Elk jaar weer ben ik verrast als de kerstverlichting opnieuw in de straten opduikt. Ligt het aan mij of komt dat moment elk jaar vroeger?
leuven
Speechen in het Roger Raveel Museum
Na een goede nachtrust is onze geweldige kamer in Hoeve La Cascina genieten mijn vriend en ik samen van een heerlijk ontbijt in de mooie ontbijtruimte met zicht op de landelijke omgeving. Alleen jammer dat de zon niet van de partij is.
Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen, nemen we afscheid van onze sympathieke gastheer en gastvrouw en fietsen we op het gemak naar het Roger Raveel Museum, waar ik mag speechen ter gelegenheid van de opening van maar liefst drie tentoonstellingen. Een hele eer, want het zijn de laatste tentoonstellingen voordat het museum voor een tijdje de deuren zal sluiten om een grondige renovatie te ondergaan.
Ik heb op voorhand de speech wat naar mijn hand gezet en ‘s ochtends nog een laatste keer geoefend. De speech verloopt vlot en ik ben blij dat dit spannende moment achter de rug is. Nu is het genieten van de tentoonstellingen, het lekkere eten (waarvan ik helaas vergeten ben een foto te nemen) en de fijne babbels op de vernissage.
We sluiten de namiddag af met een stukje taart. De taart zorgt voor hét slapstickmoment van de dag: een oudere dame met wie ik aan de praat was geraakt, doet haar best een stuk van de taart (met zeer harde bodem) af te breken met het plastic bestek. Helaas mislukt haar moedige poging en belandt gans het stuk taart op de grond. Er valt toch iets te zeggen voor een zachte biscuit voor zulke gelegenheden. 😉 Gelukkig zijn de medewerkers van de museum er als de kippen bij om de boel op te ruimen en kan iedereen lachen met het incident.
Mijn vriend en ik nemen vervolgens afscheid, want er wacht ons nog een lange treinreis van het station van Deinze terug naar Leuven. De fietstocht naar het station is iets minder leuk omdat we een groot gedeelte van de tijd langs een steenweg moeten fietsen, maar we arriveren mooi op tijd om onze trein te halen.
We sluiten het weekend af met een lekkere lamskolet en mezze bij Syrisch restaurant Fatayer in Leuven. Fijne plek met lekkere gerechten aan zeer schappelijk prijzen. En toevallig belandt een collega aan het tafeltje naast ons net op het moment dat wij onze bestelling hebben doorgegeven. Leuven is soms echt een dorp. 😉
Allerzielenlunch bij Brasserie Van de Weyer
Lang leve het wildseizoen!
Klinken op de laatste dag van oktober
Want, amai, hoe snel is oktober alweer voorbij gevlogen? Dus nodigde ik gisteren mijn Leuvense kameraad uit om in stijl afscheid te nemen van deze veel te donkere en natte maand met wat hapjes en een goed glas whisky. Op naar november!
Julie Zwijgt with a touch of smoke
Vanavond met een vriendin naar Julie Zwijgt gaan kijken, de officiële Belgische inzending voor de Oscars. En na deze film gezien te hebben, kan ik bevestigen: dat is meer dan verdiend. Wat een ongelooflijke krachttoer levert de jonge hoofdrolspeelster, die geen woorden nodig heeft om op het grote scherm haar innerlijke strijd te tonen. Een pakkende film over een helaas nog steeds brandend actueel thema. Een film die niemand onberoerd zal laten.
Na de film zakten we af naar het centrum om iets te drinken. Zo’n zwaar onderwerp verdiende het om met een cocktail doorgespoeld te worden, dus begaven we ons naar Allison, één van mijn favoriete Leuvense cocktailbars. Ik bestelde The Alliance, een smokey cocktail met single malt whisky, Iberia cream cherry, orange bitter en rosemarijn, die op een wel heel bijzondere manier geserveerd werd. Een smaakvolle afsluiter van de avond.
Bouwwoede in Leuven
De Hertogensite transformeert aan een ongelooflijk tempo.
Fellini with a friend
Deze avond had ik afgesproken met mijn kameraad uit Hasselt. Voor de gelegenheid had ik een tafel voor twee personen gereserveerd bij gnoccheria Fellini, alweer een nieuwe culinaire ster aan het Leuvense firmament. Mij hoor je alvast niet klagen.
