Met mijn favoriete IT-helpdeskcollega in zijn favoriete Indische restaurant Bombay Inn. Kwestie van te profiteren van het feit dat er de eerste dagen van het jaar nog niet te veel afspraken in onze agenda stonden. Met dank aan alle collega’s die de volle veertien dagen kerstvakantie nemen!
Deze voormiddag naar Antwerpen gespoord voor een vergadering van ocharme anderhalf uur en deze namiddag op mijn appartement in Leuven maar liefst zes opeenvolgende Teams vergaderingen overleefd. Dus vond ik dat ik wel iets lekkers verdiend had om het weekend goed in te zetten. En zo belandden mijn vriend en ik op het terras van Nirvana Kitchen alwaar ik genoot van hun veganistische stavik thali vergezeld van een lekker glaasje schuimwijn. Laat dat weekend maar komen!
papadum:
Voorgerechten:
Cornetto tofu:
Sambar dal, gobi manchurian, kathal taco, pao bhaji met erwten pulao rijst en raita:
Woensdag was zowel voor mezelf als mijn vriend onze eerste werkdag na onze vakantie. We waren sowieso niet van plan al meteen vanaf de eerste dag lange uren te kloppen, maar doen zondagavond onze vrienden uit de Pinte lieten weten dat ze woensdag met hun twee dochters een dagje Leuven gepland hadden, hadden we meteen een goeie reden om op tijd te stoppen met werken, want het was al van januari 2020 (damn you, corona!) geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Hun twee dochters herinnerden ons zelfs niet meer…
We spraken af rond 17u en wandelden samen van het Martelarenplein naar het Wereldcafé op het Helleputteplein. Amai, zo flink dat die jongedames (vier en zeven jaar) waren. Ze stapten na een hele namiddag wandelen doorheen leven, zonder zagen opnieuw gans de Bondgenotenlaan af. Ze waren blijkbaar goed getraind tijdens hun voorbije vakantie in Oostenrijk, waar ze samen de bergen in trokken. Maar ik ken toch veel kinderen die een zaag zouden spannen in dezelfde omstandigheden.
Omdat mijn vriend en ik die avond al een afspraak hadden om te dineren met onze kameraad met wie we in een ver verleden tijd doorbrachten in Singapore, hielden we het bij een drankje op het gezellige terras. De bediening verliep iet of wat chaotisch, maar de vrijwilligers van het Wereldcafé maakten dat dubbel en dik goed door hun vriendelijkheid en spontaneïteit. De eetkaart was beperkter dan ik mij herinnerde, maar de spaghetti viel gelukkig enorm in de smaak bij onze twee jongedames. Zo fijn dat het lukte om twee uurtjes samen met onze vrienden door te brengen.
Na dit aperitiefje namen mijn vriend en ik afscheid van onze vrienden en wandelden we naar Nirvana Kitchen op het Ladeuzeplein voor de afspraak met onze kameraad. Geheel onverwacht kwamen we in de Muntstraat mijn vriendin en haar gezin tegen, die ook van een terrasje aan het genieten waren. Zo tof om haar man en kinderen nog eens in ‘t echt te zien! We konden helaas niet lang blijven praten, maar het is altijd leuk om zo onverwacht bekenden tegen het lijf te lopen.
Mijn vriend en ik waren een paar minuten vóór onze vriend in het restaurant. En… Amai, wat een transformatie! Hij had ons al via whatsapp laten weten dat hij om wille van gezondheidsredenen (zeer hoog risico op diabetes) 40 (veertig!) kilo was kwijtgespeeld tijdens de coronacrisis. Maar een goed beeld van zijn nieuwe look kon ik me op voorhand niet echt vormen. Waw, hij zag er fantastisch uit! Ben blij voor hem dat hij nu wat gezonder door het leven gaat en dat het risico om diabeet te worden voorlopig onder controle is. Heel knap!
Dus om dat te vieren, kozen we een restaurant uit met gezonde vegetarische gerechten op de kaart. We zondigden wel een beetje met het aperitief en het flesje wijn, maar dat mocht wel voor één keer. Uiteindelijk hadden we elkaar al veel te lang niet meer gezien. Heel erg tevreden met mijn restaurantkeuze, trouwens. Amai, wat een contrast met de andere Indische restaurants in Leuven. Alle gerechten waren tot in de puntjes afgewerkt en bijzonder smakelijk. Oprecht genoten van mijn vegetarische thali.
Samosa & dahi vada:
Dal makhni, baingan bharta, palak paneer, rauwe banaan en zoete aardappelen kofta curry, peas pulao, butter naan en papadum:
Mishti Doi (een traditioneel Bengalees dessert bestaande uit caramel yoghurt met pistachenootjes):
Na de maaltijd zakten we voor een laatste drankje af naar de bar van Pentahotel, waar onze kameraad een kamer geboekt had. Ik was meer vermoeid dat verwacht na deze eerste werkdag, dus erg laat maakten we het neit.
Zo fijn om ons sociaal leven weer te kunnen aanzwengelen!
