Van Leuven naar Châteauneuf – 13 juni 2024

Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat het tijdstip van deze trip naar Bourgogne mij niet echt goed uitkwam, met net een tweedaagse in Oostende achter de rug, bergen achterstallig werk dat op mij wacht en een grote reorganisatie op komst. Ik merk toch dat ik wat stress ervaar voor de veranderingen die er aan zitten te komen, zeker omdat mijn afdeling uitbreidt van drie naar vier teams (jammer genoeg zal ik ook afscheid moeten nemen van een team) en ik netto veertig mensen extra onder mij krijg. Maar goed, onze trip naar Bourgogne was veel eerder gepland dan de tweedaagse in Oostende. Een mens heeft nu eenmaal geen glazen bol.

Mijn vriend en ik vertrekken rond 9.40u in Leuven met onze Cambio station wagon richting Limburg om mijn broer en zijn vriendin op te halen. Mits wat puzzelwerk past al onze bagage in de koffer en mijn broer en mijn vriend zullen afwisselend achter het stuur kuipen voor de rit van zo’n zes uur en een half. Ik maak van de lange autorit gebruik om te werken op de achterbank. Helaas houdt de batterij van mijn werklaptop het niet lang uit en heb ik er te laat aan gedacht deze in batterbesparingsmodus te zetten.

Voor de lunch stoppen we bij Café aux Chéras in Houffalize. We genieten van een heerlijke lunch in een gezellig kader en dat aan een zeer aanvaardbare prijs. Extra pluspunten omdat ik er mijn laptop in het stopcontact mocht steken.

IMG_0574

IMG_0586

Na de middag lassen we onderweg nog één tussenstop op een snelwegparking in om een drankje en snoepje te kopen en voor een toiletbreak. De parking is verrassend proper en hetzelfde geldt voor de gratis (!) toiletten. Zijn we wel zeker dat we in Frankrijk zijn?

Na een vlotte rit komen we aan in ons charmante dorpje Châteauneuf. Ik ben op slag verliefd. Wat een prachtig, pittoresk dorp. De oude huizen zijn allemaal versierd met kleurige bloemen en het ganse dorp is letterlijk een paar straten groot. De B&B is al even charmant als het dorp, al ben ik iets minder enthousiast over het feit dat ons bed op een mansarde staat en ik dus ‘s nachts een krakende trap af zal moeten om naar het toilet te gaan.

IMG_0603

IMG_0604

IMG_0613

IMG_0614

We worden met open armen ontvangen door onze gastheer en gastvrouw. We vragen hen meteen een suggestie voor het avondmaal. Bij voorkeur op wandelafstand. Onze gastvrouw is zo vriendelijk om voor ons een tafel voor vier te reserveren in L’Orée du Bois, een authentiek Bourgondisch restaurant op vijf minuten wandelen van onze B&B. Ideaal. We hebben nog even de tijd voor een kleine wandeling in de omgeving alvorens onze benen onder tafel te schuiven.

IMG_0617

IMG_0618

IMG_0622

IMG_0623

IMG_0627

Uiteraard starten we ons diner met een flesje Crémant de Bourgogne vergezeld van een kaas- en charcuterieplank. Alvast een goed begin van de maaltijd. Als hoofdgerecht ga ik voor de parelhoen. Lekker, maar niet echt bijzonder. Wel zeer bijzonder: de fles Vosne Romanée uit 2020 die we na lang twijfelen toch maar bestellen. Duur, dat wel, maar als we zo’n fles in België op restaurant bestellen betaal je drie keer zo veel. En amai, wat een geweldig wijn is me dat! Onze smaakpapillen worden verwend.

IMG_0634

IMG_0640

IMG_0642

IMG_0645

IMG_0646

IMG_0649

We maken nog een kleine wandeling naar het mooi verlichte château en keren dan terug naar onze B&B. Op tijd in bed, want morgen hebben we een drukke dag voor de boeg.

