Benieuwd welke verrassingen 2021 voor ons in petto zal hebben!
Maar vooral: een goede gezondheid, een toffe job en veel liefde gewenst!
nieuwjaar
Nieuwjaarsbrief
Helaas, zondag was mijn stem nog altijd niet hersteld . Maar goed, er is meer nodig om mij klein te krijgen dan een virale luchtwegeninfectie! Ik werd in de namiddag immers verwacht in Tielt-Winge voor de eerste nieuwjaarsbrief die mijn petekindje zelf geschreven had. Een memorabel moment!
En hoewel het wat overredingskracht kostte, las mijn petekindje zijn nieuwjaarsbrief uiteindelijke zelfs twee keer voor. Eén keer zo snel dat ik er niets van verstond, maar na wat aandringen wilde hij het toch op een normaal tempo overdoen. Nu, echt lezen was het natuurlijk nog niet, want hij kende de brief helemaal van buiten, maar hij heeft hem wel zelf geschreven en ik vind dat zijn letters er al heel goed uit zien. Toch een wonder hoe snel die kinderen in het eerste studiejaar leren lezen en schrijven.
Party like it’s 2020!
De jaarlijkse nieuwjaarsreceptie op het werk kleurde dit jaar Brits. De persoon die in zijn hoofd gehaald heeft om Brexit als thema te kiezen voor ons nieuwjaarsfeest, heeft volgens mij een eerder sarcastisch gevoel voor humor, maar goed, een English breakfast weet ik uiteraard altijd te smaken. Allez, een English breakfast met vegetarische worstjes ipv échte. Zo milieubewust zijn we wel bij ons op het werk. 😉 Ik heb mijn best gedaan om tijdens het ontbijt zoveel mogelijk collega’s gelukkig nieuwjaar te wensen, alvorens rond een uur of 11 ‘s morgens samen het glas te heffen op 2020, met slechts één goed voornemen: onze organisatie in rustiger vaarwater sturen het komende jaar.
Omdat de fish and chips zeer beperkt van afmetingen bleken te zijn (ik at welgeteld drie chips en twee minieme stukjes vis) zakten we met een groep van een twintigtal collega’s af naar de gloednieuwe Brusselse food market WOLF. De foodie in mij had niet gelukkiger kunnen zijn. Ik at een heerlijk lenterolletje van Knees to Chin vergezeld van een Tom Yam soepje. Genoeg voedingsbodem voor een namiddag/avondje uit de bol gaan!
Super feestje!
Nieuwjaar in het rusthuis
Op nieuwjaarsdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een stukje taart en een glaasje champagne in het rusthuis waar mijn moeder verblijft. Het was druk in de cafetaria, maar mijn vader was zo vooruitziend geweest om een tafel voor ons gezelschap te reserveren (mijn broer en zijn vriendin en mijn nonkel en tante waren er ook). Alleen wel jammer dat mijn vader de champagne vergeten was… De mens is ook niet meer van de jongsten en ik merk dat hij de laatste tijd steeds vaker steken laat vallen. Gelukkig verkocht het rusthuis piccolo flesjes cava. Zonder bubbels kan een mens geen nieuwjaar vieren, he!
Trouwe lezers weten ongetwijfeld dat ik geen fan ben van Limburgse vlaaien, noch van taarten met bergen slagroom. Een overdosis hiervan moeten consumeren tijdens mijn jeugdjaren. 😉 Maar goed, een stukje klassieke knobbeltjestaart is natuurlijk onversneden jeugdsentiment. Mijn nonkel en tante hadden weer wat nieuwtjes bij over de vier neven. Mijn jongste neef is ondertussen gelukkig aan de beterhand, maar het psychische verwerkingsproces zal nog wat tijd nodig hebben. Hij en zijn vriendin zitten nu in IJsland om allebei wat te bekomen van de traumatische gebeurtenis. Mijn tweede oudste neef trekt er in het voorjaar samen met zijn gezin (zijn vriendin, een dochter van drie en een zoon van één jaar) voor vier maanden met een mobilhome op uit voor een rondreis door de Balkan en Scandinavië. Stikjaloers, want mijn huidige job laat het niet toe om zo lang afwezig te zijn. En ik denk eerlijk gezegd dat mijn vriend zo’n lange reis ook niet ziet zitten.
