Oudjaar diner by Cum Laude

Net als vorig jaar vierden mijn vriend en ik dit jaar Oudjaar onder ons tweetjes. Al had de reden niet meer verschillend kunnen zijn: vorig jaar kozen we voor een gezellige avond onder ons tweetjes om een rustpauze in te lassen in een drukke vakantie, dit jaar… Wel ja, ik hoef er geen tekening bij te maken waarom we dit jaar Oudjaar met z’n tweetjes vierden, zeker?

Volgens ondertussen vertrouwd recept, gingen we voor take-away. We kozen voor Cum Laude, omdat de gerechten van chefkok Marius Bosmans altijd zeer feestelijk en verfijnd zijn. En dat was nu nog meer dan anders het geval. Al bezorgde het hoofdgerecht ons een beetje stress omdat we én de zeebaars, én de mousseline, én de aardpeerzalf én de saus allemaal tegelijkertijd klaar moesten krijgen. Maar hey, het resultaat mocht er zijn. We beleefden een ware culinaire topavond, die we aftrapten met een lekker flesje champagne van Alain Suisse en verder zetten met een flesje heerlijke Chablis.

Gillardeau oesters (2 bereidingen):

Krokante aardappel, plankton mayonaise en buikspek:

Toast van brioche brood, wildpaté, uiencompote en mosterd:

Rillette van gerookte wijting, appel, mierikswortel, nori en dillemayonaise (een bijzonder fotogeniek gerecht):

Kreeft, boter met Avruga kaviaar, salade van witloof, verveine, walnoten en spelt:

Zeebaars en coquille, bospaddestoelen, aardpeerstructuren en aardappel mousseline:

Gekarameliseerde appel, Cumbava cake, parfait van koffie en sesam:

Een mooie afsluiter van het jaar 2020, dat voor veel mensen kommer en kwel bracht, maar voor mij persoonlijk best wel goed uitdraaide: met een promotie en mijn vriend die sinds maart bijna full time in Leuven is.

Dinner by Cum Laude

We hadden een gezonde eetlust overgehouden aan onze stevige wandeling in Villers-la-Ville en omgeving, wat maakte dat de heerlijke gerechten van Cum Laude vlotjes binnen gingen. Mijn vriend en ik boffen dat er in Leuven zoveel toprestaurants afhaalmaaltijden aanbieden. Zo’n afhaalmaaltijd kan een écht restaurantbezoek natuurlijk niet vervangen, maar we doen ons best om het gezellig te maken en op het gemak te genieten, met een lekker flesje wijn erbij. En natuurlijk wordt elk gerecht uitgebreid vanuit verschillende hoeken gefotografeerd. De instagram-fans willen ook kunnen meegenieten. 😉

Gebrande makreel, frisse koolsalade, appel en citroenverbena:

Duif van Anjou, fine champagne met truffel, jonge wortelen en spitskool rollade:

Manjari chocolade, gemarineerde peer en kefir:

Wandelen in Villers-la-Ville en omgeving

Deze zaterdag was ideaal wandelweer voorspeld en aangezien het onduidelijk is of er ons nog veel zulke dagen gegund zijn, boekten mijn vriend en ik een Cambio om onze actieradius te vergroten. Mijn vriend vond een wandeling die de ideale combinatie leek van natuur en cultuur.

En jawel, we werden niet teleurgesteld. Het begin van de wandeling zakten we met onze wandelschoenen weg op de modderige paden, dus lieten we de zoektocht naar de beverburcht noodgedwongen achterwege. Twaalf kilometer wandelen met natte voeten zagen we niet zitten. Na het drassige gedeelte droogde de wandelpaden op en kwamen we al snel bij de prachtige ruïne van de Abdij van Villers.

De abdij was nog steeds open voor bezoekers en we waren duidelijk niet de enige Vlamingen die dit prachtig stukje cultureel erfgoed wilden bewonderen. Het was er vrij druk, maar gelukkig hield iedereen zich mooi aan de mondmaskerplicht. Aangezien we nog een hele wandeling voor de boeg hadden, konden we niet zo lang blijven als we wilden (de zon gaat vroeg onder), maar ik weet zeker dat we nog zullen terugkeren naar deze prachtige plek.

Aangezien we langer dan verwacht op deze prachtige site doorbrachten, moesten we er noodgedwongen stevig de pas in zetten voor de rest van de wandeling. Geen erg, da’s goed voor de gezondheid!