IMG_0652

IMG_0658

Van Bologna over Zürich naar Brussel – 14 mei 2024

Opgestaan om 7.10u. Zelfs al lag ik gisteren op tijd in bed, dan nog is het pijnlijk zo vroeg te moeten opstaan. Ik ben net bezig met mijn valies te maken wanneer om 7.20u de telefoon gaat. Het onthaal belt om me te laten weten dat de bus naar de luchthaven ons komt ophalen om 7.30u, wat riant vroeg is, want onze vlucht naar Zürich vertrekt pas om 10.45u. Lichte paniek, dus. Ik stuur snel een bericht naar de ouders om te informeren of ze ook een telefoontje gekregen hebben. Dat blijkt het geval te zijn.

Ik schakel een versnelling hoger, gooi in een sneltempo alles in mijn valies en haast me naar beneden. Ontbijten doen we wel op de luchthaven. Ik tref de ouders van mijn vriend beneden aan het onthaal en een paar minuten later zitten we op de bus. Uiteraard duurt het weer een tijd voordat alle passagiers verzameld zijn. Al valt het me op dat er een pak minder mensen op de bus zitten in vergelijking met gisteren. Misschien hebben sommige passagiers eigen vervoer naar de luchthaven geregeld.

Enfin, de rit met de bus naar de luchthaven verloopt supervlot, dus we zijn daar veel te vroeg. We checken voor de tweede keer onze bagage in (hoera, de handbagage van de moeder van mijn vriend wordt opnieuw gratis ingecheckt) en gaan op zoek naar een plek om te ontbijten. De luchthaven van Bologna heeft echt een capaciteitsprobleem. Bij elke eetgelegenheid staat een gigantisch lange wachtrij. Uiteindelijk gaan we gewoon op goed geluk in een rij staan. De ouders van mijn vriend kopen een pistolet met mortadella en een cappucino en ik ga voor een focaccia, die er lekker uitzag, maar niet voldoende is opgewarmd. Enfin, het vult de maag.

IMG_9451

Opnieuw is het een hele uitdaging om vrije zitplaatsen te vinden op de veel te drukke luchthaven. Ik slaag erin twee zitplaatsen niet al te ver van elkaar te vinden voor de ouders van mijn vriend, maar zelf moet ik wat verder af gaan zitten. Op zich vind ik dat niet eens zo erg, want door de afgelaste vlucht heb ik vandaag onverwacht een extra dag verlof moeten nemen. Ik maak dus van de gelegenheid gebruik om wat mails te beantwoorden.

IMG_9455

De vlucht naar Zürich verloopt tot mijn opluchting bijzonder vlot. We landen stipt op het voorziene middaguur. Onze vlucht van Zürich naar Brussel vertrekt echter pas om 17.10u en omdat vijf uur rondhangen op een luchthaven ook maar saai is, besluit ik de ouders van mijn vriend te trakteren op een blitzbezoek aan Zürich. We nemen de trein naar Zürich Hauptbahnhof, die er welgeteld twaalf minuten over doet om ons van de luchthaven naar het hart van Zürich te brengen. We laten onze handbagage (inclusief mijn laptop) achter in de lockers van het reusachtige treinstation, zodat we zo min mogelijk moeten meesleuren.

Ik besluit ons te beperken tot een wandeling langs de oevers van de Limmat, kwestie van zeker op tijd terug op de luchthaven te zijn om te vermijden dat we ons vliegtuig missen. Enige probleem: ik moet het stellen zonder datanetwerk, want de roamingkosten in Zwitserland zijn astronomisch hoog (awoert!). Vervelend, maar niet onoverkomelijk. Ik heb op voorhand de kaart van Zürich gedownload, het is alleen niet mogelijk om de tijd in te schatten die we over de wandeling zullen doen.

Onze eerste stop is Lindenhof, dat ons een mooi uitzicht biedt over Zürich. De zon schijnt uitbundig en het is zelfs aan de warme kant. Tot mijn ontzetting blijkt tijdens de wandeling dat het niet meer lukt mijn iphone op te laden. Ofwel een probleem met de batterij, ofwel met de oplaadkabel. Ik probeer op te laden aan de kabels en externe batterijen van de ouders van mijn vriend, maar die kabels (nochtans ook USB C) lijken niet goed vast te klikken in mijn iphone. Met nog maar 39 procent batterij besluit ik zoveel als mogelijk in vliegtuigmodus te blijven. Uiteindelijk ben ik al in Zürich geweest en herinner ik me genoeg van ons vorige verblijf om de wandeling zonder ondersteuning van googlemaps te doen.

