Demer- en Dijle wandeling

Om optimaal te profiteren van deze zalig zonnige zaterdag fietsten we naar de Plas van Rotselaar om van daaruit de twaalf kilometer lange Demer- en Dijlewandeling te doen. Al goed dat we een flinke laag zonnecrème opgedaan hadden, want de zon had er duidelijk zin in vandaag. Om te vermijden dat we langs saaie betonwegen zouden fietsen, had ik deze keer een kleine lus gemaakt van fietsknooppunten, in de hoop zo nieuwe, leuke plekjes te ontdekken. En dat bleek een goed idee, want onderweg fietsten we langs prachtige fietspaden (bijzondere vermelding voor het prachtige Vuntpad) langs het water en doorheen de velden. Mét speciale vermelding voor de buurtbank over de Vunt, die helaas momenteel afgesloten is. Vlak voor onze bestemming konden we de prachtige Donjon Ter Heyden bewonderen. Tot mijn spijt lukte het nét niet om de ganse weerspiegeling van de toren in het water op mijn foto te krijgen.

IMG_9442

IMG_9446

IMG_9447

IMG_9450

IMG_9454

We lieten onze fietsen achter aan de Plas en trokken te voet verder. Met een stevige wandeling in het vooruitzicht leek het ons een goed idee nog wat extra suikers in te slaan. Gelukkig vonden we ‘t IJshoorntje op onze weg. De krachten die we opgebruikt hadden tijdens het fietsen, konden meteen weer aangevuld worden met heerlijk malaga-ijs.

IMG_9457

Het begin van de wandeling, viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Het vlakke landbouwlandschap werd al snel een beetje eentonig. Het was warmer dan verwacht en we snakten ernaar de vlakke zon en de stoffige velden in te ruilen voor een beetje schaduw. Helaas, daarvoor moesten met nog meer dan een uur verder wandelen. De wandeling bracht ons langs pittoreske kerkjes in Rotselaar en Wakkerzeel en langs de weide van Rock Werchter, die deze zomer jammer genoeg leeg zal blijven.

IMG_9458

IMG_9459

IMG_9460

IMG_9467

IMG_9470

IMG_9471

IMG_9472

IMG_9474

IMG_9476

IMG_9478

IMG_9480

IMG_9481

IMG_9483

IMG_9485

IMG_9486

IMG_9488

IMG_9491

IMG_9494

De eerste rivier die we op ons pad tegen kwamen was de Dijle, maar het was de Demer die voor het meest pittoreske deel van de wandeling zorgde, met een prachtig wandel/fietspad op de dijken langs haar oevers. De wilde bloemen bloeiden uitbundig en het was alsof iedereen uit de buurt hier aan het wandelen en fietsen was. Bijzondere vermelding voor de Demertrefplaats in Werchter, een zwevend wandelpad tussen de bomen, opgetrokken uit cortenstaal, aan de vroegere pleisterplaats voor scheepstrekkers. Zeer mooi.

IMG_9499

IMG_9500

IMG_9501

IMG_9502

IMG_9506

IMG_9507

IMG_9514

We staken de soldatenbrug over en maakten de kring van onze wandeling rond. We haalden onze fietsen op aan de Plas en fietsten terug langs hetzelfde pad langs de Demer waar we even voordien nog gewandeld hadden. Het was ondertussen al vijf uur in de namiddag en merkelijk minder druk. Vermoedelijk waren al de fietsers en voetgangers die we eerder op de dag tegen gekomen waren nu aan het aperitieven bij de barbecue. Aan fietsknooppunt 30 kochten mijn vriend en ik, op aanraden van een collega, verse aardbeitjes bij de boer. Altijd lekker! We fietsten langs het kanaal terug naar Leuven en langs de Balk van Beel verder het centrum in. Ik had immers tapas besteld bij Sud Sud Bistro. Af te halen rond 18u. En jawel, stipt om 18u stonden we aan het afhaalraam en kregen we een grote papieren zak met allerlei lekkers mee.