En kijk, door ons wandeltempo te verhogen, waren we zelfs vroeger dan gepland bij onze wagen. Om 15.50u zaten we alweer in onze Cambio voor de terugrit, met tussenstop bij Cum Laude om ons avondmaal op te halen. Kwestie van deze mooie dag in stijl af te sluiten.

Eerste keer uit dineren na de lockdown!

Dus het mocht gerust een beetje meer zijn! Voor deze toch wel bijzondere gelegenheid kozen mijn vriend en ik voor restaurant Cum Laude. Grote fan van wat hun nieuwe chefkok zoal op tafel tovert. Het was duidelijk dat het personeel, allemaal uitgerust met stijlvolle zwart mondmaskers, nog wat onwennig was. Bij aankomst wilde een vriendelijk dame mijn jas aannemen, wat uiteraard in coronatijden een no go is. Dus hingen mijn vriend en ik onze jas maar zelf op de kapstok. Een kleine moeite! Het personeel was trouwens ontroerend enthousiast om ons te kunnen ontvangen. Duidelijk blij dat ze eindelijk weer aan de slag konden, zelfs met alle extra maatregelen die de horeca momenteel moet nemen.

Initieel waren we een beetje teleurgesteld dat er niet op het terras gedekt was, maar later op de avond bleek dat het personeel op dat vlak zeer vooruitziend geweest was. Ergens tussen de vierde en de vijfde gang viel er een stevig pak regen uit de lucht (blij voor alle plantjes die snakken naar regen!), waartegen een gewone parasol zeker niet bestand zou geweest zijn. Dus blij dat we droog binnen zaten!

Natuurlijk gingen we voor het menu met alles erop en eraan. Het enthousiasme van het personeel vertaalde zich in gul bijgeschonken glazen, waardoor mijn vriend en ik naar het einde van de avond serieus boven ons theewater water. Het menu was trouwens fenomenaal lekker. Elke gang was tot in de puntjes afgewerkt en een streling voor het oog. Erg onder de indruk ook van de verrassende smaakcombinaties en texturen die we op ons bord aantroffen. Ik laat jullie graag meegenieten:

Kippenchips, zure room en avruga kaviaar met daarbij een glaasje champagne:

Aardappel, algen en mosterd:

Oostendse oester en witte aardbeien – Bouchot mossel, selder en dille:

Sephia, koshihigari rijst, paella:

Makreel, tomaat, bieslook:

Witte asperge, aubergine en Oost-Indische kers:

Hartzwezerik, morielje, kikkererwt en vin jaune:

Lamszadel, tuinboon, munt:

De aanloop naar het dessert:

Aardbeien, verse kaas en zuring:

Mignardises en smoutebollen voor bij de thee:

Tegen dat we dit alles achter de kiezen hadden, was het gelukkig gestopt met regenen. Een wandeling door de frisse avondlucht zou ons alleszins deugd doen, na zoveel overdaad. Op de terugweg naar ons appartement passeerden we een goed gevulde Oude Markt. Het moge duidelijk zijn dat heel veel mensen, net zoals wij, ernaar uitkeken om opnieuw of café of restaurant te kunnen gaan.

Ik hoop echt dat de horeca deze crisis te boven komt, want ik vrees dat veel zaken momenteel tegen een faillissement aanhinken…

Dubbel culinair genieten

Deze zaterdag mag wat mij betreft de geschiedenis ingaan als onze meest decadente zaterdag sinds het begin van de lockdown. Mijn vriend en ik sliepen ‘s ochtends lekker lang uit om vervolgens te brunchen met het Baracca-overschotje van vrijdag. Wat is er zo decadent aan overschotjes wegwerken, zullen jullie je ongetwijfeld afvragen. Wel, die overschotjes waren in dit geval de King Crab en de Secreto n°7, twee topgerechten van Baracca. De krab, in een ongetwijfeld erg calorierijke botersaus was echt een genot voor de smaakpapillen én bovendien supergemakkelijk om klaar te maken.

In de namiddag hadden we duidelijk moeite ons te motiveren om sportief te doen. Veel verder dan een wandeling van een dikke anderhalf uur in en rond het Groot Begijnhof kwamen we niet. En de hoofdreden van de wandeling was dan nog het afhalen van onze bestelling bij Cum Laude.

Omdat de cocktails van Baracca ons gisteren zo gesmaakt hadden, trokken we vandaag de decadente lijn door met aan huis geleverde cocktails van Bar Nine: een Long Island Iced Tea en een frozen strawberry daiquiri. Ik begin serieus de voordelen in te zien van heel deze lockdown-periode. 😉

We gingen op hetzelfde elan verder met de gastronomische menu van Cum Laude.

