leuven
Supporteren voor de marathonlopers in Leuven
Dit weekend stond Leuven helemaal in het teken van de European Running Championships. Gisteren lieten we dit event links liggen, maar vandaag trokken mijn vriend en ik naar verschillende plaatsen op het parcours om te supporteren voor onze Leuvense vriendin, die voor de eerste keer in haar leven een marathon liep. En waar we heel veel afgepeigerde en zich voortslepende lopers zagen, waaraan we twijfelden of die wel de eindstreep zouden halen, was onze vriendin zo fris als een hoentje en zwaaide ze breed glimlachend naar ons terwijl wij stonden te supporteren. Ze finishte in een tijd die iets lager lag dan gehoopt, maar dat lag vooral aan haar running mate die het duidelijk een pak lastiger had als onze vriendin. Achteraf hoorde ik dat ook nog een andere vriendin de marathon had gelopen en kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik de gelegenheid gemist had om haar aan te moedigen. Aan de finish liepen we bijna letterlijk onze vrienden van de Vismarkt tegen het lijf, die ook kwamen supporteren. Het is duidelijk dat dit sportief evenement heel wat volk op de been gebracht heeft in Leuven.
Proficiat aan alle lopers! Ik zou het jullie niet nadoen!
De Speelbergwandeling revisited
Aangezien het weekend zich zonnig aandiende, stelde ik aan mijn broer en zijn vriendin voor om in de namiddag samen te gaan wandelen. Kwestie van een gezonde eetlust op te wekken tegen het avondmaal. Ik deed een paar suggesties en de vriendin van mijn broer pikte er de Speelbergwandeling uit. Een wandeling die ondertussen geen geheimen meer heeft voor ons, maar die mooi is in elk seizoen. Mijn vriend en ik ontleenden twee elektrische blue-bikes aan het station van Leuven en fietsten gezwind naar het startpunt van de wandeling waar we mijn broer en zijn vriendin troffen.
De wijngaarden lagen er nog een beetje kaal bij, maar de voorjaarsbloeiers waren uitbundig van de partij en de zon maakte dat de prille groene kleuren geweldig goed tot hun recht kwamen. En aangezien mijn broer een fanatieke fan van ObsIdentify geworden is, moesten we natuurlijk stoppen bij elk onbekend bloemetje of plantje. Zo leert een mens al eens wat bij!
Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik met onze elektrische blue-bikes terug naar Leuven om daar ongeveer op hetzelfde moment aan te komen als mijn broer en zijn vriendin, die met de wagen waren. We troffen elkaar in de Express GB omdat de vriendin van mijn broer zin had in cola en dat is iets wat mijn vriend en ik niet standaard in huis hebben. We haalden de (simpele) aperitiefhapjes boven en kozen welke gerechten te bestellen bij mijn favoriete Leuvense Chinees: Chen’s restaurant in Kessel-Lo. Bij het eten trokken we een lekker flesje Italiaanse wijn open en naar goede gewoonte sloten we af met een glaasje whisky. Lang leve de zon!
Onverwachte ontmoeting bij Bar Florida
Eigenlijk moesten zowel mijn vriend als ik nog werken, maar wie kan thuis achter een computerscherm blijven zitten op zo’n prachtige lente-avond vlak voor het weekend? Dus klapten we de laptopschermen op een respectabel uur dicht en wandelden we richting de Vaartkom omdat daar de laatste zonnestralen het langst blijven hangen. Helaas zat gans het terras van Bar Florida vol toen wij er aankwamen. We waren al aan het nadenken over een plan B, toen een koppel aan een tafeltje voor vier ons wenkte. De broer en schoonzus onze Leuvense vrienden. Ze nodigden ons heel vriendelijk uit om plaats te nemen aan hun tafel en deze tweede ontmoeting viel veel beter mee dan de eerste. Wat nog maar eens bevestigt dat een eerste indruk niet altijd de juiste is.
