50 jaar Destelheide

Doordat de collega die mij en een andere collega met de wagen zou ophalen aan het station van Halle noodgedwongen moest afhaken wegens ziekte, moesten we onze plannen last minute wijzigen. Gelukkig vond mijn collega iemand anders bereid om ons op te halen aan het station van Buizingen, anders waren we wellicht nooit in Destelheide geraakt voor het verjaardagsfeestje ter ere van hun vijftigjarig bestaan. Mooie plek, Destelheide, maar berucht om wille van de moeilijke bereikbaarheid met het openbaar vervoer.

Dat Destelheide veel vrienden heeft, moge duidelijk zijn. Er was massaal veel bekend volk op deze druilerige oktoberavond afgezakt naar het pittoreske Dworp voor dit feest, dat helaas met meer dan een half uur vertraging startte wegens de laattijdige aankomst van één van de eregasten.

Wat volgde was een cultureel hoogstaande avond met goeie (en korte) speeches, een filmpje over de bijzondere architectuur, een gedicht opgedragen aan Destelheide, twee toffe presentatoren en fenomenale muzikale intermezzo’s van Astrid Stockman en Philip Catherine (een werkelijk fantastische jazzmuzikant die mij tot op heden onbekend was, wegens niet echt een jazzliefhebber). Ik laat jullie graag meegenieten van al dat moois dat ik vanop een ereplaats op de eerste rij kon meevolgen.

IMG_4092

IMG_4094

IMG_4097

IMG_4104

IMG_4110

IMG_4126

Het programma was geweldig, maar een beetje aan de lange kant (natuurlijk was de avond ook te laat gestart). De receptie begon hierdoor pas om 22u en zowel mijn collega als ikzelf hadden nog geen avondmaal gehad. Jullie kunnen je voorstellen dat die hapjes en dat stuk verjaardagstaart alvast erg naar waarde gesmaakt werden! Er is zelfs geen beeldmateriaal om dit te illustreren. 😉 Uiteindelijk namen we na veel fijne babbels de laatste trein om 23.13u vanuit Buizingen terug naar Leuven.

Van harte gefeliciteerd, Destelheide! Op naar de volgende vijftig jaar!

We the Ecopower

Sinds juli 2011 zijn mijn vriend en ik klant bij Ecopower. Het feit dat ons tienjarig aandeelhouderschap ongeveer samen viel met het dertigjarig bestaan van Ecopower, was voor ons de ideale gelegenheid om naar het STUK af te zakken voor de vertoning van de film ‘We the power’ en het daaraan gekoppelde feestelijke moment. Even dreigde een uitgelopen vergadering in Brussel roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk was ik net op tijd terug in Leuven om op de fiets te springen en stipt om 19u in het STUK te zijn.

De film ‘We the power’ toont aan wat gewone burgers kunnen bereiken als ze de handen in mekaar slaan. Toch iets om bij stil te staan in tijden waarin de ene crisis de andere schijnt op te volgen en de kritiek op ‘de politiek’ steeds harder aanzwelt.

IMG_4068

Na de formele feestelijkheden volgde een lekkere, veganistische receptie in het STUKcafé. We hadden een zeer fijne babbel met een aantal Ecopower medewerkers en kunnen alleen maar hopen dat steeds meer mensen zich aansluiten bij deze burgercoöperatie die investeert in hernieuwbare energie!

IMG_4082

Libanese tapas en literaire ontdekkingen

Vanavond stelde een vriendin in de Monk in Brussel een tijdschrift voor waarin een paar van haar gedichten en kortverhalen opgenomen waren. De vriendin in kwestie bouwt al een tijdje aan haar schrijverscarrière en loopt over van het talent. Maar laten we eerlijk zijn, om het te maken als schrijver moet je heel hard werken en tegelijkertijd over een dosis geluk beschikken dat je de juiste mensen ontmoet. Ik wilde dan ook heel graag aanwezig zijn op dit belangrijke moment.

