Gisterenavond hadden we nog eens vrienden over de vloer, want hoe leuk ik het ook vind om samen op restaurant te gaan, het is dubbel zo leuk om in de comfort van je eigen woonst met je eigen zelfgekozen champagne en wijn je gasten in de watten te kunnen leggen. Toegegeven, met wat hulp van onze favoriete traiteur Convento Food. Een keukenprinses zal ik wel nooit worden. 😉 En als kers op de taart werden er gruwelijke oorlogen uitgevochten boven het RISK-bord. Al moet ik deemoedig erkennen dat de geluksgoden deze avond niet aan mijn kant stonden.
Uitstel is geen afstel! Na het door COVID19 geannuleerde etentje, prikten we meteen een nieuwe datum om af te spreken met onze vrienden. Cateraar Convento Food zorgde voor het eten, wij voor de drank en het aangename gezelschap. 😉 Naar goede gewoonte kwamen we op culinair vlak niets te kort, maar ik maak me wel ongerust over de manier waarop de vechtscheiding met de ex van onze vriend dreigt te ontsporen. Ik vrees echt dat hun gezamenlijke kinderen hier niet beter uit zullen komen. Voorlopig lijkt, ondanks aandringen van onze vriend, zelfs de weg naar bemiddeling afgesloten. Echt verschrikkelijk. Ik wou dat ik meer kon doen dan vanop de zijlijn toekijken en een luisterend oor bieden.
Altijd blij om te kunnen genieten van een prachtige zonsondergang vanaf mijn balkon. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik nu al uitkijk naar het lengen der dagen.
Gisteren haalden mijn vriend en ik onze whisky voorraad boven voor een heuse whisky proeverij. Mijn collega en haar kameraad zijn beiden grote whiskyliefhebbers en wilden graag samen met ons whisky proeven en reisverhalen uitwisselen over hun Schotlandreis in juni. Mijn vriend en ik hadden ook onze Leuvense kameraad en mede-whiskyliefhebber uitgenodigd. Kwestie van zeker genoeg flessen te kunnen proeven. 😉 We hadden ook wat hapjes voorzien als tegengewicht voor de alcohol, want zelfs al hielden we het bij zeer kleine porties afgewisseld met royale hoeveelheden water, zo’n glas whisky stijgt sneller naar je hoofd dan je denkt.
Na een glaasje champagne begonnen we met ons vieren aan de proeverij rond een uur of drie. Natuurlijk was onze vriend uit Leuven bijna drie uur te laat op de afspraak (niet ongewoon voor hem). Dus moest hij bij aankomst een zekere achterstand op ons gezelschap wegwerken. Zeker ok voor ons, want wij waren wel toe aan een kleine whiskypauze zo vlak voor het avondmaal. Om het onszelf gemakkelijk te maken hadden mijn vriend en ik een bestelling geplaatst bij Convento Food: koninginnenhapje en balletjes in tomatensaus met heel veel groentjes. Heel lekker en voldoende stevig om de maag te vullen, zodat we na het eten aan een tweede rondje proeven konden beginnen.
Rond een uur of acht namen we afscheid van mijn collega en haar kameraad en bleven we nog met drie dappere whiskyliefhebbers achter. De latere uurtjes zijn iets waziger in mijn hoofd, maar ik ben er alvast zeker van dat er een vervolg komt. Zo fijn om samen te proeven en indrukken uit te wisselen met echte liefhebbers.
Na een deugddoende nachtrust genoten mijn vriend en ik van het uitgebreide ontbijtbuffet in Hotel Lindner. Zoveel keuze dat ik onmogelijk van alles kon proeven. Het glaasje schuimwijn lieten we wijselijk aan ons voorbij gaan, we moesten nog wat drank van de dag voordien verteren.
Uitzicht vanuit ons hotel:
English breakfast!
