Digitaal aperitief en DIY home cooking!

Zaterdagavond hadden we normaal een etentje gepland met vrienden bij Fragma. Helaas, door omstandigheden jullie allemaal welbekend viel dit etentje in het water. Maar dat hield ons niet tegen om samen (digitaal) te aperitieven met een heerlijk glaasje wijn van Convento Wines. Mijn vriend en ik hadden speciaal voor de gelegenheid aperitiefhapjes ingeslagen en we hadden zelfs grootse plannen om samen te koken (vrienden en vijanden van yab slaken collectief een kreet van ongeloof: gaan Deliveroo en Takeaway.com hun beste klant verliezen?)…

En neen, een digitale aperitief is niet hetzelfde als The Real Thing, maar het deed deugd om onze vrienden te zien en bij te praten over de toch wel surreële toestand. Gelukkig waren onze vrienden en hun familie tot nu toe gespaard gebleven van het coronavirus. Duimen dat dit zo blijft. We waren natuurlijk erg benieuwd om te horen hoe et thuiswerken met twee actieve jongens vlotte, maar daar waren ze verbazingwekkend positief over. Ze hebben natuurlijk een mooie tuin die met dit prachtige weer uitnodigt tot ravotten en de jongens zijn ook wel erg flink voor hun leeftijd.

Na het aperitief dat iet of wat was uitgelopen (veel om over bij te praten, natuurlijk), begonnen mijn vriend en ik wat later dan gepland aan de voorbereidingen voor het avondmaal. Gelukkig was het recept (een zeevruchtencurry) heel gemakkelijk. Van het type: smijt alle ingrediënten in een wok en wacht even tot alles klaar is. We vonden wel niet alle ingrediënten in de winkel, dus wisselden we de inktvisringen noodgedwongen in voor Sint-Jacobsvruchten. Maar eerlijk, volgens mij kwam dit het recept alleen maar ten goede. De ananas lieten we ook vallen. In de plaats daarvan voegden we sojascheuten, broccoli en maïs toe. Enfin ja, eigenlijk deden we zomaar wat. Maar: het resultaat mocht er zijn. En de portie was meer dan groot genoeg om ons de komende twee dagen van eten te voorzien.

Een wandeling terug in de tijd

Het prachtige lenteweer vandaag nodigde ons uit om een flinke wandeling te maken. Ditmaal wandelden we richting Heverlee, waar mijn vriend en ik onze studententijd doorbrachten en dus ook de plek waar we elkaar voor het eerst ontmoetten. En ja, ik word nog steeds nostalgisch als ik terugdenk aan mijn studententijd. Zoveel fantastische momenten beleefd en straffe verhalen om mee uit te pakken. Ach, to be young and free again!

Ondanks het mooie weer werden we tijdens onze wandeling meermaals herinnerd aan de ernst van de huidige toestand. We passeerden verschillende rusthuizen, waar we bewoners naar hun familie zagen wuiven doorheen het glas, terwijl ze tegelijkertijd met elkaar telefoneerden. Mijn hart kromp ineen toen ik aan mijn eigen moeder dacht, alleen in haar kamer, zonder het dagelijkse bezoek van mijn vader. Totaal niet begrijpend waarom haar leven er opeens zo anders uit ziet. Maar goed, ik weet natuurlijk dat deze maatregelen er zijn voor het welzijn van de rusthuisbewoners. Niemand wil dat het virus een slachtpartij aanricht onder de zwaksten in onze samenleving.

We wandelden langs de Kardinaal Mercierlaan, ontdekten de Sint-Lambertuskapel en genoten van het mooie park rond het Arenbergkasteel. Ondanks dat de richtlijnen het verbieden, zagen we verschillende mensen relaxen in het gras of op een bankje. Wij stopten enkel om wat foto’s te nemen en te mijmeren over the good old days.

We wandelden zelfs helemaal tot aan het Rekencentrum, waar mijn vriend vele nachten gekluisterd aan de pc’s van de pc-klassen heeft doorgebracht. In het prille begin van KotNet, toen nog niet elk studentenkot uitgerust was met internet en gsm’s nog een toekomstdroom leken.

