In het fabuleuze Kasteel van Gaasbeek dat momenteel een grote renovatie ondergaat. Ik kijk alvast uit naar het eindresultaat! (Iets minder naar de vele eindeloos lange vergaderingen die tot dit eindresultaat moeten leiden.)
uitstap
Een dagje Silves – 11 augustus 2021
Het ontbijt wordt in Alte Guest House geserveerd op de gezellige patio naast het werkelijk piepkleine zwembad, dat meer weg heeft van een badkuip, om eerlijk te zijn. Een vriendelijke jongedame brengt ons een plateau met riant veel eten. Applaus voor de eggs and bacon, altijd een voltreffer bij mij.
Vandaag rijden we met de wagen naar Silves. Onderweg genieten we van de mooie landschappen met vruchtbare boomgaarden. Dat Silves een populaire bestemming is, blijkt wanneer we onze wagen proberen te parkeren. We rijden ons bijna vast in een steil aflopende doodlopende straat die bij nader inzien enkel toegankelijk is voor plaatselijke bewoners. De enige optie om uit die straat te geraken is achteruit rijden. Stressy. Parkeren blijkt op meerdere plekken in de Algarve niet zo evident te zijn. Mijn vriend en ik willen nochtans graag betalen voor een plaats in een parkeergarage, maar die is vaak gewoon niet voorhanden. Uiteindelijk beslissen we een heel stuk terug te rijden en vinden we gelukkig ergens in een woonwijk een plek. Wat extra stappen op de teller kan geen kwaad!
We wandelen naar de Sé van Silves, een grote gotische kathedraal van rood zandsteen, gebouwd op, hoe kan het ook anders, de fundamenten van een moskee. Silves kwam immers tot bloei onder de Arabieren als de Moorse hoofdstad Xelb. De kathedraal overdonderd minder dan de kathedralen en kerken in Faro, maar er vallen sowieso meer dan genoeg schatten te bewonderen. Continue reading
Verontrustende verdwijning in Mechelen blijft onopgelost
Gisteren hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vrienden uit Herent en hun twee dochters voor een lunch in Mechelen, gevolgd door een escape wandeling, het outdoor alternatief voor de alomtegenwoordige escape rooms.
We vonden elkaar ‘s middag in de Vleeshalle, een ideale plek om af te spreken met moeilijke eters, want iedereen vindt er wel iets naar zijn of haar zin. Eten bestellen verloopt volledig elektronisch. Via een QR-code kom je terecht op de site van de Vleeshalle waar je je bestelling plaatst bij een eetstandje naar keuze en vervolgens afrekent via Payconiq of een ander betaalsysteem naar keuze. Van zodra je bestelling klaar is, krijg je een sms’je dat je je eten kan ophalen. Bijzonder handig, ware het niet dat je bij elke nieuwe bestelling opnieuw een sms-code moest ingeven om je gsm-nummer te bevestigen. Geef mensen dan ten minste de mogelijkheid om een account aan te maken, zodat ze dit proces slechts één keer moeten doorlopen. Enfin ja, ik besef maar al te goed dat de horeca zijn best doet en ik ben alvast blij om vast te stellen dat dit soort innovatieve concepten langzaamaan ingang beginnen te vinden.
Iedereen van ons gezelschap bestelde bij een ander standje, wat nogmaals de sterkte van een concept zoals de Vleeshalle in de verf zet. Uiteraard gingen de jongedames voor pizza! Zelf bestelde ik moambe bij Kizuri, want dat is een gerecht dat in Leuven niet zo courant op de menukaart staat en dat mij de vorige keer dat ik dit at in het Leuvense smaakdorp, enorm was bevallen. En ja, het was lekker, maar de versie van Onder den Toren was toch beter. Stiekem een beetje jaloers op de heerlijke pasta met everzwijnragout van mijn vriend.
Na de lunch was het plan om te beginnen aan de escape wandeling ‘De Verontrustende Verdwijning‘. Helaas waren de weergoden ons niet al te goed gezind: het regende stevig. Onze kameraad is echter niet van het type dat zich snel laat ontmoedigen en verzekerde ons dat het buitje over een kwartier zeker over zou zijn. Toegegeven, ik had liever nog iets gedronken tot het echt droog was, maar goed, we hoopten dat hij gelijk had, trokken de kappen van onze jassen over onze hoofden en klapten onze paraplu’s open. Tot aan de eerste stop van de route, een paar minuten wandelen van de Vleeshalle viel het redelijk mee, maar terwijl we onderweg waren naar de volgende stop, werden we ei zo na omver geblazen door een hevige windstoot die helaas twee slachtoffers maakte: onze paraplu’s, waaronder mijn splinternieuwe paraplu die ik in het Red Star Line museum kocht. De windvlaag had ook onze kleren doornat gemaakt en zelfs onze kameraad moest toegeven dat dit niet het ideale weer was om in de buitenlucht puzzels op te lossen.
