Sushi bij Kintsugi!

Deze avond hadden mijn vriend afgesproken met twee vrienden uit het Leuvense die we niet meer gezien hadden sinds de voorlaatste dag van van 2019. Damn you, lockdown! Omdat goede gewoontes in ere gehouden moeten worden, dineerden we samen in de Kintsugi. Met naar alcoholgel ruikende vingers goochelden we met twee paar stokjes. Eén paar om de sushi van de boot op ons bord te leggen en een ander paar om de sushi van ons bord naar onze mond te brengen. Safety first, people!

Onze vriendin heeft een nogal wankele gezondheid en had een groot deel van de lockdown in quarantaine doorgebracht, omdat de symptomen van haar astma nogal sterk op corona leken. Gelukkig bleef ze gespaard van het virus, maar eenzaam moet het wel geweest zijn, zo alleen op haar appartementje, hele dagen thuiswerkend. Onze vriend had vlak voor de lockdown zijn biezen gepakt en was opnieuw gaan inwonen bij zijn moeder. Kwestie van samen de storm te trotseren. Wat mij opnieuw deed beseffen hoeveel geluk wij gehad hebben dat mijn vriend net op het juiste moment in België geland is.

Hét onderwerp van de avond was natuurlijk het virus en de gevolgen daarvan voor ons persoonlijk, maar ook ruimer. De economische en andere effecten van dit virus zullen nog lang voelbaar blijven. En we kunnen alleen maar hopen dat deze crisis een aantal zaken ten goede zal veranderen. Al vrees ik er eerlijk gezegd voor.

Na de heerlijke sushi maakten we een kleine wandeling in de stationsomgeving. We stopten bij het mooie, vrij recente werk van Bisser op de hoek van de Maria-Theresiastraat en de Tiensevest. En verwonderden ons tegelijkertijd over de bizarre reclame van Toerisme Limburg die in dezelfde hoek hing. Een surreële combinatie.

Het filmpje dat bij die bizarre affiche hoort, wil ik jullie alvast niet onthouden:

Natuurlijk moesten we een blik werpen op mijn favoriete Leuvense werf! En genoten we van het mooie kleurenspel dat de ondergaande zon voor ons tevoorschijn toverde. Een fijne avond!

Noedelsoep van Loving Hut

Van ‘s ochtends tot middernacht gewerkt vandaag, met als enige lichtpuntje de heerlijke Joyful Taiwan noedelsoep van Loving Hut én een mooie zonsondergang. Soms heb je van die dagen…

Kano varen op de Dijle

Mijn vriend en ik startten deze zondag met een heerlijke, aan huis geleverde brunch van Le Pain Quotidien (met dank aan Deliveroo). Kwestie van voldoende energie te hebben voor een namiddagje kano varen en zo’n toast met avocado, roerei en zalm gaat er altijd wel in.

Mijn vriend en ik hadden om 12.30u afgesproken met onze vrienden en hun twee flexibele dochters aan de parking van het Departement Werktuigkunde. Het fietstochtje van ons appartement naar Heverlee voelt voor mijn vriend en mezelf ondertussen bijna als routine aan, zo vaak hebben we die route gefietst tijdens de lockdown. Omdat ons jaarlijkse weekend in Libin niet kon doorgaan, had ik als alternatief drie kano’s geboekt bij Leuven Leisure voor een tochtje op de Dijle. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk was van de instructies die ik na mijn boeking ontving. Het is echt niet de eerste keer dat ik met één of andere voertuig een rivier afdobber, maar zeker wel de eerste keer dat ik er instructievideo’s bij krijg. Ook de coronamaatregelen waren ronduit indrukwekkend te noemen. Better safe, than sorry, uiteraard! Onze mondmaskers kregen alvast een plekje in onze rugzak.

We wandelden met ons zessen langs het mooie Dijlepad, ondertussen ook een oude bekende, naar het startpunt van de kanotocht in Korbeek-Dijle. De zon twijfelde eerst een beetje, maar naarmate onze wandeling vorderde, overwon ze haar verlegenheid en kwam ze steeds meer vanachter de wolken piepen. De wandeling gaf ons de gelegenheid om bij te praten en ik genoot van het enthousiaste gekwetter van de beide jonge dames, al werd er ook een beetje gezeurd over de lengte van de wandeling. We deden in totaal een uur en een kwartier over de wandeling naar Korbeek-Dijle, een beetje langer dan de 50 minuten die Googlemaps aangaf. Gelukkig had ik wat marge ingecalculeerd en waren we mooi op tijd voor onze afspraak om 14u. Ik ging stiekem nog snel naar het toilet bij concurrent Dijle floats, deed, na mijn handen grondig gewassen te hebben, mijn mondmasker aan en was helemaal klaar voor de boottocht.