Alvorens mijn literaire horizonten te verruimen, ging ik samen met een andere vriendin iets eten bij Beiruti, een redelijke nieuw Libanees restaurant met ontelbaar veel mezze op de kaart. Zoveel dat we even door de bomen het bos niet zagen en er ons gemakkelijk vanaf maakten door de Sahtein Menu te kiezen, een soort van best-of bestaande uit hummus, babaghanouj, tabouleh, fattoush, soujouk, mana’eesh en shish taouk (en als jullie het nu in Keulen horen donderen, ik ben de mezze ook gewoon gaan opzoeken op de menukaart van Beiruti). Beiruti serveert enkel alcoholvrije dranken, maar dat vond ik niet erg. We hadden de namiddag op het werk immers afgesloten met een kleine drink om de succesvolle oplevering van een project te vieren én de keuze aan non-alcoholische dranken op de kaart van Beiruti was ronduit indrukwekkend.

IMG_4041

IMG_4044

IMG_4046

Al moet ik eerlijk toegeven dat ik wat later in de Monk de verleiding van een glaasje witte wijn niet kon weerstaan. Paste perfect bij de prachtige kortverhalen van mijn vriendin.

IMG_4052

Na een fijne avond keerde ik blijgezind met een exemplaar van het vers gedrukte tijdschrift naar huis, in de hoop dat ik later kan zeggen dat ik een literair genie heb zien ontluiken.

Een KNAL! van een lichtparcours

Na ons copieuze middagmaal kreeg ik mijn vriend zondagavond echt niet meer overtuigd om mij te vergezellen naar KNAL! START. Dus sprong ik alleen op de fiets richting Abdij van Park, want ja, lichtshows, lichtprojecties en lasers zijn nu eenmaal mijn ding. En amai, het was echt de moeite. De donkere omgeving van de abdij was het perfecte decor voor zo’n lichtparcours. En ik was duidelijk niet de enige die onder de indruk was, te horen aan de commentaren rondom mij. Aangezien ik alle tijd had, permitteerde ik het mij zelfs om het parcours twee keer te doen.

De foto’s en filmpjes zijn uiteraard een gebrekkige weergave van de échte ervaring. You had to be there.

IMG_4017

IMG_4023

IMG_4028

IMG_4032

Verjaardag vieren in De Kwizien

Zaterdagmiddag hadden mijn vriend en ik afgesproken om mijn verjaardag te vieren in Hasselts restaurant De Kwizien samen met mijn vader en zijn vriendin. Voor ons de eerste kennismaking met deze dame. En alhoewel ik het mijn vader gun dat hij opnieuw een volwaardige relatie heeft, voelde ik bij mezelf toch een zekere weerstand.

Maar kijk, na de eerste ongemakkelijke stiltes kwamen de tongen toch losser en vonden we gezamenlijke gespreksonderwerpen. Wellicht ook dankzij de uitstekende wijnen van De Kwizien. De dame zelf viel goed mee, maar de situatie blijft natuurlijk gecompliceerd en delicaat. Daar kan niemand iets aan veranderen.

Aziatisch geïnspireerde appetizers:

IMG_3960

IMG_3963

IMG_3965

IMG_3966

Hamachi, kaffir, basilicum, zure room:

IMG_3971

Pladijs & Zeeuwse oester, gerookte prei, koriander:

IMG_3973

Boerderijeend, knolselder, ras el hanout, stoofappel:

IMG_3978

Assortiment kazen:

IMG_3980

Calvados en iets zoets:

IMG_3988

IMG_3990

Na het afzakkertje namen we afscheid van mijn vader en zijn vriendin en trokken mijn vriend en ik nog even de Hasseltse straten in om de sfeer op de Jeneverfeesten op te snuiven en een paar jenevertjes te drinken. Erg genoten van het prachtige optreden van feestband BAM. Ik werd er spontaan blij van!

En dankzij de NMBS raakten we veilig weer in Leuven.

Fashionably late

Zaterdagnamiddag, mijn vriend en ik stonden net op het punt de trein naar Antwerpen te nemen voor het verjaardagsfeestje van mijn jongste achternichtje (dochter van mijn jongste neef langs moeders kant), ging de telefoon. De zus van mijn vriend belde om te zeggen dat haar jongste dochter positief getest had op COVID-19. Een week eerder hadden we nog samen gevierd ter ere van de communie van de twee zussen van ons besmette nichtje. Beetje vervelend als je net van plan bent naar een feest te gaan met heel veel kleine kinderen en heel veel oude mensen en al een paar dagen last hebt van een verkoudheid. Niets waarover we ons eerder zorgen hadden gemaakt, maar in dit geval namen we toch het zekere voor het onzekere. Mijn vriend haastte zich naar de apotheker om een sneltest en een dik kwartier later konden we opgelucht adem halen: allebei negatief. Natuurlijk is zo’n sneltest geen honderd procent garantie dat je virusvrij bent, maar het is wel een goede indicatie.

IMG_3906

Spijtig genoeg hadden we ondertussen de snelle trein naar Antwerpen die over de luchthaven gaat gemist en moesten we de boemel nemen, waardoor we nog extra vertraging opliepen. In Antwerpen-Centraal namen we een blue-bike uit de fietsenrekken en spoedden we ons zo snel we konden naar de scoutslokalen van Merksem. Helaas ligt gans Antwerpen open door wegenwerken allerhande en leek onze fietstocht soms meer op een veldrit. Al een geluk dat het niet geregend had.

Bijna twee uur te laat konden we eindelijk de jarige feliciteren, die duidelijk niet echt onder de indruk was van het feit dat ze één jaar oud werd. Alleen de taart gunde ze een blik waardig. En samen met mij op de foto gaan, zinde haar al helemaal niet.

Al snel bleek trouwens dat mijn vriend en ik zelfs niet de laatste gasten waren, mijn andere neef met zijn gezin waren nóg later. De rest van de namiddag genoten we van fijne babbels in de warme oktoberzon. We bleven plakken tot het feest gedaan was en hielpen het feestcomité met opruimen.  Na afscheid genomen te hebben, sprongen we opnieuw op de fiets naar Antwerpen-Centraal. Ditmaal namen we een omweg om de wegenwerken te vermijden.

IMG_3912

Buiten wat pannenkoeken als vieruurtje hadden mijn vriend en ik die dag niet veel gegeten, dus besloten we samen te dineren in de Chinese wijk van Antwerpen. We belandden bij Phở Viet, een eenvoudig restaurant dat Vietnamese streetfood tegen zeer betaalbare prijzen serveert. Ik smulde van mijn Phở Satay en mijn vriend ging voor de eendenfilet. Als dessert probeerde ik een traditioneel Vietnamees dessert: Chè Ba Màu, beter bekend als three colour dessert. Het dessert deed me wat denken aan de shaved ice desserts in Singapore. Slecht was het zeker niet, maar op het vlak van desserts gaat er toch weinig boven een klassieke chocomousse, tiramisu of een crème brûlée.

IMG_3953

Openingsavond KNAL! Stadsfestival

Een tijdje geleden viel een uitnodiging voor de openingsavond van het KNAL! Stadsfestival in het Depot in mijn mailbox. Een ideale gelegenheid om nog eens op stap te gaan mijn mijn vriendin, dokter, politiek geëngageerd persoon, mama van vier topzonen en kampioen power lifting (seriously, this girl can do it all).

Ik moest mij een beetje haasten om op tijd op onze afspraak te zijn, want een dik kwartier eerder zal ik nog op een terrasje garnaalkroketten te smikkelen. Gelukkig woon ik vlakbij het Depot en moest ik alleen even snel van schoenen wisselen.

De avond bood een vooruitblik op het vier maand durende festival en werd op een bijzonder charmante, zij het soms wat haperende wijze aan mekaar gepraat door An Olaerts, die ik nog ken uit een ver verleden toen bloggen nog hip was. Na het interview met de Belangrijke Mensen (serieus, die kerel van de Nationale Loterij hadden ze beter in het publiek laten plaatsnemen), kwamen twee slimme dames aan het woord werkzaam in de ruimtevaartsector. Ik wou dat ik de tegenwoordigheid van geest gehad had om de namen van de twee dames te noteren, want helaas, zelfs mijn beste google skills weten ze niet naar boven te toveren. Dus als iemand de namen van de dames op de laatste foto weet, laat een berichtje achter in de commentaren.