Volgens de planning zou dit weekend mijn vriend met ons petekindje overvliegen vanuit Zwitserland om samen een lang weekend in België door te brengen. Eén van de feestelijk activiteiten op het programma: het communiefeest van het jongste nichtje van mijn vriend. Helaas één of ander virus gooide roet in het eten. Ons petekindje bleef in Aubonne en het communiefeest werd met een jaar uitgesteld.
Maar niet getreurd, in de omgeving van Leuven valt ook veel moois te zien en te beleven. Dus haalden mijn vriend en ik onze fiets nog eens van stal. Twee krakende fietsen die hun beste tijd gehad hebben, maar die ons tijdens deze lockdown al goede diensten bewezen hebben. En dankzij wat smeerolie, is het gekraak min of meer onder controle.
Stond op het programma: de Horstroute naar het pittoreske Kasteel van Horst. In de zomer van 2019 fietste ik samen met vrienden al een deel van deze vrij heuvelachtige route, maar nu besloten we de uitdaging aan te gaan en gans de route te fietsen. Uiteraard lasten we een wandelpauze in bij het Kasteel van Horst om te genieten van de mooie omgeving. Helaas is het kasteel zelf nog altijd in renovatie en eerlijk, ik vermoed dat dat nog wel even zo zal blijven. Maar langs buiten is het kasteel ook prachtig. Ik had niet echt op voorhand een wandelroute uitgestippeld, dus knoopten mijn vriend en ik op goed geluk zelf wat knooppunten aan mekaar. Ontdekking van de dag: een oversteekplaats voor vuursalamanders.
De terugweg van het kasteel naar Leuven was zo mogelijk nog mooier dan de heenweg. De route bracht ons door het Chartreuzenbos, het Troostembergbos en het Kloosterbos. Alweer veel pittige heuvels, maar geen enkele waarvoor ik moest afstappen omdat mijn aftandse fiets niet voldoende (werkende) versnellingen heeft. Op sommige plekken waande we ons bijna in het zuiden van Frankrijk. Dikke aanrader, deze route.
Terug op ons appartement wasten we het zweet en het stof (waar blijft die regen?) van ons lijf, bestelden via Deliveroo Indische gerechten bij Masalatop, pakten een paar flessen whisky bij mekaar en vertrokken te voet naar onze kameraad die in de buurt van de Bruul woont. Blij dat we onze bubbel weer een beetje konden vergroten.
Omdat onze vriend diabetes heeft, deden we uiteraard niet te gek. We aten op veilige afstand van mekaar, buiten in zijn gezellig stadstuintje omringd door met klimplanten overwoekerde muren. Een jungle is er niks tegen! De gerechten van Masalatop waren lekker, maar ik had voor spicier gerechten moeten kiezen. En ik maakte een grote fout: ik vergat naan te bestellen. Mijn favoriete ingrediënt van een Indische maaltijd. Verdorie toch.
Gelukkig waren daar een magnum en een uitstekende Żubrówka special edition wodka fles als troost. Sinds mijn vriend en ik overgeschakeld zijn op whisky en rum, hebben we geen wodka meer in huis. Nochtans was wodka de eerste sterke drank die mijn hart wist te veroveren in het onovertroffen Polen. En amai, dat shotje wodka smaakte naar meer! Maar ik wilde niet overdrijven en hield het dus bij eentje. Er was immers ook nog whisky die geproefd moest worden. We kregen bij valavond trouwens gezelschap van maar liefst drie vleermuizen die rondjes vlogen boven het tuintje van mijn vriend. Als dat niet mooi is.
Een supergezellige avond die naar meer smaakte!
Deze woensdagmiddag arriveerde onze allereerste Marley Spoon maaltijdbox. Een kennis liet me via facebook messenger weten dat ze mij een gratis proefabonnement op Marley Spoon mocht aanbieden. Aangezien ik graag iets nieuws uitprobeer, zei ik meteen ja op haar voorstel. Trouwens, wie zegt er neen tegen gratis eten?
Jullie weten ondertussen dat mijn vriend de kok in huis is. Dus hij vloog er deze avond meteen in. Recept van de dag: saag paneer met chillitopping, jasmijnrijst en tomatensalsa. Ik ben een grote fan van de Indische keuken én spinazie, dus saag paneer leek me een ideaal gerecht om zelf thuis te maken. Helaas bleek dat je voor dit gerecht een staafmixer nodig had. Onze mixer hebben we echter weggegeven tijdens de verhuis naar Genève, omdat we die nooit gebruikten. Oh well, geen erg, ons gerecht zou er een beetje anders uitzien, maar niet gemixt zou onze saag paneer ook wel lekker zijn.
Helaas, de saag paneer bleek nogal flets van smaak. Niet meteen iets wat ik associeer met de Indische keuken, die zoveel heerlijke smaken combineert. Geen succes dus, dit gerecht. Jammer, hopelijk meer geluk met ons gerecht morgen!