Gelukkig moesten we het mondmasker enkel dragen bij het in- en uitstappen van de kano, want echt comfortabel zijn die dingen niet. In het begin moesten de meisjes een beetje zoeken naar de juiste techniek en belandden ze met hun vader/moeder regelmatig in de groen begroeide oevers van de Dijle. Mijn vriend en ik zijn ondertussen het bootje varen al wel gewoon en we moesten ons tempo een beetje aanpassen aan ons gezelschap. Geen erg, zo had ik tijd zat om fotootjes te nemen (eerlijk, ik heb niet echt veel geroeid, vooral genoten van de mooie omgeving).

De tocht was verrassend snel voorbij. Ik had gerust nog een uurtje langer in mijn kano kunnen blijven zitten. Om te klinken op een geslaagde tocht, begaven we ons naar de Abdijmolen, waar we na een paar minuten wachten een tafeltje op het terras buiten konden bemachtigen. Van al dat roeien krijgt een mens honger, dus bestelden we wat wafels en pannenkoeken als vieruurtje. Een zoet einde van een fijne namiddag.

PS: De croque-monsieur is van mijn vriend, geen liefhebber van zoete dingen.

PS2: De oudste jongedame slaagde erin naast haar wafel, nog een pannenkoek en een halve croque soldaat te maken. Ongelooflijk voor zo’n klein, fijn dingetje.

Opruimdagje

Lang, lang geleden had ik een dag verlof ingepland voor deze vrijdag. Het laatste weekend van juni 2020 zouden we immers met onze vaste groep van een dertigtal personen naar Libin afzakken voor ons jaarlijkse weekendje in het zwembad en de jacuzzi liggen. Helaas, het coronavirus besliste daar anders over en het weekend werd geannuleerd. (Even klagen: na telefonisch contact opgenomen te hebben met de huiseigenaar, wisten we al vanaf 9 juni dat de eigenaar het huis niet zou verhuren in juni. Belvilla, waarlangs we dit jaar voor het eerst het huis gehuurd hadden, omdat de eigenaar niet meer rechtstreeks verhuurde, was wel zo sympathiek om ons de volle huurprijs aan te reken en slechts een paar dagen vóór het weekend te annuleren. Uiteraard kregen mijn vriend en ik een voucher in ruil voor de ongeveer 2700 euro aan huur die we vooraf betaald hadden. Dat geld zouden we liefst zo snel mogelijk opnieuw op onze rekening zien staan. Dat worden nog fijne discussies met Belvilla.)

Enfin ja, ik besloot de verlofdag niet te annuleren en mijn dag nuttig te besteden aan het opruimen van onze logeerkamer, waarin nog een hele hoop dozen met persoonlijke spullen en papieren stonden, afkomstig van de zolder van mijn vader, die een plek moesten krijgen in de kasten. Uiteindelijk was ik bijna de ganse dag bezig met uitsorteren van al mijn rommel, maar uiteindelijk slaagde ik erin alles weg te bergen in de kasten. Nu alleen nog die collectie steeds aangroeiend leeggoed, bierbakken en plooiboxen die nog van het vorige weekend in Libin dateren naar de Colruyt krijgen en er is opnieuw plaats in de logeerkamer om onze opblaasmatras te leggen.

Gevonden in één van mijn dozen, een vriendenboek met daarin een boodschap van één van mijn beste vriendinnen van de unief, waarmee ik nu nog steeds bevriend ben:

Werden vandaag geleverd, mijn splinternieuwe wandelschoenen! Hoog tijd, want in mijn vorige paar zaten scheuren, waardoor ik blaren kreeg.

Ons avondmaal, met dank aan Foodbag: gemarineerde kipfilet in rode curry met zoetzure appelsalade. Lekker fris!

Barbecue!

Wat doet een mens op de heetste donderdag van de week? Barbecueën in het kleine, maar gezellige stadstuintje van Goofball and friends. Ik had voor de gelegenheid een flesje champagne meegebracht om mijn bevordering te vieren en was onder de indruk van de aperitiefhapjes die Kabouter helemaal zelf had gemaakt. Mannen met culinaire talenten hebben bij mij altijd een streepje voor. 😉 Naar goede gewoonte was er veel te veel vlees, dat we doorspoelden met de lekkere huiswijn van Goofball en haar man. Echt waar, zomerse avonden met vrienden, er zijn weinig dingen die mij gelukkiger maken.