IMG_3134

IMG_3140

IMG_3141

We wandelen tot aan de Zürichsee, maken wat foto’s van het meer en de bergen en wandelen dan langs de andere oever van de Limmat naar de Altstadt. We brengen een kort bezoek aan de Grossmunster (voor de beklimming van de torens is er helaas geen tijd) en wandelen door de gezellige straatjes van het oude gedeelte van Zürich.

IMG_3142

IMG_3143

IMG_3144 Continue reading

Torre dell’Orologio, Santuario di Santa Maria della Vita en chaos op de luchthaven – 13 mei 2024

Na alweer een redelijke slechte nacht ontbijten we voor de laatste keer op het binnenkoertje van onze B&B. Ik begin de polenta en het toastbrood nu echt wel beu te worden. Na het ontbijt pakken we onze valiezen en laten we deze achter in onze B&B.

We wandelen op het gemak naar de Torre dell’Orologio waarvoor ik eerder al tickets kocht. Voordat we de trappen van de toren mogen beklimmen, moeten we een formulier tekenen waarbij we aangeven dat we de risico’s aanvaarden. Dat hadden ze ons beter laten ondertekenen toen we de Torre Prendiparte beklommen, want de trappen daar waren in veel slechtere staat dan de trappen die we nu moeten beklimmen.

IMG_3066

IMG_3068

IMG_3072

IMG_3075

IMG_3076

IMG_3077

IMG_3078

IMG_3079

IMG_3080

IMG_3081

IMG_3083

IMG_3085

IMG_3087

IMG_3088

IMG_3090

IMG_3092

IMG_3093

We genieten van alweer een prachtig uitzicht op Bologna, maar wat mij betreft, is het beste uitzicht van onze trip dat vanaf Torre Prendiparte. We nemen de tijd om nog een laatste groepsfoto te nemen en wandelen vervolgens door Il Quadrilatero, een drukke wijk met kleine straatjes die uitpuilt van de winkels met levensmiddelen en restaurants. We komen een beetje per ongeluk langs het Santuario di Santa Maria della Vita en besluiten deze kerk met bijhorend klooster een bezoek te brengen.

IMG_9321

IMG_9323

IMG_9325 Continue reading

Giardini Margherita, San Michele in Bosco en Torre Prendiparte – 12 mei 2024

Vandaag is de eigenares van onze B&B terug van haar korte vakantie. Voor de gelegenheid heeft ze de ontbijttafels buiten gezet op het gezellige binnenkoertje. Wat mij betreft had ze wel wat langer mogen wegblijven. Wat een spraakwaterval! Die blijft maar doorratelen. Iets waar ik na een paar nachten slecht slapen echt geen behoefte aan heb. En ik heb ‘s ochtends sowieso al weinig goesting in uitgebreide conversaties. Bovendien zitten er overal piepkleine rode spinnetjes op onze tafels. Enfin, ik blijf vriendelijk knikken terwijl onze gastvrouw tips afratelt en mijn gedacht afdwalen.

Op aanraden van de eigenares wandelen we naar de Giardini Margherita, waar zich een gigantische markt uitstrekt over de mooie wandelpaden. De marktkramen puilen uit van de bloemen en geschenken voor moederdag. We slenteren wat rond en de ouders van mijn vriend kopen een geschenk voor de buurvrouw en sleutelhangers voor de kleinkinderen.

IMG_2928

IMG_2932

IMG_2933

IMG_2936

IMG_2938

IMG_2939

IMG_2941

IMG_2942

IMG_2944

IMG_2945

We belanden (alweer op aanraden van de eigenares van onze B&B) op een terras bij le Serre dei Giaridini Margherita, waar we iets drinken in de schaduw van enkele prachtige bomen. Het is behoorlijk warm vandaag en rondom ons zijn vele zitplaatsen ingenomen door blokkende studenten. Die serres blijken trouwens een heel boeiend project te zijn, waar nog maar een gedeelte van gerealiseerd is. We lezen de informatieborden en ik ga er naar het toilet in een container.

