Wandelen langs Aduard, Den Horn en Zuidhorn – 17 april 2022

Laatste ontbijt met bubbels in Van der Valk Hotel Groningen – Hoogkerk! De zondag diende zich zalig zonnig aan. Om optimaal van het mooie weer te kunnen genieten besloten we een wandeling in de buurt uit te zoeken.

We reden met de cambio naar het startpunt van de wandeling en parkeerden de wagen op de lege parking van een fitnescentrum. Net op het moment dat we bij het startpunt van de wandeling aankwamen, ging de brug omhoog om een boot door te laten. Een spektakel dat telkens weer fascineert.

Het eerste stuk van de wandeling leidde ons langs het Van Starkenborghkanaal. Om de haverklap kwamen er vrachtschepen voorbij, duidelijk een druk bevaren waterweg.

Na een tijdje lieten we het jaagpad achter ons en wandelden we verder richting Aduard. Rond een uur of één begon onze keel wat droog aan te voelen. En kijk, daar wandelden we voorbij een mooi etablissement met een prachtige binnentuin: de Herberg onder de Linden. We informeerden of we ons aan een tafeltje mochten zetten om iets te drinken. De dienster zei ons meteen dat het restaurant helemaal volgeboekt was voor de lunch, maar wij stelden haar gerust: een drankje zou volstaan. Ietwat aarzelend stemde ze toe.

Wat later begrepen we waarom: we waren met onze wandelschoenen beland op het terras van een zeer elegante zaak mét Michelinster. Ik kan me voorstellen dat er niet zoveel mensen hier gewoon iets komen drinken. Maar hey, wij zijn graag speciaal en amai, die witte wijntjes smaakten zo goed dat we ons ertoe lieten verleiden een tweede glaasje roze bubbels te bestellen, terwijl we lichtelijk jaloers keken naar de fancy hapjes van de gasten die rondom ons zaten. De rekening was stevig, maar mijn vriend en ik waren het erover eens dat dit een zeer geslaagde rustpauze was.

We wandelden verder door een landbouwlandschap bestaande uit uitgestrekte velden en hier een daar een pittoresk dorpje. We zagen broedende zwanen, reigers en talloze andere watervogels. En net toen de nood het hoogst was, bracht het kerkje van Den Horn, dat open was, redding. We konden zomaar het kerkje binnen lopen en daar gebruik maken van het sanitair. Een godsgeschenk, want veel struikgewas om uit het zicht een plasje te doen was er niet op deze wandeling.

Continue reading →

Fietsen in de omgeving van Groningen – 15 april 2022

Een klein beetje ontgoocheld omdat er vandaag bij het ontbijt al om 9.15u geen roerei meer te verkrijgen was. Serieus, het ontbijt was tot 10u geopend! Gelukkig kon ik een omelet bestellen, die de medewerkster van dienst duidelijk dik tegen haar goesting klaar maakte. Gelukkig smaakte de omelet wel lekker!

Aan de receptie van ons hotel huurden we een elektrische fiets om de ruimere omgeving van Groningen te verkennen. Ik had een mooie tocht van 53,2 kilometer gevonden die met een elektrische fiets onder ons gat zeker goed te doen lijkt. Aangezien de dag zich bewolkt aandiende en de voorspellingen maximaal 11 graden gaven, besloten we toch maar handschoenen en een extra fleece mee te nemen. Niemand zit graag bibberend op een fiets, nietwaar?

Voor ons beiden was dit de eerste keer dat we een lange fietstocht deden met een elektrische fiets. Ik heb tot nu toe in heel mijn leven twee keer op een elektrische fiets gezeten en dat was telkens voor korte afstanden. En amai, wat een zaligheid. Er ging zowaar een nieuwe wereld voor mij open. Geen gehijg en gepuf meer wanneer we een heuveltje moesten oprijden en supersnel uit de startblokken bij vertrek aan een rood licht.

Onze eerste tussenstop op onze fietstocht was kijkboerderij ‘t Hoogeveld gelegen aan het nieuwe natuurgebied de Onlanden. Aangezien het een kijkboerderij was, konden we zomaar de stallen binnen lopen om te converseren met de koeien. Niet dat ze veel terug zeiden. 😉 We maakten een klein wandelingetje in de buurt en deden een mini-fotoshoot met onze elektrische fietsen.