Iets minder Englisch breakfast:
Tegen de verwachtingen in viel het weer best goed mee. Mijn vriend en ik beslisten dan ook de paraplu’s in het hotel achter te laten, kwestie van daar niet een hele dag mee te moeten sleuren. We wandelden op het gemak langs de Meir, liepen even binnen in de Stadsfeestzaal en konden de lokroep van de heerlijke pralines van Dominique Persoone in het Paleis op de Meir niet weerstaan.
We brachten een blitzbezoekje aan de kathedraal, bewonderden de Antwerpse Grote Markt en wandelden verder naar de Schelde om met onze eigen ogen vast te stellen of het pas van de stellingen ontdane Steen nu echt zo lelijk was. Unpopular opinion: ik vind het nieuwbouwgedeelte goed meevallen. Het is geen spectaculaire of vernieuwende architectuur, maar het nieuwe gedeelte doet de rest van het gebouw geen onrecht aan en door de kleur van de stenen sluit het goed aan bij de rest van het historische gebouw, dat zelf ook al een samenraapsel is van verschillende bouwstijlen. Continue reading →
Veel te vroeg voor mijn doen spoorde ik deze zaterdagochtend naar Antwerpen. Bestemming het Museum Plantin-Moretus. Oorspronkelijk was ik van plan de fiets te nemen van Antwerpen-centraal naar het museum, maar aangezien de zon scheen en ik ruimschoots op tijd was, besloot ik te voet te gaan. Had ik zeker ook geen last van mogelijke versperringen of wegomleidingen om wille van het WK Wielrennen dat rond de middag startte vanaf de Grote Markt.
Een goeie beslissing, want ik genoot echt van mijn ochtendwandeling en was zelfs te voet nog te vroeg ter plekke. De reden van mijn bezoek, was de officiële onthulling van een recent opnieuw opgedoken tekening van Rubens, die aangekocht werd door de Vlaamse Gemeenschap. Om zo’n topstuk te bewonderen zak ik graag naar Antwerpen af!
Ik luisterde naar de speeches van de aanwezige hoogwaardigheidsbekleders en bewonderde de tekening gemaakt voor de publicatie ‘Opticorum libri sex’ (‘Zes boeken over optica’) van de jezuïet Franciscus Aguilonius (1567-1617), één van de allereerste publicaties van de Plantijnse uitgeverij waaraan Rubens zijn medewerking verleende. Heel interessant om een kleine inkijk in het werkproces van Rubens te krijgen. Als je goed kijkt, zie je immers dat de beentjes van de engel rechts bovenaan eerst anders getekend waren. Deze tekening diende als ontwerp voor de drukplaat.
en
Na het officiële gedeelte bleef ik nog even plakken voor een drankje en een babbel en vertrok vervolgens naar het schoonste museum van het land: het KMSKA. Het KMSKA had immers een zeer belangrijke aankondiging in petto voor de aanwezigen: Over exact één jaar zal het museum officieel geopend worden, na meer dan tien jaar gesloten te zijn voor een zeer grondige renovatie en uitbreiding. En dat werd zaterdag met de nodige luister wereldkundig gemaakt.
Bij aankomst werden we welkom geheten door figuren die rechtstreeks uit een Ensor schilderij gestapt leken. Zeer tof uitgebeeld door Theater Stap!
Daarna volgden nog wat speeches. Eén van de speechers had ik eerder op de ochtend al eens aan het werk gehoord. 😉
En hét moment waarop iedereen zat te wachten: de onthulling van de officiële openingsdatum!
Heel fijn om op deze feestelijke dag onder het genot van een glaasje cava nog wat te kunnen babbelen met mijn aanwezige collega’s en ik liep zowaar een oude bekende tegen het lijf uit een ver verleden. En toen was het tijd om naar huis terug te keren, want ik had in de namiddag een afspraak met vrienden in Heverlee. Een half uur wandelen en een sanitaire stop in Antwerpen-centraal later (te veel cava in mijn blaas) zat ik alweer op de trein naar Leuven.