Gelukkig bood de Sint-Romboutskathedraal ons beschutting tegen het barslechte weer en konden we daar een beetje opdrogen. Ik was best onder de indruk van deze prachtige kathedraal, die ik nog nooit eerder bezocht. Absoluut de moeite om wat meer tijd voor uit te trekken. De jongedames vonden de kathedraal jammer genoeg minder boeiend dan raadsels oplossen, maar poseerden wel graag bij de gigantische wereldbol die aan het planfond bevestigd was. Gaia, een kunstwerk van Luke Jerram, is een schaalmodel van de aarde met een diameter van maar liefst zeven meter, op basis van uiterst gedetailleerde satellietfoto’s gemaakt door NASA. Indrukwekkend!
Kerstfeest in Herentals
Nadat vorig jaar om wille van de alom gekende reden het gezamenlijke kerstfeest helaas geannuleerd moest worden, waren mijn vriend en ik blij dat we dit jaar kerstmis weer bij zijn ouders konden vieren. Voor de zekerheid deden we een zelftest, al was ik er na mijn boosterprik vrij gerust in. Maar hoera, dus: wij zijn er nog altijd in geslaagd aan het virus te ontsnappen!
We hadden om 13u afgesproken met de rest van zijn familie (ouders, broer, zus en aanhangsels) bij Pakawi Park in Balen (beter bekend als de Olmense Zoo die in 2017 haar vergunning verloor). Pakawi Park is in de verste verte niet de mooiste dierentuin die ik al ooit bezocht (die eer gaat naar Singapore Zoo), maar we slaagden er toch in een paar dieren van dichtbij te bekijken.
Veel van de dierenverblijven waren erg drassig en vol met modder, hopelijk is dat in de lente en zomer beter. Dierentuinen geven mij altijd een dubbel gevoel, want natuurlijk zou ik veel liever deze dieren in hun natuurlijk habitat willen bewonderen. Wie zijn wij om deze wilde dieren van hun vrijheid te beroven en hun levensruimte te beperken tot een paar vierkante meter? Op het eerste gezicht lijkt het dat Pakawi Park inspanningen doet om het levenscomfort van hun dieren te verhogen, maar toch, die grote roofvogels in kooien, het blijft een zielig gezicht.
De hondjes van de zus en broer van mijn vriend waren ook mee, al leken ze niet echt onder de indruk van al die grote dieren.
Na ons bezoek aan de dierentuin reden we met onze Cambio naar de ouders van mijn vriend, alwaar we meteen een flesje champagne kraakten voor het aperitief. Om de kinderen niet té lang in spanning te laten zitten, wisselden we tijdens het aperitief de cadeautjes uit. Dit jaar kreeg ik een Good Gift van het petekindje van mijn vriend. Ik ruilde mijn Good Gift met veel plezier in voor #SheDIDIT, een platform voor onderneemsters met een migratieachtergrond, dat meisjes en vrouwen met diverse roots de kans wil geven om hun dromen werkelijkheid te maken.
De rest van de avond genoten we van een heerlijk ouderwetse koude schotel, lekkere wijn en speelden we samen een quiz die de ouders van mijn vriend in mekaar gestoken hadden. Mijn favoriete onderdeel van de quiz: het uitbeelden van spreekwoorden. Fun verzekerd!
We sloten de maaltijd af met lekkere pralines van Bittersweet en proefden een glaasje Möwenschiet uit Greetsiel, waar de ouders van mijn vriend hun zomervakantie doorbrachten. We kregen zelfs onze eigen flesjes van deze toch wel bijzonder originele likeurtjes mee naar huis.
Benieuwd hoe Strandliebe en Scheiẞ Likör zullen smaken!
Alice in de Zoo van Antwerpen
Zondagnamiddag spoorden mijn vriend en ik opnieuw richting Antwerpen. Ditmaal hadden we een bezoekje aan het lichtfestival in de zoo gepland met zijn zus en haar gezin. Aangezien onze trein wat vroeger aankwam dan het uur waarvoor we tickets hadden, dronken mijn vriend en ik nog een glaasje in de bar van het Lindner hotel, want verder zijn er niet veel toffe drinkgelegenheden in de buurt van Antwerpen Station. Of ik ken ze althans niet.