IMG_9153

IMG_9154 Continue reading

Santuario della Madonna di San Luca en heel veel kerken – 11 mei 2024

Net als gisteren zitten we stipt om 8.30u aan de ontbijttafel voor exact hetzelfde ontbijt.

IMG_8951

Vandaag staan een bezoek aan het Santuario della Madonna di San Luca op het programma. In theorie zouden we te voet kunnen gaan, maar dat is een flinke klim die we liever overlaten aan échte bedevaarders. Dus nemen we in de plaats van de benenwagen een taxi. Lekker makkelijk.

De taxi zet ons vlak bij de ingang van het heiligdom af en we bezoeken eerst de mooie kerk (waar net een misdienst in het Chinees aan de gang is) om vervolgens de smalle wenteltrappen naar de Sky Experience te beklimmen vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de omgeving. Het is vandaag zalig warm. De zon op ons gezicht doet deugd. Grappig detail: het dak ligt bezaaid met verloren voorwerpen van toeristen: (zonne)brillen, een handtas en zelfs een eenzame knuffel.

IMG_2810

IMG_2811

IMG_2812

IMG_2819

IMG_2821

IMG_2826

IMG_2828

IMG_2830

IMG_2831

IMG_2834

IMG_2838

IMG_2839

IMG_2840

IMG_2841

IMG_2842

IMG_2844

Er zou zich op de site van het heiligdom ook ergens een crypte moeten bevinden, maar de pijlen leiden naar nergens en uiteindelijk staken we de zoektocht.

Om terug te keren naar het centrum van Bologna wandelen we langs de portico’s naar beneden. Da’s alvast makkelijker dan naar boven klimmen. 😉 We passeren de verschillende misterio’s (taferelen uit het leven van Christus en Maria) in omgekeerde volgorde. Alleen jammer dat er aan de portico’s gewerkt wordt, waardoor sommige stukken onderbroken zijn en er overal rommel ligt.

IMG_8994

IMG_8999

IMG_2848

IMG_2852 Continue reading

Vriendschap in Aubonne

Na de uitspattingen van gisteren niet al te vroeg opgestaan, ontbeten, onze valiezen gepakt en vervolgens de trein naar Aubonne genomen voor een bezoek aan onze vrienden daar.

Naar goede gewoonte verwende onze kameraad ons met allerlei lekkernijen en hoewel we duidelijk gezegd hadden dat we gisteren al stevig gedronken hadden en dat één flesje champagne wel volstond, kon onze kameraad het toch niet laten en haalde hij allerlei lekker wijntjes boven. Tja, dan kan een mens moeilijk neen zeggen, he.

Ik vrees dat dit officieel het laatste jaar is dat ik nog kleiner ben dan mijn petekindje, de jongste dochter van onze vrienden. Amai, waar is de tijd dat ze nog een klein schattig baby’tje was? Tof om te zien hoe de drie kinderen nu elk hun hobby’s hebben en zich een weg in de wereld zoeken. Ze doen aan volleyball, triatlon en cheerleading en in de winter gaan ze met z’n alle skiën in de buurt van hun buitenverblijf. En onze vrienden zijn aan het trainen voor hun volgende trail run. Hoe ze hun drukke job combineren met drie kinderen en hun sportieve hobby’s, geen idee. Ik heb geen kinderen en heb ondertussen bijna al mijn hobby’s geschrapt, wegens geen tijd meer voor. Beter in time management, zeker?

IMG_9886

IMG_9890

IMG_9894

IMG_9901

IMG_9903

Typisch dessert uit de regio met merengue, rode vruchten en een saus op basis van kaas:

IMG_9904

Omdat onze vrienden in de namiddag hun zoon moesten helpen met zijn huiswerk, keerden we na de bijzonder uitgebreide lunch terug naar Genève voor een wandeling langs het meer. Spijtig genoeg liet de zon ons vandaag in de steek, maar gelukkig hielden we het, ondanks de dreigende regenwolken en een paar verdwaalde druppels hier en daar, droog. Opvallend: overal troffen we in de parken langs het meer van Genève gebreide kunstwerken aan. Heel mooi!

