Omdat het niet altijd de Wabi Sabi moet zijn, had ik deze avond afgesproken met onze vrienden van de Spaanse les om samen sushi te eten bij Sakura. En ja, de sushi was ok, maar niet zo lekker als ik mij van vroeger herinnerde. Persoonlijk ben ik van mening dat Wabi Sabi Sakura op elk vlak overtreft: betere sushi en een veel gezelliger interieur. Dat van de Sakura is nogal kaal en sober. Niet dat ik iets tegen sober heb, integendeel, maar het is er gewoon niet zo gezellig. Dus wellicht zullen we in de toekomst opnieuw verkassen naar de Wabi Sabi voor onze dinner dates.
Na het diner namen we afscheid van onze vriendin, die moe was en liever naar huis wilde. Vervolgens trok ik samen met onze kameraad-dichter naar een receptie in het Radiohuis ter ere van de uitreiking van de Leuvense persprijs LeuvenEer. Aangezien onze kameraad deze prijs vorig jaar won, kreeg hij sowieso een uitnodiging voor de uitreiking van dit jaar. Het feest liep echter op zijn laatste beentjes toen wij er aankwamen. We dronken een glas, deden een paar babbels en besloten toen dat het tijdstip aangebroken was om naar huis terug te keren. De werkweek is immers nog maar half!
Proficiat trouwens aan de klas van leerkracht Michiel Crijns van middelbare school Sancta Maria met het behalen van deze persprijs. En de Lifetime Award voor Leuvense stadsgids Lucie Mertens is wat mij betreft ook meer dan verdiend.
