Op de koffie in ‘t Kasteel van Gaasbeek

Deze namiddag mochten ik en nog twee andere collega’s ons neervlijen in de splinternieuwe Tesla van onze baas voor een ritje naar het Kasteel van Gaasbeek. Alhoewel ik Elon Musk een gigantische lul vind, moet ik zeggen dat die Tesla’s mooie en comfortabele wagens zijn. Nu ja, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, is Elon niet echt de oprichter van Tesla. Hij heeft zich gewoon op het juiste moment ingekocht in het bedrijf. Dat verklaart wellicht veel.

In de namiddag hadden we een vergadering in het kasteel met een belangrijke partner. Ondanks de heerlijke zoetigheden die onze kasteelvrouwe voorzien had, bleef de vergadering steken in algemeenheden, zonder tot duidelijke afspraken te komen. Het was duidelijk dat de andere partij niet veel zin had om de samenwerking te verdiepen. Jammer, maar niets aan te doen. Nu even temporiseren en dan onze strategie herbekijken. Want zo gemakkelijk geven wij het niet op!

Bezoek aan het Kasteel van Gaasbeek en de Museumtuin

Vandaag stond er een uitstapje naar het Kasteel van Gaasbeek met mijn vriend en zijn ouders op het programma. Met dank aan Cambio om voor een vervoersmiddel te zorgen, want spijtig genoeg is deze prachtige plek op een boogscheut van Brussel erg slecht ontsloten met het openbaar vervoer.

We troffen elkaar voor de lunch in De Rare Vos, een charmant etablissement in Dilbeek. Natuurlijk ging is voor de mosselen De Rare Vos, al moet ik eerlijk zeggen dat ik de combinatie van de stevig zoute zalm met mosselen bij nader inzien toch wat vond tegen vallen. De royaal aanwezige zalm overpowerde de mosselen en het geheel was eigenlijk ook te zwaar. Jammer, maar zo nu en dan moet je eens iets nieuws proberen, he. De mosselen zelf waren wel heel lekker!

Met een goed gevulde maag reden we op deze prachtige nazomerdag verder naar de parking van het Kasteel van Gaasbeek. Met z’n vieren namen we de tijd om alle filmpjes van de tentoonstelling Ne Mobliez Mie te bekijken. Voor mij zelf trouwens de eerste keer, want bij mijn vorige bezoeken aan het kasteel had ik telkens maar flarden van de filmpjes gezien. Te druk bezig met babbelen. 😉 En ik moet zeggen, het loont echt de moeite om de tijd te nemen om de filmpjes rustig te bekijken en te zoeken naar de rode draad die er doorheen het geheel loopt. Een bijzondere tentoonstelling, helaas iets minder geschikt voor kinderen.

Na het bezoek aan het kasteel maakten we een kleine wandeling op het domein, spotten we de grazende schapen en bezochten we de mooi gerenoveerde kapel. Daarna trokken we naar de Museumtuin waar het rijpe leifruit hing te blinken aan de fruitbomen. We moesten ons echt inhouden om niet een paar peren te plukken en stiekem naar huis mee te nemen.

Continue reading →

VIP uitwuiffeestje

En wij feesten dapper verder! Want onze grote baas is zo belangrijk dat hij meer dan één afscheidsfeestje verdient. 😉 Ook ditmaal waren we te gast bij het fantastische Kasteel van Gaasbeek dat maar al te graag de rode loper uitrolde voor zoveel schoon volk!

De tocht om er te geraken was alvast een hele uitdaging. Ik vertrok samen met twee andere collega’s om kwart voor vijf vanaf ons kantoor in Brussel naar Gaasbeek. Eén van mijn collega’s was zo vriendelijk om mijn collega en mij een lift aan te bieden met haar wagen. Helaas op nog geen tien minuten van onze werkplek reden we ons helemaal vast in het Brusselse verkeer aan het Rogierplein. De grote boosdoener van deze opstropping waren de wegenwerken, waardoor we ongeveer een uur (!) tijd verloren en uiteindelijk pas om zeven uur ‘s avonds in Gaasbeek waren. Gelukkig net op tijd om de speeches mee te pikken.

