Opening DOKA en een streepje Bouts in M

Vanavond woonde ik samen met mijn vriendin uit Heverlee de vernissage van de tentoonstelling DOKA in M bij. DOKA is samengesteld door gastcurator en Belgische fotograaf Geert Goiris. Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen fan was van de openingsact die veel te langdradig was. Tien minuten had ik nog kunnen appreciëren, een half uur was echt veel te lang.

Ook de tentoonstelling DOKA zelf wekte gemengde gevoelens bij mij op. De selectie van de werken uit de collectie vond ik zeker intrigerend en er zaten echt een paar pareltjes tussen. Maar de truc met de afwisseling tussen het rode licht en de gewone museumbelichting vond ik eerlijk gezegd een beetje té ‘in your face’. Ik had niet het gevoel dat de rode versie van de kunstwerken een grote meerwaarde betekende voor de beleving van de toeschouwer. Integendeel, er gaat gewoon veel verloren als je een werk in zo’n onnatuurlijk licht bekijkt.

IMG_3162

IMG_3166

IMG_3170

IMG_3171

Gelukkig was de Dieric Bouts tentoonstelling waar we nog even langs liepen vlak voor sluitingstijd wel fantastisch. Blij met dit kleine voorsmaakje. Ik kom begin 2024 nog eens terug om de tentoonstelling op het gemak te bekijken.

IMG_3172

IMG_3174

IMG_3175

IMG_3176

IMG_3178

IMG_3179

IMG_3180

IMG_3181

IMG_3182

IMG_3184

IMG_3186

IMG_3187

IMG_3188

IMG_3189

IMG_3191

Mijn vriendin en ik sloten de avond af met een drankje bij Studio 31. Al had ik eigenlijk de cava terug moeten sturen, wegens afkomstig van een fles die duidelijk al te lang had open gestaan. Enfin, volgende keer een andere drankgelegenheid opzoeken.

Albast op zondag

Omdat ik dit weekend zoveel werkgerelateerde activiteiten op het programma had staan, bleef mijn vriend in Genève. Per slot van rekening had het weinig zin naar België te vliegen als hij mij toch maar beperkt zou zien en al dat over een weer gevlieg is niet echt bevorderlijk voor onze CO2 uitstoot. Bovendien had hij dan ook de gelegenheid af te spreken met zijn vrienden ginder.

Met een rustige zondag in het vooruitzicht had ik me ingeschreven voor een rondleiding van curator Marjan Debaene door de prachtige tentoonstelling Albast. Het is altijd interessant om de curator zelf aan het woord te horen. En amai, het enthousiasme van deze dame werkte aanstekelijk. Het was duidelijk dat Marjan nog uren had kunnen vertellen over de mysteries en de schoonheid van albast. Ik ontdekte nog veel meer details tijdens deze rondleiding dan bij mijn vorige bezoek. En ik ben er zeker van dat ik nog een keer zal terug keren voor een derde bezoek.

IMG_7061

IMG_7064

IMG_7067

IMG_7068

IMG_7070

IMG_7072

IMG_7075 Continue reading

Albast in M

Deze avond woonde ik samen met mijn kameraad uit Hasselt de opening bij van de nieuwe tentoonstelling Albast in het M museum.

We startten de avond met een glaasje, luisterden naar de speeches en trokken vervolgens de museumzalen van M in om al dat schoons met eigen ogen te aanschouwen.

IMG_6872

Persoonlijk was ik erg onder de indruk van deze tentoonstelling, een samenwerking tussen M Leuven en het Louvre. De tentoonstelling brengt een indrukwekkende hoeveelheid topstukken bij mekaar en zet de schijnwerpers op een materiaal dat iet of wat in onbruik is geraakt. Het zachte, soms zelfs lichtdoorlatende albast laat zeer fijne bewerkingen toe met ongelooflijk gedetailleerd beeldhouwwerk als resultaat.

M brengt de schitterende historische werken samen met hedendaagse werken van de Belgische kunstenares Sofie Muller. Sofie Muller contrasteert de ruwheid van de net ontgonnen albastknol tegenover de fluwelen zachtheid en schoonheid van het gepolijst eindproduct. Fascinerend en tegelijkertijd fragiel werk.

Tot mijn grote verbazing was mijn kameraad minder onder de indruk van de tentoonstelling dan ikzelf. Veel van de tentoongestelde werken waren religieuze kunst. Religieuze kunst kenmerkt zich inderdaad soms door een zekere afstandelijkheid ten opzichte van de toeschouwer. Per slot van rekening wordt hier het goddelijke afgebeeld. Mijn kameraad waardeert kunst meer om de gevoelens die het losmaakt en de werken in albast slaagden er niet in hem te raken. Toegegeven, deze tentoonstelling is er vooral eentje van virtuositeit, toch zijn er meer dan genoeg werken die naar mijn mening een gevoelige snaar bij de toeschouwer zullen raken.

