Gisterenavond spoorde ik naar Antwerpen-centraal alwaar ik de tram naar het Sportpaleis nam voor de uitreiking van de MIA’s 2024. Ik had immers de eer en het genoegen mijn baas te mogen vergezellen als VIP. En jullie kennen mij, tegen een feestje met gratis champagne zeg ik nooit neen!
Het feest begon in de VIP-ruimte waar mijn glas champagne op magische wijze gevuld bleef (dankuwel vriendelijke ober). We kregen heerlijke hapjes aangeboden (helaas geen foto van genomen) en konden aan verschillende food stands kleine gerechtjes halen om onze honger te stillen. Mijn baas en ik hadden op voorhand een tafel toegewezen gekregen, maar al snel zwermden we steeds verder weg van onze toegewezen tafel. Er waren immers heel wat bekenden tussen de aanwezigen en dit soort feestjes zijn ideale netwerkmomenten.
Rond 20u werden wij vriendelijk verzocht om plaats te nemen aan de ons toegewezen tafel in de concertzaal van het Sportpaleis voor de eigenlijke show. En jawel, ook op deze tafel stond een fles champagne die in de loop van de show meerdere keren vervangen werd door een vol exemplaar. Ik maakte kennis met de andere genodigden aan onze tafel en liet de show een beetje over mij heen komen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de Vlaamse muziekscène niet echt volg en dat de show niet echt is blijven hangen bij mij (kan ook aan al die champagne gelegen hebben). Dat neemt niet weg dat ik heel erg blij was met de girl power factor van deze editie. Dikke proficiat aan Eefje de Visser en Pommelien Thijs met hun trofeeën. Ik ken de muziek van beide dames niet echt, maar vond het wel leuk om te kunnen supporteren voor collega-blondine Pommelien, die ik wel wist te appreciëren in Knokke Off. Al vond ik het kapsel van Pommelien werkelijk verschrikkelijk en hetzelfde gold voor de eerste jurk die ze droeg. Des Goûts et des Couleurs… De jurk van Daphne Agten kon dan weer wel mijn goedkeuring wegdragen. Ook blij dat ik Average Rob en Omdat Het Kan live hun zomerhit On Met La Patate (Belgian Anthem) heb zien brengen.
Glints en Daan:
Adamo kreeg de lifetime achievement award:
Pommelien sloot de show in stijl af!
Na de show moest ik een beetje overhaast vertrekken, want ik wilde mijn laatste trein terug naar Leuven beslist niet missen. De afterparty in de Trix moest ik dus noodgedwongen aan mij laten voorbij gaan. Maar goed ook, want ik vrees dat ik de rest van de werkweek anders niet veel meer waard geweest zou zijn. 😉