Salsafeestje in de Waaiberg!

Gisteren haalden mijn vriend en ik onze beste salsamoves boven voor het jaarlijkse salsafeestje van onze salsaclub. Alvorens onze duivels te ontbinden op de dansvloer, konden we genieten van een heerlijk Mexicaans buffet. Kwestie van genoeg energie te hebben om de beentjes los te gooien. De live salsaband zorgde voor ambiance en ik stond er eerlijk gezegd zelf van te kijken hoe vlot het dansen ging. En ja, mijn vriend kon zich niet meer alle figuren herinneren die we ooit geleerd hebben, but who cares? We hebben ons geamuseerd. Wat een verschil met het vorige salsafeestje!

IMG_9570

IMG_9573

IMG_9574

IMG_9578

IMG_9579

The salsa bubble

You and me, baby, you and me!

Nog iets waar ik wel aan zou kunnen wennen: altijd met dezelfde partner dansen! Zoveel fijner om met mijn vriend te dansen dan met één of andere kluns met twee linkervoeten en een zweetgeur. En ja, ik weet dat het beter is om met veel verschillende partners te dansen, dat je op die manier leert je aan te passen aan verschillende dansstijlen en zo zelf een betere danser wordt. Maar echt, niets zo fijn dan salsa dansen in de armen van mijn vriend.

Salsa reboot!

Lang, lang geleden, in een ander leven, volgden mijn vriend en ik salsalessen in Leuven. Toen kwam de gedeeltelijk mislukte verhuis naar Genève, gevolgd door een wereldwijde pandemie waarvan niemand de impact had kunnen inschatten. Maar kijk, de vaccinatiegraad in België zit in een stijgende lijn en op dit moment laten de maatregelen, ondanks de opkomende delta-variant, het weer toe om salsa te dansen. Zij het dat de leerkrachten mondmaskers dragen en iedereen met een vaste partner in een eigen bubbel moet dansen. Maar hey, daar hoor je mij niet over klagen, want sinds vorige week woensdag is mijn dubbel gevaccineerde vriend weer in het land. We haastten ons dus als de bliksem om ons in te schrijven voor de lessen die plaatsvinden tijdens de twee weken dat hij in België verblijft.

En amai, echt genoten van die twee uurtjes salsa. Ongelooflijk dat die bewegingen toch nog ergens opgeslagen blijken te zitten en eens de muziek begint je voeten als vanzelf de weg schijnen te weten. De les voor gevorderden was erg leuk, de daarop volgende les voor beginners plus was duidelijk onder ons niveau, maar geen erg, dan deden we tussendoor maar een paar extra bewegingen. Drillen is altijd goed!

Mijn persoonlijke chefkok

De kookkunsten van mijn vriend gaan er met rasse schreden op vooruit. Hij slaagt er steeds beter in te multitasken waardoor de totale bereidingstijd iets dichter bij de inschatting van Foodbag zelf komt. De romige orzo met scampi en spinazie die hij vandaag op tafel toverde, was bijna een uur vóór het begin van onze online salsales klaar. Genoeg tijd om ons avondmaal te laten zakken alvorens onze beste dansmoves boven te halen. Al kan zo’n online les toch niet tippen aan the real thing.

IMG_0782

IMG_0783

Jaja, wie had gedacht dat ik een persoonlijke chefkok zou overhouden aan de coronacrisis?

Virtuele salsales!

Omdat het er niet naar uitziet dat activiteiten zoals salsadansen snel weer op een normale manier zullen kunnen verlopen, zetten onze lesgevers salsa een facebookgroep op om de laatste lessen van het jaar live te streamen. Toegegeven. Ik was eerst een beetje sceptisch over het concept, maar de eerste virtuele les viel enorm mee. Het was makkelijk om via het scherm de danspassen te volgen en de uitleg van de leerkrachten was goed te verstaan. Daarnaast heb ik het geluk dat mijn vriend in Genève bijna drie keer per week salsalessen volgt/de en nu dus een aardig potje kan dansen. En dan te bedenken dat ik jaren heb moeten zeuren om hem te overtuigen om samen dansles te volgen. Het kan verkeren…

Dus zetten we de komende maandagavonden de meubels opzij om ruimte te maken voor onze privédansvloer. En óf het deugd doet om nog eens samen te dansen!

