de Vleeshalle af te zakken om iets te eten. Altijd gezellig ginder. Ik besloot voor de paella van Tapas La Qia te gaan en mijn vriend bestelde een pizza. Het standje van Tapas La Qia pakte trots uit met het feit dat ze een prijs voor hun paella gewonnen hadden. En dat kan goed zijn, maar één: ik moest echt veel te lang wachten op mijn paella en twéé: de paella was niet voldoende opgewarmd. Ik zou hem zelfs niet als lauw durven omschrijven. En ja, ik had eigenlijk moeten teruggaan en vragen om hem verder op te warmen, maar ik had honger gekregen en we wilden ook niet té lang blijven plakken. Dus at ik een half koude paella en vervloekte ik mezelf binnensmonds dat ik niet voor de phở gegaan was.

IMG_4638

IMG_4643

Feestelijke opening Belgisch voorzitterschap in Bozar

Gisteren hadden mijn vriend en ik de eer om het openingsconcert bij te wonen van het Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie in Bozar.

Samen met een vrolijke bende collega’s zetten we op kantoor de avond feestelijk in met een lekkere maaltijd van Les Filles. Omdat Les Filles op een later tijdstip voor ons de catering van een evenement verzorgt, konden we nu al genieten van een proevertje. Geproefd en goedgekeurd!

IMG_4070

IMG_4071

Na deze vrij stevige maaltijd, trokken we met onze groep van veertien personen naar Bozar, waar ik het zelden zo druk gezeien heb. We moesten ons door de mensenmenigte wurmen om bij de vestiaire te geraken en vervolgens vechten om een glaasje aperitief te bemachtigen in de bloedhete foyer.

In het gewoel raakten we een deel van onze collega’s kwijt, maar geen erg, we zaten allemaal op dezelfde rij op het balkon, waar we elkaar troffen bij aanvang van het concert. (Ik moest even een collega tot de orde roepen die bijna ‘Vive la République’ had geroepen toen de koning en koningin de zaal betraden. Ik denk niet dat dat goed voor hem zou zijn afgelopen.)

Het concert startte vanzelfsprekend met de Brabançonne, gevolgd Ode an die Freude van Beethoven.

IMG_4096

Het Belgisch volkslied:

Vervolgens heette onze premier Alexander De Croo alle belangrijke en minder belangrijke mensen welkom. En ook Ursula von der Leyen mocht een woordje placeren. Wie goed zoekt, spot hen op onderstaande foto’s.

IMG_4100

IMG_4103

Daarna volgde een muzikale avond onder de professionele leiding van pianist Jef Neve die samen met zangeressen Selah Sue en Charlotte Adigéry (wat! een! jurk!) een mengeling van Belgische klassiekers en eigen nummers bracht. Maar dé ster van de avond was voor mij violist Lozenzo Gatto, amai wat een talent! Continue reading

Mu.ZEE, again

Ik zei toch dat ik nog eens zou terug keren om de mooie stillevens van Ensor te bewonderen. 😉 Al was het maar tien minuutjes vóór een vergadering die tweeënenhalf uur duurde. En daarna in marstempo naar het station van Oostende om op tijd te zijn voor de volgende vergadering in Brussel, onderweg op de trein het slechtste broodje aller tijden opetend. Echt, géén idee hoe je een broodje hummus zo kan verknallen.

IMG_3329

IMG_3331

IMG_3332

IMG_3334

IMG_3335

IMG_3336

IMG_3337

Tweede keer, goede keer: De Troubadour!

Vrijdagavond had ik afgesproken met mijn sympathieke oudcollega om samen te gaan eten in Antwerpen. De restaurantkeuze had ik aan hem overgelaten, want hij kent Antwerpen uiteraard beter dan ik. En verrassing: van al de restaurants waaruit hij had kunnen kiezen, had hij toch wel niet gereserveerd bij de Troubadour, zeker! Gelukkig dit keer wel in de Antwerpse versie van dit restaurant. 😉

Het was trouwens weer koekenbak bij de NMBS. De trein naar Berchem die ik in Brussel-centraal wilde nemen, zat zo propvol dat ik er gewoon niet meer bij geraakte. Dan maar de volgende trein genomen, waar ik gelukkig wel zitplaats vond. Na deze ietwat hobbelige start, verliep de treinrit vlotjes. Mijn oud-collega stond me op te wachten in Berchem station en we wandelden samen in de richting van de Troubadour. Omdat we nog een half uurtje hadden voordat het restaurant open ging, dronken we eerst een aperitiefje bij Brel. De avond meteen goed ingezet!

