Foodtruckfestival in Kampenhout

Normaal stond er gisteren een zwembadparty op het programma bij onze vrienden in Zichem. Helaas werd hun ganse gezin getroffen door COVID-19 en konden we kruis maken over onze plannen.

Gelukkig heb ik altijd een plan B. 😉 Mijn vriend en ik probeerden al een maand of twee af te spreken met onze kameraad-filmliefhebber en zijn vrouw, maar tot nu toe was dat nog niet gelukt. Ik stuurde onze kameraad een berichtje, en jawel, mirakel: hij had deze zaterdag nog geen plannen. Zijn vrouw kon er wel niet bij zijn, want die zat een paar weken voor haar werk als sportpsycholoog in Manchester. (Superblij voor haar dat ze na een toch moeilijke zoektocht een toffe job heeft gevonden.)

Onze kameraad stelde voor om ‘s avonds samen naar het foodtruckfestival in zijn thuisbasis Kampenhout te gaan. Snel een cambio gereserveerd, want Kampenhout is niet bepaald vlot bereikbaar met het openbaar vervoer.

De zaterdag zelf kregen we rond de middag telefoon van onze vriend. Of we eventueel geen zin hadden om een beetje vroeger te komen om op deze zonnige dag te genieten van het zwembad van zijn ouders. Da’s maar een woord, snel onze zwemkledij en wat handdoeken in de rugzak gegooid, de cambioreservatie vervroegd en klaar!

Bij aankomst bij zijn ouders maakten we meteen kennis met het hondje Lou, die zeer nieuwsgierig aan ons kwam snuffelen. Normaal heb ik het niet op witte honden, maar voor Lou maak ik graag een uitzondering.

IMG_1839

IMG_1842

IMG_1844

Na uitgebreid van het zwembad genoten te hebben, trekken we naar het foodtruckfestival in het centrum van Kampenhout. Het is er gezellig druk, maar de wachtrijen vallen over het algemeen wel mee. Ik bestel een pornstar martini die me spijtig genoeg wat tegenvalt. De Australian pie met bloemkool en Indian curry daarentegen is erg lekker. Als hoofgerecht bestel ik een Etiopische vegetarische schotel met hartige pannenkoeken. Ondanks de vrij beperkte wachtrij moet ik even geduld uitoefenen voordat ik bediend wordt. Gelukkig smaakt de schotel uitstekend. We sluiten ons bezoek aan het foodtruckfestival af met, hoe kan het ook anders, een ijsje. Daarna keren we terug naar het huis van onze vriend, want ik begin het wat koud te krijgen.

IMG_1865

IMG_1867

IMG_1869

IMG_1879

IMG_1882

IMG_1883

IMG_1885

Een droomhuwelijk in Kasteel Ter Wallen

Dit verlengde weekend (ja, ik behoor tot de gelukzakken die vrij hebben op 11 juli) waren we te gast op het huwelijksfeest van onze kameraad uit Leuven en zijn sympathieke bruid uit Australië. Na hun sober wettelijk huwelijk hadden onze vrienden een heel weekend uitgetrokken om hun liefde te vieren in intieme kring. Naast hun drie dochters, de ouders van de bruidegom en hun partners en de zus van de bruidegom met haar partner en twee kinderen, waren mijn vriend en ik de enige vrienden van het koppel op het feest. Een hele eer om aanwezig te zijn op zo’n bijzonder moment!

Het hele weekend was zeer professioneel georganiseerd, met een kamerverdeling, een meeneemlijst, een spotify playlist waaraan je zelf nummers kon toevoegen en een tot op het uur uitgewerkt programma. Laat me zeggen dat ik danig onder de indruk was!

Omdat Kasteel Ter Wallen in Izegem nu eenmaal niet bij de deur ligt en mijn vriend en ik als opdracht hadden voor de quiches en de salades te zorgen voor de lunch zaterdag en we ook wat drank en spelletjes bij hadden, huurden we een cambio voor het ganse weekend. En ik moet zeggen: die cambio zat heel goed vol.

