Gisterenavond haalden mijn vriend en ik onze beste dancemoves boven voor het salsafeestje in de cafetaria van Sportcomplex Kessel-Lo. Na twee workshops meegepikt te hebben, waren we klaar voor het echte werk. En al zeg ik het zelf: we brachten het er niet slecht vanaf. Al blijft het spijtig dat mijn vriend geen salsalessen meer volgt in Genève, waardoor zijn repertoire aan salsafiguren niet meer aangroeit. En wie had gedacht dat de cafetaria van een sportcomplex zowaar redelijk kwaliteitsvolle champagne zou serveren?
sport
#DuwMee 2024
Dankzij de overredingskracht van de onvolprezen Goofball zat ik gisteren om 12.57u op de trein naar Sint-Joris-Weert om voor de eerste keer in mijn leven zelf mee te wandelen met #DuwMee ten voordele van Mobile School. De opbrengst van deze editie van #DuwMee gaat volledig naar de productie van vier nieuwe mobiele scholen voor kwetsbare kinderen en jongeren, onder andere in Bolivia en Zambia. Kijk, daarvoor haal ik graag mijn wandelschoenen boven. Al was het even bekijken hoe ik dit kon laten sporen met de afspraak om ‘s avonds samen met vrienden te gaan eten in het Spaans Dak.
Vanaf het station van Sint-Joris-Weert wandelden we naar de Basisschool, waar al de wandelaars zich hadden verzameld op de speelplaats. Ter plekke was er eten en drinken voorzien (dat ik liet passeren, want ik had thuis al gegeten en wilde mij wat sparen voor het avondmaal) en kocht ik mij een fluovestje extra large om over mijn dikke winterjas aan te trekken.
Stipt om 14.05u vertrok de groep in een lang, kleurrijk lint voor een mooie wandeling doorheen de bossen van Oud-Heverlee en Leuven. Op voorhand had ik me wat zorgen gemaakt om de weersvoorspellingen (iedereen weet uiteraard dat ik een bloedhekel heb aan wandelen in de regen), maar kijk, op een beetje miezerregen en wat druppels onderweg na, hielden we het droog. Tot mijn niet geringe opluchting, moet ik zeggen. Ik genoot oprecht van deze mooie winterwandeling in het goeie gezelschap van Goofball, haar zoon en haar vriendin. Spijtig dat het mij na afloop van de coronacrisis niet meer schijnt te lukken om meer tijd vrij te maken om te wandelen.
Aan het einde van de wandeling troffen we de echtgenoot van Goofball en haar jongste zoon op de speelplaats van Basisschool De Klare Bron. Ik deed nog een poging om aan te schuiven voor pannenkoeken, maar de tijd tikte en de rij vorderde traag. Dus nam ik afscheid van mijn medewandelaars en stapte ik naar Heverlee station voor een kort treinritje naar Oud-Heverlee. Vanaf het station van Oud-Heverlee was het nog een dikke twintig minuten wandelen naar Brasserie St. Jean. Een iets minder leuke wandeling dan die van deze namiddag, omdat ik deze alleen moest doen in het donker, maar ik geraakte zonder problemen in de brasserie.
Daar koos ik een plekje vlakbij de chauffage om mijn natte spullen wat te laten drogen en zelf wat op te warmen. Ik was rond half zes aangekomen in Brasserie St. Jean, dus had ruimschoots de tijd om te bekomen van de wandeling en alvast een aperitiefje te drinken voor mijn afspraak om 18.30u in het Spaans Dak. Mijn haar had stevig afgezien van die vele uren onder mijn muts, dus dat deed ik in een staartje. En terwijl ik genoot van een glaasje cava, haalde ik mijn laptop boven om wat mails te beantwoorden. Because the work never ends these days!
Misterios Negros, Gruta do Natal, Furnas do Enxofre en Algar do Carvão – 26 juli 2023
Vandaag zijn we om 7.30u opgestaan, omdat we zo snel mogelijk willen vertrekken na het ontbijt. Stipt om 8.30u zitten we dus opnieuw bij het zwembad, genietend van onze ontbijtmand.
