Twee agenda’s

Sinds de mailmigratie op ons werk, is de prachtige naadloze integratie van mijn Outlook-agenda (enkel gebruikt voor werkafspraken) en mijn iPhone-agenda (enkel gebruikt voor privé-afspraken) om zeep. Vroeger werden beide agenda’s zonder problemen in de native iphone calendar app getoond. Helaas, de vooruitgang is niet te stoppen en de informatieveiligheid primeert, met als gevolg dat ik nu twee aparte agenda-apps moet gebruiken op mijn iPhone. En gevloekt dat ik al heb. Het is bijzonder tijdrovend en totaal niet overzichtelijk om in twee agenda’s op te zoeken of ik al dan niet een afspraak heb op een bepaald moment. Zo merkte ik gelukkig nog net op tijd dat een werkafspraak overlapte met mijn tandartsafspraak en kon ik de tandarts nog verzetten. Iets wat mij vroeger nooit zou overkomen met mijn geweldig geïntegreerde alles-in-één-agenda.

Dat er nog niet meer ongelukken gebeurt zijn, het mag een wonder heten. Maar vanavond was het dus prijs. Ik zat om 18.20u nog op het werk toen me te binnen schoot dat ik mijn vrijdaglessen bachata en rueda de casino had verplaatst naar deze maandag 19u. In zeven haasten vertrokken (al een geluk dat de treinen opnieuw van de noord-zuid verbinding gebruik mochten maken), snel een bluebike genomen aan het station en met laptoprugzak en al naar de Waaiberg gefietst. Al een geluk dat ik in het station nog snel iets kon kopen om op de trein te eten, ik weet niet of ik anders twee uur dansen had overleefd.

Enfin ja, ik was dus een kwartier te laat. Ik zal onze IT-medewerkers nog eens achter zijn veren moeten zitten om mijn probleem op te lossen.

Geamputeerd

Net geen drie weken. Zo lang duurde mijn honeymoon met mijn splinternieuwe iphone 8 met 256 GB. Tot ik struikelde over de losliggende stoeptegels in de Antwerpse straten en tot mijn afgrijzen mijn prachtige ruimtegrijze iphone met een grote boog, pats, op zijn scherm zag landen op het asfalt.

Twee iphones heb ik ondertussen versleten, al die jaren zonder schade doorgekomen. En natuurlijk overkomt mij dit met mijn nieuwste aanwinst, uitgerust met een peperduur hoesje om mijn persoonlijke assistent te beschermen tegen mogelijk onheil. Zo lang gesakkerd op mijn iphone 5S met 8 GB geheugen, zo lang uitgekeken naar het moment dat mijn financiële toestand het toeliet een opvolger aan te schaffen. Als een baby’tje zo voorzichtig behandeld.

Totdat de schedel van mijn baby’tje onzacht met het asfalt in aanraking kwam. Krak. Mijn hart.

Mijn nieuwe aanwinst is nu binnen voor reparatie en ik, ik voel me geamputeerd.

Waar is de tijd…

Het lijkt nog niet zo lang geleden dat ik popelend van verwachting met mijn Eudora diskette naar de pc-klassen trok om mijn e-mail te checken. Soms had ik zelfs wel vijf e-mails! Ellenlange berichten stuurden we naar elkaar of korte kattenbelletjes met grappige insiders die alleen wij begrepen. Wat een geweldige ontdekkingstocht was dat toen. Aarzelend zette ik mijn eerste stapjes in ASCII-art. Het toen nog opkomende internet, die magische onbekende wereld van melk en honing, fascineerde mij enorm.

Het contrast met mijn uitpuilende inbox van vandaag kan amper groter zijn. De magie is al lang verdwenen en e-mailen is een regelrechte sleur geworden. Een steile berg die dagelijks beklommen moet worden, een straatje zonder einde, inbox zero een utopie.

Hoe graag zou ik die lang vervlogen tijden nog eens herbeleven.