Laatste les bachata en rueda van het schooljaar

Niet zoveel volk op de laatste bachata en rueda les van het jaar. Wat op zich niet zo’n probleem is, alleen wel jammer dat bij de rueda twee heren ontbraken. Niet echt onoverkomelijk, want als alleen dansende dame doe je gewoon een tijdje de basispas tot een nieuwe danspartner zich aandient. Uiteindelijk veranderen tijdens één liedje de danskoppels vaak genoeg om niet lang allen te hoeven dansen. Maar toch: dansen is altijd leuker met twee.
Ik ga het wel missen, mijn wekelijkse dansafspraak. Niets leuker om de gedachten te verzetten dan wat nieuwe figuren leren. En naar het schijnt is dansen zelfs een ideale manier om Alzheimer te voorkomen. Yeah baby, jullie gaan mij nog lang de dansvloer zien onveilig maken!

Twee agenda’s

Sinds de mailmigratie op ons werk, is de prachtige naadloze integratie van mijn Outlook-agenda (enkel gebruikt voor werkafspraken) en mijn iPhone-agenda (enkel gebruikt voor privé-afspraken) om zeep. Vroeger werden beide agenda’s zonder problemen in de native iphone calendar app getoond. Helaas, de vooruitgang is niet te stoppen en de informatieveiligheid primeert, met als gevolg dat ik nu twee aparte agenda-apps moet gebruiken op mijn iPhone. En gevloekt dat ik al heb. Het is bijzonder tijdrovend en totaal niet overzichtelijk om in twee agenda’s op te zoeken of ik al dan niet een afspraak heb op een bepaald moment. Zo merkte ik gelukkig nog net op tijd dat een werkafspraak overlapte met mijn tandartsafspraak en kon ik de tandarts nog verzetten. Iets wat mij vroeger nooit zou overkomen met mijn geweldig geïntegreerde alles-in-één-agenda.

Dat er nog niet meer ongelukken gebeurt zijn, het mag een wonder heten. Maar vanavond was het dus prijs. Ik zat om 18.20u nog op het werk toen me te binnen schoot dat ik mijn vrijdaglessen bachata en rueda de casino had verplaatst naar deze maandag 19u. In zeven haasten vertrokken (al een geluk dat de treinen opnieuw van de noord-zuid verbinding gebruik mochten maken), snel een bluebike genomen aan het station en met laptoprugzak en al naar de Waaiberg gefietst. Al een geluk dat ik in het station nog snel iets kon kopen om op de trein te eten, ik weet niet of ik anders twee uur dansen had overleefd.

Enfin ja, ik was dus een kwartier te laat. Ik zal onze IT-medewerkers nog eens achter zijn veren moeten zitten om mijn probleem op te lossen.

Muscle memory

Het verbaast me telkens weer dat salsafiguren die ik jaren geleden aangeleerd heb, toch ergens in een verborgen hoekje van mijn geheugen opgeslagen blijken te zijn. Ondanks het feit dat ik zo’n figuur maanden of zelfs jaren niet meer gedanst hebt, weten mijn ledematen op de één of andere manier wat ze moeten doen. Zonder daar bewust over na te denken, volg ik de aanwijzingen van mijn danspartner en het ritme van de muziek. Fantastische mechaniek, dat menselijke lichaam!

Salsa hereniging

Lang geleden dat mijn vriend en ik nog eens samen salsa gedanst hadden. Beetje moeilijk natuurlijk als de ene lessen volgt in Genève en de andere in Kessel-Lo. Dus moesten we profiteren van het feit dat mijn vriend op vrijdagavond in Leuven was. Gelukkig was het voor Marc en Claudia geen probleem dat mijn vriend een avondje kwam mee dansen. Uiteindelijk zijn er altijd mannen te kort. 😉

Het eerste uur salsales (semi-intermediair) ging supervlotjes. Mijn vriend herinnerde zich de figuren niet meer, maar dat merkte je amper. Hij keek goed naar de lesgever en verder viel hij terug op muscle memory. Het tweede uur (intermediair) was lastiger. Gelukkig hadden we besloten de tweede les niet door te schuiven en enkel met z’n twee te dansen. De vier laatste figuren van de les wilden niet echt lukken en het is vervelend voor de andere leerlingen als je zit te knoeien.

Ik vond het alvast superleuk om eindelijk nog eens samen te dansen, misschien moeten we de volgende keer dat we elkaar zien in Genève of Leuven naar een salsafeestje gaan!