Omdat we vandaag een grote wandeling willen maken in een gebied waar niet veel horeca is, rijden we eerst met onze huurwagen naar de werkelijk gigantische Continente supermarkt. We kopen er koffiekoeken met chocolade, pastéis de nata (we zijn per slot van rekening in Portugal, he!) en waterflesjes. Het plan om onze drinkbussen te vullen aan de kraan hebben we laten varen, want het water dat uit de kraan komt in onze bungalow, is echt niet lekker.
We rijden naar de parking vlakbij Lagoa do Negro en beginnen van daaruit aan de Misterios Negros wandeling. In onze gids stond dat de wandeling een hoge moeilijkheidsgraad had en dat klopt, sommige stukken van de route moeten we over scherp, vulkanisch gesteente klauteren, maar de natuur is zo prachtig dat we dit ongemak er graag bij nemen. We genieten van de schitterende rotsformaties die getuigen van de vulkanische geschiedenis van dit eiland. De knoestige stammen van de bomen geven de wandeling iets magisch.
Tijdens de wandeling ontmoeten we zelfs Vlamingen die ergens in het helft van de route aan het picknicken zijn met hun kinderen. Op het laatste stuk van de wandeling vlak voordat we opnieuw de parking bereiken, is er de mogelijkheid om de Pico do Fogo te beklimmen, maar die klim laten we aan ons voorbij gaan. Het is wat te warm en de wandeling op zich was al redelijk vermoeiend.
We checken de openingsuren van de Gruta do Natal, een vulkanische grot die vlakbij de parking en het Lagoa do Negro ligt. Die gaat echter pas open om 14u. Dus besluiten we opnieuw in de wagen te kruipen en naar het Lagoa das Patas te rijden om er te picknicken. Dit meer is duidelijk een goed uitgebouwd recreatiegebied met picknicktafels en toiletten. We eten er onze koffiekoeken op en kijken naar de drukdoende eenden, kippen en nieuwsgierige vinkjes die graag een stukje van onze koffiekoek willen.
No steps, no glory!
Mijn eerste dag terug aan het werk na onze trip naar Bourgogne en ik krijg meteen al een cadeautje mee naar huis! Gewonnen omdat ik consequent elke dag mijn iphone stappenteller heb laten synchroniseren met de 10.000 stappen app. 😉 Maar dat neemt niet weg dat ik bijzonder blij ben met mijn Oxfam pakketje!
Met de fiets naar Nieuwrode
Allez, niet helemaal. Van Leuven tot Aarschot namen we de trein, alweer we overstapten op de blue-bike. Volgens googlemaps was het vanaf het station van Aarschot een kleine twintig minuten fietsen naar het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Ondanks het wisselvallig weer besloten we het erop te wagen met de fiets te gaan. Helaas had ik over het hoofd gezien dat de omgeving rondom Aarschot nogal heuvelachtig is en die zware blue-bikes alles behalve geschikt zijn om heuvels te beklimmen. In de eerste heuvel die we over fietsten, moest ik dan ook deemoedig mijn meerdere erkennen. Ik stapte af en overwon de heuvel te voet, inwendig (en uitwendig) vloekend dat ik akkoord gegaan was met het voorstel van mijn vriend om met de fiets te gaan vanaf het station van Aarschot.
Gelukkig zat het venijn ditmaal niet in de staart. De andere heuvels overwon ik met meer gemak, zij het dat mijn hoofd toch flink rood zag bij aankomst bij het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Omdat het nogal kwakkelweer was, sloegen we ditmaal de jacuzzi over, maar we durfden het wel aan om buiten te aperitieven. Echt, lang geleden dat we nog zo’n slecht voorjaar meegemaakt hebben. Wanneer breekt de zomer waar iedereen al zo lang naar snakt nu echt door?
Naar goede gewoonte had onze vriendin haar best gedaan om iets lekkers voor ons op tafel te toveren. Omdat ze de zaterdag zelf nog examens had moeten afnemen van haar studenten, had ze op voorhand een ovenschotel klaargemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat de ovenschotel niet helemaal mijn ding was, maar het fantastische gezelschap en de lekkere wijntjes maakten veel goed.
