Een zondagse wandeling door de Landes van Kortrijk

Onze Kortrijkse zondag goed begonnen met een heerlijk ontbijtje. Pluspuntje voor het perfect gekookte zachte eitje en de warme (!) honing met dille. Tijdens het ontbijt hadden we een gesprek met de uitbater van B&B OYO. Hij wist ons te vertellen dat tot nu toe de B&B’s in Kortrijk het nog redelijk ok deden, maar dat vooral de resultaten voor de hotels desastreus waren, met bezettingsgraden van rond de twintig procent. Hij was blij dat voor hem tot nu toe de schade beperkt was gebleven, maar vreesde voor het najaar. Door de mooie zomer zijn veel Belgen in eigen land op reis geweest en die kozen duidelijk voor kleinere B&B’s en verblijven in het groen. Van zodra het weer slechter wordt, zal dat binnenlands toerisme echter wegvallen en moet zijn B&B het vooral hebben van zakenlui die naar congressen, beurzen een evenementen in Kortrijk Xpo komen. En we weten allemaal dat er dit najaar niet veel georganiseerd zal worden…

IMG_3432

IMG_3434

IMG_3435

Na het ontbijt pakten we onze koffer en lieten we deze achter in de lockers van Kortrijk Station. Aangezien ik mijn vriend een overdosis cultuur wilde besparen, kozen we vandaag voor een wandeling van 11 km door Aalbeke en Rollegem, in de groene rand van Kortrijk. Een fijn ritje van de blue-bike bracht ons naar het startpunt van de wandeling: de Sint-Corneliuskerk in Aalbeke.

IMG_3444

De wandeling bracht ons langs de Hoogmolen, met zijn 300 jaar de oudste molen in West-Vlaanderen, en prachtige rurale landschappen. Mijn vriend en ik kwamen op onze wandeling amper mensen tegen.

IMG_3448

IMG_3449

IMG_3450

IMG_3451

IMG_3452

IMG_3453

IMG_3454

IMG_3455

IMG_3456

We weken een klein beetje van onze route af om een blik te werpen op de mooie Sint-Antonius Abt Kerk in Rollegem.

IMG_3463

IMG_3464

IMG_3466

IMG_3468

En ontdekten nog een paar andere religieuze symbolen in het landschap:

IMG_3472

IMG_3473

IMG_3474

IMG_3475

Het meest bijzondere op onze tocht was echter de site van Houtimport Vandecasteele, een prachtig voorbeeld van een bedrijf dat op een positieve manier zijn stempel op de omgeving drukt. Erg onder de indruk van de prachtige architectuur van de loodsen én van de gigantische boomstammen die nog verwerkt moesten worden.

IMG_3476

IMG_3477

IMG_3478

IMG_3479

IMG_3481

IMG_3482

IMG_3483

IMG_3484

IMG_3485

Terug bij het startpunt van onze wandeling, aten we een late lunch bij de Labberleute. En ja, ik bestelde opnieuw garnaalkroketten. Sue me!

IMG_3486

IMG_3489

De terugweg naar Kortrijk was bergaf, dus we konden goed vaart maken op onze bleu-bikes. We trapten flink door in de hoop om de trein van 15.58u nog te halen. Ik zetten de blue-bikes weg terwijl mijn vriend spurtte naar de lockers. Het zou echt erop of eronder worden. Helaas, het werd eronder. Terwijl ik stond te wachten op het perron op mijn vriend, kreeg ik een bericht dat de lockers niet open gingen. En daarmee vervloog de kans om de trein van 15.58u te halen.

Ik vervoegde mijn vriend bij de lockers, die blijkbaar niet open te krijgen waren, ook niet met de speciale code van de loketbediende. En de technieker kon pas om 10u maandagochtend langs komen op het probleem te fixen. Sorry, maar dat was gewoon niet acceptabel. De koffer bevatten ons beider laptops, mijn bril en lenzenproducten een hoop toiletspullen. De loketbediende bood ons geen enkel alternatief aan. We zagen twee opties:

  • optie één: zondag naar Leuven sporen (godzijdank zat de sleutel van ons appartement in de rugzak die we hadden meegenomen) en maandagochtend heen en weer sporen naar Kortrijk om de koffer op te halen,
  • ofwel optie twee: een bijkomende nacht in Kortrijk verblijven om de dag nadien onze spullen op te halen.

