Wandeling in de wijngaarden, Avenue de Champagne in Épernay en Champagne Mercier – 15 oktober 2023

Beetje uitgeslapen deze ochtend en amai, dat deed deugd. Al waren we nog altijd de eerste aan de ontbijttafel iets voor half tien. 😉 I totally love friends who like to sleep in! De ontbijtruimte was oranjerood en gedecoreerd met bijzonder kitscherige Egyptische decoratie en de ontbijtopties waren eerder beperkt, maar het stokbrood was vers en de kaas lekker. En meer moet dat eigenlijk niet zijn voor mij. Alhoewel? We kunnen toch niet logeren op een wijndomein zonder de champagne geprobeerd te hebben? Een ontbijt met bubbels, dat gaat er altijd wel in! Zeker als een glas champagne maar vier euro kost…

IMG_1216

IMG_1219

IMG_1220

Na het ontbijt checken we uit en besluiten we een wandeling in de omgeving te maken. De zon laat zich van haar beste kant zien en we genieten van een prachtige wandeling doorheen de wijnvelden. Al blijven we het iet of wat choquerend vinden dat er zoveel druiven ongeplukt aan de wijnranken hangen. De omgeving is prachtig en we zijn echt onder de indruk van het imposante standbeeld van paus Urbanus II in Châtillon-sur-Marne dat mijlenver in de omtrek te zien is. Het standbeeld is maar liefst 633 meter hoog en werd opgetrokken op de plek waar zijn voorouderlijke kasteel stond. Het letterlijke hoogtepunt van onze wandeling is een uitzichtpunt met leuk buitenmeubilair om te relaxen en te genieten van het fabuleuze uitzicht.

IMG_1223

IMG_1226

IMG_1227

IMG_1234

IMG_1235

IMG_1238

IMG_1240

IMG_1242 Continue reading

Reims, champagnehuis Louis Brochet en Épernay – 14 oktober 2023

Zaterdagochtend kloppen we stipt om 8 uur aan bij onze vrienden. Dit oktoberweekend brengen we immers samen een bezoek aan de champagnestreek. Iets wat al heel lang op de verlanglijst van mijn vriend en mezelf stond. Echt benieuwd!

De rit naar Reims in de bedrijfswagen van onze kameraad verloopt vlotjes en we vinden makkelijk parkeerplaats net buiten het centrum. Ideaal! Natuurlijk kan ik het niet laten een bezoek te brengen aan de fabuleuze kathedraal van Reims, waar ik gerust nog meer tijd had kunnen doorbrengen, maar onze vrienden zijn duidelijk minder fan van religieus erfgoed. Ik ben echt onder de indruk van de prachtige sculpturen aan de buitenzijde van de kathedraal, het ingetogen beeld van Jeanne d’Arc in wapenuitrusting en het prachtige wandtapijt dat de Annunciatie aan Maria uitbeeldt.

IMG_1069

IMG_1073

IMG_1080

IMG_1082

IMG_1083

IMG_1089

IMG_1095

IMG_1102

Tijd voor ons eerste aperitiefje van het weekend op een mooi zonnig terras met zicht op de kathedraal. Onze vrienden houdden het bij een koffietje, mijn vriend en ik proeven van een glaasje Palmer champagne. Verdikt: lekker!

‘s Middags lunchen we bij La Trattoria. Misschien wat vreemd om een Italiaans restaurant aan te doen bij een bezoek aan Frankrijk, maar hey, Italiaans is altijd lekker en we waren wat te laat met reserveren om een plekje te bemachtigen in de beste Franse restaurants. Al is de signature dish (grosses coquillettes aux tuffres) die ik bestelde en die geserveerd wordt in een koperen pannetje, wat aan de zware kant. En yep, natuurlijk drinken we daar een coupe champagne bij.

IMG_1113

IMG_1123

IMG_1127

In de namiddag bezoeken we Champagnehuis Louis Brochet, een kleiner champagnehuis waar maar een paar mensen werken. We krijgen een rondleiding van de dame die ook instaat voor de verkoop en de communicatie. Heel boeiend om wat bij te leren over het proces van het champagne maken. Een blik achter de schermen weet ik altijd te appreciëren. We krijgen royale glazen champagne aangeboden tijdens de proeverij en maken van de gelegenheid gebruik om ratafia te proeven. Ratafia wordt gemaakt door aan druivenmost suiker, kruiden en alcohol toe te voegen. Door de toevoeging van alcohol aan de druivenmost stopt het gistingsproces met als resultaat een zoet drankje. Blijkbaar wordt ratafia als aperitief geschonken, maar ik zou dit eerder bij een dessert of kaas drinken, net omdat het zo zoet is. Uiteraard kopen we twee dozen champagne om mee naar huis te nemen. Al een geluk dat we ‘s ochtends onze vriend nog geholpen hebben om wat ruimte in zijn koffer te creëren, want anders waren onze aankopen er nooit bij in geraakt.

