Fancy nieuwjaarsreceptie!

Net als vorig jaar waren mijn collega’s en ik deze maandag uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie in het chique gebouw van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. De champagne vloeide rijkelijk, de hapjes waren fenomenaal lekker en ik had enkele zeer aangename gesprekken. Spijtig genoeg moest ik te vroeg naar mijn goesting afscheid nemen, want ik moest de trein naar Gent halen voor mijn afspraak om 14.30u in het Designmuseum. Ik moest er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen, die stipt op tijd vertrok. Nooit heeft de NMBS vertraging wanneer het je goed zou uitkomen!

IMG_4781

IMG_4782

IMG_4783

IMG_4785

Nieuwjaarsreceptie en een party!

Vandaag hebben mijn collega’s en ik het nieuwe werkjaar in stijl ingezet met een Weense receptie (niet alle hapjes waren even geslaagd, maar de cava was lekker en de variant op de bekende Sachertorte kon ik wel appreciëren). Aangezien ik met een infectie aan de bovenste luchtwegen sukkel, wisselde ik uitzonderlijk geen kussen met de collega’s uit. Al viel het op dat er merkelijk minder gezoend werd dan vroeger. Een resultaat van de coronacrisis?

Na de receptie strekten we met een coalition of the willing onze dansbeentjes tot ik letterlijk mijn voeten niet meer voelde en al strompelend naar Brussel-centraal terugliep. Mooi, die hoge hakken, maar erop rechtstaan van half tien tot vijf uur ‘s avonds, dat zijn mijn voeten duidelijk niet meer gewoon.

Trash day + nieuwjaarsreceptie

Met begin 2024 een verhuis naar een nieuw gebouw in het vooruitzicht (een nieuw gebouw waarin ons bedrijf veel minder vierkante meters ter beschikking zal hebben dan op dit moment), staat het opruimen van onze archieven op de werkvloer en in de kelder momenteel hoog op de agenda. Want we moeten eerlijk zijn, het archiveren stond de voorbije jaren met de coronacrisis en al het extra werk dat daarbij kwam kijken wat op een lager pitje. Reden te meer om dit jaar de gaspedaal in te duwen en grote kuis te houden. Vandaar dat ik in de agenda’s van mijn collega’s deze vrijdag een trash day had ingepland.

Zelf heb ik niets meer van papieren archief, dus gaf ik me op als vrijwilliger om het kelderarchief te helpen opkuisen. En amai, wat ik daar noallemaal tegenkwam. Stokoude dozen vol met ongeorganiseerd papier die duidelijk nog dateerden van de verhuis naar ons huidige gebouw. Laat ons zeggen dat de papiercontainers zich snel vulden… En ik al snel vol hing met stof van jaren geleden. Al had dat opruimen ook iets therapeutisch: vroegere crisissituaties worden gewoon met het oud papier buiten gezet. Of hoe alles relatief is.

Om de mensen aan te sporen om naar de werkvloer te komen, hadden mijn teamverantwoordelijken en ik aansluitend een nieuwjaarsreceptie voorzien. Want onze collega’s verdienden een beloning na al dat harde werk. En óf het gezellig was!

IMG_9799

IMG_9800

Yet another nieuwjaarsreceptie

Een lunchreceptie in de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. En ja, de receptie was even poepsjiek als de naam van de locatie doet vermoeden. Want op welke nieuwjaarsreceptie schenken ze tegenwoordig nog champagne à volonté? En word je verwend op carpaccio van zeevruchten en andere heerlijkheden? Doordat ik zo druk in gesprek was, heb ik maar twee van de vele lekkere gerechtjes kunnen fotograferen, maar geloof me, de andere gerechtjes waren even verfijnd…

IMG_9786

IMG_9788

VIAA is dood, lang leve meemoo!

Ok, 11 februari is misschien wat laat om nog een nieuwjaarsreceptie te houden, maar er was alleszins een goeie reden om een feestje te bouwen: het Vlaams Instituut voor Archivering, dat jarenlang gebukt ging onder het moeilijk uitspreekbare acroniem VIAA, vervelde zich die tot het veel makkelijker uitspreekbare meemoo, Vlaams Instituut voor het Archief. Het oranje werd bedankt voor bewezen diensten, meemoo koos voor een fris groenblauw kleurtje als nieuwe look.

En daar werd uitgebreid op geklonken in het STAM in Gent. Heel leuk om zoveel oude bekenden tegen het lijf te lopen en herinneringen op te halen aan de tijd dat ikzelf nog volop met digitalisering bezig was. Ondertussen ruilde ik de bits en de bytes in voor bakstenen, maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds een dikke boon heb voor mijn oude liefde. 😉

 

 

Nieuwjaarsreceptie!

