Lancering Architectuurboek Vlaanderen in Heilig Hartkerk Gent

Voor al uw speeches één adres: yab.be! Neen, alle gekheid op een stokje, door één of ander ongelooflijk toeval moest ik deze week twee keer speechen op zeer uiteenlopende evenementen. Al werd de tweede keer helaas niet voorafgegaan door verwennerij in een fantastische privé-wellness. Neen, ik spoorde na een dag goed gevuld met selectiegesprekken, last minute voorbereidingen voor een belangrijk netwerkmoment, vlak daarna gevolgd door het netwerkmoment zelf (really, als er iets is wat mij oncomfortabel maakt, is het wel dit soort last minute voorbereidingen) naar Gent-Dampoort. De allereerste keer in mijn leven dat ik uitstapte in dit station, kunnen jullie dat geloven?

Vanaf het station van Gent-Dampoort was het nog een eindje stappen naar de Heilig Hartkerk, die momenteel een ingrijpende renovatie ondergaat om Hartetroef te worden, een ontmoetingsplek voor de buurt. Een ideale plek om het nieuwe Architectuurboek Vlaanderen van het VAi te lanceren. Voor deze bijzondere gelegenheid had ik afgesproken met mijn collega uit Gent, die mij graag vergezelde.

Na drie uitstekende (kuch, kuch) speeches mocht een volledig vrouwelijk panel zich buigen over het thema van het Architectuurboek: de zorgzaamheid van zowel ontwerpers als opdrachtgevers bij het aangaan van de uitdagingen waarvoor regelgeving, ecologisch engagement, bouwconventies en economische beperkingen hen plaatsen. Zeer boeiend.

Na het debat volgde een kleine receptie. Lang kon ik helaas niet blijven, want mij wachtte nog een stevige wandeling naar Gent-Dampoort en een overstap op weg naar Leuven. Alweer een bijzondere ervaring rijker.

De doorstart van de Belga Queen

Heel blij dat dit Brusselse monument onlangs de deuren heeft heropend. Niet dat ik er voor de sluiting de deuren plat liep, maar zo’n fantastische historisch plek verdient een invulling op niveau. Dé ideale plek dus voor een afspraak met mijn oud-collega, net als ik liefhebber van het goeie leven.

En ja, het interieur was nog even indrukwekkend als ik mij herinnerde en de ober, pas gearriveerd vanuit het buitenland, deed zijn uiterste best om ons in de watten te leggen. Zij het dat zijn Frans en Nederlands iet of wat onbestaande waren, maar dat maakte hij dubbel en dik goed met zijn vriendelijkheid en hulpvaardigheid.

De hertenfilet was zonder overdrijven de beste die ik ooit gegeten heb. Zo mals! Al mocht de garnituur wat mij betreft wel wat meer zijn voor de toch wel stevige prijs van 42 euro. Ook de klassieke dame blanche was heerlijk. Op de foto lijkt de bol niet zo groot, maar in werkelijkheid was dit de grootste bol ijs die ik ooit in mijn leven gezien heb. Maar dé hoofdvogel van de avond werd afgeschoten door de uitstekende fles Barbera d’Alba Raimonda die we bij het hoofdgerecht dronken. Zalig lekker wijntje!

Ondanks de ietwat hoge prijzen had ik zeker het gevoel dat we waar voor ons geld kregen. Dus ik keer zeker nog eens terug. Al is het maar om opnieuw te genieten van zo’n uitstekend flesje wijn.

Van Pico naar Faial – 5 augustus 2023

Genoten van ons laatste ontbijt op Pico met zicht op de vulkaan. Na het ontbijt pakken we onze valiezen, checken we uit en nemen we afscheid van dit aangename resort, met als enige minpuntje de aanwezigheid van wat kakkerlakken in onze bungalow. Moeilijk te bestrijden in een vochtige en bosrijke omgeving, neem ik aan.

We rijden naar de ferry terminal en leveren onze huurauto in bij het Autatlantis filiaal. Ook deze inlevering verloopt zonder problemen. We zijn te vroeg voor de ferry, dus maken we gebruik van onze wachttijd om wat foto’s op instagram te delen met het thuisfront.

Wanneer we eindelijk aan boord kunnen, blijkt de ferry bijzonder vol te zitten. Het kan ons weinig deren. De zon is ons nog steeds goed gezind en we genieten van de aangename boottocht naar het mooie Faial. Naar ondertussen goede gewoonte halen we onze huurwagen op bij het verhuurkantoor van Autatlantis aan de ferry terminal. Van daaruit rijden we rechtstreeks naar onze verblijfplaats Quinta do Torcaz, een heel mooi oud rustiek gebouw met verschillende appartementen, een prachtig verhoogd terras met uitzicht op Pico en een mooie tuin met palmbomen. We hebben een ruim appartement met grote leefruimte en kitchenette voor ons alleen. De accommodaties worden groter naarmate de reis vordert. Niet dat we klagen. 😉

We laten onze valiezen achter en eten snel een broodje en een pastéis de nata in een buurtcafé dat op punt stond te sluiten. Niet echt een culinaire topervaring, maar dat mag je voor die prijs ook niet verwachten. We kiezen er bewust voor onze middagpauze zeer beperkt te houden, want we willen optimaal profiteren van het mooie weer. De voorspellingen voor de komende dagen zien er immers wat minder uit. We rijden dus zo snel mogelijk naar de Caldeira van de Cabeço Gordo. De Cabeço Gordo vulkaan is met zijn 1043 meter de hoogste berg van Faial. Wat deze vulkaan zo bijzonder maakt, is dat er een prachtige wandeling lang de kraterrand loopt met uitzicht op een twee kilometer brede caldera.

De wandeling is werkelijk adembenemend. Op een korte, steile klim aan het begin en wat moeilijk begaanbare stukken onderweg na, is dit een heel makkelijke wandeling die bij elke stap een nieuw indrukwekkend vergezicht te bieden heeft op de krater en de omgeving. En kijk eens aan wie daar tussen het wolkendek door komt piepen, net op het juiste moment voor een foto? Jawel, onze vriend Pico. Ik neem uiteraard veel te veel foto’s en zal me dit ongetwijfeld beklagen bij het verwerken achteraf.

Continue reading →

Speechen in het Roger Raveel Museum

Na een goede nachtrust is onze geweldige kamer in Hoeve La Cascina genieten mijn vriend en ik samen van een heerlijk ontbijt in de mooie ontbijtruimte met zicht op de landelijke omgeving. Alleen jammer dat de zon niet van de partij is.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen, nemen we afscheid van onze sympathieke gastheer en gastvrouw en fietsen we op het gemak naar het Roger Raveel Museum, waar ik mag speechen ter gelegenheid van de opening van maar liefst drie tentoonstellingen. Een hele eer, want het zijn de laatste tentoonstellingen voordat het museum voor een tijdje de deuren zal sluiten om een grondige renovatie te ondergaan.

Ik heb op voorhand de speech wat naar mijn hand gezet en ‘s ochtends nog een laatste keer geoefend. De speech verloopt vlot en ik ben blij dat dit spannende moment achter de rug is. Nu is het genieten van de tentoonstellingen, het lekkere eten (waarvan ik helaas vergeten ben een foto te nemen) en de fijne babbels op de vernissage.

We sluiten de namiddag af met een stukje taart. De taart zorgt voor hét slapstickmoment van de dag: een oudere dame met wie ik aan de praat was geraakt, doet haar best een stuk van de taart (met zeer harde bodem) af te breken met het plastic bestek. Helaas mislukt haar moedige poging en belandt gans het stuk taart op de grond. Er valt toch iets te zeggen voor een zachte biscuit voor zulke gelegenheden. 😉 Gelukkig zijn de medewerkers van de museum er als de kippen bij om de boel op te ruimen en kan iedereen lachen met het incident.

Mijn vriend en ik nemen vervolgens afscheid, want er wacht ons nog een lange treinreis van het station van Deinze terug naar Leuven. De fietstocht naar het station is iets minder leuk omdat we een groot gedeelte van de tijd langs een steenweg moeten fietsen, maar we arriveren mooi op tijd om onze trein te halen.