We liepen langs ‘s werelds grootste bananencollectie verder naar Egenhovenbos, een stukje Leuvens groen waar ik nog nooit eerder geweest was, helemaal tot aan restaurant Arenberg, om vervolgens rechtsomkeert te maken. Via de Arenbergcampus wandelen we naar Studentenwijk Arenberg waar we allebei op kot gezeten hebben. Om onze nostalgische trip naar het verleden af te ronden, wierpen we nog snel een blik op Thomas Morus en Johannes XXIII, waar we onze respectieve studentencarrières begonnen. Tijdens onze wandeling kwamen we een paar mensen tegen die ons vriendelijk groetten, maar die ik niet meteen kon plaatsen. De marathonloper die ons in de tegenovergestelde richting passeerde, riep nochtans vrolijk mijn naam. Oeps.

Vervolgens staken we de ring weer over naar het centrum van Leuven, om te struikelen over de Neuhaus in de Bondgenotenlaan die tot onze grote verbazing nog open was. Natuurlijk konden we de lokroep van de chocolade niet weerstaan. En kijk eens wie vlak voor ons in de winkel stond: onze voormalige juffrouw Spaans! Wat een toeval! Aangezien er maar één klant tegelijkertijd in de winkel binnen mocht, wachtte ik mooi tot ze buiten was en terwijl mijn vriend een babbeltje deed, kocht ik wat paaseitjes en een paashaas. Want chocolade helpt altijd! Ik vervoegde mijn vriend en we babbelden nog even met onze juffrouw. Heel fijn om een normaal gesprek te kunnen hebben, al was het op een afstand van anderhalve meter.

Erg genoten van deze prachtige zonnige namiddag.

Sterrenrestaurant @Home

Als mijn vriend en ik niet meer op restaurant kunnen gaan, dan brengen we het sterrenrestaurant gewoon naar ons appartementje! Met dank aan restaurant Arenberg dat een zeer betaalbare afhaalmenu aanbiedt. En nog een dikkere dankjewel aan mijn vriend die helemaal tot ginder is gefietst om de afhaalmaaltijd in kwestie ook effectief af te halen. Al een geluk dat het de laatste dagen schitterend weer is.

In eerste instantie had ik een beetje schrik dat de bereiding heel gecompliceerd zou zijn, maar dat bleek helemaal niet het geval. Integendeel zelfs, de enige skill die nodig was om deze smakelijke maaltijd te bereiden, was de oven instellen op de juiste temperatuur en de timer op het juiste aantal minuten. Super Easy, Barely An Inconvenience!

Tijdens het koken genoten we van een lekker glaasje cava (met dank aan Kato) om vervolgens, terwijl de zon spectaculair onderging, over te stappen op een heerlijke Roemeense wijn van Convento wines. We maakten het gezellig met lichtjes en kaarsjes, een mooi gedekte tafel versierd met mijn fantastisch bloeiende orchideeën en we haalden zelfs onze vierkanten glazen borden boven die we amper gebruiken omdat ze niet in de afwasmachine passen.

Als voorgerechtje genoten we van asperges met gemarineerde zalm en een kruidenvinaigrette:

Het hoofdgerecht was gebakken kabeljauw met gekonfijte prei, gratin van vergeten groenten en mosterdsaus, prachtig geschikt door mezelf:

En als dessertje een creatie van gepocheerde peer en melkchocolade en kalamansi en roomijs van gezouten karamel, vergezeld van een muscat dessertwijntje:

Als afsluiter keken we nog een filmpje op Netflix. Perfecte avond!

Steun je lokale handelaar!