Iets voor elf uur zaterdagochtend arriveerden we op het domein, als allereerste gasten. We omhelsden onze vrienden en hun drie dochters, laadden de frigo’s vol met onze etenswaren en flessen wijn, prosecco en cava en verkenden vervolgens een deel van het huis en het terrein. De kamers zelf waren nog niet ter beschikking, want die moesten nog schoongemaakt worden. Ik was vooral onder de indruk van de demonstratie van de industriële vaatwasser die in half uur alle inhoud brandschoon kreeg. Ik wist niet eens dat zo’n ding bestond!

IMG_1531

IMG_1535

IMG_1536

IMG_1538

IMG_1540

IMG_1542

De andere gasten druppelden met mondjesmaat binnen. Mijn vriend en ik stelden ons voor en maakten kennis met alle familieleden. Eén van de gasten merkte op dat er niet gedacht was aan mayonnaise en ketchup. Voor mij niet zo’n probleem, maar er zijn mensen die niets kunnen eten zonder een sausje daarbij. 😉 De bruid was daarnaast ook ongerust over een potentieel Viennetta-tekort. En dus boden mijn vriend en ik aan om naar de Delhaize vlakbij te rijden en nog wat inkopen te doen. Ter plekke lieten we ons verleiden tot de aankoop van wat aperitiefschoteltjes. Altijd leuk om ‘s avonds nog wat te knabbelen te hebben bij een glaasje wijn.

Toen we terug waren, was het tijd om aan de lunch te beginnen. Ik had voor de gelegenheid quiches gekocht bij Guykes quiches. En ook de vader van de bruidegom had wat quiches en salade meegenomen. De hoeveelheid quiches bleek redelijk goed gemikt te zijn. Er was wat overschot, maar niet geweldig veel. Sla was er duidelijk wel veel te veel. Ik dacht: met zoveel vegetariërs in het gezelschap geraakt die sla wel snel op, maar dat was verkeerd ingeschat. De zon was van de partij en het was genieten van de lunch onder de parasols buiten op de patio. Alvast een goed begin.

IMG_1543

Na de lunch werden we opgedeeld in drie groepen voor de schattenjacht die de drie dochters in mekaar gestoken hadden (stevig geholpen door de bruidegom, daar twijfel ik niet aan). Mijn vriend en ik vormden een team met de bruid en de bruidegom en we wonnen de schattenjacht met sprekend gemak. Het competitiebeest in mij was alvast tevreden. :-)

IMG_1560

Vervolgens kleedden we ons om en brachten we de rest van de namiddag in het zwembad door. Mijn vriend en de partner van de zus van de bruidegom vonden een hele hoop opblaasbare spullen in de kelder en zo kwam het dat het niet zo grote zwembad vol dreef met luchtmatrassen, zwembanden en zelfs een heuse zwaan. Tof! En ook aan de inwendige mens werd gedacht, want de bruid voorzag ons de ganse namiddag door van fruit, macarons en ijsjes. Zalig!

IMG_1573

De namiddag vloog voorbij. We leerden de jongedames chapeau spelen en ook het exploding kittens spel was een hit. Alvorens aan het avondmaal te beginnen, spoelden mijn vriend en ik het zwembadwater van ons af onder de douche. We waren net gezellig aan het ‘knuffelen’ toen de bruid op de deur klopte met de melding dat het avondeten klaar was. Hum. 😉 Continue reading

Uitstel, geen afstel!

Dat stond er bovenaan de uitnodiging die onze vrienden uit De Pinte ons een tijdje geleden bezorgden, want ja, in plaats van twee jaar geleden hun tienjarig huwelijk met veel feestgedruis te vieren, moest iedereen toen in lockdown. Maar kijk, twee jaar later was het dan toch zover en konden we samen met hen de verjaardag van onze vriendin én hun twaalfjarig huwelijk vieren. Als dat niet mooi is.

Mijn vriend en ik waren een klein uurtje te laat op het feest, wegens iets te lang blijven plakken aan het ontbijt in Kruibeke. Gelukkig verliep de cambiorit van Kruibeke naar Zevergem bijzonder vlotjes, zodat we geen bijkomende vertraging opliepen. Rond 12.30u parkeerden we onze wagen aan de Veldblomme (waar we twee jaar geleden het doopfeest van de jongste dochter van onze vrienden bijwoonden) en werden vervolgens met open armen welkom geheten door onze gastheer en gastvrouw.

Onze timing was zo slecht nog niet, want na de welkomstspeech van het nog steeds gelukkige bruidspaar werd de frietkraam geopend die het stel voor de gelegenheid had gehuurd. Ik ben niet zo’n grote fan van frietjes, maar ik kan niet ontkennen dat een portie frietjes met curryketchup zo nu en dan wel eens kan smaken. Mijn vriend genoot alvast van zijn twee bickyburgers.

Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn DSLR camera nog eens vanonder het stof gehaald, omdat de bruid en de bruidegom graag wat foto’s met hun familieleden wilden. Dat bleek best wel een uitdaging, want er was nergens een mooi plekje in de schaduw om een groepsfoto te nemen. Dan maar gekozen voor de Veldblomme zelf als achtergrond, maar ik vrees dat de felle zon niet bepaald de beste foto’s heeft opgeleverd. Vooral de oudste dochter had heel veel last van de zon in haar ogen en staat op bijna alle foto’s met dichtgeknepen ogen en een getergde blik. Nuja, de foto’s zijn alleszins een mooi souvenir van een geslaagde dag.

Een vriend van het koppel zorgde ervoor dat alle kindjes die dat wilden (en dat waren er heel veel) geschminkt werden. Amai, onder de indruk van hoeveel geduld die kinderen aan de dag legden, want de wachtrij was echt heel lang. Maar het resultaat mocht er wezen en leverde veel fotogenieke foto’s op.

Na het dessert besloten mijn vriend en ik naar Leuven terug te rijden. Na een te korte nacht slaap (en iets te veel alcohol) was onze pijp uit en verlangden we naar een rustige zondagavond op ons appartementje.

IMG_3703

IMG_3716

IMG_3722

IMG_3728

IMG_3730

IMG_3838

IMG_3845

IMG_3850

IMG_3854

IMG_3875

IMG_3888

IMG_1422

Hofke van Bazel

Zaterdag was het dan eindelijk zo ver: de lang verwachte reünie met Kato en Dieter in het Hofke van Bazel! Even zag het ernaar uit dat Dieter door migraine verstek moest laten gaan voor onze date, maar gelukkig herstelde hij na een dutje en de juiste medicatie voldoende om zich alsnog bij ons drieën aan tafel te voegen. Oef! Het zit die arme Dieter wel niet mee de laatste tijd, want hij hield een gebroken heup over na zijn laatste marathonavontuur in Parijs, waardoor hij zich nu noodgedwongen op krukken verplaatst. Hopelijk groeit alles snel weer aan elkaar.

Zo fijn om gezellig te kunnen bijpraten met onze vrienden terwijl we genoten van de culinaire lekkernijen op ons bord, vergezeld van een lekker glaasje wijn. Al hield Dieter het deze avond, begrijpelijk, alcoholvrij. We moeten het lot nu ook niet tarten, he. Zo’n migraine kan hardnekkig zijn.

Een speciale vermelding verdient het gerecht met huisgekweekte (!) wasabi. De eigenares van het Hofke kwam zo fier als een pauw uitleggen dat de chefkok al jaren pogingen deed om in de moestuin van de zaak wasabi te kweken en dit jaar was het hem eindelijk gelukt. Een plezier om te kunnen genieten van deze heerlijk vers geraspte groene wortel. Ook applaus voor het heerlijke vegetarische voorgerecht met artisjok trouwens! Geniet met ons mee.

Fingerfood & amuses ‘Gina’s choice’:

IMG_1357

IMG_1359

IMG_1360

IMG_1366

IMG_1370

Yellowtail kingfish | lemon myrtle | flan dashi | daikon | komkommer | crème & vinaigrette met wasabi

IMG_1372

Bretoense artisjokbodem | truffel | Parmezaanse kaas | jus barigoule met weidekringzwam | Noilly Prat

IMG_1377

Fresh Ice tea
perziksorbet | citruskaramel | kombucha van Earl grey thee

IMG_1381

Traag gegaarde en kort gebakken kalfslende | koffiespecerijen | groene asperge | crème zwarte look | gekonfijte aardappel | oregano jus

IMG_1386

IMG_1383

Say cheese | ambachtelijk gerijpte kazen en garnituren

IMG_1388

IMG_1389

Vive la fraise!
Bazelse aardbeien | mascarpone | pistache uit Bronte | crispy cannelloni | kardemom ijsroom

IMG_1391

Zoetigheden bij de koffie en thee:

IMG_1396

Na deze fantastische avond konden we gelukkig blijven logeren bij Kato en Dieter in Kruibeke zelf, want geen idee hoe mijn vriend en ik anders nog thuisgeraakt zouden zijn. De openbaarvervoeropties in Kruibeke zijn nogal beperkt en de cambio was na al die wijn voorzeker geen veilige optie meer. Al was het wel een beetje wennen aan het feit dat de ruimte waarin we logeerden geen gordijnen had, waardoor de zon ons ‘s ochtends vroeg een paar keer ongewenst wakker maakte.