IMG_2267

En jawel, het eten van de Troubadour was even lekker, zo mogelijk nog beter, als ik mij herinnerde. De pornstar martini was ronduit fabuleus en de aangepaste wijntjes pasten perfect bij de verfijnde gerechten! We genoten van het lekkere eten en de fijne gesprekken. En de trein terug naar Leuven reed zelfs op tijd. Mirakel!

Ronduit geweldige pornstar martini:

IMG_2268

Pan cristal, crème van poulardes en verse vijg + kaaskroketje met oude parmezaan:

IMG_2271

Makreel en foi met frisse snijboontjes in citrus:

IMG_2278

Kwartel met beuling van Jan Beyens en Cévenne ui:

IMG_2279

Hert met aardpeer, schorseneer, spruitjes en hertenjus:

IMG_2283

IJs van rode biet met crème van witte chocola:

IMG_2284

Zoetigheden bij de thee:

IMG_2288

Zeldzaam en onmisbaar in het MAS

Na de preview van donderdag vond zondagavond de officiële opening plaats van de tentoonstelling Zeldzaam en Onmisbaar, Topstukken uit Vlaamse collecties in het MAS. Na het officiële gedeelte met een aantal korte speeches, twee geweldige muzikale intermezzo’s van An Pierlé en een tenen krullend slechte presentatrice (serieus, had dat meisje zich eigenlijk voorbereid op deze opdracht?) hadden mijn vriend en ik gehoopt wat broodjes of andere hapjes aan te treffen om onze hongerige magen te vullen. Per slot van rekening zaten we al om 16.36u op de trein naar Antwerpen om tijdig in het MAS te geraken voor het officiële gedeelte dat startte om 18u. Veel meer dan wat olijfjes en broodstengels vonden we echter niet. Het contrast met donderdagavond kon amper groter zijn.

IMG_1910

IMG_1918

IMG_1920

Na met zoveel mogelijk aanwezigen een babbeltje geslagen te hebben en nogmaals van de prachtige tentoonstelling genoten hebben (al was er echt veel te veel volk op deze openingsavond), besloten mijn vriend en ik op zoek te gaan naar een plek om onze hongerige magen het zwijgen op te leggen. En zo eindigde mijn avond in Antwerpen met een heerlijke shakshuka in Napo’s quality grill. Lekker eten voor een zeer schappelijke prijs.

IMG_1926

IMG_1928

IMG_1929

IMG_1932

IMG_1934

Hoe de Troubadour vervelde tot de Butcher’s Son

Deze avond had ik afgesproken met mijn lieve collega en vriendin uit het Antwerpse om ter ere van mijn verjaardag lekker te gaan eten bij de Troubadour. Het was al van voor de coronacrisis geleden dat ik nog eens bij de Troubadour was geraakt, dus ik keek uit naar deze hernieuwde kennismaking. De treinrit naar Berchem verliep voor de verandering eens vlotjes en mijn collega stond me onderweg naar de Troubadour op te wachten om samen naar ginder te wandelen.

We waren een paar minuten te vroeg voor onze reservatie van 18.30u en de deur van het restaurant was nog gesloten. Aangezien we binnen activiteit zagen, belden we aan in de hoop al een aperitiefje te kunnen drinken. De vriendelijke heer die de deur open deed, keek lichtelijk verbaasd toen mijn collega zei dat ze een reservatie had om 18.30u. Het restaurant is namelijk pas open vanaf 19.00u. Tiens, want op de reservatie stond toch echt heel duidelijk 18.30u. Nu, geen erg, foutje van het online reservatiesysteem, kan gebeuren. We zouden dan wel iets drinken in de buurt en over een half uurtje terug keren.

We waren nog maar een paar passen van de Troubadour verwijderd toen de vriendelijke meneer ons achterna kwam. Hij vroeg of hij toch nog eens naar onze reservatie mocht kijken, want hij had de naam van mijn collega niet terug gevonden in zijn reservatie-overzicht. En wat bleek: mijn vriendin had zich vergist bij het reserveren. Ze had geen tafeltje gereserveerd bij de Troubadour in Antwerpen, maar wel in die van Leuven. Al een geluk dat de heer van de Troubadour had nagekeken of er een reservatie op haar naam was, of we hadden daar over een half uur opnieuw gestaan. We bedankten hem van harte en ik belde meteen naar de Troubadour in Leuven om te laten weten dat ze de reservatie voor twee personen mochten annuleren. Mijn collega natuurlijk lichtjes gegeneerd, maar ik moet zeggen dat ik het hele voorval redelijk amusant vond, omdat ik zelf in het verleden ook al eens een gelijkaardige vergissing beging: ik boekte toen een hotel in Ierland ipv in Schotland.

Het geluk was aan onze kant, want doordat het nog maar 18.30u was, lukte het ons nog een tafeltje te reserveren bij The Butcher’s Son, waar mijn collega en ik jaren geleden ook al eens waren.

De rest van de avond verliep vlekkeloos. We genoten van het heerlijk malse vlees en dronken daarbij een lekker flesje Barbera d’Alba uit Piemonte. En de trein terug naar Leuven was zelfs op tijd! Laat ons zeggen dat de sterren ons deze vrijdagavond gunstig gezind waren!

Secreto 07 by the Butcher’s Store:

IMG_1806

Barbera d’Alba:

IMG_1811

Hazenrug:

IMG_1815

Rundstartaar, gerookte paling en kaviaar:

IMG_1818

Hazenrugpaté:

IMG_1821

Hazenrug met garnituur:

IMG_1827

IMG_1828

Stilleven met vergeten hoodie op perron van Berchem:

IMG_1830

Sectordag audiovisuele sector in Kinepolis Gent

Deze namiddag zat ik alweer op de trein richting Gent om de jaarlijkse sectordag van de Vlaamse audiovisuele sector bij te wonen. Ik had net mijn blue-bike op slot gedaan en was onderweg naar de befaamde trappen van de Gentse kinepolis, toen de minister met zijn adviseur uit zijn chique wagen stapte. Dan maar een handje gegeven met mijn door de fietstocht en het feit dat ik mijn kap had moeten opzetten tegen de regen, ietwat verwarde haar. Oh well, het leven zoals het is als je je milieuvriendelijk wil verplaatsen.

Na de inleidende speech van de minister presenteerde media-analist Johanna Koljonen de hoogtepunten uit het tiende Nostradamus rapport ‘Everything Changing All At Once’. Een zeer boeiende uiteenzetting, gebracht op zo’n manier dat het mij geen moeite kostte om mijn aandacht erbij te houden. Heel knap, want de toelichting nam in totaal bijna anderhalf uur in beslag. Johanna Koljonen heeft er alvast een fan bij.

IMG_1041

IMG_1048

IMG_1050

IMG_1051

IMG_1052

IMG_1053

IMG_1055

IMG_1062

Het daaropvolgende panelgesprek vond ik zelf wat minder, maar gelukkig maakte de afsluitende champagnereceptie door Piper-Heidsieck veel goed. Al was het hapjesaanbod alweer bijzonder karig. De royaal geschonken champagne was alvast een goeie opwarmer voor het komende champagneweekend met onze vrienden. Spijtig genoeg moest ik omwille van het geplande vroege vertrek naar de champagnestreek zaterdagochtend verstek laten gaan voor de aansluitende avant-première van de film Here van regisseur Bas Devos. (Afgaand op de berichten van mijn collega’s niet zo’n ramp, niemand was enthousiast over deze film en blijkbaar is één van mijn medewerkers zelfs in slaap gevallen.)

Ook spijtig: doordat ik superdringend naar het toilet moest en ik de deur van het dichtstbijzijnde toilet niet open kreeg, bleef in de haast door de hoge nood mijn pas gekochte gloednieuwe regenjas achter op de trein. Ik vulde ondertussen het formulier Verloren voorwerpen van de NMBS in, maar ik heb er geen goed oog op dat mijn jas terug gevonden zal worden. In al die jaren nog nooit een positieve uitkomst gekregen na een melding van mijn kant. Laat ons hopen dat de jas terecht komt bij iemand die hem kan gebruiken.