Kunstuur in Hasselt

Deze namiddag spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt. We hadden afgesproken met vrienden die we letterlijk al een eeuwigheid niet meer gezien hadden. Ze stelden voor om samen naar het Kunstuur in Hasselt te gaan. Aangezien ik goeie herinneringen had aan de editie van Kunstuur in Mechelen, zei ik meteen ja. Al had ik daar achteraf een beetje spijt van, want nu was het eindelijk eens mooi weer! Jammer om dan een binnenactiviteit te doen.

Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een terrasje mee te pikken om ons te hydrateren alvorens een uurtje van kunst genieten in het oude stadhuis van Hasselt. En alhoewel ik ondertussen al een paar werken in de tentoonstelling kende, kon ik toch weer genieten van de ervaring. Het Kunstuur is ideaal als je niet overdonderd wil worden door een overdaad aan kunstwerken en graag wat meer tijd neemt om een kunstwerk grondiger te bekijken.

Na afloop wandelden we samen naar het huis van onze vrienden (grappig, onderweg kwam ik nog een Leuvense vriendin tegen) en dronken we een aperitief bij onze vrienden. Mijn vriend maakte kennis met hun prachtige langharige collie, we dronken samen een flesje prosecco (die een beetje te zoet was naar mijn goesting) en luisterden naar de verhalen van de jongvolwassenen. Amai, waar is de tijd dat ik de twee jongste kinderen van onze vriendin als baby in mijn armen gehouden heb? Dat lijkt nog niet zo lang geleden en nu gaat de jongste al naar de universiteit (wel een jaartje vroeger, maar dan nog).

Na het aperitief trokken we naar het Spaanse restaurant Esquina, alwaar we een tapasplank deelden en ik genoot van inktvis als hoofdgerecht.

Na het eten wandelen we samen terug naar het station en namen afscheid met de belofte om geen jaren over een volgende afspraak te laten gaan.

Tout Simple in Hasselt

Voor zijn vaderdag had ik mijn vader uitgenodigd om samen te lunchen bij Tout Simple in Hasselt. Het was nog een heel gedoe vooraleer de afspraak effectief vast lag, maar die uitleg ga ik jullie besparen. It wasn’t pretty.

Tout Simple bleek gelukkig een meevaller. Gezellig restaurant met klassieke Frans-Belgische keuken uitgebaat door een vriendelijk koppel. Zij in de zaak, hij achter het fornuis. En de gesprekken liepen redelijk vlot. Een opluchting.

Zalm als appetizer:

Sint-Jacobsvruchten:

Kalfsvlees:

De indrukwekkende kroonluchter:

Het Groot Onderhoud

Deze ochtend spoorde ik naar Hasselt voor de jaarlijkse editie van het Groot Onderhoud in de PXL Hogeschool. Aan het station stonden pendelbussen op ons te wachten die ons naar PXL brachten. Het thema van dit jaar was: ‘De toekomst is nu’. Super boeiend om van gedachten te kunnen wisselen over de toekomst van erfgoed. Met de zich steeds sneller ontwikkelende AI-toepassingen liggen er alvast veel mogelijkheden, maar tegelijkertijd blijft digitaal erfgoed bewaren voor de toekomsteen uitdaging. Een ander onderwerp was hoe we erfgoed kunnen ontdoen van haar oudbollige imago en jongeren en mensen met een migratieachtergrond kunnen warm maken voor erfgoed.

De artistieke interventie vond ik dit jaar wat minder dan vorig jaar, maar goed, dat kan gebeuren.

‘s Middags genoten we van heerlijke veggie broodjes en we sloten de dag af met een veggie receptie met sushi, kroketjes en verse aardbeien met chocolade. Not bad, not bad at all!

Een avond bij Lento in Hasselt

Gisterenavond had ik afgesproken met een kameraad om samen iets te gaan eten in zijn thuisstad Hasselt. Helaas waren de treingoden mij niet echt gunstig gezind en arriveerde ik met een stevige vertraging. Gelukkig met nog net genoeg marge om stipt om 20.15u in restaurant Lento te zijn.