IMG_3859

IMG_3860

IMG_3865

Verder werd ook een stukje van de sluier van het nieuwe stadskunstwerk opgelicht en kregen we een kleine preview van het openingsweekend in de Abdij van Park. Het officiële gedeelte van de avond eindigde met een spetterend percussie-optreden, geïnspireerd door een mislukt vuurwerk in Oban.

Daarna volgde de receptie met lekkere vegetarische hapjes en speciaal voor het stadsfestival ontworpen pralines van Bittersweet. Mijn vriendin en ik liepen wat bekenden tegen het lijf en zo werd het een heel gezellige avond. Alleen jammer dat mijn vriendin slechts in zeer beperkte mate kon genieten van de hapjes en drankjes, want ze was in volle aanloop naar het Belgisch kampioenschap power liften. Geen al te zware uitspattingen toegelaten voor deze kampioene, dus!

IMG_3869

IMG_3870

Rond een uur of elf vonden we het welletjes en namen we afscheid van de rest van ons gezelschap. Ik wandelde nog even met mijn vriendin mee tot aan het stadskantoor, waar haar man haar kwam oppikken en genoot van de korte wandeling door de frisse avondlucht terug naar mijn appartement.

Teamdag in Leuven

Teamdag nummer twee bracht ik samen met mijn collega’s door in Leuven. Lekker handig, want zo kon ik ‘s ochtends wat langer in bed liggen. 😉

Eerste stop van de dag: een bezoek aan de raadszaal van het gotische stadhuis, alwaar we wat meer uitleg kregen over de langetermijnplannen van de stad.

IMG_3797

Na deze introductie op de toekomst, leidde een gids ons langs verschillende ontwikkelingsprojecten in Leuven. De gids deed echt zijn best en was zeker goed voorbereid, maar hij slaagde er niet in zijn verhaal goed over te brengen. Hij miste ook veel kansen om de collega’s mee te nemen in zijn verhaal. Persoonlijk vond ik het erg jammer dat de wandeling ons alleen langs bouwwerven leidde. Mijn collega’s die Leuven niet kenden, kregen zo een erg vertekend beeld van onze mooie stad. Gelukkig kon ik de gids overtuigen om heel op het einde van de wandeling even in de Hoorn binnen te gaan en de prachtige brouwzaal te bewonderen.

IMG_3825

IMG_3832

De lunch bij Gastrobar Hop was zonder twijfel het hoogtepunt van de dag: de heerlijk verfijnde gerechten en de uitstekende lokale wijnen en bieren wisten iedereen te bekoren. We klonken in het bijzonder op een collega die vorig jaar in volle coronacrisis met pensioen ging en dus helaas niet op gepaste wijze kon uitgewuifd worden. En of dat glaasje Monteberg smaakte!

bite:

IMG_3836

Tartaar van zalm, gekonfijte tomaat, selder, burrata:

IMG_3837

Vis van het moment, wortel, raz el hanut, gele biet:

IMG_3839

Oogstappel, sabayon, gezouten amandel, ijs van pepermunt:

IMG_3851

Na deze zalige en ontspannen lunch met veel gelegenheid om bij te praten, belandden we met een coalition of the willing in Bar Florida voor een koffie, een theetje of iets straffer. Ik hield het braaf bij huisgemaakte gemberlimonade (die eerlijk gezegd meer ijs dan limonade was).

Time flies when you are having fun en het overblijvende groepje dunde geleidelijk uit. Met de vijf laatste overblijvers gingen we uiteindelijk nog garnaalkroketten eten op het terras van brasserie La Royale op het Martelarenplein. Een klassieke afsluiter van een fijne dag.

IMG_3854