Open lucht verjaardagsfeestje in het Kalvariebos

Dankzij de versoepeling van de maatregelen, konden we deze zondag met zes volwassenen en vier kinderen de verjaardag van ons petekindje vieren in het Kalvariebos. Mijn vriend en ik besloten sportief te zijn en de iets meer dan twaalf kilometer naar het Kalvariebos al fietsend af te leggen. We volgden fietsknooppunt 84 richting Lubbeek, een mooie fietsroute, maar amai, toch net iets meer heuvels te overwinnen dan verwacht. Het was zweten op onze zware blue-bikes…

Bij aankomst parkeerden we onze fietsen vlak naast een bakfiets en mountainbike. Bleek dat het andere koppel op het feestje ook met de fiets was gekomen. Langs exact dezelfde route (de bakfiets was uiteraard elektrisch, met twee kinderen erin denk ik niet dat de papa de heuvels overleefd zou hebben).

Spijtig genoeg was de zon niet van de partij, waardoor het al snel bijzonder frisjes begon te worden. Zeker omdat mijn vriend en ik half bezweet aankwamen na ons fietstochtje. De ouders van mijn petekindje hadden hun best gedaan om coronaveilige hapjes te voorzien en ik was blij dat mijn cadeau, een kubb-spel, in goede aarde viel bij mijn petekindje. Het werd meteen uitgepakt en we speelden twee spelletjes. Die mijn team tot mijn grote verwondering beide keren won. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet zo’n grote fan ben van het kubb-spel, maar in coronacrisis tijden is het wel leuk om een spel te hebben dat je buiten kan spelen.

Na een tijdje begon iedereen het té koud te krijgen om nog langer te blijven. We namen afscheid en mijn vriend en ik vingen de fietstocht naar Leuven aan, om, zoals te verwachten viel, vervolgens al snel voorbij gestoken te worden door de bakfiets en de mountain bike. Blue-bikes zijn niet de beste fietsen voor lange klimpartijen…

Het fietstochtje hielp om onze stramme spieren opnieuw op te warmen, maar mijn voeten waren zo verkleumd dat ik een warm voetbadje moest nemen om ze terug op een normale temperatuur te krijgen. Gelukkig was er een heerlijk avondmaal van Convento Food om de laatste kou uit onze lijven te verdrijven.

Meesbergwandeling

Deze namiddag genoten van een fijne wandeling met onze vrienden uit Herent en hun twee geweldige dochters. De wandeling vertrok aan de ons ondertussen vertrouwde Sint-Mauruskerk, een blue-bike ritje van Leuven verwijderd. Al had ik op voorhand in iets meer detail naar de route moeten kijken, want googlemaps leidde ons langs ingrijpende wegenwerken waar het niet echt plezant fietsen was. De fietsknopenroute op de terugweg was alvast een pak aangenamer!

De wandeling bracht ons langs statige lanen en pittige klimmetjes mét een uitzicht op Leuven in de verte. Hoewel de wandeling zelf nieuw voor ons was, hadden we toch al stukken van deze route eerder bezocht. Niet verbazingwekkend, uiteraard, de hoeveelheid nog niet bewandelde routes rondom Leuven slinkt weekend na weekend.

Tip voor wie op zoek is naar een bijzondere vakantiewoning: The Trumpet House:

Hét leukste vonden de meiden de bijzondere straatnamen die we onderweg tegenkwamen. Met alles winnaar: het Sukkelpad.

We sloten het weekend af met heerlijke sushi, smaakt altijd na een stevige wandeling!

Varenbergwandeling in Korbeek-Lo en verjaardagshamburgers

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: de laatste dag van februari, aka de verjaardag van mijn vriend (‘t is te zeggen, als het geen schrikkeljaar is). We sliepen lekker lang uit en bleven na het ontwaken heerlijk lang in bed liggen voor een uitgebreide knuffelpartij. 😉

De zon zette haar beste beentje voor, dus zochten we een wandeling in de omgeving uit om te genieten van dit zalig winterzonnetje en de staalblauwe hemel. Onze keuze viel op de Varenbergwandeling B in Korbeek-Lo, een kort fietstochtje vanuit Leuven. Een spectaculaire wandeling was het niet meteen, maar we ontdekten toch weer leuke plekjes en het deed gewoon deugd om een frisse neus te halen.

Pellenberg in de verte:

Na de wandeling liepen we nog even langs het huis van mijn gepensioneerde collega in de hoop op een voordeur- of tuingesprekje. Helaas, het was te verwachten met dit mooie weer: mijn oud-collega en zijn vrouw waren erop uit met hun mobilhome. Volgende keer beter!

