Samen met mijn vriendje, net terug van zijn gaming weekend met the boys, genieten van een lekkere portie ramen in de Tiensestraat. En dan nog even langs Bittersweet voor een dessertje!
Onze laatste lunch samen voordat mijn vriend voor twee weken naar Genève vertrekt. Kwestie van de banden met zijn collega’s ginder wat aan te halen. Lang zullen we elkaar alvast niet moeten missen, want komend weekend vlieg ik over en weer om een kerstmarktje mee te pikken.
Terwijl mijn vriend met zijn kameraden ergens in een vakantiehuisje zat te gamen, genood ik van wat culturele me-time in museum M. Mijn oorspronkelijke plan was om mij ook nog naar het STUK te begeven om daar wat van Playground mee te pikken, maar ik bleef uiteindelijk zo lang hangen in M, dat ik dat plan liet varen.
Dus bleef hij bij die ene playground performance die ik meepikte bij het binnenkomen in M waarbij drie bevallige jonge dames extreem trage bewegingen uitvoerden op een ronddraaiend platform. Hypnotiserend.
Alice Van der Wielen-Honinckx – Creatures at rest (Playground)
Vervolgens liep ik langs de tentoonstelling Bewogen om nog wat religieuze kunst mee te pikken en langs de tentoonstelling van tien werken uit de collectie van M en CERA gekozen door het publiek van M, waarbij vooral het ontstaansproces van de tentoonstelling met fascineerd.
Eikenhouten Piëta met resten van originele polychromie uit de voormalige kapel Onze-Lieve-Vrouw van Ginderbuiten in Leuven (ca 1365):
Gisteren had ik afgesproken met mijn petekindje en zijn gezin om na de Sinterklaasfilm samen spelletjes te spelen op mijn appartement. Ok, ik was eigenlijk ook uitgenodigd om mee naar de film te gaan, maar ik heb eerlijk bekend dat ik weinig affiniteit heb met Sinterklaasfilms en dat ik die kelk liever aan mij liet voorbij gaan.
Ik had voor de gelegenheid mijn appartement mooi opgeruimd en alle mogelijke LED-lichtjes en kaarsjes aangedaan om voor wat gezelligheid te zorgen. Mijn petekindje en zijn gezin waren iets later dan verwacht (over het hoofd gezien dat je in de Kinepolis eerst nog een kwartier reclame en voorfilmpjes te zien krijgt), dus veel tijd om nog spelletjes te spelen was er niet. Gelukkig heb ik de tijd die er was optimaal besteed door de spelregels van exploding kittens uit te leggen. Mijn petekindje was er direct mee weg (hij kan ook al heel goed lezen wat er op de kaarten staat) en vond de afbeelding van de katten geweldig. Voor zijn jongere broertje die net aan het eerste studiejaar begonnen is, was het iets lastiger, maar die kreeg hulp van de mama. Tot mijn grote vreugde vond iedereen het supertof. Echt, exploding kittens moet zowat het ideale gezelschapsspel zijn: gemakkelijk aan te leren en iedereen kan het winnen.
Voor het diner had ik om 18u gereserveerd bij Balls & Glory. Dat bleek niet echt nodig te zijn, want er was riant veel plaats, maar better safe than sorry, nietwaar. Ook de ballen vielen in de smaak bij mijn petekindje. Ik was echt heel blij, want ik had hem al heel lang niet meer gezien en hij laat altijd heel duidelijk merken wanneer hem iets niet aanstaat. Zelf blijf ik het een beetje moeilijk hebben met het concept van Balls & Glory, ik snap nog steeds niet goed waarom er per sé iets ín die ballen moet zitten, maar goed, de vegetarische arancini was zeker ok, al mocht het gerecht wel wat warmer zijn.
Na het diner wandelden we samen terug naar mijn appartement om de spullen op te halen die daar waren blijven staan en namen we afscheid. Heel blij met deze succesvolle afspraak.
Al is het maar triestig gesteld met de aanwezigheid van de zon deze maand november…
‘t Is duidelijk dat mijn hersenen iet of wat overwerkt dreigen te geraken van al die lange werkdagen, want in plaats van in de Baracca stond ik om 18u in restaurant Barba, zoekend naar de vriendin met wie ik afgesproken had. Terwijl de vriendelijke chefkok mijn reservatie opzocht, viel mijn frank: ik had namelijk een tafel voor twee bij Baracca gereserveerd. Gelukkig kon de chefkok van Barba ermee lachen (kan me voorstellen dat het niet de eerste keer is dat deze vergissing gebeurt) en kon ik hem verzekeren dat ik een reservatie had voor een diner in zijn restaurant de komende weken.
Enfin ja, dat is dus de reden dat ik te laat was voor de date met mijn vriendin uit Tongeren. Gelukkig had ze ondertussen al een tafeltje kunnen bemachtigen op het met plastic afgeschermde terras. Heel eerlijk: niet echt een fan van deze constructie, die ik zelfs als lelijk zou durven omschrijven en ecologisch is die terrasverwarming ook niet, maar goed, het laat het restaurant wel toe om per avond een stevig aantal extra klanten te bedienen en wie kan hen dat kwalijk nemen na de lockdown?