IMG_1131

IMG_1135

IMG_1137

IMG_1141

IMG_1147

IMG_1150

IMG_1151 Continue reading

Sectordag audiovisuele sector in Kinepolis Gent

Deze namiddag zat ik alweer op de trein richting Gent om de jaarlijkse sectordag van de Vlaamse audiovisuele sector bij te wonen. Ik had net mijn blue-bike op slot gedaan en was onderweg naar de befaamde trappen van de Gentse kinepolis, toen de minister met zijn adviseur uit zijn chique wagen stapte. Dan maar een handje gegeven met mijn door de fietstocht en het feit dat ik mijn kap had moeten opzetten tegen de regen, ietwat verwarde haar. Oh well, het leven zoals het is als je je milieuvriendelijk wil verplaatsen.

Na de inleidende speech van de minister presenteerde media-analist Johanna Koljonen de hoogtepunten uit het tiende Nostradamus rapport ‘Everything Changing All At Once’. Een zeer boeiende uiteenzetting, gebracht op zo’n manier dat het mij geen moeite kostte om mijn aandacht erbij te houden. Heel knap, want de toelichting nam in totaal bijna anderhalf uur in beslag. Johanna Koljonen heeft er alvast een fan bij.

IMG_1041

IMG_1048

IMG_1050

IMG_1051

IMG_1052

IMG_1053

IMG_1055

IMG_1062

Het daaropvolgende panelgesprek vond ik zelf wat minder, maar gelukkig maakte de afsluitende champagnereceptie door Piper-Heidsieck veel goed. Al was het hapjesaanbod alweer bijzonder karig. De royaal geschonken champagne was alvast een goeie opwarmer voor het komende champagneweekend met onze vrienden. Spijtig genoeg moest ik omwille van het geplande vroege vertrek naar de champagnestreek zaterdagochtend verstek laten gaan voor de aansluitende avant-première van de film Here van regisseur Bas Devos. (Afgaand op de berichten van mijn collega’s niet zo’n ramp, niemand was enthousiast over deze film en blijkbaar is één van mijn medewerkers zelfs in slaap gevallen.)

Ook spijtig: doordat ik superdringend naar het toilet moest en ik de deur van het dichtstbijzijnde toilet niet open kreeg, bleef in de haast door de hoge nood mijn pas gekochte gloednieuwe regenjas achter op de trein. Ik vulde ondertussen het formulier Verloren voorwerpen van de NMBS in, maar ik heb er geen goed oog op dat mijn jas terug gevonden zal worden. In al die jaren nog nooit een positieve uitkomst gekregen na een melding van mijn kant. Laat ons hopen dat de jas terecht komt bij iemand die hem kan gebruiken.

Sportdag

Vlak na de middag reed ik samen met mijn collega’s van het management richting Hofstade om deel te nemen aan de jaarlijkse sportdag. Helaas, in tegenstelling tot voorgaande edities waren de weergoden ons niet bepaald goed gezind. We waren met ons vijven ingeschreven voor de zensportwandeling, die ons de gelegenheid zou bieden om kennis te maken met yoga, ademhalingsoefeningen en Qigong. Niet bepaald iets waar ik warm van werd, maar we waren te laat om ons nog te kunnen inschrijven voor de zeilinitiatie. En eerlijk, nu de regen met bakken uit de hemel viel, was ik niet echt rouwig om het feit dat die zeilinitiatie al volzet was.

Tot mijn grote verbazing werden we welkom geheten in de VIP-tent, alwaar we getrakteerd werden op heerlijke broodjes, fantastische brownies (stom dat ik al een wrap gegeten had in de auto onderweg) en buitengewoon sportieve bubbels. We woonden de overhandiging van de opbrengsten van deze dag aan het goede doel “Een fiets voor iedereen” van de Fietsersbond bij en werden vervolgens onthaald op een knappe goochelact. En ja, jullie raden het, uiteindelijk kwam er niets in huis van die zensportwandeling en bleven we napraten in de VIP-tent.

Had ik voor niks mijn wandelschoenen aangetrokken!