IMG_9905

IMG_9907

IMG_9910

IMG_9912

IMG_9917

Na de wandeling begeleidde mijn vriend mij met de trein naar de luchthaven alwaar we voor een paar dagen afscheid van elkaar namen.

En jawel, de vluchtgoden lieten mij alweer in de steek: vertraging. Gelukkig verliep de vlucht eens we vertrokken waren vlotjes. Omdat het de laatste vlucht van de dag was, kon ik een wrap van the Foodbag aan halve prijs kopen, om de honger te stillen die na de copieuze lunch nu toch de kop op stak.

Door de opgelopen vertraging mistte ik uiteraard de laatste rechtstreekse trein van 22.57u naar Leuven. Ik kon nog wel de trein van 23.53u nemen, maar die reed over Brussel-Noord waardoor ik pas om 00.48u in Leuven zou zijn. Dat leek me geen goed begin van de werkweek, dus bestelde ik een taxi via Taxi Verts. De rit naar Leuven kostte me 55,50 euro, een pak goedkoper dan de tarieven van de gewone taxi’s in de luchthaven. En zo lag ik toch nog op een aanvaardbaar uur in bed.

IMG_9921

Caves Ouvertes in Genève

Genoten van een simpel, maar lekker ontbijt in ons hotel. Mijn vriend en ik zorgen dat we zeker genoeg gegeten hebben, want vandaag staat er een bezoek aan de Caves Ouvertes op het programma. Na twee keer genoten te hebben van de Caves Ouvertes Vaudoises, kijk ik er naar uit de streek rond Genève zelf te verkennen.

IMG_9823

IMG_9825

Samen met de collega van mijn vriend nemen we de trein naar Satigny om aan onze verkenning van de Geneefse wijndomeinen te beginnen. Tot mijn grote vreugde is het prachtig weer. De zon schijnt volop en de blauwe lucht is getooid met wollige schapenwolken. We genieten van het prachtige uitzicht op de wijnvelden en zetten er de pas in naar onze eerste proeverij.

IMG_9826

IMG_9828

IMG_9830

IMG_9831

IMG_9833

Onze eerste stop bij Domaine des Charmes valt me echter tegen. Ik vind al de wijnen die ik er proef te zuur. Geen enkele van deze wijnen zou ik aan mijn gasten durven voorschotelen.

IMG_9842

IMG_9843

Verder naar Domaine des Trois Étoiles, waar de wijn gelukkig veel meer mijn ding is. Ik proef er een werkelijk uitstekende Viognier, die meteen mijn hart steelt. Heerlijk. En niet alleen de wijn is er lekker, ook de prachtige tuin nodigt uit tot hier blijven rondhangen. Her en der zijn schilders aan het werk om het landschap vast te leggen, wat het dromerige gehalte van deze plek nog vergroot. We kopen ons een flesje Viognier en genieten van de omgeving.

IMG_9844

IMG_9845

IMG_9847

IMG_9849

We weerstaan de neiging om hier gewoon te blijven, rukken ons los van onze tuinstoel en lopen naar Domaine Les Perrières, waar een gigantisch lange wachtrij ons meteen ontmoedigt. Geen zin om zo lang in de rij te gaan staan om een paar druppeltjes te proeven. Dus wandelen we verder naar Cave Les Crêtets. Deze plek ligt een beetje verstopt en heeft niet zo’n mooi uitzicht, vandaar wellicht dat het hier een pak minder druk is. We raken aan de praat met andere wijnliefhebbers die ons wat tips geven waar de beste wijn te drinken. Ik neem een foto van drie verdwaalde Aziaten. En na nog een paar proevertjes lunchen we hier met een kaasplankje en wat brood. Simpel, maar lekker.