Bij thuiskomst bestelden we ter ere van de verjaardag van mijn vriend hamburgers bij Burger Folie. Zelf ben ik minder een fan van hamburgers, maar ik moet zeggen dat de versie die ik bestelde, met portobello en pulled pork, mij wel kon bekoren. Het moet niet altijd haute cuisine zijn! (Al zijn die verfijnde gerechten toch nét iets fotogenieker.)

En oja, we sloten de avond af met een glas Japanse whisky: Hakushu Distiller’s Reserve. Mijn verjaardagscadeautje voor mijn vriend. Want alle goeie dingen bestaan uit drie. 😉

Groene schatkamer in Zammelen

Deze namiddag brachten mijn vriend en ik door in het gezelschap van mijn broertje en zijn vriendin in het prachtige Zammelen en omgeving. Ook wel het Vlaamse Toscane genoemd. Toegegeven die vergelijking is nét iets te hoog gegrepen, maar mooi was het er wel, zelfs zonder bladeren aan de bomen. Ik kan me voorstellen dat het er fantastisch moet zijn als de fruitbomen in bloei staan.

We startten de wandeling van zo’n 13 kilometer rond het middaguur om de grote drukte voor te zijn. We hadden een lunchpakket meegenomen om onderweg te picknicken. Na een uurtje wandelen, stootten we op een gezellige picknicktafel die voldoende groot was om op veilige afstand van mekaar te eten. Om de verjaardag van mijn vriend te vieren hadden we een flesje champagne meegenomen. Heerlijk om in de buitenlucht onder een zalig zonnetje te klinken op een gezond en voorspoedig nieuw levensjaar.

Na onze lunch zetten we de wandeling doorheen het glooiende landschap verder. De wandeling bracht ons langs fruitboomgaarden, drassige valleien met poelen en spoorlijn 23 in Jesseren, beter bekend als het voormalige fruitspoor tussen Drieslinter en Tongeren. Mooie en idyllische plek! We spotten onderweg massaal veel sneeuwklokjes, zagen de eerste lammetjes van het jaar en genoten van het glooiende landschap met zijn prachtige vergezichten.

Eén van de mooiste wandelingen van het prille 2021!

Pilates

Gisterenmiddag voor de allereerste keer een pilates sessie gevolgd tijdens mijn middagpauze. Met dank aan mijn werk voor het opstarten van deze gloednieuwe (uiteraard virtuele) lessenreeks. En amai, eerst dacht ik, dat valt hier goed mee, maar na de zoveelste herhaling van dezelfde oefeningenreeks, begon ik het toch te voelen. En jawel, vandaag dus spierpijn. Reden genoeg om de volgende keer weer mee te doen.

En nu maar hopen dat niet de één of andere onverlaat een dringende middagvergadering in mijn agenda boekt. Ik heb alvast de tijdstippen van de komende lessen in mijn agenda geblokkeerd!

Mollekensbergwandeling

De weersvoorspellingen voor zondag waren gewoon té goed om binnen te blijven, daarom spraken we af met onze vrienden uit Heverlee en hun vier zonen. En als jullie nu denken, tiens, 2 + 6 = 8 en 8 <> 4. Dan hebben jullie overschot van gelijk. Mijn vriend en ik zijn de huidige regels kots- en kotsbeu. Dus proberen we een soort van gulden middenweg te vinden: enkel in de buitenlucht met mensen afspreken en voldoende tijd laten tussen de verschillende afspraken in.

Ik had op voorhand een aantal suggesties voor wandelingen naar onze vrienden gestuurd en zij kozen voor de Mollekensbergwandeling. Ideaal, want op fietsafstand van Leuven. Meteen een reden om onze blue-bikes nog eens van stal te halen. Het was zó warm dat ik na een paar kilometers fietsen mijn lichte tussenseizoenjas uitspeelde. Totaal overbodig op deze prachtig zonnige dag.

We parkeerden onze fietsen aan de Maria-Hemelvaartkerk in Winksele en wachtten daar op onze vrienden. De jongens waren alvast erg blij om ons weer terug te zien. En ik ben altijd onder de indruk van de intelligente gesprekken die we met die jongens hebben. Zo wist de jongste ons te vertellen, nadat we een kappelletje gepasseerd waren, dat Pater Damiaan in 2009 heilig verklaard werd. Daar moesten wij oude mensen toch even wikipedia voor boven halen. Ach, hoe jaloers ben ik op die jonge hersenen die als een spons alle info rondom hen absorberen.

Hét letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van onze wandeling was de Mollekensberg. Prachtige plek en het moet daar nog mooier zijn als de bomen opnieuw met een groen bladerdek getooid zijn. De jongens klommen in de bomen terwijl de volwassenen bijpraatten en genoten van zoveel jeugdig enthousiasme.

