Ladies night out in Bar Jérôme

Vrijdagavond had ik een date met een vriendin waarmee ik al bevriend ben sinds het tweede middelbaar. We waren super close tijdens die rare tienerjaren waar iedereen een beetje op zoek is naar zichzelf en ook tijdens onze studententijd in Leuven bleef onze vriendschap zeer hecht. Spijtig genoeg zien we elkaar nu veel minder dan ik zou willen. En ja, het drukke leven van een volwassene mag geen excuus zijn om een vriendschap niet te onderhouden, maar toch vormt het vaak een obstakel: opgroeiende kinderen met hobby’s, een veeleisende job, een woonplaats die moeilijk bereikbaar is met het openbaar vervoer,…

Enfin, ik was alleszins heel blij dat het nog eens lukte om samen af te spreken. En we maakten er meteen een classy date van, met heerlijk eten van Bar Jérôme. De kookkunsten van Laura zijn altijd een genot voor de smaakpapillen. Na het diner zakten we af naar Café Caché, een supergezellig én stijlvol café waar ik me steeds meer begin thuis te voelen. Het was er lekker rustig, ideaal om bij te praten over alles wat er de laatste maanden in ons leven was gebeurd.

Met als surprise act van de avond: mijn vriend die rechtstreeks van Brussels Airport naar het café was afgezakt. Meteen het signaal om in de cocktails te vliegen. Een goed begin van het weekend. 😉

Sterren tellen bij EED

Een paar maanden geleden kreeg ik een berichtje van een goeie vriendin van ons. Ze was er op de één of andere wijze in geslaagd een tafel bij EED vast te krijgen en ze had de mogelijkheid om haar reservatie voor twee personen aan te passen naar eentje voor vier en of we zin hadden om mee te gaan dineren. Euh, daar moest ik geen twee seconden over nadenken. Mijn vriend en ik hadden toen net beslist welke periode hij zou overkomen naar België voor de feestdagen, dus de timing was perfect. Bovendien stond een bezoek aan EED al heel lang op mijn todolijstje, alleen lukte het mij maar niet om een reservatie vast te krijgen. En ja, ik ben er mij terdege van bewust dat een bezoek aan een sterrenrestaurant in het midden van de feestdagen iet of wat decadent is, maar zo’n buitenkansje om lekker te eten in goed gezelschap konden we niet laten liggen.

We kregen voor ons vieren een gezellige ronde tafel toegewezen helemaal achteraan in het restaurant vlakbij de keuken. De beste plek van het huis, als je het mij vraagt. En ja, het eten was uiteraard geweldig lekker met porties die net gepast waren om na het diner niet met een overladen maag te zitten en bijzondere wijntjes daarbij. En oh my, die cocktail van het huis met wodka, bessen en basilicum wat was me dat een gevaarlijk lekker snoepje! Onze vrienden hadden zelfs een cadeautje bij voor ons: een fles Belgian Owl whisky. Mijn vriend en ik moesten even blozen, want wij hadden helemaal niet aan een cadeautje of iets dergelijks gedacht. Maar het gebaar wordt uiteraard geapprecieerd!

Appetizer:

Zeebaars. Koolrabi. Vinaigrette van appel en prei:

Knolselder. Rammenas. Hazelnoot. Bouillon van champignon en gember:

Fazant. Aardpeerd. Gele curry:

Bloedsinaas. Gepofte zaden en pitten. Citroentijm:

Versnaperingen bij de thee:

We sloten de avond af met een drankje aan de bar. Een whisky/cognac voor de heren en een whisky sour voor de dames. We waren de laatste vier mensen in het restaurant en hadden een heel prettige babbel met de charmante zaalverantwoordelijke Maxime. EED is wat mij betreft echt een aanwinst voor Leuven.