IMG_9857

IMG_9858

IMG_9859

IMG_9863

Ik kan de heerlijke Viognier echter niet uit mijn hoofd zetten, dus keren we terug naar Domaine des Trois Étoiles. Ondertussen zijn daar nog een paar andere collega’s van mijn vriend aangekomen, die ik ken van hun bezoek aan FOSDEM. Ondertussen is er massaal veel volk toegestroomd en kost het ons serieus wat moeite om een tafel en wat stoelen te vinden voor onze best wel grote groep (de Spaanse collega heeft een hoop Spaanse vrienden meegenomen en er duikt nog een vriendin op van de collega met wie we samen naar hier gekomen zijn). Uiteindelijk lukt het ons om rond een vrijgekomen tafel wat stoelen te verzamelen. Gebruik makend van een dikke boomstam kan iedereen min of meer zitten. De wijn vloeit rijkelijk, want iedereen trakteert om de beurt op een flesje. Ik geraak eerlijk gezegd na verloop van tijd de tel kwijt van het aantal flessen dat onze groep verzet heeft.

Naarmate de namiddag vordert, wordt het steeds drukker op Domaine des Trois Étoiles en worden de wachtrijen voor de twee enige toiletten steeds langer. Op een gegeven moment heb ik letterlijk meer dan twintig minuten moeten aanschuiven om naar het toilet te kunnen gaan. Al een geluk dat ik op de lange wachtrij geanticipeerd heb, want als het echt dringend was geweest, had ik mij ergens tussen de wijnranken moeten terug trekken.

IMG_9866

IMG_9868

IMG_9870

IMG_9871

IMG_9872

Tegen zes uur lopen de proeverijen op hun einde. We nemen afscheid van de groep en keren met de trein terug naar Cornavin. Op aanraden van de vriendin van mijn collega trekken we naar het beste Chinese restaurant van Genève, Zhong Tong. Grappig dat mijn vriend en ik hier al twee keer eerder iets gegeten hebben. Ik moet zeggen dat de gerechten mij ditmaal bijzonder goed smaken. De heerlijke scampi zijn om (letterlijk) duimen en vingers van af te likken. We laten ons door de collega overtuigen om nog een flesje wijn bij de maaltijd te bestellen, al betwijfel ik of dat echt verstandig was. Afsluiten doen we met mochi en een decadente colonel, want citroensorbet is goed voor de spijsvertering. 😉

IMG_9875

IMG_9878

Ik voel dat het zo stilletjes aan tijd wordt om af te sluiten, maar de collega van mijn vriend is in topvorm. En zo belanden we alsnog bij Lord Jim, de favoriete Irish pub van mijn vriend en zijn collega’s om daarna de avond al dansend af te sluiten op de live muziek van coverband de No Names in de Mr Pickwick Pub. Best wel surreëel. Mijn laatste drankje van de dag is een shotje rum. Waarna mijn vriend en ik niets anders kunnen dan vaststellen dat zijn collega zo ver heen is dat hij onmogelijk nog alleen kan thuis geraken.

IMG_9883

We wandelen samen met de collega naar Cornavin en nemen daar met ons drieën een taxi om de collega naar zijn appartement te brengen dat een heel stuk buiten het centrum van Genève gelegen is. Na deze goede daad keren we met dezelfde taxi terug naar Cornavin en kruipen we in bed. Wat een dag!

Back in Geneva!

Na mijn spurt door de regen naar Brussel-centraal, kwam ik vol adrenaline aan in Leuven. Ik had nog welgeteld 14 minuten om mijn valies te maken en mij dan vervolgens te haasten om de trein van 15.24 naar de luchthaven te halen (gelukkig reisde ik enkel met handbagage). Fijn om nog eens richting Genève te kunnen trekken, wat toch alweer van juli vorig jaar geleden was. Op de luchthaven kocht ik Neuhaus pralines als geschenkje voor onze vrienden in Aubonne. Jammer genoeg was ik er niet meer in geslaagd om bij Bittersweet langs te gaan. De tijd die mij nog restte voor mijn vlucht van 17u zou vertrekken, vulde ik zo productief mogelijk in, tokkelend op mijn werklaptop. Lang leve wifi!

