cocktail

Cocktails bij Sinatra

Vanavond ging ik iets drinken met een kameraad die er nood aan had zijn hart te luchten. Ik was ondertussen al een paar keer langs Sinatra in de Mechelsestraat gepasseerd en dat leek mij een rustige en stijlvolle plek voor een goed gesprek. Onze kameraad zei meteen ja op mijn voorstel en gelukkig bleek mijn indruk juist geweest te zijn.

We installeerden ons aan een rustig tafeltje voor twee waar we veel privacy hadden, genoten van de uitstekende cocktails (de pisco sour is een absolute aanrader) en namen uitgebreid de tijd voor een diepgaand gesprek. Veel oplossingen kon ik niet aanreiken, maar een luisterend oor doet vaak al veel.

Sinatra is beslist een plek waar je mij in de toekomst vaker zal zien.

IMG_2916

IMG_2920

IMG_2922

Afscheidscocktail

Deze maandag december zijn er weer een aantal collega’s die onze organisatie verlaten. Altijd jammer om vertrouwde gezichten te zien vertrekken, zelfs al gaat het om mensen met een contract van bepaalde duur, zoals de collega waarmee ik maandagavond iets ging drinken in The Dominican. Hij startte net als ik op 1 januari 2018 in een nieuwe job en in de twee jaren dat we samen hetzelfde landschapskantoor deelden, waren wij twee vaak de laatsten op post. We hadden een running joke dat we streepjes zouden trekken om bij te houden wie van ons twee het vaakst als laatste naar huis ging. Degene die uiteindelijk het meeste streepjes achter zijn of haar naam zou hebben staan, zou getrakteerd worden door de verliezer. Uiteindelijk erkende hij al snel zijn meerdere in mij en won ik deze mini-competitie met vlag en wimpel.

Alleen kwam het er maar niet van om samen iets te gaan drinken, tot hij zijn voorlaatste werkweek inging en ik me opeens realiseerde dat we nog steeds niet samen op stap geweest waren. Snel een datum geprikt en zo zaten wij op maandagavond gezellig te babbelen met een cocktail voor onze neus. Het was een zeer aangenaam gesprek en ik leerde een collega kennen met een passie voor muziek en informatica. Omdat het nog maar maandag was, hielden we het bij één cocktail en kozen we verstandig voor een glaasje wijn als tweede drankje. En jawel, belofte maakt schuld: mijn collega trakteerde. Al voelde ik me daar wel een beetje slecht bij, want hij heeft niet meteen uitzicht op een nieuwe job en The Dominican is nu niet meteen het goedkoopste café in de buurt. Maar ondanks mijn aandringen om de rekening te delen, wilde hij van geen wijken weten. Sympathiek!

Hoe het gesprek exact op dit onderwerp uitkwam, weet ik niet meer, maar ik wil jullie beslist de ‘bumblebee’ gerelateerde links niet onthouden die mijn collega me de dag nadien doorstuurde:

Early birthday lunch

Zondag vierde ik, toegegeven een beetje te vroeg, mijn verjaardag samen met mijn vader, mijn broer, de vriendin van mijn broer en mijn vriend in sterrenrestaurant Just Eat Right in het charmante Hasselt. Het was opvallend rustig in het restaurant. Naast onze tafel, was er enkel nog een tweede tafel met vier personen. De ober stelde ons gerust dat het gewoonlijk drukker was. De Hasseltse jeneverfeesten hadden er echter voor gezorgd dat het vast cliënteel weg bleef. Geen erg, zo hadden wij bijna een privé-ober voor onze tafel en konden we in alle rust genieten van al het lekkers dat op onze tafel passeerde.

Aangezien het een verrassingsmenu was, kan ik jullie helaas geen exacte omschrijving per gang geven, maar het volstaat in deze om te zeggen dat elke gang voortreffelijk was. Bewijsmateriaal:

IMG_5650

IMG_5652

IMG_5653

IMG_5655

IMG_5656

IMG_5658

IMG_5662

IMG_5663

Na de lunch namen we afscheid van mijn vader die nog naar het rusthuis moest en trokken mijn vrienden en ik samen met mijn broer en zijn vriendin de stad in om toch nog een beetje mee te pikken van de jeneverfeesten. Het was abominabel slecht weer, dus ja, de opkomst was niet echt overweldigend te noemen. Wij zijn geen van de vier jeneverliefhebbers, daarom hielden we het bij kijken naar de kraampjes en wat wandelen door de Hasseltse straten. Geheel op het onverwacht kwamen we een vriendin en haar zoon tegen. Grappig hoe klein de wereld (en dan vooral Hasselt) is. We sloten de namiddag af met een heerlijke cocktail bij Sapiens. De wisky sour was zo lekker dat ik het gewoon niet kon laten om nog een tweede te bestellen.

IMG_5666

IMG_5667

De rit naar het station van Schulen met onze bob achter het stuur was bijzonder spannend. We arriveerden just in time, met dank aan de NMBS om onze trein wat vertraging te laten oplopen, waardoor we wat meer speling hadden.

