Fotozoektocht in Herentals

Dit weekend was het opnieuw familiebijeenkomst bij de ouders van mijn vriend in Herentals. We hebben immers nog wat door de coronacrisis uitgestelde familiebijeenkomsten in te halen. Naar goede gewoonte spoorden mijn vriend en ik met de trein naar Herentals (awoert voor die saaie tien minuten wachten in het lelijke station van Lier) en namen we vervolgens de blue-bike voor het laatste stuk van het station tot aan het huis van zijn ouders.

De ouders van mijn vriend doen altijd hun best om een activiteit te verzinnen waar iedereen zich in kan vinden. Ditmaal stond er een fotozoektocht in het centrum van Herentals op het programma. De wandeling startte en eindigde bij de Sint-Waldetrudiskerk. Bedoeling van de zoektocht was de foto’s te rangschikken in de volgorde dat wij ze tegen kwamen op de wandeling en dat bleek nog een heuse uitdaging te zijn.

Gelukkig had één van de nichtjes van mijn vriend arendsogen. Denk dat die ongeveer de helft van alle foto’s heeft gevonden. Maar ikzelf kon ook mijn steentje bijdragen: naar het einde van de wandeling toe vond ik het kleine kraantje waarnaar we al gans de tijd op zoek waren. We waren ondertussen al tientallen gelijkaardige kraantjes tegen gekomen, maar nooit het juiste. Het kraantje stond een beetje verstopt achter een fiets, maar ik spotte het toch!

Tot ons groot verdriet was er één symbool dat we niet vonden. En dus konden we ook niet meedingen voor de prijsvraag. Een beetje teleurgesteld, stapten we de auto in, die we geparkeerd hadden aan de kerk, om terug te keren naar het huis van de ouders van mijn vriend. De zus van mijn vriend had net haar voet op het gaspedaal gezet toen ze uitriep: “Daar is het symbool dat we zochten!” En idd, daar prijkte het op de muur van de kerk. Ik sprong snel de auto uit om een fotootje te maken (anders zouden de inzittenden van de tweede auto ons beslist niet geloven.

Van al dat gewandel krijgt een mens honger. En een lekkere portie balletjes met krieken gaat er altijd wel in! Al vond ik de kazen die de ouders van mijn vriend voorzien hadden (niet op de foto) ook niet te versmaden!

Wandelen langs Aduard, Den Horn en Zuidhorn – 17 april 2022

Laatste ontbijt met bubbels in Van der Valk Hotel Groningen – Hoogkerk! De zondag diende zich zalig zonnig aan. Om optimaal van het mooie weer te kunnen genieten besloten we een wandeling in de buurt uit te zoeken.

We reden met de cambio naar het startpunt van de wandeling en parkeerden de wagen op de lege parking van een fitnescentrum. Net op het moment dat we bij het startpunt van de wandeling aankwamen, ging de brug omhoog om een boot door te laten. Een spektakel dat telkens weer fascineert.

Het eerste stuk van de wandeling leidde ons langs het Van Starkenborghkanaal. Om de haverklap kwamen er vrachtschepen voorbij, duidelijk een druk bevaren waterweg.

Na een tijdje lieten we het jaagpad achter ons en wandelden we verder richting Aduard. Rond een uur of één begon onze keel wat droog aan te voelen. En kijk, daar wandelden we voorbij een mooi etablissement met een prachtige binnentuin: de Herberg onder de Linden. We informeerden of we ons aan een tafeltje mochten zetten om iets te drinken. De dienster zei ons meteen dat het restaurant helemaal volgeboekt was voor de lunch, maar wij stelden haar gerust: een drankje zou volstaan. Ietwat aarzelend stemde ze toe.

Wat later begrepen we waarom: we waren met onze wandelschoenen beland op het terras van een zeer elegante zaak mét Michelinster. Ik kan me voorstellen dat er niet zoveel mensen hier gewoon iets komen drinken. Maar hey, wij zijn graag speciaal en amai, die witte wijntjes smaakten zo goed dat we ons ertoe lieten verleiden een tweede glaasje roze bubbels te bestellen, terwijl we lichtelijk jaloers keken naar de fancy hapjes van de gasten die rondom ons zaten. De rekening was stevig, maar mijn vriend en ik waren het erover eens dat dit een zeer geslaagde rustpauze was.