Al snel kregen we bericht dat de zus, schoonbroer en nichtjes van mijn vriend ook aangekomen waren. We dachten in eerste instantie nog tijd te hebben om samen iets te drinken, maar de tijd gaat altijd sneller dan je denkt, dus ontmoetten we elkaar in het station en overhandigden mijn vriend en ik meteen onze lekker ruikende cadeaus aan de drie jongedames.
We liepen meteen verder naar de inkom van de zoo, waar eerst onze CST gecontroleerd werd en vervolgens ons toegangsticket. Beide controles verliepen vlotjes en al snel konden we ons onderdompelen in de wondere wereld van Alice, de Mad Hatter, de Queen of Hearts, de Cheshire Cat en vele anderen.
Voor mijn vriend en ik was dit de tweede keer dat we het lichtfestival in de zoo bezochten. De eerste keer genoten we van China Lights samen met mijn broer en zijn vriendin. En als ik heel eerlijk moet zijn, ik denk dat ik de eerste editie indrukwekkender vond. De Chinese figuren lenen zich natuurlijk uitstekend voor dit soort lichtsculpturen. Of misschien ben ik gewoon niet zo’n grote Alice in Wonderland fan. Want alhoewel ik het boek gelezen heb, moet ik bekennen dat er blijkbaar niet veel van het absurde verhaal was blijven hangen. Gelukkig vonden de nichtjes het geweldig.
We hadden allemaal honger gekregen na ons bezoekje aan de zoo. Vooruitziend als ik ben, had ik gereserveerd bij Tibetaans restaurant Kunthun in de Chinese wijk van Antwerpen. Dat bleek een goede keuze te zijn. De jongedames smulden van de gebakken rijst en de met gehakt gevulde gestoomde broodjes en ze waagden zich zelfs aan een authentiek Tibetaans dessert, zoete gestoomde broodjes! Ik koos uiteraard voor een noedelsoepje en momo’s. 😉
Na het eten wandelden we samen terug naar het station alwaar we afscheid namen. Mijn vriend en ik moesten nog even wachten op onze trein, dus dronken we nog een glas in de bar van (verrassing) hotel Lindner.
Om het met de woorden van de nichtjes te zeggen: ‘Dat moeten we vaker doen!’
Een bezoek aan het Rubenshuis en heerlijke mezze bij Yalla Yalla
Genoten van het uitstekende ontbijt in B&B Welcome Home. Elke maaltijd die afgesloten wordt met vers gebakken pannenkoekjes heeft bij mij sowieso een streepje voor. Kleine Stijn was druk bezig met de voorbereidingen voor een koffietafel in het paviljoen in de tuin, dus we moesten zijn aangenaam gezelschap missen. Gelukkig hadden we elkaar. 😉 Het ontbijt was meer dan overvloedig genoeg om tot ‘s avonds toe te komen. Zo hebben we het graag!
Na het ontbijt pakten we onze spullen bijeen en begonnen we aan onze tocht naar Antwerpen-centraal. Daarvoor moesten we eerst een dikke twintig minuten wandelen tot aan het busstation Geel Eindhoutseweg om vervolgens de bus te nemen naar het treinstation van Heist-op-den-Berg. Nu zijn mijn vriend en ik vlotte wandelaars, maar mensen die moeilijk te been zijn en over geen wagen beschikken, kunnen deze tocht dus onmogelijk doen. Toch jammer dat de optie openbaar vervoer voor veel verplaatsingen in België quasi onmogelijk is.
Enfin ja, op iets meer dan anderhalf uur stonden we in Antwerpen-centraal. We lieten onze bagage achter in de lockers in het station en wandelden de Meir op. We hadden rond 14.30u afgesproken met onze vriendin en haar nieuwe vriend, dus hadden we nog een uurtje voor onszelf. Ideaal om iets te gaan drinken in de mooie Antwerpse stadsfeestzaal. Een smoothie gaat er altijd wel in! Continue reading
B&B Welcome Home
Awoert omicron-variant! Door de pijlsnelle toename van het aantal besmetting stelde de organisatie noodgedwongen de vrijdagavond geplande old timer whisky tasting uit naar 1 april 2022. Ik had er nochtans naar uitgekeken om mij samen met mijn broer en mijn vriend wat verder te verdiepen in de wondere wereld van de whisky. Maar alle begrip voor deze beslissing, het lijkt idd geen goed idee om met wat mensen samen in een niet zo goed verluchte kelder te kruipen om whisky te drinken.
