Deze avond klonken mijn drie teamverantwoordelijken en ik in het Victor Bozar Café op een succesvol 2024. Het gloednieuwe jaar 2014 kondigt zich aan als een bijzonder druk jaar waarin veel unieke uitdagingen op ons afkomen. Dus belangrijk om de banden even aan te halen en samen onder het genot van lekker eten en een goed glas wijn vooruit te blikken. Al twijfel ik er geen moment aan dat ik samen met deze topdames de moeilijkste stormen kan doorstaan!
Deze middag had ik opnieuw met een oud-collega afgesproken in Victor Bozar Café. Altijd fijn om te horen hoe het met haar gaat. Een voorbeeld van een gepensioneerde die haar dagen goed weet te vullen!
Na het afscheidsontbijt, de afscheidslunch. Want een collega die zich zoveel jaren hard ingezet heeft, verdient het om met de nodige egards uitgewuifd te worden. Moet toch vreemd zijn, de deur van een bedrijf waarvoor je zoveel jaren gewerkt hebt achter je dichttrekken om er nooit meer terug te keren. Ik kan me eerlijk gezegd op dit moment niet voorstellen hoe ik daarmee zou omgaan, want je job is toch een belangrijk onderdeel van wie je bent als persoon. (Al kan ik jullie wel verklappen dat ik alvast een hele waslijst plannen heb om mijn dagen als gepensioneerde te vullen.) Ach ja, dat ligt voor mij nog in de verre toekomst. We zullen wel zien eens het zover is.
Eén ding is zeker: de kwaliteit van het eten bij Victor Bozar Café stelt nooit teleur. Echt een topplek.
Na ons succesvol uitstapje naar het Worlds Collide concert in Paleis 12, gingen de vriendin van mijn broertje en ik voor een heruitgave. Zonder concert dit keer, wel te verstaan. De vriendin van mijn broertje wachtte me, net zoals de vorige keer, op in de koffiebar van mijn werk en we trokken samen naar La Pharmacie Anglaise om te genieten van een cocktail in deze prachtige oude apotheek met authentieke houten kasten gevuld met allerlei rariteiten, waaronder opgezette dieren en dieren op sterk water. Ik bestelde de de crantucky mulligan (Maker’s Mark, Amaro Di Angostura, Pimento Dram, Cranberry Cordial) en mijn gezelschap vroeg de barman haar een fruitige cocktail met rum te maken. Beide cocktails waren uitstekend. Nog altijd blij dat mijn collega me deze bar heeft leren kennen.
Na dit uitstekende, zij het ietwat prijzige, aperitief wandelden we een paar meter verder naar Victor Bozar café. In het stijlvolle interieur ontworpen door Robbrecht & Daem genoten we van onze gerechten en natuurlijk dronken we daarbij een glaasje wijn.
Catch of the day:
Tataki van tonijn, gesauteerde groenten, sriracha saus:
Na de maaltijd besloten we onze avond verder te zetten in Leuven, want de vriendin van mijn broertje zou van daaruit de trein naar Limburg nemen. De NMBS bracht ons van Brussel naar Leuven, alwaar mijn vriend zich bij ons gezelschap voegde. We nestelden ons aan een gezellig tafel bij Brasserie Van De Weyer en aten nog een dessertje. Full disclore: de vriendin van mijn broertje at twee happen van deze heerlijke sabayon en mijn vriend nul. Geen erg: meer sabayon voor mij!
Uiteraard waren er weer problemen met de treinen. Waar de vertraging van de voorlaatste trein naar Limburg eerst een vijftal minuten bedroeg, zagen we de minuten stelselmatig oplopen. Ondertussen waren we de allerlaatste klanten in Brasserie Van de Weyer en het personeel maakte ons vriendelijk duidelijk dat ze wilden afsluiten. Dan maar verkast naar Café Sport, waar altijd volk zit. Helaas hadden ze daar geen warm water om thee te zetten. Noodgedwongen moest ik dus nog een cava bestellen. Het leven kan hard zijn. 😉
Uiteindelijk vertrok de voorlaatste trein naar Limburg met ongeveer veertig (!) minuten vertraging. We zorgden dat de vriendin van mijn broertje veilig op de juiste trein terecht kwam en keerden na een fijne avond terug naar ons appartementje.