Dit zat er in onze zak:

  • Hummus en tzatziki met pita
  • Garnaalkroketjes
  • Patatjes uit de oven met vinaigrette
  • Gehaktballetjes in provençaalse saus
  • Risotto met bospaddestoelen en parmesan
  • Moussaka met gruyère
  • En Cantillon gueuze 100% Lambic bio (5,5°) voor mijn vriend

Uiteraard was dit wat veel om met twee personen op te krijgen, dus de moussaka en de risotto gingen rechtstreeks de koelkast in. De garnaalkroketjes bleken een bron van stress te zijn. De garnaalkroketjes van Zappaz had ik de vorige keer zonder problemen opgewarmd in de oven, maar daardoor waren ze wat bleekjes uitgevallen en helemaal niet zo krokant. Ditmaal probeerden we, bij gebrek aan friteuse, de garnaalkroketjes in een schaal met een laagje olie in de oven op te warmen. Uiteindelijk duurde het vrij lang tot de garnaalkroketjes goudbruin waren en doordat ik ze een paar keer had moeten omdraaien in de schotel met olie waren zo ook een beetje uiteen gevallen, maar de smaak had niet geleden onder dit ietwat moeizame proces. Misschien de volgende keer toch proberen de kroketjes te bakken in olie verhit in een wok. De patatjes en gehaktballetjes waren zeer smaakvol en ja, hummus en tzatziki, da’s natuurlijk altijd lekker.

IMG_9517

 

De dag sloot ik af met een historische gebeurtenis: ik woonde voor de eerste keer in mijn leven een virtueel verjaardagsfeestje bij. Een collega en haar tweelingzus vierden hun verjaardag via Google hangouts. Helaas, geen wilde party met stripper deze keer, alhoewel ze aan de andere kant van het scherm wel verse kokosnoten met rum aan het drinken waren. Jaloers! Er was een gedeelde Spotify playlist om samen te dansen en het was leuk om zo toch een beetje mee te kunnen vieren. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het na een dik half uur voor bekeken heb gehouden. Nothing beats the real thing!

PS: De fietsknooppuntenroute die we volgden: 33 – 80 – 4 – 81 -40 -41 – 66 – 67 – 71 – 72 – 30 – 35 – 31 – 93 – 12

Dutselhoekwandeling in Holsbeek

Een beetje een twijfelachtig weertje, deze zondag, maar dat hield ons niet tegen om er toch op uit te trekken. Ditmaal fietsten we richting Holsbeek. We vertrokken aan de pittoreske Sint-Mauruskerk voor de Dutselhoekwandeling. Wat startte als een gemakkelijke wandeling doorheen de velden, ontpopte zich tot een heus hindernissenparcours in het Dunbergbroek, dat zelfs na de voorbije droge weken nog erg nat en zompig was.

IMG_9298

IMG_9299

IMG_9302

IMG_9303

IMG_9304

IMG_9306

Na uit het broek ontsnapt te zijn, beklommen we de Chartreuzenberg. Zeer mooi loofboombos met charmante holle wegen. De gedichten die Natuur en Bos her en der verspreid in het landschap had aangebracht, gaven de wandeling een extra meerwaarde.

IMG_9309

IMG_9310

IMG_9313

IMG_9314

IMG_9316

IMG_9317

IMG_9318

IMG_9319

IMG_9320

Vlak voor het einde van onze wandeling liepen we nog een kapelletje binnen, waar een gebed hing opgedragen aan “de mensen die wereldwijd slachtoffer zijn van het virus en voor allen die patiënten met hun zorg en deskundigheid begeleiden”. De rare mengeling van beelden en voorwerpen in dit kapelletje had iets ontroerend. Ik ben zelf niet gelovig, maar heb altijd al een zwak gehad voor kapelletjes. Zo’n kapelletje doet me terugdenken aan mijn jeugd, toen we met het kinderkoor tijdens Mariamaand mei de tocht langs de verschillende kapelletjes in onze omgeving muzikaal opluisterden. Kapelletjes associeer ik ook altijd met mijn oma, wiens huis vol stond met religieuze voorwerpen uit Lourdes, Banneux en Scherpenheuvel. Een passend einde van onze wandeling.

