Mont-Pèlerin in Vevey – 6 juni 2022

Deze ochtend zowaar uitgeslapen tot 9u! Woehoe! Heerlijk geslapen trouwens in de uitstekende hotelkamer van Base Vevey, dat zich op een veel handigere locatie bevindt dat ons vorige hotel, Modern Times. Enige nadeel is dat het hotel als ontbijt enkel een voorverpakt ontbijtpakket aanbiedt, terwijl mijn vriend en ik fan zijn van uitgebreide hotelbuffetten. Zo’n ontbijtpakket waarbij we moeten eten wat de pot schaft, is niet echt ons ding.

We besluiten dan ook te gaan ontbijten in de stad. Googlemaps wijst ons de weg naar het terras van Brew, alwaar we genieten van een werkelijk uitstekend ontbijt met scrambled eggs, avocado, zalm en champignons. Echt om duimen en vingers af te likken. Brew heeft ook een zeer uitgebreid aanbod aan koffies, gemaakt van bijzondere bonen en weer vind ik het ergens jammer dat ik geen koffie lust. Maar ik krijg dat vieze bruine goedje echt met de beste wil van de wereld niet binnen.

Na het ontbijt keren we terug naar Base hotel, we checken uit en laten onze valiezen achter bij de receptie. Vanaf ons hotel wandelen we naar de Vevey-funi, een schattige funiculaire die ons wat dichter bij de top van Mont-Pèlerin brengt. We komen nét een minuut voor het vertrek van de funiculaire aan en kunnen nog net op tijd in het wagonnetje springen voordat de deuren sluiten. Na een kort ritje stappen we uit bij het eindstation. Altijd leuk, zo’n funiculaire.

Mijn vriend en ik beginnen aan de wandeling naar de top van Mont-Pèlerin, 1080 meter hoog. We puffen een beetje, want het is op deze Pinkstermaandag zonniger en warmer dan de weersvoorspellingen op voorhand hadden aangegeven. Gelukkig zijn we zo slim geweest om zonnecrème mee te nemen.

Het hoofddoel van onze wandeling is van het uitzicht genieten vanaf de Tour Plain-Ciel. Helaas, het zit ons niet mee… Na een stevige wandeling blijkt de toren gesloten te zijn wegens een defecte lift. Doodjammer, want het hoogste punt van Mont-Pèlerin is volledig bebost waardoor we helemaal niks van uitzicht te zien krijgen. Da’s even vloeken.

Maar goed, niets aan te doen. We kiezen een andere weg naar beneden die niet door het bos leidt en zo kunnen we toch nog genieten van een mooie wandeling met uitzicht op Lac Leman. Continue reading →

Bento box lunch

Zelfs op een reizigersarme brugdag werd ik niet gespaard van treinvertragingen toen ik deze ochtend naar Brussel spoorde. Op deze zonnige vrijdag maakte ik graag gebruik van de brugdagluwte om mijn mailbox wat uit te mesten en ‘s middags samen te gaan lunchen met mijn lieve collega (die binnen een paar dagen voor drie weken naar Schotland trekt, jaloers!). Een bento box van Samouraï, dat was ondertussen alweer bijna twee jaar geleden. Gelukkig smaakte de box nog altijd even lekker. En omdat het een brugdag was, bestelden we een glaasje umeshu erbij. Gewoon, omdat het kon!

Sushi dinner with friends!

Die ene keer dat ik eens op tijd de deur van het kantoor achter mij dicht trok, stonden deze avond uiteraard alle aankondigingsborden van de NMBS in Brussel-centraal op rood. Door een ongeval in Kortenberg was er geen treinverkeer meer mogelijk tussen Zaventem en Leuven. Naar alle waarschijnlijkheid weer iemand die het niet meer zag zitten en zich van het leven beroofde. Zeer triestig. Hoog tijd dat wij als maatschappij mentale gezondheidszorg serieus nemen…

Maar goed, daarmee was ik nog niet in Leuven en even vreesde ik dat de sushidate waar ik al een tijdje naar uitkeek, niet zou kunnen doorgaan. Totdat één van mijn collega’s die via whatsapp met me meeleefde, me erop wees dat de grote baas wellicht nog op kantoor was en de grote baas komt meestal met de auto… Ik dus meteen vanuit het station gebeld: en jawel, de grote baas was nog op kantoor, maar helaas, nét vandaag was hij niet met de auto naar Brussel gekomen. Pech, dikke pech. Hij stelde voor dat ik terug naar het kantoor zou komen en samen te bekijken of we niet vanuit Brussel een taxi naar Leuven konden nemen.

