The Constant Glitch in M

In M loopt een nieuwe tentoonstelling met werken van jonge kunstenaars, een ideale gelegenheid om samen met mijn vriend naar mijn favoriete Leuvense museum af te zakken. De werken van de jonge kunstenaars zelf vond ik eerlijk gezegd van wisselende kwaliteit, maar ik heb voor de tweede keer erg genoten van de tentoonstelling van Thomas Demand (nog te bezoeken tot 18 april, dus haast jullie!). Ontdekking van de dag: de prachtige prentencollectie van M. Alleen jammer dat de pandemie het onmogelijk maakte om het vrijwilligersteam van M dat zorg draagt voor deze collectie, aan het werk te zien

Sushi in de tuin van Goofball

De laatste dag van maart beloofde recordtemperaturen uit haar hoed te toveren. Dé perfecte gelegenheid om samen met Goofball en haar gezien te genieten van aan huis geleverde sushi van Kintsugi. Want hoera, het is nog altijd toegestaan om door de gang naar iemands tuin te lopen! (Hout vasthouden…) Dat we niet de enige waren die geen zin hadden om deze prachtige avond achter het fornuis te staan, bleek uit de wachttijden bij de restaurants en het gebrek aan koeriers om het bestelde eten rond te brengen.

We moesten dus even geduld uitoefenen, maar zo hadden we meer tijd om kennis te maken met Rodin, het nieuwste lid van het gezin van Goofball, een prachtige Maine Coon. Een kattenras waarvan ik tot voor kort nog nooit gehoord had, maar dat een nogal imposant postuur schijnt te combineren met een zeer zachtaardige inborst. Het beestje bleef alleszins verrassend rustig onder al de aandacht van de twee jongens.

Voor meer foto’s van onze gezellige sushidate verwijs ik graag naar Goofball. Door de lange wachttijd ben ik iets te enthousiast op de sushi gevlogen en helemaal vergeten foto’s te nemen. 😉

Zo zalig om op een coronaveilige manier samen te kunnen eten en te genieten van een goed gesprek. Het deed deugd!

Voor u geproefd: Nicecream!

Leuven is een nieuw pop-up concept rijker: Nicely, een start-up opgericht door drie studenten van de Banaba Advanced Business Management. In deze pop-up store kan je nicecream kopen, een variant van het alom gekende en geliefde ijsje. Deze ijsvariant maken doe je door bevroren fruit en een scheutje (plantaardige, in het geval van Nicely) melk te blenden tot een smeuïge textuur. Afwerken met homemade granola en toppings naar keuze. En voilà, je veganvriendelijk ijsje is klaar.

Uiteraard leende dit fantastisch zomers weertje zich uitstekend voor een proeverij. En jawel, de nicecream viel in de smaak! Ik koos voor de Bloody Berry Bowl op basis van bessen met als toppings: banaan, µgranola, cacao nibs en honing. Mijn vriend ging voor de Incredi-Bowl met als basis spinazie en mango en als toppings: frambozen, granola, amandelschilfers en agave siroop. Beide bowls waren zeer lekker. Een concept dat hopelijk de pop-up fase ontgroeit, want dit heeft potentieel om een vaste waarde in het Leuvense te worden.

En dat we niet de enigen waren die genoten van het prachtige weer moge duidelijk zijn:

Op hotel in eigen stad: Les Chambres du Chef in Pentahotel

Jawel, mijn vriend en ik zijn dit weekend op hotel geweest in Leuven. En ja, dat mag misschien enigszins decadent lijken, maar op hotel gaan is tegenwoordig de enige manier om nog min of meer een restaurantervaring te hebben in deze lockdown tijden. Pentahotel in hartje Leuven heeft met Les Chambres du Chef een fijn coronaveilig concept uitgewerkt, waarbij je een dubbele kamer ter beschikking krijgt om ‘s avonds in alle rust van een gezellig diner te kunnen genieten. De gerechten worden tot aan je kamerdeur gebracht, een flesje wijn wacht op je in de koelkast van de kamer en je kan bijkomende drankjes bestellen en zelf gaan ophalen in de bar. Elk weekend serveert een andere Leuvense chefkok het menu. Wij kozen voor de overnachting met de chef van restaurant Sakura aan ‘t fornuis, want ja, sushi, can’t go wrong with that.

Wat ik daarnaast ook altijd heerlijk vind aan op hotel gaan: uitgebreid gebruik maken van de heerlijke regendouches, wat een verschil met onze ‘in het bad ingebouwde douchestang met één sproeiknop’ op ons appartement. Zalige verwennerij die we extra appreciëren in deze tijden. Ook erg luxueus dat we twee kamers ter beschikking hadden.

Het menu was een typisch menu dat je in een sushirestaurant geserveerd krijgt. Ik had stiekem gehoopt om iets avontuurlijkere sushi op mijn bord te krijgen dan de doordeweekse afhaalsushi, maar alles was vers en lekker. Voor mij persoonlijk was het vooral de tempura die er bovenuit stak. Heerlijk licht deeg, zo hebben we dat graag!

En de saké als dessert werd uiteraard ook geapprecieerd. Stiekem dronken we daarna nog een The Kraken rum, want onze rumvoorraad op het appartement is tijdelijk uitgeput.