Maar kijk eens wat een heerlijk ontbijt er ‘s ochtends op ons wachtte. Als Kato en Dieter een ander carrièrepad overwegen, kunnen ze nog altijd een B&B openen. 😉

IMG_1403

IMG_1404

IMG_1407

Opening onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek

Vandaag stond de opening van het nieuwe onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek op het programma, al had ik niet verwacht dat het zo’n gedoe zou zijn om ter plekke te geraken. Murphy in actie zullen we maar zeggen.

De dag was nochtans goed begonnen met een gezamenlijke treinrit met mijn twee collega’s naar Brussel. We hadden de trein van 8.06u genomen, kwestie van een beetje marge te hebben. Mijn collega had een cambio-kaart van het werk gereserveerd die we samen gingen ophalen aan het onthaal.

Helaas was mijn collega vergeten te noteren wat de nummerplaat van de wagen was die hij had gereserveerd. Geen nood, zoveel moeite was het niet om snel de kaart uit te proberen bij de tiental wagens die er stonden in de Markies- en Loksumstraat. Tot mijn grote verbazing reageerde echter geen enkele wagen. Nog eens alle wagens afgegaan: geen enkele wagen die wilde opengaan.

Voor de zekerheid terug naar het werk gelopen om te vragen of de onthaalbediende ons niet per ongeluk de verkeerde kaart had meegegeven. Dat bleek niet het geval te zijn, dus terug naar de cambioparkeerplaats.

Mijn collega dan maar naar cambio gebeld en daar waren ze zo vriendelijk om hem de exacte nummerplaat van de gehuurde wagen door te geven. Helaas had mijn collega er vergeten bij te zeggen dat geen enkele wagen in de buurt op de kaart had gereageerd. En jawel: de knalblauwe cambio weigerde de kaart te herkennen.

Opnieuw naar cambio gebeld. De vriendelijke medewerker aan de andere kant van de lijn ontgrendelde de wagen vanop afstand en opgelucht stapten we in. Ondertussen hadden we al flink wat tijd verloren en zag het ernaar uit dat we nooit vóór 9.30u in Gaasbeek zouden geraken.

Onze vreugde dat we in de wagen geraakt waren, was echter van korte duur. Het ding weigerde te starten. Opnieuw naar cambio gebeld en na een volledige herstart van de wagen vanop afstand, slaagde mijn collega er eindelijk in het ding aan de praat te krijgen. Da’s echt wel de eerste keer dat ik zoveel problemen ervaar met cambio. Bij mijn vriend en mij verloopt dat altijd heel vlot.

Natuurlijk was het erg druk in Brussel centrum, dus tijd goedmaken zat er niet in. Uiteindelijk waren we een dik half uur te laat en misten we daardoor het merendeel van de speeches. Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om het gebouw zelf grondig te inspecteren en te genieten van het feestelijke ontbijtbuffet. Ik kijk alvast uit naar de heropening van het kasteel zelf, maar ik betwijfel of ik me dan met een cambio naar ginder zal begeven. 😉

IMG_1304

IMG_1307

IMG_1308

IMG_1310

IMG_1313

IMG_1314

IMG_1316

IMG_1318

IMG_1319

IMG_1320

IMG_1321

IMG_1322

IMG_1323

IMG_1325

Teamdag in Brussel

Deze maandag stond er opnieuw een teamdag in mijn agenda. Toegegeven, twee teamdagen vlak na mekaar in een drukke periode op het werk, ideaal is het niet. Maar ik merk dat de collega’s het erg appreciëren wanneer ik aansluit en dat ik zelf veel energie haal uit de ongedwongen conversaties tijdens een teamdag. Dat ik na zo’n teamdag ‘s avonds laat nog mails moet beantwoorden, neem ik er dan ook graag bij.