IMG_9323

En, oja, ik kon het niet laten om snel een foto te maken van Bistro Bo-Bonne. Heimwee naar betere tijden!

IMG_9324

Van al dat fietsen en wandelen krijgt een mens honger. Wat beter dan de dag afsluiten met een heerlijke sushi boat van de Wabi-Sabi?

IMG_9328

Puzzelvooruitgang:

IMG_9339

Another day, another adventure

Mooi op tijd opgestaan om nog in de voormiddag te vertrekken voor een stevige fietstocht naar Bierbeek, mét wat droge koekjes als proviand in de rugzak. De route die googlemaps ons voorstelde was een pak minder mooi dan die van zaterdag. We fietsten voornamelijk langs grote wegen, die gelukkig wel allemaal van een goed fietspad voorzien waren.

We parkeerden onze fiets aan het Cultureel Centrum De Borre en vertrokken voor een stevige wandeling van 13,4 kilometer door het Mollendaalbos. De Dikke Eikwandeling bracht ons langs schitterende met beuken omzoomde dreven. Het was warmer dan voorspeld en we genoten van de majestueuze pracht van deze schitterende bomen. Hét grootste voordeel tot nu toe van de coronacrisis, is het feit dat we (noodgedwongen) mooie plekken vlakbij ontdekken. En terwijl in mijn hoofd Vlaanderen één groot verstedelijkt gebied is, doet het deugd vast te stellen dat her en der toch mooie stukjes groen bewaard zijn gebleven. Met dank aan Natuurpunt en het Agentschap Natuur en Bos!

En jawel, ergens onderweg kwamen we een gigantische eik tegen, waarvan jullie geen foto’s hieronder zullen terugvinden, zodat jullie een goede reden hebben om er zelf eens af te zakken naar het Mollendaalbos.

IMG_9105

IMG_9107

IMG_9108

IMG_9110

IMG_9111

IMG_9112

IMG_9113

IMG_9118

IMG_9119

IMG_9130

IMG_9131

IMG_9133

IMG_9135

IMG_9136

IMG_9139

IMG_9141

Omdat we de heenrit nogal saai en eentonig vonden, zocht ik voor de terugweg een alternatief via fietsknooppunten. Dat bleek een uitstekend idee. De rit bracht ons langs mooie paden, enkel bestemd voor fietsers en voetgangers. Een kleine omleiding bracht ons zelf op een klein zandweggetje midden in een veld. We fietsten langs de prachtige Parkabdij terug naar het centrum van Leuven. En natuurlijk kon ik het niet laten om even een omweg te maken langs het Ladeuzeplein om een ijsje te kopen bij Decadenza.

Slechts één bekende tegen gekomen onderweg. Dat kan beter!

En oja: onze puzzel is af! (Dat wordt afkicken, want de bestelde Dreamland puzzels zijn nooit tot bij ons geraakt en de nieuwe Bol.com bestelling laat nog even op zich wachten…)

IMG_9166

Wandelen in de Doode Bemde

Het fenomenale lenteweer blijft aanhouden, tijd om daarvan te profiteren en onze actieradius wat te vergroten. Dankzij de tips van onze vrienden fietsten we naar de Doode Beemden, een natuurgebied vlakbij Leuven dat mij volledig onbekend was. De fietstocht naar de Doode Beemden alleen al maakte dit uitstapje de moeite waard. We ontdekten alweer een andere fietstunnel onder de E40 en fietsten via het Dijlepad langs de prachtige meanderende Dijle. We spotten zowaar zelfs twee bunkers van de KW-linie. Echt genoten van deze prachtige route, met dank aan Googlemaps die deze scenic route voorstelde.