Het take-away ontbijtbuffet de dag nadien was iets minder uitgebreid dan bij onze vorige uitstapjes, maar hey, zolang er scrambled eggs zijn, ben ik gelukkig! Wel jammer van al die plastic verpakkingen. Deze coronacrisis is niet goed voor het milieu.

De Sint-Pieterskerk gezien door een HoloLens

Na de preview met de iPad, een klein jaar geleden, keerde ik deze zaterdag samen met mijn vriend terug naar de Sint-Pieterskerk om deze ervaring opnieuw te beleven, maar dan beter. De Hololens beloofde een unieke augmented reality ervaring, dus ik was erg benieuwd. En ja, de bril zorgt zeker voor een meer natuurlijkere ervaring dan de iPad, maar door het vele licht in de kerk was de beeldkwaliteit niet altijd optimaal. In een donkere omgeving zouden de beelden beter tot hun recht komen. Ook de bediening van de virtuele knoppen wilde niet altijd lukken, maar dat kan ook aan mezelf gelegen hebben. En ja, het blijft natuurlijk een bril die je op hebt, wat maakt dat je beeldveld vrij klein is en je voortdurend met je hoofd moet bewegen om het volledige beeld te zien. Maar zeker de moeite waard om eens te proberen. Benieuwd hoe deze technologie in de toekomst verder zal evolueren.

En ja, de Sint-Pieterskerk op zich is natuurlijk al de moeite van een bezoek waard.

Op de terugweg van de kerk naar ons appartement stootten we op een authentiek Leuvens ritueel: de Mannen van de Jaartallen die Fonkse een nieuw pakje aandeden. Een stukje door UNESCO erkend immaterieel erfgoed vlak bij onze deur.

De Foodbag oogst van de week

Witte vispapillot met zachte bloemkoolpuree (en nu denken jullie ongetwijfeld, tiens, die bloemkoolpuree ziet er verdacht groen uit, dat komt omdat mijn vriend blijkbaar het verschil niet kent tussen bloemkool en broccoli, maar hey, de broccolipuree was ook zeer lekker!):

Portobello’s met gember-sojasaus en rijst (grote fan van portobello’s hier!):

Lasagne van zoete aardappel met gerookte zalm, broccoli en ricotta (enfin ja, met bloemkool, dus, want de broccoli was al in de puree een paar dagen eerder verwerkt)25:

Uitsmijter: mijn fantastische orchideeën die allemaal tegelijkertijd aan het bloeien zijn geslagen:

De cirkel is rond

Bijna dag op dag een jaar geleden wandelden mijn vriend en ik door de ontluikende Kruidtuin. Toen nog zalig onwetend over hoe lang de coronacrisis zou aanslepen en genietend van de plotselinge pauzeknop die ingedrukt werd. Surreëel dat een jaar later, ondanks de opstart van de vaccinatiecampagne, het licht aan het eind van de tunnel nog steeds buiten bereik lijkt.

Na deze mooie lentewandeling genoten mijn vriend en ik van een heerlijke maaltijd Convento Food. Om duimen en vingers af te likken!

De Foodbag oogst van de week!

Mijn persoonlijke chefkok was in goede doen deze week, want alle gerechten vielen in de smaak! Ik laat jullie meegenieten.

Vis in dillesaus met gebakken sla en champignonssalade:

Lasagne met portobello, prei en salie (grote fan van portobello!):

Zoete aardappel-wortelpuree met gekaramelliseerde ui en Berloumi (mét door mij persoonlijk met de hand gestampte wortelen en aardappelen, zeer therapeutisch!) :

Uitsmijter: Leuvense zonsondergang:

De lente is op komst!

Hoe sneller, hoe liever!

Als er geen terrasjes zijn, dan kunnen de trappen van de Oude Markt ook perfect dienst doen als zitplaats:

Onaangenaam neveneffect:

Een stukje geschiedenis in het hart van Leuven:

Lentebloeiers in de Kruidtuin:

Een klein stukje van de Leuvense vesten waar we nog niet geweest waren:

Een boodschap om te onthouden:

Lunch op een bankje in het stadspark

Vanmiddag afgesproken met een fijne collega die net als ik in Leuven woont om samen te lunchen in de winterzon. Toegegeven, het was een beetje aan de frisse kant, maar daar kunnen we ons op kleden!

We kochten een pastabeker met truffelroomsaus en champignons bij Boccone en zochten een fijn plekje om deze te verorberen. Aangezien er vrijdag marktkramen staan op het Hooverplein kwamen we uiteindelijk op een zonnig bankje in het stadspark terecht. Elk op het uiteinde gezeten, konden we eindelijk op een normale manier bijpraten. Aan onderwerpen alvast geen gebrek. Al ging het vooral over het werk, omdat mijn collega momenteel iet of wat in een werkdip zit. Gelukkig gaat het haar privé wel voor de wind. Met een fantastische partner en een schattig dochtertje dat groeit als kool!

PS: Ik geniet momenteel enorm van mijn orchideeën die volop in bloei staan!

Yet Another Blog

Life on my side

leuven