We sluiten het weekend af met een lekkere lamskolet en mezze bij Syrisch restaurant Fatayer in Leuven. Fijne plek met lekkere gerechten aan zeer schappelijk prijzen. En toevallig belandt een collega aan het tafeltje naast ons net op het moment dat wij onze bestelling hebben doorgegeven. Leuven is soms echt een dorp. 😉

Verjaardagsverwennerij bij Hoeve La Cascina

Na de lunch spoorden mijn vriend en ik naar Deinze om een namiddag/avond te genieten van de wellnessfaciliteiten van onze prachtige kamer in Hoeve La Cascina in Zulte. Een late verjaardagsverwennerij omdat ik de dag nadien om 11u moest speechen in het Roger Raveel Museum. Vanaf het station van Deinze was het een dik kwartier fietsen naar La Cascina met onze blue-bikes. Om optimaal van onze kamer met hammam, sauna en jacuzzi te kunnen genieten, hadden we poké bowls, champagne en een flesje witte wijn uit Leuven meegenomen. De drank meesleuren bleek alvast overbodig te zijn, want de kamer zelf beschikte over een bijzonder goed gestockeerde koelkast. Zij het natuurlijk dat onze eigen drank net iets goedkoper was dan die op de prijslijst van La Cascina. 😉

Na ons geïnstalleerd te hebben in onze bijzonder sfeervolle kamer, kwamen we de rest van de avond niet meer buiten.

Allerzielenlunch bij Brasserie Van de Weyer

Lang leve het wildseizoen!

Klinken op de laatste dag van oktober

Want, amai, hoe snel is oktober alweer voorbij gevlogen? Dus nodigde ik gisteren mijn Leuvense kameraad uit om in stijl afscheid te nemen van deze veel te donkere en natte maand met wat hapjes en een goed glas whisky. Op naar november!

Julie Zwijgt with a touch of smoke

Vanavond met een vriendin naar Julie Zwijgt gaan kijken, de officiële Belgische inzending voor de Oscars. En na deze film gezien te hebben, kan ik bevestigen: dat is meer dan verdiend. Wat een ongelooflijke krachttoer levert de jonge hoofdrolspeelster, die geen woorden nodig heeft om op het grote scherm haar innerlijke strijd te tonen. Een pakkende film over een helaas nog steeds brandend actueel thema. Een film die niemand onberoerd zal laten.

Na de film zakten we af naar het centrum om iets te drinken. Zo’n zwaar onderwerp verdiende het om met een cocktail doorgespoeld te worden, dus begaven we ons naar Allison, één van mijn favoriete Leuvense cocktailbars. Ik bestelde The Alliance, een smokey cocktail met single malt whisky, Iberia cream cherry, orange bitter en rosemarijn, die op een wel heel bijzondere manier geserveerd werd. Een smaakvolle afsluiter van de avond.

De zuidkust van Pico – 4 augustus 2023

Genoten van ons ontbijtje met zicht op Pico die zich vandaag al toont vanaf de vroege ochtend. De dag kondigt zich alvast veelbelovend aan.

Vandaag rijden we met onze huurwagen naar de zuidkust van het eiland Pico. Onderweg naar het beginpunt van onze wandeling worden we getrakteerd op prachtige uitzichten op de kustlijn met Pico op de achtergrond. We stoppen een onderweg een aantal keer om foto’s te nemen. We passeren Lajes do Pico, waar we straks een bezoek willen brengen aan het Museu dos Baleeiros (een museum over de walvisvaarders op Pico). Maar eerst: wandelen! Want door al die stops onderweg is het al half twaalf voordat we effectief vertrekken aan het startpunt van de wandeling in Calheta do Nesquim.

De wandeling is prachtig met een aantal best wel steile stukken, maar die zijn natuurlijk noodzakelijke om te kunnen genieten van de prachtige vergezichten en de prachtige siergember die overvloedig groeit langs de paden. Het laatste stuk van de wandeling is iets minder tof: een steile afdaling langs losse ondergrond. We moeten erg voorzichtig zijn dat we niet onderuitgaan door de losliggende stenen op het pad.
https://www.tuinadvies.be/plantengids/2002/hedychium-gardnerianum