Yet another receptie

Een empirisch ondersteunde analyse dringt zich op, maar ik denk dat ik in januari 2023 goed bezig ben mijn persoonlijke record meeste recepties per maand te verbreken of toch minstens te evenaren. Vandaag was ik aanwezig op een receptie in ons kantoorgebouw om te vieren dat een aantal mensen een contract van onbepaalde duur aangeboden kregen. Omdat er een hele hoop mensen in dezelfde situatie geen feestje gekregen hadden tijdens de coronacrisis, was dit meteen een receptie voor serieus wat volk. Een ideaal moment om kennis te maken met een aantal collega’s van buiten mijn afdeling die ik nog niet zo goed ken.

En ja, ik sloot met een paar collega’s de receptie af. Zo ben ik dan wel weer. 😉

Kick-off van het nieuwe jaar!

Gisteren hebben mijn collega en ik het nieuwe jaar in stijl in gang gegegeten, gedronken en gedanst. De receptie op het werk was de moeite. Volledig vegetarische hapjes, maar allemaal even lekker en verzorgd. Ik heb mijn best gedaan om met zoveel mogelijk collega’s te babbelen, maar ik vorderde zo traag in de receptieruimte dat er al veel collega’s naar huis waren voordat ik hen gelukkig nieuwjaar kon wensen. Daardoor zijn er ook extreem weinig foto’s van de hapjes, maar geloof me vrij, ze waren lekker.

En het dansfeestje achteraf mocht er ook zijn!

IMG_9386

Een dankjeweldrink

Het einde van het jaar nadert en daarmee ook het einde van een stevig traject bestaande uit een aantal deelprojecten dat een aantal collega’s en mezelf twee jaar lang bloed, zweet en tranen gekost heeft. En jawel, het is nog steeds erg druk en de laatste loodjes lijken dit jaar nóg zwaarder te wegen dan andere jaren, maar hey, successen vieren is belangrijk en deze namiddag maakten we daar graag tijd voor. We nodigden alle betrokken collega’s uit (sommigen kende ik zelfs niet eens!) om te genieten van wat lekkere hapjes en drankjes. De grote baas gaf een mooie speech waarin hij iedereen in de bloemetjes zette en we klonken samen op de laatste weken van het jaar 2022.

IMG_8418

IMG_8419

Benieuwd wat 2023 voor ons in petto zal hebben! Voor mij mag het alvast nét dat tikkeltje kalmer worden.

Geneva welcome!

Ja, de Genevois willen zich duidelijk profileren als een gastvrij volkje, zoveel is ons ondertussen al duidelijk. Zaterdagavond was echter de kers op de taart: alle nieuwkomers werden verwacht in de Salle communale de Plainpalais voor de officiële welkomstplechtigheid.

De grote zaal zat ongeveer halfvol toen mijn vriend en ik er iets voor 16.30u arriveerden na een fietstocht door de regen. We werden onthaald op de vrolijke klanken van het Ensemble de Jazz des Nations Unies en hoorden achtereenvolgens speeches van Rémy Pagani, de burgemeester van Genève, en Jean-Charles Lathion, de voorzitter van de gemeenteraad. De speeches waren kort en to the point. Uiteraard werd verwezen naar de link met de internationale organisaties in Genève en werd de gastvrijheid voor politieke vluchtingen in de verf gezet. Ik onthoud vooral dat Genève trots is op haar multiculturaliteit. Maar liefst 1 op 2 inwoners van Genève heeft een andere nationaliteit.  Het officiële gedeelte werd afgesloten met een getuigenis van Isabelle Gattiker, de directrice van het Festival du film et forum international sur les droits humains. Een zeer welbespraakte vrouw die met haar ouders gans de wereld rondreisde alvorens zich definitief te vestigen in Genève. Gebracht met passie en overtuiging. Echt knap.