Ok, ok, 12 februari is aan de late kant om het nieuwe jaar te vieren, maar januari is op zich al zo’n receptierijke maand dat februari een beter moment lijkt om te vieren dat we de eerste maand van het jaar alweer achter de rug hebben en we kunnen beginnen aftellen naar de zomervakantie. 😉

Het was gezellig druk op ons appartementje met zo’n twaalf personen rond de tafel, rijkelijk voorzien van hapjes door één van de genodigden. Mijn vriend en ikzelf zorgden voor de drank (we moeten dringend eens meer feestjes geven, ondanks een strikt verbod om nog alcohol als geschenk mee te brengen, lijkt het wel alsof onze voorraad onuitputtelijk is).

Het was trouwens een hele eer dat een hoogzwangere goofball speciaal voor de receptie te voet naar ons appartementje was gekomen! De kans is groot dat ze een baby in haar armen heeft de volgende keer dat ik haar zie!

Het voornaamste slachtoffer van de avond:

IMG_9610[1]

Feestelijk begin van het nieuwe werkjaar!

Dat mijn collega’s niet vies zijn van een feestje is ondertussen genoegzaam bekend. De nieuwjaarsreceptie met het bijhorende feestje achteraf was dit jaar alweer een schot in de roos. Met de beste hapjes sinds jaren, opgediend door een fantastisch team cateraars en een gezellig zotte bende die na de receptie de beentjes los schudde op de dansvloer. (Wat wil je, we waren er collegiaal in geslaagd de ganse cavavoorraad erdoor te jagen.)

I <3 my colleagues!

IMG_9217[1]

IMG_9219[1]

Een gevarieerd weekend

Vrijdagavond was ik nog steeds niet in goede doen, maar goed, het snot liep al niet meer continu uit mijn neus, de genezing was ingezet. Jammer, want ik had al een hele tijd uitgekeken naar de nieuwjaarsreceptie die mijn vriend en ik organiseerden voor de vrijwilligers van ons gezamenlijke project. In totaal waren we met een man of twaalf (én een kleine party animal). De aanwezigen proefden vooral veel verschillende bieren (al waren er ook die zich aan de Krupnik waagden). Zelf hield ik het bij een bescheiden glaasje schuimwijn. Eén van onze vrienden had aangeboden voor de hapjes te zorgen. Fijn dat mijn vriend en ik ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Uiteraard had ze veel te veel voorzien, maar niemand die daarom maalde. We oefenden tussen de drank en de hapjes door zelfs wat Leives. Niet makkelijk voor een ingeweken Leuvenaar zoals mezelf! ‘Binnekèt kinde on’t stadoeës noo ne prootpool leustere die Leives klapt as ge up ne pedal dout.’ Uitspreken zoals het geschreven staat!

Omdat ik de zaterdagochtend om negen uur in de Spaanse les verwacht werd, sloten we de avond af rond een uur of twaalf. Ik was erg tevreden met het verloop van de avond en denk dat alle aanwezigen zich goed geamuseerd hebben.

Zaterdag vertrokken mijn vriend en ik na de Spaanse les richting Kortrijk alwaar we hadden afgesproken met een bevriend koppel en hun twee kindjes. We speelden samen volksspelen in De hond in ‘t kegelspel. De Hond in ‘t Kegelspel is een bijzondere plek, opgericht om mensen met verstandelijke  beperkingen of met psychosociale problemen de kans te geven op een volledige integratie in het maatschappelijk leven. In deze omgeving krijgen ze de kans om te werken als volwaardige werknemers. Dat de bediening niet altijd even vlot verliep, namen we er dus graag bij.

De kinderen vonden de spellen geweldig, al waren de meeste misschien toch net een tikkeltje te moeilijk voor hen. Mij spraken ze minder aan, maar het kan ook zijn dat mijn verkoudheid en het slaapgebrek me parten speelden. Voor het avondmaal reden we naar het huis van onze vrienden in Roeselare. Zij toverden heerlijk spaghetti op tafel waardoor ik me meteen een pak beter voelde. We speelden met de kindjes het Saaiste Spel Ooit (aka het Plopspel). Maar goed, saai of niet, ik heb toch maar mooi gewonnen.

IMG_6247[1]

IMG_6252[1]

Na het avondmaal speelden we een spelletje voor volwassenen: Saboteur. Door een klein misverstandje over de spelregels eindigde ik uiteindelijk als tweede. Enfin ja, laat het ons erop houden dat mijn vriend een goeie portie beginnersgeluk heeft gehad! 😉

We waren van plan om op een redelijk uur terug naar Leuven te keren, kwestie van mijn lichaam voldoende rust te gunnen om die vervelende verkoudheid te overwinnen, maar uiteindelijk lagen we toch pas rond half twee in bed. Gelukkig konden we zondag uitslapen.