Ik dus terug naar kantoor om daar te overleggen met de baas. Uiteindelijk beslisten we de trein naar de luchthaven te nemen en van daaruit een taxi naar Leuven. Dus terug naar Brussel-centraal om daar op de eerste de beste trein richting de luchthaven te springen. Om door de poortjes in de luchthaven te geraken, moest ik noodgedwongen twee diabolotoeslagen betalen. Ook dat nog… Gelukkig zaten we een paar minuten later al in een taxi richting Leuven. Een dure rit, maar betaald door de grote baas. 😉

Mijn baas en ik hadden gevraagd aan de taxichauffeur om ons aan Leuven station af te zetten. Mijn baas stond net af te rekenen, toen een jongedame met rolkoffertje opdook die vroeg of deze taxi vrij was. De taxichauffeur weigerde haar in eerste instantie als klant, want hij reed enkel vanaf de luchthaven. De jongedame in kwestie was echter op zoek naar een taxi om haar naar de luchthaven te brengen, want zij was door datzelfde ongeval gestrand in het station van Leuven, zonder treinen om haar naar de luchthaven te brengen. En zo hielpen wij deze ijongedame haar vlucht halen.

En kijk, uiteindelijk was ik rond 19.15u al in Leuven. Een kwartiertje te laat voor de afspraak met onze vrienden, die ik onderweg naar Leuven via whatsapp op de hoogte had gehouden. En dan was ik zelfs nog niet eens de laatste op de afspraak!

Na dit avontuur smaakte de sushi van Kintsugi mij alleszins dubbel zo lekker. Fijn dat deze avond met vrienden niet in het water is gevallen.

Business trip to Paris – 27 april 2022

Jullie weten dat ik normaalgezien altijd wel te vinden ben voor een tripje naar het buitenland, zeker als dit op kosten van het werk is. Maar ik moet eerlijk zijn: dit tripje kwam mij echt niet zo goed uit. De werkdruk ligt momenteel erg hoog en het vooruitzicht om twee volle dagen mailachterstand weg te moeten werken, was niet zo aanlokkelijk. Bovendien ben ik niet zo’n fan van die formele Europese vergaderingen, waarbij je op voorhand afgestemde standpunten moet voorlezen en vooral moet zorgen dat je als deelnemer voldoende uit de verf komt. Kwam daar nog eens bij dat de donderdagavond dat ik op de Thalys zou zitten, wanneer de allereerste post-pandemie-afterwork met mijn collega’s in Brussel zou plaatsvinden. Iets waar ik erg naar het uitgekeken. Maar goed, ik was de Chinese vrijwilliger van dienst om mijn baas te vervangen op deze business trip.

Ik vertrok woensdagochtend samen met een collega vanuit Brussel-Zuid met de Thalys van 9.16u. De treinrit verliep vlotjes. Al was ik lichtelijk teleurgesteld dat het reisbureau geen eersteklasticket had geboekt, zoals gevraagd. Jammer, want een eersteklasticket was maar een kleine twintig euro duurder en het is toch pak comfortabeler reizen in eerste klas.

Aangekomen in Paris Nord, zocht ik op welke metro we moesten nemen om bij ons hotel te geraken, want mijn warhoofdige collega wist 1. niet in welk hotel we logeerden 2. had geen dataconnectie op haar smartphone om de metrolijnen op te zoeken. Met mijn collega achter mij aan op sleeptouw bereikten we zonder problemen ons hotel Mercure, niet ver van de Eiffeltoren. We dropten onze valiezen op de kleine kamer en gingen snel een bibimbap eten in een goedkoop zaakje vlakbij ons hotel.

Daarna begaven we ons naar de vergaderlocatie die op vijf minuten van ons hotel lag, ideaal! Het verloop van de (lange) vergadering zal ik jullie besparen. Inhoudelijk kon niet alles me even hard boeien. Bovendien was ik ontevreden over mijn tussenkomst over de Oekraïnecrisis, maar mijn collega en ik konden wel een aantal interessante contacten leggen.