Na ons bezoek aan het rusthuis gingen mijn broer, zijn vriendin, mijn vriend en ik nog iets eten onder ons vieren. We kwamen terecht in een klassieke brasserie waar het best wel gezellig toeven was op nieuwjaarsdag. En ja, zoals de traditie het betaamt, dronken we nog een whisky als afzakkertje in mijn ouderlijk huis. Kwestie van het jaar meteen goed in te zetten.
Het nieuwe jaar verwelkomen met lekkers van de Walvis
Mijn vriend en ik hadden bewust de beslissing genomen Oudjaar onder ons tweetjes te vieren. Onze kerstvakantie zat al zo vol met afspraken en verplichtingen, dat het een goed idee leek wat quality time in te lassen. Kwestie van mekaar niet uit het oog te verliezen, een valkuil waar we al eens eerder in getrapt zijn. We hadden het ons bijzonder makkelijk gemaakt: een schotel van de Walvis met wat extra oestertjes om het libido te stimuleren. 😉 Daarbij hoorde natuurlijk een glaasje cava als aperitief en enkele glaasjes witte wijn voor bij het hoofdgerecht.
Geen spectaculaire feestverhalen dit jaar dus, maar gewoon gezellig samen genieten, met de laatste aflevering van Stranger Things als dessert. Meer moet dat niet zijn. Alleen het middernachtelijk vuurwerk viel wat tegen door de stevige mist.
Nieuwjaarsbrief
Onder het motto: beter laat dan nooit, is mijn petekindje gisteren zijn nieuwjaarsbrief komen voorlezen. Of beter gezegd: voorfluisteren, want hij staat niet graag in de belangstelling. Het was fijn om nog eens gasten over de vloer te hebben in mijn anders zo lege appartement en mijn petekindje en zijn broertje zorgen altijd voor leven in de brouwerij.
Ik had wat hapjes voorzien voor de volwassenen en chips voor de kindjes. We dronken een glaasje op het nieuwe jaar, haalden frietjes voor de kindjes en bestelden bij Deliveroo tapas van Los Flamencos. Lekker makkelijk en een dikke meevaller. Heel fijn om van zoveel verschillende gerechtjes te kunnen proeven. Ideaal als je met mensen met verschillende smaken rond de tafel zit.
Fijne namiddag/avond!
Een taart zonder boon
Zondag spoorde ik opnieuw richting Schulen om samen met mijn familie te klinken op het nieuwe jaar. Het traditionele nieuwjaarsfeest op 1 januari bij mijn vader was dit jaar afgelast omdat niemand er echt veel goesting in had. In de plaats daarvan hadden we afgesproken in het rusthuis waar mijn moeder verblijft om een stukje taart te eten en te proeven van de champagne die mijn vader kocht op zijn uitstapje naar de champagnestreek. Waren aanwezig: mijn vader, mijn moeder, mijn broer en zijn vriendin, mijn nonkel en tante, mijn neef met zijn vriendin en babyzoontje en ikzelf.
Stiekem had ik gehoopt dat er een driekoningentaart zou zijn, maar blijkbaar bakte de bakker waar mijn vader al jaren klant is geen driekoningentaarten. Niet te begrijpen, feitelijk, en al zeker niet als je weet dat mijn vader een trouwe klant is die maar al te graag een stukje taart of twee eet. Daarvoor kan een bakker al wel eens een boon in een taart steken, dacht ik zo! Enfin ja, dus bleef het bij een spinnenwebtaart en een smurfentaart zonder boon. Persoonlijk van geen van beide fan (zeker niet als er geen boon in steekt), maar over kleur en smaak valt nu eenmaal niet te twisten. En de champagne was wel heel lekker!
Het nieuwe jaar goed ingezet!
De kop is eraf. Naar goede gewoonte met de collega’s geklonken op een succesvol 2019 en daarna eens goed de bloemetjes buiten gezet. Al hoop ik dat 2019 me iets minder lange werkdagen brengt dan 2018.
新年快乐 – Happy Newyear!
De zon stond stralend aan de blauwe hemel toen ik deze zaterdag naar de Chinese wijk wandelde om een stukje van het feest ter ere van Chinees nieuwjaar mee te pikken. Ik moet toegeven dat mijn kennis van China en de Chinese gebruiken vrij beperkt is, reden te meer om de kans te grijpen om mijn horizon te verruimen.