Helaas kon de teamverantwoordelijke zelf er vandaag niet bij zijn, wegens een onverwacht overlijden in haar familie dit weekend. Zo jammer, want het zou haar eerste teamdag zijn in die functie en een gelegenheid om zelf ook wat in het zonnetje te staan na het vele harde werk dat ze de voorbije maanden verzet heeft. Ik heb de job zelf gedaan, dus ik weet heel goed hoe overweldigend dit soms kan zijn. Maar het ongeluk slaat toe wanneer je het het minst verwacht, natuurlijk. En zo moest ik, als oud-teamverantwoordelijke, een beetje stand-in spelen.

We startten de dag met een rondleiding in de AB. Heel boeiend om een blik achter de schermen van deze historische plek te kunnen werpen. Ook erg onder de indruk van de prachtige foto’s van hun concertfotograaf die over de muren van het gebouw sierden. We leerden ook wat meer over de uitdagingen van een concertgebouw in het midden van de stad (trillingen die zich voortplanten tot bij de buren) en de toekomstplannen.

IMG_1207

IMG_1213

IMG_1219

IMG_1222

‘s Middags lunchten we bij Grieks restaurant Strofilia, een bijzonder aangename ervaring. De zuivere smaken van de Griekse keuken deden met wegdromen naar mooie zomeravonden op een Grieks eiland. De witte wijn was naar mijn smaak een tikkeltje te oud, waardoor hij te zeer naar sherry nijgde, maar de rode wijn ging wel vlotjes binnen.

IMG_1236

IMG_1238

IMG_1240

IMG_1243

IMG_1247

Zoals jullie kunnen zien, waren de hoeveelheden meer dan copieus en was het op het einde van de maaltijd zoeken naar een gaatje voor het dessertje met gekonfijte sinaasappel.

IMG_1249

IMG_1250

Vervolgens ontpopte één van onze collega’s zich tot een ware gids en voerde ons langs de Tour & Taxis site die op dit moment een pijlsnelle transformatie doormaakt.

IMG_1254

IMG_1256

IMG_1257

Voor mij persoonlijk sprong de Gare Maritime food market eruit. Een plek waar je mij in de toekomst zeker vaker zal terugvinden

IMG_1261

IMG_1263

IMG_1266

IMG_1268

We sloten de namiddag af met een glas op het zonnige terras van le Quai Gourmand.

Voetschraperwandeling in Herentals

Deze namiddag spoorden mijn vriend en ik naar Herentals voor een bezoek aan zijn ouders. De ouders van mijn vriend doen altijd hun best om iets origineels te vinden om samen te doen. Ditmaal stond er opnieuw een fotozoektocht op het programma, maar nu was het de bedoeling om op zoek te gaan naar sporen van het verleden. En dat mogen jullie letterlijk nemen, want we zochten voetschrapers. Volgens de uitleg in de brochure waren er in Herentals nog meer dan vijftig van deze exemplaren terug te vinden. We waren duidelijk allemaal in goede doen, want het kostte ons weinig moeite om al de voetschrapers van de zoektocht terug te vinden.

Een blik op de diversiteit van de voetschrapers die we onderweg tegen kwamen:

IMG_1175

IMG_1176

IMG_1177

IMG_1178 Continue reading

Knippen en plakken bij de Verbeke Foundation

Vandaag spoorde ik samen met twee andere collega’s naar Sint-Niklaas voor een teamuitstap bij de Verbeke Foundation. Aan het station werd een deel van onze groep opgehaald met een shuttle, bestuurd door Geert Verbeke himself. De andere collega’s vervoegden ons met hun eigen wagen bij de Verbeke Foundation. In totaal bestond onze groep uit vijftien personen. Jammer genoeg moesten enkele collega’s last minute afhaken door een coronabesmetting. Spijtig.

IMG_0988

We startten ons bezoek met een koffie of een thee en werden vervolgens rondgeleid op het terrein door verzamelaar Geert Verbeke, die zijn transportbedrijf verkocht en de site transformeerde tot een plek waar kunstenaars zich kunnen uitleven. Excentriekeling Geert Verbeke praatte met veel vuur over zijn passie voor moderne kunst en zijn afkeer voor overheidssubsidies. 😉 De Verbeke Foundation is een unieke plek met een bijzondere kakafonie aan kunstwerken. Ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan van de foundation kan je er dit jaar een tentoonstelling bezoeken exclusief gewijd aan de eigen collectie voornamelijk bestaande uit collages en assemblages. Niet elk kunstwerk vond ik even geslaagd, maar iedereen heeft zo zijn favorieten, he?