IMG_9029

IMG_9031

IMG_9035

IMG_9036

De Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ten Pui:

IMG_9039

Vlak voordat we aankwamen bij het Kasteel van Neerijse, het startpunt van onze wandeltocht, besloot ik nog een kleine omweg aan onze fietstocht toe te voegen. Die omweg bracht ons langs een prachtige holle weg die echter zo steil was dat we noodgedwongen in de helft moesten afstappen, maar het uitzicht eens we boven aankwamen, maakte het de klim meer dan waard. Spijtig genoeg was het domein van het kasteel zelf afgesloten, maar niet getreurd, ook zonder een blik van dichtbij op het kasteel was de wandeling doorheen de Doode Bemde een fijne belevenis. De Doode Bemde is een prachtig en afwisselend natuurgebied, dat (aan de vlonderpaden te oordelen) in normale omstandigheden een vrij nat en drassig gebied moet zijn. Nu was het er echter kurkdroog. En hoe blij ik ook ben met dit zalig zonnige weer, het ontgaat me niet dat de natuur rondom ons snakt naar water.

IMG_9042

IMG_9044

IMG_9045

IMG_9046

IMG_9047

IMG_9051

IMG_9052

IMG_9055

IMG_9056

IMG_9058

IMG_9060

IMG_9066

IMG_9068

IMG_9070

De terugrit was, in tegenstelling tot de heenrit, grotendeels bergaf. Echt genieten! In totaal kwamen we tijdens deze uitstap drie bekenden tegen. Een persoonlijk record.

Fietsen door Heverleebos en Meerdaalwoud

Prachtig weertje, deze Paaszaterdag. Het lijkt wel alsof de coronacrisis het beste in moeder natuur naar boven haalt: een stralend zonnetje, schitterende blauwe hemel, frisgroene bladeren aan de bomen en welig tierende wilde bloemen overal. De lente lijkt zoveel mooier dan andere jaren. Alsof de aarde zegt: jullie mensen hebben lang genoeg hoog van de toren geblazen, dit virusje zal jullie wel klein krijgen en om mijn overwinning te vieren, trek ik mijn mooiste kleed aan. (Jaja, ik weet dat deze langdurige droogte alweer desastreus is voor onze watervoorraden.)

Om onze actieradius wat te vergroten, kiezen we ditmaal voor een fietstochtje. Afwisseling moet er zijn, nietwaar? We pompen de banden van onze oude fietsen op (bluebikes mogen enkel gebruikt worden voor essentiële verplaatsingen) en beginnen aan de Meerdaalroute. De fietsroute brengt ons eerst door hartje Leuven, vervolgens fietsen we over de campus in Heverlee, door Egenhovenbos (déjà vu) en steken we de E40 over (zo weinig auto’s, surreëel). We fietsen over de verrassend smalle Brede Weg doorheen een prachtig glooiend landbouwlandschap. Heerlijk om in alle rust door de velden te fietsen zonder amper één auto tegen te komen.

IMG_8724

IMG_8726

IMG_8730

We passeren een mooie holle weg (die heel toepasselijk Kleine Hollestraat heet) en fietsen vervolgens naar de Zoete Waters in Oud-Heverlee. We zien een ellenlange rij mensen staan aanschuiven voor een ijsje. En alhoewel het ideaal ijsjesweer is, passen we toch maar. De route leidt ons via de Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergenkapel recht Meerdaalwoud binnen. Echt heerlijk om te fietsen tussen de bomen. Best wel een uitdagende route ook, want vrij heuvelachtig en dat op onze oude, versleten fietsen met half werkende versnellingen.

IMG_8734

IMG_8740

IMG_8743

Terugkeren doen we ditmaal via een tunnel onder de E40, langs het Rekencentrum, het Arenbergkasteel, de kerk van Heverlee en de onvermijdelijke Parkabdij, die uiteraard niet mag ontbreken op een toeristische route van de mooiste plekjes in en rondom Leuven.