We wandelden verder door een landbouwlandschap bestaande uit uitgestrekte velden en hier een daar een pittoresk dorpje. We zagen broedende zwanen, reigers en talloze andere watervogels. En net toen de nood het hoogst was, bracht het kerkje van Den Horn, dat open was, redding. We konden zomaar het kerkje binnen lopen en daar gebruik maken van het sanitair. Een godsgeschenk, want veel struikgewas om uit het zicht een plasje te doen was er niet op deze wandeling.

Continue reading →

Groningen en het beste Japans restaurant van Noord-Nederland – 16 april 2022

Een hotelontbijt in het weekend starten mijn vriend en ik graag met een glaasje bubbels. Op dat vlak stelde Van der Valk ons niet teleur! Gelukkig werd het roerei vandaag wel aangevuld zoals het hoort. De zon was duidelijk ook in weekendstemming want de grauwe winterdag van gisteren had plaats gemaakt voor een stralende lentedag.

We kochten een ticketje voor de bus aan het onthaal van het hotel en lieten de buschauffeur ons naar hartje Groningen voeren. We stapten af op de Grote Markt, vlakbij hét symbool van Groningen, de Martinitoren. Ideaal! We liepen meteen door naar de Martinitoren en informeerden bij de vriendelijke jongeman die op wacht stond aan de ingang waar we tickets voor een bezoek konden bemachtigen. De jongeman zei dat je deze ofwel online ofwel bij het Forum vlakbij kon kopen. Meestal ben ik een fan van online tickets kopen, maar aangezien het Forum toch vlakbij was, besloten we de tickets daar te gaan halen.

Wat een goeie beslissing! Het Forum bleek een heel bijzonder modern gebouw dat verschillend functies combineert. De hoofdfunctie is de bibliotheek, maar je kan er ook allerlei multimediatoepassingen uitproberen en 3D-printen. Er is een filmzaal, een toeristenonthaal en -shop en nog veel meer. Doorheen het gebouw, waarvan de verdiepingen open zijn opgebouwd en met roltrappen verbonden, zijn er verschillende cafés en zelfs een restaurant. Hét letterlijke hoogtepunt is het gratis te bezoeken dankterras met een prachtig uitzicht op de Martinitoren en Groningen.

Continue reading →

Convento food dinner with special guest

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een bezoekje aan het thuisfront. Voor de gelegenheid hadden we afhaaleten bij Convento Food besteld. Onze favoriete Herkse traiteur Atelier Eik is immers naar warmere oorden vertrokken om chefkok te worden van een resort in Bali. Tja, ik kan hem geen ongelijk geven! Gelukkig zijn de gerechten bij Convento Food ook heel lekker, met als bijkomend voordeel dat die gratis aan huis leveren als je binnen de ring van Leuven woont!

We startten de avond met een flesje champagne en sloten die af met een glaasje whisky uit de gigantische voorraad van mijn broertje.

Gevulde portobello:

Lekker eten verdient een lekker flesje wijn van Ad Bibendum:

Ster van de avond:

Genieten bij Melchior in Tienen

Vrijdag spoorde ik naar Tienen voor een date met Julie, want hoe beter te recupereren van een zware werkweek dan met een culinaire ervaring in goed gezelschap? Hoog tijd trouwens dat ik eens naar Tienen afzakte, want tot nu toe was het altijd Julie die naar Leuven spoorde. Tienen heeft op culinair vlak misschien iets minder te bieden dan Leuven, maar ik vind het altijd leuk om nieuwe horizonten te verkennen.

Als restaurant had Julie Melchior uitgekozen en amai, echt van mijn sokken geblazen door wat de chefkok op tafel toverde. Heel fijn dat de Oosters aandoende inrichting zich vertaalde in gerechten die duidelijk door de Japanse keuken geïnspireerd waren. Verzorgd tot in de puntjes en prachtig gepresenteerd. De chefkok weet duidelijk waar de mosterd te halen, maar laat zich inspireren zonder te kopiëren. Die Michelin-ster is dubbel en dik verdiend wat mij betreft.

Natuurlijk konden we de verleiding niet weerstaan om Melchior’s signature dish te proberen: de knolselder in zoutkorst met kombu en bottarga. Zo boterzacht heb ik knolselder nog nooit geproefd. Ook heel leuk dat de ober eerst de volledige knolselder in zoutkorst aan tafel kwam tonen, om vervolgens het bord met het afgewerkte gerecht te brengen.