De vlucht verliep vlotjes en mijn vriend stond op zijn vertrouwde plekje op mij te wachten. We namen de trein naar Cornavin en dropten onze spullen af in Hotel Les Arcades, gelegen op de tweede verdieping van een groot gebouw vlakbij het station. De kamer was redelijk basic, maar het bed was goed en er waren voldoende kussens. Meer heeft een mens niet nodig!

IMG_9796

Voor het avondmaal trokken we naar Spaans restaurant El Faro, waar we een eeuwigheid geleden al eens aten en dat mij toen echt goed bevallen was. Helaas was het restaurant volgeboekt. De vriendelijke dame aan het onthaal zag mijn teleurstelling en bood ons een hoge tafel met barkrukken aan, zodat we toch een plekje hadden. Heel blij mee! En ja, de paella was even lekker als ik mij herinnerde, helaas kon hetzelfde niet gezegd worden over de prijzen, die flink gestegen waren sinds ons laatste bezoek. We lieten het niet aan ons hart komen en bestelden een lekker glaasje Albariño verdejo en Chardonnay bij onze maaltijd.

Terwijl wij aan het eten waren, kwam er een meisje binnen waaien, type influencer, die graag een crème El Faro, een variant op de crema catalana met verse ananas, wilde. Dezelfde dame die ons een tafeltje had bezorgd probeerde in het Frans uit te leggen dat ze een twintigtal minuten moest wachten op dat dessert, maar het meisje verstond heel duidelijk geen woord Frans. Dus boden wij onze diensten aan als tolken. Het meisje zei dat ze zo lang niet kon wachten, want dat ze haar trein moest halen. Waarop de dame repliceerde dat ze geen crema catalana als take-away kon meegeven. Dat het dessert zich daartoe niet leende. Een heel gedoe, want het meisje wou per sé dat dessert proberen zonder haar trein te missen. Uiteindelijk deed de keuken een inspanning en op vijf minuten stond het dessert voor haar neus.

Nu was ik zelf nieuwsgierig geworden natuurlijk naar die fameuze crème El Far. Dus bestelde ik mij een portie, gewoon om te weten of dat dessert al dat gedoe waard was. En ja, het smaakte mij zeker, maar ik denk dat ik toch de voorkeur geef aan een klassieke crema catalana. Voor mij gaf de verse ananas weinig meerwaarde.

Na de maaltijd maakten we nog een wandeling tot aan het meer en kropen dan op tijd in bed. Kwestie van de volgende dag goed uitgeslapen te zijn voor de Caves Ouvertes van Genève!

IMG_9805

IMG_9806

IMG_9811

IMG_9813

Università di Bologna, Museo di Palazzo Poggi en Teatro Anatomico – 10 mei 2024

Niet echt geweldig geslapen, het bed is te hard en het kussen te plat. Enfin, we zullen het wel overleven. Stipt op 8.30u zitten we aan het ontbijt met de ouders van mijn vriend. De gastvrouw is een paar dagen op vakantie, dus het buffet wordt aangevuld door een meisje dat voor de B&B werkt.

Naar Italiaanse normen valt het ontbijt goed mee. Er is zelfs een mooi aanbod aan hartige opties: mortadella, kazen, polenta, yoghurt en zelfs een gekookt eitje. Helaas wel in combinatie met wit toastbrood, maar hey, een mens kan niet alles willen. En natuurlijk zijn er ook cake en koekjes voor de zoetebekken. We startten de dag alvast met een goed gevulde maag.

IMG_8738

IMG_8739

We trekken richting het universiteitskwartier in Via Zamboni, op zoek naar één van de geheimen van Bologna: de inscripties ‘Panum Resis’ die zich ergens op een bureaublad in een aula zou bevinden. Panum Resis betekent dat kennis de basis is van elke keuze. Helaas, we hebben geen flauw idee waar we zouden moeten beginnen met zoeken naar deze inscriptie en dwalen een beetje doelloos rond in de gangen van de eeuwenoude gebouwen. Tot we een bord zien waarop staat dat het mogelijk is een geleid bezoek aan de universiteitsbibliotheek te brengen. We reserveren meteen een plaatsje om 11.30 voor een rondleiding in het Italiaans. Ik zal mijn beste vertaalkunsten wel boven halen.