Maar goed, ondertussen hadden mijn vriend en ik dus wel een overnachting bij B&B Welcome Home geboekt, die niet meer te annuleren viel en hadden we allebei een half dagje verlof genomen voor deze uitstap. Geen erg, we contacteerden de B&B of het mogelijk was het geplande snelle hoofdgerecht vóór de tasting om te zetten naar een driegangenmenu, zodat we een gezellige avond in het vooruitzicht hadden. ‘Geen probleem’, klonk het. Super!
Omdat mijn vriend en ik de volgende dag in Antwerpen afgesproken hadden voor een diner met vrienden en we graag vanuit Antwerpen de trein naar Leuven terug wilden nemen, gingen we de uitdaging aan om met het openbaar vervoer in Laakdal te geraken. Dat wilde zeggen dat we eerst de trein van Leuven naar Diest moesten nemen en daar overstappen op een bus die ons naar halte Eindhout Meir bracht. Vanaf de bushalte was het een klein kwartiertje wandelen naar de B&B. Toch een stevig stukje stappen met een rolkoffertje in de regen. Gelukkig waren we voorzien van twee uitstekende paraplu’s.
We werden vriendelijk onthaald door een dame die voor de B&B werkte (de eigenaars grote Stijn en kleine Stijn waren niet thuis) die ons wat uitleg gaf over het gebruik van de wellnessfaciliteiten. Want dat was de hoofdreden dat we deze vrijdagnamiddag vrijaf hadden genomen: even bekomen van de pittige eindejaarsdrukte door wat uit te puffen in de sauna! Jammer genoeg niet gevolgd door een whisky tasting, maar hey, al blij dat dit nog mogelijk was. We dropten onze spullen af op de mooie kamer, maakten kennis met de ezels en de struisvogels en begaven ons naar de wellness in een apart paviljoen in de tuin. Beetje vervelend dat we met al onze kleren aan door de tuin moesten, maar ik zag het niet zitten om enkel in een badjas door de kou te lopen.
Over de namiddag valt verder weinig te zeggen. We genoten van de warmte in de sauna en ontspanden in de jacuzzi in de tuin. Altijd bijzonder om bij temperaturen rond het nulpunt in een badpak buiten in een jacuzzi te zitten. Heel ontspannend. We waren zo goed opgewarmd dat we de terugtocht naar onze kamer wel gewoon in badjas aandurfden.
Na een heerlijke douche kwam ik tot de ontnuchterende conclusie dat ik thuis mijn haarborstel was vergeten. Nu moeten jullie weten dat ik heel, heel lang haar heb dat bijna tot aan mijn middel rijkt. Haar dat ondanks veel conditioner stevig moet uitgeborsteld worden om van knopen ontdaan te worden. En zo kwam het dat mijn vriend en ik onverwacht een nachtelijke wandeling heen en terug naar de dichtstbijzijnde Spar voor de boeg hadden. Ik met nat en ongeborsteld haar. Gelukkig was er een Spar op tien minuutjes wandelen en hadden we na vijf minuten al een geschikte haarborstel geïdentificeerd. En zo moest ik niet met ongekamd haar vol knopen aan het diner plaatsnemen. Eind goed, al goed! Daar dronken we bij onze terugkeer op met een flesje biologische schuimwijn!
De rest van de avond brachten we door in het gezelschap van kleine Stijn die simpele, maar smaakvolle gerechten voor ons op tafel toverde en een onuitputtelijke bron van verhalen was. Amai, wat een spraakwaterval! Wij lieten ons meevoeren op zijn verhalen en genoten van de huiselijke omgeving en de mooie kerstboom. Zelfs de twee kleine hondjes kwamen vriendelijk gedag zeggen.
Na het eten bestelden we en amaretto als afzakkertje en keken vervolgens een aflevering van Luther op onze kamer. Gezellig!
Culinair genieten in Limburg
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een gezellige avond met mijn broer en zijn vriendin. We speelden samen Exploding Kittens en hofleverancier Atelier Eik zorgde dat we op culinair vlak niets te kort kwamen. De hoeveelheid voedsel was naar goede gewoonte weer indrukwekkend. Ook met een gang minder waren we zeker nog meer dan voldaan geweest. Maar goed, dat maakte dat er genoeg overschot was om mijn broer en zijn vriendin de dag nadien van een volwaardige maaltijd te voorzien.