Mijn vriend en ik dronken twee cocktails in de avondzon met zicht op de pas heraangelegde vaartkom en namen toen de laatste zonnestralen achter de horizon verdwenen afscheid. Fijn om gewoon op den bots te kunnen genieten van een mooie vrijdagavond in eigen stad.
Cantinho Português in de Tiensestraat
Bij hoge uitzondering is mijn vriend deze ochtend geland op Zaventem in plaats van deze avond, zoals gewoonlijk. Dat maakte dat we op een doordeweekse donderdagavond konden genieten van een heerlijk avondmaal samen. We kozen voor de Portugese keuken van Cantinho Português in de Tiensestraat, in uitvoering van onze doelstelling om zoveel mogelijk nog niet bezochte Leuvense restaurants van ons lijstje te schrappen.
We startten met gegrilde chorizo en een mix van kroketjes als voorgerecht. Als hoofdgerecht koos ik de dourada grelhada (gegrilde goudbrasem), terwijl mijn vriend de vleeskaart trok: een stevige lap pluma (zwart Iberisch sappig varkensvlees). En oja, daar dronken we een heerlijke karaf sangría de espumante bij. Ik blijf bij mijn observatie: Portugezen maken betere sangría dan de Spanjaarden! Als afzakkertje kregen we een Portugees likeurtje aangeboden. Het perfecte einde van een lekkere maaltijd.
Feestelijke ontvangst van onze gepensioneerden
Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van ons bedrijf (het resultaat van een fusie tien jaar geleden) nodigden we alle oud-collega’s die de voorbije tien jaar met pensioen gegaan waren uit voor koffie en taart en een rondleiding in ons splinternieuwe gebouw. Bijzonder leuk om zoveel oude bekenden terug te zien. En het mag gezegd: de tijd heeft duidelijk geen vat op onze oud-collega’s! Ze zagen er nog allemaal exact hetzelfde uit. Tussen de speeches door zorgde ons gebouw zelf voor een wel heel bijzondere verrassing: een brandalarm met een totale evacuatie als resultaat. Gelukkig was het een prachtig zonnige dag en dus helemaal geen straf om in het park buiten te moeten wachten tot we groen licht kregen om weer naar binnen te gaan. En het gaf de gepensioneerden de gelegenheid om nog meer oude bekenden tegen het lijf te lopen.
Jammer genoeg kon ik maar een stukje van de eerste speeches meepikken, want er stond deze namiddag een belangrijke vergadering in mijn agenda die ik niet kon verplaatsen. Tegen dat de vergadering afgelopen was, was ook de taart volledig verdwenen. Jammer, want afgaande op de foto’s zag de taart er heerlijk uit. Een aantal oud-collega’s waren van plan na afloop van de bijeenkomst nog op stap te gaan in Brussel en vervolgens naar Leuven af te zakken voor het eten. Ik paste voor het Brusselse uitstapje, omdat ik te veel werk had, maar vroeg hen mij een seintje te geven als ze in het station van Leuven aankwamen, zodat ik kon aansluiten voor het avondmaal.
En zo belandde ik met een voornaam gezelschap van drie grijze heren op leeftijd in Brasserie Van De Weyer, alwaar ik genoot van overheerlijke lamsboutjes in combinatie met een lekker flesjes primitivo. We haalden herinneringen op en ik praatte hen bij over de laatste gebeurtenissen in ons bedrijf. Niet gepland, maar een superleuke avond!
Genieten van de Leuvense Kruidtuin en vegan food bij Bodhi
Deze ochtend lang uitgeslapen na gisteren half België afgereisd te hebben. Na nog wat gewerkt te hebben, trok ik in de late namiddag naar de Kruidtuin om te genieten van de mooie bloesems. De zon was alweer van de partij en belichtte de uitbundige bloemenpracht van de mooiste tuin van Leuven.