De zaak wordt uitgebaat door twee mannen die duidelijk een hart hebben voor de Italiaanse keuken. Ik denk zelfs dat dit één van de weinige plekken in Leuven is waar je gnocchi kan eten. Onze eerste kennismaking met dit restaurant was alvast een schot in de roos. Voldoende non-alcoholische alternatieven op de drankkaart voor mijn kameraad, lekkere wijntjes voor mezelf en de gnocchi waren effectief om duimen en vingers af te likken. En, het allerbeste: ze hebben inktvis als voorgerecht!
What’s not to love?
Preso alla ficoncella (geroosterde octopus, aardappelcrème, gember, basilicum:
Gnocco Nonna Luisa (vongolge, kerstomaten, gamba’s):
Culinaire verwennerij bij Couvert Couvert
Dankzij mijn blog weet ik dat de laatste keer dat wij bij Couvert Couvert aten, dateert van september 2012. En dan nog wel om de verjaardag van mijn broertje te vieren. Yikes! De tijd vliegt effectief!
Hoog tijd om dit sterrenrestaurant met een nieuw bezoek te vereren. De uitnodiging om samen te dineren kwam van onze vrienden uit Rotselaar. Zij hadden al een reservatie, maar die kon nog makkelijk uitgebreid worden naar twee personen extra. En ja, het eten bij Couvert Couvert is nog steeds top en het restaurant zelf is bijzonder stijlvol ingericht, maar het viel wel op dat het er alles behalve druk was. We vroegen ons zelfs een beetje af of dit restaurant wel uit de kosten kon geraken met zo weinig klanten. Laat ons hopen dat iedereen een dikke fooi heeft achter gelaten. 😉
Onze vrienden hadden de verbouwingsplannen van hun huis meegenomen, dus tussen de gangen door lag onze tafel bezaaid met hun toekomstdromen. Heel fijn om samen met hen mee te kunnen dromen en ik kijk alvast vol ongeduld uit naar het eindresultaat.
Geniet mee van wat er op ons bord passeerde:
Appetizers:
Ravioli, radijs, mierikswortel, sudashi:
Sint-Jacobsnoten in het groen:
Vis van de dag, eekhoorntjesbrood, citroen verbena, vin jaune:
Bretoense kreeft, bloemkool, dragon:
Wilde eend op houtvuur, kornoelje:
Dessertje:
Mignardises:
Een kleine traktatie voor mezelf
Om te vieren dat ik een futuristische jurk voor het aankomend personeelsfeest gevonden had bij RieRie Fashion for Rent in de Mechelsestraat, trakteerde ik mezelf deze namiddag op een lekkere brownie van Lauza’s! Gewoon, omdat ik daar zin in had.
Twee culinaire hotspots in één klap
Gisteren stopte ik wat vroeger met werken en trok ik samen met mijn vriend naar Ongefilterd, één van de nieuwe, hippe culinaire hotspots in Leuven. Omdat je niet kan reserveren bij Ongefilterd, besloten mijn vriend en ik vroeg genoeg te vertrekken zodat we zeker een tafeltje konden bemachtigen.
We hadden net ons aperitief achter de kiezen toen onze vrienden van de Vismarkt binnen stapten. Een geheel onverwachte ontmoeting. Zij hadden afgesproken met haar broer en schoonzus en nodigden ons uit om ons bij hun gezelschap te voegen. Want, hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Plus dat gaf ons de gelegenheid te proeven van meer van de heerlijke gerechtjes en wijntjes van Ongefilterd. Al was de meerderheid van ons gezelschap niet echt fan van de orange wine.
Op zich hadden we een fijne avond, maar de schoonzus bleek nogal een speciale dame. Ze volgde mij al een tijdje op social media en verwachtte blijkbaar dat ik haar zou kennen. Maar ik ken heus niet al mijn honderden volgers, sterker nog, ik heb helemaal geen tijd om te onderzoeken wie al die mensen zijn. Het leek wel alsof ze zich heel de avond moest bewijzen ten opzichte van mij. Ik had eigenlijk helemaal geen zin in dat soort onnozele rivaliteit. Persoonlijk vind ik dat vrouwen elkaar moeten steunen en vooruit helpen in het leven, niet in competitie met elkaar gaan. Ik vond het echt heel bizar gedrag en voelde mij helemaal niet zo comfortabel in haar gezelschap.
We sloten de avond af op het terras van een andere nieuwe Leuvense hotspot: Sips in de Muntstraat (jawel, met een jas aan is het nog steeds terrasjesweer!). En kijk eens aan wie we daar aantroffen: onze kameraad-wijnkenner! Op zijn aanraden bestelden we een flesje Terres de Cépages, van een Belgische wijnmaakster, zowaar! Deze wijn was iets toegankelijker dan de orange wine en vormde een fijne afsluiter van een onverwacht sociale avond.
