dans

DBDDBB – Hiatus/Daniel Linehan

Het toegangsticket voor deze voorstelling kreeg ik toegestopt door een vriendin, die wegens ziekte helaas de voorstelling zelf niet kon bijwonen. Meestal kan ik een goeie dansvoorstelling wel smaken, maar deze voorstelling slaagde er om de één of andere reden niet in mij te bekoren. Hoewel ik onder de indruk was van de choreografische precisie van de dansers in combinatie met het feit dat de dansers al tong klakkend, sissend en roepend voor hun eigen soundtrack zorgden, vond ik het moeilijk om in de voorstelling te komen. DBDDBB leunde voor mij nog het dichtste aan bij tribale dansen, maar dan met minder exotische outfits. De voorstelling duurde naar mijn gevoel ook te lang. Ergens in het midden van de voorstelling voelde ik mijn oogleden zwaarder worden en misschien bevond ik mij zelfs enkele seconden in dromenland.

Alleszins heb ik toch meer meegepikt van de voorstelling dan de heer naast mij, die na tien minuten al in slaap lag. 😉

Macht der gewoonte

Op de fiets gesprongen om 19.45u, aan een flink tempo door de Leuvense straten trappen richting Waaiberg, onderweg studenten allerhande ontwijkend, aankomen bij de Waaiberg en je realiseren dat de salsales wegens een cantus verplaatst is naar het sportcomplex in Kessel-Lo. Stilletjes rechtsomkeer maken en beslissen dat het voor een klein half uurtje salsa dansen ook niet meer de moeite is nog helemaal naar Kessel-Lo te fietsen.

En dan te bedenken dat die gewijzigde locatie wel degelijk in mijn agenda stond…

Salsaparty!

Deze toch al erg goed gevulde week werd afgesloten met een heuse salsaparty. Na de verhuis op het werk, die ongeveer een dik half uur duurde omdat ik er een erezaak van maak alles digitaal te doen en zo weinig mogelijk papier te verzamelen, had ik wel zin om het fusiefeest van de dag voordien nog eens dunnetjes over te doen. Helaas waren mijn voeten nog niet bekomen van zoveel uren rechtstaan (ik ben zelfs met mijn wandelschoenen aan gaan werken, mijn collega’s wisten niet wat ze zagen, misschien moet ik mij toch eens deftige platte schoenen aanschaffen). De sexy hakken bleven dus in de kast staan en ik deed een paar witte sketchers aan die ik nog ergens achteraan de kast terugvond, ooit gekocht voor onze eerste Japanreis en daarna nooit meer aangedaan.

De party werd voorafgegaan door een etentje dat net zoals vorig jaar veel te lang duurde. Van acht tot elf aan tafel zitten met mensen met wie je weinig tot niks gemeen hebt, is niet bepaald een pretje. Ik kreeg ook al bijna ruzie met een Roemeen aan onze tafel die het nodig vond de schuld voor de zelfmoord van Steve Stevaert in de schoenen te schuiven van de dame die de klacht wegens verkrachting tegen hem indiende. Victim Blaming, daarvan gaan de haren op mijn armen recht overeind staan. Ik telde dus de minuten af tot we effectief de dansvloer op konden.

Het dansen zelf was heel erg leuk, maar veel te kort. We herinnerden ons niet meer alle salsabewegingen, maar degene die we ons nog wel voor de geest konden halen, gingen vlotjes. Nog een paar jaar oefenen en we gaan het effectief kunnen! Omdat ik de dag nadien alweer om negen uur in de Spaanse les verwacht werd, vertrokken we zo rond middernacht. Kwestie van niet in slaap te vallen tijdens de les.

Lesson learned: volgend jaar enkele naar het dansgedeelte gaan en het diner wijselijk overslaan.

Maarts weekoverzicht

De tweede week van maart in ‘t kort!

Maandag 9 maart: ‘s Middags een noedelsoeplunch met een supergeweldige collega, ‘s avonds salsa!

IMG_6388[1]

Dinsdag 10 maart: Diner bij Osteria Michele XXII met een vriend die we leren kennen hebben in de Spaanse les. Ik heb heel veel bijgeleerd over de kunst van het schaken, want ons vriend is zelf een bijzonder goed schaker die elk jaar wel een paar internationale tornooien meepikt.

IMG_6394[1]

Woensdag 11 maart: Vernissage van Peter Buggenhout in M. Heel bijzondere kunstwerken die alleen al door hun omvang en complexiteit overdonderen. Toch weet ik nog altijd niet goed wat ik ervan moet denken. Da’s goeie kunst, zeker? Kunst die je aan het denken zet. Ik denk dat ik nog een paar keer terug zal moeten gaan om de werken opnieuw in me op te nemen. Al denk ik dat deze objecten gewoon onbevattelijk zijn.

IMG_6403[1]

Donderdag 12 maart: Prijsuitreiking van een prijs voor jonge ondernemers. Mijn favoriet heeft gewonnen. Hij stak er gewoon met kop en schouders bovenuit. Oja, na de uitreiking was er een ginbar, die ik naar goede gewoonte links liet liggen. Het buffet daarentegen kon wel op mijn goedkeuring rekenen.

IMG_6409[1]

Mijn eerste salsafeestje

Woensdagavond 30 april organiseerden onze dansleerkrachten een feestje om het danslesseizoen af te sluiten en het salsazomerseizoen te openen. Voor de gelegenheid hadden we gans de Waaiberg voor onze groep ter beschikking. Ik had er best wel naar uitgekeken. De lessen op zich zijn erg leuk, maar je voert de figuren alleen uit op commando, er is geen ruimte voor vrij dansen. Dit zou dus de allereerste keer worden dat mijn vriend en ik ons op de dansvloer zouden wagen om uit te testen hoeveel van die figuren nu effectief in ons geheugen waren blijven zitten.

De Waaiberg had voor Zuid-Amerikaans getinte gerechten gezorgd en er was best wel veel volk, ook van andere cursussen. Wij zaten aan tafel met een paar gasten en een ietwat oudere dame die ons vrolijk toevertrouwde dat ze al van ‘s middags op een terras zal en ondertussen al twaalf pinten achter de kiezen had. Ik verbaasde mij over het feit dat ze er nog zo nuchter uit zag. Die verbazing verdween echter snel toen ze haar dagelijkse drankverbruik begon op te sommen. Minstens één fles wijn per dag lijkt me toch wat van het goede te veel.

Tijdens de dansles hadden we niet echt de gelegenheid om veel met onze danspartners te praten. Iedereen is te geconcentreerd bezig met het onthouden van de correcte volgorde van de bewegingen en te vermijden om op elkaars tenen te gaan staan. Dit was dus de eerste keer dat we echt de gelegenheid hadden om met mekaar in gesprek te gaan. Jammer genoeg bleken mijn vriend en ik weinig tot niets gemeenschappelijk te hebben met onze tafelgenoten wat tot heel wat ongemakkelijke stiltes leidde. Het tafelen duurde dan ook veel te lang naar mijn goesting en ik zat te popelen om mijn stoel te verlaten.

Helaas was het al bijna half twaalf toen er eindelijk schot in de zaak kwam. Na een korte herhaling mochten we vrij dansen, maar toen was onze goesting al een beetje over. We moesten de dag nadien immers al rond het middaguur in Brasschaat zijn voor een huwelijksfeest en we wilden er toch een beetje presentabel uitzien. We namen dus afscheid voor het feest goed en wel begonnen was. Doodjammer. Volgende keer beter?

IMG_4705[1]