IMG_1002

IMG_1018

IMG_1028

Wil

Gisteren gebruik gemaakt van de geweldige Vlaamse Film Actie om samen met Goofball voor de prijs van één filmticket naar Wil te gaan kijken, de verfilming van het ronduit geweldige boek van Jeroen Olyslaegers. De film komt, net als het boek, binnen als een mokerslag, met keiharde, onverbloemde beelden die de wreedheid tonen waartoe mensen in staat zijn. Een film die helaas actueler dan ooit is.

De cinematografie is prachtig en het verhaal geeft stof tot nadenken en nodigt uit tot verhitte discussies achteraf. Schuilt er, net zoals bij Wil, een hypocriet in elk van ons? Al vond ik het hoofdpersonage in de film op de één of andere manier sympathieker dan het hoofdpersonage uit het boek. Ook fijn om al die bekende plekken uit Antwerpen te zien terug komen in de film.

Voor mij ongetwijfeld één van de beste films van het jaar, na Barbie, uiteraard. 😉

Opening Film Fest Gent

Gisteren spoorde ik samen met mijn netjes in het pak gestoken collega van Brussel naar Gent voor de officiële opening van Film Fest Gent. De blue-bike bracht ons zonder problemen naar de Kinepolis van Gent, alwaar we een blik konden werpen op Fien Troch en Cathalina Geeraerts, die de hoofdrol vertolkt in Holly van regisseuse Fien Troch. De witte jurk van Cathalina was prachtig, maar je zag dat ze zich niet helemaal op haar gemak voelde in haar jurk, die weinig aan de verbeelding overliet. Ze was de ganse tijd aan het trekken aan het ding, wellicht was onzeker of alles wel op zijn plaats zou blijven zitten.

IMG_0936

IMG_0940

IMG_0948

Ik was persoonlijk erg benieuwd naar Holly. Altijd fijn om een vrouwelijke regisseuse aan het werk te zien. Jammer genoeg moet ik zeggen dat Holly teleurstelde. Het tempo van de film lag voor mij te traag en tijdens sommige stukken zat ik me zelfs gewoonweg te vervelen. Wat geen afbreuk doet aan de prestatie van de hoofdrolspeelster, die duidelijk veel talent heeft. De dreigende ondertoon van de film leidde uiteindelijk niet tot een ontknoping en het open einde was nog de grootste teleurstelling van alles. Niet voor mij, deze film. Mijn collega’s die samen met mij op de achterste rij van de zaal zaten, deelden mijn mening alvast.

Toen ik na de film mijn iphone opnieuw opzette om de uren van de treinen te controleren, bleek dat er een ongeval was gebeurd tussen Gent en Brussel en dat het treinverkeer daardoor stil lag. Meteen begon mijn hoofd te malen over hoe mijn collega en ik in godsnaam naar huis konden geraken die avond, waardoor ik jammer genoeg niet echt heb kunnen genieten van de receptie. Het was zeker mogelijk om met een collega mee naar Brussel te rijden, maar dan moest ik twee blue-bikes achter laten aan de kinepolis in Gent. Wat mij ongetwijfeld op een fikse boete zou komen te staan. Ik kon ook niet meteen iemand bedenken aan wie ik de twee sleutels kon overmaken om de fietsen naar het station terug te brengen. Dus kon ik alleen maar hopen dat het treinverkeer tijdig hersteld zou geraken zodat mijn collega en ik gewoon de laatste trein naar huis konden nemen.

Uiteindelijk raakten de problemen tussen Gent en Brussel net op tijd opgelost, zodat mijn collega en ik toch de laatste trein naar Brussel konden nemen. Doodjammer alweer dat we zo weinig tijd op de receptie konden doorbrengen (echt, waarom kan de openingsfilm niet gewoon starten om 19u ipv om 20u (in realiteit pas 20.30u). Dat geeft de aanwezigen die niet van Gent zelf zijn de mogelijkheid om toch een beetje te socializen op de receptie, want nu heb ik tegen veel bekenden alleen maar ‘hoi’ en ‘dag’ kunnen zeggen. Enfin ja, misschien toch eens overwegen om de volgende keer opnieuw een overnachting te boeken in Gent.

En oja, natuurlijk had de laatste trein naar Leuven een kwartier vertraging en zijn mijn collega en ik dus voor niets in zeven haast vertrokken op de receptie. Maar goed, ik was al blij dat er nog een trein reed!

IMG_0952

Afscheidsdrink bij Château Moderne

Deze maandag begonnen met afgeschafte treinen en treinvertragingen. Gelukkig ben ik ondertussen slimmer geworden en neem ik tegenwoordig altijd voldoende marge wanneer ik een belangrijke vergadering heb. Zeker op maandagvoormiddag. En zo was ik, ondanks de vertraging, toch mooi op tijd op mijn afspraak.

IMG_0911

IMG_0912

Gelukkig herhaalde datzelfde scenario zich niet op het einde van de werkdag. Vanaf vier uur kwamen we immers samen om afscheid te nemen van een collega die een job dichter bij huis gevonden heeft. We dronken iets op het terras van Château Moderne (nog steeds geen fan van dat self service systeem) en haalden gezamenlijke herinneringen op. Helaas kon ik niet lang blijven, want om 20u moest ik in de Bosstraat zijn voor de salsales, toch een half uurtje fietsen vanaf mijn appartement. En ik eet ook graag iets voordat ik aan het dansen zet.

De collega gaat trouwens aan de slag in Leuven, dus wellicht loop ik haar hier nog wel eens tegen het lijf!

L’Uovo

Na mijn heldhaftige strijd tegen het coronavirus, trakteerde ik mezelf op een lunch bij L’Uovo (aka het Ei in het Nederlands, maar toegegeven, dat bekt zo goed niet). Ik ging voor de risotto met truffel en amai, dat was waar voor mijn geld. De portie was zo stevig dat ik mijn bord met de beste wil van de wereld niet leeg kreeg. Dus toen de eigenaar mij nog een gratis dessert aanbood omdat ze pas geopend waren, was ik blij dat ik dit take-away kon meenemen. Want een lekkere tiramisu, dat slaat een mens niet af, he!

IMG_0889

IMG_0905

IMG_0907

Alberobello, Martina Franca en chillen in onze masseria – 8 augustus 2022

Het ontbijt vandaag is even triest als het ontbijt van gisteren, maar de extra druiven maken veel goed. Vandaag pakken we onze koffers om een paar nachten te gaan logeren in een authentieke trullo! Het is opvallend dat onze koffers steeds lichter worden naarmate de reis vordert. Dat in tegenstelling tot de hoeveelheid rommel (zwemgerief, wandelschoenen) in de wagen, die enkel toeneemt.

IMG_3533

We nemen afscheid van Taranto (aka Tarente in het Nederlands), een onverwachte meevaller op onze trip doorheen Puglia. Onderweg naar Masseria Sciaiani Piccola blijven we ons verbazen over de zotte rijstijl van de Italianen. Het wordt ons hoe langer hoe meer duidelijk dat verkeersregels hier echt als suggesties beschouwd worden en de chauffeurs deze naar eigen goeddunken interpreteren.

De masseria (agriturismo) waar we logeren ligt echt in het kleinste dorpje ooit. De eigenaar/landbouwer ontvangt ons in zijn kantoor waar zwaluwen gezellig nestjes gebouwd hebben. It does not get better than this. Of toch wel, want hoewel we vroeg zijn, mogen we al meteen in onze trullo! De eigenaar geeft ons een kleine rondleiding op het domein en spreekt vol trots over zijn natuurlijk gefilterd zwembad, dat er bijzonder aantrekkelijk uitziet.

IMG_3537

IMG_3538

IMG_3542

IMG_3545

IMG_3548

IMG_3549

IMG_3551

IMG_3552

We droppen onze spullen af in de trullo, waar makkelijk vijf mensen in kunnen slapen en vertrekken dan naar Alberobello, trulli hoofdstad van Puglia en UNESCO werelderfgoed. We vinden vrij makkelijk een parkeerplaats vlak bij een plein dat vol met eetkraampjes staat. Komt dat goed uit van het is ondertussen middag! We eten croquetas en worstjes en genieten van een heerlijke sangría!

IMG_3554

IMG_3556

IMG_3560

Vervolgens trekken we naar het toeristische hart van Alberobello waar meer dan duizend traditionele ronde witte trulli staan, allemaal prachtig gerestaureerd en voor het merendeel omgetoverd tot restaurants en souvenirshops. En ja, de huisjes zijn prachtig, maar eerlijk, het is er echt té toeristisch voor ons. De massale hoeveelheid toeristen maakt dat we de schoonheid van Alberobello niet volledig kunnen appreciëren Ik amuseer me dan maar met foto’s te nemen van selfie makende toeristen. Ook tof!

IMG_5222

IMG_5236

IMG_5250

IMG_5266

IMG_5282

IMG_5285 Continue reading