Na wat overleggen bleek dat optie twee (een nacht langer in Kortrijk blijven) geen optie was. We hadden geen reservekleren (en we stonden flink in het zweet na deze wandel- en fietstocht), geen lenzenproducten en natuurlijk had ik net dit weekend mijn maandstonden. Ik zou dan direct naar een apotheker en een winkel moeten gaan om ons van het nodige te voorzien. Bovendien nam mijn vriend maandag deel aan een online cursus die al om 9u startte. Vrij lastig, zonder laptop…

Optie één leek me ook niet echt aanlokkelijk, want dan zou ik maandag een ganse voormiddag verliezen aan het heen en weer sporen. Dus opnieuw de loketbediende wat onder druk gezet. Was er geen mogelijkheid dat de koffer maandagochtend zou nagestuurd worden naar Brussel zodat ik niet de ganse tocht heen en weer zou moeten maken? Neen, dat was onmogelijk: er mochten geen items van klanten meer met de interne post meegestuurd worden. Zelfs niet als deze items opgesloten zaten in de lockers van de NMBS zelf. Echt, klantvriendelijkheid, de NMBS heeft dat duidelijk uit haar woordenboek geschrapt. En ik besef maar al te goed dat de loketbediende daar ook niets aan kon doen, hij kon ons alleen maar de regels meedelen.

Mijn vriend en ik gaven echter niet op en uiteindelijk belde de loketbediende zijn baas, want die had blijkbaar nog een andere manier om die lockers te openen. Serieus! Enfin, we bedankten de loketbediende voor de moeite en besloten even het station te ontvluchten voor een drankje terwijl we wachtten op de aankomst van de baas van de loketbediende. De witte sangria op het terras van oude bekende Souffleur was net wat we nodig hadden om de stress weg te drinken.

IMG_3491

En kijk, toen we terug keerden naar het station was onze koffer bevrijd uit de locker! We ondertekenden snel een bewijs dat we de koffer in ontvangst hadden genomen en namen vervolgens de trein naar Leuven van 17.58u, twee uur later dan gepland. Laten we eerlijk zijn, ik heb met de NMBS al ergere situaties meegemaakt en was al lang blij dat ik maandag geen ganse voormiddag op de trein naar Kortrijk en terug zou moeten zitten.

Culinaire hoogstandjes bij Taste and Colours in Kortrijk

Normaal zou ik onze belevenissen op zaterdagavond geïntegreerd hebben in de blogpost over ons bezoek aan het Lijsternest en het Roger Raveelmuseum, maar omdat ik zo genoten heb van de culinaire hoogstandjes bij Taste and Colours, vond ik dat dit restaurantbezoek en de wandeling daarheen een eigen blogpost verdiende.

Kortrijk zelf bezochten we ondertussen al een paar keer, maar het blijft een fijne en aangename stad om in rond te slenteren, zeker nu het er rustiger dan normaal was door de coronacrisis. Al besef ik goed genoeg dat dit voor de middenstand een serieuze tegenvaller is. Wel jammer dat het charmante begijnhof grotendeels was opgebroken.

IMG_3387

IMG_3389

IMG_3390

IMG_3393

IMG_3399

IMG_3400

IMG_3403

IMG_3404

IMG_3408

Op basis van tripadvisor reviews reserveerde ik een tafel bij Taste and Colours en waw, wat een topavond! Taste and Colours is een restaurant waar alles af is: van het sobere interieur met daarin geïntegreerd het indrukwekkende kookeiland waar je live kan volgen hoe Chef Dirkjan Decock je gerechten bereidt, over de bijzonder verfijnde gerechten, de zalig lekkere biodynamische en natuurwijnen tot het stijlvolle logo. Chef Dirkjan Decock heeft oog voor detail, zoveel moge duidelijk zijn. Wat me ook zeer aansprak was de originele manier waarop hij groenten in zijn gerechten verwerkte, zelfs in het dessert! Bijzonder origineel!

Omdat we de avond voordien al meer dan genoeg wijn verzet hadden, hielden we het deze keer bij een aperitief en twee aangepaste wijntjes. Het concept van Taste and Colours laat toe om bij elke gang apart te beslissen of je al dan niet een glaasje wijn wilt drinken. Eigenlijk een beter concept dan een all-in prijs voor aangepaste wijnen, wat er vaak toe leidt dat je te veel drinkt op een avond. Bijzondere vermelding voor de fenomenaal lekkere saké met yuzu bij het dessert.