Ik laat jullie graag meegenieten. En ja, het smaakte nog beter dan de foto’s eruit zien.

Appetizers:

Hamachi, daikon, furikake, dashi:

Toro & paling, sobanoedles, aubergine, miso:

Melchior’s signature: knolselder, zoutkorst, kombu, bottarga:

Maïskip, langoustine, groene asperge:

Black angus, prei, daslook, duxelle, merg:

Chocolade, yuzu, hazelnoot:

We sloten de avond af met een heerlijke kopje thee:

Old timer tasting in Zammel

Derde keer, goeie keer! Na twee keer uitgesteld te zijn, kon de lang verwachte old timer whisky tasting eindelijk doorgaan. Net als de vorige keer hadden mijn vriend en ik een B&B geboekt om niet ‘s avonds laat vanuit Zammel met de bus (don’t drink and drive) nog terug naar Leuven te moeten reizen. Hoe leuk we het in december ook vonden bij Stijn en Stijn, Beeltjens B&B: Wolf & Belle bevond zich veel dichter bij de Prik & Tik en dus reserveerden we daar. Sorry, kleine Stijn!

We twijfelden of we opnieuw de bus zouden nemen, maar besloten gemakzuchtig voor het comfort van de Cambio te gaan. Dat scheelde hem toch in reistijd. We arriveerden rond een uur of zes in onze B&B en werden vriendelijk welkom geheten door een oudere man, die duidelijk veel minder spraakvaardig was dan onze vorige gastheer kleine Stijn. Niet dat ik daar rouwig om was, ik voelde me vrij moe en keek ernaar uit om nog even te kunnen plaats nemen in de infraroodsauna, die fantastisch goed werkte. Een klein mirakel want om de één of andere reden lieten de infraroodcabines waarin ik tot nu toe plaatsnam het altijd afweten.

De ideale voorbereiding voor een avondje whisky proeven. De vriendin van mijn broertje kwam ons ophalen aan de B&B en zette mijn broertje, mijn vriend en mezelf af bij de befaamde whiskykelder, waar mijn broer en ik in het gezegende jaar 2018 Arran whisky’s proefden. Het concept van de tasting vandaag was helemaal anders. Bedoeling was dat we zouden proeven van whisky’s van 25 jaar en ouder. Vrij exclusief dus. Al was er stiekem wel een whisky van 21 jaar in het lijstje gesukkeld. Ik geef hieronder het lijstje van de whisky’s die we gedronken hebben mee. Ik laat het aan jullie over om te googlen hoeveel die flessen waard zijn. 😉 En oja, natuurlijk was ik de enige dame in een gezelschap van uitsluitend mannelijke whiskyliefhebbers.

Bunnahabhain 28y, 1988-2016, 44%
Balblair 31y, 1989-2021, 48,2%
Caperdonich 21y, 2000-2021, 56,2%
Ardmore 32y, 1989-2021, 47,2%
Teeling 28y, 1992-2020, 44,7%
Clynelish, 25y, 1995-2021, 52,5%
Laphroaig 30y, 1990-2020, 49%

Elke whisky was helemaal anders dan de vorige en het was dan ook moeilijk om ze met elkaar te vergelijken. Toch kostte het me weinig moeite om mijn persoonlijke top drie samen te stellen. Altijd al een liefhebber geweest van whisky’s gerijpt op sherryvaten. 😉

Clynelish, 25y, 1995-2021, 52,5%
Bunnahabhain 28y, 1988-2016, 44%
Ardmore 32y, 1989-2021, 47,2%

Na de tasting kregen we nog varkenswangetjes met peer en aardappelpuree. Dé perfecte afsluiter van een fijne avond!

Met dank aan de vriendin van mijn broertje belandden we na de tasting weer veilig in onze B&B. En oja, we kochten natuurlijk nog een klein souvenirtje.

Na een deugddoende nachtrust genoten mijn vriend en ik de volgende dag met ons tweetjes van het heerlijke ontbijt in de knusse veranda. Echt een toffe B&B. Dé ideale uitvalsbasis voor een volgende whisky tasting!

Bibberen in Oostende en Design in Gent

Zaterdagnamiddag geland in Brussel, zondag alweer op stap! Ditmaal niet met het vliegtuig, maar met de trein. Eerlijk waar, de trein is mijn absoluut favoriete vervoersmiddel (op voorwaarde dat de NMBS een beetje haar best doet om de treinen op tijd te laten rijden). Zo jammer dat er in Europa geen goed functionerend hogesnelheidsnetwerk is en dat reizen met de trein zo verschrikkelijk duur is, waardoor voor vele bestemmingen de trein gewoon geen volwaardig alternatief is. Sad, very sad.

