Eén vergadering, vijf presentaties van meerjarenplannen en twee sollicitatiegesprekken later, vond ik dat ik mezelf wel mocht trakteren op een heerlijke sushiboot van Kintsugi! Als troost omdat ik na de presentaties van de meerjarenplannen noodgedwongen het aperitiefmoment aan mij moest laten voorbij gaan. Over plichtsbewustzijn gesproken!
Het jaar van de aperitiefbox!
Zalig dat de sneeuw blijft liggen. Lang leve de vrieskou in combinatie met een prachtig winterzonnetje!
De regen die zaterdag viel, transformeerde tijdens de nacht van zaterdag op zondag in sneeuw. Fantastisch om bij het opstaan een mooie witte wereld te ontdekken.
Natuurlijk trokken mijn vriend erop uit om van dit winters schoon te genieten, wetende dat de winters waarin er nog sneeuw valt in de toekomst steeds schaarser zullen worden. We hadden geen vaste wandeling voor ogen en liepen zowat onze neus achterna.
De fantastische Kruidtuin is in elk jaargetijde de moeite van een bezoekje waard, maar zeker als er sneeuw ligt.
En het Mariapark is ook eender wanneer de moeite van een bezoekje waard. Alleen jammer dat de helft van de tuin in een werfzone is omgetoverd.
Eendjes die niet zo stiekem hoopten op een stukje brood:
Heimwee naar onze studententijd:
En alweer een nieuwe Leuvens plekje ontdekt:
Aangezien onze vrienden niet ver van het Heilig Hartinstituut in Heverlee wonen, gingen we even langs voor een deurbabbel. Volledig coronaproof en zo wisten we meteen hoe de nieuwe job van onze vriendin meeviel.
Resultaat van deze wandeling: een mooie 23.000 stappen. Ter compensatie van al die dagen van ‘s ochtends tot ‘s avonds werken, zittend achter een computerscherm.
Zaterdagochtend lekker lang uitgeslapen, want het ontbijtbuffet is open tot elf uur! Wanneer we onze gordijnen open trekken, zien we grijsgrauwe wolken en regen. Als we de weersvoorspellingen mogen geloven, zal dit voor de rest van de dag zo zijn. En eerlijk, daar hebben we allebei geen zin in. We besluiten dus op ons gemak te genieten van het ontbijtbuffet in Martin’s Rentmeesterij en vervolgens terug richting Leuven te rijden.
Het ontbijtbuffet is gelijkaardig georganiseerd als in Hotel Andromeda in Oostende: voor het merendeel apart verpakte porties die je op een dienblad kan stapelen om vervolgens mee naar je kamer te nemen. Alleen de scrambled eggs, worstjes en spek, moeten we uit een gemeenschappelijke bak scheppen. Mijn vriend en ik zijn helemaal alleen met z’n tweetjes aan het ontbijtbuffet, dus we voelen ons superveilig. Uitdaging van de dag: twee glazen met bubbels balanceren op een plastic dienblad dat niet helemaal stabiel is. Gelukkig raak ik zonder kleerscheuren boven in onze hotelkamer.
We ontbijten op ons gemak en genieten ondanks de regen van het uitzicht op de boerenbuiten. Tegen het middaguur checken we uit en vertrekken we opnieuw naar Leuven. Op de terugweg rijden we even langs mijn broertje en zijn vriendin voor een babbel aan het schuifraam van hun chique nieuwbouwvilla. Blijft toch bizar dat je niet meer bij je eigen familie op bezoek kan. Mijn broer en zijn vriendin zijn minder grote watjes dan mijn vriend en mezelf, want zij hebben deze natte zaterdagnamiddag wel nog een wandeling gepland. Respect!
Al bij al zijn mijn vriend en ik net iets meer dan 24 uur van huis geweest, maar we hebben er toch deugd van gehad!