Maar oordeel gerust zelf:

Het kookeiland waar we vlakbij zaten:
IMG_3410

IMG_3413

Aperitief met appetizers:
IMG_3414

IMG_3418

Gele biet, pruim, koolrabi:
IMG_3420

Rog, knolselder, courgette, eidooier:
IMG_3422

schelvis, aubergine, wortel, girolle:
IMG_3425

lamsbout, cocos tarbais, oogst van de dag:
IMG_3427

Zuring, appel, citroentomaat:
IMG_3428

IMG_3429

Fe-no-me-naal!

Een namiddag met Stijn Streuvels en Roger Raveel

Zaterdagochtend namen mijn vriend om 9.20u de trein naar Kortrijk. Blijkt dat je er in het weekend zowaar een vol uur langer over doet om te sporen naar Kortrijk dan in de week. En dan moesten we in Brugge station nog een sprintje trekken om onze overstap te halen waarvoor we welgeteld vijf minuten hadden. De trein, het blijft toch altijd een avontuur.

Na onze valiezen afgedropt te hebben bij B&B OYO, trokken mijn vriend en ik de stad in voor een snel middagmaal bij Souffleur op het Schouwburgplein, het eerste er aanvaardbaar uitziende restaurant vlakbij het station van Kortrijk. Ik ging voor één van de meest basic gerechten op de kaart: garnaalkroketjes. Maar echt, soms gaat er niets boven heerlijke garnaalkroketjes! Doe daar nog een versgeperst fruitsapje bij en we hebben genoeg energie opgedaan voor een namiddagje cultuur opsnuiven.

IMG_3304

IMG_3309

IMG_3310

In de namiddag stond er een bezoek aan het Lijsternest en het Roger Raveel Museum op het programma. Omdat beide locaties onmogelijk te bereiken zijn met het openbaar vervoer hadden we een Cambio wagen gehuurd. De Cambio standplaats zou zich ergens aan het station van Kortrijk bevinden. Normaal gezien vallen die wagens van Cambio redelijk goed op, dus we hadden niet meteen problemen verwacht. Helaas googlemaps leidde ons niet naar de juiste locatie en uiteindelijk moesten we in het station van Kortrijk gaan informeren waar zich de Cambio standplaats bevond en dat bleek helemaal niet zo vlakbij het station te zijn als we hadden gedacht. We startten onze zorgvuldig geplande namiddag (voor zowel het Lijsternest als het Museum moest ik op voorhand reserveren) dus meteen al met vertraging.

Gelukkig verliep de rest van de namiddag vlekkeloos. Het Lijsternest toont de woning van Stijn Streuvels zoals deze eruit zag toen de schrijver er zelf nog woonde. En heuse reis terug in de tijd.

IMG_3312

IMG_3313

IMG_3314

IMG_3315

IMG_3316

Dé topattractie blijft natuurlijk het fenomenale bureau van Stijn Streuvels met het beroemde uitzicht op de omgeving.

IMG_3317

IMG_3321

IMG_3318

IMG_3319

IMG_3323

IMG_3324

IMG_3325

IMG_3327

Volgende stop: het Roger Raveelmuseum, alwaar mijn vriend en ik een heuse privé-rondleiding kregen. Supersympathiek! De vaste opstelling van de werken in het museum is onlangs veranderd én tot achttien oktober loopt er de zevende biënnale van de schilderkunst met een paar echt fenomenale werken. Allen daarheen, dus!

Een werk van Valérie Mannens speciaal gemaakt voor het Roger Raveelmuseum:

IMG_3328

IMG_3331

Het werk van Narcisse Tordoir sprak mij het meest aan:

IMG_3332

IMG_3333

IMG_3334

Zeer bijzonder werk van Vedran Kopljar, een kunstenaar waarvan we ongetwijfeld nog zullen horen:

IMG_3335

IMG_3336

IMG_3337

Het museum van Stéphane Beel is natuurlijk ook een kunstwerk op zich.

IMG_3340

IMG_3342

En natuurlijk, het kleurrijke werk van Raveel zelf:

IMG_3341

IMG_3343

IMG_3344

IMG_3345

En als uitsmijter, een heel bijzonder muurschildering van Matthieu Ronsse, die bedoeld is als tijdelijk werk en dus over een aantal maanden zal verdwijnen.

IMG_3346

We sloten de namiddag af met een korte wandeling in de groene omgeving van het museum en keerden vervolgens terug naar Kortrijk.

IMG_3353

IMG_3356

IMG_3357

IMG_3359

En als uitsmijter wat fotootjes van onze geweldige B&B OYO:

IMG_3363

IMG_3365

IMG_3366

IMG_3367

IMG_3368

IMG_3369

IMG_3371

IMG_3373

IMG_3384

Een dagje Cassel

Toegegeven, ik voelde vrijdagochtend al die champagne van de dag voordien toch wel een beetje. 😉 Gelukkig wachtte er ons een bijzonder uitgebreid ontbijt in de prachtige ontbijtruimte mét uitzicht van Chatellerie du Schoebeque. Scrambled eggs, warme chocolade broodjes, heerlijk versgebakken Franse brood, streekkazen, confituur, honing, en… verse pannenkoekjes! Hoera voor verse pannenkoekjes! Super leuk ook om mijn oud-collega en zijn vriend, die toevallig in hetzelfde hotel logeerden, terug te zien aan de ontbijttafel. Nu voor mijn oud-collega de plichtplegingen achter de rug waren, konden we op het gemak bijpraten aan de ontbijttafel. Ik kon niet anders dan hem feliciteren met het zeer succesvolle evenement. Fijn om zien hoe goed hij zich in zijn nieuwe job voelt.

IMG_3978

IMG_3980

Na het ontbijt nam ik afscheid van mijn oud-collega en zijn vriend en trok ik op verkenning in Cassel. Mijn vriend moest werken, dus die zocht zich een plekje om zich met zijn laptop in één van de chique sofa’s te nestelen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik op voorhand niets had opgezocht over Cassel, dus liep ik op goed geluk richting centrum. Ik was nog maar een paar meter verder toen ik een smal steegje ontdekte dat mij naar les passages du flâneur leidde, smalle straatjes die achter de huizen doorlopen en die alleen toegankelijk zijn voor voetgangers. Deze wandelpaden voeren je langs de oude stadsomwallingen en stadspoorten. Heel mooi en pittoresk, want de wandelpaden staan vol met bloemen en planten.

IMG_4888

IMG_4890

IMG_4898

IMG_4899

IMG_4900

IMG_4903

IMG_4906

IMG_4910

Ik verkende een gedeelte van de vroegere stadswallen en keerde via de Porte D’Aire terug naar de Grand’ Place, alwaar ik struikelde over het Office de Tourisme. Ik stapte binnen om een kaartje van Cassel te vragen en kwam buiten met een mooi getekend kaartje dat een wandelroute uitstippelde langs de Casselse bezienswaardigheden. Uiteraard had ik per ongeluk al een stukje van deze wandelroute afgelegd. Aangezien Cassel maar een zakdoek groot is, was dat onvermijdelijk.

De wandeling bracht me langs de site van een voormalige vesting, het monument des Trois Batailles (Cassel heeft een bewogen geschiedenis), een prachtige houten molen (in 19000 telde Cassel een twintigtal molens waar graan werd gemalen, leer werd gelooid of olie wed geperst), het standbeeld van Maarschalk Foch, die van oktober 1914 tot juni 1915 in Cassel zijn hoofdkwartier had, een achthoekige kapel, een met groen kroos bedekte paardendrinkplaats, de Notre-Dame kerk, de oude kapel van de Jezuïeten en een heel charmant kerkhof dat zich vroeger buiten de wallen moet bevonden hebben. En zo kwam ik weer bij ons hotel uit. Ik ging even dag zeggen aan mijn vriend en informeren of hij samen wilde lunchen. We hadden echter allebei nog geen honger na het zeer uitgebreide ontbijt en beslisten de lunch te skippen.

IMG_4911

IMG_4915

IMG_4916

IMG_4917

IMG_4921

IMG_4923

IMG_4926

IMG_4930

IMG_4932

IMG_4937

IMG_4938

IMG_4940

IMG_4941

IMG_4942

IMG_4944

IMG_4946

IMG_4949

IMG_4951

IMG_4955

IMG_4957

IMG_4958

IMG_4960

IMG_4961

IMG_4970

IMG_4972

IMG_4975

IMG_4976

De dag was nog maar half en ik had eigenlijk al bijna de ganse wandeling gedaan (Cassel is echt maar een zakdoek groot), maar hey, dat laatste stukje van de stadswallen had ik nog niet gedaan en toen ik er de eerste keer passeerde was de houten molen, hét symbool van Cassel niet zo goed belicht. Dus wandelde ik het laatste ontbrekende stuk van de route af en genoot van de zon op mijn gezicht.

IMG_4982

IMG_4983

IMG_4984

IMG_4986

IMG_4989

IMG_4992

IMG_4995

IMG_4999

IMG_5000

IMG_5004

Tijd om de befaamde Notre Dame van Cassel binnen te lopen en het interieur te bewonderen. Een typisch kerk in de Vlaamse stijl met drie zijschepen, volgens de toeristische folder.

IMG_5020

IMG_5021

IMG_5025

IMG_5027

Vervolgens keerde ik via de Ieperse Poort terug naar de weg die ik ‘s ochtends ontdekt had achter ons hotel en die helemaal de Casselberg afliep. Veel was er echter niet te zien langs die weg, buiten wat koeien en een sportveld, dus maakte ik rechtsomkeer en keerde ik terug naar ons hotel. Ondertussen was het iets na vier uur, tijd voor mijn vriend om aan het weekend te beginnen. Al die overuren mogen ook wel eens gecompenseerd worden, nietwaar?

IMG_5032

IMG_5034

IMG_5035

IMG_5037

Mijn vriend had al de videocalls afgewerkt op zijn agenda en de supercomputers liepen gesmeerd. Tijd voor een welverdiend ijsje op een terras dat ik eerder tijdens mijn wandeling had ontdekt. Ik bestelde een coupe met drie bollen (aja, ik had de lunch over geslagen!) en genoot van de heerlijke mangosorbet.

IMG_3993

Na het ijsje leidde ik mijn vriend langs de verkorte versie van de highlights, zodat hij, naast het Musée de Flandre, toch nog een beetje van Cassel had gezien. Na deze superkorte wandeling keerden terug naar de plek waar we onze Cambiowagen geparkeerd hadden en vingen we de terugrit naar Kortrijk aan, die even probleemloos verliep als de heenrit.

In Kortrijk had ik om half acht een tafeltje voor twee gereserveerd bij de 7 Zonden, een eetcafé met een gezellige binnentuin. Mijn vriend en ik deelden als voorgerecht een heerlijke burrata met boontjes en vijgen, een verrassend lekkere combinatie. Als hoofdgerecht ging ik voor de maatjes met aardappelsalade. Een heerlijk zomers gerecht dat de perfecte afsluiter vormde van een mooie dag. Zelfs de treinrit van Kortrijk naar Leuven verliep vlotjes. Soms zit gewoon alles mee!

IMG_3996

IMG_3997

Een gevarieerd weekend

Vrijdagavond was ik nog steeds niet in goede doen, maar goed, het snot liep al niet meer continu uit mijn neus, de genezing was ingezet. Jammer, want ik had al een hele tijd uitgekeken naar de nieuwjaarsreceptie die mijn vriend en ik organiseerden voor de vrijwilligers van ons gezamenlijke project. In totaal waren we met een man of twaalf (én een kleine party animal). De aanwezigen proefden vooral veel verschillende bieren (al waren er ook die zich aan de Krupnik waagden). Zelf hield ik het bij een bescheiden glaasje schuimwijn. Eén van onze vrienden had aangeboden voor de hapjes te zorgen. Fijn dat mijn vriend en ik ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Uiteraard had ze veel te veel voorzien, maar niemand die daarom maalde. We oefenden tussen de drank en de hapjes door zelfs wat Leives. Niet makkelijk voor een ingeweken Leuvenaar zoals mezelf! ‘Binnekèt kinde on’t stadoeës noo ne prootpool leustere die Leives klapt as ge up ne pedal dout.’ Uitspreken zoals het geschreven staat!

Omdat ik de zaterdagochtend om negen uur in de Spaanse les verwacht werd, sloten we de avond af rond een uur of twaalf. Ik was erg tevreden met het verloop van de avond en denk dat alle aanwezigen zich goed geamuseerd hebben.

