Het was ondertussen bijna een jaar geleden dat mijn oud-collega en ik samen dineerden in Euterpia. Damn you, corona! Ondertussen was hij maar liefst twee keer verhuisd: zijn werkgever Kunsthal Extra City verhuisde naar het prachtige voormalige Dominicanenklooster vlakbij Antwerpen Centraal en privé woonde hij nu al een tijdje in zijn nieuwe huis, dat hij pas gekocht had de vorige keer dat we elkaar zagen.
Voor onze reünie stopte ik vrijdag vroeger met werken om rond half zes bij Extra City te kunnen zijn. Ik voelde mij een klein beetje schuldig, want er zaten nog massa’s onbeantwoorde mails in mijn mailbox, maar hey, de boog kan niet altijd gespannen staan, nietwaar?
Ik was mooi op tijd aan de ingang van Extra City, maar slaagde er in eerste instantie niet in mijn collega te bereiken. Even dacht ik al dat ik me van datum vergist had, maar de whatsappberichten die we deze week nog hadden uitgewisseld, bevestigden dat we wel degelijk deze vrijdag hadden afgesproken. Waarschijnlijk was hij nog druk met iets bezig, waardoor hij niet merkte dat ik hem probeerde te bellen. Het vriendelijke meisje aan de kassa, aan wie ik gezegd had dat ik een afspraak met mijn oud-collega had, deed ook een paar tevergeefse pogingen om hem aan de lijn te krijgen. Uiteindelijk lukte het toch en kreeg ik de boodschap dat hij nog iets moest afwerken, maar ik kon al binnen lopen om de tentoonstelling te bekijken.
Niet elk werk sprak me evenzeer aan, maar dat is normaal voor hedendaagse kunst. Mij boeiden vooral de werken die een aantal hete hangijzers aankaartten in onze huidige samenleving. En natuurlijk is de combinatie van hedendaagse beeldende kunst met een tentoonstellingsplek die zoveel geschiedenis uitademt zeer bijzonder. Zeker de moeite waard om eens binnen te springen als je in de buurt bent.
Mijn oud-collega vertelde over het harde werk die het gekost had om de plek klaar te krijgen voor de openingstentoonstelling en de plannen die ze verder hadden: een zomerbar in de mooie binnentuin waar je in de zomermaanden ook een filmpje zou kunnen meepikken. Ik zag het al helemaal voor mij. Grote delen van het klooster zijn momenteel in vervallen staat, dus hopelijk vindt Extra City de middelen om deze plek op te termijn op te waarderen en aan te passen aan de moderne normen.
Na ons bezoek wandelden we op ons gemak naar Brutal, niet zover van waar mijn neef en zijn gezin wonen, voor een gezellige avond kletsen en culinair genieten. We deelden elk gerecht dat we bestelden, behalve de oester, want mijn oud-collega is niet zo’n fan van oesters. Toen we het restaurant betraden, was het bijna leeg, tegen dat we vertrokken zat het stampvol. Zeer toffe plek, met een bijzonder vriendelijke bediening, heerlijk eten en lekkere wijnen, meer moet dat niet zijn!
Creuse Ierse “Rock Oyster” / komkommer / sake:
Wilde tomatencarpaccio / dragon / Griekse basilicum:
Tartaar van makreel / gefermenteerde sjalot / zwarte sesam/ yuzu:
Pulpo / tagliatelle nero / salieboter / wilde spinazie:
Shiitake / zomergirolles / oesterzwam / puree griekse yoghurt / zwarte look:
Rood fruit “Romanoff”:
Als uitsmijter nog twee fotootjes van het mooiste station van de wereld:
