Deze namiddag en avond vierden we nieuwjaar bij onze vrienden in Tielt-Winge. Altijd een bijzonder moment wanneer mijn petekindje zijn nieuwjaarsbrief boven haalt. En ik kan met de hand op het hart zeggen: hij doet dat elk jaar beter en beter. De verlegenheid lijkt overwonnen en al ligt het leestempo nog redelijk hoog, ik verstond alles prima! Die envelop met centjes had hij dus dubbel en dik verdiend. En ik was even blij met mijn flesje limoncello. Perfect getimed, want de vorige fles die we van de ouders van mijn vriend gekregen hadden na hun Rometrip in september was net op!

Naar goede gewoonte mochten we genieten van de kookkunsten van de ouders van mijn petekindje en speelden we samen spelletjes. Ik was minder fan van het gebak dat de mama van onze kameraad gemaakt had tijdens haar bakcursus en dat we aten als dessert. Maar hey, niet elk bakexperiment kan even geslaagd zijn, he! Dat hield ons alvast niet tegen om er een fijne namiddag/avond van te maken!

Deze zondag reden mijn vriend en ik naar Tielt-Winge om samen met mijn petekindje en zijn gezin te klinken op het nieuwe jaar. Bij het binnen komen in de ruime woonkamer van onze vrienden werd onze blik meteen getrokken naar de prachtige kerstboom in de hoek, versierd met kerstballen die mijn vriend en ik vanuit gans de wereld meegebracht hebben voor de mama van mijn petekindje. Tof om te kunnen snuisteren doorheen al die fijne reisherinneringen. Nu de kinderen groot genoeg zijn, durfde de mama het eindelijk aan de breekbare glazen kerstballen in een gloednieuwe kerstboom te hangen.

We beten meteen de spits af met de nieuwjaarsbrief. En het moet gezegd, dat gaat elk jaar een beetje vlotter. Mijn petekindje las goed verstaanbaar voor en was blij met zijn enveloppe met geld. Zelf kreeg ik ook een superleuk cadeautje: een sushi-etentje met mijn petekindje en stijlvolle eetstokjes van Mamzel in afwachting tot het zover is!

Vervolgens waagde ik mij aan spelletje Mario Kart, dat ik uiteraard glansrijk verloor. Ter mijner verdediging: het was de allereerste keer dat ik dit spel speelde. Ik zal alleszins nog stevig moeten oefenen om mijn petekindje in te maken, wiens oog-handcoördinatie duidelijk superieur is aan die van mij.

Terwijl we van een zelfgemaakt aperitiefhapje smulden, speelden we een nieuwe UNO variant: UNO flip! Een variant die het spel nog spannender en tegelijkertijd frustrerende maakt.

Het hoofgerecht was een heerlijke pasta met geroosterde bloemkool, pancetta en peterseliepesto. Amai, dat smaakte!

En natuurlijk sloten we al met een heerlijk ijsje met warme chocoladesaus.

Een fijne dag!

Na een geweldig verkwikkende nachtrust in het bed van onze vrienden uit Herent (door het slechte bed in Genève apprecieer ik het comfort van een goed bed veel meer dan vroeger), genoten we van een gezamenlijk ontbijt met z’n zessen. Niets zo lekker als vers brood en een spiegeleitje om de dag goed in te zetten. De oudste dochter was gelukkig helemaal opgeknapt.

Na het ontbijt openden de meisjes hun kerstcadeautje: een grote Lego Boost doos. We bogen ons gezamenlijk over de instructies en slaagden erin het wagentje enkele commando’s te laten uitvoeren. En als ik heel eerlijk moet zijn: volgens mij vonden de volwassenen het een nóg leuker cadeautje dan de kinderen. 😉

Tegen het middaguur namen we afscheid van onze vrienden en reden we naar Tielt-Winge om mijn petekindje zijn nieuwjaarsbrief te horen voorlezen. Ik moest mij tot het uiterste inspannen om te verstaan wat hij zei, maar ik was al blij dat hij zijn verlegenheid overwon. Een écht goeie foto van ons tweetjes zat er helaas niet in. Volgende keer beter!

We genoten gezellig samen van pasta met witte vis en boerenkool, een recept van Jeroen Meus, uiteraard. Het smaakte heerlijk en ik moest me inhouden om geen tweede portie op te scheppen. ‘t Is dat er nog een tiramisu met peer als dessert volgde. 😉

Om al dat eten te laten zakken, maakten we een wandelingetje in de omgeving. Eerst en vooral gingen we een kijkje nemen in de nieuwe kantoorruimte van onze vriendin. Tot nu toe werkt ze als architecte vanuit haar eigen huis, maar het aantal opdrachten neemt toe en ze heeft ondertussen een medewerkster aangenomen. Om verder te kunnen uitbreiden, was een eigen kantoorruimte noodzakelijk. Mijn vriendin kocht het kantoor casco, dus ik ben erg benieuwd hoe het afgewerkte kantoor er over een jaar of zo uit zal zien.

We wandelden verder naar een speeltuintje zodat de twee jongens en Jon, de chocholadebruine labrodor van een half jaar oud, zich wat konden uitleven in de gezonde buitenlucht. Van al dat spelen wordt een mens hongerig, dus klopten we nog eens een chocoladen marmite aan stukken. Mijn petekindje en zijn broertje vonden het alvast geweldig. Dik succes, die marmites!