Vaderdagbrunch, de vijvers van Bellefroid en een streepje Wijgmaal

Ter ere van alle vaders ter wereld bestelden mijn vriend en ik een heerlijke brunch bij Convento Food. Want hey, als we dat voor de moeders doen, mogen we de vaders niet discrimineren, he! Naar goede gewoonte was de brunch bijzonder rijkelijk. We zetten dan ook een aantal gerechtjes weg voor het avondmaal en de dag nadien en genoten van een gedeelte van al het onderstaande lekkers.

Mangochutney, ongezouten hoeveboter, terrine van lamsschouder:

Geroosterde puntpaprika, yoghurt, fetakaas, koriander:

Pittige chicken wings, ginger beer, lente-ui:

Na genoten te hebben van onze brunch, sprongen mijn vriend op onze fiets om werkelijk de allerlaatste Leuvense bestemming die nog op ons lijstje stond af te vinken: de vijvers van Bellefroid, onlangs aangekocht door de stad en ingericht als wandelgebied om in alle stilte van de natuur te genieten. Nuja, in alle stilte is misschien lichtelijk overdreven, want het was duidelijk dat veel Leuvenaars dit nieuwe stukje natuur wilden ontdekken.

De vijvers zijn zeker mooi, maar voorlopig is het nog niet mogelijk volledig rond één van de vijvers te wandelen. Het wandelpad loopt na achthonderd meter dood en er is geen andere optie dan rechtsomkeert te maken en langs hetzelfde pad terug te keren. Voor ons was de wandeling te kort en wij vonden het er te druk, maar ik kan me voorstellen dat dit een ideale plek is voor gezinnen met jonge kinderen om rustig te wandelen en watervogels te spotten.

Op de terugweg fietsten we langs het mooi Dijlepad langs de spoorweg, kwestie van eens af te wijken van de ondertussen erg vertrouwde route langs het kanaal. Onderweg stopten we om een kleine wandeling te maken in het natuurgebied de Oude Dijlemeander in Wijgmaal. We ontdekten een 500 meter lange afgesneden Dijlearm en een verrassend mooi stukje natuur vlakbij Leuven.

Terug thuis aten we de rest van de brunch op en genoten we van een rustige avond.

Zwarte fideau pasta, aioli, roze garnaal, tomaat:

American pancakes, boerenspek, maple sirup:

Vierkazen quiche met tuinkruiden:

Heverlee War Cemetery en L’Etoile d’Or

Na onze culturele horizonten verruimd te hebben in M, haalden mijn vriend en ik de wandelschoenen boven. Figuurlijk, dan wel, want ik liep op flipflops. We wandelden naar één van de laatste Leuvense bestemmingen die nog op ons lijstje stond: het Heverlee War Cemetery. Toch een dik uur wandelen van ons appartement.

Bij aankomst realiseerden we ons dat dit oorlogskerkhof met voornamelijk geallieerde slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog vlakbij het Arboretum van Heverlee lag en dat we dit eigenlijk al eerder hadden kunnen bezoeken. Nuja, geen erg, wat lichaamsbeweging kan nooit kwaad. Oorlogskerkhoven maken altijd een diepe indruk op mij en dat was nu niet anders. Zoveel jonge mensen de dood ingejaagd door enkele machtswellustelingen. Blij dat ik geboren ben in een land waar vrede heerst.

Na ons bezoek aan het kerkhof dronken we iets op het terras van Grand Café 500 en zochten we via wandelknooppunten een alternatieve route naar huis die ons (alweer) langs verrassend mooie paadjes bracht.

We waren net op tijd thuis om een snelle douche te nemen om het stof af te spoelen alvorens ons naar L’Etoile d’Or te begeven voor het diner. Het deed deugd te zien dat de uitbater als vanouds druk aan het werk was om zijn klanten te bedienen en dat het restaurant goed vol zat. Als voorgerechtje aten we scampi diabolique en natuurlijk bestelde ik mij een portie hangcultuurmosselen als hoofdgerecht! Tip voor mosselliefhebbers: bij L’Etoile d’Or eet je de beste mosselen van Leuven.

De uitbater gaf aan blij te zijn met de heropstart, maar het werken met een mondmasker, daaraan moest hij toch nog gewoon geraken. Hij vertelde ook over andere horecazaken in de buurt die het vooral van klanten tijdens de lunchuren moeten hebben. Veel werknemers werken immers nog altijd van thuis uit, dus de traditionele businesslunches laten op zich wachten. Moet heel moeilijk zijn voor die zaken: open zijn en amper klanten over de vloer krijgen.

Rodin, Meunier, Minne & Leo

Eén van de eerste dingen die ik deed, toen het bericht kwam dat dat musea mochten heropenen, was twee tickets reserveren voor M Leuven. Als M-bassadeur vond ik het mijn plicht Leuven’s beste museum een hart onder de riem te steken. En daarnaast was ik natuurlijk erg benieuwd naar de nieuwe . Dat we dankzij het opgelegde parcours ook konden genieten van Alles voor de vorm (wisten jullie dat de vork een vrij recente uitvinding is die bij introductie op weerstand stuitte, want God had de mens toch vingers gegeven om te eten?), De Taal van het Lichaam en Kiluanji Kia Henda, was mooi meegenomen. Van die laatste sprak vooral het werk Mare Nostrum me aan, een helaas nog steeds zeer actueel werk over de huidige migratiecrisis die door corona en de BLM-protesten wat op de achtergrond geraakt is.

Man van Smarten – Dieric Bouts:

Beddenpan en toebehoren:

De verloren zoon – Constantin Meunier:

Resting – Ria Pacquée:

Mare Nostrum – Kiluanji Kia Henda:

Hét hoogtepunt van ons bezoek vormde toch wel de tentoonstelling Rodin, Meunier & Minne. Heel bijzonder om de parallellen tussen de werken van deze drie kunstenaars te ontdekken en tegelijkertijd te zien dat ze zich lieten inspireren door middeleeuwse kunstenaars. Zalig ook dat je door de toegewezen timeslots in alle rust van al dit moois kon genieten. Voor wie houdt van musea, biedt deze crisis de ongeziene kans om ongestoord en op je eigen tempo een tentoonstelling in je op te nemen.

Na ons bezoek hadden mijn vriend en ik een klein hongertje weg te werken. Dat deden we bij door bij Leo Pancakes de heerlijke Hungry Neighbours pancakes (roerei met jalapeños en cheddar, spek, esdoornsiroop) te delen. Het moge duidelijk zijn dat ik honger had, want ben helemaal vergeten een fotootje te maken van onze late lunch!

Eerste keer uit dineren na de lockdown!

Dus het mocht gerust een beetje meer zijn! Voor deze toch wel bijzondere gelegenheid kozen mijn vriend en ik voor restaurant Cum Laude. Grote fan van wat hun nieuwe chefkok zoal op tafel tovert. Het was duidelijk dat het personeel, allemaal uitgerust met stijlvolle zwart mondmaskers, nog wat onwennig was. Bij aankomst wilde een vriendelijk dame mijn jas aannemen, wat uiteraard in coronatijden een no go is. Dus hingen mijn vriend en ik onze jas maar zelf op de kapstok. Een kleine moeite! Het personeel was trouwens ontroerend enthousiast om ons te kunnen ontvangen. Duidelijk blij dat ze eindelijk weer aan de slag konden, zelfs met alle extra maatregelen die de horeca momenteel moet nemen.

Initieel waren we een beetje teleurgesteld dat er niet op het terras gedekt was, maar later op de avond bleek dat het personeel op dat vlak zeer vooruitziend geweest was. Ergens tussen de vierde en de vijfde gang viel er een stevig pak regen uit de lucht (blij voor alle plantjes die snakken naar regen!), waartegen een gewone parasol zeker niet bestand zou geweest zijn. Dus blij dat we droog binnen zaten!

Natuurlijk gingen we voor het menu met alles erop en eraan. Het enthousiasme van het personeel vertaalde zich in gul bijgeschonken glazen, waardoor mijn vriend en ik naar het einde van de avond serieus boven ons theewater water. Het menu was trouwens fenomenaal lekker. Elke gang was tot in de puntjes afgewerkt en een streling voor het oog. Erg onder de indruk ook van de verrassende smaakcombinaties en texturen die we op ons bord aantroffen. Ik laat jullie graag meegenieten:

Kippenchips, zure room en avruga kaviaar met daarbij een glaasje champagne:

Aardappel, algen en mosterd:

Oostendse oester en witte aardbeien – Bouchot mossel, selder en dille:

Sephia, koshihigari rijst, paella:

Makreel, tomaat, bieslook:

Witte asperge, aubergine en Oost-Indische kers:

Hartzwezerik, morielje, kikkererwt en vin jaune:

Lamszadel, tuinboon, munt:

De aanloop naar het dessert:

Aardbeien, verse kaas en zuring:

Mignardises en smoutebollen voor bij de thee:

Tegen dat we dit alles achter de kiezen hadden, was het gelukkig gestopt met regenen. Een wandeling door de frisse avondlucht zou ons alleszins deugd doen, na zoveel overdaad. Op de terugweg naar ons appartement passeerden we een goed gevulde Oude Markt. Het moge duidelijk zijn dat heel veel mensen, net zoals wij, ernaar uitkeken om opnieuw of café of restaurant te kunnen gaan.

Ik hoop echt dat de horeca deze crisis te boven komt, want ik vrees dat veel zaken momenteel tegen een faillissement aanhinken…

Gaatjesvrij verklaard!

Deze avond na het werk stond er een bezoek aan de tandarts in mijn agenda. Na heel de geschiedenis met de kroon niet meteen mijn favoriete plek, maar hey, een gezond gebit is belangrijk! Tot mijn grote opluchting werd ik gaatjesvrij verklaard. De tandarts raadde me wel aan over te schakelen naar elektrisch poetsen. Blijkbaar ben ik soms wat té enthousiast bij het poetsen en beschadig ik zo mijn tandvlees. Een elektrische tandenborstel zou dit voorkomen. Weet ik meteen al wat mijn volgende Bol.com bestelling zal zijn (sorry, lokale handelaars).

Als avondmaal toverde mijn vriend een simpel, maar lekker gerecht op tafel: Siciliaanse orzo met kipgehakt, rozijnen, sperziebonen en pecorino van Hello Fresh. Alweer een gerecht dat ik persoonlijk nooit zou uitkiezen als het op de menukaart stond, maar dat vind ik net het fijne aan Hello Fresh en Foodbag, je probeert al eens een recept uit dat iet of wat buiten je comfort zone ligt.

Eerste lunch op een terrasje sinds de lockdown!

Deze middag had ik mijn allereerste fysieke lunchafspraak sinds de lockdown. De eer viel te beurt aan één van de Leuvense dames met wie ik gisteren nog virtueel geklonken had. Oorspronkelijk hadden mijn vriendin en ik vorige week afgesproken om samen te lunchen in het park, maar omdat het vorige week donderdag regende, hadden we onze afspraak met een week uitgesteld. En kijk, de weergoden waren ons goed gezind. Na een ietwat twijfelende start van de dag, brak de zon door net op het moment dat ik een plekje op het terras van Bite Leuven had weten te veroveren. Een paar minuten later kwam mijn vriendin aan en konden we bestellen. En ja, de avocado toast met gerookte zalm, salsa, gepocheerd ei en spinazie was echt zo lekker als hij eruit ziet.

En amai, wat deed het deugd om weer te kunnen genieten van een terrasje in goed gezelschap!

Cocktail evening by Bar Booza!

Stond al een tijdje op mijn todo-lijstje: cocktails bestellen bij Bar Booza. Gisteren was het eindelijk zover en gaf ik ons verlanglijstje via instagram door: een Moscow Mule (om te delen), een Old Fashioned (voor mijn vriend) en een Matcharita (voor mezelf). Top dat jonge ondernemers deze crisis aangrijpen om een nieuwe zaak uit de grond te stampen. Cocktails die aan huis geleverd worden, daar kan een mens alleen maar blij van worden.

Natuurlijk is het onverstandig om cocktails op een lege maag te drinken. Gelukkig was daar Hello Fresh met een waar top-receptje: Oosters gemarineerde zalmfilet met geroosterde courgette. De vergeten zoete aardappel was meteen vergeven!

De cocktails dienden als smeermiddel voor de tweede virtuele date met mijn Leuvense vriendinnen. Omdat de vorige virtuele date zo goed was meegevallen, hadden we meteen een nieuwe datum geprikt. Helaas viel de opkomst wat tegen deze keer. We waren maar met z’n viertjes. Gelukkig is het de kwaliteit die telt en niet de kwantiteit. En had ik een lekkere cocktail in de hand. Al was het wel een beetje jammer dat mijn vriend en ik geen ijsblokjes hadden om onze cocktails te koelen. Gelukkig vormde dat enkel voor de Old Fashioned echt een probleem. Door de cocktailzakjes in de diepvries te leggen, waren ze koud genoeg en noch de Moscow Mule, noch de Matcharita hadden extra ijs nodig.

Grappig moment van de avond: één van onze vriendinnen die tijdens onze jitsi-call voor het eerst via Deliveroo eten bestelde en meteen voor de pikantste optie ging: de vindaloo! En geen yoghurt in huis om te blussen!

Obligate foto van mijn favoriete Leuvense werf:

Curry met spinazie, zonder zoete aardappel

Vanavond stelde Hello Fresh ons voor het eerst teleur. Of ja, dat is misschien overdreven, want het eindresultaat was nog wel lekker, maar ik zat me de ganse maaltijd af te vragen hoe lekker dit gerecht wel niet geweest zou zijn mét zoete aardappel. (Tegenwoordig trouwens grote fan van gerechten met eieren.)

Virtuele salsales!

Omdat het er niet naar uitziet dat activiteiten zoals salsadansen snel weer op een normale manier zullen kunnen verlopen, zetten onze lesgevers salsa een facebookgroep op om de laatste lessen van het jaar live te streamen. Toegegeven. Ik was eerst een beetje sceptisch over het concept, maar de eerste virtuele les viel enorm mee. Het was makkelijk om via het scherm de danspassen te volgen en de uitleg van de leerkrachten was goed te verstaan. Daarnaast heb ik het geluk dat mijn vriend in Genève bijna drie keer per week salsalessen volgt/de en nu dus een aardig potje kan dansen. En dan te bedenken dat ik jaren heb moeten zeuren om hem te overtuigen om samen dansles te volgen. Het kan verkeren…

Dus zetten we de komende maandagavonden de meubels opzij om ruimte te maken voor onze privédansvloer. En óf het deugd doet om nog eens samen te dansen!

Mijn tweede werkdag in Brussel

Nu de kop eraf is, ben ik van plan weer op regelmatige basis naar Brussel te sporen. Minstens één dag, maar waarschijnlijk eerder twee dagen per week. Kwestie van weer wat onder de mensen te komen. Het is raar hoe verschillend mensen met deze situatie omgaan. Sommige van mijn collega’s staan te trappelen van ongeduld om weer achter hun vertrouwde bureau plaats te nemen, anderen hebben zich helemaal verzoend met de voordelen van het thuiswerken en zien een snelle terugkeer naar kantoor niet bepaald zitten.

Persoonlijk ben ik al dat praten tegen een scherm kotsbeu. Ik mis de sociale contacten en spontane babbels op het werk. Ik merk ook dat ik veel minder goed op de hoogte ben van de onderwerpen waarmee andere teams bezig zijn dan voor de uitbraak van deze pandemie. Die informele informatie-uitwisselingsmomenten, tijdens de lunch, aan de koffiebar, in de gang,… zijn immers volledig weggevallen. Je kan nu immers moeilijk een Teams meeting inplannen voor informele contacten.

Het deed dus deugd om samen met mijn collega’s in onze keuken op anderhalve meter van mekaar te kunnen genieten van mijn favoriete street food: een noedelsalade met pulled pork lunch van Bánh Mì Express. Ook dat heb ik enorm gemist!

En aan dat gemaskerd sporen zal ik ook wel snel wennen!

Yet Another Blog

Life on my side

persoonlijk