Aperitiefhapjes:
Gemarineerde Noorse zalm & St-Jacobsvruchten, tartaar van aardpeer, mierikswortel en geroosterde hazelnoot:
Zeebaarsfilet met bloemkoolmousseline, huisgemaakte sneeuwkrabravioli & zeekraal:
Zachtgegaarde rugfilet van Europees hert, jus van rode biet, rösti aardappel, herfstgarnituur:
Parfait van chocolade, gekonfijte kumquat en rode vruchten:
En natuurlijk sloten we de maaltijd af met een lekker glaasje whisky!
Wandelen langs het Meer van Genève – 21 november 2021
Hoera, het coronaveilige ontbijtbuffet van Eurotel was nog even goed als ik me herinnerde. Lang geleden dat ik nog eens heb staan aanschuiven voor een vers gebakken omeletje!
Mijn vriend en ik genoten ten volle van ons zondagse ontbijt, wierpen nog een laatste blik op het fantastische uitzicht vanuit onze hotelkamer en vertrokken daarna terug met de trein naar Genève.
We hadden geen wilde plannen, buiten wat genieten van de mooie herfstdag langs de oevers van het meer van Genève. We wandelden langs les Bains des Pâquis en kregen kippenvel bij het zien van zoveel zwemmende mensen in het meer. Respect! Ik ben persoonlijk nog altijd aan het bekomen van mijn zwempartijtjes in de ijskoude Atlantische oceaan hartje zomer in de Algarve. Continue reading
Achter de schermen bij DIVA
Een gunstige wind deed een uitnodiging voor een avondje achter de schermen van DIVA in mijn inbox belanden. Aangezien ik zo genoten had van mijn vorige bezoek, zei ik onmiddellijk toe, ondanks de verslechterende coronacijfers. Serieus zeg, wat is dat? In onze omgeving lijkt iedereen één voor één ten prooi te vallen aan het virus. Zelfs onze dubbel gevaccineerde vrienden zijn meestal stevig ziek: extreme vermoeidheid, grieperigheid, spierpijn, reuk- en smaakverlies. Tot nu toe zijn mijn vriend en ik erin geslaagd te ontsnappen aan het virus, laat ons hopen dat dat zo blijft. Wij wonen gelukkig niet samen met niet-gevaccineerde min-twaalfjarigen, wat in ons voordeel lijkt te zijn. Het is duidelijk dat het vooral de lagereschoolkinderen zijn die het virus binnen brengen in hun gezin.
Maar goed, dinsdagavond spoorde ik dus naar Antwerpen-Centraal en vanaf daar fietste ik met de blue-bike naar DIVA. ‘s Nachts fietsen doorheen de Antwerpse straten, niet meteen één van mijn favoriete bezigheden, met al die tramsporen en wegenwerken. Maar ik had voldoende marge ingecalculeerd zodat ik rustig kon fietsen en was stipt op tijd op de afspraak, alwaar mijn collega met wie ik afgesproken had al op mij stond te wachten. Fun fact: de collega in kwestie was exact een week eerder ook al naar Antwerpen gereden voor dit DIVA-bezoek. Ik kreeg toen ‘s avonds om 18u telefoon van haar en dacht even dat ik me vergist had van datum, maar het was zij die een week te vroeg was. Tweede keer, goeie keer dus, in haar geval.
Mijn collega en ik werden onthaald met een glaasje bubbels en wat hapjes. Pluim voor de organisatie die alles zeer coronaveilig had georganiseerd: iedereen moest aan aparte tafeltjes plaatsnemen en moest daaraan blijven zitten, terwijl het catering personeel de hapjes en drankjes rondbracht. Na een paar korte toespraken werden we in kleine groepjes opgedeeld voor het bezoek achter de schermen. Uiteraard allemaal voorzien van een masker. Heel fijn om te kunnen delen in het enthousiasme van de DIVA-medewerkers. Het was duidelijk dat ze uren over hun vakgebied konden praten. Super!
De gloednieuwe bibliotheek:
Een bezoekje aan het archief met enkele bijzondere catalogi en promomateriaal.
En ja, ik kijk graag naar blinkende dingetjes!
We rondden de avond af met nog wat extra hapjes, drankjes en een heel fijn gesprek met één van de DIVA-medewerkers.























































