Impressie van het lege restaurant dat wij achter ons lieten, stipt om 23.30u:

Het nieuwe jaar verwelkomen met lekkers van de Walvis

Mijn vriend en ik hadden bewust de beslissing genomen Oudjaar onder ons tweetjes te vieren. Onze kerstvakantie zat al zo vol met afspraken en verplichtingen, dat het een goed idee leek wat quality time in te lassen. Kwestie van mekaar niet uit het oog te verliezen, een valkuil waar we al eens eerder in getrapt zijn. We hadden het ons bijzonder makkelijk gemaakt: een schotel van de Walvis met wat extra oestertjes om het libido te stimuleren. 😉 Daarbij hoorde natuurlijk een glaasje cava als aperitief en enkele glaasjes witte wijn voor bij het hoofdgerecht.

Geen spectaculaire feestverhalen dit jaar dus, maar gewoon gezellig samen genieten, met de laatste aflevering van Stranger Things als dessert. Meer moet dat niet zijn. Alleen het middernachtelijk vuurwerk viel wat tegen door de stevige mist.

Sushi op de voorlaatste dag van 2019

Onder het motto: “There is always room for sushi” dineerden mijn vriend en ik maandagavond samen met een vriendin en een vriend die we vele jaren geleden in de Spaanse les leerden kennen. Als restaurant had ik Kintsugi uitgekozen, niet alleen omdat het personeel daar supervriendelijk is en de sushi heerlijk vers, maar ook omdat het begrip kintsugi (金継ぎ: ‘gouden verbinding’) voorkomt in de nieuwe dichtbundel van onze cichter-vriend, de dichter. Toepasselijker kan niet!

En jawel, de sushiboot smaakte, al moet ik toegeven dat de hoeveelheid sushi lichtelijk overdadig was, zo tussen al die feestdagen door. Dus bestelden we maar wat warme saké om al die vis en rijst door te spoelen. Altijd lekker!

Uiteraard sloten we de avond af met een glaasje whisky op ons appartement. Het doet met plezier mijn vrienden te kunnen trakteren op een écht goeie whisky.

Masalatop kennismaking

Zondagavond hadden mijn vriend en ik een dinner date in de Masalatop met een kameraad die we al veel te lang niet meer gezien hadden. Het was een heel bijzondere date, want we zouden voor het eerst zijn, ondertussen niet meer zo nieuwe, vriendin te zien krijgen. Ik was uiteraard heel nieuwsgierig om haar te ontmoeten.

En jawel, tot mijn grote vreugde klikte het meteen. Zijn vriendin is een heel slimme dame afkomstig uit Trinidad. Via een ganse omweg (ze studeerde in Cuba en in de UK) is ze uiteindelijk aan de Universiteit van Gent terecht gekomen, waar ze momenteel werkt aan haar doctoraat in sportpsychologie. Ze is niet alleen slim, maar ook sportief: ze is een niet onverdienstelijk badmintonspeelster, die niet alleen op internationaal niveau aan wedstrijden deelneemt, maar ook scheidsrechter is. Ik voelde me even klein ten opzichte van zo’n multigetalenteerde dame.

Onze kameraad en zijn vriend zijn trouwens het prototype van de uitspraak: ‘opposites attract’. Hij heeft totaal geen interesse in sport (noch als toeschouwer, noch als participant) en is als informaticus vooral op een zeer praktisch niveau bezig. Hij heeft ongeveer de bleekste huid denkbaar en haar huid is een prachtig melkchocoladebruin. Een moeilijkere horde om te nemen, lijkt me dan weer het feit dat zij zeer gelovig is en hij helemaal niet. Maar ondanks deze tegenstellingen was het mooi te zien hoeveel verliefde blikken ze de ganse avond uitwisselen. En wat ze alvast wel gemeen hebben: hun voorkeur voor lekker eten. Dé beste basis voor een relatie, als je het mij vraagt! Het Indisch eten van de Masalatop viel alvast in de smaak. Extra punten voor de heerlijke mango lassi.

Na het diner zakten we af naar Café Caché voor nog één drankje. Wel jammer dat onze Piëmontese medereiziger niet achter de bar stond. Wegens al genoeg uitspattingen de voorbije dagen hielden we het bij één drankje als afsluiter van een gezellige avond die voor herhaling vatbaar is!

Wel spijtig dat Trinidad zo moeilijk bereikbaar is, want ik zou heel graag kennismaken met het land en de cultuur van onze nieuwe vriendin.

Foodtruckfestival op het Hooverplein

Vrijdagavond zakten mijn vriend en ik samen met een eenzame vriendin (haar man en oudste zoon zaten in het buitenland voor een schaaktornooi en haar dochter was uit logeren bij een vriendin aan zee) af naar het foodtruck festival in Leuven. Dit jaar stonden de foodtrucks niet op de Bruul zoals de voorgaande jaren, maar op het Hooverplein. En als ik eerlijk moet zijn: het Hooverplein is echt een veel gezelligere locatie voor zo’n festival dan de Bruul. De stad had duidelijk veel moeite gestoken in het gezellig aankleden van het festival. Vooral de hoge tafels met in het midden een gezellig gasvuurtje waren erg gezellig.

Natuurlijk moesten we eerst uitgebreid het aanbod bestuderen alvorens onze keuze te maken. Ondanks het feit dat er duidelijk meer foodtrucks waren dan de voorgaande edities vond ik het aanbod ietwat magertjes. Veel te veel kraampjes die hamburgers verkochten en veel te weinig kraampjes die wereldkeuken aanboden. Ik miste vooral mijn favoriete foodtruck van Table d’Ho. Bij gebrek aan Koreaanse gerechten ging ik dan maar voor een Vietnamees noedelgerecht. Het gerecht op zich was wel ok, maar niets om over naar huis te schrijven. Wel zeer lekker: de geflambeerde pannenkoek met appeltjes, waarvan ik helaas vergeten ben een foto te nemen. Feit is dat die pannenkoek verrassend snel op was. 😉

Omdat onze vriendin wat koude voeten begon te krijgen, zochten we de warmte van Chapter Four op het Ladeuzeplein op. Mijn vriend en ik bestelden een cocktail (de whisky sour is echt een aanrader hier), terwijl onze vriendin het hield bij een warme chocomelk. Onze vriendin kon het niet heel laat maken, omdat ze op tijd haar trein moest halen, dus hielden we het bij twee drankjes en wandelden we samen terug naar het station.

A fun evening was had by all.

Naar de Leuvense kerstmarkt

Geen kerstmarkt in Montreux voor ons dit jaar, maar die van Leuven is ook gezellig, zij het iets minder spectaculair. Ik had dit weekend expres geen plannen gemaakt, omdat ik wat wilde bekomen van de laatste heftige werkweken. Dus hadden mijn vriend en ik tijd om zaterdagavond naar de kerstmarkt te gaan en wat kerstkitsch op te snuiven. Ditmaal liet ik me zelfs overtuigen om iets te kopen: warmies, fully microwavable boots! Ideaal om mijn koude voeten warm te houden! En die dingen ruiken naar lavendel!

Verder hielden we het bij onze favoriete kerstmarktactiviteiten: iets lekker eten en drinken. We dronken een glaasje prosecco als aperitief, aten een bakharing met een glaasje cava en deelden vervolgens een bakje karakollen. Mijn vriend had daarna nog plek voor een hamburger, ik hield het gewoon bij een lekkere pannenkoek met chocolade als aperitief. Geen bijzonder gedenkwaardige avond, maar daar hadden we allebei momenteel niet echt behoefte aan. De kerstvakantie belooft druk genoeg te worden. De stilte voor de storm, als het ware.

Lichtparcours (un)Holy Light

Vrijdagavond trokken mijn vriend en ik de stad in voor een streepje cultuur. Ik had her en der in mijn instagram-account wat beelden zien passeren van het Lichtparcours (un)Holy Light die er intrigerend genoeg uit zagen om mij op een vrijdagavond naar buiten te lokken.

Onze eerste stop was de Sint-Michielskerk alwaar we gefascineerd keken naar één enkele oplichtende lijn die zich doorheen de ruimte bewoog. Bijzonder hypnotiserend in combinatie met de muziek en de rookmachine in de kerk.

Korte timelapse:

Daarna wandelden we verder naar de Zwartzusterskapel, alwaar ik een kleine flashback kreeg naar The Fifth Element. Het kitschgehalte van deze installatie doet de film alleszins eer aan.

Vergelijk:

We eindigden met de fascinerende installatie van Children of the Light in de Sint-Antoniuskapel. Ik werd er zo zen van dat ik bijna in slaap viel. 😉

Genoeg cultuur opgesnoven, tijd voor een drankje in Café Caché! Deze trendy bar stond al sinds onze culinaire trip naar Piemonte op mijn lijstje. De sympathieke barman was immers één van onze medereizigers. We stapten het gezellige café binnen en nestelden ons aan de bar, alwaar de barman ons vriendelijk welkom heette. Ik bestelde een old fashioned en mijn vriend een speciaal biertje. We hadden het zo gezellig dat we er nog een drankje of twee bij deden. Die Piemontese wijn op de kaart kon ik toch niet aan mij laten voorbij gaan, nietwaar?

Een gezellige avond onder ons tweetjes.

Afterwork, de Leuven Experience

Gisteren woonde ik op uitnodiging van Visit Leuven een wel heel bijzondere afterwork bij. Samen met een aantal andere Leuvenaars was ik ‘s avonds te gast in de prachtige Abdij van Park. De vriendelijke dames van Visit Leuven heetten ons welkom met een glaasje warm appelsap, gemaakt van appelen die gekweekt worden op het domein. Eén van de witheren van de Abdij gaf ons wat uitleg bij de geschiedenis van dit voor Europa unieke domein en blikte vooruit naar het moment dat de restauratie van het complex voltooid zal zijn.

Vervolgens gaf brouwer Joris Brams ons een zeer boeiende rondleiding in de gloednieuwe abdijbrouwerij van Abdij van Park en mochten we proeven van het bier met de toepasselijke naam Braxatorium Pracensis. Op zo’n momenten vind ik het altijd jammer dat ik geen bier drink, want de rijke Belgische biercultuur is echt iets om trots op te zijn. Beiaardier Luc Rombouts vertelde over het project van de vredesbeiaard en we mochten zelfs een paar verzoeknummers doorgeven voor zijn beiaardconcert die avond.

We sloten de avond af met een lekkere maaltijd bereid door Wups Biocatering met ingrediënten van Bioboerderij De Wikke. Heerlijke soep, quiches en brownies van amandelmeel. Meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken. Al was ik wel bijzonder blij dat ik mijn dikke sneeuwlaarzen had aangedaan, want het eten werd buiten opgediend. En die paar warmtestralers waren echt niet voldoende om zowel hoofd als voeten warm te houden.

Met deze afterwork wilde Visit Leuven de aanwezige Leuvenaars een bijzondere toeristische beleving in eigen stad bezorgen en tegelijkertijd inspiratie opdoen om Leuven te positioneren als gastvrije stad voor internationale bezoekers. Ik kan alleen maar zeggen dat ze prima geslaagd zijn in hun opzet en hopelijk een paar van de ideeën die ik opgeschreven heb mee zullen nemen!

Zie ginds komt de stoomboot…

En hij dropte Sinterklaas en zijn roetpieten af op de oevers van de Leuvense Vaartkom om zich vervolgens richting mijn appartement te spoeden en daar wat chocolade ventjes en space lego achter te laten. Hoe vriendelijk van onze Goedheiligman!

Mijn petekindje was alvast in de wolken met zijn lego. Hij heeft meteen heel zijn gloednieuwe ruimtestation in mekaar gestoken en we hebben hem voor de rest van de voormiddag niet meer gehoord. Helaas, hoewel ik als een kind zelf een grote fan was van lego, blijft het moeilijk om echt contact te krijgen met mijn petekindje. Hij negeert mij gewoonweg, en als ik hem iets vraag, kijkt mij zelfs niet aan. Vroeger dacht ik dat hij gewoon verlegen was, maar ik begin meer en meer te vermoeden dat hij mij gewoon niet sympathiek vindt. Moeilijk…

Gelukkig was er het lekkere eten van Convento Food om de sfeer erin te houden. Dat stoofpotje van hert met chocolade en veenbessen was gewoon fenomenaal lekker. Een ideale gelegenheid om dat flesje Châteauneuf-du-Pape open te doen. Een schot in de roos!

Yet Another Blog

Life on my side

leuven