We hadden al eerder gedineerd in restaurant Lento, dus ik wist waaraan ik me kon verwachten bij dit veganistische restaurant. En jawel, de gerechten waren even verzorgd, origineel en lekker als ik mij herinnerde. Alleen had ik een gang meer moeten bestellen. Het viergangenmenu was net iets te weinig voor mij. Alhoewel de bediening vriendelijk was, waren ze niet echt aandachtig voor de noden van de klanten. Een restaurant waar een ober niet vraagt of je nog iets wil drinken, terwijl je glas duidelijk leeg is, nog niet vaak meegemaakt. Het kostte me zelfs de nodige moeite om een flesje kombucha te bestellen. Vreemd.

Appetizer:

Koningoesterzwam, leche de tigre, granny smith, zeevenkel, zeewierkaviaar:

Knolselder, truffel, hazelnoot, pink lady, kappertjes:

Biet Wellington, vadouvan, framboos, snijbiet:

Kombucha!

Citroensorbet, limoncello, spumante, peper:

We hadden alleszins meer dan genoeg stof om bij te praten, want het was alweer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Dus namen we in het station van Hasselt afscheid met de belofte ditmaal geen jaar te wachten om een nieuwe afspraak vast te leggen.

Verjaardagsdiner in de Kwizien

Zaterdagavond spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt om zijn verjaardag te vieren met mijn broertje en zijn vriendin (onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren!). We kozen voor een restaurant waar we ondertussen al menige verjaardag gevierd hebben: de Kwizien. En ja, ook ditmaal werden we niet teruggesteld. Het eten was zo mogelijk nog beter dan de laatste keer dat we er waren, al kan dat ook aan het gezelschap gelegen hebben. Mijn vriend kreeg als verjaardagscadeau een mooie fles Machrie Moor Peated Arran single malt. Benieuwd om die samen met hem te kunnen proeven!

Enige domper op de avond: de laatste hapjes bij de thee moesten we aan een hoog tempo naar binnen werken, anders riskeerden we de laatste trein van Leuven naar Hasselt te missen. Mijn vriend en ik moesten er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen. Serieus, waarom kan de laatste trein niet om 23.30u vertrekken in plaats van om 22.30u? Hoe ga je op die manier mensen overtuigen om het openbaar vervoer te nemen? Mijn vriend en ik waren dolgraag nog wat langer in de Kwizien blijven plakken voor een afzakkertje. NMBS make it happen!

Heerlijke hapjes voor bij het aperitief:

Een oestertje gaat er altijd wel in:

Makreel – ajo blanco – venkel – duindoornbes:

Snoekbaars – Noordzeekrab – selder – kaffir – geitenkaas uit Lummen:

Skrei – zeewier – groene kool – salie:

Coquille – knolselder – limoen – beurre blanc:

Presa Iberico BBQ – wortel – savooi – dragon:

Platte kaas – passievrucht – gekonfijte tijgercitroen – avocado – basilicum:

Hapjes voor bij de thee:

Veganistisch genieten bij Lento in Hasselt

Echt toevallig dat op nog geen week tijd twee keer in een Hasselts restaurant belandde. Deze vrijdag had ik immers afgesproken met de kameraad die mijn vriend en ik een tijdje geleden tegen het lijf liepen op de Leuvense Oude Markt. Ik beloofde tijdens deze toevallige ontmoeting snel af te spreken om wat uitgebreider bij te praten en jullie weten dat ik een vrouw van mijn woord ben! Voor onze afspraak was ik afgezakt naar de thuisstad van onze kameraad: Hasselt. Dankzij de NMBS geraakte ik daar erg vlotjes vanuit Leuven.

Mijn kameraad had om 20u een tafeltje gereserveerd bij veganistisch restaurant Lento. We hadden nog wat tijd over, dus liepen we langs het huis dat hij een paar jaar geleden kocht en dat ik tot nu toe nog niet gezien had. Een gezellig rijhuis in een rustige buurt met moulures waar ik blij van werd. Al is het duidelijk dat een grondige renovatie van de achterbouw zich opdringt om van het huis echt een gezellige thuis te maken. Maar alles op zijn tijd, natuurlijk!