Zaterdag vertrokken mijn vriend en ik na de Spaanse les richting Kortrijk alwaar we hadden afgesproken met een bevriend koppel en hun twee kindjes. We speelden samen volksspelen in De hond in ‘t kegelspel. De Hond in ‘t Kegelspel is een bijzondere plek, opgericht om mensen met verstandelijke  beperkingen of met psychosociale problemen de kans te geven op een volledige integratie in het maatschappelijk leven. In deze omgeving krijgen ze de kans om te werken als volwaardige werknemers. Dat de bediening niet altijd even vlot verliep, namen we er dus graag bij.

De kinderen vonden de spellen geweldig, al waren de meeste misschien toch net een tikkeltje te moeilijk voor hen. Mij spraken ze minder aan, maar het kan ook zijn dat mijn verkoudheid en het slaapgebrek me parten speelden. Voor het avondmaal reden we naar het huis van onze vrienden in Roeselare. Zij toverden heerlijk spaghetti op tafel waardoor ik me meteen een pak beter voelde. We speelden met de kindjes het Saaiste Spel Ooit (aka het Plopspel). Maar goed, saai of niet, ik heb toch maar mooi gewonnen.

IMG_6247[1]

IMG_6252[1]

Na het avondmaal speelden we een spelletje voor volwassenen: Saboteur. Door een klein misverstandje over de spelregels eindigde ik uiteindelijk als tweede. Enfin ja, laat het ons erop houden dat mijn vriend een goeie portie beginnersgeluk heeft gehad! 😉

We waren van plan om op een redelijk uur terug naar Leuven te keren, kwestie van mijn lichaam voldoende rust te gunnen om die vervelende verkoudheid te overwinnen, maar uiteindelijk lagen we toch pas rond half twee in bed. Gelukkig konden we zondag uitslapen.

Zondagnamiddag kregen we bezoek van onze vriend met de geklutste hersenen en zijn gezin. Hij is aan de beterhand, maar heeft nog een lange weg te gaan. De concentratieproblemen zijn er nog altijd, daarom heeft zich als uitlaatklep nu op sporten en muziek maken gestort. We werkten samen het hapjesoverschot van de nieuwjaarsreceptie weg. Wij vrouwen dronken een glaasje witte wijn, terwijl de mannen in de speciale biertjes vlogen. Dankzij Convento Food konden we een heerlijke menu op tafel toveren: gehaktballen voor de meisjes, nage van zeebaars met bloemkool voor de volwassenen. De twee blonde jongedames gedroegen zich voortreffelijk en we kregen zelfs een ‘Let it go’ serenade, in het Nederlands én het Engels.

Heel fijne namiddag/avond. Het doet altijd deugd om het weekend met vrienden te kunnen doorbrengen.

Een weekendje Westhoek – Pasen

Terwijl Stille Zaterdag een fantastisch zonnige dag was, hadden we op Paasdag zelf minder geluk. Grijs en grauw weer met de belofte van regen in de lucht. Ideaal weertje om in een museum door te brengen. Dus begaven we ons naar de onlangs heropende IJzertoren. We startten ons bezoekje met een ritje in de lift naar het dakterras. Spijtig dat de slechte weersomstandigheden het zicht erg beperkten. Op een zonnige dag moet het uitzicht bepaald indrukwekkend zijn.

Vervolgens daalden we met de trap verdieping per verdieping langs de verschillende opstellingen. Het idee om een tijdslijn in de trapschacht te maken vond ik erg goed gevonden en gaven ook een gevoel van continuïteit aan de tentoonstelling. Maakten op mij het meeste indruk: de reconstructie van de ondergrondse gangenstelsels die de geallieerden uitgroeven en de vele confronterende foto’s. De geschiedenis van de Vlaamse beweging interesseert me persoonlijk minder, maar het is wel belangrijk dat ook dit aan bod komt in een monument dat toch in zekere zin controversieel was/is.

We waren veel langer in de IJzertoren gebleven dan oorspronkelijk gepland, waardoor het al een uur of twee was toen we op zoek gingen naar een snelle hap. Die vonden we in De Burgerij in Diksmuide. Veel valt er niet te zeggen over mijn slaatje met tomaat en garnalen, misschien had ik toch beter het voorbeeld van mijn vriend gevolgd en een burger genomen.