We waren nét klaar met het uittesten van de inhoud van onze love box ;-), toen aan de deur van onze hotelkamer geklopt werd. Een correct gemaskerde hotelbediende (wie had een jaar geleden kunnen vermoeden dat maskers een noodzakelijk accessoire zouden worden?) bracht ons onze eerste gang van de avond. Drie overheerlijke hapjes. Onder het motto: goed begonnen, is half gewonnen. Natuurlijk dronken we daar een glaasje roze bubbels bij. Meegenomen uit onze eigen wijnkelder. 😉 Mijn vriend en ik hadden op voorhand de prijzen opgezocht van de flessen wijn in Martin’s Rentmeesterij en wijselijk besloten dat we vijftig euro voor een fles wijn er toch lichtelijk over vonden. De bubbels van Wijnhuis Douchy waren iets vriendelijker voor de portemonnee.
Carpaccio Saint-Jacques, wakame, radijs, komkommer, yuzu vinaigrette:
Rundsvlees op Rossini wijze, champignons, witloof, bloemkool, jus van tijm:
Crème van witte chocolade, exotische gel, amandelcake, hart van rood fruit:
Bij het rundsvlees hadden we een flesje rode wijn voorzien. Helaas, het is ons nog niet vaak overkomen, maar deze fles rode wijn uit 2015 smaakte naar kurk. We deden nog een poging om de wijn wat meer te laten chambreren, maar hij werd er niet beter op. Zonde.
We lieten het echter niet aan ons hart komen en sloten de avond af met zijn tweetjes in het bubbelbad. Zalig!
Vrijdagnamiddag hadden mijn vriend en ik vrijaf genomen om op tijd richting Bilzen te vertrekken. We hadden immers de Valentine Special geboekt in het prachtige Martin’s Rentmeesterij hotel, vlak langs Alden Biesen. Normaal hechten mijn vriend en ik niet veel belang aan Valentijn, maar hey, elke gelegenheid om even te ontsnappen aan de vier muren van ons appartement is tegenwoordig meer dan welkom. En zoveel hotels zijn er niet die een viergangen Valentijnsdiner aanbieden op de kamer mét garantie dat alles coronaproof zou verlopen.
De weersvoorspellingen waren niet meteen om over naar huis te schrijven, maar hey, ik vond het al geweldig dat er bij aankomst échte rozenblaadjes op ons hotelbed lagen. En een blikje pralines, origineel én lekker! Ons tafeltje voor het diner ‘s avonds was al gedekt. We keken allebei uit naar deze private dining experience. En dan te bedenken dat ik tot voor de coronacrisis nog maar één keer in mijn leven room service besteld had!
We lieten onze valies af op de kamer en vertrokken meteen voor een wandeling in de omgeving. We wilden optimaal profiteren van het feit dat er vrijdagnamiddag geen regen voorspeld was en genoten van de mooie omgeving rond het kasteel. De wolken weerspiegelden poëtisch in de regenplassen op de velden en we snoven de geur van natte aarde op. Hoe mooi moet het hier niet zijn in volle bloesemseizoen!
We spotten een zeer bijzondere kantoor (van een architectenbureau, uiteraard) en de eerste sneeuwklokjes van het jaar.
We kozen voor onze wandeling bewust voor de verharde wegen, kwestie van de modder te vermijden en dat lukte prima, tot we het onzalige idee hadden een klein veldwegeltje te nemen dat ons rechtstreeks naar de achterkant van het hotel moest brengen. Hoe verder we stapten, hoe dieper onze wandelschoenen in de modder wegzakten, tot ik het water mijn schoenen voelden binnen sijpelen. Nuja, het waren de laatste meters naar onze hotelkamer, daar konden we natte schoenen en kousen uitspelen en opwarmen met een lekker douche.
Helemaal klaar voor ons Valentijnsdiner!
Om de traditie in ere te houden!
Zalm met linzen, venkel, selder, landkers en mosterdsaus (heerlijk! lang geleden dat ik nog eens venkel had gegeten!):
Geroosterde bloemkool in tomatensaus met Berloumi (de Belgische versie van halloumi, kon een scheut sriracha gebruiken, maar verder een zeer smakelijke combinatie):
Steak met pastinaak, champignonsaus en spinazie (de winnaar van de week, een goed stuk vlees zo nu en dan valt toch niet te versmaden):
Zeer tevreden met onze Foodbag keuze van de week. Elk van deze gerechten wil ik zeker nog eens op het menu zetten.
= snel vorderende puzzel!