Culinaire ontdekkingen in Leuven: Bar Leuv

Omdat mijn vriend vrijdagavond erg laat in Leuven was (de laatste vlucht van Genève naar Brussel heeft tegenwoordig standaard een uur vertraging), deden we het rustig aan op zaterdagochtend. We sliepen een beetje uit, hingen wat rond op ons appartement en begaven ons rond brunchtijd richting het stadscentrum om een nieuwe culinaire hotspot aan het Leuvense firmament te ontdekken: Bar Leuv, een ontbijt- en lunchplek die de mosterd duidelijk bij Bite Leuven gehaald heeft. Wat uiteraard een goede zaak is, want Bite Leuven is één van mijn favoriete lunchplekjes. En jawel, Bar Leuv stelde niet teleur. Ik heb erg genoten van mijn stuk brood met zalm, geitenkaas en avocado-pasta (hipster-style!).

IMG_5047

IMG_5044

IMG_5049

Zowel mijn vriend en ik hadden na dit laat ontbijt nog een plekje over voor een dessert. Tijd om een oude, ondertussen gevestigde waarde, te herontdekken: de Quetzal Chocoladebar, hofleverancier van krachtvoer voor talloze Leuvense studentes. Ik bestelde een brownie met aardbeien, ijs en chocoladesaus en mijn vriend ging voor een milkshake. Het zonnetje scheen heerlijk en we genoten volop van de (misschien laatste) zonnestralen op ons gezicht.

IMG_5052

IMG_5053

Daarmee hadden we alleszins meer dan genoeg energie opgedaan om onze wandeling door Leuven verder te zetten. Het was druk in de Leuvense straten. Wij waren duidelijk niet de enige mensen die van deze prachtige nazomerdag wilden genieten.

Uiteraard sloten we de namiddag af op het terras van Bar Nine, met mijn favoriete cocktail: de chilly mango frozen daiquiri (ja, ik ben gewoon zó voorspelbaar).

IMG_5059

Cocktailparty, Episode V

Naar wat ondertussen een stevige jaarlijkse traditie is geworden, organiseerden mijn vriend en ik een cocktailparty voor de collega’s van mijn werk. Alvorens in de drank te vliegen, gingen we met een tiental personen eten in de Himalaya. Er zijn slechtere manieren om de avond in te zetten dan met een heerlijke portie Indian Food.

Bij het eten werden voornamelijk non-alcoholische dranken gedronken, kwestie van ons wat te sparen voor de cocktails nadien. En jawel, mijn collega’s hebben zich weer van hun beste kant laten zien. Een paar flessen sterke drank zijn zelfs helemaal leeg geraakt. En de splinternieuwe fles gin die ik had gekocht, is gewoon bijna leeg. In totaal waren we met meer dan twintig personen, een feestelijk groepje!

Gelukkig was er ditmaal niemand ziek en bleven mij nachtelijke schrobpartijen bespaard, maar ik ben er vrij zeker van dat de nieuwe vriendin van mijn collega zich vandaag iets minder goed zal voelen. Kwestie van meteen een goeie indruk na te laten bij de collega’s van haar vriend. 😉 Deze editie zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als de eerste cocktailparty waar er traantjes vloeiden. Mijn iets boven haar theewater zijnde collega had het moeilijk met de dood van Leonard Cohen, in combinatie met de verkiezing van Donald Trump. Een paar dikke knuffels later ging het al wat beter.

De party werd afgesloten om vijf uur ‘s nachts, nadat we rond half vijf een tevergeefse poging gedaan hadden een taxi te pakken te krijgen voor mijn twee vrouwelijke collega’s. Uiteindelijk was het makkelijker om gewoon de allereerste trein te nemen.

Alweer een topeditie!

Sushi en cocktails

Het is een ondertussen al vertrouwd refrein, hier op deze blog, maar ik kan enorm genieten van lekker eten in goed gezelschap! En gelukkig hebben we in Leuven de luxe om uit een ruim aanbod aan culinaire eetgelegenheden te kunnen kiezen. Al was onze keuze ditmaal niet echt spectaculair te noemen. We gingen voor sushi op het terras van de Wabi Sabi. Na een klein misverstand met onze reservatie (enfin ja, misverstand, de reservatie in kwestie was blijkbaar niet genoteerd), konden we na het aperitief toch op het terras plaatsnemen. Als ‘t mooi weer is, moet een mens daarvan genieten, he.

Het was een heel bijzondere dinner date, trouwens. De vriendin die we via Kato leerden kennen, had voor het eerst haar nieuwe vriend meegenomen. Wij hadden hem al een keertje toevallig in preview gezien toen ze nog nét geen koppel waren, maar nu was het dus officieel. Echt een geweldige kerel. Grappig, intelligent én met een grote voorliefde voor sushi. Kortom, de ideale man. 😉 De avond vloog voorbij terwijl we praatten over haar recente reis naar Brazilië en zijn boeiende job. Fijn dat het zo goed klikte.

IMG_7254[1]

Na de Titanic overwonnen te hebben, sloten we de avond af op het gezellige terras van de Gainsbourg (beetje déjà-vu, we zaten zelfs aan hetzelfde wankele tafeltje als de vorige keer (gelukkig sneuvelden er ditmaal geen glazen). Als het ergens goed is, komen we daar graag terug! Ik dronk een Mary from Mexico met tequila, limoen en rozemarijn. Lekker, maar mocht een tikkeltje zuurder zijn, wat mij betreft.

IMG_7255[1]

Rond half twaalf namen we afscheid en keerden we huiswaarts, nog een beetje nagenietend van de prachtige zomerse avond.