Zondag was ik uitgenodigd op de babyborrel van het tweede zoontje van mijn ex-squashpartner. De derde keer al dat ik het genoegen had te mogen mee feesten in zaal De Kettinghe in Heffen. Er was prachtig weer voorspeld, dus besloot me, na mijn tochtje naar Aartselaar, aan een iets langere afstand te wagen. Gewapend met voldoende zonnecrème en water, fietste ik met mijn Blue Bike naar Mechelen. De heenweg was een beetje saai, want ik fietste het grootste stuk van de route langs de niet echt gezellige N1. Gelukkig werd ik op het einde van mijn tocht beloond met een mooi stukje fietsen langs Nete, Dijle en Zenne (het water stond erg laag, zoals jullie kunnen zien).

Ik had ook de combinatie van fietsen met de warmte wat onderschat, waardoor ik met een knalrood hoofd arriveerde op de babyborrel. Mijn eerste daad ter plekke was dus mij naar de toiletten spoeden om terug een iet of wat normale kleur te verkrijgen. Buiten dat voelde ik mij prima, al was ik wel blij dat ik een fietsbroekje had aangedaan.

Het concept van de babyborrel was hetzelfde als de vorige keer: frietjes met een kaaskroketje. Enkel de desserts waren vervangen door ijs. Iets waar niemand van de talrijke aanwezigen een probleem mee had. Het was er het weer voor!

Na afscheid genomen te hebben van de feestvierders vertrok ik voor de rit terug naar Antwerpen. Eén van de andere gasten had mij een gouden tip gegeven om op de terugweg de N1 te vermijden: ze raadde mij aan een beetje verder te fietsen langs de Beneden-Nete en in Duffel de fietsostrade langs de spoorweg naar Antwerpen te nemen. En jawel, een veel fijnere route dan die op de heenweg. Een beetje een omweg, maar veel aangenamer dan te moeten fietsen langs voorbij razende auto’s.

Deze fietstocht smaakte alvast naar meer!