In deze tijden hebben kleine zelfstandigen het uiteraard bijzonder moeilijk. Gelukkig zijn er initiatieven zoals steunmee.be waarmee je je lokale handelaar een duwtje in de rug kan geven. Want als deze coronacrisis achter de rug is, wil je ongetwijfeld iets gaan drinken in die leuke wijnbar, een mooi juweel of kledingstuk kopen of samen met vrienden toasten op de toekomst. Zelf heb ik vandaag mijn steentje bijgedragen door wat flessen wijn in te slaan bij Convento wines. Een doos van zes flessen witte wijn past perfect in mijn rolkoffertje, zo blijkt. En te oordelen aan het aantal bestellingen dat klaar stond in de winkel, zijn er nog mensen die nood hebben aan wat alcoholische afleiding om deze dagen door te komen… Het deed alvast deugd om een praatje te slaan met de uitbater, zelfs al bevond er zich een plastieken afscheiding tussen ons beiden. De wijn zal ons zeker smaken!

Meevaller van de dag: op de terugweg kwam ik een vriendin tegen die op de Vismarkt woont. We hielden mooi twee meter afstand, maar we namen wel even de tijd om bij te babbelen op de zonnige Vismarkt. Blij om horen dat het haar vriend en haar ook goed gaat. Ze kunnen allebei van thuis uit werken, al is het werk zelf wel naar een lager pitje terug geschroefd. Misschien één dezer eens een virtuele aperitief organiseren, nu onze wijnvoorraad opnieuw is aangevuld.

Afhaalramen tijdens lockdown

Zoals jullie weten, is ramen mijn favoriete comfortfood. Dus toen ik las dat Ramenbar Susuru de mogelijkheid bood om af te halen, kon ik niet wachten om deze optie uit te proberen. De noedels en de garnituur waren apart verpakt van de bouillon, om te vermijden dat de noedels te zacht zouden worden tijdens het transport. Wat ik wel verkeerd had ingeschat: de wandeling van Susuru naar ons appartement maakte dat de bouillon al bijna helemaal afgekoeld was toen ik thuis aankwam. De bouillon kwam duidelijk niet kokend heet uit de pot, zoals ik verwacht had en eigenlijk vond ik de hoeveelheid bouillon ook te weinig.

Dus ja, lauwwarme ramen levert toch niet hetzelfde geluksgevoel op als heerlijk warme ramen. Beetje een mislukt experiment, dus. Of de volgende keer toch maar met de fiets gaan?

Als uitsmijter een foto van de zonsondergang (zo blij dat de zon schijnt):

En een foto van onze wandeling bij valavond:

Groot Begijnhof bij valavond

Mijn vriend en ik kloppen lange, lange werkdagen. Bij mij op het werk stapelen de corona-opdrachten zich op en doen we ons best om het overzicht te bewaren tussen de vele Teams-vergaderingen door. Tezelfdertijd is de supercomputer op het werk van mijn vriend gecrasht en natuurlijk is het in de huidige omstandigheden niet zo eenvoudig om wat specialisten uit een ander land naar een Zwitsers datacenter te sturen. Enfin, we vervelen ons met andere woorden niet. Integendeel, veel vrije tijd is er ons de voorbije dagen niet gegund geweest. Toch proberen we elke dag een wandeling in te lassen rond valavond. Kwestie van ons lijf toch een beetje beweging te gunnen als afwisseling voor al dat achter de computer zitten.

En wat is er mooier in Leuven dat het Groot Begijnhof bij valavond?

En als uitsmijter een fotootje van de akelig lege Grote Markt:

Een zonnige zondag in de Kruidtuin

Na de Parkabdij zaterdag, trokken mijn vriend en ik zondag naar de Kruidtuin. Kwestie van zoveel mogelijk van dit prachtig, zonnige lenteweer te profiteren, zonder de regels van de social distancing uit het oog te verliezen. Vreemd om op zo’n zonnige dag de Oude Markt over te steken zonder ook maar één terrasje te zien. Surreëel. Deze periode zal mij alleszins nog lang bijblijven. En ook: lang leve Hanami (花見)!