We waren een kwartiertje later dan gepland in het restaurant, maar gelukkig stond ons tafeltje nog op ons te wachten. En kijk, tot mijn grote verbazing zaten kennissen van uit de tijd dat ik nog in Leuven op kot zat aan het tafeltje vlak naast ons. Wat een ongelooflijk toeval! De laatste keer dat ik hen zag, moet bijna twintig jaar geleden zijn (yikes, time does fly), maar ze waren nog niks veranderd. Hopelijk dachten ze over mij hetzelfde. 😉 De herkenning was alleszins wederzijds. Ze vertelden dat ze sinds kort veganistisch waren, vandaar hun bezoek aan dit restaurant en ik stelde hen kort voor aan mijn tafelgenoot en wenste hen een fijne maaltijd toe.

Lento heeft als missie aan te tonen dat een plantaardig menu heel bourgondisch, rijkelijk en vooral lekker kan zijn. En wat mij betreft, mag die missie zeker als geslaagd beschouw worden, al mocht het voor mij allemaal net een tikkeltje pittiger zijn. Ik zal hen eens een fles sriracha cadeau doen. 😉

Appetizer:

Lasagne van zoete aardappel, rode biet en cashewricotta, met een sausje van spinazie en tijm:

Knolselder-pastinaaksoep met pesto:

Risotto met gepofte butternut en bospaddenstoelen:

Apfelstrudel met vanillesaus en slagroom:

Winnaar van de trofee van het beste gerecht van de avond: een gedeelde eerste prijs voor de fantastische knolselder-pastinaak soep en de fenomenale apfelstrudel.

Mijn kameraad en ik sloten de maaltijd af met een kopje thee en ik maakte nog snel een fotootje met de kennissen die ik twintig jaar niet meer gezien had en die helemaal van Geel naar Hasselt waren gekomen om van een veganistische maaltijd te kunnen genieten.

Alvorens de terugreis naar Leuven aan te vatten, ging ik nog snel even naar het toilet, alwaar een dame mij aansprak en vroeg of ze samen met mijn naar het station kon wandelen. Euh, uiteraard geen bezwaar, ik help graag dames die zich ietwat onveilig voelen uit de nood. Al lijkt me daar in Hasselt op een vrijdagavond nu niet direct een reden toe. Ik zegde dus toe, maar toen ze hoorde dat ik van plan was de laatste trein te nemen, besloot ze toch alleen te wandelen. Ok, dan!

Na dit iet of wat bizarre voorval, wandelde ik samen met mijn kameraad terug naar het station. We stonden net afscheid te nemen in de tunnel onder de sporen toen we aangesproken werden door twee zwarte meisje. Eén van de meisjes was op zoek naar de trein naar Oostende. Ik keek haar lichtelijk ongerust aan, want het was ondertussen al bijna 23u en ik weet hoe lang je onderweg bent met de trein naar Oostende. Na een kleine opzoeking bleek dat ze samen met mij de trein naar Leuven moest nemen en daar moest overstappen op de trein naar Oostende, die helaas door werken tussen Brugge en Oostende maar tot Brugge reed. Aankomsttijd in Brugge: 1.23u. Ik vroeg haar of ze zeker was dat ze nog naar Oostende wilde, want de trein reed maar tot Brugge dan zou ze daar in het holst van de nacht een vervangbus naar Oostende moeten nemen. Ze verzekerde me echter dat ze naar Oostende moest, dus hielp ik haar een ticket kopen en vergezelde ik haar tijdens de rit naar Leuven.

Onderweg maakte ik nader kennis met haar. Het meisje bleek een Erasmus-studente uit Ethiopië die in Hasselt sociaal-werk studeerde. Ze was nog nooit in haar leven in Brugge of Oostende geweest, wat mij toch iet of wat ongerust stemde. Ik drong er bij haar op aan dat ze iemand moest bellen om haar met de wagen te komen ophalen aan het station van Brugge, dan kon ze zich het gedoe met die vervangbus besparen en zou ze zeker veilig op haar bestemming geraken. Ze belde een beetje rond, maar de persoon aan de andere kant van de lijn had duidelijk niet veel zin om haar ‘s nachts in Brugge te komen ophalen. Ze moest maar proberen de bus te nemen. Sta me toe dit toch lichtelijk onverantwoord te vinden, maar zij scheen er allemaal niet te zwaar aan te tillen. Ik sprak een conducteur aan om meer info te krijgen over de vervangbus, maar die was er zelfs niet van op de hoogte dat er werken waren tussen Brugge en Oostende. Uiteindelijk raadde ik haar aan om in Brugge op de trein iemand aan te spreken met de vraag haar te helpen de juiste bus te vinden.

In Leuven vergezelde ik haar naar het perron en gaf ik haar mijn telefoonnummer, zo kon ze me laten weten dat ze zeker veilig op haar bestemming geraakt was.

Een avond vol bijzondere ontmoetingen…

PS: Ik ontving deze ochtend een bericht dat het Ethiopische meisje om 8u (!?!) in Oostende was aangekomen en dat alles ok was. Eind goed, al goed?

Verjaardag vieren in De Kwizien

Zaterdagmiddag hadden mijn vriend en ik afgesproken om mijn verjaardag te vieren in Hasselts restaurant De Kwizien samen met mijn vader en zijn vriendin. Voor ons de eerste kennismaking met deze dame. En alhoewel ik het mijn vader gun dat hij opnieuw een volwaardige relatie heeft, voelde ik bij mezelf toch een zekere weerstand.

Maar kijk, na de eerste ongemakkelijke stiltes kwamen de tongen toch losser en vonden we gezamenlijke gespreksonderwerpen. Wellicht ook dankzij de uitstekende wijnen van De Kwizien. De dame zelf viel goed mee, maar de situatie blijft natuurlijk gecompliceerd en delicaat. Daar kan niemand iets aan veranderen.

Aziatisch geïnspireerde appetizers:

Hamachi, kaffir, basilicum, zure room:

Pladijs & Zeeuwse oester, gerookte prei, koriander:

Boerderijeend, knolselder, ras el hanout, stoofappel:

Assortiment kazen:

Calvados en iets zoets:

Na het afzakkertje namen we afscheid van mijn vader en zijn vriendin en trokken mijn vriend en ik nog even de Hasseltse straten in om de sfeer op de Jeneverfeesten op te snuiven en een paar jenevertjes te drinken. Erg genoten van het prachtige optreden van feestband BAM. Ik werd er spontaan blij van!

En dankzij de NMBS raakten we veilig weer in Leuven.

Early birthday lunch

Zondag vierde ik, toegegeven een beetje te vroeg, mijn verjaardag samen met mijn vader, mijn broer, de vriendin van mijn broer en mijn vriend in sterrenrestaurant Just Eat Right in het charmante Hasselt. Het was opvallend rustig in het restaurant. Naast onze tafel, was er enkel nog een tweede tafel met vier personen. De ober stelde ons gerust dat het gewoonlijk drukker was. De Hasseltse jeneverfeesten hadden er echter voor gezorgd dat het vast cliënteel weg bleef. Geen erg, zo hadden wij bijna een privé-ober voor onze tafel en konden we in alle rust genieten van al het lekkers dat op onze tafel passeerde.

Aangezien het een verrassingsmenu was, kan ik jullie helaas geen exacte omschrijving per gang geven, maar het volstaat in deze om te zeggen dat elke gang voortreffelijk was. Bewijsmateriaal:

Na de lunch namen we afscheid van mijn vader die nog naar het rusthuis moest en trokken mijn vrienden en ik samen met mijn broer en zijn vriendin de stad in om toch nog een beetje mee te pikken van de jeneverfeesten. Het was abominabel slecht weer, dus ja, de opkomst was niet echt overweldigend te noemen. Wij zijn geen van de vier jeneverliefhebbers, daarom hielden we het bij kijken naar de kraampjes en wat wandelen door de Hasseltse straten. Geheel op het onverwacht kwamen we een vriendin en haar zoon tegen. Grappig hoe klein de wereld (en dan vooral Hasselt) is. We sloten de namiddag af met een heerlijke cocktail bij Sapiens. De wisky sour was zo lekker dat ik het gewoon niet kon laten om nog een tweede te bestellen.

De rit naar het station van Schulen met onze bob achter het stuur was bijzonder spannend. We arriveerden just in time, met dank aan de NMBS om onze trein wat vertraging te laten oplopen, waardoor we wat meer speling hadden.