De fietstocht was alleszins een groot succes. De tocht bracht ons langs paadjes door het bos, mooie lanen, veel water (het is Nederland voor iets, he) en prachtige natuur. Onderweg spotten we talloze vogels. Helaas liet de zon het afweten, waardoor we ons genoodzaakt zagen onze fleeces aan te trekken onder onze jassen om op temperatuur te blijven. Wat een geluk dat we onze handschoenen hadden meegenomen!

Onze middagpauze brachten we door in brasserie De Kastanjehoeve in Glimmen, een zeer stijlvolle plek met zeer betaalbaar eten. Ik hield het bij een soepje met truffel en kwartelei, mijn vriend bestelde een twaalfuurtje. Twaalf euro voor drie verschillende boterhammen, prijs-kwaliteit dik in orde. En ja, natuurlijk was er een broodje kroket bij. De witte wijn die we er dronken was trouwens ook uitstekend. Het valt me op dat de culinaire kwaliteit van de Nederlandse keuken erop vooruit gegaan is!

Continue reading →

Wandelen op Schiermonnikoog – 14 april 2022

Goed geslapen, maar allebei opgestaan met het gevoel dat een beetje langer in bed liggen welkom was geweest. Gelukkig wachtte er in het grote restaurant van het hotel een fantastisch ontbijt op ons. Zoveel keuze! Al hield ik het vooral bij mijn favorieten: scrambled eggs, zalm en groentjes. Er waren heerlijk verse smoothies en de aardbeienkwark was zalig lekker met wat vers fruit. Een stevig bodem om de dag mee te beginnen.

In tegenstelling tot onze trip naar Barcelona had ik ditmaal helemaal niks gepland. Ik had enkel voor zaterdagavond een restaurant in Groningen gereserveerd en verder zelfs niet eens opzoekingen gedaan wat er allemaal in onze omgeving te beleven viel. Al had ik wel gezien op de website van het hotel dat je bij de Waddenzee kon wadlopen. Helaas, bij nader onderzoek bleek dat het ideale wadloopseizoen van juni tot september valt. Afgaande op de foto’s in de toeristische gids die in het hotel lag, was het nu gewoonweg veel te koud om aan zo’n avontuur te beginnen. En we hadden duidelijk niet het juiste schoeisel hiervoor bij.

Geen erg, we dokterden snel een plan B uit en reden met de wagen naar Lauwersoog gelegen aan de Waddenzee. We parkeerden onze wagen per toeval in een parking vlakbij de ferry naar Schiermonnikoog. En alsof het zo moest zijn: bleek dat over een dik half uur de ferry van 12.30u vertrok naar dit eiland. Mijn vriend en ik twijfelden niet en boekten ons een ticket voor de tocht heen en terug. Altijd al een fan van eilanden geweest!

We keken nog even rond in de buurt van de aanlegplaats van de ferry en gingen dan aan boord. Ondanks de stralende zon was het behoorlijk fris, maar mijn vriend en ik besloten toch op het zonnedek plaats te nemen. Gelukkig had ik ‘s ochtends dikke kousen en een dikke trui aangedaan, zodat ik geen kou moest lijden. De tocht duurde drie kwartier en verliep rimpelloos. Zalig, die zon op ons gezicht!

Toen we de ferry afstapten, stond een hele rij bussen op ons te wachten. Het openbaar vervoer is hier immers afgestemd op de uren van de ferry. Mijn vriend en ik namen de bus naar het centrum van Schiermonnikoog, omdat daar de wandeling vertrok die ik had opgezocht tijdens de ferrytocht.

Continue reading →

In de reeks: waar was yab vandaag?

In De Brakke Grond in Amsterdam. Met dank aan de Thalys voor de vlotte heen- en terugrit én de onverwachte ontmoeting met een vriendin die in dezelfde wagon richting Amsterdam als ik bleek te zitten. It’s a small world after all.

Lunch van de dag: een boterham met huisgemaakte makreelsalade. Heerlijk! En als afscheidscadeautje kreeg ik een potje honing mee naar huis van de bijen op ‘t dak van De Brakke Grond.