IMG_8745

IMG_8748

IMG_8749

Na zo’n prachtige fietstocht smaakt het heerlijke eten van Convento Food dubbel zo goed. Op ons bord: gevulde aubergine met vijg, kerstomaat, mozzarella, pesto, met geroosterde vergeten groenten en krielaardappeltjes.

IMG_8752

Verjaardagfeestje in Troostembergbos

Zondag stond het verjaardagsfeestje van mijn petekindje op het programma. Ook hier dreigde heel de coronacrisis roet in het eten te strooien. Ik was vooral bezorgd omdat het om een intergenerationeel feestje ging: beide paren grootouders zouden immers aanwezig zijn. Na heel veel whatsappberichtjes heen en weer, besloten de mama en de papa van mijn petekindje de locatie van het feestje te verplaatsen naar Troostembergbos, zodat alle aanwezigen de regels van de social distancing (min of meer) konden naleven.

Ik was er nog niet honderd procent gerust op, maar omdat alle grootouders jonger waren dan 65 jaar, behoorden zij (gelukkig) niet tot de risicogroep. Zelf heb ik weinig vrees om ziek te worden, omdat ik een vrij goeie weerstand heb. Ik ben echt zelden ziek en als ik dan ziek ben, is het nooit meer dan een verkoudheid of een luchtwegeninfactie. En zelfs al zou ik het virus wel te pakken krijgen, zie ik mezelf nog niet direct op intensieve zorgen terecht komen. Voor oudere mensen is dat natuurlijk een ander verhaal, maar ik begrijp dat niemand mijn petekindje wilde teleurstellen, die ongetwijfeld weken had zitten uitkijken naar dit feestje.

We vonden elkaar op de parking bij Troostenbergbos en trokken van daaruit beladen met cadeaus, koffie, thee, fruitsap en een heuse verjaardagstaart naar de dichtstbijzijnde picknicktafel. Ere wie ere toekomt, de mama van mijn petekindje had, de omstandigheden in acht genomen, voor een prachtige kroon én bijpassende taart gezorgd. Al vond ik het uitblazen van de kaarsjes iet of wat op het randje. 😉

IMG_8087

Na een stukje taart gegeten te hebben, brachten we alles terug naar de wagen en wandelden we samen door het bos. Ik was nog nooit op deze plek geweest, maar moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Een mooi bos met prachtige loofbomen. Fijn om dankzij mijn petekindje een nieuw stukje natuur te ontdekken.

IMG_8100

IMG_8103

IMG_8106

IMG_8109

IMG_8110

IMG_8111

IMG_8112

Een zondagmiddag in Mechelen

Op vrouwendag spoorde ik naar Mechelen voor een afspraak met mijn oud-studiegenootje en zijn gezin. Helaas, zijn oudste zoon was geveld door een venijnig buikgriepje en dus niet in geweldige vorm voor een gezamenlijke lunch. Dus trokken met oud-studiegenootje en ik samen met zijn jongste zoon de stad in, terwijl zijn vrouw op de oudste zoon paste. Spijtig genoeg gaf het zonnetje, dat zaterdag nog zo stralend aan de hemel had gestaan, de dag nadien verstek. In de plaats daarvan kregen we een miezerige, druilerige, grauwe dag. Geen ideaal weer om een stad te verkennen, dus trokken we vanaf het station linea recta het centrum in om een lunchplek te vinden.