IMG_6369

Het officiële gedeelte was strak getimed en maar goed ook, want er mochten dan wel tolken (Spaans, Italiaans, Duits, Arabisch, Portugees, Albanees) in de zaal aanwezig zijn, die konden onmogelijk alle aanwezigen tegelijk te woord staan. Ik ben er zeker van dat de meerderheid van de aanwezigen in de zaal niet veel begrepen heeft van al die Franstalige speeches. Gelukkig was de receptie achteraf meer dan dik in orde. Wat een overdaad aan hapjes! Mini croque monsieurs, mini worstenbroodjes, gefrituurde garnalen, mini belegde broodjes, truffelrisotto, en taartjes met citroen en praliné. Uiteraard vergezeld van, hoe kan het ook anders, Zwitserse wijn.

IMG_6373

We raakten aan de praat met een oudere dame van Geneefse afkomst die met gepaste trots vertelde over haar dochter die dezelfde haarkleur had als ik. Wellicht ook de reden waarom ze met ons is komen praten, vermoed ik. 😉 We hadden een kort babbeltje met de Chinese dame en haar zoon die we al eerder ontmoet hadden bij het Visite du Quartier en ontmoetten een Fransman met de dubbele nationaliteit (Zwitsers-Frans) gehuwd met een Spaanse. We lieten ons glas nog eens bijvullen met Zwitserse Chasselas en schoven geduldig aan voor een foto als aandenken. Van zodra ik de digitale versie heb, publiceer ik deze uiteraard op deze weblog.

Een geslaagde avond, zo bleek, want we waren bij de laatsten om onze jas bij de vestiaire op te halen. 😉

Nieuwjaarsreceptie nummer zoveel

Kan een mens naar té veel nieuwjaarsrecepties gaan? Ik ben persoonlijk van mening van niet, maar ik moet helaas ruiterlijk toegeven dat de receptie die ik deze avond bijwoonde niet meteen een laaiend succes was. Niet al te veel volk, geen lekkere hapjes en een vrij podium waarvan één act ronduit slecht was, een tweede een ietwat naïef idee over een blockchain implementatie uit de doeken deed en eigenlijk enkel de derde act, een Engelstalige dame, iet of wat te pruimen viel. Dat de hapjes niet lekker waren, bleek uit het feit dat de overvloedig gevulde schotels slechts met moeite leeg geraakten. Niet bepaald een feestelijk gezicht: al die hapjes die niemand wilde opeten.

Nuja, can’t win ’em all en ik heb toch mijn gezicht laten zien.

Het vlees is zwak

Eigenlijk feitelijk moest ik vandaag om 20u in de Waaiberg zijn voor de tweede salsales van het jaar. Maar toen liep de prijsuitreiking en bijhorende ceremoniële lofbetuigingen een beetje uit en vervolgens overtuigden mijn collega’s me om te blijven plakken op de afsluitende receptie (met afschuwelijk slechte schuimwijn dan nog wel, dus het was echt het gezelschap dat me over de streep trok). En zo kwam het dat er vandaag weer te weinig vrouwen in de dansles waren. Gelukkig is mijn vriend wel gegaan en kon hij me achteraf de figuren aanleren.

Al konden deze dames er ook wat van:

 

 

En deze heren waren fenomenaal:

De receptie te veel?

In feite werden we vanavond verwacht voor de zoveelste nieuwjaarsreceptie, maar na twee uur salsadansen hadden mijn vriend en ik er niet meer zoveel zin in. Ik had ook wat last van buikpijn, dus keerden we na de les terug naar ons appartementje. Zou ik mijn verzadigingspunt op receptievlak bereikt hebben? Nah, er staan de komende dagen nog genoeg festiviteiten op het programma. Ik zie het als een goed getimede rustpauze om er daarna dubbel zo hard te kunnen invliegen! 😉