De speeches waren kort en krachtig. Vooral de speech van een nauwe vriend van onze grote baas was bijzonder memorabel. Een mooi schrijfsel dat onze baas helemaal typeerde op een overtuigende manier gebracht. Gelukkig had mijn baas geleerd uit het feestje van gisteren en was hij zo slim om zijn speech op te vouwen en terug in zijn binnenzak te steken. In de plaats daarvan bedankte hij een aantal mensen die hem in de loop der jaren gesteund hadden. Veel beter!

Het eten was zeer lekker en verzorgd, helaas stond ik blijkbaar altijd op de verkeerde plaats in de tent, waardoor ik een aantal gerechtjes miste en met honger terug naar huis keerde. Niet erg, want ik maakte dankbaar van de gelegenheid gebruik om met wat mensen bij te praten die ik al een tijd niet meer gezien had. Netwerken met een glaasje schuimwijn in de hand op een sprookjesachtige locatie. Ik denk dat mijn baas zich geen beter afscheid had kunnen wensen.

Heropening Kasteel van Gaasbeek

Gisterenavond had ik de eer en het genoegen aanwezig te mogen zijn op de officiële heropening van het schitterende gerenoveerde Kasteel van Gaasbeek. Voor de feestelijkheden was er een prachtige tent geplaatst op het grasplein voor het kasteel. Voor de gelegenheid had ik mijn mooiste jurk aangetrokken, kwestie van me ook een beetje kasteelvrouw te kunnen voelen.

Spijtig genoeg was de minister-president wegens persoonlijke redenen afwezig, maar er waren voldoende begenadigde sprekers die de officiële speeches konden overnemen. Het rode lint werd met zwier door twee slimme dames doorgeknipt en dan was het eindelijk zover: we mochten het kasteel binnen!

Ter gelegenheid van de heropening werd theatergezelschap FC Bergman uitgenodigd om een tentoonstelling te maken voor deze bijzondere plek. Het resultaat is een zeer beklijvende audiovisuele expo geïnspireerd door de vele foto’s waarop markiezin Arconati Visconti, die het kasteel schonk aan de Belgische overheid, prijkt in een middeleeuws pagepakje. Foto’s waaruit een grote nostalgie, een intens verlangen naar andere levens en andere tijden, blijkt.

Het vernieuwde kasteel is op zich al prachtig, maar de beelden van FC Bergman maken van het bezoek aan het kasteel een unieke ervaring. De beelden die in de verschillende gerestaureerde kamers getoond worden, zijn prachtig en sprookjesachtig, maar dan het sprookjesachtige van de wrede sprookjes van weleer die nachtmerrieachtige beelden oproepen, niet die zeemzoete suikerverhalen van Disney. Niet geschikt voor kinderen, dus. Wie graag een kindvriendelijke ervaring beleeft, bezoekt het kasteel beter volgend voorjaar.

Oja, de hapjes op de receptie waren zeer lekker, alleen zo schaars dat ik ‘s avonds, nadat mijn grote baas zo vriendelijk was mij thuis voor de deur af te zetten, nog honger had.

In de reeks: waar was yab vandaag?

Opening onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek

Vandaag stond de opening van het nieuwe onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek op het programma, al had ik niet verwacht dat het zo’n gedoe zou zijn om ter plekke te geraken. Murphy in actie zullen we maar zeggen.

De dag was nochtans goed begonnen met een gezamenlijke treinrit met mijn twee collega’s naar Brussel. We hadden de trein van 8.06u genomen, kwestie van een beetje marge te hebben. Mijn collega had een cambio-kaart van het werk gereserveerd die we samen gingen ophalen aan het onthaal.

Helaas was mijn collega vergeten te noteren wat de nummerplaat van de wagen was die hij had gereserveerd. Geen nood, zoveel moeite was het niet om snel de kaart uit te proberen bij de tiental wagens die er stonden in de Markies- en Loksumstraat. Tot mijn grote verbazing reageerde echter geen enkele wagen. Nog eens alle wagens afgegaan: geen enkele wagen die wilde opengaan.

Voor de zekerheid terug naar het werk gelopen om te vragen of de onthaalbediende ons niet per ongeluk de verkeerde kaart had meegegeven. Dat bleek niet het geval te zijn, dus terug naar de cambioparkeerplaats.