We startten de maaltijd met een heerlijke cocktail. Een Red Lips voor mij en een Italian 75 voor mijn vriendin. Door de terrasverwarming zijn al de foto’s van het eten nogal rood uitgevallen. Ik heb mijn best gedaan om de kleuren te corrigeren, maar de rode schijn helemaal wegwerken is niet gelukt. Ook helemaal vergeten een foto te nemen van het hoofdgerecht met tonijn. Te druk bezig met babbelen. 😉
Zalig lekkere oester:
Social bites als voorgerechtje (taco’s, burrata en vitello tonnato):
Kroketjes:
En een dessert in drie delen. Yes, please!
Voor herhaling vatbaar!
Toen mijn vriend en ik Antwerpen aan het verkennen waren, kregen we bericht dat onze vrienden op 1 november naar Leuven kwamen voor het schaaktornooi van hun zoon. En of we geen zin hadden om na de schaakwedstrijden samen sushi te gaan eten? Euh, ja? Zoiets moet je ons natuurlijk geen twee keer vragen. There is always room for sushi!
Dus sloten mijn vriend en ik mijn verjaardagsweekend af in goed gezelschap rond een heerlijke sushiboot van Kintsugi!
En mijn vriend en ik feesten gezellig verder. Want wat past er beter bij grauwe herfstdagen dan een heerlijk wildmenu? En we weten dat de Faculty Club altijd garant staat voor een tot in de puntjes verzorgde ervaring.
Bij aankomst werden we in de tuin van de Faculty Club opgewacht door hoornblazers die ons meteen in de feeststemming brachten en de rest van de avond genoten we van het lekkere eten en de uitstekende wijnen. Dat de glazen champagne gul bijgevuld werden, kon ik alleen maar toejuichen.
Aperitief met hapjes van de chef – Champagne de Castellane:
Wildpaté met toast, radijs, appel, veenbes en cordiceps – Weingut Prinz Von Hessen, ’Riesling’ Rheingau Hessenstein Trocken, Duitsland 2020:
Open ravioli van gekonfijte eend, savooikool, schorseneer en jus van morilles – Barbera d’Alba DOC Riserva, Cascina Ghercina, Piemonte, Italia, 2017:
Hazenrug gegrild met crème van pastinaak, chiconette, spruitjes en pepersaus – Château La Chapelle Despagnet, Saint-Emilion Grand Cru, 2012:
Gewonnen brood, roomijs van rum en rozijnen, citroencrème en chocoladekrokant met specerijen – Solera 1954, De Muller, Tarragona Do, Espana:
Koffie/thee met huisgemaakte zoetjes:
Ja, jullie hebben ongetwijfeld gemerkt dat de frequentie van de Foodbag gerechten op deze blog stevig is teruggevallen wegens te veel verplichtingen ‘s avonds. Niet dat ik daarover klaag, he! Deze week waren er nog net drie avonden in de week vrij en mocht mijn favoriete chefkok opnieuw zijn kookkunsten boven halen om wat lekkere én gezonde gerechten op tafel te toveren.
Kip rendang met spruitjes en spinazie:
Stoofpotje van rundvlees, courgette en raapjes in tomatensaus:
Bloemkoolpuree met scampi, spinazie en snijbiet:
Onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren! En sushi smaakt altijd! Goofball and family hadden zelfs speciaal voor de gelegenheid hun gezellige leefruimte versierd! (Hun oudste zoon was nog niet lang geleden zelf verjaard.)
De kat des huizes, Rodin, blijft maar groeien. Waar zal dat eindigen!
We startten de maaltijd met een glaasje champagne, want aja, bubbels horen bij een verjaardag he. En het vervolg laat zich raden: a pleasant evening was had by all. Met dank aan Kintsugi sushi en Deliveroo.
Yep, gisteren breidde ik opnieuw een vervolg aan de festiviteiten ter ere van mijn verjaardag. Want ja, elk excuus is goed om spelletjes te spelen en sushi te laten leveren!
Mijn vriend en ik trokken zondagnamiddag naar het appartement van onze vriend met het overschot van de cheesecake en de pralines en een lekkere fles whisky. We genoten van het zalig zomerse zonnetje in het gezellige stadstuintje van onze kameraad, kraakten een flesje bubbels en aten een stukje cheesecake als vieruurtje. Na initieel getwijfeld te hebben of ze het wel lekker zou vinden, ging de jongste dochter van onze kameraad helemaal overstag voor de cheesecake. Omdat de zon op onze gezichten zo’n deugd deed, speelden we eerst een paar spelletjes exploding kittens.
Vervolgens begonnen we aan The Serious Stuff, aka Risk. Het werd een bittere strijd, die enkel even onderbroken werd om samen sushi te eten. Dat er gevochten werd op leven en dood bleek uit het feit dat de legers van de jongste dochter onverbiddelijk van het spelbord geveegd werden. En dat was niet eens een opdracht! Uiteindelijk overwon mijn vriend na vanaf de eerste ronde Australië veroverd te hebben en dat continent nooit meer te lossen (tot mijn groot ongenoegen, moet ik zeggen). Ik zin alleszins op wraak, want mijn vriend heeft nog nooit zoveel zessen gegooid als in dit spel! Gelukkig was er whisky om mijn teleurstelling door te spoelen.