Mijn persoonlijke chefkok

De kookkunsten van mijn vriend gaan er met rasse schreden op vooruit. Hij slaagt er steeds beter in te multitasken waardoor de totale bereidingstijd iets dichter bij de inschatting van Foodbag zelf komt. De romige orzo met scampi en spinazie die hij vandaag op tafel toverde, was bijna een uur vóór het begin van onze online salsales klaar. Genoeg tijd om ons avondmaal te laten zakken alvorens onze beste dansmoves boven te halen. Al kan zo’n online les toch niet tippen aan the real thing.

Jaja, wie had gedacht dat ik een persoonlijke chefkok zou overhouden aan de coronacrisis?

Dinner at Barba

Bij de heropening van de restaurants waren mijn vriend en ik er als de kippen bij om een tafeltje te reserveren bij Barba. Altijd gezellig daar en grote fan van hun heerlijke cocktails! Toen mijn vriend en ik begin deze week op zoek waren naar een moment om af te spreken met vrienden om de overdracht te regelen van de paar fijne flesjes whisky die ze voor ons gekocht hadden bij de uitverkoop van hun favoriete drankenhandel, ging er bij mij een lichtje branden. Als onze vrienden een babysit konden versieren voor hun drie zonen, zou ik een poging doen om de reservatie uit te breiden van twee naar vier personen.

Op hun website stond dat Barba volzet was, maar ik wilde toch een poging wagen. Ik belde en de vriendelijke heer aan de andere kant van de lijn bekeek meteen wat mogelijk was. De weersvoorspellingen voor zaterdagavond gaven regen, maar als we het zagen zitten om op het terras te zitten, dan lukte het nog. Even informeren bij onze vrienden en gezamenlijk waren we het erover eens dat we ons niet lieten afschrikken door wat slechte weersvoorspellingen. Het lijkt de laatste tijd immers alsof elke voorspelde regenbui Leuven links laat liggen.

En we hadden geen spijt van onze beslissing. Geen spoor van de voorspelde regen. Integendeel, het was heel aangenaam toeven op het mooie terras van Barba in de Mechelsestraat. Uiteraard startten we onze maaltijd met een cocktail, want de verleiding van de sweet lime (rum, cognac, triple sec en citrus) kon ik moeilijk weerstaan. Het werd een supergezellig avond waarbij onderstaand lekkers op ons bord passeerde:

Sweet Lime:

Appetizers:

Gegrilde zwaardvis met tomaat, verbena en pompelmoes:

Groene asperge met varkenswang, zilverui en paksoi:

Eend met wortel, artisjok en gyoza:

Perzik met bavarois, sesam en bellini sorbet:

Het kaasbordje van mijn vriend:

Thee met versnaperingen:

Na de maaltijd waren onze vrienden zo vriendelijk om ons een lift naar ons appartement te geven om ons daar samen met onze nieuw ingeslagen whisky af te zetten. Ik denk dat we een volgende lockdown zonder problemen zullen overleven. 😉

Locaties spotten voor de Big Bang

Deze namiddag nam ik deel aan een artistieke fietstocht door Leuven. Jullie herinneren je misschien nog dat ik een tijd geleden deelnam aan twee brainstormsessies om tot een nieuwe Leuvens kunstwerk te komen. De coronacrisis maakte dat de geplande vervolgactiviteiten afgelast moesten worden, maar als alternatief stelden De Nieuwe Opdrachtgevers een fietstocht voor. Leek me wel leuk om Leuven door een artistieke bril te ontdekken, dus ik schreef me in. Wat ik niet verwacht had, was dat er slechts twee deelnemers aan de fietstocht zouden zijn. Ik dacht dan ook even dat ik me van datum vergist had, toen ik gans alleen om zaterdag om 13u op het Martelarenplein stond en ik nergens een groep fietsers ontwaarde. Gelukkig werd ik gevonden door de enige andere deelneemster en kwamen vijf minuten later de twee dames van De Nieuwe Opdrachtgevers, die blijkbaar nog maar net terug waren van hun vorige fietstocht, ook opdagen.

Het idee dat me de vorige keer zo had aangesproken, namelijk het kunstwerk fysiek laten uitdijen over gans de stad, was ondertussen blijkbaar afgevoerd. In de plaats daarvan zouden we langs enkele locaties fietsen die tijdens de eerste twee brainstorms werden genoemd. Bij de selectie werd gekozen voor plekken die door recente of geplande stadsontwikkelingsprojecten een andere functie krijgen of ruimte bieden voor een nieuw artistiek project. Achtereenvolgens bezochten we Hal 5, het Benedenplein (aan de achterkant van het station), de Keizersberg (allez, we fietsten tot aan de voet van de Keizersberg), de Halfmaartstraat (aan de voet van de Sint-Geertrui) en de Parkabdij.