IMG_8742

IMG_8743

Totdat het zover is, gaan we verder op verkenning in Bologna. We komen langs het plein met de twee beroemende torens Garisenda en Asinelli. De Garisenda toren helt echter vervaarlijk over en is instabiel geworden, waardoor gans het plein nu omringd is door containers die als doel hebben de brokstukken op te vangen mocht de toren instorten. Niet echt een plezant vooruitzicht als je je zaak hebt op dat plein.

IMG_2659

IMG_2663

IMG_2667

IMG_2669

IMG_2671

IMG_2672

IMG_2674

IMG_2676

IMG_2678

IMG_2680

IMG_2683

IMG_2688

IMG_2691

Uiteraard kunnen we het niet laten nog een paar kerken binnen te lopen. En op de terugweg naar Via Zamboni komen we een plein tegen dat ingenomen is door tentjes van studenten als protest tegen de genocide in Gaza.

IMG_8788 Continue reading

Van Leuven naar Bologna – 9 mei 2024

Net als vorig jaar maken mijn vriend en ik van het verlengde weekend van O.L.H-Hemelvaart gebruik om met zijn ouders een Europese stad te verkennen. Ditmaal laten we het dure Zwitsersland links liggen en trekken we naar Bologna.

We hebben afgesproken om elkaar om 12u te treffen op de luchthaven. Aangezien mijn vriend en ik iets vroeger zijn, nemen we al een tafel voor vier personen in gebruik bij Le Pain Quotidien. Wanneer zijn ouders aankomen, checken we meteen onze valiezen in en plaatsen we vervolgens onze bestelling aan het scherm van Le Pain Quotidien. Wel handig zo’n touch screen om je bestelling te plaatsen, kan je op je gemak de verschillende opties overlopen. Mijn toast met kip, mozzarella en pesto smaakt alvast.

IMG_8648

Onze vlucht vertrekt stipt om 14.30t en landt om 16.00u, zoals gepland. Vlotjes!

IMG_8649

IMG_8656

We moeten op de kleine luchthaven van Bologna even wachten tot onze valiezen van de band rollen en vervolgens haasten we ons naar de uitgang om een taxi te nemen naar onze B&B Bella Bologna. Naar ondertussen goede gewoonte hebben we op voorhand via whatsapp een hele lijst met instructies gekregen op de sleutelkluisjes en de deuren te kunnen openen. Toch altijd weer een spannend moment: geraken we effectief binnen?

B&B Bella Bologna is gelegen in een oud pand met dikke muren dat opgedeeld is in verschillende appartementen. Onze B&B heeft drie verschillende kamers verspreid over twee verdiepingen. De kamers zijn ruim, maar het wenteltrapje dat de ouders van mijn vriend moeten opklimmen om in hun kamer te geraken ziet er toch maar wankel uit.

IMG_8662

IMG_8663

IMG_8669

IMG_8673

We droppen onze spullen af, zetten onze zonnebril op en trekken de stad in voor een eerste kennismaking met Bologna. Wat meteen opvalt zijn de prachtige portico’s die de wandelaars beschermen tegen zon, wind en regen en die van een wandeling door Bologna een bijzonder aangename ervaring maken. In totaal zijn de portico’s bijna 62 kilometer lang, waarvan 40 km in het stadscentrum zelf liggen. Uiteraard zijn deze unieke constructies UNESCO werelderfgoed.

IMG_8677

IMG_2650

Daarnaast struikel je haast in elke straat over een kerk. Gelukkig zijn de ouders van mijn vriend ook liefhebbers van religieus erfgoed. We wandelen door de universiteitsbuurt en ontdekken meteen al één van de zeven (of zijn het er meer, de online informatie lijkt mekaar tegen te spreken) geheimen van Bologna: de drie pijlen in het houten plafond van de portico bij de ingang van Corte Isolani.

IMG_2637

IMG_2642

IMG_2644 Continue reading