Maar oordeel vooral zelf.

IMG_6873

IMG_6876

IMG_6877

IMG_6879

IMG_6881 Continue reading

Naufus Ramírez-Figueroa en Wael Shawky in M

Gewerkt tot na zonsondergang vandaag. Iets wat tegenwoordig helaas meer regel dan uitzondering lijkt te zijn. Hoog tijd om mezelf wat ontspanning te gunnen, dus! Een snuifje cultuur is altijd welkom om de blik te verbreden, dus wandelde ik door de avondlijke Leuvense straten naar museum M. Vanavond vond daar immers de vernissage van de tentoonstelling van Naufus Ramírez-Figueroa én Open M plaats. Twee vliegen in één klap.

IMG_8828

Het werk van Naufus Ramírez-Figueroa uit Guatemala vond ik erg poëtisch, maar niet altijd even makkelijk om te doorgronden. Al hoeft dat geen bezwaar te zijn om te genieten van zijn werken, die visueel erg sterk zijn en een eigen beeldtaal lijken te creëren..

IMG_8831

IMG_8832

IMG_8836

IMG_8837

IMG_8839

IMG_8841

IMG_8876

IMG_8878

IMG_8879

IMG_8880

Nu ik toch in M was, nam ik ook een kijkje bij de tentoonstelling van de Egyptische kunstenaar Wael Shawky. En amai, ik moet zeggen dat ik enorm onder de indruk was van de veelzijdigheid van deze kunstenaar. Heel knappe werken die verweven zijn met thema’s als identiteit, religie, politiek en geschiedenis.

The Gulf Camp project: The Wall #2:

IMG_8843

IMG_8846

De poppen uit de filmtrilogie Cabaret Crusades:

IMG_8847 Continue reading

Solotrip naar het museum

Terwijl mijn vriend met zijn kameraden ergens in een vakantiehuisje zat te gamen, genood ik van wat culturele me-time in museum M. Mijn oorspronkelijke plan was om mij ook nog naar het STUK te begeven om daar wat van Playground mee te pikken, maar ik bleef uiteindelijk zo lang hangen in M, dat ik dat plan liet varen.

Dus bleef hij bij die ene playground performance die ik meepikte bij het binnenkomen in M waarbij drie bevallige jonge dames extreem trage bewegingen uitvoerden op een ronddraaiend platform. Hypnotiserend.

Alice Van der Wielen-Honinckx – Creatures at rest (Playground)

IMG_4867

Vervolgens liep ik langs de tentoonstelling Bewogen om nog wat religieuze kunst mee te pikken en langs de tentoonstelling van tien werken uit de collectie van M en CERA gekozen door het publiek van M, waarbij vooral het ontstaansproces van de tentoonstelling met fascineerd.

Eikenhouten Piëta met resten van originele polychromie uit de voormalige kapel Onze-Lieve-Vrouw van Ginderbuiten in Leuven (ca 1365):

IMG_4875 Continue reading

The Constant Glitch in M

In M loopt een nieuwe tentoonstelling met werken van jonge kunstenaars, een ideale gelegenheid om samen met mijn vriend naar mijn favoriete Leuvense museum af te zakken. De werken van de jonge kunstenaars zelf vond ik eerlijk gezegd van wisselende kwaliteit, maar ik heb voor de tweede keer erg genoten van de tentoonstelling van Thomas Demand (nog te bezoeken tot 18 april, dus haast jullie!). Ontdekking van de dag: de prachtige prentencollectie van M. Alleen jammer dat de pandemie het onmogelijk maakte om het vrijwilligersteam van M dat zorg draagt voor deze collectie, aan het werk te zien

IMG_7188

IMG_7189

IMG_7190

IMG_7192

IMG_7196

IMG_7198

IMG_7201

IMG_7204

IMG_7206

IMG_7207

IMG_7209

IMG_7211

IMG_7212

IMG_7213

IMG_7214

IMG_7216

IMG_7217

IMG_7218

IMG_7220

IMG_7221

Ericka Beckman en Thomas Demand in M

Ik moet eerlijk toegeven dat ik helemaal vergeten was dat ik mij had ingeschreven voor deze rondleiding in kleine groep voor M-bassadeurs. Gelukkig herinnerde mijn iphone mij er bijtijds aan dat deze afspraak in mijn agenda stond. Het blijft ontzettend vervelend dat mijn werk niet meer toelaat mijn professionele en privé-agenda te synchroniseren. En ja, eigenlijk had ik nog bergen werk te verzetten, maar hey, een mens kan niet elke avond tot bijna middernacht werken en bovendien snakten mijn hersenen naar een streepje cultuur!

En ik heb het mij niet beklaagd. De videokunst van Ericka Beckman was verrassend actueel. Serieus, deze dame had het in haar films van de vroege jaren tachtig al over de optimalisering van processen en gamification als manier om participatie te stimuleren. Over een vooruitziende blik gesproken. Aangezien videokunst zich niet goed leent tot het maken van stilstaande beelden kan ik jullie geen impressie geven van haar werk. Jullie zullen dit dus helemaal zelf moeten ontdekken in M.

Hét hoogtepunt van de avond was echter de tentoonstelling ‘HOUSE OF CARD’ van de Duitse kunstenaar Thomas Demand. Een waar visueel feest. Zeer onder de indruk van de foto’s van zijn levensgrote maquettes die zo realistisch zijn, dat je op het eerste gezicht denkt dat je naar een foto van de originele constructie kijkt. Ook erg onder de indruk van zijn foto’s van het betoverende werk van modeontwerper Azzedine Alaïa. Alleen jammer dat het levensechte model van de Japanse karaokebar “Black Label’ door de coronacrisis niet effectief in gebruik genomen kon worden. In normale omstandigheden zou ik graag de remmen losgegooid hebben op een ABBA-lied!

Zeer fijn trouwens om te mogen meesurfen op het enthousiasme van de gids die ons rondleidde. Ze zei zelf dat het veel te lang geleden was. Laat ons duimen dat dat vaccin er snel komt, want iedereen snakt naar een streepje normaliteit.

IMG_3978

IMG_3979

IMG_3981

IMG_3984

IMG_3985

IMG_3987

IMG_3988

IMG_3990

IMG_3993

Museumnacht in M

Vanavond had ik afgesproken met mijn lieve vriendin T om samen naar de Museumnacht in M te gaan. Mijn vriendin had de tentoonstelling over de Arenbergs nog niet gezien en zelf was ik razend nieuwsgierig naar de rondleiding achter de schermen. De rondleiding werd gegeven door de gebouwbeheerder van M en was doorspekt met allerlei interessante weetjes en anecdotes. Die drie kwartier vloog voorbij in een zucht. Van mij mocht de rondleiding gerust nog dubbel zo lang geduurd hebben!

IMG_0665

IMG_0666

Daarna liepen we op ons gemak door de tentoonstelling over de Arenbergs. Het loonde echt de moeite om de tentoonstelling een tweede keer te bezoeken. Zo ontdekte ik allerlei details die mij de eerste keer helemaal ontgaan waren. Beste ontdekking van de dag: de gevallen ruiter. Hilarisch dat ik dat detail de eerste keer toen ik het schilderij zag helemaal gemist heb. Ook zeer boeiend: de uitleg van curator Anne Verbrugge die ons meer uitleg gaf over de tentoongestelde historische kostuums uit de verkleedkoffer van de Arenbergs.

Na ‘Macht en Schoonheid’ was ons kunstverzadigingspunt bereikt. We sloten de avond af met een lekkere chocolademelk bij Chapter Four, een fijne ontdekking in het culinaire Leuvense landschap! (Ik hoef jullie niet te zeggen welke chocomelk de mijne was, zeker?)

IMG_0669

Een goedgevulde donderdagavond

Van de openingsreceptie van het Park Inn hotel met een overvloed aan drank en hapjes (die chutney! die curry’s! die eend in preipannenkoekjes! die toastjes met grijze garnaal! die champagne!) naar M Leuven voor het interview met en de tentoonstelling van Mika Rottenberg, het contrast was groot. Omdat ik een zwak karakter heb, bleef ik natuurlijk te lang plakken bij het overheerlijke eten van de Park Inn, waardoor ik een groot deel van het interview met Mika miste.

Gelukkig heb ik een superlieve collega die me per kunstwerk briefde over de anekdotes die de kunstenares over het werk in kwestie vertelde. In de gesprekken die ik de laatste tijd over kunst gehad heb (ik ben zelf een kunstwerk, remember) vertelde ik steeds dat videokunst mijn minst favoriete kunstdiscipline is. Ik denk dat ik dit na het bekijken van het werk van Mika toch enigszins moet nuanceren. Intrigerend, betoverend en tegelijkertijd maatschappijkritisch, je moet het maar doen.