Dus zat ik zondagochtend, nog moe van vijf dagen Barcelona, op de trein van 8.33u naar Oostende. Altijd leuk om naar de zee te trekken, maar na de zachte temperaturen in Barcelona was ik niet voorbereid op de ijskoude wind die me opwachtte vanaf het moment dat ik in Oostende uit de trein stapte. Amai, blij dat ik ‘s ochtends voor mijn vertrek besloten had voor de zekerheid toch maar mijn dikke winterjas en sjaal aan te trekken. Ik was anders zeker in een ijspegel veranderd. Zelfs het stralende zonnetje kon me niet opwarmen.

Ik stapte dus stevig door naar De Grote Post om het Debat van De Ensors bij te wonen. Lang geleden dat ik nog eens naar een werkgerelateerde activiteit kon gaan en het deed deugd om ter plekke wat andere collega’s tegen het lijf te lopen. Het debat zelf was heel boeiend en gaf een goed beeld van de uitdagingen waarvoor de Vlaamse audiovisuele sector staat. Benieuwd wat de toekomst op dat vlak zal brengen!

Het debat werd gevolgd door de prijsuitreiking van de Ensor voor de Belofte van het Jaar. Welverdiend gewonnen door filmcomponist Ruben De Gheselle.

En de prijsuitreiking van de Lifetime Achievement Award. Toegekend aan de fantastische Sien Eggers.

Na de zeer lekkere broodjeslunch nam ik afscheid van mijn collega’s en wandelde ik naar het strand. Aja, want je kan toch niet naar Oostende gaan zonder de zee gezien te hebben, nietwaar? Continue reading →

Verjaardagsdiner in de Kwizien

Zaterdagavond spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt om zijn verjaardag te vieren met mijn broertje en zijn vriendin (onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren!). We kozen voor een restaurant waar we ondertussen al menige verjaardag gevierd hebben: de Kwizien. En ja, ook ditmaal werden we niet teruggesteld. Het eten was zo mogelijk nog beter dan de laatste keer dat we er waren, al kan dat ook aan het gezelschap gelegen hebben. Mijn vriend kreeg als verjaardagscadeau een mooie fles Machrie Moor Peated Arran single malt. Benieuwd om die samen met hem te kunnen proeven!

Enige domper op de avond: de laatste hapjes bij de thee moesten we aan een hoog tempo naar binnen werken, anders riskeerden we de laatste trein van Leuven naar Hasselt te missen. Mijn vriend en ik moesten er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen. Serieus, waarom kan de laatste trein niet om 23.30u vertrekken in plaats van om 22.30u? Hoe ga je op die manier mensen overtuigen om het openbaar vervoer te nemen? Mijn vriend en ik waren dolgraag nog wat langer in de Kwizien blijven plakken voor een afzakkertje. NMBS make it happen!

Heerlijke hapjes voor bij het aperitief:

Een oestertje gaat er altijd wel in:

Makreel – ajo blanco – venkel – duindoornbes:

Snoekbaars – Noordzeekrab – selder – kaffir – geitenkaas uit Lummen:

Skrei – zeewier – groene kool – salie:

Coquille – knolselder – limoen – beurre blanc:

Presa Iberico BBQ – wortel – savooi – dragon:

Platte kaas – passievrucht – gekonfijte tijgercitroen – avocado – basilicum:

Hapjes voor bij de thee:

De beklimming van de Sint-Romboutstoren

Onze laatste dag in Mechelen gunden mijn vriend en ik ons de luxe om uit te slapen, want geen concrete plannen in de voormiddag. Uiteraard startten we de dag met een heerlijk ontbijt. Een heruitgave van de dag voordien, gewoon omdat ik het zo lekker vond.

Na het ontbijt checkten mijn vriend en ik op ons gemak uit, we lieten de bagage achter in het hotel en wandelden wat door de rustige zondagse straten van Mechelen tot het 12u was. Op dat tijdstip hadden we afgesproken met een bevriend koppel en hun twee zonen om samen te lunchen in de alom bekende Vleeshalle. Wegens nog niet veel honger na ons uitgebreide ontbijt hielden mijn vriend en ik het op loempia’s en summer rolls. We maakten van de gelegenheid gebruik om bij te praten met onze vrienden, die we niet meer gezien hadden sinds de coronacrisis begon. We verbaasden ons erover hoe groot en flink de jongens geworden waren. Help! De tijd gaat veel te snel!