Het interessantste deel was dan weer onze passage langs de alternatieve leefgemeenschap Bereklauw. De jongens vonden het maar raar en ik zou er zelf nooit kunnen leven, maar ik heb wel respect voor mensen die op zoek gaan naar een alternatieve manier van samenleven en zich zo willen onttrekken aan onze dagdagelijkse ratrace. Een ratrace waarbij steeds meer mensen noodgedwongen moeten afhaken.

Na de wandeling hadden we allemaal zin in een ijsje. Enige probleem: op heel de wandeling in de verste verte geen ijsjeszaak te bespeuren. Dus besloten we richting Leuven centrum te trekken en op een bank op het Hooverplein te genieten van ons eerste ijsje van 2021, afkomstig van ‘t Galetje.

Lente in februari

Er zijn geen seizoenen meer… Maar eerlijk, enorm genoten van deze veel te vroege lentedag. De zon op ons gezicht, blote benen en zeventien graden Celcius. Ideaal om te genieten van de krokussen in de Kruidtuin en de sneeuwklokjes in het Arenbergpark. Misschien word ik nog wel een heuse galantofiel!

Werf aan de Kapucijnenvoer:

Krokussen in de Kruidtuin:

#littlemaekers :

Sneeuwklokjes:

En als kers op de taart: een voordeurgesprek in Heverlee met onze vrienden en hun twee geweldige zonen, die overliepen van enthousiasme na hun bezoekje aan Dinopolis! <3

De Laatste Sneeuwwandeling

Als tegengewicht voor de culinaire uitspattingen van dit weekend, maakten mijn vriend en ik zondagnamiddag een wandeling om nog een laatste keer te genieten van de smeltende sneeuw. De zon had er duidelijk zin in en ondanks dat het koud was, voelde je de lente letterlijk in de lucht hangen. Al weet ik rationeel gezien wel dat er de komende maanden zich nog menig winterprik kan voordoen.

Onze wandeling bracht ons via wat omwegen op het Stadskerkhof van Leuven waar we genoten van een streepje muziek in de kunstinstallatie ‘Sjel’. En kijk, liepen we daar op het kerkhof toch niet een oude bekende met zijn partner tegen het lijf! Niet te geloven hoeveel deugd een mens tegenwoordig heeft van een simpele babbel op anderhalve meter afstand. Het deed me alleszins plezier dat hij mijn culinaire tips naar waarde wist te schatten.

Winterwandeling in Leuven

De regen die zaterdag viel, transformeerde tijdens de nacht van zaterdag op zondag in sneeuw. Fantastisch om bij het opstaan een mooie witte wereld te ontdekken.

Natuurlijk trokken mijn vriend erop uit om van dit winters schoon te genieten, wetende dat de winters waarin er nog sneeuw valt in de toekomst steeds schaarser zullen worden. We hadden geen vaste wandeling voor ogen en liepen zowat onze neus achterna.

De fantastische Kruidtuin is in elk jaargetijde de moeite van een bezoekje waard, maar zeker als er sneeuw ligt.

En het Mariapark is ook eender wanneer de moeite van een bezoekje waard. Alleen jammer dat de helft van de tuin in een werfzone is omgetoverd.

Eendjes die niet zo stiekem hoopten op een stukje brood:

Heimwee naar onze studententijd:

En alweer een nieuwe Leuvens plekje ontdekt:

Aangezien onze vrienden niet ver van het Heilig Hartinstituut in Heverlee wonen, gingen we even langs voor een deurbabbel. Volledig coronaproof en zo wisten we meteen hoe de nieuwe job van onze vriendin meeviel.

Resultaat van deze wandeling: een mooie 23.000 stappen. Ter compensatie van al die dagen van ‘s ochtends tot ‘s avonds werken, zittend achter een computerscherm.

Heverlee hiking with goofball and friends

Zondag hadden we afgesproken met goofball, haar man en jongste zoon (de oudste was op stap) om samen een coronaveilige wandeling te maken richting Arenbergkasteel en omgeving. Dat er nog her en der een klein beetje sneeuw lag op de campus van Heverlee en in de bossen was een fijne extra. Hebben mijn vriend en ik toch nog wat sneeuw te zien gekregen deze winter!

Beertje vergezelde ons met zijn fietsje, waardoor we uiteindelijk best een stevige wandeling (bijna 20.000 stappen!) maakten langs talrijke bezienswaardigheden in Heverlee. Het deed deugd om een normaal gesprek te kunnen voeren dat niet via een scherm verliep. En de gezonde buitenlucht is altijd een boost voor mijn welbevinden.