Nadat ons voorgerecht wat gezakt was, lieten we de drukte van het stadscentrum achter ons en keerden we terug naar ons gezellige appartementje om te genieten van een simpel avondmaal van Bistro Tribunal. 😉
Because: why not?
En als uitsmijter nog maar eens een fabuleuze zonsondergang:
Zaterdag hadden mijn vriend en ik ons knuffelcontact over de vloer. Een moment om te koesteren, want de tijden dat bezoek over de vloer krijgen de gewoonste zaak van de wereld was, liggen ondertussen al bijna een jaar achter ons en voorlopig is er nog geen beterschap in zicht.
Reden te meer om ervoor te zorgen dat er iets feestelijks op het menu stond. Met een zeevruchtenschotel van De Walvis kan een mens niet veel verkeerd doen: kreeft en oesters, what’s not to like? Alleen het afhalen bleek een grotere uitdaging dan gedacht. Zo’n zeevruchtenschotel voor drie personen, dat weegt wel wat, en mijn vriend en ik waren te voet. Dus wisselden mijn vriend en ik het dragen af. Op een gegeven moment hield ik de schotel echter niet recht genoeg waardoor ik opeens zeevruchtenschotelvocht over mijn armen in mijn schoenen voelde sijpelen. Nu, het was grotendeels water, maar toch…
Dat mocht echter de pret niet drukken. We smikkelden en smulden met ons drieën van al dit lekkers. Wel jammer dat onze vriend niet helemaal in topvorm was. Hij had de laatste tijd weer veel last van hoofdpijn, een gevolg van een aanval op zijn persoon vele jaren geleden, en moest de dag nadien nog een honderdtal examens numerieke wiskunde verbeteren. We hielden de whisky-uitspattingen later op de avond bijgevolg bescheiden. In de plaats daarvan genoten we van een heerlijk flesje wijn van Magnus Wijnen. We merkten zelfs amper dat het later op de avond stevig begon te sneeuwen. 😉
Deze zaterdag hadden mijn vriend en ik afgesproken om samen met zijn ouders een soort van coronaproof kerstfeest te houden. Op anderhalve afstand van mekaar, uiteraard. Mijn vriend en ik zouden dan wel gebruik maken van het toilet in de praktijk van zijn moeder, zodat elk koppel een eigen toilet had. Omdat in Herentals de take-away opties nogal aan de magere kant zijn (en dan blijf ik beleefd) bestelden we een maaltijd voor vier personen bij Taste.
Helaas, begin deze week liet zijn moeder ons weten dat ze zich niet zo geweldig voelde. Het verdict van de dokter: zona. Even hoopte ze nog beter te zijn tegen het einde van de week, maar toen ik de diagnose hoorde, wist ik al dat dat waarschijnlijk niet zou lukken. Zona is pijnlijk en geneest traag. En samen rond de feestdis zitten, terwijl één van de tafelgenoten afziet en amper een sneetje getoast brood binnen krijgt, daar heeft niemand iets aan.
Groot schuldgevoel bij de moeder, want nu had haar zoon betaald voor een maaltijd voor vier personen en wat zouden we daar dan wel niet mee moeten aanvangen? Heel simpel, opeten, uiteraard! Gelukkig hadden mijn vriend en ik voor vrijdag geen Hello Fresh maaltijd voorzien. En in plaats van sushi of Thais of Chinees te laten leveren, genoten we samen van de kookkunsten van de chefkok van Taste!
Gegrilde Sint-Jacobsnoten en peterseliewortel:
Duif met veenbessenkorst, knolselder en spekjes:
Baba met confituur voor stoere jongens en meisjes:
En het mag gezegd: het eten was weer om duimen en vingers af te likken. Die baba met rum was echt het beste dessert ooit, zo ongelooflijk smakelijk! En yep, daar dronken we een glaasje Cubaanse rum bij. Noblesse, oblige!
