afscheid

Yet another afscheid

Het laatste voor een tijdje, hoop ik. Deze namiddag wuifden we de allerlaatste collega uit die op ons grote, tijdelijke project gewerkt heeft. We namen nu pas van haar afscheid, omdat ze nog een paar maanden bij ons op een vervangingscontract gewerkt heeft. Een indicatie dat we erg tevreden waren over haar werk.

Door een voorgaande vergadering was ik maar liefst een uur te laat op het feestje, maar gelukkig wel net op tijd voor de speech en de overhandiging van het cadeau. Lang kon ik helaas niet blijven, wegens een veel te drukke agenda en veel te veel werk, maar ik was toch blij dat ik even de tijd vond om mijn collega veel succes te wensen met haar nieuwe job. Ik twijfel er niet aan dat ze die met evenveel rustige zelfverzekerdheid zal aanpakken als ze dat bij ons gedaan heeft.

Yet another afscheidsfeestje

En zo zullen er de komende weken en maanden helaas nog een aantal volgen. Het grote project waaraan onze organisatie bijna anderhalf jaar heeft gewerkt loopt op zijn einde en de mensen met tijdelijke contracten beginnen één voor één te vertrekken. Deze namiddag namen we afscheid van een sympathieke en intelligente collega, met wie ik heel fijn heb samengewerkt en die ik heel erg zal missen. Gelukkig trekt ze voor haar nieuwe job naar de KU Leuven, dus de kans dat wij elkaar in Leuven tegen het lijf lopen is groot. En dat maakt het afscheid meteen wat minder zwaar. (En stiekem hoop ik dat ze in de toekomst terugkeert naar onze organisatie als er zich een mooie opportuniteit voordoet.)

IMG_9656

Farewell Rave!

Dat mijn collega’s niet vies van een feestje zijn, is jullie ondertussen genoegzaam bekend. Na ettelijke maanden voorbereiding om de kasten en kelders leeg te krijgen en al de dossiers op een deftige manier te archiveren, trekken wij op vrijdag 2 februari officieel de deur van ons oude kantoorgebouw achter ons dicht. We maken daarbij even abstractie van het feit dat we daardoor tijdelijk dakloos zijn, omdat de verhuis naar het nieuwe gebouw pas op 26 februari plaatsvindt. Jarenlang hebben we lief en leed gedeeld in ons vertrouwde, zij het ondertussen ietwat afgeleefde kantoorgebouw (waar het op het vierde verdiep ‘s winters ijskoud was en ‘s zomers snikheet). Daarom vonden de collega’s dat een gepast afscheid zich opdrong.

En ja, zo groeide bottom up het idee van een ‘illegale’ afscheidsrave. Uiteindelijk kreeg de rave de zegen van het management (aja, wij zijn geen party poopers, he!), inclusief richtlijnen om het niet té bont te maken en alles mooi op te ruimen om 21.30u (bijzonder vroeg einde voor een rave, maar het begon dan ook al om 16.30u). Overal op de werkvloer werden kasten en frigo’s grondig doorzocht en zo belandden alle drankoverschotten in de frigo’s van de eerste verdieping. Wat uiteindelijk een groter dan verwachte feestvoorraad opleverde.

Een aantal collega’s en ikzelf zakten wat later af naar de rave, omdat we diezelfde dag om 16u uitgenodigd waren in het Vlaamse Parlement voor de nieuwjaarsreceptie van de SARC. Kwestie van ons een beetje in te drinken en wat hapjes mee te pikken om alvast in de juiste sfeer te komen. 😉

Gênant moment van de dag: om in het Vlaams Parlement binnen te mogen, moet je eerst een security check passeren, erg gelijkaardig aan die op de luchthaven: dus laptops en andere elektronica uit de rugzakken en heel de boel door de scanner. Ondertussen ben ik bijzonder geroutineerd in security checks, dus ik verwachtte mij niet aan grote problemen. Tot de meneer van de security mij vriendelijk vroeg of er zich misschien een kurkentrekker in mijn rugzak bevond. Ik was natuurlijk helemaal vergeten dat ik ‘s ochtends dat ding in mijn rugzak had gestoken voor rave-noodgevallen. Natuurlijk stonden al mijn collega’s in de rij achter mij te gniffelen, terwijl ik met een knalrode kop de kurkentrekker bovenhaalde. Na inspectie mocht ik hem (gelukkig) mee binnen nemen in het Vlaamse Parlement, zodat er zeker ook een kurkentrekker was op de nieuwjaarsreceptie. 😉

IMG_4625

Uiteindelijk waren we met ons groepje collega’s iets na 18.00u opnieuw in ons kantoorgebouw om te kunnen meevieren op het afscheidsfeest. De rave-muziek sloeg niet echt aan bij de collega’s en het bleef bij wat schuchtere danspogingen van kleine groepjes. Ik ben normaal de eerste om op de dansvloer te staan, maar de muziek was ook niet direct mijn ding en er waren veel te veel collega’s om toffe gesprekken mee te houden en herinneringen aan het gebouw op te halen.