Van al dat bloesems kijken, krijgt een mens honger, dus trakteerde ik mezelf op een vegan noedelsoepje met de prachtige naam Heartwarming bij Bohdi. Ik ben zelf noch vegan, noch vegetarisch, maar probeer wel een aantal dagen in de week geen vlees of vis te eten. Da’s beter voor het milieu en voor de gezondheid! Eerlijk, een echte noedelsoep met een bouillon gemaakt van vlees is nog altijd lekkerder, maar Bohdi biedt zeker een aanvaardbaar lekker alternatief aan.
Brasserie Absolut
Na talloze take-away dates, leek het Goofball en mij wel eens leuk om voor de afwisseling samen op restaurant te gaan. Met al die drukke agenda’s was het niet evident om een geschikt moment te vinden, maar gisteren was het dan eindelijk zover en konden we met ons zessen genieten van een lekker avondmaal in Brasserie Absolut. We deelden piementos de Padrón, garnaalkroketjes en nacho’s als voorgerecht. En als hoofdgerecht koos ik voor een klassieker: een vispannetje. Lang geleden dat ik dat nog eens gegeten had, maar ik moet zeggen dat het smaakte.
Tijdens het eten luisterden we naar de verhalen van Kabouter die in de namiddag ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje naar een trampolinepark was geweest. Iets wat mij heel leuk lijkt! Al vrees ik wel dat ik helemaal onder de blauwe plekken zou terugkomen van zo’n trampolinefeestje.
De filosofie van Sinatra
Gisteren zakten we met ons groepje van vijf Leuvenaars en één Genevois af naar La Filosofia in de Parkstraat. Onze vriendin had een mooie tafel voor zes personen gereserveerd aan het raam en ik keek er persoonlijk heel erg naar uit om te genieten van een avond met Italiaanse specialiteiten.
We startten de avond met rosé bubbels en een tagliere del Colomba om te delen. Als hoofdgerecht koos ik voor de tarbot met groene asperges, cavolo nero en puree met een pesto van citroen di Amalfi. Heerlijk! Wat een bezoek aan La Filosofia ook altijd memorabel maakt zijn de toffe Italiaanse obers die met veel flair het eten serveren. We sloten de maaltijd af met een aan tafel bereide tiramisu, waarvoor ik vriendelijk paste wegens te koffierijk naar mijn smaak.
Na de maaltijd namen we afscheid van onze vrienden die tijdig terug moesten zijn om de babysitter af te lossen en trokken we met ons geslonken gezelschap van vier personen naar de Sinatra voor een after dinner cocktail. Al was die tweede cocktail wellicht van het goed te veel. 😉
Imprisoned Gods van Lukah Katangila in STUK
Indrukwekkend. Een poging om in één woord deze dansvoorstelling te omschrijven. De titel van de dansvoorstelling ‘Imprisoned Gods’ verwijst naar de talloze culturele artefacten die België gestolen heeft van de Congolese bevolking om in onze musea ten toon te stellen. Deze voorstelling doet om een poging om de in musea en galerijen gevangen gezette goden te bevrijden en in hun eer te herstellen. In de voorstelling komt het zo tot een confrontatie tussen de oude Afrikaanse goden en het christelijke geloof, een spanning die ook vandaag de dag nog doorwerkt op het Afrikaanse continent.
De vier dansers, onder leiding van danser en choreograaf Lukah Katangila waren allemaal afkomstig van Goma en dansten werkelijk hun hart uit. De energie spatte van het podium. Het was prachtig om te zien hoe de dansers na hun topinspanning straalden en oprecht genoten van het applaus van het enthousiaste publiek.
Na de voorstelling bleef ik zitten voor de Q&A. En wow, blij dat ik dat gedaan heb. Ik leerde niet alleen bij over de verschillende dansvormen die in de voorstelling aan bod kwamen, maar was oprecht aangedaan toen twee van de dansers vertelden dat ze onzeker waren of ze over een paar dagen zouden kunnen terugkeren naar hun thuisstad Goma, dat momenteel in handen is van rebellengroep M23. Ze vertelden dat heel rustig, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ongelooflijk dat ze in zulke omstandigheden nog steeds het beste van zichzelf wisten te geven. Respect.