Omdat hard werken beloond mag worden, nodigden we deze maandagmiddag alle collega’s uit die dit jaar meewerkten aan één van onze grootste projecten. Met vereende krachten slaagden we erin een prachtig resultaat neer te zetten en dat verdient een feestje! Work hard, play hard!
En yep, we kwamen alweer in het Victor Bozar café terecht, al zat ik er dit keer voor niets tussen. De collega’s kozen dit restaurant helemaal op eigen houtje uit. En ja, het eten was naar goede gewoonte voortreffelijk, met bonuspunten voor de heerlijk klassieke mini dame blanche waarvoor ik nog nét een gaatje kon vinden.
Fantastisch lekkere garnaalkroketjes:
Tataki van tonijn;
Mini dame blanche:
Het lijkt erop dat er zich dit jaar een nek-aan-nek race aftekent tussen Victor Bozar Café en Frank. voor de prijs van meest door mij bezochte Brusselse eetplek in 2022. Al was het voor mij de eerste keer dan ik ging dineren in plaats van lunchen bij Victor. Spoiler alert: het is er ‘s avonds even lekker als overdag.
Ik koos voor de hindefilet met gratin van bintjes en pompoen, peer, groene boontjes en Grand Veneur saus. Een gerecht dan mijn wildliefhebbershart wat sneller deed kloppen. En ja, omdat het kon, bestelde ik me een chocomousse als dessert. Al bleek die iets groter en zwaarder te zijn dan ik verwacht had. Volgende keer ga ik het toch maar op een theetje houden, zoals de twee slimme dames in mijn gezelschap.
Ja, ik neem het opkrikken van mijn sociaal leven erg serieus! En deze afspraak stond al van vóór mijn vakantie in mijn agenda. Gewoon gezellig bijbabbelen en vakantieverhalen uitwisselen terwijl we genoten van een gezond slaatje met halloumi van Victor Bozar Café.
Na onze zeer geslaagde lunch bij Wolf (momenteel helaas gesloten wegens het coronavirus), zetten mijn twee sympathieke collega’s en ik de traditie verder bij Victor Bozar Café. Toegegeven, een iets meer verfijnde plek om te lunchen dan Wolf. De jongste dame uit ons gezelschap van drie heeft duidelijk een neus voor de betere zaken, want het was haar voorstel.
Hoewel ik dat niet van plan was liet ik me overhalen door het enthousiaste voorstel van één van de dames om een aperitiefje te nemen. Cava, daar doet Victor Bozar Café niet aan mee, champagne, dan maar! Hey, op vrijdag mag dat, de werkweek telt dan nog maar een paar uurtjes! En die champagne bleek een uitstekende keuze, want we konden meteen klinken op de nieuwe job van één van onze collega’s. Geheadhunt voor een topjob, zo gaat dat, he. Grappig, want onze vorige lunch trakteerde ik omdat ik promotie had gemaakt. We girls are going places!
Oja, het eten was, uiteraard, voortreffelijk. Ik neem niet vaak rundstartaar, maar in zo’n établissement als Victor Bozar Café heb ik vertrouwen in de kwaliteit. En jawel, ik werd niet teleurgesteld. Heerlijk!
Ontdekt toen ik uitgenodigd was voor de opening van het BOZAR Electronic Arts Festival en goedgekeurd na een nieuw lunchbezoekje samen met de collega’s. Lekker, verzorgd en prijs-kwaliteit dik in orde. Applaus voor het Victor Bozar café dat op die specifieke plek in Brussel beslist een leemte opvult.