Na de lunch trokken we richting de Sint-Romboutskathedraal voor een beklimming van de toren. Helaas, de weergoden waren ons niet bepaald gunstig gezind: het was koud, nat en winderig. De beklimming zelf viel heel goed mee, omdat deze regelmatig onderbroken werd voor een bezoek aan de verschillende kamers in de toren. De jongens klommen zeer enthousiast naar boven, die jonge lijfjes zitten duidelijk barstensvol energie. We bewonderden de mooie oude klokken en het uitzicht vanaf de toren, dat door de weersomstandigheden helaas wat tegenviel. We zullen nog eens moeten terugkeren in de zomer om ten volle van de omgeving te kunnen genieten.

We sloten de namiddag met onze vrienden af in de Wasbar, wegens nergens anders plaats. Mijn vriend en ik beginnen er vaste klanten te worden, al vind ik de bediening (duidelijk allemaal jobstudenten) er nonchalant en is het er, naar mijn mening, ook niet zo proper. Maar geen erg: er was een bak met speelgerief voor de kinderen, die helaas niet zo strategisch geplaatst was onder de trap. Het duurde dan ook niet lang voordat de oudste jongen zijn hoofd keihard stootte tegen de gietijzeren trap. Ocharme, het manneke. De bediening maakte hun oorspronkelijke onverschilligheid goed door een icepack aan te bieden om een bult tegen te gaan. Misschien komen we er toch nog eens terug. 😉

Na onze drankjes namen we afscheid van onze vrienden en keerden mijn vriend en ik met de trein terug naar Leuven. Ons zie je zeker nog eens terug in Mechelen!

Hof van Busleyden, Kunstuur en diner bij The Chick

Opgestaan met een lichte kater (wellicht was dat afzakkertje in de hotelbar er toch iet of wat te veel aan), maar na het fantastisch uitgebreide ontbijtbuffet in de prachtige sacristie, was ik helemaal opgeknapt. Zo fijn dat de versoepelingen van de coronamaatregelen het weer mogelijk maken! Extra pluspunten voor de heerlijke American pancakes met appeltjes in een zachte karamelsaus. Overheerlijk!

Na dit uitstekende ontbijt wandelden mijn vriend en ik naar het Hof van Busleyden. Ik had tickets voor een bezoek om 10.30u gereserveerd. En kijk: de zon was zowaar van de partij! Storm Eunice had al de grijze regenwolken verdreven. Een onverwacht succes, want ik had me mentaal voorbereid op een weekend vol met regen.

We startten ons bezoek met de tijdelijke tentoonstelling ‘Uitbundig Verleden. De Bourgondiërs door Romantische ogen‘. De tentoonstelling toonde werken uit de negentiende eeuw die terugkijken op de tijd van de Bourgondiërs. In de negentiende eeuw ontstaan verschillende nieuwe naties die zich willen profileren op het internationale toneel. Vandaar de hernieuwde belangstelling tijdens de Romantiek voor de Bourgondische hertogen, van Filips de Stoute tot de roemrijke keizer Karel. De ondergrondse exporuimte, die aan een negentiende-eeuws monumentaal museum doet denken, toont met een zeventigtal werken het verlangen naar de grootsheid van weleer. Heel interessant om vanuit een hedendaagse context met een kritische blik en een veranderend perspectief naar het verleden te kijken. De geschiedenis herinterpreteren, het is van alle tijden.

Jeanne d’Arc wordt voorgeleid bij Filips de Goede in Compiègne – Isidore Patrois, 1864:

Ridders van het Gulden Vlies:

Continue reading →

Yet Another Blog

Life on my side

uitstap

Fotozoektocht in Herentals

Wandelen langs Aduard, Den Horn en Zuidhorn – 17 april 2022

Groningen en het beste Japans restaurant van Noord-Nederland – 16 april 2022

Convento food dinner with special guest

Genieten bij Melchior in Tienen

Old timer tasting in Zammel

Bibberen in Oostende en Design in Gent

Verjaardagsdiner in de Kwizien

De beklimming van de Sint-Romboutstoren

Hof van Busleyden, Kunstuur en diner bij The Chick