Kerstfeest in Herentals

Nadat vorig jaar om wille van de alom gekende reden het gezamenlijke kerstfeest helaas geannuleerd moest worden, waren mijn vriend en ik blij dat we dit jaar kerstmis weer bij zijn ouders konden vieren. Voor de zekerheid deden we een zelftest, al was ik er na mijn boosterprik vrij gerust in. Maar hoera, dus: wij zijn er nog altijd in geslaagd aan het virus te ontsnappen!

IMG_5755

We hadden om 13u afgesproken met de rest van zijn familie (ouders, broer, zus en aanhangsels) bij Pakawi Park in Balen (beter bekend als de Olmense Zoo die in 2017 haar vergunning verloor). Pakawi Park is in de verste verte niet de mooiste dierentuin die ik al ooit bezocht (die eer gaat naar Singapore Zoo), maar we slaagden er toch in een paar dieren van dichtbij te bekijken.

Veel van de dierenverblijven waren erg drassig en vol met modder, hopelijk is dat in de lente en zomer beter. Dierentuinen geven mij altijd een dubbel gevoel, want natuurlijk zou ik veel liever deze dieren in hun natuurlijk habitat willen bewonderen. Wie zijn wij om deze wilde dieren van hun vrijheid te beroven en hun levensruimte te beperken tot een paar vierkante meter? Op het eerste gezicht lijkt het dat Pakawi Park inspanningen doet om het levenscomfort van hun dieren te verhogen, maar toch, die grote roofvogels in kooien, het blijft een zielig gezicht.

IMG_1592

IMG_1609

IMG_1617

IMG_1623

IMG_1632

IMG_1648

IMG_1653

IMG_1655

IMG_1657

IMG_1668

De hondjes van de zus en broer van mijn vriend waren ook mee, al leken ze niet echt onder de indruk van al die grote dieren.

IMG_1639

Na ons bezoek aan de dierentuin reden we met onze Cambio naar de ouders van mijn vriend, alwaar we meteen een flesje champagne kraakten voor het aperitief. Om de kinderen niet té lang in spanning te laten zitten, wisselden we  tijdens het aperitief de cadeautjes uit. Dit jaar kreeg ik een Good Gift van het petekindje van mijn vriend. Ik ruilde mijn Good Gift met veel plezier in voor #SheDIDIT, een platform voor onderneemsters met een migratieachtergrond, dat meisjes en vrouwen met diverse roots de kans wil geven om hun dromen werkelijkheid te maken.

De rest van de avond genoten we van een heerlijk ouderwetse koude schotel, lekkere wijn en speelden we samen een quiz die de ouders van mijn vriend in mekaar gestoken hadden. Mijn favoriete onderdeel van de quiz: het uitbeelden van spreekwoorden. Fun verzekerd!

IMG_1734

IMG_5770

We sloten de maaltijd af met lekkere pralines van Bittersweet en proefden een glaasje Möwenschiet uit Greetsiel, waar de ouders van mijn vriend hun zomervakantie doorbrachten. We kregen zelfs onze eigen flesjes van deze toch wel bijzonder originele likeurtjes mee naar huis.

IMG_5771

Benieuwd hoe Strandliebe en Scheiẞ Likör zullen smaken!

IMG_5825

Een zaterdag in Planckendael

De vriendelijke mensen van adhese stuurden me een tijdje geleden kaarten op voor een bezoekje aan de dierentuin. Dit naar aanleiding van een nieuwe actie van de Zoo van Antwerpen en Planckendael om de voordelen van een abonnement in de kijker te zetten. Een abonnement is ideaal voor mensen met kleine kinderen die in een stedelijke omgeving wonen of gewoon voor dierenliefhebbers die graag de primeur hebben van een wakker wordende leeuw.

Enfin, de kaarten bleven een Japan-reis lang ongebruikt in de schuif liggen, maar deze zonnige zaterdag was het dan zover. We hadden afgesproken met vrienden L en J en hun schattige dochter V dat we elkaar om een uur of vier zouden ontmoeten in Planckendael. Zelf zouden mijn vriend en ik al rond het middaguur vertrekken, maar uiteraard niet op een lege maag. Dus besloten we nog even snel een terrasje op het Martelarenplein te doen. En wat wil het toeval? Kwamen we daar Joke, Vincent en hún schattige dochter Emma tegen die zich ingeschreven hadden voor een wandeling door het Leuvense. Gelukkig was er nog wat plek aan ons tafeltje. 😉

Na een snelle lunch trokken we naar Planckendael. Het domein leek minder groot dan ik me herinnerde en er werd druk gewerkt aan een nieuw verblijf voor Kai-Mook en haar familie. En jawel, ook hier kwamen we bekenden tegen: een oud-studiegenoot en zijn vrouw, ondertussen in verwachting van nummer drie. Grote gezinnen zijn weer helemaal in de mode.

We zagen leeuwen, flamingo’s, ooievaars, neushoorns, aapjes, maar helaas geen olifanten. En tussendoor bewonderden we de stapkunsten van V. Spijtig dat het domein al sloot om zes uur, want het was er aangenaam wandelen in een groene omgeving. Omdat we al wat honger begonnen te krijgen, zochten we 3G-gewijs via tripadvisor een leuk restaurantje op in Mechelen. Zo kwamen we bij eetcafé Madeleine terecht. Een klein dispuut over of we al dan niet op het terras mochten zitten later (blijkbaar worden buggybezitters niet toegelaten op het terras of zoiets), genoten we van een heerlijke maaltijd met uitzicht op het water.

Kleine V gedroeg zich beeldig tot we onze maaltijd beëindigden, maar toen sloeg de vermoeidheid toe. We besloten af te reken en de mooie zomeravond verder te zetten in de tuin van L en J met een goed glas wodka. Dat goed glas werden een paar goeie glazen en zo gingen we vrolijk de nacht in. (En iets minder vrolijk de volgende ochtend in.)