Een verrassende Paasmaandag

Oorspronkelijk was het onze bedoeling om de volledige drie dagen in de Westhoek door te brengen, maar dat was buiten het verrassingsfeestje voor onze vriend Q gerekend. Een dik half jaar geleden kwamen vrienden van hem met het voorstel om een kookboek samen te stellen met verschillende (gezonde) recepten. Iedereen zou één of meerdere recepten insturen, samen met een bijpassende foto van henzelf met hun gerecht. Dit om de vriend in kwestie te feliciteren met het feit dat hij op korte tijd heel wat kilo’s is kwijtgespeeld én erin geslaagd is de kilo’s ervan af te houden. Ik weet het, een beetje raar om dan een kookboek als cadeau te geven, maar mijn vriend en ik probeerden het gezond te houden met twee recepten voor smoothies. Tijdens het verrassingsfeestje zou het kookboek overhandigd worden en daar wilden we natuurlijk graag bij zijn.

Dus vertrokken we na een laatste voortreffelijk ontbijt in Dharma B&B terug naar Leuven. Een heel internationaal gezelschap aan onze ontbijttafel, trouwens: een Australiër die in Londen woonde met zijn Tsjechische vriendin en een Litouwer met zijn vrouw die samen in Zwitserland woonden. Wanneer ik zulke mensen ontmoet, ben ik altijd een beetje jaloers. Hoe fantastisch moet het zijn om een tijd van je leven in een ander land te wonen. Je kan wel veel landen bezoeken als toerist, maar een land en zijn inwoners kan je volgens mij pas echt leren kennen door er een tijd te wonen. Maar misschien doet er zich in de toekomst wel een opportuniteit voor?

De terugrit verliep vlotjes, we dropten onze bagage af op ons appartement en sprongen opnieuw de wagen in om naar Landen te rijden. Het was prachtig zonnig weer en iedereen zat buiten op het terras te wachten tot vriend Q zou verschijnen. De verrassing was honderd procent geslaagd. Vriend Q had echt niets in de gaten en was echt superblij, zowel met het feestje als met de mooie receptenboek. Mijn vriend en ik bestelden ook een exemplaar voor onszelf. Benieuwd wanneer we nog eens aan koken zullen toekomen. 😉

In de late namiddag namen we afscheid van de feestvierende bende en reden we terug naar Leuven voor onze volgende stop: een receptie ter ere van de officiële feestdag van de stad Rome. Er waren veel hapjes en de wijn vloeide rijkelijk. We raakten aan de praat met de leveranciers van de wijn, die net als wij stripliefhebbers bleken te zijn. Gevolg: we bleven veel te lang plakken en we dronken veel te veel van hun voortreffelijke wijn.

Maar we kunnen niet klagen, het was een bijzonder geslaagd paasweekend!

De laatste nieuwjaarsreceptie van 2013

Was er eentje op ons eigen appartementje. Met tien medewerkers aan een gezamenlijk project rond onze tafel en een kerstboom die nog voor een klein beetje eindejaarssfeer zorgde. Wat cava, prosecco, witte wijn, hartige en zoete hapjes en het werd twee uur ‘s nachts voordat we er goed en wel erg in hadden. We toastten éénmaal met Estse wodka op een gelukkig en geslaagd 2013. Als de rest van het jaar voorbijvliegt zoals de maand januari voorbijgevlogen is, zal het niet lang duren of we kunnen alweer klinken op 2014.

Misschien moeten we die kerstboom gewoon laten staan. 😉

Drie recepties op één dag

Overdaad schaadt, maar dat gezegde gaat, wat mij betreft, niet op wanneer we het over recepties hebben. En zo begon ik mijn donderdagavond met een glaasje witte wijn en een zalmwrap na een conferentie in Antwerpen die ik mee hielp organiseren, miste ik bijna mijn trein naar Leuven om op tijd op de TweetMeetLeuven te zijn, dronk ik aldaar een glaasje schuimwijn en pikte ik twee talks mee om de avond te eindigen met de voortreffelijke wijn en hapjes van de Faculty Club. Luxebeest dat ik ben!