Zeilen op het Veerse Meer

De weersvoorspellingen voor deze zondag zagen er gelukkig beter uit dan die van vorige week, maar helemaal uitsluiten dat er een buitje uit de lucht zou vallen, deden ze niet. Sinds onze zeiltocht op het Grevelingenmeer voelen wij ons echter door weer en wind geharde zeebonken (enfin ja, meerbonken, eigenlijk). Een klein beetje regen zou ons beslist niet tegenhouden! De regenjassen ingepakt en op naar het Veerse Meer, alwaar we in alle vroegte afgesproken hadden met hetzelfde koppel als waarmee we een jaar eerder waren gaan zeilen.

Het Veerse Meer was een andere zeillocatie dan we gewoon waren, een mens moet al een nieuwe waterplassen verkennen, nietwaar? Watersportbedrijf de Arne straalde op het eerste gezicht echter een pak minder professionalisme uit dan Zeil- & Surfcentrum Brouwersdam en die eerste indruk werd jammer genoeg bevestigd door de nogal versleten kievit 680 die we gehuurd hadden. De jongeman die de boot voor ons klaar maakte, gaf ons doodleuk mee dat de kajuit niet schoongemaakt was. Het vuur was vettig en in de gootsteen lagen vuile glazen rond te slingeren. Niet zo aangenaam.

Gelukkig deed de zon wat van haar verwacht werd: schijnen dat het een lieve lust was en hadden we dus niets in de kajuit te zoeken. Er was voldoende wind om ons aan een gezapig tempo van zo’n zes knopen vooruit te blazen en we namen om de beurt aan het roer plaats. Het Veerse Meer is een kleiner meer, waardoor er meer tijd was om de omgeving te verkennen. We legden in totaal drie keer aan om even de benen te strekken. Een record, tot nu toe. De eerste keer legden we aan bij Jachtwerf Oostwatering, de tweede keer in de Buitenhaven van Veere en de derde keer bij de Bastiaan de Langeplaat. We hadden zelfs tijd voor een klein bezoekje aan het bijzonder charmante Veere, alwaar we iets dronken in de mooie binnentuin van In den Struyskelder. Alleen jammer dat de bediening er niks van bakte. De Bastiaan de Langeplaat had minder te bieden: eigenlijk was die gewoon een mini-eiland met wat bomen en gras erop. Niet bijzonder spannend.

De zon bleef bij ons tot we de boot opnieuw inleverden om 17u, een windwijzer armer. Blijkbaar had het onderweg zo hard gewaaid dat de windwijzer die op de mast bevestigd was, er gewoon afgewaaid was. Dat ofwel was het ding ontvoerd door aliens. Bizar!

Om de dag in stijl af te sluiten, gingen we samen iets eten in restaurant Oranjeplaat. Uitstekende mosselen en de paling van mijn vriend mocht er ook zijn! Natuurlijk konden we het niet laten om nog een dessertje te bestellen. Crème brûlée for the win! Zalig om een perfecte zeildag te kunnen afsluiten op één van de mooiste terrassen van Nederland.

Onze laatste zeiltocht van het seizoen was er alvast eentje om in te kaderen.

Zeilen op het Grevelingenmeer

Zondag hadden we afgesproken om met vrienden te gaan zeilen op het ondertussen reeds vertrouwde Grevelingenmeer. Omdat het de eerste keer was dat onze vrienden hun zoontjes van vier en acht jaar meenamen op een zeilboot, hadden we geopteerd voor een zeiltochtje van drie uur. Al zou je dat niet vermoeden als je de hoeveelheid proviand zag die wij mee sleurden. 😉

Beide ouders waren duidelijk een beetje zenuwachtig. Wat als de jongens het niet leuk zouden vinden of wat als ze ziek zouden worden? Ik was zelf een beetje zenuwachtig na eerdere niet zo positieve zeilervaringen. Gelukkig zijn er op het Grevelingenmeer geen golven, dus zelfs al stond er een stevig windje, de kans dat ik echt ziek zou worden, schatte ik niet zo hoog in. Maar toch, je weet nooit…

Stipt om twaalf uur vertrokken we op de motor om het kleine haventje uit te varen. Zolang we op de motor voeren, ging alles prima. De sfeer zat goed. De grijze wolken waren ondertussen veranderd in witte schapenwolken en de zon zette haar beste beentje voor. Het was wel vrij frisjes, maar voor dit scenario hadden we gerust willen tekenen toen we ‘s ochtends vertrokken in het zwaarbewolkte Leuven.