Mijn collega dan maar naar cambio gebeld en daar waren ze zo vriendelijk om hem de exacte nummerplaat van de gehuurde wagen door te geven. Helaas had mijn collega er vergeten bij te zeggen dat geen enkele wagen in de buurt op de kaart had gereageerd. En jawel: de knalblauwe cambio weigerde de kaart te herkennen.

Opnieuw naar cambio gebeld. De vriendelijke medewerker aan de andere kant van de lijn ontgrendelde de wagen vanop afstand en opgelucht stapten we in. Ondertussen hadden we al flink wat tijd verloren en zag het ernaar uit dat we nooit vóór 9.30u in Gaasbeek zouden geraken.

Onze vreugde dat we in de wagen geraakt waren, was echter van korte duur. Het ding weigerde te starten. Opnieuw naar cambio gebeld en na een volledige herstart van de wagen vanop afstand, slaagde mijn collega er eindelijk in het ding aan de praat te krijgen. Da’s echt wel de eerste keer dat ik zoveel problemen ervaar met cambio. Bij mijn vriend en mij verloopt dat altijd heel vlot.

Natuurlijk was het erg druk in Brussel centrum, dus tijd goedmaken zat er niet in. Uiteindelijk waren we een dik half uur te laat en misten we daardoor het merendeel van de speeches. Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om het gebouw zelf grondig te inspecteren en te genieten van het feestelijke ontbijtbuffet. Ik kijk alvast uit naar de heropening van het kasteel zelf, maar ik betwijfel of ik me dan met een cambio naar ginder zal begeven. 😉

In de reeks: waar was yab vandaag?

In het fabuleuze Kasteel van Gaasbeek dat momenteel een grote renovatie ondergaat. Ik kijk alvast uit naar het eindresultaat! (Iets minder naar de vele eindeloos lange vergaderingen die tot dit eindresultaat moeten leiden.)

Een vergaderverjaardag

Het kan helaas niet alle dagen feest zijn en ‘t is niet dat ik de laatste tijd te klagen heb op dat vlak. Zodoende trok ik op mijn verjaardag naar het Kasteel van Gaasbeek voor een belangrijke vergadering en aansluitend een werfbezoek. Ditmaal kon ik meerijden met een collega die me kwam ophalen in Brussel-Noord, wat mij een vervelende busrit bespaarde.

De vergadering duurde maar liefst drie en een half uur en dat terwijl we in een amper verwarmde ruimte zaten. Zelfs met jas én sjaal aan had ik het nog koud. Ik deed als voorzitter nochtans mijn best om het tempo erin te houden, maar de aanwezigen waren duidelijk warmbloediger dan ikzelf. Doordat de vergadering zo lang geduurd had, was er geen tijd meer over voor een werfbezoek, dat bijgevolg verplaatst werd naar 2022.

Gelukkig vond ik de tijd om toch een paar foto’s te nemen.

Opening barokpaviljoen in Gaasbeek

Mijn eerste werkdag van de week, was er strikt genomen maar een halve. In de namiddag werden mijn collega en ik namelijk verwacht bij het Kasteel van Gaasbeek voor de feestelijk opening van het prachtig gerestaureerde barokpaviljoen. Door al de coronamaatregelen was het een opening in beperkte kring. Uiteraard hadden we dat liever anders gezien, maar veiligheid, voor alles, nietwaar? Wel op het appèl: minister-president Jan Jambon, die zichtbaar onder de indruk was van dit prachtige paviljoen. Laten we hopen dat dat vaccin er snel komt zodat iedereen van dit pareltje kan genieten.

Snel poseren voor de foto om vervolgens de mondmaskers weer op te zetten:

Voor de mensen die het zich afvragen: het plafond was in zeer slechte staat, vandaar dat de restaurateurs ervoor gekozen hebben enkel de delen die nog redelijk bewaard gebleven waren te restaureren. Sommige afbeeldingen waren zo beschadigd dat er veel fantasie nodig zou zijn om deze te reconstrueren.

Het was ook genieten van de heerlijke mini-gebakjes van Jan Andries en de verse aardbeien van Van Hassel. Al was het duidelijk dat iedereen zich wat onwennig voelde op deze anderhalve meter receptie… Wel leuk om een aantal oud-collega’s terug te zien die onlangs met pensioen gegaan zijn en speciaal voor de gelegenheid naar Gaasbeek waren afgezakt.

