Visschotel De Walvis

Gisteren organiseerden mijn vriend en ik een kleine familiereünie. We hadden mijn vader, mijn nonkel en tante en mijn broer en zijn vriendin op bezoek. (Al de neven en hun nakomelingen, krijg ik helaas niet meer in ons appartementje.)

Voor de gelegenheid hadden mijn vriend en ik wat hapjes en een heerlijke visschotel bij de Walvis besteld. We startten, uiteraard, met champagne rosé om op deze toch wel bijzondere reünie te klinken. Voor de wijn bij de visschotel hadden mijn broer en zijn vriendin een uitstekend flesje Joel Gott meegebracht. En jawel, naar goede gewoonte sloten we de maaltijd af met een glaasje whisky. Gelukkig was iedereen met het openbaar vervoer gekomen. Veiligheid voor alles!

IMG_5800

IMG_5804

IMG_5808

IMG_5816

Mottige maandag

Amai, ik weet niet wat er in die Portugese visschotel van Kalypta zat, gisteren, maar ik heb er de ganse nacht ‘plezier’ van gehad. Ben de tel kwijtgeraakt hoeveel keer ik ‘s nachts het toilet omarmd heb, maar laten we het erop houden dat het niet prettig was. Zoals het er nu naar uit ziet, zal 2020 niet alleen het jaar van het coronavirus zijn, maar ook het jaar van de voedselvergiftiging. Vraag me toch af wat deze extreme reactie heeft veroorzaakt. Een slechte mossel, misschien? Jammer, want die visschotel was één van mijn favoriete gerechten om thuis te laten leveren.

Normaal gezien zou ik na zo’n nacht een dag ziekteverlof genomen hebben, maar ik had drie belangrijke vergaderingen die ik onmogelijk kon uitstellen. Dus beet ik door en vergaderde ik de ganse dag met een lege maag. En voelde ik me extra zielig omdat de geplande power nap van een uur door het uitlopen van de vergadering in de voormiddag gereduceerd werd tot een zielige twintig minuten.

But, hey, what doesn’t kill you makes you stronger.