Mijn vriend en ik maakten het niet te laat, want we moesten nog dat hele stuk terug fietsen naar het station van Aarschot om de laatste trein naar Leuven te halen. En ja, ook nu startte de fietstocht opnieuw met een pittige klim, maar daarna was het bijna de ganse tijd bergaf. Wat een verademing ten opzichte van de heenrit. De terugrit viel zelfs zo goed mee dat ik overweeg om de volgende keer opnieuw de fiets te nemen!
Sushi with a friend
Deze avond afgesproken met mijn meest sportieve vriendin om onder het genot van een sushiboot op het terras van Wabi Sabi bij te praten. Mijn vriendin gaat momenteel door een moeilijke periode en ondanks alle digitale hulpmiddelen van tegenwoordig gaat er niets boven een echt gesprek. Liefst nog vergezeld van iets lekkers om te eten en een glaasje bubbels.
Ondanks de moeilijke onderwerpen die we aansneden, werd het toch een gezellige avond. Eén ding is zeker, mijn vriendin is een ongelooflijke bad-ass, want binnenkort zal ze alweer een unieke sportieve ervaring aan haar lijstje mogen toevoegen: de Half Marathon des Sables in Cappadocia. Jawadde, straffe madam!
Sportdag
Vlak na de middag reed ik samen met mijn collega’s van het management richting Hofstade om deel te nemen aan de jaarlijkse sportdag. Helaas, in tegenstelling tot voorgaande edities waren de weergoden ons niet bepaald goed gezind. We waren met ons vijven ingeschreven voor de zensportwandeling, die ons de gelegenheid zou bieden om kennis te maken met yoga, ademhalingsoefeningen en Qigong. Niet bepaald iets waar ik warm van werd, maar we waren te laat om ons nog te kunnen inschrijven voor de zeilinitiatie. En eerlijk, nu de regen met bakken uit de hemel viel, was ik niet echt rouwig om het feit dat die zeilinitiatie al volzet was.
Tot mijn grote verbazing werden we welkom geheten in de VIP-tent, alwaar we getrakteerd werden op heerlijke broodjes, fantastische brownies (stom dat ik al een wrap gegeten had in de auto onderweg) en buitengewoon sportieve bubbels. We woonden de overhandiging van de opbrengsten van deze dag aan het goede doel “Een fiets voor iedereen” van de Fietsersbond bij en werden vervolgens onthaald op een knappe goochelact. En ja, jullie raden het, uiteindelijk kwam er niets in huis van die zensportwandeling en bleven we napraten in de VIP-tent.
Had ik voor niks mijn wandelschoenen aangetrokken!
Leuvense avondwandelingen
Naar aanleiding van de 10.000-stappenuitdaging waaraan ons bedrijf deze maand meedoet, heb ik een oude gewoonte vanonder het stof gehaald: de avondlijke coronawandeling! Altijd goed voor wat extra stappen én mooie foto’s!
Kennismaking met Merengue
Deze avond fietsten mijn vriend en ik naar het sportcomplex in Kessel-Lo voor een initiatiedansles merengue. Voor ons allebei de eerste keer dat we kennis maakten met deze Dominicaanse dans. Merengue is geen moeilijke dans, dus we waren er snel mee weg, maar als ik eerlijk ben, vind ik salsa toch leuker. Deze zomer toch eens proberen naar een salsafeestje te gaan!
Een beetje van het goede te veel
Twee keer in de week anderhalf uur Franse les vanaf 18u (wat maakt dat ik vaak nog zit te eten achter mijn scherm als de digitale les opstart) tot 19.30u en dan elke maandag mij kapot moeten fietsen om net op tijd om 20u in Gemeenschapscentrum Bosstraat te zijn voor de salsales. Niet echt ideaal en wellicht wat van het goede te veel in combinatie met mijn job die veel overuren vraagt. Maar goed, een mens moet er iets voor over hebben om de finesses van de subjonctif onder de knie te krijgen, nietwaar?