Na de vergadering begaven we ons in groep te voet richting de Seine, alwaar we bij Port de Javel-bas aan boord gingen van de boot waarop we ons avondmaal zouden nuttigen. Het was prachtig zonnig weer, een beetje frisjes, maar met mijn jas aan warm genoeg om op het dek in de zon te staan. Mijn collega en ik hadden een aantal boeiende gesprekken met de andere aanwezigen en genoten ondertussen van een glaasje schuimwijn, de lekkere appetizers en al het moois dat op de oevers aan ons voorbij gleed. Al ging er een steek door mijn hart toen ik de grote kranen bij de Notre Dame zag staan. We namen wat mooie foto’s bij valavond en net op het moment dat onze boot 180 draaide om de terugweg aan te vangen, werden we uitgenodigd voor het diner binnen in de boot.

Continue reading →

Groningen en het beste Japans restaurant van Noord-Nederland – 16 april 2022

Een hotelontbijt in het weekend starten mijn vriend en ik graag met een glaasje bubbels. Op dat vlak stelde Van der Valk ons niet teleur! Gelukkig werd het roerei vandaag wel aangevuld zoals het hoort. De zon was duidelijk ook in weekendstemming want de grauwe winterdag van gisteren had plaats gemaakt voor een stralende lentedag.

We kochten een ticketje voor de bus aan het onthaal van het hotel en lieten de buschauffeur ons naar hartje Groningen voeren. We stapten af op de Grote Markt, vlakbij hét symbool van Groningen, de Martinitoren. Ideaal! We liepen meteen door naar de Martinitoren en informeerden bij de vriendelijke jongeman die op wacht stond aan de ingang waar we tickets voor een bezoek konden bemachtigen. De jongeman zei dat je deze ofwel online ofwel bij het Forum vlakbij kon kopen. Meestal ben ik een fan van online tickets kopen, maar aangezien het Forum toch vlakbij was, besloten we de tickets daar te gaan halen.

Wat een goeie beslissing! Het Forum bleek een heel bijzonder modern gebouw dat verschillend functies combineert. De hoofdfunctie is de bibliotheek, maar je kan er ook allerlei multimediatoepassingen uitproberen en 3D-printen. Er is een filmzaal, een toeristenonthaal en -shop en nog veel meer. Doorheen het gebouw, waarvan de verdiepingen open zijn opgebouwd en met roltrappen verbonden, zijn er verschillende cafés en zelfs een restaurant. Hét letterlijke hoogtepunt is het gratis te bezoeken dankterras met een prachtig uitzicht op de Martinitoren en Groningen.

Continue reading →

Bibberen in Oostende en Design in Gent

Zaterdagnamiddag geland in Brussel, zondag alweer op stap! Ditmaal niet met het vliegtuig, maar met de trein. Eerlijk waar, de trein is mijn absoluut favoriete vervoersmiddel (op voorwaarde dat de NMBS een beetje haar best doet om de treinen op tijd te laten rijden). Zo jammer dat er in Europa geen goed functionerend hogesnelheidsnetwerk is en dat reizen met de trein zo verschrikkelijk duur is, waardoor voor vele bestemmingen de trein gewoon geen volwaardig alternatief is. Sad, very sad.

Dus zat ik zondagochtend, nog moe van vijf dagen Barcelona, op de trein van 8.33u naar Oostende. Altijd leuk om naar de zee te trekken, maar na de zachte temperaturen in Barcelona was ik niet voorbereid op de ijskoude wind die me opwachtte vanaf het moment dat ik in Oostende uit de trein stapte. Amai, blij dat ik ‘s ochtends voor mijn vertrek besloten had voor de zekerheid toch maar mijn dikke winterjas en sjaal aan te trekken. Ik was anders zeker in een ijspegel veranderd. Zelfs het stralende zonnetje kon me niet opwarmen.

Ik stapte dus stevig door naar De Grote Post om het Debat van De Ensors bij te wonen. Lang geleden dat ik nog eens naar een werkgerelateerde activiteit kon gaan en het deed deugd om ter plekke wat andere collega’s tegen het lijf te lopen. Het debat zelf was heel boeiend en gaf een goed beeld van de uitdagingen waarvoor de Vlaamse audiovisuele sector staat. Benieuwd wat de toekomst op dat vlak zal brengen!

Het debat werd gevolgd door de prijsuitreiking van de Ensor voor de Belofte van het Jaar. Welverdiend gewonnen door filmcomponist Ruben De Gheselle.

En de prijsuitreiking van de Lifetime Achievement Award. Toegekend aan de fantastische Sien Eggers.

Na de zeer lekkere broodjeslunch nam ik afscheid van mijn collega’s en wandelde ik naar het strand. Aja, want je kan toch niet naar Oostende gaan zonder de zee gezien te hebben, nietwaar? Continue reading →

Verjaardagsdiner in de Kwizien

Zaterdagavond spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt om zijn verjaardag te vieren met mijn broertje en zijn vriendin (onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren!). We kozen voor een restaurant waar we ondertussen al menige verjaardag gevierd hebben: de Kwizien. En ja, ook ditmaal werden we niet teruggesteld. Het eten was zo mogelijk nog beter dan de laatste keer dat we er waren, al kan dat ook aan het gezelschap gelegen hebben. Mijn vriend kreeg als verjaardagscadeau een mooie fles Machrie Moor Peated Arran single malt. Benieuwd om die samen met hem te kunnen proeven!

Enige domper op de avond: de laatste hapjes bij de thee moesten we aan een hoog tempo naar binnen werken, anders riskeerden we de laatste trein van Leuven naar Hasselt te missen. Mijn vriend en ik moesten er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen. Serieus, waarom kan de laatste trein niet om 23.30u vertrekken in plaats van om 22.30u? Hoe ga je op die manier mensen overtuigen om het openbaar vervoer te nemen? Mijn vriend en ik waren dolgraag nog wat langer in de Kwizien blijven plakken voor een afzakkertje. NMBS make it happen!

Heerlijke hapjes voor bij het aperitief:

Een oestertje gaat er altijd wel in:

Makreel – ajo blanco – venkel – duindoornbes:

Snoekbaars – Noordzeekrab – selder – kaffir – geitenkaas uit Lummen:

Skrei – zeewier – groene kool – salie:

Coquille – knolselder – limoen – beurre blanc:

Presa Iberico BBQ – wortel – savooi – dragon:

Platte kaas – passievrucht – gekonfijte tijgercitroen – avocado – basilicum:

Hapjes voor bij de thee:

Culinair genieten in Limburg

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een gezellige avond met mijn broer en zijn vriendin. We speelden samen Exploding Kittens en hofleverancier Atelier Eik zorgde dat we op culinair vlak niets te kort kwamen. De hoeveelheid voedsel was naar goede gewoonte weer indrukwekkend. Ook met een gang minder waren we zeker nog meer dan voldaan geweest. Maar goed, dat maakte dat er genoeg overschot was om mijn broer en zijn vriendin de dag nadien van een volwaardige maaltijd te voorzien.

Aperitiefhapjes:

Gemarineerde Noorse zalm & St-Jacobsvruchten, tartaar van aardpeer, mierikswortel en geroosterde hazelnoot:

Zeebaarsfilet met bloemkoolmousseline, huisgemaakte sneeuwkrabravioli & zeekraal:

Zachtgegaarde rugfilet van Europees hert, jus van rode biet, rösti aardappel, herfstgarnituur:

Parfait van chocolade, gekonfijte kumquat en rode vruchten:

En natuurlijk sloten we de maaltijd af met een lekker glaasje whisky!

Party at Le Scandale! – 19 november 2021

Vrijdagavond bracht Brussels Airlines mij zonder problemen van Brussel naar Genève. Jawel! Al de tweede keer dit jaar dat ik naar Zwitserland vlieg! Een derde keer zal er niet meer van komen. Het jaar loopt immers alweer bijna ten einde en het aantal COVID-besmetting in mijn omgeving neemt aan een schrikbarend tempo toe. Het is duidelijk dat nieuwe verstrengingen zich aandienen.

Terwijl ik op het vliegtuig zat had mijn vriend had een teamactiviteit met zijn collega’s. We hadden afgesproken dat ik hem zou vervoegen nadat ik geland was in Genève. Mijn vliegtuig landde mooi op tijd om 20.30u op de luchthaven en ik maakte gebruik van de free wifi op de luchthaven om te informeren naar de laatste stand van zaken. Roamingkosten in Zwitserland zijn jammer genoeg nog steeds ontstellend hoog. Mijn vriend was ondertussen onderweg van het restaurant waar ze kaasfondue gegeten hadden naar een bar vlakbij station Cornavin. Dus stapte ik op de bus om mij naar Le Scandale te begeven, alwaar ik een klein half uurtje later mijn vriend en zijn collega’s aantrof. Meer dan de helft van die collega’s had ik trouwens nog nooit ontmoet.

Le Scandale was een hippe plek met heerlijke cocktails, maar de muziek stond er te luid naar mijn smaak. Ik haalde mijn beste Spaans boven om te communiceren met de Spaanse collega’s van mijn vriend, maar als je moet roepen om mekaar te verstaan, is dat niet bepaald bevorderlijk voor de conversatie in een taal die je niet honderd procent beheerst. Jammer, want ik krijg niet veel de gelegenheid om mijn Spaans te oefenen. Overschakelen naar Engels dan maar!

Aan de lange tafel waaraan we zaten, nam in de loop van de avond een vrolijk gezelschap plaats om de verjaardag van één van hen te vieren. Ik had wel zin in een feestje, dus zong luidkeels mee ‘Happy Birthday’. Mijn enthousiasme werd goed onthaald, want ik werd prompt getrakteerd op een glas prosecco door de dames aan de tafel, waarop ik wat nader kennis maakte met de jarige dame en haar gezelschap. De jarige dame was supersympathiek en we hadden een erg fijn gesprek. Shoutout trouwens naar het fijne initiatief waaronder deze dame in haar vrije tijd haar schouders zet: Nik’s fudo, dat aan Geneefse immigrantenvrouwen uit de hele wereld de gelegenheid biedt om hun culinaire kennis te delen én een centje bij te verdienen. Knap!

Naarmate de avond vorderde, merkte ik dat de cocktails bijzonder stevig waren en die wafel op de luchthaven in Brussel niet echt voldoende absorptievermogen had om al die alcohol te helpen verteren. Daarom bestelde ik twee bruschetta’s, maar de miezerige presentatie en het feit dat het geroosterde brood al bijna doorweekt was voor het aan mijn tafel kwam, maakte dat ik niet geneigd was er nog extra te bestellen. Wat wellicht niet zo verstandig was…

Mijn vriend, zijn collega A en ik eindigden de avond in de bar van ons hotel Ibis Genève Centre Lac voor nog een afzakkertje. Echt een zalige avond gehad!

Iedereen kampioen in Knokke-Heist!

Na alweer een uitstekend ontbijt, pakte ik mijn rolkoffertje, vereffende mijn schuld bij ‘t Hofke van Lingier en trok naar het appartement waar mijn vriendin en haar familie verbleven. De weersvoorspelling waren weer niet al te fameus, dus trokken de twee zussen en ik samen met de twee jongens, naar het Cartoonfestival, dat dit jaar sport centraal zette. Heel toepasselijk in het jaar van de Olympische spelen, uiteraard. En bij de actualiteitsgebonden cartoons voerde natuurlijk corona de boventoon.

Aan de inkom kregen we een zoekboekje voor de oudste jongen (11 jaar). De jongste (4 jaar) kan nog niet lezen en spreekt eigenlijk alleen maar Italiaans, dus die kwam gewoon mee voor de gezelligheid. Ik moet zeggen dat de inkleding van het cartoonfestival er serieus op vooruit gegaan is, sinds de laatste keer dat ik er was. De ruimtes waren altijd in een ander thema ingekleed en de cartoons werden op heel originele manieren gepresenteerd. Gelukkig, want zo had de kleinste ook vanalles om naar te kijken.

Na alle cartoons van de zoektocht gevonden te hebben, was het lunchtijd. We hadden een tafeltje gereserveerd in het Cafécultuur van Cultuurcentrum Scharpoord. Ik bestelde, hoe kan het ook anders, een stevige portie mosselen en we genoten met ons vijven van elkaars gezelschap.

Op de terugweg kregen we de voorspelde regen over ons heen. Al was het gelukkig maar een mals buitje dat amper een paar minuten duurde. Eer dat we onze regenjassen aan hadden, was het al bijna weer voorbij. Al durfden we het lot niet te veel te tarten en besloten we de rest van de namiddag spelletjes te spelen op het appartement. Op de terugweg naar het appartement kochten we nog een ijsje bij Glacier de la Poste. Kwestie van voldoende suikers te hebben om ons op de spelletjes te storten.

Rond half vijf stapte ik op de trein in het station van Duinbergen en nam ik na een fijn weekend afscheid van mijn vriendin. Hopelijk volgend jaar weer!

Yet Another Blog

Life on my side

openbaar vervoer