Zondagnamiddag kregen we bezoek van onze vriend met de geklutste hersenen en zijn gezin. Hij is aan de beterhand, maar heeft nog een lange weg te gaan. De concentratieproblemen zijn er nog altijd, daarom heeft zich als uitlaatklep nu op sporten en muziek maken gestort. We werkten samen het hapjesoverschot van de nieuwjaarsreceptie weg. Wij vrouwen dronken een glaasje witte wijn, terwijl de mannen in de speciale biertjes vlogen. Dankzij Convento Food konden we een heerlijke menu op tafel toveren: gehaktballen voor de meisjes, nage van zeebaars met bloemkool voor de volwassenen. De twee blonde jongedames gedroegen zich voortreffelijk en we kregen zelfs een ‘Let it go’ serenade, in het Nederlands én het Engels.

Heel fijne namiddag/avond. Het doet altijd deugd om het weekend met vrienden te kunnen doorbrengen.

Blokmodus

Niet veel bijzonders te melden over dit weekend. Vooral veel Spaans geblokt voor het schriftelijk examen van dinsdagavond. Om zeker te zijn dat ik voldoende tijd had om de leerstof onder de knie te krijgen, had ik twee dagen extra verlof te nemen. Twee dagen die ik eigenlijk bij nader inzien niet echt nodig had, als ik wat sneller had doorgewerkt, maar goed, het is altijd fijn om ruimschoots op tijd klaar te zijn en wat te kunnen herhalen. Iets wat mij in mijn universitaire carrière zelden tot nooit is overkomen.

Het was echter niet alleen kommer en kwel de voorbije dagen. Vrijdag werden mijn vriend en ik op een nieuwjaarsreceptie verwacht. Eentje met Heel Veel Eten. Doorheen de ruimte waren verschillende standjes opgesteld met traditionele Belgisch, Thaise en Marokkaanse gerechten, een heuse kaastafel en heel veel dessertjes. De wijn die geschonken werd, kon mij niet echt bekoren, de saké waar de meeste mensen hun neus voor ophaalden echter des te meer. Dezelfde saké trouwens die we verschillende keren dronken tijdens onze trip naar Japan. Ah, good times!

Zondag maakten we nog een minitripje naar het stadhuis en terug om daar een glaasje prosecco te drinken ter ere van wat Italiaanse chefs. Goed voor een kleine blokpauze. De ervaring leert dat het voor mij persoonlijk geen goed idee is om dit soort uitnodigingen te weigeren met het excuus dat ik moet studeren. Het resultaat is meestal dat ik mij dan superzielig voel en het studeren toch niet vlot.

Recepties en Spaans blokken, een geslaagde combinatie.

IMG_6141[1]

IMG_6142[1]

IMG_6143[1]

 

Nieuwjaarsreceptie

En de kop is weeral af. Gelukkig is de eerste werkdag van het nieuwe jaar altijd een feestelijke bedoening met een receptie en veel collega’s om gelukkig Nieuwjaar te kussen. Altijd plezant. :-)

Dit jaar had ik een hele discussie met een collega over Leuven en dan meer bepaald over de zogenaamde overlast die studenten in Leuven veroorzaken. De collega in kwestie woonde in centrum Leuven en voor haar waren ongeveer alle studenten krapuul. Ik zal niet zeggen dat studenten altijd braaf en stilletjes op hun kot zitten te studeren en ik kom ‘s ochtends na een wilde donderdagnacht ook liever geen plasjes kots op straat tegen, maar sommige inwoners schijnen toch echt te vergeten dat Leuven net zo’n aangename en toffe stad is dankzij de universiteit en haar studenten. Het feit dat er op elk moment van de dag en nacht wel studenten rondlopen, creëert een veiligheidsgevoel dat je elders niet hebt. En laten we vooral niet vergeten dat het de universiteit is die Leuven groot gemaakt heeft. De KULeuven, Imec en UZ Leuven zijn de grootste werkgevers van Leuven. Het onderzoek dat in Imec gebeurt, is van wereldniveau en onze universiteit mag terecht trots zijn op haar rijke geschiedenis. Trouwens dat krapuul van vandaag, studeert morgen af en zal overmorgen belangrijke posities in het bedrijfsleven innemen. Laat ons dus hopen dat hier van enige overdrijving sprake is.

Als uitsmijter: wie kan zich beter over deze problematiek uitspreken dan onze eigen burgervader?

In de eerste helft van het universitaire jaar klagen de locals over de studenten. Na Pasen klagen de studenten over de locals. Ik krijg tijdens de blok klachten van studenten die vinden dat de beiaard van de universiteitsbibliotheek te veel lawaai maakt. Op andere momenten krijg ik klachten van de Leuvenaars over te luide muziek in disco’s en cafés. Dat is dus voortdurend rijden en omzien, maar ik denk dat ze allebei behoorlijk samenleven.