En kijk, zoals dat hoort, begonnen de overblijvende feestvierders stipt om 21.30u aan de opruim. Enig slachtoffer van de rave: een rolgordijn waarop we allemaal onze naam schreven.

Vaarwel, oud kantoorgebouw, hoewel je temperaturen niet altijd even aangenaam waren, heb ik jarenlang bijzonder graag op deze plek in hartje Brussel gewerkt!

Afscheidsfeestje op maandag

De eerste dag van de laatste werkweek van het jaar afgesloten met een dubbel afscheidsfeestje. Twee collega’s van een andere afdeling verlaten ons bedrijf voor een nieuwe uitdaging. Er was massaal veel volk aanwezig op het afscheidsfeestje, wat aangeeft dat beide collega’s graag gezien zijn. Ze werden dan ook met mooie woorden en dito cadeaus overladen. Eén ding is zeker: we gaan in de toekomst zeker nog samenwerken, want mijn bedrijf heeft nauwe banden met de organisaties waarnaar ze vertrekken. Wat maakt dat het afscheid in dit geval als minder definitief aanvoelt.

Afscheidsdrink bij Château Moderne

Deze maandag begonnen met afgeschafte treinen en treinvertragingen. Gelukkig ben ik ondertussen slimmer geworden en neem ik tegenwoordig altijd voldoende marge wanneer ik een belangrijke vergadering heb. Zeker op maandagvoormiddag. En zo was ik, ondanks de vertraging, toch mooi op tijd op mijn afspraak.

IMG_0911

IMG_0912

Gelukkig herhaalde datzelfde scenario zich niet op het einde van de werkdag. Vanaf vier uur kwamen we immers samen om afscheid te nemen van een collega die een job dichter bij huis gevonden heeft. We dronken iets op het terras van Château Moderne (nog steeds geen fan van dat self service systeem) en haalden gezamenlijke herinneringen op. Helaas kon ik niet lang blijven, want om 20u moest ik in de Bosstraat zijn voor de salsales, toch een half uurtje fietsen vanaf mijn appartement. En ik eet ook graag iets voordat ik aan het dansen zet.

De collega gaat trouwens aan de slag in Leuven, dus wellicht loop ik haar hier nog wel eens tegen het lijf!

Afscheid van twee collega’s

Gisterenavond namen mijn collega’s en ik afscheid van twee sterkhouders in ons bedrijf. Beiden hebben een nieuwe job gevonden en slaan hun vleugels uit naar andere oorden. Voor de ene een overduidelijke positieve keuze (een droomjob dicht bij huis), voor de andere helaas een negatieve. Heel spijtig dat wij er als bedrijf niet altijd in slagen een goed antwoord te bieden op de ambities van onze medewerkers.

Ik hoop alleszins dat ze genoten hebben van de vele mooie woorden op het afscheidsfeestje en de slideshow met geweldige foto’s van hun tijd bij ons. Ik duim dat ze allebei snel hun draai vinden in hun nieuwe job.

Digitaal afscheidsfeestje

Vandaag vond het Teams afscheidsfeestje plaats van één van mijn favoriete juristen. Doodjammer dat ze ons bedrijf gaat verlaten, want echt een fijne relatie met haar opgebouwd, zowel professioneel als op persoonlijk vlak vonden we elkaar direct. Ik moet zeggen dat ik al redelijk groggy was na een dag non-stop vergaderen van negen uur ‘s ochtends tot half vijf ‘s avonds (zonder middagpauze), maar om afscheid te nemen van mijn lieve collega, breidde ik daar graag nog een half uurtje aan vast. Aangezien het feestje al om half vier was begonnen, bleef er niet meer zo heel veel volk over om half vijf, maar dat maakte het eigenlijk gezelliger. Hoe groter het aantal personen in zo’n Teams vergadering, hoe moeilijker om tot echte gesprekken te komen.

Hopelijk kunnen we al die gemiste afscheidsfeestjes en pensioenvieringen van 2020 ergens inhalen in 2021…

Pizza-afscheid

Afscheid nemen in tijden van corona, het is allemaal net iets complexer dan vroeger. Maar toch wilde ik onze collega niet zonder ‘feestje’ laten vertrekken. Het is wel een beetje ironisch: de laatste collega die mijn team vervoegde, vertrekt na anderhalf jaar alweer voor een andere job. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ze nooit helemaal haar draai heeft gevonden in haar functie, maar dat neemt niet weg dat we haar zorgzame en humoristische persoonlijkheid zullen missen.