Totdat de zeilen gehesen werden en de motor afgezet. De stevige wind in de zeilen zorgde dat de zeilboot erg scheef ging hangen. Iets wat heel normaal is bij het zeilen, maar voor een klein kind ongetwijfeld erg beangstigend is. Een onverwacht manoeuvre gecombineerd met een nogal paniekerige reactie van de papa miste zijn effect niet: twee wenende paniekerige kindjes. Doodsbang dat ze over boord zouden vallen. (We hadden nochtans een protocol afgesproken voor het worst case scenario dat één van de kinderen effectief over boord zou gaan. Mind you, we droegen allemaal flink onze zwemvesten.) Pogingen om de jongens te kalmeren werkten half (al bleven die bolletjes van de AH er tussen de traantjes door vlot ingaan bij de jongste) tot de boot weer scheef ging hangen. We reefden de zeilen en zetten de motor op in de hoop dat dit de kinderen wat meer zou gerust stellen.

En jawel, de rust keerde weder aan boord. Zeker toen mijn vriend een kleine goedkope verrekijker opdiepte, waren de kinderen helemaal afgeleid. Spijtig genoeg was er maar één exemplaar van de verrekijker (terug in Leuven hebben we meteen online twee extra exemplaren besteld). Ik vond het niet zo erg om op de motor te varen. Beter dat iedereen aan boord zich prettig en veilig voelt, maar het leek me jammer om het zeilen zelfs helemaal geen kans meer te geven. Toen de jongens aan het spelen waren in de kajuit probeerden we de papa te overtuigen om het nog eens te proberen, maar dan met maar één zeil, zodat de boot minder zou hangen. De mama leek het allemaal beter te zien zitten dan de papa, maar uiteindelijk ging hij ook overstag (pun intended).

En kijk, met de jongens in de kajuit hesen we het voorste zeil. Van de eerdere paniek geen spoor meer en zo konden we het laatste uurtje toch nog wat zeilen. We hesen na een tijdje zelfs het tweede zeil. Dat laatste uur zat ik voornamelijk aan het roer, bijsturend aan de hand van de aanwijzingen van mijn vriend. Het catamarantochtje in Corsica heeft mij duidelijk toch wat inzicht bijgebracht in de techniek van het zeilen. Het sturen ging echt wel vlot en ik slaagde erin op commando zonder problemen de boot te laten draaien. Uiteraard is zeilen teamwork. Dus alle lof voor mijn teamgenoten.

Toen de gereserveerde drie uur ten einde liepen, voeren we terug de haven in. Voor het aanmeren leek het me veiliger om het roer terug in de handen van mijn vriend te geven. Na een boterzachte aankomst werden we met een motorbootje opgehaald. Het hoogtepunt van de dag voor de jongste, want hij mocht helpen sturen. Je zag hem nogal glunderen.

Om de zeildoop van de twee jongsten te vieren, gingen we aan de rand van het meer in het gras zitten en deden we een flesje prosecco (of twee) open. ‘t Was echt zalig zitten in de zon terwijl de jongens gingen pootjebaden in het water.

Voor het avondmaal gingen we iets eten in ‘t Swarte Schaep in Brouwershaven. Ik moest gewoon opnieuw mosselen bestellen. Die hadden mij de vorige keer zo fantastisch gesmaakt! We genoten op het terras in de zon en smeedden al plannen voor ons volgende uitstapje in november. Ik kijk er al naar uit!

Samenvattend: ik denk niet dat de kinderen een blijvend trauma aan deze dag overgehouden zullen hebben. En ik zie een volgende poging zeker nog zitten!

PS: Helemaal niet zeeziek geweest.

Uitwaaien in Scheveningen

We maakten gebruik van het bezoekje aan ons petekindje om nog een dagje langer in Nederland te blijven. Mijn vriend en ik hadden er na de voorbije drukke dagen allebei behoefte aan om wat uit te waaien op het strand. De weergoden waren ons gunstig gezind: niet te koud en geen spatje regen te zien. We bezochten de gerenoveerde pier van Scheveningen ‘s nachts én overdag en leerden het begrip zandmotor kennen. En wat smaakt er beter dan een warme chocomelk met slagroom na een lange strandwandeling?

Een impressie: