Helaas, helaas, ondanks een goede nachtrust is mijn verkoudheid vandaag pas echt doorgebroken. Het is meer dan dertig graden en het snot loopt letterlijk uit mijn neus… Ik wapen mij met voldoende zakdoekjes en probeer verder het probleem gewoon te negeren.
We ontbijten buiten op het prachtige terras van Eurotel. Het terras bevindt zich op de eerste verdieping en hangt letterlijk boven het meer. Het uitzicht is prachtig en het ontbijtaanbod is beslist genereus te noemen. Dat lijken de mussen en de meeuwen ook te vinden, want als je ook maar één seconde je ontbijt onbewaakt op tafel laat staan, is er wel een vogel mee weg. Vlak bij ons zit een moslim-koppel waarvan de vrouw gekleed is in een pikzwarte niqab en de man gezellig in short en t-shirt zit. Bij elke hap die de vrouw neemt, moet ze het lapje dat haar neus en mond bedekt omhoog doen. Afgaande op de dure schoenen en handtas van de dame in kwestie is dit een zeer rijk koppel. Ik zou graag op een onbewaakt moment naar de vrouw gaan en vragen of ze niet liever die niqab in het meer zou gooien en lekker met de haren onbedekt in een zomers kleedje zou zitten. De extreme ongelijkheid tussen man en vrouw die ik hier voor mijn neus zie, maakt dat ik me ongemakkelijk voel, maar ik ben realistisch genoeg om in te zien dat deze vrouw door een vraag van een waarschijnlijk in haar ogen decadente Westerlinge niet opeens haar leven radicaal zal omgooien.
Na dit uitgebreide ontbijt was het tijd voor een beetje sport. Eurotel beschikt over twee (2! voor het ganse hotel!) paddle boards die we gratis kunnen uitlenen en hoera, ze zijn zelfs nog beschikbaar op deze snikhete ochtend. We trekken onze zwemkledij aan en laten ons vervolgens door de receptionist begeleiden naar de garage waar we de twee boards en de paddles overhandigd krijgen. Het is een beetje sleuren tot aan de kleine steiger onder het overhangende terras van het hotel en daarna is het wat zoeken hoe we ons best in het water laten zakken. De steiger bestaat uit zo’n metalen raster en ik kan jullie garanderen die metalen vierkantjes zijn niet echt aangenaam om op te zitten.
Eens we in het water geraakt zijn, verloopt alles prima. Blijkt dat die twee keer paddle boarden in Corsica toch hun vruchten afgeworpen hebben. Ik moet er alleen op letten dat ik mijn voeten wat meer ontspan, want na verloop van tijd krijg ik kramp onder mijn voetzolen van het voortdurend balanceren op het bord. Twee keer lig ik bijna in het water wanneer ik uit rechtstaande positie op het board wil gaan zitten, maar ik weet steeds mijn evenwicht te hervinden. We genieten allebei van de zalige rust op het meer en duiken zo nu en dan het water in voor wat verfrissing. We doen het rustig aan, maar overbruggen best wel een serieuze afstand. Zo’n paddle board is echt een fijne manier om je te verplaatsen. In totaal dobberen we zo’n drie uur op het meer rond.
Het kost ons wat moeite om de paddle board terug op het droge te krijgen dankzij die pijnlijk ongemakkelijke steiger, maar het lukt. We laten de paddle board achter in de garage van het hotel en gaan vervolgens naar onze kamer voor een lekkere douche en vrijpartij. Rond 15.30u gaan we opnieuw op pad. Dankzij het stevige ontbijt hebben we niet echt veel honger, maar een gelato van Bellamia, mijn favoriete ijsjeszaak in Montreux, gaat er altijd wel in. We wandelen langs de oever van het meer helemaal tot aan het Château de Chillon. Het is nog steeds erg warm en in mijn neus lijkt er wel een kraantje open gedraaid te zijn: het snot loopt eruit. We besluiten niet heel de weg terug te stappen, maar in het station van Veytaux-Chillon de trein naar Vevey te nemen om op het festivalterrein ons avondmaal te nuttigen.
In Vevey aangekomen gaan we eerst langs de Migros voor papieren zakdoekjes en water om al dat verloren lichaamsvocht aan te vullen. We kopen in hetzelfde winkelcentrum ook een waterdichte zak, zodat we bij een volgend paddleboardavontuur onze gsm kunnen meenemen. Het is nog wat te vroeg voor het avondmaal, dus zoek ik via google een rooftop terrace om iets te gaan drinken. Google leidt ons naar de Base balcony & bar en dat blijkt een geweldige ontdekking te zijn: een prachtig terras mét uitzicht en een wijnkaart die er zeer veelbelovend uit ziet. We hebben bovendien het ganse terras voor ons alleen. De wijnen die op de kaart staan zijn prijzig, maar we krijgen hapjes van het huis aangeboden bij ons drankje. We drinken eerst een glaasje bubbels en vervolgens een glaasje gewone wijn. Beide zijn uitstekend.
Tijd om af te zakken naar de oever van het meer voor het avondmaal. Mijn vriend en ik wandelen op ons gemak langs de etenskraampjes en besluiten ditmaal voor de wereldkeuken te kiezen. Momo’s als voorgerecht en een heerlijk bord paella als hoofdgerecht, vergezeld van een halfliterflesje festivalwijn. We vinden een heel gezellige plekje onder de bomen en genieten.
Tot nu toe hebben we buiten eten en drinken nog niet veel cultuur meegepikt op het Fête des Vignerons, ik raadpleeg daarom de app van het feest om te zien of er vanavond iets te doen valt. En ja, om 21.30u vindt de Parade de Nuit plaats, een optocht die zich door de straten van Vevey verplaatst die het verbouwen van de wijn en de wijnoogst evoceert. Vreemde lichtgevende figuren dansen doorheen de straten. We herkennen de zon en de maan, insecten en natuurlijk grote druiventrossen. Mooi, maar ik heb al indrukwekkender spektakels gezien.
De zon gaat langzaam onder in het meer en het lijkt wel alsof de lucht in vuur en vlam staat. Werkelijk prachtig. We genieten van de schoonheid van de natuur en nemen dan de bus terug naar het hotel. Alweer een hete, maar fijne dag achter de rug.