Gebrande makreel, crème d’isigny, haringeitjes en koolrabi:

Salade van tomaat met basilicum, bonito en gebrande avocado:

Duif uit Anjou, millefeuille van aardappel, aubergine, kaviaar, courgette en specerijen:

Tartelette met crème patissier, aardbeien eigen kweek, meringue van vlierbloesem:

En ja, het was zo lekker als het eruit ziet.

Diner Cum Laude!

Ondertussen verkenden mijn sympathieke Antwerpse collega en ik al menig Antwerps etablissement. Hoog tijd om onze horizonten te verruimen en naar Leuven te trekken. Mijn collega had me toevertrouwd dat ze nood had een een avondje stoom aflaten. Dus toen net iets later de melding in mijn nieuwsbrief binnen liep dat Cum Laude met Marius Bosmans een nieuwe topchef had aangetrokken, was de reservatie snel gemaakt. Mijn collega zou blijven slapen, zodat we alle tijd van de wereld hadden om ons culinair te laten verwennen.

Mijn vorige bezoek aan Cum Laude had me met gemengde gevoelens achter gelaten, maar na deze ervaring kan ik enkel vol lof zijn. Elk gerecht was een feest voor de smaakpapillen én voor het oog. Heerlijk van begin tot einde. Met wijnen die de perfect in harmonie waren met de gerechten. En, en, en, bij de thee kregen we onze versnaperingen gepresenteerd op een boom gemaakt uit échte chocolade. Veel meer is er niet nodig om mijn hart sneller te doen kloppen.

Ik laat jullie meegenieten van deze sublieme avond in goed gezelschap:

Appetizers:

Brood:

Zeebaars, koolraap, hangop, boekweit, tijm, miso:

Langoustine, venkel, watermeloen, mierikswortel, jalapeño, hijiki:

Foie gras, Elstar appel, Maitake, gekonfijte bessen:

Wit blauw rund 6 weken gerijpt, aardappel, gerookte paprika, Parmezaan , prei , kappertjes:

Sorber als tussendessert:

Framboos, basilicum, shortbread, patissière, witte chocolade:

Chocoladen versnaperingenboom:

Cum Laude

De Faculty Club is niet meer, lang leve Cum Laude (al moeten ze dringend hun naambordjes eens veranderen, best gênant dat daar nog steeds Faculty Club op staat).

Goofball en haar echtgenoot vergezelden ons op wat ongetwijfeld één van onze laatste chique diners op Belgisch grondgebied zal zijn (althans toch voor een tijdje). Ik moet toegeven dat mijn verwachtingen hooggespannen waren: in het verleden heb ik meerder keren erg lekker gegeten bij de Faculty Club en ik was benieuwd naar wat de opvolger te bieden had.

We hadden geluk, ondanks het dreigend grijze wolkendek, konden we de ganse maaltijd nuttigen buiten op het terras. Iets waarop ik stiekem had gehoopt, al dacht ik dat ons terrasbezoek beperkt zou blijven tot het aperitief en eventueel een eerste voorgerechtje. We hielden het gelukkig de ganse avond door en hoe donkerder het werd, hoe feeërieker het decor.

Toen we bij aankomst onze fietsen wilden parkeren op de binnenkoer waren we even in de war. Er was duidelijk een huwelijksfeest aan de gang en we twijfelden even of we ons van locatie vergist hadden. We dienden ons echter langs de groep feestvierders (de veel te zonnebankbruine bruid droeg Louboutins) te wringen, om ons bij ons gezelschap te kunnen voegen.

Helaas, Cum Laude slaagde er niet in mijn verwachtingen in te lossen. Niet dat het eten slecht was, maar er was gewoon geen enkel gerecht dat boven de middelmaat uitstak (behalve misschien de pikante mosseltjes). De kalfstong was een leuk flashback naar de keuken van weleer, maar wist met niet echt te overtuigen en het melkvarken was gewoon te hard gebakken. Gelukkig maakte het uitstekende gezelschap veel goed.

Wel jammer dat mijn vriend zo ergens tussen het hoofdgerecht en het dessert een kleine inzinking kreeg. De vermoeidheid van de verhuis en het wellicht nog steeds niet volledig verteerde virus, zullen zijn tol geëist hebben. Gelukkig kwam hij erdoor!

Appetizer: