Zaterdagen behoren traditioneel tot de drukste dagen in mijn agenda, maar vandaag was zelfs voor een zaterdag uitzonderlijk. Eerst en vooral had ik een heel lijstje boodschappen af te werken: met vier paar schoenen naar de schoenmaker, nieuwe bh’s en een nieuw badpak kopen voor de aankomende vakantie, een bongobon kopen voor de verjaardag van mijn broertje én nieuwe teva’s voor lange zomerse wandelingen. Elke boodschap werd met succes afgehandeld, behalve de aankoop van de nieuwe teva’s. Na de aankoop van maar liefst drie nieuwe, bijzonder prijzige, maar erg mooie bh’s besloot ik dat mijn oude teva’s nog wel een jaartje langer dienst konden doen.
Ik had mijn winkelronde afgestemd op mijn lunchafspraak om 12u in de Baracca en ik arriveerde stipt op tijd op het terras alwaar al twee klasgenootjes Spaans zaten te wachten. (De ironie om te gaan eten in een Italiaans restaurant met de klasgenootjes van de Spaanse les ontgaat me niet.) Ik had een tafel voor tien personen gereserveerd voor de afsluitende lunch van dit schooljaar. Een feestelijke lunch was wel op zijn plaats, want na twee jaar onder de hoede van juffrouw Isabel ons Spaans verfijnd te hebben, gaan de wegen van mezelf en mijn klasgenootjes uit mekaar. Zes van de acht medeleerlingen stopten en onze leerkracht zelf geeft geen les in het zesde jaar Spaans.
We bestelden allerlei tapas, die me spijtig genoeg, wat minder goed bevielen dan de vorige keer dat ik er met de ladies ging dineren. Ik denk dat het vooral aan de keuze van mijn tafelgenoten lag (ik lust alles, dus liet hen kiezen). Mocht ik zelf gekozen hebben, zou ik voor heel andere gerechtjes gegaan zijn (niemand die eraan dacht vitello tonnato te bestellen, stel je voor!). Bevielen me wel uitstekend: de fregola sarda, de polpo salad en de pizza cremosa. Wat pizza’s betreft, blijft de Baracca op eenzame hoogte staan. Alleen moesten we wel heel erg lang wachten op onze pizza’s. Sommige van mijn tafelgenootjes begonnen al ongemakkelijk op hun stoel te schuiven omdat ze vreesden de match van de Belgen te missen.
Helaas liet het zomerse weer dat ik besteld had, het volledig afweten. Gelukkig is de luifel van de Baracca goed bestand tegen een stevige regenbui, want we kregen er wel een stuk of vier over ons heen en elke keer beloofde één van mijn klasgenootjes dat het de laatste bui zou zijn. Quod non. De fleece dekentjes op de terrasstoelen kwamen alleszins goed van pas. Juni heeft het tot nu toe op weerkundig vlak dik laten afweten. Hopelijk komt daar snel verandering in.
Na de maaltijd deelde Isabel onze verbeterde examens uit ter inzage. Best wel surreëel om op een terrasje je examen in te kijken. Ik was alleszins meer dan tevreden met mijn resultaat en maakte een hoop goeie voornemens om deze zomer veel Spaanse boeken te lezen. (We zullen zien hoe ver ik daarmee geraak.)
Na de lunch haastte ik mij naar de schoenmaker om net voor sluitingsuur mijn mooi herstelde schoenen op te halen. En toen was het alweer bijna tijd om te vertrekken naar de tweede culinaire afspraak van de dag bij onze vrienden in Rijmenam.
Gelukkig had onze vriend en kok van dienst allemaal lichte gerechtjes klaar gemaakt: waterkerssoep als voorgerecht en een heerlijke Thaise curry met jasmijnrijst als hoofdgerecht. Die twee margarita’s als aperitief en de daarop volgende glazen wijn zie ik maar even door de vingers.
Het was voor ons de eerste keer dat we in hun nieuwe huis kwamen. We kregen een rondleiding door hun gigantische woonst (ons appartementje paste er met gemak drie keer in) en bewonderden de grote tuin. Nu, voor een gezin met vijf heb je natuurlijk wel wat ruimte nodig. Het contrast met het voormalig arbeidershuisje dat ze huurden in Leuven kon amper groter zijn. Toch jammer dat de huizenprijzen in Leuven zo uit de pan swingen en de meeste gezinnen met kinderen die wij kennen noodgedwongen moeten uitwijken naar elders om een betaalbare woning te vinden.
Ook fijn om de drie kinderen nog eens te zien, dat was ondertussen al een hele tijd geleden. De oudste dochter was totaal niet in vorm en hing wat rond op de bank voor de tv, maar het klikte geweldig met de jongste zoon. Wat een schat van een ventje!
Fijne zaterdag!