Culinair genieten bij Ansoler in Hasselt

Na een nachtje slapen in ons eigen bed, namen mijn vriend en ik de trein naar Limburg om mijn moeder’s kamer in het gloednieuwe rusthuis te bewonderen en de verjaardag van mijn broer te vieren. De nieuwe kamer is een hele verademing ten opzichte van de vorige, zoveel groter en lichter. Het nieuwe rusthuis heeft nog wat schoonheidsfoutjes, maar dit zullen de aannemers hopelijk in de komende maanden rechtzetten, zodat het geheel kan voorlopig opgeleverd worden.

‘s Avonds ging het richting Hasselt met mijn broer en zijn vriendin. Ze hadden een tafeltje gereserveerd bij restaurant Ansoler, een vrij nieuw restaurant in Hasselt met een jonge, dynamische ploeg aan het roer. Een fantastische keuze, want de gerechten die ons voorgeschoteld werden, waren stuk voor stuk verfijnde pareltjes, vergezeld van (uiteraard) uitstekende wijnen. Voor een verjaardag mag het al eens iets meer zijn, nietwaar? Het enige gerecht wat mij minder kon bekoren was de zee-egel met paprika en cordy ceps. De paprika smaakte te hard door, waardoor er van de subtiele smaak van de zee-egel niet meer veel overbleef.

Een bloemlezing van wat op ons bord passeerde:

appetizers:

zee-egel – paprika – cordy ceps:

zeeduivel – tuinbonen – avocado:

heilbot – waterkers – venkel:

goudbrasem – witte asperge:

buikspek – koffie – witloof:

duif – bieten – freekeh:

lam – erwt -artisjok:

aardbei – rabarber -zuring:

zoetigheden bij de thee:

Een avond om in te kaderen.

Culinaire uitspattingen in Hasselt

Tot mijn scha en schande moet ik toegeven dat het bijna drie jaar geleden was dat ik deze vrienden nog eens in levenden lijve gesproken had. Hoeveel likes en comments je ook op een facebook- of instagrambericht achterlaat, er gaat toch niets boven écht menselijk contact. Ondertussen zijn onze vrienden een paar maanden geleden met hun drie kinderen verhuisd naar Hasselt. Dat maakte het voor mij wel wat makkelijker om af te spreken. Hun vorige woonst in Meldert was immers nauwelijks bereikbaar met het openbaar vervoer.

Dus spoorde ik zaterdagnamiddag naar Hasselt, alwaar mijn gastheer en gastvrouw mij opwachtten om samen te aperitieven in Hasselt Centrum. We belandden met een heerlijke cocktail op het terras van El Sueño. Serieus, een lazy red cheeks is op zich al lekker, maar dat extra bolletje frambozenijs maakte het helemaal af. Op een bizar kort regenbuitje na, scheen de zon de ganse tijd en tegen dat we aan onze wandeling naar de nieuwe woonst van onze vrienden begonnen, was er zelfs geen plasje water meer te bespeuren op de straatstenen.

Het nieuwe huis van onze vrienden in Hasselt is een pak kleiner dan hun vorige woonst, maar de ligging is zoveel beter. Vlak bij het stadscentrum, de scholen van de kinderen en de talrijke hobby’s van mijn vrienden en hun kroost. Ik werd onthaald op een werkelijk uitstekende barbecue met een voorgerechtje gemaakt door de oudste zoon (veertien al, how did that happen?), heerlijke in citrusvruchten gemarineerde kippenspiesjes, scampi en ongelooflijk lekkere tonijn met Mexicaanse saus. Wat een heerlijk gerecht! Een echte luxebarbecue

Na de maaltijd verkasten we naar binnen, want het werd een beetje te fris om buiten te zitten. Hoezeer ik ook verlang naar zalige zomeravonden, het lijkt erop dat de zomer even de pauzeknop heeft ingedrukt. Waar blijft die beloofde hete zomer? Ik ben helemaal klaar voor een bisnummer na de zomer van 2018.

Ik kreeg een rondleiding het nieuwe huis en met een glaasje wijn in de hand en zoveel onderwerpen om over bij te praten, vloog de tijd voorbij. We sloten de avond af met een glaasje authentieke Hasseltje jenever, gerijpt op eikenhouten vaten, en een glaasje Italiaanse limoncello. En toen was het tijd om de laatste trein naar Leuven terug te nemen. Maar niet alvorens elkaar beloofd te hebben, snel een volgende afspraak te maken.

Yet Another Blog

Life on my side

hasselt