Dus organiseerde ik mijn allereerste corona-proof afscheidsfeestje. Ik reserveerde de grootste vergaderzaal op kantoor, zodat mijn collega’s en ik allemaal op anderhalve meter van mekaar konden lunchen en bestelde pizza’s bij de Italiaan om de hoek. Omdat het bij een afscheid net iets meer mag zijn, zorgde ik ook voor een flesje prosecco als aperitief. Met dank aan de lieve collega die daar nog snel ‘s ochtends om is gegaan. We waren net met tien personen en iedereen hield zich mooi aan de afstandsregels. Ramen open en alcoholgel bij de hand. Al een geluk dat oktober tot nu toe een zachte maand geweest is.

Normaal is het de gewoonte dat wij bij afscheid een cadeautje kopen voor de collega die vertrekt, en dat hadden we ook gedaan, maar onze collega kwam, zoals we dat ondertussen van haar gewoon zijn, zelf met een verrassing: een boek over oma’s en opa’s van Evelien De Vlieger, chocolade van Mohow en enkele prachtige stickers voor het ganse team. Zo attent! We werden er allemaal even stil van. Gelukkig maakten de prosecco en de pizza’s de tongen snel weer los.

IMG_3769

IMG_3773

Fantastische verwarring van de dag: toen ik onze acht pizza’s ging afhalen aan het onthaal, wist de onthaalbediende mij te zeggen dat hij net iemand aan de lijn had gehaald ivm de zeven pizza’s die besteld waren. Huh? Zeven pizza’s? Terwijl ik daar stond met een toren van acht pizzadozen in mijn handen. Ik in de war, de Franstalige onthaalbediende ook in de war.  Nu moeten jullie weten dat iets daarvoor de pizzazaak mij gebeld had om te zeggen dat ze per ongeluk één verkeerde pizza hadden meegegeven. Totaal niet erg, uiteraard, maar nu kon ik toch even niet meer volgen. Zou er nog een tweede pizzabestelling onderweg zijn? Ik had wat problemen gehad met de deliveroo-app toen ik bestelde, een aantal foutmeldingen na mekaar en opeens vreesde ik dat mijn bestelling dubbel was doorgegeven. Dus opnieuw naar de pizzazaak gebeld om zeker te zijn dat er geen tweede bestelling onderweg was op mijn naam. Gelukkig wisten ze mij gerust te stellen, neen, neen, er was echt maar één bestelling op mijn naam genoteerd en die was ondertussen geleverd. Oef!

Kom ik er ‘s avonds achter dat de collega’s van het andere team op mijn verdieping óók pizza’s besteld hadden diezelfde middag bij dezelfde pizzaleverancier. 😉 Al een geluk dat Ricotta & Parmesan de bestelling van mijn collega’s niet geannuleerd had na mijn telefoontje!

Afscheidslunch

Om de twee weken vergaderen wij samen met alle teamverantwoordelijken en nemen we Belangrijke Beslissingen. Door de coronacrisis vonden deze vergaderingen al sinds half maart plaats via Microsoft Teams. Deze dinsdag hadden we echter allemaal afgesproken om naar Brussel te komen om de laatste vergadering vóór de start van de verlofperiode fysiek bij te wonen. Een tweede belangrijke reden om deze vergadering fysiek te laten doorgaan was het feit dat we afscheid namen van één van onze teamverantwoordelijken. Twee en een half jaar hebben we met alle teamverantwoordelijken hetzelfde parcours afgelegd, dus een collega uitwuiven die een nieuwe job gevonden heeft, is best wel een bijzondere gebeurtenis. Deze collega is de eerste die onze groep verlaat, maar niet de laatste: 1 september volgt een tweede collega en 1 januari 2021 zal ikzelf deze fijne groep collega’s verlaten om mijn nieuwe functie op te nemen.

Reden genoeg om na de vergadering samen te lunchen en te klinken op de toekomst. En ja een koude schotel uit de cafetaria is niet zo fancy en eten op anderhalve meter afstand van mekaar niet supergezellig, maar toch was het fijn om nog eens allemaal samen in dezelfde ruimte te zijn. Ik moet zeggen dat ik deze groep erg ga missen. We hebben samen een hele weg afgelegd en veel steun aan mekaar gehad. Wat mij betreft zijn er banden voor het leven gesmeed. Ik ben er alleszins zeker van dat ik de collega die afscheid neemt nog zal terugzien in de toekomst. Onze eerste gezamenlijke lunch is al ingepland!

IMG_1312