Dankzij mijn lieve collega die bob speelde, kon ik zelfs genieten van een heerlijk glaasje schuimwijn (of twee).

Kasteel van Gaasbeek, de museumtuim en de Krijmerie

Wat? Geen stralend zonnetje deze zon-dag? Uit-zon-derlijk, want 2020 zal niet alleen de geschiedenisboeken ingaan als het jaar van de coronaviruslockdown, maar ook als het droogste jaar sinds de start van de metingen. Mark My Words.

Maar ook een grijze hemel mocht de pret niet drukken. Vandaag hadden mijn vriend en ik immers een cambio geboekt om een bezoekje te brengen aan het meest romantische kasteel van Vlaanderen: het Kasteel van Gaasbeek. Nog open tot eind augustus om vervolgens voor tweeënhalf jaar te sluiten voor een zeer grondige renovatie.

Toegegeven, het was een beetje raar om na zo lang alleen gefietst en gewandeld te hebben opnieuw in een wagen te kruipen. Maar hey, onze cambio zag er helemaal spik en span uit. Niets om ons zorgen over te maken dus.

Na een rustige autorit (hoera voor weinig verkeer op de weg) parkeerden we onze cambiowagen op de parking en liepen we langs de prachtige beukendreef naar het kasteel. Aan de ingang stond een dame met een mondmasker ons op te wachten. Het duurde even voor ze onze namen op de reservatielijst terugvond en ik begon al te vrezen dat ik me van dag had vergist, maar hey, we stonden er toch op. Ik betaalde onze tickets aan het onthaal en voorzag mijn vriend en mezelf van een sticker om het kasteel te bezoeken. Maar eerst moesten we nog snel wat foto’s maken van de prachtige pauw die zijn staartveren maar ál te graag aan de wereld wilde tonen.

Opeens hoorden we achter ons echter een alarmerend gepiep. Bleek dat drie kuikens van mama-pauw in een houten bak in de grond terecht waren gekomen, waar ze onmogelijk uit konden ontsnappen. Mama-pauw over haar toeren, want ze kon haar piepende kuikens niet redden uit deze val. Mijn vriend en ik overwogen even om de kuikens achterna te springen, te vangen en ze zo met hun mama te herenigen, maar plots herinnerden we ons dat pauwen niet zo vriendelijk zijn als ze eruit zien. Toch maar de bewaking gealarmeerd, die ons verzekerde dat ze de kuikens zouden redden.

En zo konden mijn vriend en ik met een gerust gemoed het kasteel bezoeken. Echt, het loont de moeite om op dit moment een museum of een andere erfgoedlocatie te bezoeken. Je zal nog nooit zo ongestoord van al dat moois hebben kunnen genieten. Mijn vriend en ik waren telkens de enige in de kamers die we bezochten. Wat maakte dat we elke detail op ons gemak in ons konden opnemen. En ja, ik besef maar al te goed hoe deze crisis inhakt op onze samenleving, maar soms heeft een crisis ook onverwachte voordelen. Al zou ik bij een toekomstig bezoek mijn mondmasker toch uit laten. Zo oncomfortabel dat die dingen zijn!

Na het kasteel stond de Museumtuin op het programma, waarvan ik alleen nog maar een klein stukje gezien had. Ik was echt onder de indruk van deze indrukwekkende en perfect onderhouden tuin. Vooral het leifruit zal me bijblijven. Ik kan me amper voorstellen hoe arbeidsintensief het onderhoud van deze prachtige tuin moet zijn. Al merkten we ook hier dat de natuur naar regen snakte. En zelfs al was het de ganse namiddag zwaar bewolkt er viel amper een druppel of twee uit te lucht.

Na ons bezoek aan de museumtuin was het tijd voor een pauze. Een ijsjes-pauze bij de Krijmerie. Mijn vriend en ik waren net een grote groep voor, die ongetwijfeld dachten dan de regels van social distancing niet op hen van toepassing waren en kochten ons allebei een ijsje met twee bolletjes. Yummie!

Omdat we langer dan gepland over ons bezoek aan de museumtuin gedaan hadden, bleef er niet meer zoveel tijd over voor een wandeling rondom het kasteel. Nuja, geen erg, dat geeft ons een reden om nog eens terug te komen wanneer de renovatie van het kasteel voltooid is.