Om 20u had ik een virtuele date met mijn Leuvense vriendinnen van het werk. Normaal gezien zouden we deze avond op bezoek gaan bij de vriendin die recent een kindje heeft gekregen en daarna samen iets gaan eten in één van de vele Leuvense restaurants. Helaas, het coronavirus gooide roet in het eten. Maar, kijk, dankzij Jitsi werd het toch nog een gezellige avond. We hadden elkaar zoveel te vertellen dat onze virtuele bijeenkomst bijna twee uur duurde. ik schonk mezelf een lekker glaasje witte wijn uit en we toostten samen op het feit dat iedereen gezond en wel was. En ja, nothing beats the real thing, maar echt, die twee uur vlogen voorbij. Zo blij dat ik deze dames tot mijn vriendinnen mag rekenen.
Puzzelvooruitgang:
Ook geleverd vandaag, de whisky die mijn vriend bestelde om onze voorraad aan te vullen:
Gisterenavond had ik een dinner date met een oud-studiegenoot. Het was alweer van vorig jaar geleden dat we elkaar gezien hadden. Veel om over bij te praten dus. Ik was blij om te horen dat het met zijn gezondheid een pak beter ging dan de vorige keer. Aangezien hij nog steeds overtuigd vegetariër is, had ik een tafel gereserveerd bij Masalatop. Indiërs hebben naar mijn bescheiden mening de beste vegetarische gerechten.
Naar goede gewoonte werd het weer een avond vol bijzondere gesprekken. We hadden het over de zin van het leven en de zoektocht van de boeddha naar verlichting. We kwamen hierbij allebei tot de conclusie dat het leven in sé zinloos is. Maar waar dit gegeven voor mijn vriend een uitnodiging is om via meditatie te zoeken naar onthechting, ervaar ik die zinloosheid als deprimerend. Ik zou niets liever willen dan de wereld een beetje beter achterlaten dan dat ik die bij mijn geboorte aangetroffen heb. Wat natuurlijk volledig in tegenspraak is met de deterministische visie dat alles op voorhand vast staat en dat we de slaaf zijn van onze eigen genen.
Enfin ja, we kregen de knoop van hoe best om te gaan met deze zinloosheid niet ontward. Misschien moet ik gewoon de zinloosheid te lijf gaan door te proberen zo veel mogelijk uit het leven te halen voor ik sterf.
Yep, ik profiteer nog even van mijn laatste week in Leuven om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen. Het oorspronkelijke plan was dat ik samen met een goeie kameraad en oud-studiegenoot zou whisky drinken. Maar de dag voordien werd ik gecontacteerd door een andere kameraad die vroeg of hij kon langskomen om onze projector op te halen die al enkele jaren werkloos in de logeerkamer stond stof te vergaren. Tezelfdertijd stelde hij voor om samen afhaalfood te eten.
Nu weet ik wel dat alle dagen afhaalfood niet zo gezond is, maar voor mijn laatste Leuvense week zie ik dat graag door de vingers. Dus snel mijn oud-studiegenoot gecontacteerd met de vraag of hij wilde mee-eten, onder het motto, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hij had geen bezwaar en zo zaten we woensdagavond met z’n drieën gezellig samen Indisch van Annapurna te eten. Uiteraard onder het genot van een glaasje wijn (slinken moet en zal hij, onze drankvoorraad!).
Op ‘t onverwacht kwam nog een derde kameraad langs. Hij liet zich zelf overhalen om een beetje Indisch mee te eten (die porties zijn altijd enorm en ik kon het natuurlijk niet laten om ook een voorgerecht te bestellen). De drie mannen kenden elkaar niet zo goed, maar het was volstrekt geen probleem om de gesprekken gaande te houden. Nadat de twee heren die nog een eindje moesten rijden om weer thuis te geraken afscheid genomen hadden, haalde ik alsnog de whisky boven om een paar proevertjes uit te schenken voor mijn oud-studiegenootje. Belofte maakt schuld. 😉
Na het feestelijk verjaardagsontbijt werden de festiviteiten op zondagavond verder gezet ten huizen Goofball. Enfin ja, we hadden al een tijd plannen om samen take-out te eten, dus het kwam nu toevallig zo uit. 😉 De keuze viel op Thais (met een paar Indische gerechten ertussen om het spannend te houden). We genoten van het eten, dronken een glaasje en praatten bij over de dingen des levens, terwijl de twee zonen van Goofball en haar echtgenoot voor de nodige entertainment zorgden.
Een gezellige avond onze vrienden, meer moet dat echt niet zijn.
Wat is de beste manier om het weekend goed in te zetten? Gezellig samen met vrienden en hun drie kindjes Indische take away eten, vergezeld van een glas lekkere wijn. Ok, het is een luie oplossing, maar in plaats van energie te stoppen in eten maken, kan alle aandacht gaan naar de gesprekken rond de tafel. En een lekkere vegetarische thali kan mij gewoon zo gelukkig maken. Indisch eten is gewoon het ideale comfort food.
Soms is het recept voor een geslaagde avond erg eenvoudig. Afhaalfood van bij de Indiër om de hoek (hoera, momo’s!), een flesje cava en een lieve vriendin over de vloer die net als wij bijzonder geïnteresseerd is in WOI. Een perfecte gelegenheid om ons mooiste theeservies boven te halen.