Ik was duidelijk niet de enige die er zo over dacht, want het was op de koppen lopen in de Van Wesenbeekstraat. De mensen verdrongen elkaar om een glimp op te vangen van de kleurrijke leeuwen die doorheen de straat dansten. Jammer dat het spektakel om de zoveel minuten onderbroken werd door iemand die luidkeels “Tram!” riep, waarop vervolgens het volk zich zo dicht mogelijk tegen de huizen aandrukte om de tram te laten passeren. Over millimeterwerk gesproken. Jammer dat de trams niet tijdelijk een andere route konden volgen, per slot van rekening is het toch maar één keer per jaar Chinees nieuwjaar
In het begin kostte het me moeite om ook maar iets te zien, maar aangezien het spektakel vrij repetitief was (leeuw danst onder begeleiding van percussie, leeuw verscheurt een krop sla, lange sliert voetzoekers gaat af onder oorverdovend lawaai, draak gaat dansend winkelpand binnen, komt weer buiten enzovoort), dunde het aantal toeschouwers langzaam uit en kreeg ik enkele mooie opvoeringen te zien. De symboliek achter het geheel ben ik moeten gaan opzoeken op wikipedia, maar ook zonder te begrijpen wat ik zag, kon ik van het spektakel genieten. De heerlijke zon en spotgoedkope dumplings (3 euro) waren een fijne bonus.
Een spetterend Oudjaar!
Met het voortschrijden der jaren ben ik een klein beetje beginnen opzien tegen Oudjaar. Terwijl dit feestje vroeger zowat het hoogtepunt van mijn jaar was, voelt het de laatste tijd meer en meer aan als een verplicht nummer. Maar kijk, elk jaar ben ik weer aangenaam verrast door hoe fijn het is te vieren omringd door vrienden. Eigenlijk is die artificiële overgang van het ene naar het andere jaar gewoon een excuus om eens lekker te eten en goed uit de bol te gaan. En soms moet dat echt niet meer zijn.
We waren met zeven volwassenen en negen kinderen te gast bij onze goede vriend K, die mijn vriend en ik al kennen van in onze studententijd. Zoals we dat van onze vriend gewoon zijn, had hij alles tot in de puntjes voorbereid en kwamen al die hongerige mondjes niets te kort. We startten met een uitgebreide aperitief, gevolgd door een overheerlijke visgourmet (man, dat ik pas op latere leeftijd ontdekt heb dat je ook vis op zo’n teppanyaki plaat kan bakken), om af te sluiten met een heerlijke chocoladefondue.
Tot onze scha en schande moet ik toegeven dat de culinaire bijdrage van mijn vriend en mezelf zich beperkte tot het fruit snijden en het smelten van de chocolade (maar daarin ben ik dan ook expert)! Voor mij was het tevens een blij weerzien met mijn party girl. Ze kwam een beetje schoorvoetend vragen of we nog wel met haar wilden praten, maar ik heb haar uiteraard gerustgesteld: zatte mensen troosten is mijn specialiteit! 😉 Nah, iedereen is al wel eens een keertje ziek geweest van te veel alcohol. Waarom zou ik iemand daarop aankijken? Voor dit feestje had ze haar dochters meegenomen, dus de uitspattingen bleven dit keer binnen de perken. Wie weet, een volgende keer…
De kinderen leefden zich uit met de nerf guns, terwijl de volwassenen ‘Heads up’ speelden. Heel plezant. Al snap ik niet waarom iemand per sé ‘onderbroek’ op mijn kroontje moest plakken. En dat terwijl ik zo vriendelijk was mijn vriend de rol van Indiana Jones toe te bedelen!
Mijn vriend en ik hadden van die rood-gele Zwitserse snoepjes met rotjes erin meegebracht (zonder marmite deze keer, want ik kon er maar drie in mijn handbagage krijgen). Uiteraard een dikke hit bij het jonge volkje. Om twaalf uur lieten we de party poppers knallen en wensten we elkaar veel geluk in het nieuwe jaar. Waarna we nog een beetje doorfeestten tot een uur of vier.
Gelukkig konden we blijven overnachten in het gigantische huis van onze vriend. In ons miniappartementje in Genève zouden we nooit onderdak kunnen bieden aan vier volwassenen en zes kinderen. Ik moet zeggen dat ik bijzonder goed geslapen heb op het uitklapbare bed van onze vriend. Als een blok in slaap gevallen en enkel ‘s nachts moeten opstaan voor een kleine sanitaire pitstop.
De ochtend nadien was iedereen natuurlijk een beetje suf, maar de verse pistolets met gerookte zalm waren net wat ik nodig had als opkikkertje. Klaar voor het volgende feestje!