Net als in Leuven zijn in Mechelen veel zaken gesloten op zondagmiddag. Het was dus een beetje zoeken, maar uiteindelijk kwamen we bij Sava terecht. Tapas, dat gaat er altijd wel in! Ik maakte me een beetje zorgen of de jongste van ons gezelschap (nog geen twee jaar) zijn gading wel zou vinden op de kaart. Maar kijk, hij bleek een geweldige fan van gefrituurde inktvisringen. Wie had dat gedacht! Een foodie in wording! Persoonlijk was ik vooral een fan van de zarzuela en de carne de porco à Alentejana (een Portugees gerecht, dus strikt genomen geen tapas, maar wie klaagt daarover?). Bij al dat lekkers dronk ik uiteraard een glaasje cava (of twee, of misschien stiekem wel drie omdat de cava gewoon super was!).

IMG_7993

IMG_7996

IMG_7997

IMG_7999

IMG_8002

IMG_8003

IMG_8009

IMG_8011

Ondertussen kreeg mijn kameraad bericht van zijn vrouw dat de oudste net was wakker geworden en zich beter voelde. Fijn, want dan konden ze toch nog bij ons aansluiten! Met ons vijven trokken we van de Grote Markt van Mechelen naar de De Vleeshalle, ondertussen een oude bekende voor mij. De ideale plek om te genieten van een heerlijk ijsje van nICE! als dessert. En terwijl de volwassenen gezellig keuvelden onder het genot van een glaasje wijn, konden de kinderen zich uitleven in de speelhoek. Echt een fijne plek, die Vleeshalle.

IMG_8016

IMG_8017

 

Overdonderd door Van Eyck

Zondag zetten we het verjaardagsweekend van mijn vriend verder met een bezoek aan de tentoonstelling Van Eyck. Een optische revolutie in het MSK in Gent. De grootste Van Eyck tentoonstelling ooit, dat moesten we uiteraard gezien hebben. Spijtig genoeg kan ik jullie geen foto’s tonen van de tentoongestelde werken, de bruikleengevers hadden fotograferen immers verboden. En eerlijk, Foto’s zouden in dit geval slechts een flauw afkooksel geweest zijn van de realiteit. De werken van Van Eyck zitten zo boordevol details dat je dit met je eigen ogen moet aanschouwen. Wat een ongelooflijk meesterschap! Alleen jammer dat er zo massaal veel volk aanwezig was, dat je onvoldoende de mogelijkheid had al die fenomenale details rustig in je op te nemen. (Ok, dat telefoontje van het werk om in kaart te brengen welke maatregelen mijn medewerkers namen tegen het coronavirus, was ook niet bevorderlijk om onbezorgd te kunnen genieten.)

IMG_7888

 

Na de tentoonstelling aten we een middeleeuwse eierkoek (eerder een soort tortilla) in de tijdelijke cafetaria die naast het museum was opgetrokken. Erg jammer dat het MSK zelf niet over een stijlvol café beschikt om haar bezoekers te laten genieten van een hapje en een drankje. Deze tijdelijke cafetaria kwam echt wel wat amateuristisch over.

Na onze inwendige mens versterkt te hebben, spoorden mijn vriend en ik terug naar Leuven, alwaar we ‘s avonds zijn verjaardagsweekend afsloten met een lekkere cocktail en een heerlijke portie mosselen (allez, voor mij dan, want mijn vriend is niet zo’n fan van mosselen).

IMG_7900

 

Tomaten op de Ultimas

Het was een zeer bewogen editie van de Ultimas dit jaar. Eentje die ook onze minister-president ongetwijfeld niet licht zal vergeten, want de tomaten vlogen hem letterlijk om de oren. En ik vermoed dat onze minister-president ook niet zo blij was met het feit dat Walter Swennen, winnaar van de Ultima Beeldende Kunst zijn prijs wegschonk aan de PvdA. Luc Tuymans, winnaar van de Ultima voor Algemene Culturele Verdienste was dan tenminste nog zo beleefd om zijn prijs te schenken aan het culturele project Let’s Go Urban, een urban dansstudio in Antwerpen. Beide heren lieten trouwens anderen in hun plaats opdraven.