Wel jammer dat het tijdens onze wandeling begon te regenen. Gelukkig had ik ‘s ochtends een regenjas in mijn rugzak gestoken, maar met mijn flipflops was ik niet echt voorzien op wandelen door het natte gras. Mijn voeten zagen er na een tijdje dan ook bijzonder modderig uit. Gelukkig kon ik na de wandeling de ergste modder in de toiletten wegvegen met wat toiletpapier. Geen fan van vuile voeten, ikke. 😉

IMG_1006

IMG_1009

IMG_1012

IMG_1014

IMG_1016

IMG_1025

IMG_1028

IMG_1033

IMG_1035

IMG_1042 Continue reading

Revisited: het Depot van Vilvoorde

Deze voormiddag hadden we een workshop op locatie in Vilvoorde met de leden van het management om onze onderlinge samenwerking verder op punt te stellen. Ik vind het een goed idee om regelmatig even stil te staan bij onze eigen manier van werken en te reflecteren of wel goed bezig zijn. Daar hebben we allemaal baat bij. We sloten de voormiddag af met een kleine drink met de collega’s in het stralende zonnetje. Ik had voor de gelegenheid zelf wat flesjes cava meegebracht om te trakteren. Gewoon, omdat ik daar zin in had. Een andere collega zorgde voor de hapjes. Zie eens hoe mooi wij elkaar aanvullen. 😉 Na deze kleine, maar fijne drink, was het tijd voor een snel slaatje bij Cuisine D’Office gevolgd door een rondleiding in het Depot.

IMG_0959

Het grootste gedeelte van het depot had ik al eerder bezocht, maar het gedeelte van onroerend erfgoed was nieuw voor mij. Altijd fijn om weer iets te kunnen bijleren.

IMG_0961

IMG_0963

IMG_0964

IMG_0965

IMG_0967

IMG_0968

IMG_0969

IMG_0970

IMG_0971

IMG_0973

IMG_0974

IMG_0975

Een dikke dankjewel trouwens aan de collega die mij na de rondleiding een lift bezorgde en die speciaal voor mij een omweg maakte langs mijn appartement in Leuven zodat ik tijdig terug was voor mijn Teams meeting van 16u.

Bezoek aan Asiat Park in Vilvoorde

Vanavond bezochten we met de leden van het management en het middenkader de tentoonstelling Horst 2022: The Act of Breathing. Fijn om de banden opnieuw wat nauwer te kunnen aanhalen. Want de coronacrisis heeft door het wegvallen van de informele contacten duidelijk voor verwijdering tussen bepaalde teams gezorgd en dat heeft mogelijk negatieve gevolgen voor de rest van de organisatie.

Ik kende Horst Arts and Music nog van toen dit festival plaatsvond op de terreinen rondom het Kasteel van Horst, waaraan het festival zijn naam ontleent. Na een aantal jaar raakt het festival de omgeving van Horst ontgroeid en door een gelukkig combinatie van toevalligheden is de organisatie terecht gekomen in Asiat Park in Vilvoorde. Een heel bijzondere site: een voormalig militair domein dat, nadat de militairen er vertrokken waren, zelfs nog even dienst deed als school. En nu dus ruimte biedt voor muziek en kunst.

We kregen een zeer boeiende rondleiding op het domein. Een aantal kunstwerken werden specifiek voor deze plek gemaakt en pasten perfect in de context van de aan hun lot overgelaten militaire barekken. De tentoonstelling is een coproductie met KANAL – Centre Pompidou en maakt onderdeel uit van ‘Living Traces’, een samenwerkingsprogramma tussen Brussel en Kinshasa.

Ik neem jullie graag mee doorheen de site waar de tekenen van verval overal waarneembaar zijn en langs een aantal kunstwerken die mij bijzonder aanspraken.

IMG_0705

IMG_0708

IMG_0711

Heel bijzonder werk van mountaincutters:

IMG_0712

IMG_0710 Continue reading