Bij elke locatie stonden we even stil en somden we voor- en nadelen op. We keken vooral of de verschillende locaties inspiratie voor een toekomstig kunstwerk konden bieden. De andere deelneemster aan de fietstocht was een iet of wat excentrieke dame die lang in de horeca gewerkt had. Over elke plek wist ze wel één of ander gruwelverhaal te vertellen over bijvoorbeeld een moord die zich daar had afgespeeld. En haar uitspraken over de Leuvense bewoners van andere origine waren soms op het randje. Ik en de twee andere dames deden erg ons best om de conversatie in goed banen te leiden. Uiteindelijk kwam het Benedenplein als favoriet uit onze selectie.

We sloten onze fietstocht af op het terras van de Abdijmolen, alwaar ik genoot van een versgeperste fruitsap. En op de fietstocht naar huis haalde ik mijn hart op aan deze prachtige wolkenluchten.

Een culinaire vrijdag: pannenkoeken en veganistische noedelsoep

Vrijdag werkte ik thuis, dus kon ik tijd vrijmaken voor een lunch op een Leuvens terrasje met een Leuvenaar die ik al een tijdje volg op social media. We waren elkaar al een aantal keren tegen het lijf gelopen in het Leuvense met korte, fijne interacties tot gevolg. Uit zijn social media posts bleek dat we gelijkaardige interesses deelden én hij werkt in de zorgsector, waarvoor ik alleen maar het diepste respect kan hebben. Hoog tijd dus om af te spreken en foodie, wandel- en cultuurtips uit te wisselen!

We spraken af bij Leo Pancakes, altijd een winnaar in mijn lunchboek! Mijn tafelgenoot was hier nog niet geweest, dus ideaal om hem de geneugten van een dikke stapel pannenkoeken te leren kennen. Gelukkig kwam de zon er net op tijd uit om ons op te warmen op het terras zodat we onbezorgd konden genieten van onze lunch. De lunch vloog voorbij, zoveel onderwerpen, serieuze en minder serieuze om aan te snijden. Wat mij betreft, zeker voor herhaling vatbaar!

Na een namiddag hard werken, bestelden mijn vriend en ik ons avondmaal bij Deliveroo. Gezien mijn redelijk copieuze middagmaal, ging ik voor een gezonde veganistische maaltijd van Loving Hut: spicy aulac noedelsoep met één summer roll als voorgerecht (de tweede was voor mijn vriend). Heerlijk!

Modderaccident in De Lijsterbes

Deze ochtend alweer met het openbaar vervoer naar Brussel. Ditmaal combineerde ik de trein én de metro. Mijn collega en ik werden namelijk om 10u afgehaald bij het metrostation Kraainem voor een werkbezoek aan GC de Lijsterbes. Ik was het nemen van de metro duidelijk verleerd, want ik slaagde erin op de foute metro te stappen. Gelukkig merkte ik mijn fout snel op en had ik genoeg marge ingecalculeerd. Uiteindelijk was ik maar vijf minuten te laat op de afspraak.

Het was duidelijk mijn dagje niet, want tijdens het bezoek aan de werf stapte ik pardoes in een dikke modderplas die bijna mijn ganse plateauzool opslokte. Het was geen prettig zicht. Gelukkig was men ter plekke zo vriendelijk om me wat doekjes en een emmer water te geven om de ergste modder af te kuisen, waardoor mijn schoen er aanvaardbaar genoeg uit zag om de rest van de dag op het werk door te brengen.

‘s Avonds kookt mijn vriend bloemkoolpuree met scampi, spinazie en snijbiet, het beste Foodbag recept van deze week. Gezond en superlekker! Oja, ik pureerde de bloemkool door gebruik te maken van onze cocktailstamper!

Omdat het zo’n prachtig zonnige avond was, trokken mijn vriend en ik voor onze wandeling het stadscentrum in. Eens kijken hoe vol de terrasjes zaten. En na ons lichte avondmaal was er nog plek voor een lekker ijsje van Decadenza. Balans moet er zijn. 😉

En ja, het was gezellig druk op de terrasjes van de Grote Markt en de Oude Markt. Laten we hopen dat het mooie weer nog even blijft duren, zodat de noodlijdende horeca toch een deel van haar verloren inkomsten kan recupereren.

Natuurlijk konden we zelf de verleiding niet weerstaan en eindigden we op het terras van het Tafelrond met een glasje champagne en een gin tonic. Cheers, Leuven!

Yet Another Blog

Life on my side

leuven