Wat het mij het meest zal bijblijven, zijn de scheldwoorden die de minister-president naar zijn hoofd geslingerd kreeg, waarmee de roepers voor mij toch wel een grens overschreden. Je mag het oneens zijn met iemands beleid en dat voor mijn part heel erg duidelijk maken. Maar laten we het toch proberen een beetje beschaafd te houden. Door met dingen te smijten en mekaar de huid vol te schelden, raak je nergens. Een ludieke actie om het ongenoegen van de sector te uiten was mijns inziens veel sterker geweest. Die kleine minderheid die het nodig vond scheldwoorden te hanteren, blonk niet meteen uit in creativiteit en deed door hun gedrag de deur van de dialoog dicht. En als er één ding belangrijk is in tijden van polarisatie dan is het wel met elkaar blijven praten.

Maar allez, de vele leuke babbels op de receptie achteraf toonden aan dat de cultuursector zelf voor het merendeel uit sympathieke en hartelijke mensen bestaat. En ik had de gelegenheid om één van mijn collega’s wat beter te leren kennen tijdens de lange nachtelijke rit in de wagen van Brugge naar Leuven. Chapeau voor onze bob van dienst die de hevige stortregen als een echte super woman trotseerde.

PS: Favoriete moment van de avond: de samenzangsessie onder de deskundige begeleiding van Allez, Chantez! die de Ultima voor cultureel ondernemerschap wonnen.

Een surreële dialoog: Dalí & Magritte

Toegegeven, als de tentoonstelling Dalí & Magritte niet verlengd was, was ik er ongetwijfeld niet geraakt. Maar soms heeft een mens al eens een meevaller en dit was er zo eentje. Toen het bericht van de verlenging binnen liep, was ik er als de kippen bij om twee tickets te kopen voor het allerlaatste weekend van de tentoonstelling. Op de valreep, met andere woorden.

En ja, het was een beetje te druk om optimaal van de prachtige werken van Dalí en Magritte te kunnen genieten, maar met wat slim manoeuvreren, slaagden mijn vriend en ik er toch in om onze favoriete werken uitgebreid te bewonderen. Ook complimenten aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten die erin geslaagd zijn een zeer mooie bezoekersgids uit te werken met toegankelijke teksten over de werken van beide kunstenaars (de tikfouten zie ik graag door de vingers). Zeer fascinerend om de gelijkenissen, maar ook de verschillen te ontdekken in de werken van Dalí en Magritte. Een toptentoonstelling!

In het algemeen voelde ik me iets meer aangetrokken tot de werken van Magritte dan tot die van Dalí. De werken van Dalí zijn me een beetje te nachtmerrieachtig. De bekoring van Sint-Antonius is natuurlijk een absoluut topwerk, maar ik zou het liever niet in mijn living hangen. Geef mij dan maar dat lieflijk duifje van Magritte.

Een greep uit de werken die mij het meeste aanspraken:

La magie noire – Magritte:
IMG_7658

Ontdekking – Magritte:
IMG_7659

De geheimzinnige speler – Magritte:
IMG_7661

De ontdekking van het vuur – Magritte:
IMG_7663

Geboorte van vloeibare verlangens – Dalí:
IMG_7665

Mierengezicht – Dalí:
IMG_7667

Het woordgebruik – Magritte:
IMG_7669

De ideeën van de acrobaat – Magritte:
IMG_7670

Een paar met het hoofd vol wolken – Dalí:
IMG_7673

De aanslag – Magritte:
IMG_7675

De bekoring van Sint-Antonius – Dalí:
IMG_7679

De annunciatie – Magritte:
IMG_7681

Ouderdom, adolescentie, kindertijd (De drie levensfasen) – Dalí:
IMG_7684

Portret van mevrouw Isabel Styler-Tas (Melancholie) – Magritte:
IMG_7687

En het museumgebouw zelf mag er natuurlijk ook wel zijn. 😉

IMG_7654

IMG_7653

Als uitsmijter nog een werk van Panamarenko:

IMG_7693