In de namiddag trok de hemel langzaam open en toen we bij de Dodengang aankwamen, scheen zowaar de zon. De Dodengang is een netwerk van ruim een kilometer Belgische loopgraven en bunkers aan het IJzerfront. Tijdens WOI was dit een van de gevaarlijkste stellingen van het Belgische leger, amper 50 meter verwijderd van een Duitse bunker. Kogels van Duitse sluipschutters zaaiden dood en verderf. Ik vind het belangrijk zulke plaatsen met een bewogen geschiedenis te bezoeken, maar echt bevatten hoe het leven van zo’n frontsoldaat geweest is, neen, dat is volgens mij onmogelijk.

Laatste stop van de dag: Deutscher Soldatenfriedhof Vladslo, waar 25.644 gesneuvelde Duitse soldaten rusten. Het kerkhof is vooral gekend voor de stenen beelden van het treurende ouderpaar, gemaakt door de Berlijnse kunstenares Käthe Kollwitz in herinnering aan haar 17-jarige zoon Peter Kollwitz, die op 23 oktober 1914 in het naburige Esen sneuvelde. Een hartverscheurend mooie plek: groen en vredig. Erg indrukwekkend.

We sloten de dag af met een driegangenmenu in Beau’M op de Grote Markt van Kortrijk. Heerlijke carpaccio, paling in ‘t groen en als kers op de taart: een zalige crème brûlée. Een dag vol contrasten.

IMG_2162

IMG_2163

IMG_2164

IMG_2166

IMG_2192

IMG_2195

IMG_2197

IMG_2210

IMG_2211

IMG_2213

IMG_2215

IMG_2216

Een weekendje Westhoek – aankomst op vrijdag

Een tijdje geleden vatten we het plan op om samen met vrienden een weekendje naar de Westhoek te gaan. We kwamen een avond samen in Leuven om de plannen te bespreken en stelden een kindvriendelijk programma op. Ik boekte een B&B in Kortrijk voor ons twee en stelde een planning op voor de zaterdag die we met onze vrienden en hun vijfjarig zoon zouden doorbrengen. Heel even zag het ernaar uit dat mijn broertje en zijn vriendin ons op zondag zouden vervoegen, maar dit ging uiteindelijk niet door.

Om de files zoveel mogelijk voor te zijn, nam ik op Goede Vrijdag een halve dag verlof. Al bleek al snel dat we niet de enige waren die zo geredeneerd hadden, want onderweg naar West-Vlaanderen stonden we aardig wat in de file. Zo kwamen we ongeveer een uur later dan gepland aan bij Dharma B&B, alwaar we supervriendelijk onthaald werden door onze gastvrouw. De kamer bleek gigantisch te zijn en tegen een flesje schuimwijn als welkomstgeschenk zeggen wij natuurlijk ook geen neen. Een veelbelovend begin van het weekend.

Het was onze tweede keer in Kortrijk. De allereerste keer was vele jaren geleden toen mijn vriend en ik uitgenodigd waren op het huwelijksfeest van de zoon van onze toenmalige baas. We waren toen een beetje vroeger ter plaatse en liepen een uur of twee in Kortrijk rond. Ik herinnerde me nog de mooie Grote Markt en keek er al naar uit om de gebouwen te fotograferen. Helaas, bleek er een heel lelijke foor op de Grote Markt te staan. Wat wel veel volk op de been bracht, maar niet echt bevorderlijk was voor het fotograferen van monumenten.

Net voor sluitingstijd namen we ook nog even een kijkje in shoppingcentrum K, om te zien what the fuzz was all about. Maar het leek mij een shoppingcentrum zoals er twaalf in een dozijn zijn. Al hoop ik natuurlijk dat het centrum kan bijdragen aan de opleving van al de winkels en horeca in Kortrijk.

We sloten onze wandeling af met een maaltijd in Vietnamees restaurant Sansai. Lekker eten, slechte bediening. Ik kan door kort over zijn. Na het flesje schuimwijn leeggedronken te hebben, kropen we vroeg in bed, kwestie van goed uitgeslapen te zijn voor zaterdag.

IMG_1992

IMG_1993

IMG_1996

IMG_2002

IMG_2006