En als uitsmijter, een stukje oude stadsomwalling:

Ontspanning in tijden van Corona

Na drie dagen thuiswerken, was ik het eerlijk gezegd al beu. En ja, we hebben geluk dat Microsoft Teams tegenwoordig zo goed werkt, maar er gaat toch niets boven écht menselijk contact. Ik vind deelnemen aan zo’n Teams vergadering ook vermoeiender dan een normale vergadering, je moet je meer concentreren om alles goed te verstaan. En ik word ook een beetje ongelukkig van het feit dat ik de godganse dag op één plek moet blijven, gekluisterd achter mijn pc, met amper tijd voor een middagpauze. I like to be on the move.

Na drie dagen meer dan tien uur per dag gewerkt te hebben, snakten mijn vriend en ik zaterdag met andere woorden naar een beetje gezonde buitenlucht and a change of scenery. En hoera, het was frisjes, maar de zon was van de partij! We staken de sporen over en lieten het akelig lege station achter ons om langs het nieuwe Park Belle-Vue en het mooie stadskerkhof naar de Abdij van Park te wandelen. We waren duidelijk niet de enigen die van het zonnetje wilden genieten. Het was behoorlijk druk op de wandelpaden langs de vijver. Maar iedereen deed zijn best om anderhalve meter afstand van mekaar te houden. Sommigen zelfs heel letterlijk. Het is trouwens het ideale moment om sakura te spotten. Prachtig bloeiende bomen tegen gekomen.

En de prijs voor de origineelste manier om je hobby te blijven beoefenen gaat naar:

Applaus voor de zorg

Iedereen die nu elke avond applaudisseert voor de helden van de zorgsector, wil ik van harte dit artikel in De Standaard aanbevelen. Het artikel gaat namelijk dieper in op één van mijn stokpaardjes: de onderwaardering van onze maatschappij voor bepaalde essentiële beroepscategorieën. Ik begrijp uiteraard dat dit applaus bedoeld is om de zorgsector een hart onder de riem te steken, maar zou het niet wenselijker zijn om, ik zeg maar wat, verpleegkundigen en andere verzorgende beroepen een beter loon te geven? Ieder van ons zal vroeg of laat in zijn of haar leven zorg nodig hebben en allemaal vinden we dat we recht hebben op de allerbeste zorg. Waarom zorgverleners dan niet waarderen met een loon dat hun harde en emotioneel zware werk naar waarde schat? Zou dat niet beter zijn dan vuil wasgoed buiten hangen en applaudisseren?

Ik hoop alleszins dat deze crisis de ogen van onze maatschappij opent voor wat écht belangrijk is in het leven en een katalysator voor verandering kan zijn. (En ja, die arme, ondergewaardeerde leerkrachten, mogen van mij ook gerust wat meer verdienen.)

En daarmee trok ik de deur achter mij dicht

Deze ochtend nog naar mijn werk gespoord voor de zoveelste corona-crisisvergadering. Bijzonder rustige treinrit, moet ik zeggen. Het is dan toch waar wat de NMBS altijd zegt: het zijn de passagiers die voor de vertragingen zorgen. 😉 De crisisvergadering zelf vond ik eerlijk gezegd een een maat voor niks. Een beetje meer doortastendheid in deze tijden is toch wel aangewezen, vind ik.

Na een ganse voormiddag fysiek vergaderd te hebben, op respectabele afstand van mekaar, uiteraard, ondersteunde ik de arme mensen van de catering in ons bedrijf door een broodje en een kommetje soep te kopen. De catering zit immers met gigantische overschotten, omdat hun bestellingen al geplaatst waren voordat quasi iedereen bij ons is beginnen telewerken. De self service in onze cafetaria was volledig afgeschaft en ook de aanraakschermen om af te rekenen, mochten we niet aanraken. Die werden door één van de collega’s van de catering bediend. Speciaal, moet ik toch wel zeggen.

In de namiddag had ik nog twee teleconferenties en toen hield ik het zelf ook voor bekeken. Op dat moment was ik nog de enige persoon op onze verdieping, dus deed ik het licht uit en trok de deur achter mij dicht. Niet wetende wanneer ik weer terug op post zou zijn. Vanaf morgen doe ook ik aan telewerken.

Yet Another Blog

Life on my side

persoonlijk